Bliżej Źródła nr 21 styczeń 2017

NR 21 STYCZEŃ 2017
PISMO PARAFII WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY W SZCZAWNIE-ZDROJU
B L I Ż E J
ŹRÓDŁA
Prawdziwa wiara w Syna Bożego, który
przyjął ciało, jest nieodłączna od daru z siebie,
od przynależności do wspólnoty, od służby...
Wspominając to niezwykłe wydarzenie, jakim
jest przyjście na świat Syna Bożego - Zbawiciela
w ludzkim ciele, życzę Wam umięjętności dzielenia
się tą Miłością, jaką Bóg nam objawił w przychodzącym
do nas Chrystusie. Jego przyjście daje nadzieję
na „lepsze czasy”. Niech nadchodziący Rok Pański
2017 przyniesie Wam w darze pokój, życzliwość,
zgodę i miłość.
Wdzięczny za otrzymane z Waszej ręki dobro
oraz za troskę o życie wspólnotowe naszej parafii,
zapewniam o mojej życzliwej pamięci i codziennej
modlitwie,
Ks. Jarosław Żmuda - proboszcz
Bliskość Boga...
Małe Nic...
Martwienie się Bóg
zamieni...
1

B L I S K O Ś Ć B O G A , K T Ó R E J N A I M I Ę L I T U R G I A
2
Ks. Tadeusz Dajczer w swojej książce
„Tajemnica Wiary”, pisze tak: „Przekraczam próg kościoła i ... robię to machinalnie, prawie
w biegu, jak poruszam się po ulicy czy wysiadam z samochodu, tak samo jak przekraczam próg
domu, sklepu, miejsca pracy. I może nie pojawia się myśl, że przekraczam próg świątyni Boga.
Kiedy w taki sposób przekraczam próg kościoła, to raczej nie myślę, że to już jest skutek mniej
lub bardziej poważnej sekularyzacji, mniej lub bardziej przenikającego mnie zeświecczenia.
Dlatego też moje przygotowanie, takie zdecydowane przygotowanie do cudu, jaki zdarzy się na
ołtarzu, zacząć się powinno już wtedy, gdy przekraczam próg świątyni.”
Powyższe słowa autora zdają się doskonale
odzwierciedlać stan jaki możemy zaobserwować
w większości świątyń w naszej Ojczyźnie,
jak i poza jej granicami. Przepiękne katedry,
bazyliki i kościoły stały się dzisiaj dla większości
atrakcją turystyczną, bardziej niż miejscem
kultu i wrażliwości na obecność Boga. Ten Boży
kult sprawowany w przestrzeni każdej
świątyni chrześcijańskiej nazywany jest LI-
TURGIĄ. Kościół naucza, że jest ona sercem,
źródłem i szczytem całej Jego działalności.
Jest dziełem samego Chrystusa, Jego zbawczej
Ofiary. W liturgicznej przestrzeni świątyni
i celebrowanej w niej Liturgii możemy odkrywać
bliskość Boga, piękno, ukryte bogactwo
znaków, symboli i gestów. W historii i teologii
znajdziemy wiele definicji liturgii, jak chociażby
„rzecz publiczna”, dzieło Trójcy Świętej, to
jednak chodzi w niej o jedno, o „MISTER-
IUM” i temu mają służyć wspaniałe budowle
sakralne, to wszystko, co możemy odnaleźć
w kościele: ołtarze, malowidła, rzeźby, obrazy.
Jak również to, co składa się na celebrowaną
Liturgię: znaki, gesty, symbole, szaty,
dźwięk, śpiew, muzyka. Wszystko po to, by u-
kazać Niedostępnego i ujrzeć Niewidzialnego.
Chociażby w XX wieku próbowano pojmować
liturgię jako „świętą grę”, rządzącą się
własnymi regułami i zasadami, a mającą swój
koniec w chwili zakończenia jej rozgrywek.
Tak pojmowana liturgia, nie wyraża w pełni
istoty celebracji, w której chrześcijanin uczestniczy,
aczkolwiek zdaje się, że taka definicja
mogłaby sprostać oczekiwaniom większości
katolików, którzy niewiele z tej gry rozumieją,
ponieważ nie znają jej reguł i zasad, nie potrafią
wziąć udziału w jej rozgrywkach.
Niech to krótkie wprowadzenie będzie okazją
do zainteresowania czytelnika, do pobudzenia
jego świadomości i wrażliwości co do miejsca,
w którym się znajduje, jak i wydarzenia
w którym uczestniczy. Pragnę w sposób prosty
i zrozumiały, tłumaczyć poszczególne części
Liturgii Kościoła i jej związek z naszym życiem.
Chcę także, w trosce o świętość świątyni,
uwrażliwić na jej charakter, że jest on inny
od tego, w którym na co dzień się poruszamy.
Na koniec weźmy pod uwagę podstawowy
wymiar Liturgii, który ma łączyć dwie rzeczywistości:
życie człowieka i jego wiarę. Stąd nie
bez przypadku Ojcowie Kościoła mówili, że
prawo modlitwy jest prawem wiary (lex orandi,
lex credendi); jak się modlisz, tak wierzysz.
