Moonlife Mart 2017

Röportaj
◊ M. D: Bir romanı bitirmek nasıl bir duygu?
- E. T: Büyük bir boşluğa düşmek gibi. Kaygı ve
korkuların başlangıcı. Bir daha yazabilecek miyim?
Bundan daha iyisini yazabilir miyim? Kurgu
yapabilir miyim? Konu bulabilecek miyim? Yani
bende bu... Beni büyük bir boşluğa atıyor ve hep
stres veriyor. Sonra bir bakmışsın yenisi eskisinden
daha güzel bir hikâye. Üstelik yazabiliyorum.
Yeteneğimi kaybetmemişim!
◊ M. D: Yazma hikâyen nasıl başladı?
- E. T: Daha önce söylemiştim, çocukken
yazmaya başladım. Şiirle başladım, sonra ortaokul
dönemi denemeler yazdım. Uzun
seneler deneme ve şiir yazdım.
Üniversite dönemi öykülere
başladım. Romanı yirmi sekiz
yaşıma kadar tamamlayamadım,
hep başladıklarımı yarım
bıraktım. Mihr’den önce
Sandık adında bir roman
yazdım ve bitirdim, tam 29
yaşındaydım. Mihr’i yazdığımda
otuz yaşımdaydım ve ikisi arasında
tercih olarak Mihr’le çıkış yaptım.
Sonra Allah’ın piyonları geldi.
Ve İngilizce hazırladığım çocuk
masalları, çocuk romanı ve öykü kitabı.
56
HERKES SENİ ANLAMAYABİLİR
◊ M. D: Kadın kokan kitapları sevmiyorum
demiştin…
- E:T: Evet, dedim. Hep bir erkek gibi
davrandım, kadınlığımı katmadım, hissettirmedim
kitaplarımda. Kitaplarımı okuyan bunu bir
kadın mı yazmış diyebilir. Cesur ve gereken dili
kullandım. Kadınların kitaplarını okurken kadın
kokusu alıyorum ve bu beni rahatsız ediyor. O
yüzden söyledim.
◊ M:D: Son yıllarda kadın yazarlar bir hayli
fazlalaştı, bunu neye bağlıyorsun?
- E:T: Bu iyi bir şey. Biraz da kadınlar öncü
olsunlar. Bu özgürlük bunun için verilmedi mi?
Hakkını vermeli kadınlar.
◊ M:D: Yazarken nelere dikkat ettin daha
çok?
- E:T: Herkesin yaşına ve eğitimine göre
davranıp diyalog kurmasına. Bu çok önemli bir
noktadır. On yaşında çocuğun ağzından yirmi
yaşındaki birinin sözü çıkmaz.
Bütün karakterlerini yirmi beş
yaşında bir dille yönetemezsin.
İsim verememek çok acı ama
verirsem polemik olur, o yüzden
isim vermeden okuyup şahit
olduklarımdan konuşuyorum.
Yetmiş yaşında biri yetmiş yaşı
yaşatmalı bana, on yaşında
biri on yaşını. Eğitim ve
hayatta yaşadıkları göz önünde
tutulmalı. Bunlara dikkat
edince elbette biraz gerçekliği
hissettirebilirsiniz. Bunun
dışında kurgu çok önemli, baş ve
son, ama ana tema ne? Evet bir
hikâyen var ama o hikâyenin
hikâyesi ne? Kitap bittiğinde
ne alacağız, bize yararı ne
olacak? Aykırı olacağım diye
ezberlediğin cümlelerle kafamı
karıştırma benim. Kitabını anlat,
sade bir dille anlayacağım dilden. Herkes seni
anlamayabilir. Herkesin eğitimi aynı değil. İlkokul
mezununun da kitap okuma hakkı var. Onu da
kendine çek ve alıştır.
◊ M:D: Kendinle tanışma ve
yazma hikâyen nasıl başladı?
- E:T: Zor bir çocukluk geçirdim. Belki Allah’ın
bana hediyesi bu zorluktu ki yazma yeteneğini çocuk
yaşta verdi ve beni bugün bir yazar yaptı. Eskiden
yazar olmak kolay değildi o yüzden böyle söylüyorum.
Yirmi yaşında düşünemezdim yazar olabileceğimi.
