You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
2 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ<br />
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ<br />
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ<br />
ΣΤΗΝ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ<br />
161-167 Peel St, North Melbourne<br />
Ελληνικά: Τετάρτη 7-8μμ, Κυριακή 9:30-<br />
10:45πμ και 6-7μμ.<br />
Αγγλικά: Σάββατο 7-8μμ και Κυριακή 11-<br />
12:15μμ<br />
185 Warrigal Rd, Oakleigh<br />
Ελληνικά: Σάββατο 7-8μμ, Κυριακή 9:30-<br />
10:45πμ.<br />
147 Woodhouse Grove, Box Hill North<br />
Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ.<br />
ΣΤΟ ΣΥΔΝΕΥ<br />
51-57 Kings Way, Kingsgrove<br />
Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ και 6-7μμ.<br />
Αγγλικά: Κυριακή 10-11:15πμ και 6-7μμ.<br />
ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΑΪΔΑ<br />
59 Tait St, Renown Park<br />
Ελληνικά: Τετάρτη 7-8μμ, Κυριακή 10-<br />
11:15πμ και 6-7μμ.<br />
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ<br />
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ<br />
Ένα μήνυμα ζωής και αληθείας από το Λόγο<br />
του Θεού με ομιλητή τον Δρ. Γ. Ζερβόπουλο.<br />
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ<br />
Ελληνικά: Δευτέρα 9-9:30μμ στο 3ΧΥ<br />
Αγγλικά: Δευτέρα 9:30-10μμ στο 3ΧΥ<br />
ΣΥΔΝΕΥ<br />
Ελληνικά: Τρίτη 7-7:30μμ και Πέμπτη 2-<br />
2:30μμ στο 1683 ΑΜ<br />
Αγγλικά: Τρίτη 7:30-8μμ στο 1683 ΑΜ<br />
ΑΔΕΛΑΪΔΑ<br />
Ελληνικά: Στο ΡΑΔΙΟ ΕΝΑ Τετάρτη 9-10μμ.<br />
ΚΥΡΥΓΜΑΤΑ ΔΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ<br />
Εάν θέλετε να ακούσετε λίγα λόγια μέσα από<br />
τον Λόγο του Θεού, μπορείτε να τηλεφωνήσετε<br />
οποιαδήποτε ώρα.<br />
Στην Μελβούρνη (03) 9471 4964<br />
Στο Σύδνεϋ (02) 9503 0700<br />
Στην Αδελαΐδα (08) 8346 7476<br />
ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ<br />
Αν έχεις απορίες, διανοητικές ή άλλου<br />
είδους πνευματικές δυσκολίες απέναντι<br />
στην αλήθεια περί Χριστού.<br />
Αν χρειάζεσαι μια επαφή, κάποια επίσκεψη,<br />
ένα γράμμα.<br />
Αν αλλάξεις διεύθυνση κατοικίας, για να<br />
το λαβαίνεις ανελλιπώς.<br />
Αν έχεις να μας δώσεις την διεύθυνση<br />
κάποιου φίλου σου ή συγγενούς σου<br />
που θάθελες να το λαβαίνει.<br />
Αν δεν το θέλεις, στείλτε το πίσω και μην<br />
σβήνεις την διεύθυνσή σου.<br />
Εάν θέλετε την Καινή Διαθήκη, γράψτε μας<br />
στις παρακάτω διευθύνσεις:<br />
VIC:<br />
Good News Magazine<br />
PO Box 17, Northcote, VIC 3070<br />
NSW: PO Box 70, Kingsgrove, NSW 2208<br />
Συντηρείται από αυτοπροαιρέτους<br />
προσφοράς.<br />
PO Box 17, Northcote, VIC 3070<br />
Εάν θέλετε να μας βρείτε στο INTERNET:<br />
www.GreekFreeChurch.org.au<br />
Το περιοδικό αυτό αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ και ΔΕΝ ΕΧΕΙ καμία σχέση<br />
με την οργάνωση των Μαρτύρων Του Ιεχωβά.<br />
This magazine is Print Post Approved PP.340646/00009<br />
Printed by Good News Magazine, PO Box 17 Northcote, VIC 3070
ΙΟΥNΙΟΣ, <strong>2016</strong> 3<br />
Ο πολύς κόσμος με δικά<br />
του τελείως αυθαίρετα κριτήρια<br />
συνθέτει την εικόνα του ευτυχισμένου<br />
ανθρώπου. Έτσι, πιστεύουν,<br />
πως ο άνθρωπος που<br />
θα έχει στον κόσμο αυτό χρήματα<br />
αρκετά για<br />
να ικανοποιεί τα<br />
γούστα του, υγεία<br />
για να μην υποφέρει<br />
και κοινωνική<br />
αναγνώριση,<br />
δεν μπορεί παρά<br />
να είναι ευτυχισμένος.<br />
Αφού όλα<br />
τα έχει.<br />
Έτσι οι άνθρωποι, πάντοτε<br />
με την δική τους αντίληψη και<br />
φαντασία ζηλεύουν και μακαρίζουν<br />
μερικούς άλλους θνητούς<br />
που υπάρχουν και κινούνται<br />
ανάμεσά τους, ή τους συναντούνε<br />
στις σελίδες των εφημερίδων.<br />
Μα ξαφνικά όμως, όλο<br />
τους αυτό το οικοδόμημα έρχεται<br />
και τους γκρεμίζει κάτι το<br />
απροσδόκητο όπως είναι πολλές<br />
φορές η αυτοκτονία. Έτσι<br />
αποδεικνύεται πως τα είδωλά<br />
τους, όχι μόνον ευτυχισμένα<br />
δεν ήτανε μα είχαν φτάσει στο<br />
κατώτερο σκαλοπάτι της απελπισίας.<br />
Η ζωή τους είχε καταντήσει<br />
βάρος αβάστακτο και θέλανε<br />
μια ώρα πιο γρήγορα να<br />
απαλλαγούνε από αυτό.<br />
Τις ίδιες σκέψεις έκανε όλος<br />
ο κόσμος διαβάζοντας<br />
πως μια<br />
πριγκίπισσα, μια<br />
αληθινή πριγκίπισσα<br />
και τέως<br />
βασίλισσα με ο-<br />
μορφιά, πλούτη<br />
και διεθνή προβολή<br />
θέλησε να βάλει<br />
τέρμα στη ζωή<br />
της και μόλις την προλάβανε με<br />
μεγάλη δυσκολία. Πριν λίγο καιρό<br />
μια πάμπλουτη και κοσμοξακουσμένη<br />
ηθοποιός έφυγε με<br />
τραγικό θάνατο από τον κόσμο<br />
τούτον διακηρύσσοντας σε όλο<br />
τον κόσμο πόσο δυστυχισμένη<br />
ήταν. Και δεν είναι πολύς καιρός<br />
ένας μεγάλος συγγραφέας,<br />
ο Χεμιγκουαίη, τίναξε τα μυαλά<br />
του στον αέρα, αν και ήταν<br />
πάμπλουτος και κοσμοξακουσμένος.<br />
Όλοι αυτοί με τον δικό τους<br />
τρόπο, με την πράξη αυτή της
4 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ<br />
απελπισίας διατρανώνουν σε<br />
όλο τον κόσμο την διακήρυξη<br />
του Ευαγγελίου πως σε άλλη<br />
κατεύθυνση θα πρέπει να αναζητήσουμε<br />
την ευτυχία, την ικανοποίηση<br />
που μονάχα ο Χριστός<br />
προσφέρει με τη ζωή Του.<br />
Δυστυχώς, στην εποχή μας,<br />
που ο πολιτισμός<br />
τόσα<br />
αγαθά της<br />
έχει χαρίσει<br />
χαρακτηρίζεται<br />
από την<br />
συνεχή αύξηση<br />
του<br />
ποσοστού<br />
των αυτοκτονιών και του αλκοολισμού<br />
που και αυτός είναι μια<br />
μορφή αργού μα ασφαλούς καθημερινού<br />
