صحنه معاصر بهار ۹۶

صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ‏بهببههار ٩۶
مانابو نودا:‏ هبرنبررمندان میتواند به عنوان داوران زیبابىیبىی رفتار کنند،‏ اما در هنگام تدریس باید دموکراتیک عمل کرد.‏
آیا هرگز از برقراری دیالوگ با منتقدان تئاتر یا افراد خارج از تئاتر ‏بهببههره بردهاید؟
اوریزا هبریبرراتا:‏ ‏بجببجخش اعظم روند خلاقانهی هبرنبررمند ناخودآ گاه پیش میرود.‏ این به این معناست که نتیجهی پایابىنبىی
چبریبرزی را در بر دارد که ‏بجتبجحت کنبرتبررل آ گاهانه نبوده است و گاه آن چبریبرز میتواند ارتباط اجتماعی قوی داشته باشد.‏
‏بهتبههیهکنندگان خوب،‏ برای مثال،‏ در مرتبط کردن ناخودآ گاه هبرنبررمند به جامعه به خو ‏بىببىی عمل می کنند.‏ من به واسطهی
ماسائو نوسو بود که شروع به تدریس در دانشگاه و برگزاری کارگاه کردم.‏ در آن زمان او ‏بهتبههیهکنندهی تئاتر آئویاما در
توکیو بود.‏ او این توانابىیبىی را در من دیده بود و مرا تشویق به تدریس کرد.‏ لازم نیست حتماً‏ ‏بهتبههیهکنندگان باشند.‏ به نظر
من یکی از بزرگترین رسالتهای منتقدان این است که آنچه در هبرنبررمند ناخودآ گاه مانده است را توصیف و تعریف
کنند.‏
با این حال یک دشواری این است که نقد تئاتر ماهیت ادبىببىی مستقلی است و به ‏همھهممبنیبنن ترتیب میتواند نيازها و خواستهای
هبرنبررمند را برآورده سازد اما از طرفىففىی اجباری هم به این کار ندارد.‏ دراماتورگها این روزها در ژاپن مورد توجه
روزافزون قرار گرفتهاند و کارشان این است که نیاز هبرنبررمند را تامبنیبنن کنند.‏ البته هبرنبررمندان انواع ‏مجممجختلفی دارند.‏ برخی از
دراماتورگ کمک میگبریبررند اما برخی دیگر ترجیح میدهند به تنهابىیبىی کار کنند.‏ مواردی نبریبرز وجود دارد که دخالت در آبهنبهها
برای روند خلاقانه مضر است.‏ بالاخره هبرنبررمندان میتوانند بدون آبهنبهها نبریبرز کار کنند،‏ چرا که به هر حال ‏بجببجخش اعظم
کارشان ناخودآ گاه است.‏ اما در مقابل،‏ این ‏مجممجخاطب است که به دراماتورگ و منتقد نیاز دارد.‏ با این اوصاف،‏ حبىتبىی در این
اجتماع که مورد هجمهی اطلاعات فشرده است،‏ هبرنبررمندابىنبىی هستند که تا صد سال بعد هم شناخته ‏بجنبجخواهند شد.‏ ا گر
منتقدان بتوانند به کاهش این زمان انتظار به پنجاه یا سی سال کمک کنند،‏ اتفاق خو ‏بىببىی است.‏
مانابو نودا:‏ ‏سمشسمما در عرصهی سیاست که دیالوگ کنبرتبررل شده در آن امری ضروری است نبریبرز فعالید.‏ آیا فکر میکنید
منتقدان تئاتر میتوانند یک طرف دیالوگ سیاسی با هبرنبررمندان تئاتر باشند؟ فکر میکنید منتقدان در قرن ٢١ چه نقشی
میتوانند در برقراری دیالوگی از نظر سیاسی موثرتر داشته باشند؟
اوریزا هبریبرراتا:‏ من مالک و مدیر تئاتر آ گورا هستم و ‏همھهممانطور که از نامش پیداست،‏ بنا بوده که ‏مجممجحفلی باشد برای
اجتماع مردم و برقراری دیالوگ میان آبهنبهها.‏ ‏[ت.م:‏ آ گورا در یونان باستان ‏مجممجحلی باز بوده است که برای گردهمھهممابىیبىی یا برپابىیبىی
بازار از آن استفاده میشده است.]‏ من فکر میکنم چنبنیبنن مکانهابىیبىی برای ‏بجتبججمع اهمھهممیبىتبىی اساسی دارند.‏ مسلم است که
دیالوگ میتواند در تئاتر اتفاق بیافتد.‏ در تئاتر من که عیناً‏ اتفاق میافتد.‏ من ‏همھهممچنبنیبنن فکر میکنم تئاتر هستهای را
شکل میدهد که دیالوگ حول ‏مجممجحور آن رشد میکند،‏ حال چه بر روی کاغذ باشد و چه در وب.‏
کمپابىنبىی تئاتر من در آ گورا مستقر است و هبرنبررمندان جوان بسیاری را پرورش داده است که امروز در تئاتر صاحب نام
هستند.‏ چرا؟ چون در ژاپن کمپابىنبىی ما به تنهابىیبىی فرصتهابىیبىی برای نقد دوجانبه بر اساس زبان مشبرتبررکی که در نتیجهی
داشبنتبنن پیشینهی آموزشی مشبرتبررک شکل گرفته،‏ ابجیبججاد کرده است؛ یعبىنبىی آبهنبهها ‏همھهممه در معرض روش من بودهاند.‏ این که تنها
بگوییم از این خوشم میآید و از آن خوشم ‏بمنبممیآید منجر به دیالوگ ‏بمنبممیشود؛ و متاسفانه فکر میکنم بسیاری از
تئاتریها در ژاپن ‏همھهممچنان در این مرحله گبریبرر کردهاند.‏ دیالوگ نیازمند درک مشبرتبررکی است در رابطه با این که نوع تئاتر
ما چه آرزو ‏بىیبىی در سر میپروراند،‏ سیاستهابمیبممان و شیوهی نگاهمان به جهان.‏
عنصر کلیدی دیگر در برقراری دیالوگ،‏ داشبنتبنن بُعدی جهابىنبىی است.‏ من به اروپا غبطه میخورم زیرا هنگامی که
واقعیتهای تئاتری جدید ‏همھهممانند ‏«ر ‏بمیبممیبىنبىی پروتکل»‏ پدیدار میشوند،‏ منتقدان به تقلا میافتند تا این هبرنبررمندان جدید را
درک کنند،‏ آبهنبهها را در بسبرتبرر موجود مطالعه کنند و نگاه آبهنبهها را از بعد جهابىنبىی مورد بررسی قرار دهند.‏ هنگامی که در
!10