Oby Liturgia, która jest zstępowaniem Boga
i naszym wstępowaniem ku Niemu, pogłębiała
naszą wiarę i uświęcała nasze życie.
ks. Arkadiusz Harbar

LECTIO - CZYTAJ UWAŻNIE! Łk 2, 10-14
S P O T K A N I E Z E S Ł O W E M
Lecz anioł rzekł do nich:
«Nie bójcie się! Oto
zwiastuję wam radość
wielką, która będzie u-
działem całego narodu:
dziś w mieście Dawida
narodził się wam Zbawiciel,
którym jest Mesjasz,
Pan. A to będzie znakiem dla
was: Znajdziecie Niemowlę,
owinięte w pieluszki i leżące
w żłobie». I nagle
przyłączyło się do anioła
mnóstwo zastępów niebieskich,
które wielbiły
Boga słowami: «Chwała
Bogu na wysokościach, a na
ziemi pokój ludziom Jego
upodobania».
MEDITATIO - ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!
«Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi
pokój ludziom Jego upodobania» - tak
pozdrowili pasterzy posłowie z nieba. Ogłosili,
że wraz z przyjściem Boga, przychodzi na
ziemię pokój. Pokój! To wielkie dobrodziejstwo
dla całego świata i każdego człowieka.
Za słowem pokój kryje się szczęście, pomyślność,
zgoda, radość, miłość, bezpieczeństwo
i wiele jeszcze innego dobra. A dzisiaj tak bardzo
brakuje pokoju w ludzkich sercach, rodzinach,
sąsiedztwie, polityce, mediach, między
narodami… Cóż z tego, że mówimy o pokoju,
szukamy pokoju, wychowujemy do pokoju,
a nadal między nami i wokół nas toczą się
różne wojny. Niestety pokoju będzie brakowało,
bo człowiek zapomniał, że bez Boga
pokoju nie ma. Wyrzuca się Boga z różnych
dziedzin życia społecznego, depcze się Jego
przykazania, a potem dziwi się, że jest niesprawiedliwość,
krzywda, zdrady, bezsens,
zemsta, śmierć. Człowiek chce, by spełniła się
druga część betlejemskiej pieśni bez pierwszej
części. Trzeba jednak najpierw oddać
Bogu chwałę: zrobić Mu miejsce w sercu,
przyjąć Jego miłość, przejąć się Jego nauką,
zachować Jego przykazania i dopiero wtedy
wleją się w nasze serca pokój i radość, jakich
świat dać nie może. I dopiero wtedy będzie
między nami zrozumienie, przebaczenie,
przyjaźń, pomoc. Bądźmy ludźmi dobrej woli,
którzy otwierają się na Boga i Jego pokój,
a wtedy nie zabraknie go w rodzinie,
państwie i świecie.
Pytajmy siebie:
Jak oddaję Bogu chwałę?
Na ile robię Bogu miejsce w moim życiu?
Czy jest we mnie pokój?
ORATIO – MÓDL SIĘ!
O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju, abyśmy siali miłość tam, gdzie panuje
nienawiść; wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda; jedność tam, gdzie panuje zwątpienie;
nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz; światło tam, gdzie panuje mrok; radość tam, gdzie
panuje smutek.
ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!
Będę posłańcem pokoju w rodzinie i wśród ludzi, z którymi się spotykam.
Chcielibyśmy na bieżąco informować o ważnych sprawach i wydarzeniach w naszej parafii. Bardzo
prosimy członków wspólnot (Żywy Różaniec, scholę dziecięcą i młodzieżową, RCS, ministrantów
i lektorów, Krąg Biblijny, Akcję Katolicką, Caritas, chór ...) o przesyłanie do redakcji gazetki informacji
o Waszej działalności, którymi chcielibyście się podzielić na adres gazetka@parafia.szczawno-zdroj.pl
3

Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C A
MAŁA ARABKA – „MAŁE NIC”
Święta Siostra Maria od Jezusa Ukrzyżowanego - palestyńska
karmelitanka. Mówiła o sobie często „Małe Nic”. Pokora była jej
największą bronią, skutecznie odpierającą wszelkie ataki złego.
Kiedy rodzice Miriam stracili dwunastu synów, postanowili udać
się z pielgrzymką do Betlejem, by tam modlić się o potomstwo.
Przyrzekli, że jeśli urodzi się dziewczynka otrzyma imię na cześć
Matki Bożej. Prośby zostały wysłuchane. Po urodzeniu dziewczynki,
na świat przyszedł także chłopiec, któremu nadano imię
Boulos (Paweł).
4
Urodziła się 5 stycznia 1845 roku w Abelin, małej wiosce nieopodal Nazaretu - była człowiekiem
Wschodu, pochodzi z obrządku grecko-melchickiego. I choć jej liturgiczne wspomnienie
obchodzimy 25 sierpnia, to z racji tego, że urodziła się w styczniu, chciałabym przybliżyć jej
postać w kontekście jej relacji z Duchem Świętym.
Mała Arabka została przez Boga wybrana do
szerzenia nabożeństwa do Ducha Świętego.
Tak o tym mówi: „Widziałam przede mną
Synogarlicę, a nad nią przelewający się kielich,
tak jakby było w nim źródło. To, co wylewało się
z kielicha, zraszało Synogarlicę i obmywało ją.
Zarazem usłyszałam głos, który wychodził z
tego wspaniałego światła. Głos powiedział:
„Jeżeli chcesz mnie szukać, poznać i pójść za
mną, wzywaj Światło, to znaczy Ducha Świętego,
który oświecił moich uczniów i który
oświeca wszystkie ludy wzywające Go... Zaprawdę,
zaprawdę, powiadam wam, ktokolwiek
będzie wzywał Ducha Świętego, będzie
mnie szukał i mnie znajdzie, znajdzie mnie przez
Niego. Jego świadomość będzie delikatna jak
polny kwiat. Jeżeli będzie to ojciec lub matka,
to pokój zapanuje w jego rodzinie. Pokój będzie
w jego sercu zarówno w tym, jak i w przyszłym
świecie. Nie umrze w ciemności, ale w pokoju.