θανάτου.<br />
Προσωπικά πιστεύω πως η<br />
σπουδαιότερη έλλειψη των ανθρώπων<br />
που καταφεύγουν σε<br />
αυτή τη λύση της απελπισίας<br />
είναι η έλλειψη αγάπης. Είτε η<br />
αγάπη των ανθρώπων που εκτιμούσαν<br />
έπαυσε πια να τους<br />
προσφέρεται όπως αυτοί θα<br />
θέλανε, είτε αποδεικνύεται κατώτερη<br />
των προσδοκιών τους<br />
και δεν τους προσφέρει την<br />
ικανοποίηση που αυτοί λαχταρούν.<br />
Και αν ο άνθρωπος δεν<br />
μπορεί να ζήσει χωρίς νερό και<br />
χωρίς αέρα άλλο τόσο δεν<br />
μπορεί να ζήσει χωρίς αγάπη<br />
αληθινή και γνήσια αγάπη. Η<br />
μόνη αγάπη που σε αγνότητα<br />
καμιά δεν μπορεί να σταθεί<br />
δίπλα της και σε μέγεθος δεν<br />
βρίσκει το ταίρι της είναι η αγάπη<br />
του Χριστού μας.<br />
Όποιος διά της πίστεως την<br />
γνωρίσει και<br />
ακουμπήσει<br />
πάνω σ΄αυτήν<br />
την πονεμένη<br />
καρδιά του,<br />
ελευθερώνεται<br />
για πάντα<br />
από κάθε α-<br />
νησυχία και<br />
νοιώθει αυτό που τόσοι άλλοι,<br />
με όλα τα αγαθά της ζωής δεν<br />
μπορέσανε να νοιώσουνε.<br />
Και είναι βέβαιο πως ο<br />
Χριστός την αγάπη Του την<br />
προσφέρει σε όλους τους ανθρώπους,<br />
ιδιαίτερα δε σε εκείνους<br />
που ανοίγουν την καρδιά<br />
τους σ’ Αυτόν με ταπείνωση<br />
και αναγνώριση της αποτυχίας<br />
τους, όσο και αν είναι αμαρτωλοί.<br />
Ο Κύριος αναλαμβάνει να<br />
εργασθεί μέσα στη ζωή τους.<br />
*Ανάθες εις τον Κύριον την<br />
οδόν σου, και έλπιζε επ’ Αυτόν,<br />
και Αυτός θέλει ενεργήσει*<br />
(Ψαλμός λζ/5).
ΙΟΥNΙΟΣ, <strong>2016</strong> 5<br />
«Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων» (Α Βασ. ιη/21).<br />
Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε<br />
να βρούμε μια άλλη εικόνα<br />
σαν και αυτή. Μια τόσο παράξενη<br />
σκηνή. Ένα έρημο μέρος<br />
κοντά στο βουνό Κάρμηλο. Μέσα<br />
στη μεγάλη απλωσιά, είναι<br />
κόσμος πολύς και λαός συγκεντρωμένος<br />
και περιβάλλουν<br />
κάποιους άλλους. Μα να που<br />
συμβαίνουν περίεργα πράγματα.<br />
Είναι και ο βασιλιάς<br />
Αχαάβ με όλο του το επιτελείο<br />
σε τιμητική θέση. Ο κόσμος<br />
όμως, πόσο φαίνεται καταβεβλημένος.<br />
Έχουν τα χάλια<br />
τους. Για σκέψου να έχει<br />
να βρέξει τρία χρόνια. Τρία<br />
χρόνια πείνα δεν είναι λίγο. Τα<br />
ζώα ψόφησαν.<br />
Πού να βρεθεί χορτάρι; Τα<br />
χωράφια έρημα. Οι άνθρωποι<br />
πεθαίνουν. Γι’ αυτό όλοι είναι σ’<br />
αυτή την κατάσταση. Σκύβουμε,<br />
λοιπόν, και εμείς και παρακολουθούμε.<br />
Μέσα από αυτή τη<br />
σύναξη είναι στυμμένα δυο θυσιαστήρια.<br />
Στο ένα είναι λαμπροφορεμένοι<br />
ιερείς του θεού<br />
της ανατολής του Βάαλ. Είναι<br />
κάπου τετρακόσιοι πενήντα.<br />
Έχουν σφάξει ένα λιπόσαρκο<br />
μοσχάρι και το έχουν βάλει ε-<br />
πάνω στο βωμό. Στο άλλο θυσιαστήριο<br />
δίπλα, κάθεται ένας<br />
άνθρωπος ασκητικός, με δυνατό<br />
βλέμμα και παρακολουθεί. Είναι<br />
ο Ηλίας, ο προφήτης του<br />
Θεού. Φορά ένα τρίχινο μακρύ<br />
φόρεμα, που είναι και η μόνη<br />
του περιουσία. Οι άλλοι, οι πολλοί<br />
ιερείς του Βάαλ, γυρίζουν<br />
γύρω από το θυσιαστήριο και<br />
βγάζουν κραυγές τρομερές, χορεύοντας<br />
και λέγοντας ύμνους<br />
στον θεό τους. Κάποτε – κάποτε<br />
χτυπιούνται, ματώνουν, και πά-
6 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ<br />
λι γυρίζουν και φωνάζουν, ουρλιάζοντας<br />
κυριολεκτικά. Μα<br />
μάταια προσμένουν ο θεός τους<br />
να ρίξει φωτιά. Γιατί τέτοια<br />
συμφωνία είχαν κάνει με τον<br />
Ηλία στη μονομαχία αυτή, που<br />
αυτή τη στιγμή ξετυλιγόταν. Και<br />
αν και η στιγμή ήταν τόσο τραγική<br />
και πάλι ο προφήτης βρήκε<br />
το κουράγιο να τους κοροϊδέψει:<br />
«Φωνάξτε λίγο πιο δυνατά.<br />
Θεός είναι αυτός μπορεί και να<br />
κοιμάται. Μπορεί να πήγε περίπατο».<br />
Μα στο τέλος, κουρασμένοι,<br />
κατέθεσαν τα όπλα. Και<br />
τότε ήρθε η σειρά του Ηλία.<br />
Ζήτησε και πάνω στα ξύλα<br />
του θυσιαστηρίου του έριξαν<br />
άφθονο νερό. Και να σκεφθείς<br />
πόσο σπάνιζε το νερό. *Ρίξτε<br />
και άλλο, φώναζε ο Ηλίας. Για<br />
να φύγει κάθε υποψία. Και α-<br />
φού μούσκεψαν όλα και ο κόσμος<br />
ήταν και αυτός μουσκεμένος<br />
από την αγωνία, ο προφήτης<br />
του Θεού γύρισε στον κόσμο<br />
και με φωνή γεμάτη από το θεϊκό<br />
μεγαλείο, είπε: «Έως πότε<br />
θα χωλαίνετε ανάμεσα σε δύο<br />
Θεούς; Είναι καιρός πια να<br />
διαλέξετε και να πάρετε την<br />
απόφαση με το μέρος ποιανού<br />
θα ταχθείτε».<br />
Και μετά από τα λόγια αυτά<br />
προσευχήθηκε και φωτιά έπεσε<br />
από τον ουρανό και κατέκαψε<br />
το μοσχάρι, τα ξύλα και τις πέτρες<br />
του θυσιαστηρίου κατέφαγε.<br />
Η φωνή όμως του προφήτη,<br />
η φωνή του Ηλία, ή καλλίτερα η<br />
φωνή του Θεού φθάνει μέχρι<br />
εμάς και έχει την ίδια βαρύτητα.<br />
Ο Θεός μας καλεί να αποφασίσουμε.<br />
Έως πότε θα περιφρονείς<br />
την αγάπη του Θεού,<br />
που φανερώθηκε με χίλιους δυο<br />
τρόπους, μα περισσότερο πάνω<br />
στο σταυρό του Γολγοθά, όπου<br />
ο Υιός του Θεού πλήρωσε τον<br />
απλήρωτο από σένα λογαριασμό,<br />
των πολλών σου αμαρτιών;<br />
Έως πότε θα πιστεύεις στα<br />
ψέματα που σερβίρονται με κάποια<br />
δήθεν επιστημονική χροιά,<br />
που δεν είναι παρά φαρμάκι για<br />
την ψυχή σου, και δεν παίρνεις<br />
το Ευαγγέλιο, τον Λόγο του<br />
Θεού, να πιστέψεις σ’ Αυτόν;<br />
Έως πότε θα έχεις τη ζωή<br />
σου εκτεθειμένη σ’ αυτόν τον<br />
τόσο τρομερό κίνδυνο, αντιμετωπίζοντας<br />
το τρομερό δίλημμα,<br />
να βρεθείς χωρίς σωτηρία,<br />
μπροστά στον θρόνο του Θεού;<br />
Σκέψου.