Babam ben küçükken gitti. Bir yanım eksikti. Sonra
şiirler yazdım, saçmaydı ama başlamıştım. Zamanla
güzelleşti ve zaman ilerledikçe politikleşti, asileşti,
argolaştı. Ama kendimi bulduğumda hepsi edebileşti
ve bu tattan vazgeçmedim. Yeryüzünde her insanın
bir amacı vardır ve haberleri dahi olmadan görevlerini
yerine getirir ama bunu asla bilmezler. Böyle başladı
ve gidiyor işte.
ÖLÜMSÜZ OLMAK İSTEMİYORUM
◊ M. D: Kalemle
kurduğun ilk ilişkiden ne
doğmuştu?
- E.T: Öfke dolu bir
şiirdi sanırım. İnanın tam
hatırlamıyorum. Sonra onu
şarkı gibi okumuştum ve
sinirden ağlamıştım.
◊ M. D: Yazar kendi için
mi okuyucu için mi yazar?
- E: T: Ben kendim için
yazıyorum açıkçası. Zaten
artık kendi yazdıklarımı
okuyorum. Ben beğenirsem
okuyucuyla paylaşıyorum bunu.
En azından utanmıyorum
ve yayınlatmışsam o kitaba
güveniyorum. Zaten herkes
kendini ölümsüzleştirmek
istemez mi? Ben örneğin
ölümsüz olmak istiyorum.
Benden sonra adım anılsın, kitaplarım okunsun,
unutulmayayım. Yazmak benim için yemek içmek
gibi. Yaşıyorsam bunu yapmam gerek.
◊ M. D: Yeni romanın ne zaman geliyor?
- E. T: Dediğim gibi geçtiğimiz ay İngiliz
yayıncım İngiltere ve Kanada’da kitapçı raflarına
‘The Giant and the ThreeDwarves’ adlı
çocuk kitabımı soktu. Tabii bununla ilgili de
çalışıyorum yeni bir kitap sonuçta. Ama romanım
yakında Türkiye’de yayınlanacak. Henüz bir
yayıncıyla anlaşmadım. Bu roman benim için
çok önemli. Çünkü romancılık var olduğundan
beri dünyada daha önce hiç denenmemiş bir
kurguyla geliyorum. Bu gelecek nesillerin kim
bilir benimseyip devam ettireceği bir tür olabilir.
Okur çok zorlanacak ilkin ama alıştığında bu
türü benimseyip kabullenecektir. Bu benim
için ince bir çizgi ve bakalım bu sınavdan nasıl
geçeceğim. Bu roman kısa senaryosunu yazıp
yönettiğim filmle aynı adı taşıyor. Zaten romanın
içinde geçen senaryoydu, roman için yazmıştım
bunu. Tahminimce üç ay içinde bir kitap gelecek
ama öncesinde bir çocuk romanı düşündüm.
Bakalım sonuç ne olacak.
◊ M. D: Dünyaca ünlü model Pixee Fox ile
çok sık bir araya geldiğin duyuldu. Bir projeniz
mi var?
- E. T: Evet, bir proje için bir araya gelip
görüşüyorduk. Kendisini bir hikâyemin kahramanı
yaptım. Bir anlamda onun hayallerini
gerçekleştirdim. Biliyorsunuz herkes yaptırdığı
estetiklerden ötürü kendisini çok fazla eleştiriyordu.
Fakat o olmak istediğini olma yolunda giden bir
hayalperestti bana göre ve ben onun çok farklı
yönlerini gördüm, bana bunu gösterdi. Kalkanları
yoktu bana karşı, olduğu gibi gerçekti. Her şeyini
paylaştı ve ben, çocuk ve gençler için güzel bir
serinin ilk kitabını yazdım, şimdi düzenleme
aşamasındayım. Kitabın ismi tabii ki kahramana
dayalı olduğundan Pixee Fox olacak. Bu proje onun
ayaklarını yerden kesti, heyecanla bekliyor ve bu,
beni çok mutlu ediyor.
◊ M. D: Son olarak söylemek istediğin bir şey
var mı?
- E: T: İnsan, kusurlarıyla yaşamasını bilmeli
ama onları sevmemeli; sevdiği takdirde mümkün
değildir kendini görebilmesi. Bu özel sayınızda
edebiyatçı olarak beni düşünüp, derginize beni
konuk ettiğiniz için size ve tüm ekibinize teşekkür
ediyorum.