Żarliwie pragnę, byś powiedziała, że wszyscy
kapłani, którzy odprawią raz w miesiącu Mszę
Świętą o Duchu Świętym, uczczą mnie. A ktokolwiek
mnie uczci i będzie uczestniczył w tej
Mszy Świętej, będzie uczczony przez samego
Ducha Świętego; i będzie miał w sobie światło;
w głębi jego duszy będzie pokój. To On przyjdzie
uleczyć chorych i obudzić tych, którzy
śpią... A na dowód tego, ci wszyscy, którzy będą
odprawiać tę Mszę Świętą albo będą w niej
uczestniczyć, i którzy będą wzywać Ducha
Świętego, nie wyjdą z tej Mszy Świętej, nie
doznawszy tego pokoju w głębi swej duszy. I nie
umrą w ciemnościach”.
Prawdziwy kult Ducha Świętego ma więc
charakter eucharystyczny. We Mszy Świętej
ukryte są tajemnicze moce działania Trzeciej
Osoby Bożej.
Jesteśmy wszyscy zaproszeni do tego, by
głosić prawdziwe nabożeństwo do Ducha
Świętego. Ono jest jednym z najbardziej
skutecznych środków do tego, aby ustrzec się
błędu w nauczaniu prawdy Bożej. Dzięki
niemu pokój i radość będzie przebywać w naszych
sercach. Kto będzie głosił to nabożeństwo,
ten otrzyma łaskę światła – poznania
największych tajemnic Boga. Ta wyraźna
deklaracja Ducha Świętego, który zaprasza
nas do przyjaźni z Sobą, ma nas doprowadzić
do spotkania z Jezusem, a przez Niego z Ojcem.
W naszej parafii w każdy drugi poniedziałek
miesiąca o godzinie 17.00 (czas zimowy)
sprawowana jest Eucharystia ku czci Ducha
Świętego. Adorację po Mszy św. prowadzi
Diakonia Modlitwy Ruchu Światło-Życie.
Serdecznie zapraszam do uczestnictwa. Z taką
Mszą św. wiąże się wiele łask zarówno dla
wiernych, przychodzących po światło dla
trudnych spraw jak i dla kapłana.
Zachęcam do zapoznania się szerzej z postacią
Małej Arabki i obejrzenia filmu „Mała
Arabka i Matrix”.
Dorota Staniszewska
https://gloria.tv/language/VhNsBNkAXCbW6LyxcWeq7
Yt4F/video/6R33AgNvbVoe13pnkvxjpphAY

S A V O I R - V I V R E
GoŚĆ w dom, BÓG w dom, czyli kolędowy savoir- vivre
Odwiedziny kolędowe, to czas, kiedy kapłan
odwiedza kościoły domowe, czyli rodziny.
Najważniejszy cel to modlitwa oraz błogosławieństwo
domu i domowników.
Gdy kapłan przychodzi do nas z wizytą
duszpasterską, czyli mówiąc inaczej, przychodzi
do nas „po kolędzie”, należy pamiętać,
że jest to przede wszystkim wydarzenie
religijne.
Specyfiką tego wydarzenia religijnego jest to,
że to my musimy przygotować dla niego takie
warunki, by mogło ono przebiegać w sposób
właściwy.
Naszym obowiązkiem jest zatem zdobycie
informacji, w jakim dniu i godzinach nastąpi to
wydarzenie (z reguły jesteśmy o tym powiadomieni
przez parafię), odpowiednie przygotowanie
stołu – biały obrus, na którym w centralnym
miejscu powinien znajdować się
krzyż, obok lichtarzyk z dwiema lub jedną
świeczką (świeczka to symbol Chrystusa,
który jest światłością), możemy też postawić
naczynie ze święconą wodą i swoje kropidło.
Gromadzimy się podczas kolędy całą rodziną,
bez wyjątku. Nie powinniśmy też zapraszać
nikogo w tym dniu, a jeśli były jakieś zapowiedziane
wizyty, odwołać je.
Pamiętajmy, że kapłan jest gościem w naszym
domu i obowiązują wobec niego wszystkie te
procedury, które obowiązują wobec każdego
gościa. Trzeba pamiętać też i o tym, że jest to
jednak gość wyjątkowy, można powiedzieć,
honorowy. Trzeba zatem ubrać się wyjątkowo
uroczyście (ważne jest, żeby nie były to
kapcie i dres; nie można również przyjmować
kapłana na boso – okazuje się, że to „wyraz
najwyższej pogardy") i taki charakter nadać
mieszkaniu.
Drzwi otwiera księdzu gospodarz. Prosi go,
by się rozebrał (jeśli kapłan nie jest w samej
sutannie) i pomaga mu w tej czynności oraz
wiesza wierzchnie ubranie na wieszaku.
Następnie gospodarz prosi gościa do pokoju,
gdzie oczekuje go, stojąc, cała rodzina. Tam
wita go gospodyni i następnie pozostali
członkowie rodziny.
Następnie kapłan rozpoczyna modlitwę
(wszyscy oczywiście stoją) oraz błogosławi
dom i domowników – jest to najważniejszy cel
wizyty duszpasterskiej (kolędy). Ważna jest
też rozmowa duszpasterska, która daje dużo,
bo pozwala dowiedzieć się księżom, jacy
ludzie są w parafii, komu można pomóc, jak
przyciągnąć parafian do kościoła.
Dobry gospodarz zatroszczy się również
o bezpieczeństwo kapłana, który go odwiedza.