ΙΟΥNΙΟΣ, <strong>2016</strong> 7<br />
*Κατά την μεγάλη οικονομική<br />
κρίσι του 1930, στα γραφεία<br />
μιας ασφαλιστικής εταιρίας, παρουσιάστηκε<br />
μια ηλικιωμένη κυρία<br />
και δήλωνε συντριμμένη<br />
στον υπάλληλο, πως δεν μπορούσε<br />
να συνεχίσει να πληρώνει<br />
την ασφάλεια, που ήτανε στο<br />
όνομα του συζύγου της.<br />
Ο υπάλληλος την ανέφερε<br />
την ζημιά που θα πάθαινε από<br />
την διακοπή της ασφάλειας,<br />
μα εκείνη δήλωνε την αδυναμία<br />
της να πληρώσει. Τότε ο<br />
υπάλληλος τη ρώτησε, μήπως<br />
θα μπορούσε ο σύζυγός της<br />
να βοηθήσει. Μα αυτή, με<br />
έκδηλη απορία, του φανέρωσε,<br />
πως ο σύζυγός της είχε<br />
πεθάνει πριν από τρία χρόνια.<br />
--Έ, τότε, κυρία μου, της<br />
είπε, εσείς δεν έχετε να πληρώσετε<br />
τίποτε, αλλά έχετε να<br />
εισπράξετε μια μεγάλη περιουσία,<br />
και θα μπορούσατε να το<br />
είχατε κάνει αυτό, πριν από τρία<br />
χρόνια.<br />
Στην ίδια κατηγορία είναι<br />
πολλοί άνθρωποι. Θέλουν και<br />
αγωνίζονται να πληρώσουν και<br />
να εξασφαλίσουν την σωτηρία<br />
τους, ενώ ο Ιησούς Χριστός, διά<br />
του θανάτου Του στον Γολγοθά,<br />
ρύθμισε το θέμα αυτό μια για<br />
πάντα. Εμείς δεν έχουμε παρά να<br />
απολαύσουμε και να δεχθούμε<br />
τους καρπούς αυτής της θυσίας.-<br />
*Διηγούνται μια παλιά ιστορία.<br />
Κάποτε ένα βιβλιοπώλης<br />
των Αγίων Γραφών, έπεσε στα<br />
χέρια, σ’ ένα άγριο ερημικά μέρος,<br />
ενός ληστή, που επέμενε να<br />
κάψει όλα του τα βιβλία που είχε<br />
μαζί του. Άναψε τη φωτιά. Τότε<br />
ο άνθρωπος του Θεού του λέγει:<br />
«Επιτρέψτε μου να διαβάσω κάτι<br />
από το καθένα από αυτά τα<br />
βιβλία». Η άδεια του εδόθη και<br />
από την πρώτη Βίβλο διάβασε<br />
τον 23ον Ψαλμό. Ο ληστής, μόλις<br />
το άκουσε, λέγει: *Αυτό είναι<br />
καλό να μην το κάψουμε*. Από<br />
την άλλη Βίβλο, διάβασε την επί<br />
του όρους ομιλία. *Και αυτό είναι<br />
καλό. Άφησέ το. Να μην το<br />
κάψουμε*. Το ίδιο έγινε συνέχεια,<br />
με όλα τα βιβλία, διαβάζοντας<br />
την παραβολή του καλού<br />
Σαμαρείτη, το 13ον της Κορινθί-
8 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ<br />
ους, περί αγάπης και άλλα εκλεκτά<br />
μέρη της Αγίας Γραφής. Ο<br />
ληστής τα βρήκε καλά όλα και<br />
αποφάσισε να κρατήσει για λογαριασμό<br />
του τις Άγιες Γραφές.<br />
Λέγουν, πως ο άνθρωπος αυτός<br />
αργότερα έγινε ένας υπηρέτης<br />
του Θεού.-<br />
«Το Ευαγγέλιον είναι δύναμις<br />
Θεού προς σωτηρίαν» (Ρωμαίους<br />
α/16).<br />
*Το θέμα της θυσίας του Ιησού<br />
Χριστού, από τον Ουράνιο<br />
Πατέρα, δείχνει<br />
με ένα τραγικό<br />
τρόπο, την αγάπη<br />
του Θεού για<br />
τον αμαρτωλό<br />
άνθρωπο, για<br />
τον κάθε άνθρωπο,<br />
για μένα<br />
και για σένα.<br />
Δύσκολα μπορούν<br />
να βρεθούν<br />
παραδείγματα,<br />
στη δική<br />
μας ζωή. Και εκείνα που λέγονται<br />
είναι αμυδρές και αδύνατες<br />
ακτίνες, μπροστά στο εκτυφλωτικό<br />
φως της θείας αγάπης. Ένα<br />
από αυτά τα παραδείγματα είναι<br />
και αυτό:<br />
Πάνω σε μια μεγάλη γέφυρα,<br />
στο φυλάκιό του, που περνούσε<br />
το τραίνο, βρισκότανε έ-<br />
νας φτωχός οικογενειάρχης. Από<br />
τη γέφυρα περνούσε το τραίνο<br />
και άλλα οχήματα και από την<br />
άλλη μεριά σε μεγάλο βάθος<br />
περνούσε το ποτάμι. Κάποια<br />
στιγμή, ο δύσμοιρος πατέρας<br />
βλέπει το μικρό του το παιδί να<br />
πέφτει μέσα στο ποτάμι. Ήταν<br />
έτοιμος να πέσει και αυτός να το<br />
σώσει. Μα τον σταμάτησε ο ήχος<br />
του τραίνου που πέρναγε και<br />
πλησίαζε. Έπρεπε να σταθεί με<br />
την κόκκινη σημαία, να κλείσει<br />
το δρόμο για να περάσει ελεύθερα<br />
το τραίνο. Μα την ίδια<br />
στιγμή το ποτάμι παρέσερνε το<br />
παιδί του. Και στάθηκε με την<br />
σημαία στο χέρι, πιστός στο καθήκον<br />
του. Μα<br />
όταν πέρασε το<br />
τραίνο και έτρεξε<br />
στο ποτάμι,<br />
ήτανε πολύ αργά.<br />
Το νερό το<br />
είχε παρασύρει<br />
τόσο μακριά.<br />
Θυσίασε το παιδί<br />
του για τους<br />
άλλους.<br />
Ο Θεός θυσίασε<br />
τον Γιο<br />
Του για τον αμαρτωλό άνθρωπο.—<br />
*Ένα γραμμάριο καλού παραδείγματος<br />
αξίζει περισσότερο<br />
από όσο ένα κιλό από καλές<br />
συμβουλές.--<br />
*Κάποιος πολύ όμορφα και<br />
σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής<br />
έλεγε: Προτιμώ να πηγαίνω<br />
με τα πόδια στον ουρανό, παρά<br />
με μια Κάντιλακ στον Άδη. Πολύ<br />
όμορφο, μα και πολύ αληθινό.<br />
Σχόλιο δεν χρειάζεται.—
ΙΟΥNΙΟΣ, <strong>2016</strong> 9<br />
«ΚΑΜΙΑ ΜΟΜΦΗ ΚΑΤΑ<br />
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»<br />
Ένας άπιστος καθόταν πλάι<br />
με έναν χριστιανό στο τραίνο και<br />
άνοιξε μια σοβαρή συζήτηση με<br />
τον συνταξιδιώτη του. Η προσπάθειά<br />
του ήταν να δικαιολογήσει<br />
την απιστία του αναφέροντας<br />
διάφορα κακά που εύρισκε στον<br />
χριστιανό και τόνισε: *Η Εκκλησία<br />
