TATO FANZİN 1. sayı

ta.to.
Sayı:
1
Aralık
YOK

Var,Yok’un içinde barınan ve yokluğun doğurduğu bir kavramdır.
Çünkü yokluk ihyiyaçlara,zorunluluklara gebedir.Bu ihtiyaç ve zorunluluklar
da kimi zaman doğayı,kimi zaman hayvanları ve kimi zaman da
bunların bir parçası olana insanları var etmeye iter.Sanat da yokluğun için
de var olmayı bekleyen başka bir kavram olarak çıkar karşımıza.
Sanat ;aç,susuz bir insanın hayatını devam ettirebileceği bir olgu
değildir.Onun ihtiyacı olan “yemektir,içmektir,barınmaktır”.Hayati zorunluluklarımız
yerine getirildikten sonra ihtiyaç duyduğumuz manevi
açlığımız,susuzluğumuz ve barınağımızdır sanat.
Biz mimarlık öğrencileri olarak,sanatın barınma ihtiyacımızı
karşılaması için çabalarız.Ancak bu çaba dört duvar örmekten daha büyük
bir hareket gerektirir “Tasarlamak.”
Tasarlamak ,gözümüzü kapattığımızda düşündüğümğz o sonsuz
karanlığın içinde yavaş yavaş beynimizden süzülüp o karanlıkta canlanmaya
başlayan şekiller,renkler,sesler,ışıklar bütünüdür.Tasarlamak,yaratmaktır.Taklit
etmek,tembelliktir.Esinlenmek,özgün bir yaratıcılıkla taklit
Biz tasarlanmayı öğrenmek yerine,bol bol araştırma yapıp,örnekler
inceleyerek esinlenmeyi ve sonuç olarak tembelliğimize sığındığımız
yapılar inşa etmeye itiliyoruz,bir eğitim sistemi kargaşası içinde.Çünkü
biz,karman çorman kurallar,sınavlar,tabular bütünüyle yetiştirilen,gözlerimizi
kapatmaktan ve karanlıktan korkan kişileriz.Çünkü biz yaratmayı
haddimizi aşan bir olgu olarak görüp “Söylenebilecek her söz
söylendi,yapılabilecek her şey yapıldı,tasarlanabilecek her şey tasarlandı..”mantığıyla
büyütülen nesiliz.
Şimdi! Gözlerimizi kapatmaya ihtiyacımız var,daha sonra
düşünmeye ve son olarak sesimizi çıkarmaya;yazarak,çizerek,karalayarak,konuşarak
ve gerektiğinde bağırarak.
Kendi dünyamızda bencil olmaya ihtiyacımız var.”Ben”
yaptım,”Ben”tasarladım,”Ben”böyle istediğim için böyle oldu demeye..
Bu yazıyı okuyorsan bir sonraki sayfaya geçmeden önce kapat gözlerini
ve sonsuz kağıdına gülümse.İyi geceler..
Berceste Sanem İl

Neziha Durgun’un çizimleriyle
“YOK”

Sizce de öyle değil mi? Özgür tasarımın yok olduğu bir yerde,mi
marlık okumak zor değil mi?Bence çok zor.Şöyle bir baktığımızda tasarım
yapabilecek binlerce insan var fakat izin yok,mekan yok,uygulayan yok. Sa
dece belli bir rota belirlemiş bir kitleye çalışmak çok bunaltmıyor mu sizleri
Mimarlık meslek olmamalı,sanat olmalı bence ve öyle bir mimar
olunmalı ki,o tasarladığımız kütleler,bakınca insana enerji ve mutluluk
vermeli.Ama yok.Sadece bakıldığında üstümüze gelen,bizi bunaltan kütlel
erle çevrili etrafımız.Bir boşlukmuş gibi hissediyorum mimarlığı böyle
durumlarda.Hayallerimizi kısıtlayan,bizi dar bir kalıba sokmaya çalışan ve o
uçuk kaçık hayallerimizi gerçekleştiremediğimiz için zamanla yok olan bir
mimarlık.Bu boşluğun için de nasıl özgür olabileceğimizi,nerede kendimiz
olabileceğimizi arıyoruz.Ve bu yok oluşlar aslında var edebilmemiz için.
Çünkü unutmayın,biz mimarlar yoktan var edebiliriz.
Hanımeli Çelik
Aslında her “Yokoluş” bir “Varoluştur”.
Bugünün varlıklıları yüzünden yokluk içinde olanlar var.Varlıklı olanlar
unutmasın ki onları var eden yokluk çekenlerdir
Mesut Kılıç

“YOK”
New York City (Yıkılan ikiz kulelerin yerine yapılan binalar)
“Sınırların yokluğu”
California Sacramento “Çevre kirliliğinin yokluğu”

Mexico City “Organikliğin yokluğu”
Paris “Yasakların yokluğu”

YOK denildiğinde aklıma gelen ilk şey “ADALET” !
Çünkü bizim ülkemizde;
KADINA ŞİDDET var ! KADIN CİNAYETLERİ var !
KADINA TECAVÜZ var ! ÇOCUK İSTİSMARI var !
Ama bunları yapanlara CEZA YOK !
ADALET YOK !
HUKUK YOK !
İNSANLIĞIN YOK OLUŞU VAR !
Gül
Erberk Yucal’ın çizimiyle “YOK”
“Yok artık, yok’a dair, yok’a bir yaklaşım”

sayfa 7