06.07.2017 Views

E801A7 biologia atlas 7-8

Atlas biologiczny WSiP dla klas 7-8

Atlas biologiczny WSiP dla klas 7-8

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

ATLAS<br />

BIOLOGIA<br />

klasy<br />

7-8<br />

szkoła podstawowa


ATLAS<br />

BIOLOGIA<br />

klasy<br />

7-8<br />

szkoła podstawowa


Autorka: Anna Michalik<br />

© Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne<br />

Warszawa 2017<br />

Wydanie I<br />

ISBN: 978-83-02-16913-7<br />

Opracowanie merytoryczne i redakcyjne: Kamil Godoń<br />

Redakcja językowa: Mirella Hess-Remuszko<br />

Redakcja techniczna: Agnieszka Przystańska<br />

Projekt okładki: Dominik Krajewski<br />

Projekt graficzny: Tomasz Korwin-Szymanowski<br />

Fotoedycja: Natalia Marszałek<br />

Skład i łamanie: Tomasz Korwin-Szymanowski<br />

Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna<br />

00-807 Warszawa, Aleje Jerozolimskie 96<br />

KRS: 000595068<br />

Tel.: 22 576 25 00<br />

Infolinia: 801 220 555<br />

www.wsip.pl<br />

Druk i oprawa: Drukarnia Pozkal<br />

Publikacja, którą nabyłeś / nabyłaś, jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał / przestrzegała praw, jakie im przysługują.<br />

Jej zawartość możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym. Ale nie publikuj jej w internecie. Jeśli cytujesz jej<br />

fragmenty, nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. A kopiując jej część, rób to jedynie na użytek osobisty.<br />

Szanujmy cudzą własność i prawo.<br />

Więcej na www.legalnakultura.pl<br />

Polska Izba Książki


Spis treści<br />

ORGANIZM CZŁOWIEKA<br />

Tkanki. Budowa i podział tkanek zwierzęcych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4<br />

Skóra. Budowa, funkcje i choroby . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6<br />

Układ ruchu. Układ szkieletowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8<br />

Układ ruchu. Obręcz barkowa, obręcz miedniczna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10<br />

Układ ruchu. Budowa kości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12<br />

Układ ruchu. Układ mięśniowy, mięśnie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14<br />

Układ pokarmowy. Budowa i funkcje. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16<br />

Układ krwionośny. Budowa, mały i duży krwiobieg . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18<br />

Układ krwionośny. Budowa naczyń, składniki krwi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20<br />

Układ krwionośny. Budowa i praca serca . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22<br />

Odporność. Reakcje odpornościowe organizmu na obecność patogenu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24<br />

Układ oddechowy. Budowa układu oddechowego i wymiana gazowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26<br />

Układ wydalniczy. Budowa układu wydalniczego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28<br />

Układ nerwowy. Rdzeń kręgowy, mózgowie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30<br />

Układ nerwowy. Neuron, synapsa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32<br />

Układ nerwowy. Narządy zmysłów – wzroku i słuchu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34<br />

Układ nerwowy. Narządy zmysłów – węchu i smaku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36<br />

Układ dokrewny. Budowa, hormony, mechanizmy regulacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38<br />

Układ rozrodczy. Budowa i funkcje układów rozrodczych męskiego i żeńskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40<br />

Układ rozrodczy. Rozwój zarodkowy i płodowy człowieka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42<br />

GENETYKA<br />

Organizacja materiału genetycznego. Struktura chromatyny, budowa DNA . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44<br />

Podziały komórkowe. Mitoza i mejoza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46<br />

Dziedziczenie. Prawa Mendla. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48<br />

Dziedziczenie. Dziedziczenie cech człowieka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50<br />

EWOLUCJA<br />

Ewolucja organizmów. Historia życia na Ziemi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52<br />

Mechanizmy ewolucji. Dobór sztuczny i naturalny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54<br />

Człowiek a małpy człekokształtne. Podobieństwa i różnice . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56<br />

EKOLOGIA<br />

Antagonistyczne oddziaływania między organizmami. Pasożytnictwo. Roślinożerność. Konkurencja. Drapieżnictwo . . . . 58<br />

Nieantagonistyczne oddziaływania między organizmami. Mutualizm. Komensalizm . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60<br />

Ekosystem. Struktura ekosystemu. Krążenie materii i przepływ energii w ekosystemie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62<br />

Ekosystem. Łańcuchy i sieci pokarmowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64<br />