είναι γεμάτη από υποκριτές*.<br />
Ο χριστιανός γνώριζε ότι η<br />
κατηγορία του ήταν αληθινή -<br />
πολύ αληθινή ώστε να μην μπορεί<br />
να αναιρεθεί, αλλά αποκρίθηκε:<br />
*Βλέπω ότι σπεύδετε να<br />
ξεσκεπάσετε τα κακά που υπάρχουν<br />
στη ζωή πολλών που ισχυρίζονται<br />
ότι ακολουθούν τον<br />
Χριστό και οι πράξεις<br />
τους είναι ά-<br />
ξιες κατάκρισης.<br />
Αναγνωρίζω και<br />
εγώ ότι μεταξύ<br />
εκείνων που ανήκουν<br />
στον Θεό υ-<br />
πάρχουν σφάλματα<br />
και πτώσεις που<br />
δεν επιχειρώ να<br />
δικαιολογήσω. Αλλά<br />
σας προκαλώ να αναφέρετε<br />
έστω και μια λέξη κατάκρισης<br />
κατά του προσώπου του Κυρίου<br />
Ιησού Χριστού!*<br />
Ο άπιστος ξαφνιάστηκε. Σαν<br />
φοβισμένος απάντησε: *Βέβαια,<br />
όχι, δεν θα μπορούσα να βρω<br />
κανένα σφάλμα σ’ Αυτόν, ήταν<br />
τέλειος*.<br />
*Ακριβώς*, είπε ο χριστιανός,<br />
*και αυτός είναι ο λόγος για<br />
τον οποίον ελκύσθηκε η καρδιά<br />
μας προς Αυτόν. Όσο Τον βλέπω,<br />
ανακαλύπτω ότι δεν του αρμόζω<br />
καθόλου αλλά είμαι δυστυχής,<br />
μόνον και ένοχος αμαρτωλός.<br />
Έτσι εκείνο που κάνουν μερικοί<br />
από τους λεγομένους οπαδούς<br />
Του δεν κατόρθωσαν να με επηρεάσουν<br />
ώστε να απομακρυνθώ<br />
από Αυτόν. Η σωτηρία μου εξαρτάται<br />
από εκείνο που έκαμε Αυτός<br />
και όχι από εκείνα που κάνουν<br />
οι άλλοι*.<br />
Αμαρτωλέ, μη επιμένεις στα<br />
σφάλματα των υποκριτών, και<br />
μη επηρεάζεσαι από την ασυνέπεια<br />
των χριστιανών,<br />
ώστε να μην<br />
βλέπεις την δική<br />
σου απόλυτη α-<br />
νάγκη για τον Σωτήρα.<br />
Όταν θα α-<br />
ποκτήσεις την α-<br />
ληθινή πείρα της<br />
σωτηρίας, οι πτώσεις<br />
των άλλων γίνονται<br />
ασήμαντοι<br />
και συ θα απολαμβάνεις την<br />
γλυκιά κοινωνία με Εκείνον όστις<br />
«ουδέν άτοπον έπραξε», «Επειδή<br />
αν τινές δεν επίστευσαν τι εκ<br />
τούτου; Μήπως η απιστία αυτών<br />
θέλει καταργήσει την πίστιν του<br />
Θεού; Μη γένοιτο! (Ρωμ. γ/3).
10 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ<br />
.....Ομολογία<br />
Τον γνώρισα στην Ελλάδα.<br />
Ήταν κάπου από το Περού, μα<br />
δεν θυμούμαι καλά. Μελαχρινός,<br />
σγουρομάλλης, αδύνατος, συνεσταλμένος.<br />
Ούτε και φαινόταν πως<br />
ήταν ναυτικός. Μόλις τελειώσαμε<br />
το φαγητό, τον βάλαμε στη<br />
μέση για να μας κάνει την ομολογία<br />
του. Εγώ με το μολύβι στο<br />
χέρι σημείωνα. Τα Ελληνικά του<br />
ήταν δύσκολα, μα με λίγη καλή<br />
θέληση, έβγαζες νόημα.<br />
*…. ο παπάς μου ήτανε παστόρο*,<br />
ξεκίνησε θαρρετά. *Εγκώ<br />
αμαρτωλό νούμερο ένα, ήθελε<br />
κάνει τη ζωή μου<br />
με τσιγάρο, σινεμά<br />
και κορίτσι…*<br />
Έτσι ξεκίνησε<br />
ο Χουάν<br />
εκείνο το βράδυ.<br />
Μα για να μη<br />
σας κουράσω<br />
μεταφράζω.<br />
*…. Ο πατέρας<br />
μου ήταν ποιμένας σε μια<br />
τοπική εκκλησία. Εμένα δεν μου<br />
άρεσε η ζωή του Χριστού. Μου<br />
άρεσαν τα κορίτσια, το τσιγάρο,<br />
η ελεύθερη ζωή. Και αυτή διάλεξα<br />
τελικά και ακολούθησα. Φυσικά<br />
κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να<br />
γίνει στο σπίτι του πατέρα μου<br />
όπου κάθε μέρα μελετούσαν την<br />
Βίβλο και ξεκίναγαν τη μέρα<br />
τους με οικογενειακή προσευχή.<br />
Έτσι λοιπόν και εγώ, για να μη<br />
τους ενοχλώ και εκείνοι να μη με<br />
εμποδίζουν, σηκώθηκα και έφυγα<br />
από το σπίτι μου, στα 16 μου<br />
χρόνια.<br />
Πέρασαν πέντε χρόνια και<br />
δεν ήξερα τίποτα από το σπίτι<br />
μου. Εγώ δεν τους έγραφα, γιατί<br />
ήθελα να τους ξεχάσω, εκείνοι<br />
είχαν χάσει τα χνάρια μου, που να<br />
με βρουν; Στο<br />
σπίτι μου δεν<br />
έχει όμορφη ζωή,<br />
δεν θέλω την<br />
Βίβλο και τις<br />
κουταμάρες, δεν<br />
θα γυρίσω!<br />
Ανάμεσα<br />
στις άλλες φουρτούνες<br />
που πέρασα<br />
ήταν και τα οικονομικά.<br />
Κάποτε λοιπόν για να πάρω λεφτά<br />
από το σπίτι μου, τους είπα να<br />
μου στείλουν ένα ποσό και εγώ<br />
μ’ αυτό θα γύριζα. Σε λίγες μέρες<br />
πήρα τα λεφτά, μα για επιστροφή
ΙΟΥNΙΟΣ, <strong>2016</strong> 11<br />
ούτε λόγος. Γύρισα στο σπίτι μου<br />
ύστερα από πέντε χρόνια, όταν<br />
πάλι δεν είχα δεκάρα στην τσέπη<br />
μου. Χτύπησα την πόρτα. Βγήκε<br />
ο πατέρας μου. Δεν με γνώρισε<br />
έτσι αδύνατο και μαλλιαρό.<br />
*Είμαι ο Χουάν σου, δεν με θυμάσαι,*<br />
τον ρώτησα. Με αγκάλιασε.<br />
Με έβαλε στο σπίτι. Μα<br />
μόλις μπήκα μέσα είδα τη Γραφή<br />
ανοιχτή στο τραπέζι. Αμέσως<br />
θέλησα πάλι να φύγω. Του έδωσα<br />
το χέρι και ξεκίνησα. Είχε να με<br />
δει πέντε χρόνια και δεν έμεινα<br />
ούτε μια ώρα μαζί του. *…. εγώ<br />
Χουάν ξέρω, γυρίσεις πίσω πάλι,<br />
κάνω προσευχή εσένα*, μου είπε<br />
ο πατέρας μου στην εξώπορτα.<br />
*….. μη κουράζεις, φύγω, δεν<br />
γυρίσει πια ο Χουάν*,<br />
του απάντησα<br />
φωναχτά από τον<br />
δρόμο.<br />
Πήγα σε πλοίο<br />
ναυτικός. Πέρασα<br />
και από τη μητέρα<br />
μου στην Αμερική<br />