Właśnie dlatego psy powinny zostać
zamknięte.
Nie częstujemy księdza alkoholem i nie
namawiamy do jego spożycia.
Gdy ksiądz zacznie się przygotowywać do
opuszczenia naszego mieszkania, żegnamy
go w pokoju – gospodyni i pozostali członkowie
rodziny. Do przedpokoju powinien go
odprowadzić tylko gospodarz. To on pomoże
mu się ubrać i otworzy przed nim drzwi.
Witamy księdza i żegnamy oczywiście pozdrowieniem
katolickim: „Niech będzie
pochwalony Jezus Chrystus”, „Szczęść Boże”
itp.
Jeśli okaże się, że spóźniliśmy się na swoją
kolędę, możemy poprosić, żeby ksiądz
przyszedł na koniec odwiedzin. W naszej
parafii praktykuje się tzw. kolędę dodatkową.
Parafianie mogą zamówić wizytę
księdza na inny dzień, jeśli
nie pasował im ten, który
został wyznaczony.
Dorota Staniszewska
5

Ś W I A D E C T W O
Martwienie się Bóg zamieni na pokój
Podczas kazania w I niedzielę adwentu usłyszałam
słowa o tym, że nie powinniśmy się
martwić o to, co będzie. Takie działanie nie
pochodzi od Boga. Bo On daje pokój i poczucie
bezpieczeństwa. Niby proste do zrozumienia,
ale jak to wdrożyć w życie? Tych kilka
słów, wypowiedzianych przez księdza Arkadiusza
zaowocowało obrazem z niedalekiej
przeszłości moich rodziców. Na szczęście już
„z przeszłości” i cieszę się, że pewne doświadczenia
z ich życia przysypano „grubą
warstwą zapomnienia”.
Moi rodzice, jak wielu ludzi, zaciągnęło kredyty
na lata. Najpierw na mieszkanie, potem na
samochód, a jeszcze potem na inne drobniejsze
potrzeby. Niestety, nadszedł dzień, gdy
przejście na emeryturę i słabsza kondycja
finansowa rodziny, spowodowały, że trudne
stało się spłacanie należności. Ba, kredyty zaczęły
już przerastać dochody, ponieważ ich
spłatę ratowano kolejnymi pożyczkami. Nad
rodzicami zawisła groźba utraty mieszkania.
znaleźć pracę, bo nie znał języka. W domu
panowała nerwowa atmosfera, brak snu, no
i to ZAMARTWIANIE SIĘ o to, co jutro, pojutrze,
za tydzień, za miesiąc itd. Naprawdę kilka
bardzo trudnych lat. Co w tej sytuacji pozostało,
poza odhaczaniem z listy kolejnych rat
pożyczek?... Modlitwa. Mimo wszystko
…modlitwa. Moja siostra postanowiła przełamać
to pasmo utrapień poprzez płacenie
chociaż części tzw. DZIESIĘCINY. Składała
na niedzielną tacę ofiarę, która mogła im się
przydać na życie lub jakąś ratę. A ona cierpliwie
oddawała to Bogu, wierząc, że pobłogosławi
ich finanse i uwolni od tego „więzienia”.
6
Wspólnymi siłami pomagaliśmy uiszczać bankowe
należności. Wspólnymi, tzn. ja, brat
i siostra, która mieszkała z rodzicami. Kiedy
i nam nie udawało się wystarczająco wspierać
mamy i taty, korzystaliśmy z ostatniej deski
ratunku, czyli pożyczki z banku. Przyszedł
czas i na nas - dzieci, by spłacać zaciągnięte
kredyty. Ten okres, to kilka lat wyjętych z życia.
Pamiętam moją mamę, która bała się otwierać
drzwi lub odbierać telefon w obawie,
że ktoś wręczy jej list z groźbą egzekucji
komorniczej. Rodzice żyli, jak w niewoli, choć
przecież byli we własnym domu. Moja siostra
zaczęła zapadać na choroby. Brat wyjechał
do Anglii, ale trafił na czas, gdy ciężko było mu
…I uwolnił. Po 4 latach psychicznego zniewolenia
Bóg pomógł moim rodzicom w spłacie
długów. Znalazł się ktoś, kto wsparł ich na ten
moment finansowo, nie oczekując spłaty natychmiast.
Poza tym siostra dostała stałe nadgodziny,
które wzmocniły kondycję finansową
rodziców.
I przyszedł upragniony pokój, który Bóg wlał
w ich serca.
Dziś nie troszczą się o jutro. Z tego, co mają,
bez problemu opłacają mieszkanie, bieżące
rachunki i jeszcze coś udaje się odłożyć. Czasem
sama zastanawiam się, jak to robią?
Funkcjonują wreszcie, jak inne rodziny. Ten
trudny czas pokazał im, że wolą żyć skromniej,
niż nie sypiać po nocach z powodu stresu
i lęku o swój byt. Zobaczyli, że są rzeczy, z których
można w życiu zrezygnować. Obchodzili
się przecież bez nich przez te lata. Teraz, nie
tylko jest im łatwiej, ale potrafią pomagać
ludziom w podobnej sytuacji.
Doświadczenie martwienia się Bóg zamienia
na pokój, gdy człowiek Mu zaufa.
Świadectwo córki

Mariolina Coghe
„Dlaczego stroimy choinkę? Przewodnik do skrutacji drzewa”
„(…) A jak świętować, jeśli nie ogłaszając ludziom żyjącym w dzisiejszym świecie,
przesiąkniętym, indywidualizmem i ignorowaniem bliźniego, że narodził się Bóg, który jest
darmowym darem z siebie, kocha człowieka takiego, jakim jest, niczego nie żąda i szczodrze
wybacza. (…)”
M A G D A C Z Y T A
No właśnie dlaczego? Skąd wziął się obyczaj wieszania ozdób i dlaczego
akurat świerk jest uznanym drzewem bożonarodzeniowym?
