Tanrıların Arabaları

tarihöncesi olaylardan. Onlarda, o çağlarda görülen olayların ve şeylerin bir yansıması vardır.
Geçmişteki yazarların hepsi de gerçekleri abartmış olabilirler, ama ana gerçek olduğu gibi kalmıştır.
Hepsinin de, birbirlerinden haberleri olmadan, tek türden bir yalan uydurmalarına imkân var mıdır?
Bir örnek düşünelim:
Afrika'da bir bölgeye, ilk defa bir helikopter iniyor. Yerlilerin hiç biri, o güne kadar böyle bir
araç görmemiştir. Helikopter korkunç gürültülerle çalıların arasında bir boşluğa iniyor ve içinden
kafalarında koruyucu başlıklar, üstlerimde savaş elbiseleri ve ellerinde makineli tüfeklerle askerler
çıkıyorlar. Oralarda., geçen bir vahşî, olaya görgü tanıklığı ediyor; büyük bir şaşkınlık ve korkuyla,
gökten gelen şeyden çıkan bilinmeyen 'tanrılara' bakıyor. Bir süre sonra helikopter havalanıyor ve
gökyüzünde kayboluyor.
Vahşî yalnız başına kalınca olayı düşünmeye ve yorumlamaya koyuluyor.
Köyüne koşarak gökten gelen tanrısal kuşu, çıkardığı korkunç gürültüyü ve içinden ateş kusan
silâhlarla çıkan beyaz derili adamları anlatıyor. Mucizevî ziyaret artık yerlilerin destanlarına girmiş,
gelecek kuşaklara anlatılmak üzere beyinlerine kazılmıştır. Doğal olarak, babadan oğula geçerken
tanrısal kuş daha da büyüyecek, içinden çıkan yaratıklar daha da korkunçlaşacaktır. Öyküye yeni yeni
ekler katılacak, olaylar daha da abartılarak anlatılacaktır.
Ancak gerçek olay yine vardır ve değişmemiştir. Yani düzlüğe bir helikopter inmiş, içinden
birtakım beyaz adamlar gerçekten çıkmışlardır. Yalnızca gerçek olan biraz süslenmiş ve
(bilgisizlikten ötürü abartılmıştır.
Belirli şeyler uydurulamaz. Eğer bu tür olaylar yalnız bir, iki eski kitapta yazılı olsaydı, tarihte
uzaylılar ve uzay gemileri aramazdım. Ama neredeyse bütün eski kitaplar aynı hikâyeyi anlatınca,
sayfalarına gizlenen gerçekleri gün ışığına çıkarma gereğini duydum. in Bu
«Adem oğlu, kulakları olduğu halde duymayan, gözleri olduğu halde görmeyen bir asi evinin
içinde yaşıyorsun...» (Hezekiel xii,2.)
Sümer tanrılarının, belirli yıldızlarla simgelendiğini biliyoruz. Heredot'un anlattıklarına
bakılırsa, bu tanrılardan en büyüğü olan Marduk, yani Merih (Mars) için dikilen 800 talent
ağırlığında, saf altından bir heykel vardı. (Bu ağırlık ortalama 24.000 kiloya eşittir.) Ninurta, ya'ai
Sirius, evrenin yargıcıydı ve ölümlüleri cezalandırırdı. Sümerliler Merih'e, Sirius'a, Pleiades'e hitap
eden tabletler yazarlardı. Sümer şarkıları ve ağıtlarında zaman zaman, o günlerin insanına çok
anlamsız görünmesi gereken silâhlardan, o silâhların etkilerinden söz edilirdi. Merih için yazılan bir
övgüde, onun ateş yağdırdığı ve düşmanlarını şimşek gibi bir parlaklıkla öldürdüğü anlatılmaktaydı.
Birkaç yıl önce, Bağdat'ın 160 km. güneyindeki Nippur kasabası yakınlarında,
60.000 kil tabletten oluşan bir Sümer kitaplığı bulundu. Böylece Tufanı anlatan en eski belge de
ele geçmiş oldu. Tablette, tufan öncesi beş şehirden söz ediliyordu. Eridu, Badtibira, Larak, Sitpar ve
Şuruppak. Bunların ikisi daha ortaya çıkarılmamıştı. Tufanı anlatan tabletlere göre, Sümerli Nuh'un
adı Ziusudra idi. Ziusudra, Şuruppak'ta yaşamış ve gemisini orada yapmıştı. Şu anda elimizde
Gılgamış Destanı'ndan da eski bir tufan hikâyesi var, ama kim bilir, belki yeni buluntular daha da eski
kayıtları ortaya çıkaracaktır.
Topkapı Sarayı kütüphanesinde, 18.yüzyılda,Piri Reis' in olduğu bilinen çok eski haritalar
bulunmuştur.Her iki Amerika kıtasını ve Batı Afrika'yı gösteren bu haritada, 3n alt kısımda Antarktika
da yeralmaktadır. Kıta buzullar altında gösterilmiştir. Bilinebilen tarihlerden beri kıta her zaman için