και έμεινα μια μέρα<br />
μαζί της. Πριν φύγω<br />
έχωσε στη βαλίτσα<br />
μου μια Βίβλο. Την<br />
πέταξα, γιατί δεν την χρειαζόμουνα.<br />
Στο βαπόρι μια μέρα ο<br />
πλοίαρχος άκουγε μουσική. Ή-<br />
μουνα τόσο μόνος, που κάτι με<br />
έσπρωξε στην καμπίνα του. Μόλις<br />
μπήκα μέσα τον βρήκα πάνω<br />
στο τραπέζι και διάβαζε. Είχα<br />
μαλακώσει πολύ. Κατάλαβα ότι<br />
το μαγνητόφωνο έπαιζε ύμνους,<br />
ότι το αφεντικό διάβαζε τη Γραφή,<br />
μα δεν έφυγα. Πιάσαμε κουβέντα.<br />
*Εγώ αφεντικό ξέρει αυτή<br />
μουσική. Παπάς μου (ο πατέρας<br />
μου) πάει εκκλησία, διαβάζει τέτοιο<br />
βιβλίο, εγώ όχι, δεν αρέσει,<br />
δεν θέλει….*<br />
Από τότε τις ελεύθερες ώρες<br />
μου τις περνούσαμε μαζί στο καράβι,<br />
κουβεντιάζαμε και ψάλλαμε.<br />
Ήταν τότε Κυριακή και εμείς<br />
βρισκόμασταν στις Ινδίες. Ο<br />
πλοίαρχος ετοιμάστηκε για να<br />
πάει στην εκκλησία. Με πήρε και<br />
εμένα. Δεν ήξερα την γλώσσα.<br />
Δεν καταλάβαινα τίποτα. Με εκεί<br />
μέσα ζήλεψα και<br />
εγώ να ζήσω την χαρούμενη<br />
ζωή του<br />
Χριστού. Ήξερα τον<br />
τρόπο. Τόσα χρόνια<br />
στις εκκλησίες. Του<br />
το ζήτησα εκείνη<br />
την ώρα. Από μέσα<br />
μου. Και πήρε ο<br />
Θεός τη ζωή μου<br />
στα χέρια του και<br />
εγώ γέμισα χαρά.<br />
*…. Θέλω μιλάει και λέει τι<br />
έχω μέσα στην καρδιά μου μα δεν<br />
ξέρει εγώ να τα πει καλά. Δεν<br />
γυρίσει ποτέ ο Χουάν πίσω α-<br />
μαρτία, αγαπάει Χριστό τώρα στη<br />
ζωή του!!*.
12 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ<br />
Είχαμε ξεκινήσει από την<br />
Πάτρα για την Αθήνα. Το αυτοκίνητό<br />
μας, μια σακαράκα Σεβρολέ<br />
τύπου πανάρχαιου, ήταν κατάφορτο<br />
με ανθρώπους και εμπορεύματα<br />
κάθε είδους.<br />
Καφάσια, βαρέλια, κρεβάτια,<br />
μπόγοι, άλλα δεμένα στη σκάρα<br />
κι’ άλλα στα φτερά, είχαν αλλάξει<br />
τελείως τη σιλουέτα του μεταφορικού<br />
μας μέσου. Όποιος μας<br />
έβλεπε θα νόμιζε πως βάλαμε<br />
στοίχημα να μεταφέρουμε όλη<br />
την Πάτρα… σε ένα δρομολόγιο.<br />
Αλλά και στα καθίσματα οι<br />
περιστάσεις δεν ήταν διόλου βολικές.<br />
Το ιντερέσο, του αυτοκινήτου<br />
μας έσφιγγε αλύπητα σαν<br />
βόας. Σύμφωνα με τις υποδείξεις<br />
των αρμοδίων, όλοι μας ήμασταν<br />
πρεσαρισμένοι έτσι που να υποφέρουμε<br />
όσο το δυνατόν περισσότερο.<br />
Μ’ αυτές τις βάναυσες<br />
συνθήκες, ξεκινήσαμε καταπίνοντας<br />
με δυσκολία ένα-ένα τα χιλιόμετρα<br />
προς την Αθήνα.<br />
Που και που κάποιο λιγόχρονο<br />
σταμάτημα για ξεκούραση ή-<br />
ταν για μας όαση ύστερα από<br />
σκληρή ερημική πορεία. Εκείνο<br />
όμως που στη διαδρομή μας έκανε<br />
να ξεχνάμε κάπως το φουκαρά<br />
εαυτό μας, ήταν η ψιλοκουβέντα.<br />
Πολιτικά, μαναβική, οικονομικά,<br />
απροσδόκητες αλληλογνωριμίες,<br />
όλα επί τάπητος. Το τι<br />
θα έλεγε κανείς δεν είχε και πολύ<br />
σημασία. Αρκεί ο καθένας κάτι<br />
νάλεγε για να απασχολείται η<br />
παρέα και να ξεχνιούνται τα βάσανα.<br />
Είχαμε αφήσει πολύ πίσω τον<br />
Ισθμό της Κορίνθου και ανεβαίναμε<br />
κορδελωτά έναν ανηφορικό<br />
δρόμο. Εδώ ένας νεαρός, που το<br />
εξωτερικό του έδειχνε πως ήταν<br />
έμπορος ταξιδευτής, πετάχτηκε<br />
ξαφνικά δαχτυλοδείχνοντας στο<br />
διπλανό φίλο του μία απότομη<br />
κακοτοπιά.<br />
-Να εδώ, εδώ κατρακύλησε τ’<br />
αυτοκίνητο, ήμαστε εννιά νομα-
ΙΟΥNΙΟΣ, <strong>2016</strong> 13<br />
ταίοι, κι’ από τους εννιά μόνο εγώ<br />
γλύτωσα.<br />
Όταν ακούστηκαν αυτά τα<br />
τρομακτικά λόγια, όλη η παρέα<br />
κουνήθηκε από τη θέση της. Έβλεπα<br />
στα πρόσωπα όλων ζωγραφισμένο<br />
τον φόβο και την ανησυχία<br />
σαν να βρισκόμασταν σε<br />
ζώνη πολεμικών επιχειρήσεων. Το<br />
αυτοκίνητο όμως πέρασε την κακοτοπιά<br />
και αγκομαχώντας ρουφούσε<br />
τα ζιγκ-ζάγκ της απότομης<br />
ανηφοριάς σιγά αλλά σίγουρα.<br />
Προχωρώντας η απειλητική χαράδρα<br />
που ανοιγόταν<br />
στα δεξιά<br />
μας όλο και έχανε<br />
βάθος, ώσπου<br />
σε μια<br />
στροφή μας εγκατέλειψε,<br />
λες<br />
και μας λυπήθηκε<br />
για την αγωνία<br />
και τον τρόμο μας. Κι’ όταν<br />
είχε περάσει πια κάθε κίνδυνος,<br />
τα μάτια όλων καρφώθηκαν με<br />
χαζομάρα στον τυχερό έμπορο,<br />
που τόσο θαυματουργικά γλύτωσε<br />
τη ζωή του.<br />
Μια γριούλα καθισμένη στο<br />
πίσω κάθισμα τον κοίταξε με πολύ<br />
συμπάθεια και του είπε:<br />
-Ο Θεός, αγόρι μου, σε φύλαξε.<br />
Ο παντοδύναμος Χριστός.<br />
Φρόντισε και συ τώρα να τον ευχαριστείς<br />
στη ζωή σου.<br />
Ο νεαρός έμπορος ξεροκατάπιε<br />
χωρίς ν’ αποκριθεί, σαν να<br />
αναγνώριζε τη θεϊκή επέμβαση<br />
επάνω του. Ένας όμως καλοθρεμμένος<br />
κύριος με τα δάκτυλα<br />
μισοσκεπασμένα από κάθε λογής<br />
δακτυλίδια, πρόφθασε να απαντήσει<br />
στη θεοφοβούμενη γριούλα.<br />
-Δε βαριέσαι, γιαγιά, το ίδιο<br />
κάνει και να ζεις και να πεθαίνεις.<br />
Τί Θεός και Παντοδύναμος και<br />
κουραφέξαλα.<br />