Czy święta bez choinki są mniej ważne?
Pięknie ilustrowana książeczka składa się z dwóch części - pierwsza
zawiera wyjaśnienie, skąd się wziął obyczaj ubierania choinki,
przedstawione są najbardziej znane legendy związane z tą tradycją,
w drugiej - elementy potrzebne do studiowania tej tematyki
w Piśmie Świętym. Jak pisze autorka, celem książki jest „dać odkryć
symboliczne przesłanie drzewa, łącznika między niebem a ziemią,
drzewa pełnego owoców zbawienia”. Wielu z nas pewnie ma
przekonanie, że zwyczaj ubierania choinki pochodzi z Niemiec,
jednak kojarzy nam się z pogańskimi wierzeniami. I słusznie…
Drzewo w kulturach pierwotnych miało ogromne znaczenie,
Z A P R O S Z E N I E D O B I B L I O T E K I
dzięki niemu można było wnioskować o obecności
wody w pobliżu, schronić się w jego
cieniu, wykorzystać jako budulec domu czy
spożyć owoce. W wielu wierzeniach drzewo
jawi się jako miejsce obecności bóstwa i bywało
czczone przez ludzi. Tak właśnie było
w gęstych niemieckich lasach, gdy w VIII wieku
pojawił się tam anglosaski misjonarz,
święty Bonifacy. Mimo jego ewangelickiej
pracy, wielu pogan wracało do swoich starych
tradycji i nadal składało bóstwom ofiary
z ludzi. Tak było w Wigilię 724 roku. Pod
„Dębem Pioruna” w Geismar, gdzie wielu
czciło boga Thora, zebrali się mieszkańcy, aby
złożyć ofiarę z małego księcia Asulfa. Bonifacy
jednak toporem zaczął uderzać w drzewo,
które wkrótce się rozpadło. Za nim zobaczono
jodłę. Misjonarz, patrząc na zielone
drzewko, wygłosił nauczanie na temat
narodzin, życia i śmierci Jezusa Chrystusa
z miłości do ludzi. „Wytłumaczył im, że wśród
drzew martwych z powodu utraty liści wiecznie
zielona jodła jest obrazem Chrystusa, Żyjącego
(Ap 1,18) i że to drzewo pełne światła jest
symbolem Tego, który jest światłością świata
(J8,12;9,5), który swoim narodzeniem prowadzi
nas do Boga zamieszkującego światłość
niedostępną (1Tm6,16). Na koniec zachęcił ich,
aby umieścili świeczki na tym drzewie na cześć
narodzenia Jezusa Chrystusa i nakazał im zbudowanie
z drewna dębu kapliczki ku czci św.
Piotra”. Wkrótce obyczaj strojenia choinki na
Boże Narodzenie dotarł do Austrii, Francji,
Anglii oraz Rosji, a dużo później do pozostałych
części Europy. W Stanach Zjednoczonych
tradycja pojawiła się dopiero na początku XX
wieku, a przed Bazyliką Watykańską pierwsza
choinka stanęła obok szopki z woli Jana
Pawła II w 1982 roku. Atutem książki jest również
szata graficzna - na każdej stronie pojawiają
się kolorowe miniatury z XIII wieku
i późniejsze przedstawiające świętych lub
sceny biblijne.
Autorka - Mariolina Coghe - jest Włoszką,
która prowadzi w Rzymie przychodnię
położniczo - ginekologiczną, a sama jest matką
pięciorga dzieci i babcią. Książkę przełożył
na polski jeden z jej licznych chrześniaków.
Na pozostałe pytania: od kiedy prezenty
układa się pod choinką?, co naprawdę w Biblii
symbolizuje drzewo?, polecam znaleźć odpowiedzi,
czytając książkę Marioliny Coghe.
19.01.2016 godz.17.30– spotkanie z wałbrzyską poetką Wiesławą Raczkiewicz oraz koncert
kolęd w wykonaniu chóru Salve Regina
7

K T O P Y T A . . .
Rozwiązania z poprzedniego numeru:
Kto pyta … ten wie 1. Stygmaty – znamiona pięciu ran Pana Jezusa; 2.
Zakon jezuitów; 3. U dominikanów; 4. 2014 r.; 5. Władysława Jagiełły;
6. Rycerz Niepokalanej
Kto patrzy … ten widzi 1. Jest to fragment Jezusa Miłosiernego; 2.
Jest to fragment witraża z bocznej nawy w naszym kościele
Kto tłumaczy … ten pozna języki Święty, święty, święty
Kto myśli … ten wymyśli
Rebus: Strach ma wielkie oczy; Krzyżówka biblijna: 1. Aaron; 2.
Cytra; 3. Zacheusz; 4. Noe; 5. Judasz; 6. Dziesięć; 7. Getsemani; 8.
Kain; 9. Sara; 10. Maciej; 11. Saul; 12. Barabasz
8
Niestety nie nadesłano żadnej odpowiedzi.

Mój przyjaciel (odc.3)
B A J K A O C Z E R W O N Y M G U Z I K U
Guzik i Agra a przemierzali, nieznane im dotąd, podwórka
i chodniki. Wszystko było dla nich nowe i interesujące, a czasem
nawet przerażające. Chowali się przed spojrzeniem
przechodniów. Słoneczko, mimo zimowego dnia, świeciło
wyjątkowo mocno. Śnieg topił się, tworząc na
drodze kałuże. Do jednej z nich Guzik postanowił się
wturlać.