Skala porostowa. Porosty jako bioindykatory czystości powietrza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66<br />

Gospodarcze użytkowanie ekosystemów. Rybołówstwo. Leśnictwo. Transport wodny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68<br />

Formy ochrony przyrody . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70<br />

Źródła ilustrcji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72


8<br />

ORGANIZM CZŁOWIEKA<br />

Układ ruchu<br />

czaszka<br />

mostek<br />

Układ szkieletowy<br />

Układ szkieletowy<br />

stanowi bierną część<br />

układu ruchu. Zapewnia<br />

utrzymanie postawy<br />

ciała oraz ochronę<br />

narządów wewnętrznych,<br />

jest również miejscem<br />

przyczepu mięśni<br />

szkieletowych.<br />

W skład szkieletu<br />

człowieka wchodzi<br />

szkielet osiowy zbudowany<br />

z czaszki, kręgosłupa<br />

i klatki piersiowej<br />

oraz szkielet kończyn<br />

górnych i dolnych.<br />

żebra<br />

kość<br />

ramienna<br />

kość<br />

promieniowa<br />

kość<br />

łokciowa<br />

BUDOWA KRĘGOSŁUPA<br />

Kręgosłup jest zbudowany<br />

z 33–34 kręgów, między<br />

którymi występują chrzęstne<br />

krążki międzykręgowe.<br />

Kręgosłup człowieka nie jest<br />

idealnie prosty. Ma dwie<br />

naturalne krzywizny –<br />

kifozę piersiową i lordozę<br />

lędźwiową.<br />

W budowie kręgosłupa<br />

wyróżniamy 5 odcinków:<br />

szyjny (7 kręgów),<br />

piersiowy (12 kręgów),<br />

lędźwiowy (5 kręgów),<br />

krzyżowy (5 kręgów<br />

zrośniętych w kość krzyżową)<br />

i guziczny (4–5 kręgów).<br />

KIFOZA<br />

odcinek<br />

szyjny<br />

(7 kręgów)<br />

odcinek<br />

piersiowy<br />

(12 kręgów)<br />

rzepka<br />

kręgi<br />

chrzęstne<br />

krążki<br />

międzykręgowe<br />

LORDOZA<br />

odcinek krzyżowy<br />

(5 kręgów zrośniętych<br />

w kość krzyżową)<br />

odcinek guziczny<br />

(4–5 kręgów)<br />

odcinek<br />

lędźwiowy<br />

(5 kręgów)<br />

kości<br />

śródstopia<br />

kości<br />

stępu<br />

kości<br />

palców


9<br />

KLATKA PIERSIOWA<br />

łopatka<br />

Ochrania płuca i serce. Zbudowana jest z mostka, 12 kręgów<br />

piersiowych oraz 12 par żeber.<br />

Ze względu na sposób połączenia żeber z mostkiem wyróżniamy:<br />

żebra prawdziwe (7 par) – łączą się z mostkiem za pomocą<br />

chrząstek żebrowych;<br />

żebra rzekome (3 pary) – łączą się z mostkiem za pomocą<br />

7. żebra – nie bezpośrednio;<br />

żebra wolne (2 pary) – nie mają żadnego połączenia z mostkiem.<br />

kość<br />

ramienna<br />

BUDOWA CZASZKI<br />

kość<br />

czołowa<br />

kość<br />

miedniczna<br />

kość<br />

krzyżowa<br />

kość<br />

promieniowa<br />

kość<br />

nosowa<br />

kość<br />

łokciowa<br />

kość<br />

łzowa<br />

kości<br />

śródręcza<br />

kości<br />

nadgarstka<br />

kość<br />

skroniowa<br />

lemiesz<br />

kość<br />

jarzmowa<br />

kość<br />

szczękowa<br />

kości<br />

palców<br />

kość<br />

łonowa<br />

kość<br />

kulszowa<br />

żuchwa<br />

kość udowa<br />

Czaszka jest zbudowana z dwóch części:<br />

mózgoczaszki, która ochrania mózgowie oraz<br />

z twarzoczaszki, która chroni narządy zmysłu<br />