Μια ζωή είναι<br />
αυτή. Τί τώρα,<br />
τί σε 50 χρόνια,<br />
μια φορά θα<br />
πεθάνεις. Και<br />
αφού έδωσε την<br />
*ορθή λύση*<br />
στο ζήτημα ο<br />
χοντροκομμένος φίλος μας ανακουνήθηκε<br />
από τη θέση του κάνοντας<br />
γκριμάτσες εξυπνάδας και<br />
αφοβίας. Κανείς από την παρέα<br />
δεν του απάντησε. Μόνον η γριούλα<br />
έσκυψε το κεφάλι της με<br />
οίκτο για λογαριασμό του.<br />
Όλο και ανεβαίναμε προς την<br />
κορυφή της ανηφοριάς. Το αυτοκίνητό<br />
μας αν και έδειχνε σημεία<br />
μεγάλης κόπωσης, μόλα ταύτα<br />
επέμενε σαν να το είχε βάλει πε-
14 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ<br />
ίσμα να μας κουβαλήσει έως επάνω.<br />
Κάποιος από τους συνταξιδιώτες<br />
έκανε λόγο για την *Κακή<br />
Σκάλα*. Ήταν μια επικίνδυνη τοποθεσία<br />
που τη βάφτισε έτσι ο<br />
θρύλος για τα εγκλήματα που<br />
γινόταν εκεί άλλοτε. Για την Κακή<br />
Σκάλα, όνομα που ενέπνεε κάποιο<br />
φόβο, πρώτος απ’ όλους ζήτησε<br />
πληροφορίες ο *άφοβος* φίλος<br />
μας. Κι’ ενώ ο συνταξιδιώτης ε-<br />
ξιστορούσε τα ατυχήματα, που<br />
είχαν συμβεί σ’ εκείνο το μέρος,<br />
αυτός διαρκώς ρωτούσε ψιθυριστά<br />
έναν διπλανό<br />
του αν θέλουμε<br />
πολλή ώρα για<br />
να φθάσουμε<br />
στην Κακή Σκάλα.<br />
Φαινόταν<br />
ανήσυχος, κι’<br />
όσο ο συνταξιδιώτης<br />
έλεγε, τόσο<br />
τα μάτια του φίλου μας όλο<br />
και ζωήρευαν. Ένας άλλος τον<br />
κατάλαβε ότι τρομοκρατήθηκε<br />
και πέταξε ένα καλαμπούρι για να<br />
τον φέρει σε ισορροπία. Του είπε<br />
ότι σαν χοντρός που ήταν έπρεπε<br />
να πληρώσει διπλό εισιτήριο, γιατί<br />
έπιανε δύο θέσεις.<br />
Αλλά πριν προφθάσουμε να<br />
διασκεδάσουμε με το καλαμπούρι,<br />
ακούστηκε ένα απότομο φρενάρισμα,<br />
που μας έκανε όλους να<br />
ριγήσουμε. Το αυτοκίνητο αφού<br />
σταμάτησε πρώτα, άρχισε ύστερα<br />
να ρολάρει σιγά προς τα πίσω. Η<br />
στιγμή ήταν πολύ επικίνδυνη γιατί<br />
πίσω λίγα μέτρα περίμενε να<br />
μας ρουφήξει ο θάνατος. Όλοι με<br />
σφιγμένα τα δόντια, καρφώσαμε<br />
τα μάτια μας στον σοφέρ. Ήταν<br />
ένας κοντούλης και σβέλτος άνθρωπος,<br />
που αγωνιζόταν με νευρικότητα<br />
και ταχύτητα να προλάβει<br />
το κακό. Και πραγματικά μ’<br />
έναν επιδέξιο χειρισμό κατάφερε<br />
και το συγκράτησε. Τα δευτερόλεπτα<br />
μας φαινόταν<br />
ώρες ο-<br />
λόκληρες.<br />
-Προσευχή,<br />
παιδιά, στον<br />
Χριστό, για να<br />
γλυτώσουμε,<br />
φώναξε η γριούλα.<br />
Εκείνη τη<br />
στιγμή ο φίλος μας, που πριν από<br />
λίγη ώρα αψηφούσε τους πάντες<br />
και τα πάντα, δεν μπόρεσε να<br />
συγκρατηθεί.<br />
--Γιαγιά, πες και συ δυο λόγια<br />
στον Θεό. Πες, γιαγιά, να γλυτώσουμε<br />
τη ζωή μας. Το αυτοκίνητο<br />
είχε σταθεί λίγα μέτρα από τον<br />
γκρεμό. Όσο έμενε εκεί, ο άθεος<br />
φίλος μας ανήσυχος και τρομοκρατημένος,<br />
ζητούσε από τη για-
ΙΟΥNΙΟΣ, <strong>2016</strong> 15<br />
γιά προσευχές, κι’ από τον Θεό<br />
βοήθεια.<br />
Πέρασε ένα στρατιωτικό καμιόνι.<br />
Σταμάτησε κοντά μας και<br />
δύο παλικάρια που πετάχτηκαν<br />
από μέσα, μας έδεσαν με σβελτοσύνη<br />
στη ρεμούλκα και άρχισαν<br />
να μας σέρνουν προς τα εμπρός.<br />
Αυτά όλα έγιναν με τόση<br />
γρηγοράδα, ώστε, όταν καταλάβαμε<br />
ότι ξεφύγαμε από τον κίνδυνο,<br />
πιστέψαμε, πως πραγματικά<br />
ο Θεός έβαλε το χέρι Του.<br />
Είχαμε απομακρυνθεί από τις<br />
κακοτοπιές. Πέρασαν οι φόβοι και<br />
οι κίνδυνοι. Διασχίζαμε τον ασφαλτοστρωμένο<br />
δρόμο της Ε-<br />
λευσίνας. Τα νεύρα της παρέας<br />
είχαν κάπως καλμάρει και το καλαμπούρι<br />
είχε, τη θέση του. Κάποιος<br />
πετάχτηκε και είπε:<br />
-Φτηνά τη γλυτώσαμε παιδιά.<br />
Ένας άλλος πρόσθεσε:<br />
-Ο Θεός μας βοήθησε.<br />
-Ποιός Θεός, καημένε, δε βαριέσαι,<br />
απάντησε ένας για να ειρωνευθεί<br />
τον άλλοτε άθεο φίλο<br />
μας--, και αν τη γλυτώσαμε τις<br />
λες. Πφ! Μια ζωή είναι αυτή τι<br />
τώρα, τι ύστερα από 50 χρόνια<br />
το ίδιο κάνει. Όλοι μας καταλάβαμε<br />
πως ο στόχος της ειρωνείας<br />
ήταν ο φίλος με τα πολλά δαχτυλίδια,<br />
που λίγη ώρα πριν παρίστανε<br />
τον ατρόμητο και τον έξυπνο.<br />
Γυρίσαμε τα μάτια και τον<br />
κοιτάξαμε. Το είχε κι’ αυτός αντιληφθεί,<br />
και ντροπιασμένος για το<br />
πάθημά του κατέβασε το πρόσωπο.—<br />
**Δεν είναι αρκετό να γνωρίζεις<br />
μόνον περί ζωής. Έχουμε α-<br />
νάγκη ζωής μέσα μας. Οι άνθρωποι<br />
ζητούν ζωή, αλλά δεν μπορούν<br />
να βρουν ζωή. Αν θέλουμε<br />
ζωή, πρέπει να έχουμε τον Ιησού.<br />
Εκείνος είναι η ΖΩΗ και το ΦΩΣ<br />
των ανθρώπων!!<br />
«Μη πλανάσθε. Ο Θεός δεν εμπαίζεται, επειδή, ότι αν σπείρει<br />
ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει. Διότι ο σπείρων εις την<br />
σάρκα εαυτού, θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν. Αλλ’ ο σπείρων<br />
εις το Πνεύμα, θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον»<br />
(Γαλάτες ς/7-8).