- Ale zabawa! Super zabawa! - krzyknął Guzik,
sunąc po oblodzonym dnie błotka. - Wskakuj!
- dodał. Ale Agra a ani myślała taplać się
w wodzie. Była cała z metalu. Mogła przecież
zardzewieć. - Wyłaź w tej chwili! - powiedziała
tonem rozkazującym. - Przeziębisz się lub zatoniesz!
- przestrzegała dalej.
Guzik nie słuchał. Bawił się nadal i mimo że
zbliżał się wieczór, nie miał zamiaru kończyć
doskonałej zabawy. Tymczasem słońce szykowało
się już do snu. Na dworze zrobiło się
dużo chłodniej. Mróz znowu zamieniał mokre
plamy na ziemi w szklane lustra lodu. Nieostrożny
Guzik, pochłonięty sobą, nie zdążył
wyjść z kałuży. Zatopiony w zimnej tafli szkła,
tkwił w bezruchu. Przerażona Agra a próbowała
rozbić szklane więzienie, ale była zbyt
wątła i delikatna. Za duże to wyzwanie dla
jednej chudziutkiej nóżki. Stała znieruchomiała,
zastanawiając się, jak pomóc koledze.
- On pewnie by coś wymyślił - mówiła smutnym
głosem. - Guziku, ocknij się, spróbuj się
chociaż poruszyć. Może razem damy radę cię
stąd wyciągnąć.
A Guzik nic, ani be, ani me. Leżał tam, jak niepotrzebny
nikomu kawałek plastiku.
Ta noc zapowiadała się mroźna. Wyczerpana
Agra a przycupnęła w pobliżu kałuży, czekając
nadejścia nowego dnia. Cóż innego mogła
teraz zrobić? Miała nadzieję, że wkrótce
znowu usłyszy radosny głos Guziczka.
Postanowiła mówić do niego przez cały ten
czas oczekiwania. Pomyślała, że może on ją
słyszy. Mimo że była cała w strachu, nie
chciała pozwolić mu odczuć samotności
i trwogi. Mogła po prostu tam być.
- Wiesz Guziku, mówiłam wczoraj, że gdzieś
cię już widziałam. Raczej kogoś podobnego
do ciebie. Widziałam różne kolory guzików.
Były takie na jednej nóżce, z dwoma oczkami
i takie, jak ty - z czterema. Jest was wiele, bardzo
wiele. A ty biedaku, pewnie myślisz, że
jesteś sam na świecie…
I tak snuła swoją opowieść Agra a zatroskana
o los Guzika.
Nadszedł ranek. Miasto znowu budziło się do
codziennego życia. Agra a ocknęła się i wpatrzona
w zmrożoną taflę szkła, czekała na
cud. Chwilę to trwało, ale gdy tylko słońce wychyliło
się zza chmur, była pewna, że upragnione
ocalenie nadchodzi. Promienie zaczęły
oświetlać chodnik i ulicę, ogrzewając zmrożone
sople, zaspy i kałuże. Agra a krzątała się
wokół jednej z nich, by gdy tylko pęknie więzienna
szyba, wydostać z niej samotnego
Guziczka.
- Jest! - krzyknęła. - Mam cię! - dodała, wskakując
swoją nóżką w, jeden z czterech, otwór
Guzika. Naciągnęła się przy tym jak cięciwa
łuku. Oboje wpadli sobie w ramiona ze szczęścia.
Guzik był wolny.
- Przepraszam, że cię nie słuchałem. Myślałem
tylko o sobie i zostałem solidnie ukarany.
Tak mi wstyd. Tej wody to wystarczy mi na
długo, albo... jeszcze dłużej. Agra o, jesteś
moją najlepszą przyjaciółką - powiedział czule
do swojej wybawicielki.
- Naprawdę jestem twoją przyjaciółką? -
zapytała onieśmielona Agra a.
- I to najlepszą! - odpowiedział dumnie Guzik. -
Byłaś przy mnie przez cały ten czas i uratowałaś
mnie, a przecież mogłem tu tkwić na
wieki - ciągnął wzruszony.
- To co, najlepsi przyjaciele ruszają w dalszą
drogę? - zapytała rozradowana Agra a.
- Ruszają! - odpowiedzieli jednym głosem.
Ewa Hoppe-Rychłowska
Ciąg dalszy w następnym numerze „Bliżej źródła”
9

W N A S Z E J W S P Ó L N O C I E P A R A F I A L N E J
Duszpasterstwo młodzieży spotyka się w każdą sobotę o 18.30. Jest nas ok. 20 pełnych entuzjazmu
osób. W najbliższym czasie planujemy wspólny wyjazd do Rygi na Światowe Spotkanie
Młodych w duchu Taize, które odbędzie się w dniach 28.12.2016 - 1.01.2017
W naszej szkole podstawowej trwają intensywne
przygotowania do jasełek, które mają
być wystawione w szkole 22 grudnia. Dzieci
uczą się swoich ról i dzięki życzliwości nauczycieli
prawie codziennie mają czas na
próby, czasem nawet po dwie. Młodzi aktorzy
z klasy IV i VI, tak jak potrafią, wcielają się
w role Maryi, Józefa, pasterzy, królów i aniołów.