wzroku, słuchu i węchu oraz początkowe odcinki<br />

przewodu pokarmowego i drogi oddechowe.<br />

W skład mózgoczaszki wchodzi siedem kości<br />

połączonych ze sobą szwami (nieruchome<br />

połączenia kości).<br />

kość<br />

ciemieniowa<br />

kość<br />

czołowa<br />

kość<br />

piszczelowa<br />

kość<br />

strzałkowa<br />

kość<br />

nosowa<br />

kość<br />

potyliczna<br />

kość<br />

jarzmowa<br />

kość<br />

szczękowa<br />

kość<br />

skroniowa


20 ORGANIZM CZŁOWIEKA<br />

Układ<br />

krwionośny<br />

Budowa naczyń,<br />

składniki krwi<br />

SKŁADNIKI KRWI<br />

55% TO OSOCZE<br />

Woda – stanowi ok. 90%<br />

objętości osocza.<br />

Białka – głównymi białkami<br />

osocza są: albuminy, globuliny<br />

i fibrynogen.<br />

Albuminy – utrzymują stałe<br />

ciśnienie osmotyczne krwi.<br />

Globuliny – biorą udział<br />

w reakcjach odpornościowych<br />

organizmu.<br />

Fibrynogen – bierze udział<br />

w procesie krzepnięcia krwi.<br />

Osocze pozbawione fibrynogenu<br />

to surowica.<br />

Inne związki organiczne, takie<br />

jak: glukoza, aminokwasy,<br />

tłuszcze, mocznik, hormony,<br />

witaminy, jony, np. Na + , Cl – ,<br />

Ca 2+ , Mg 2+ , K + , HCO 3<br />

–<br />

. Jony<br />

są odpowiedzialne m.in.<br />

za utrzymanie stałego pH oraz<br />

ciśnienia osmotycznego krwi, biorą<br />

także udział (HCO 3–<br />

) w transporcie<br />

dwutlenku węgla z tkanek do płuc.<br />

45% TO KRWINKI<br />

Krwinki czerwone (erytrocyty)<br />

mają kształt dwuwklęsłych dysków,<br />

na powierzchni których występują<br />

antygeny warunkujące grupy krwi.<br />

Dojrzałe erytrocyty nie mają jądra<br />

komórkowego i innych organelli.<br />

Funkcją krwinek czerwonych<br />

jest głównie transport tlenu z płuc<br />

do tkanek i w niewielkim stopniu<br />

dwutlenku węgla z tkanek do płuc.<br />

Krwinki białe (leukocyty)<br />

są zróżnicowane pod względem<br />

budowy i pełnionych funkcji.<br />

Biorą udział w reakcjach<br />

odpornościowych organizmu,<br />

m.in. mają zdolność migrowania<br />

do miejsca infekcji i pochłaniania<br />

patogenów oraz produkcji<br />

przeciwciał (białek obronnych),<br />

które chronią organizm<br />

przed chorobotwórczymi<br />

drobnoustrojami.<br />

Płytki krwi (trombocyty) nie są<br />

komórkami, a tylko fragmentami<br />

komórek powstających w szpiku<br />

kostnym. Biorą udział w procesie<br />

krzepnięcia krwi.<br />

osocze<br />

krwinki<br />

leukocyt<br />

Krew stanowi<br />

ok. 7% masy ciała<br />

człowieka, oznacza<br />

to, że w organizmie<br />

dorosłej osoby krąży<br />

ok. 5 litrów krwi,<br />

natomiast objętość<br />

krwi w organizmie<br />

ucznia 7. klasy<br />

szkoły podstawowej<br />

wynosi ok. 3 litrów.<br />

U dorosłego<br />

człowieka długość<br />

wszystkich naczyń<br />

krwionośnych<br />

to ponad 100 000<br />

kilometrów.<br />

erytrocyt<br />

płytka krwi<br />

erytrocyty leukocyty płytki krwi<br />

CO WIDAĆ POD<br />

MIKROSKOPEM<br />

Podczas oglądania preparatu<br />

mikroskopowego przedstawiającego<br />

rozmaz krwi możemy zaobserwować<br />

różnice morfologiczne pomiędzy<br />

erytrocytami, leukocytami i płytkami krwi.