16 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ<br />
Ο νόμος της σποράς και του<br />
θερισμού που ο Θεός έχει βάλει<br />
στη φύση, είναι αναλλοίωτος.<br />
Δεν μπορούμε αφού σπείραμε<br />
βρώμη σ’ ένα χωράφι να περιμένουμε<br />
να θερίσουμε στάρι ή<br />
κάτι άλλο. Ότι είδος σπείραμε<br />
αυτό και θα θερίσουμε.<br />
Το ίδιο γίνεται και στην<br />
πνευματική ζωή, με τη διαφορά<br />
ότι υπάρχουν δύο εδάφη στα<br />
οποία σπέρνουμε. Το ένα είναι η<br />
σάρκα, η διεφθαρμένη φύση μας,<br />
από την οποία θερίζουμε φθορά<br />
και θάνατο. Και το άλλο είναι το<br />
Πνεύμα απ’ όπου θερίζουμε την<br />
αιώνια ζωή.<br />
Ο απόστολος<br />
Παύλος με<br />
την έμπνευση<br />
του Αγίου<br />
Πνεύματος θέλει<br />
να μας κάνει<br />
προσεκτικούς<br />
να μη<br />
πλανηθούμε και μας λέγει: «Μη<br />
πλανάσθε» ως προς το ζήτημα<br />
της σποράς, διότι δεν είναι δυνατόν<br />
να γελάσουμε τον Θεό, «ο<br />
Θεός δεν εμπαίζεται». Είναι<br />
δυνατόν να κοροϊδέψουμε τους<br />
εαυτούς μας, και τους άλλους<br />
ανθρώπους υποκρινόμενοι, όχι<br />
όμως και τον Θεό. Επίσης μας<br />
προειδοποιεί ότι ο θερισμός,<br />
και εδώ και στο μέλλον, θα είναι<br />
ανάλογος της σποράς που σπείραμε,<br />
«ότι σπείρομεν, αυτό θέλομε<br />
θερίσει». Εάν σπείρουμε<br />
εις την σάρκα και κάνουμε τις<br />
επιθυμίες και τα έργα της σαρκός,<br />
αν σπείρουμε έχθρες, έριδες,<br />
ζηλοτυπίες, θυμούς και τα<br />
λοιπά (Γαλάτ. ε/19), τότε θα<br />
θερίσουμε εκ της σαρκός φθορά<br />
και θάνατο. «Εάν ζείτε κατά την<br />
σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε»<br />
(Ρωμ. η/13α).<br />
Εάν όμως οδηγούμεθα από<br />
το Πνεύμα και φανερώνουμε<br />
στη ζωή μας τους καρπούς Του,<br />
έχουμε αγάπη,<br />
χαρά, ειρήνη,<br />
μακροθυμία και<br />
τα λοιπά (Γαλάτ.<br />
ε/22), τότε<br />
σπείρουμε στο<br />
Πνεύμα και θερίζουμε<br />
εκ του<br />
Πνεύματος με αφθονία την αιώνια<br />
ζωή: «Εάν διά του Πνεύματος<br />
θανατόνητε τας πράξεις<br />
του σώματος θέλετε ζήσει»<br />
(Ρωμ. η/13β).<br />
Στη φύση μετά την σπορά<br />
περιμένουμε αρκετό χρονικό<br />
διάστημα για να θερίσουμε.<br />
Στην πνευματική ζωή όμως θε-
ΙΟΥNΙΟΣ, <strong>2016</strong> 17<br />
ρίζουμε αμέσως μόλις σπείρουμε.<br />
«Όσοι ηροτρίασαν ανομίαν,<br />
και έσπειραν ασέβειαν, θερίζουσιν<br />
αυτάς» (Ιώβ δ/8).<br />
Όταν ο άνθρωπος αμαρτήσει<br />
–σπείρει στη σάρκα - η συνείδησή<br />
του τον ελέγχει, ανάλογα<br />
προς την αμαρτία είναι και ο<br />
έλεγχος. Πολλές φορές ο έλεγχος,<br />
στους ανθρώπους φθάνει<br />
σε τέτοιο σημείο, που να μη<br />
μπορούν να τον υποφέρουν. Ο<br />
λόγος του Θεού<br />
μας λέγει ότι είναι:<br />
«θυμός και οργή,<br />
θλίψις και στενοχωρία<br />
επί πάσαν<br />
ψυχήν ανθρώπου<br />
του εργαζομένου<br />
το κακόν» (Ρωμ.<br />
β/8,9), και ότι:<br />
«Ειρήνη δεν είναι<br />
εις τους ασεβείς» (Ησαΐας<br />
νζ/21).<br />
Και ο πιστός όταν αμαρτήσει,<br />
θερίζει κι’ αυτός τον έλεγχο<br />
του Αγίου Πνεύματος το<br />
Οποίον λύπησε, τον καταλαμβάνει<br />
λύπη, ανησυχία και μεταμέλεια.<br />
Δόξα όμως στον Θεό<br />
ότι καταφεύγει εις τον Παράκλητο<br />
τον Ιησού Χριστό τον Δίκαιο,<br />
στον Οποίον όταν ομολογήσει<br />
με συντριβή και με μετάνοια<br />
την αμαρτία του, τον συγχωρεί,<br />
τον καθαρίζει από πάσης<br />
αδικίας και τον επαναφέρει<br />
στην προηγούμενη κατάσταση<br />
(Α. Ιωάν. α/9, β/1-2). Πολλές<br />
φορές ο πιστός σηκώνεται ισχυρότερος<br />
από την πτώση του<br />
και αποκτά πείρα να διακρίνει<br />
τις μεθοδίες, τις πλεκτάνες και<br />
τα σχέδια του εχθρού.<br />
***Αναγνώστη, η ζωή μας<br />
επί της γης είναι μια συνεχής<br />
σπορά. Και είτε το<br />
θέλουμε, είτε δεν<br />
το θέλουμε, κάπου<br />
σπέρνουμε.<br />
Ουδετερότητα δεν<br />
υπάρχει. Αυτό<br />
που πρέπει να<br />
προσέξουμε είναι<br />
αυτό που σπέρνουμε<br />
και τι<br />
σπέρνουμε. Ο νόμος που έχει<br />
θέσει ο Θεός, είναι δίκαιος, α-<br />
μετάτρεπτος και δεν αλλοιώνεται,<br />
ότι σπείρει κανείς αυτό θα<br />
θερίσει. «Επειδή έσπειραν άνεμον,<br />
λέγει ο προφήτης, διά τούτο<br />