Przybywa z każdym dniem strojów, eksponatów
i pomysłów, jak najlepiej zaprezentować
się na scenie. Choć wybrane przez nas
jasełka są w wesołym tonie, to jednak zawierają
bogate przesłanie, mówiące o szukaniu
w życiu Jezusa, o byciu pokornym, zgodzie
między ludźmi, dzieleniu się sercem,
przebaczeniu. Jasełka te też przedstawimy
w naszym kościele parafialnym w jedną z niedziel
stycznia 2017 r. Już teraz zapraszamy!
Grupa charytatywna CARITAS przygotowała
120 świątecznych paczek dla najbardziej potrzebujących.
Bardzo dziękujemy tym wszystkim,
którzy w ramach akcji „Anielskie serca”
włączyli się w to działanie i złożyli dar serca,
rzeczowy lub finansowy. Wielkie Bóg zapłać!
Również w grudniu przedstawiciele parafialnej
CARITAS rozprowadzali w ramach Wigilijnego
Dzieła Pomocy Dzieciom świece Caritas
oraz opłatki na stół wigilijny. Ofiary składane
przy tej okazji przeznaczone zostały na ogrzewanie
kościoła i domu parafialnego.
Rozdawano także jabłka.
Ponadto przeprowadzono zbiórkę pieniężną,
aby wesprzeć Kościół na Kresach Wschodnich,
a w każdą drugą i czwartą niedzielę miesiąca
odbywa się zbiórka na fundusz remontowy.
Grupa parafialna CARITAS jest również
współorganizatorem Balu Charytatywnego.
Zapraszamy do włączenia się w prace Parafialnej
CARITAS, której szefową jest Pani
Wioletta Mołda.
Przygotowujemy się również do misyjnego
kolędowania, które będzie miało miejsce po
świętach, 27 grudnia. Dzieci z opiekunami
staną przed naszymi domami, by spotkać się
na chwilę z gospodarzami, zaśpiewać kolędę
i zebrać ofiary na pomoc dzieciom w Tajlandii.
Tajlandia, to kraj leżący w południowo –
wschodniej części Azji. Są tam trzy pory roku:
gorąca i sucha, gorąca i wilgotna, ciepła i sucha.
Ludzie utrzymują się głównie z rolnictwa,
uprawiając ryż, kukurydzę i trzcinę cukrową.
Dominującą religią jest buddyzm. Dzieci
spędzają w szkole czas od 8.00 do 16.00. .
Często dorastają one w ubóstwie, są zmuszane
do pracy w domach i na ulicach, dużo
dzieci dotkniętych jest wirusem HIV i mają
ograniczony dostęp do opieki medycznej.
Dzieci uchodźców są zatrzymywane przez
policję i zamykane w więzieniach,
gdzie brakuje żywności
i wody. Młode dziewczęta,
niejednokrotnie przed osiągnięciem
pełnoletności, są
przez rodziców wydawane
za mąż dla korzyści finansow
y c h . W i e l e d z i e c i p o
urodzeniu jest nierejestrowanych,
są tzw. dzieci nieistniejące.
Stają się one ofiarami
handlu i wyzysku. Właśnie
dla tych dzieci zbieramy
w tym roku ofiary, pukając
do drzwi i serc mieszkańców
naszej parafii..
10

W N A S Z E J W S P Ó L N O C I E P A R A F I A L N E J
Stań się światłem…- rekolekcje adwentowe
Ksiądz Marcin Dolniak prowadził w tym roku
rekolekcje adwentowe w naszej parafii.
Rekolekcje trwały tylko dwa dni: 18 i 19
grudnia, jednak słowa głoszone do nas
zapadły głęboko w pamięć. Pierwszego dnia
ksiądz Marcin przypomniał baśń o dziewczynce
z zapałkami, która - aby się ogrzać -
zapalała kolejne zapałki. Zadaniem dla każdego
z nas jest znaleźć takie światło w swoim
życiu, które nas ogrzeje. Może to być drugi
człowiek, Bóg, ale my także mamy stawać się
takim światłem dla innych, aby dawać im
wsparcie. Możemy zacząć od zwykłego uśmiechu
i życzliwych gestów, którymi zaczniemy
obdarzać ludzi wokół. Kolejnego dnia
usłyszeliśmy historię o „życiu płodowym”.
Bliźniaki - chłopiec i dziewczynka - w brzuchu
mamy prowadziły dyskusję na temat wiary
w życie… po urodzeniu. Jedno wierzyło w życie
po porodzie, w mamę, dzięki której żyje,
a drugie dziecko nie. Uważało, że jest tylko to
życie w brzuchu. Podobnie jest z nami: czasem
mocniej, czasem słabiej wierzymy w życie
po śmierci, ale tak naprawdę - tak jak
u dzieci w brzuchu - obecne nasze życie na
ziemi jest przygotowaniem do życia wiecznego.
Na koniec ksiądz - rekolekcjonista życzył
bogatych duchowo świąt i udzielił błogosławieństwa
wszystkim parafianom.
Już po raz trzeci miejska Wigilia odbyła się 22
grudnia w Parku Zdrojowym. Rozpoczęły ją
bogatym repertuarem kolęd występy przedszkolaków,
potem uczniów ze szkoły podstawowej
i gimnazjum. Następnie ksiądz proboszcz
Jarosław Żmuda, przeczytał fragment
Przedświąteczny koncert kolęd i pastorałek
odbył się 21 grudnia o godz. 18.00 w Teatrze
Zdrojowym. W tym roku oprócz dzieci ze
szczawieńskich szkół (szkoły podstawowej
oraz gimnazjum) i przedszkola w imprezie
wzięli udział uczniowie ze szkół wałbrzyskich:
PSP nr 2, PSP nr 6 oraz PSP nr 15. Obok
tradycyjnych kolęd takich jak „Dzisiaj w Betlejem”
czy „Lulajże, Jezuniu” usłyszeliśmy piosenki
świąteczne „Aniołek maleńki jak wróbelek”,
a także nastrojową „Kolędę dla nieobecnych”
skomponowaną przez Zbigniewa Preisnera.
