ANNAH

Sanatsal yaklaşımını
6 benimsemediğiniz bir
projede çalışır mısınız?
Geneli itibarıyla aceleyle iş yapmaya,
aceleyle film çekmeye pek inanmıyorum.
Karşımıza çıkan, bu tür filmlerin,
insanda bir bitmemişlik hissi yarattığını
düşünüyorum. Örneğin doğru
oynanmamış, oyunculuğu problemli
sahneler izliyoruz, montajı bitmemiş,
görsel çalışması daha tamamen
bitmemiş filmler görüyoruz. Oysa ki
Ansızın’ı izlediğim zaman her şeyin yerli
yerinde ve tam olduğunu görüyorum.
Jilet gibi film derler ya, tam öyle.
Filmleri mümkün mertebe stilize etmek
lazım, ama bu stilize etme şekli rejinin
ve filmin de önüne geçmemeli. Bir uyum
olmalı.
Bugünden baktığınızda, İki
7 Genç Kız’daki deneyiminizi
nasıl anlatırsınız? Dijital
kamerayla çekilip gösterime giren ilk
filmlerdendi...
İki Genç Kız’da o kamerayla çalışmaya
ben karar vermiştim. Filmin neredeyse
bütçesi yok gibiydi. New York’tan
bir kamera alalım, küçük bir kamera
olsun ve filmi onunla çekelim diye
düşünmüştük. O zamanlar bunun
çok örnekleri vardı ama onlar ABD’de
yapılan filmlerdi. Ve bu durumun
şöyle bir handikapı vardı, ekip
bulmak zordu. Işık şefim vardı ama
kamera asistanı bulamadım. DV bir
kamerayla çalışacağımızı duyunca kimse
yanaşmamıştı. Ben de Almanya’dan
kendi asistanımı getirdim, filmin bir
yarısında da üniversiteden bir arkadaşım
asistanlık yaptı. Çünkü filmin dinamiği
böyle bir kamerayı gerektiriyordu.
Köprüdekiler’de olduğu gibi... Daha
kirli de olsa duyguyu geçirirken
bana önümde engel oluşturmayacak
kameraları beğeniyorum.
Zeki Demirkubuz’un belki
8 de kariyerinde en ayrıksı
duran filmi Kıskanmak’ın da
görüntü yönetmeniydiniz. Bir dönem
filmiydi. Onun bu farklı projesinde
çalışmak nasıl bir deneyimdi?
Zeki, o güne kadar çoğunlukla görüntü
yönetmenliğini kendi kendine yaptığı
ve çoğu şeye de kendisi karar verdiği
için onunla çalışmak daha farklıydı.
Onunlayken, oturalım beraber dekupaj
yapalım, üstüne birlikte çalışalım
gibi bir şey söz konusu değil. Çalışma
prensibi daha farklı bir yönetmen.
Setteyken birçok şeye bir gün öncesinde
karar veriyor, hayal etmeyi, çekimler
boyunca bambaşka bir ruh haline
bürünmeyi, transa geçmeyi seven
takıntıları olan bir yönetmen. Ama
bir yanıyla da kameranın durduğu
yer, ışık gibi konularda da sizi özgür
bırakabiliyor. Fikir dinlemiyor değil,
dinlemiyor gibi yapıp dinliyor.
Mizansene ve oyuncu yönetimine çok
hakim. Ama dediğim gibi, bazen de bir
şeyleri sana bırakıveriyor, örneğin bir
gün, Beşiktaş’ın maçı olduğu için, bir
sahnenin çekimini bana bırakmıştı.
Ansızın, 2016
Film festivallerinde (bilhassa
9 ülkemizde) görüntü
yönetmeni ödülleri de
veriliyor, belli bir süredir. Bu ödüller
yeterli teknik değerlendirme yapılarak
dağıtılıyor mu?
Bu gibi ödüllerde en az hata yapmak
için, jüriye mutlaka bir sinemacının, bir
yönetmenin başkanlık etmesi gerektiğini
düşünüyorum. Ki bence bu her ödül
için geçerli bir konu. İyi görüntü
yönetmenliğiyle iyi manzara ve mekan
seçimi bazen karıştırılıyor. Elbette iyi
görüntü yönetmenliği kusursuz fotoğraf
çekmek de değil. Bir sürü unsurun
belli bir harmoni içinde ilerlemesini
sağlayabilmiş olmak gerekiyor.
Halihazırda var olan güzelliği bir şeye
çevirebiliyor musun? Gittiğin çirkin bir
mekanda ilginç ve stilize bir görüntü
çıkarabiliyor musun? Bu önemli. Bir
bakış, bir anlayış, bir duruş ortaya
koyabilmelisin.
064