θέλουσι θερίσει ανεμοστρόβιλον»<br />
(Ωσηέ η/7).<br />
Αγαπητέ, εάν έχεις πιστέψει<br />
στο έργο που ο Θεός έκανε<br />
για σένα διά του Ιησού Χριστού,<br />
και συ τώρα απολαμβάνεις τις
18 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ<br />
ευλογίες Του, και σπείρεις διά<br />
της δυνάμεώς Του στο Πνεύμα,<br />
δόξαζέ Τον για την μεγάλη αγάπη<br />
Του, και για το τέλειο έργο<br />
της σωτηρίας σου, που άλλαξε<br />
την κατεύθυνση της ζωής σου.<br />
Εάν όμως ακόμη δεν έχεις<br />
δεχθεί τον Ιησού Χριστό σαν<br />
Λυτρωτή και Σωτήρα σου, και<br />
δεν έχεις πιστέψει ότι επάνω<br />
στο Σταυρό πλήρωσε Εκείνος<br />
διά του θανάτου και του αίματός<br />
Του τις αμαρτίες σου, για να σε<br />
ελευθερώσει από τη δύναμη της<br />
αμαρτίας και του θανάτου, έ-<br />
χεις αδικήσει τον εαυτό σου.<br />
Διότι αφού το έργο της σωτηρίας<br />
–το μέγα<br />
δείπνον— είναι<br />
έτοιμο (Λουκ.<br />
ιδ/17), ενώ ο<br />
Χριστός προσκαλεί<br />
όλους για<br />
να τους αναπαύσει<br />
και να<br />
τους δώσει<br />
δωρεάν την<br />
αιώνια ζωή (Ματθ. ια/28, Ιωάν.<br />
ι/28), ο καθένας είναι υπεύθυνος<br />
διότι αμέλησε να δεχθεί<br />
την τόσο μεγάλη προσφερμένη<br />
γι’ αυτόν σωτηρία (Εβραίους<br />
β/3). Γι’ αυτό εκείνο που αμέλησες<br />
να κάνεις τα περασμένα<br />
χρόνια, κάνε το σήμερα, κάνε το<br />
τώρα (Β. Κορινθ. ς/2).<br />
Ο Χριστός δέχεται αμαρτωλούς.<br />
Αν αναγνωρίσεις ότι είσαι<br />
αμαρτωλός, είσαι κατάλληλος<br />
για να σωθείς, γιατί ο Χριστός<br />
ήλθε για να σώσει αμαρτωλούς<br />
(Α. Τιμοθ. α/15).<br />
Μετανόησε λοιπόν και πίστεψε<br />
στο Χριστό ότι έδωσε τη<br />
ζωή Του για σένα, δέξου Αυτόν<br />
Σωτήρα και Λυτρωτή σου, και<br />
θα «αναγεννηθείς» διά του Αγίου<br />
Πνεύματος και θα σου δίδεται,<br />
όταν ζητάς,<br />
χάρη και δύναμη<br />
άνωθεν για να<br />
δοξάζεις το όνομά<br />
Του με την<br />
ζωή σου. Και τότε<br />
θα σπείρεις στο<br />
Πνεύμα και θα<br />
θερίζεις τους<br />
καρπούς Του, και<br />
να μη λησμονείς ποτέ ότι ο νόμος<br />
του Θεού είναι αμετάβλητος,<br />
«ότι αν σπείρει ο άνθρωπος<br />
τούτο και θέλει θερίσει».
ΙΟΥNΙΟΣ, <strong>2016</strong> 19<br />
-Τι αισθάνεστε, κυρία μου;<br />
-Γιατρέ μου, δεν είμαι καλά.<br />
Δεν βλέπω. Την νύχτα με δέρνουν<br />
αϋπνίες. Και σαν κοιμηθώ<br />
λίγο, ξυπνώ με εφιάλτες. Κάτι ό-<br />
νειρα….<br />
-Σωματικά αισθάνεστε τίποτε;<br />
-Το στομάχι μου, γιατρέ. Κάτι<br />
πόνους. Και τα χέρια μου λίγο<br />
τρέμουν.<br />
-Μήπως έχετε<br />
εχθρούς, κυρία μου;<br />
-Περίεργη, ερώτηση.<br />
Μα να σας<br />
απαντήσω. Πρώτα<br />
από όλα η νύφη μου.<br />
Με έφαγε, γιατρέ<br />
μου. Και εκείνος ο<br />
αχαΐρευτος ο γιος<br />
μου….<br />
-Κατάλαβα, κυρία<br />
μου.<br />
-Μήπως, γιατρέ μου, θα<br />
πρέπει να βγάλω πλάκα;<br />
-Μπα, δεν χρειάζεται.<br />
-Μήπως θα πρέπει να κάνω<br />
μπάνια το καλοκαίρι;<br />
-Κακό δεν κάνουν. Μα κάποιο<br />
άλλο είναι το φάρμακο.<br />
-Να μου το πείτε, γιατρέ μου.<br />
Όσο και να στοιχίζει…<br />
-Δεν στοιχίζει τίποτα. Δεν ξέρω<br />
αν εσείς θα το δεχθείτε.<br />
-Τι λέτε, γιατρέ, για την υγεία<br />
μου; Μιλήστε ελεύθερα.<br />
-Κυρία μου, το φάρμακό σας<br />
είναι η προσευχή. Να ανοίξετε<br />
την καρδιά σας στον Χριστό, να<br />
εξομολογηθείτε σ’ Αυτόν και να<br />
του πείτε να σας δώσει αγάπη.<br />
Δεν υπάρχουν καλλίτερα φάρμακα<br />
από την προσευχή και την α-<br />
γάπη, που ο Χριστός χαρίζει.<br />
-Τι είναι αυτά<br />
που ακούω γιατρέ;<br />
Εσείς επιστήμων και<br />
με όνομα και πιστεύετε<br />
σε Θεό και σε<br />
προσευχή;…..<br />
-Ευτυχώς ναι,<br />
κυρία μου. Πάρε τε<br />
και την Καινή Διαθήκη<br />
να διαβάσετε.<br />
Πάρτε αυτό το φάρμακο,<br />
και μου τηλεφωνάτε αργότερα.<br />
-Τι σας οφείλω;<br />
-Όταν δείτε καλυτέρευση,<br />
που θα δείτε, να πείτε ευχαριστώ<br />
στον Θεό.—<br />
«Όποιος πιστεύει εις τον<br />
Υιόν, έχει ζωήν αιώνιον, όστις<br />
όπως απειθεί εις τον Υιόν, δεν<br />
θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του<br />
Θεού μένει επάνω αυτού» (Ιωάννου<br />
γ/36).