Publiczność miała okazję poznać historię
śpiewania kolęd, ubierania choinki czy
obdarowywania się prezentami. Uroczystość
prowadzona była przez trójkę konferansjerów
z gimnazjum, a zkończono ją złożeniem
życzeń wszystkim zebranym.
Ewangelii opowiadający o narodzeniu Jezusa,
a gospodarz miasta Marek Fedoruk oraz zgromadzeni
goście złożyli życzenia mieszkańcom.
Na koniec wszyscy zostali zaproszeni na
wspólną wieczerzę wigilijną do Hali
Spacerowej.
11

W N A S Z E J W S P Ó L N O C I E P A R A F I A L N E J
i
„o...Twórzmy WIELKIE serca”
Drodzy Parafianie, szanowni Goście!
Zapraszamy Państwa na Bal Charytatywny,
który honorowym patronatem objął burmistrz
Szczawna-Zdroju pan Marek Fedoruk.
Bal odbędzie się 4 lutego 2017 r. w restauracji
Bała Sala, przy dźwiękach muzyki
zespołu FOTRE Galara. Dochód ze sprzedaży
biletów-cegiełek oraz loterii zostanie
przeznaczony na dofinansowanie do wydatków
związanych z organizacją czasu
wolnego dzieci i młodzieży naszej Parafii.
„o...Twórzmy WIELKIE serca” to
hasło balu i jednocześnie apel skierowany
do naszych Parafian
z prośbą o włączenie się do realizacji
przedsięwzięcia. W imieniu
organizatorów: Stowarzyszenia
Akcji Katolickiej i grupy charytatywnej
Caritas zwracamy się z uprzejmą
prośbą o dobrowolne przekazanie nagród
rzeczowych z przeznaczeniem
na fanty. Do 15 stycznia 2017 r. będziemy
je zbierać w salce przy plebanii: w dni powszednie
i soboty po wieczornej mszy św., w niedziele
- po każdej mszy św.
Serdecznie zapraszamy miłośników smacznej kuchni
26.XII – 10.45 - rozesłanie Kolędników Misyjnych
26.XII – 2. I - wyjazd młodzieży naszej parafii na
ekumeniczne spotkanie młodych w duchu Taize
do Rygi.
27.XII - Odwiedziny Kolędników misyjnych w
naszych domach
27.XII – 17.00 - Msza św. ku czci św. Jana Apostoła
z obrzędem błogosłwieństwa wina
31.XII – 17.00 - Msza św. na zakończnie roku
kalendarzowego
W G R U D N I U 2 0 1 6
i dobrej zabawy w eleganckich wnętrzach, przy
dobrej muzyce! Rezerwacji miejsc można
dokonać od 15 grudnia 2016 r. w niedzielę, w zakrystii
po każdej mszy św., oraz w dni powszednie
w Dworzysku i w Miejskiej Bibliotece Publicznej.
Koszt biletu to 120 zł od osoby. W cenę
wliczony jest poczęstunek w formie bufetu
(dania gorące, przekąski, desery oraz zimne
i ciepłe napoje). Do 23 stycznia 2017 r.
prosimy o potwierdzenie rezerwacji
i dokonanie wpłaty.
N A D C H O D Z A C E W Y D A R Z E N I A
Odeszli do domu Ojca:
Anna Kwiatkiewicz, Julianna Boguszowicz, Zofia Panicz, Józef Meyza, Piotr Koban
organizatorzy:
Stowarzyszenie Akcji
Katolickiej i grupa charytatywna
CARITAS działające
przy naszej parafii.
1.I – Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi –
Msze św. o godz. 8.00; 9.30; 10.45; 12.00; 19.00
3.I – dzień 80 urodzin Ks. Infułata Józefa
Strugarka
15.I - 10.45 Msza św. z okazji imienin ks. Arkadiusza
6. I – Uroczystość Objawienia Pańskiego – Trzech
Króli – niedzielny porządek Mszy św.
8.I – Niedziela Chrztu Pańskiego – zakończenie
liturgicznego okresu Bożego Narodzenia
M S Z E Ś W I Ę T E K A N C E L A R I A P A R A F I A L N A czynna :
w dni powszednie:
we wtorki i czwartki
7.00, 17.00 (X-III), 7.00, 19.00 (IV-IX)
w godz. 18.00-19.00 (X-III),
w niedziele i święta:
we wtorki i czwartki
7.00, 8.00, 9.30, 10.45 (dla dzieci), 12.00, 19.00
w godz. 17.00-18.00 (IV-IX)
K O N TA K T
D Y Ż U R P R A W N I K A
Parafia pod wezwaniem
pierwszy i trzeci wtorek miesiąca
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
w godz. 18.00-19.00
ul. Kolejowa 18a 58-310 Szczawno-Zdrój
tel. (74)841 28 30 oraz 514 863 410
12
gazetka parafialna parafii Wniebowzięcia NMP w Szczawnie-Zdroju,
REDAKCJA: red. nacz. Magdalena Klimczak, ks. Jarosław Żmuda, S. M. Damiana Szmidt, Ewa Hoppe-Rychłowska, Dorota
Staniszewska, S.M. Radosława, skład i projekt graficzny Teresa Jagielska, korekta Izabella Nowak
www.parafia.szczawno-zdroj.pl