21<br />

BUDOWA<br />

NACZYŃ<br />

Naczynia włosowate nazywane inaczej włośniczkami<br />

lub kapilarami to najcieńsze naczynia krwionośne<br />

w organizmie. Ich ściany są zbudowane tylko<br />

z śródbłonka, co ułatwia transport substancji (tlenu,<br />

dwutlenku węgla, substancji odżywczych) między krwią<br />

a tkankami. Dodatkowo wymianie substancji sprzyja<br />

bardzo wolny przepływ krwi przez kapilary.<br />

tętniczka<br />

żyłka<br />

naczynia<br />

włosowate<br />

tętnicze<br />

naczynia<br />

włosowate<br />

żylne<br />

błona<br />

wewnętrzna<br />

(śródbłonek)<br />

błona<br />

zewnętrzna<br />

warstwa<br />

mięśniowa<br />

erytrocyt<br />

leukocyt<br />

Tętnice to naczynia krwionośne transportujące krew<br />

utlenowaną z płuc do tkanek (wyjątek stanowi tętnica<br />

płucna, transportująca odtlenowaną krew z serca do<br />

płuc). Ściany tętnic są grube i elastyczne, ponieważ muszą<br />

wytrzymać duże ciśnienie płynącej nimi krwi. Największą<br />

tętnicą organizmu człowieka jest aorta.<br />

Żyły transportują krew odtlenowaną z tkanek do serca<br />

(wyjątek stanowi żyła płucna, transportująca krew<br />

utlenowaną z płuc do serca). W żyłach płynie krew pod<br />

niewielkim ciśnieniem, dlatego ich ściany są wiotkie i<br />

cienkie. W żyłach występują zastawki, które zapobiegają<br />

cofaniu się krwi.


28 ORGANIZM CZŁOWIEKA<br />

Układ<br />

wydalniczy<br />

Budowa układu<br />

wydalniczego<br />

BUDOWA I FUNKCJONOWANIE<br />

UKŁADU WYDALNICZEGO<br />

Układ wydalniczy współdziała z układem krążenia.<br />

Produkty przemiany materii są dostarczane do nerek<br />

naczyniami krwionośnymi i tam następuje ich odfiltrowanie<br />

z krwi. Tak powstaje mocz, który jest gromadzony w pęcherzu<br />

moczowym, skąd przez cewkę moczową jest usuwany<br />

z organizmu. Mocz zawiera niewielkie ilości wody, mocznik,<br />

kwas moczowy, barwniki oraz sole mineralne. W ciągu doby<br />

człowiek wydala ok. 1,5 litra moczu ostatecznego.<br />

Układ wydalniczy<br />

jest zbudowany<br />

z parzystych nerek<br />

i moczowodów<br />

oraz pęcherza<br />

moczowego i cewki<br />

moczowej.<br />

Główną<br />

funkcją układu<br />

wydalniczego<br />

jest oczyszczanie<br />

krwi ze zbędnych<br />

azotowych<br />

produktów<br />

przemiany materii<br />

i usuwanie ich<br />

z organizmu oraz<br />

regulacja ilości wody<br />

i soli mineralnych<br />

w organizmie.<br />

nerka<br />

moczowód<br />

pęcherz<br />

moczowy<br />

cewka<br />

moczowa


24 29<br />

BUDOWA NERKI I NEFRONU<br />

Nerki znajdują się w jamie brzusznej pod przeponą. W budowie nerki<br />

wyróżniamy położoną powierzchniowo korę nerki oraz rdzeń nerki,<br />

zbudowany z piramid nerkowych. Szczyt każdej piramidy nerkowej<br />

uchodzi do kielicha nerkowego. Kielichy nerkowe łączą się ze sobą,<br />

tworząc miedniczkę nerkową, która przechodzi w moczowód. Nefron<br />

jest podstawową jednostką czynnościowo-strukturalną nerki. Składa<br />

się z ciałka nerkowego oraz kanalika nerkowego, w którym wyróżnia<br />

się kanalik kręty I rzędu, pętlę Henlego i kanalik kręty II rzędu. Ciałko<br />

nerkowe tworzy kłębuszek naczyniowy (sieć naczyń włosowatych)<br />

otoczony przez torebkę nefronu (torebkę Bowmana).<br />

kanalik<br />

nerkowy<br />

I rzędu<br />

pętla<br />

Henlego<br />

ciałko<br />

nerkowe<br />

kanalik nerkowy<br />

II rzędu<br />

żyła<br />

nerkowa<br />

kora nerki<br />

tętnica<br />

nerkowa<br />

kielichy<br />

nerkowe<br />

piramida<br />

nerkowa<br />

(rdzeń nerki)<br />

naczynia<br />

włosowate<br />

oplatające<br />

kanalik<br />

nerkowy<br />

kanalik<br />

zbiorczy<br />

moczowód<br />

miedniczka<br />

nerkowa<br />

POWSTAWANIE MOCZU<br />

Proces powstawania moczu zachodzi<br />

w nefronie. Krew przepływająca przez<br />

kłębuszek naczyniowy nefronu zostaje<br />

oczyszczona ze zbędnych produktów przemiany<br />

materii, które następnie są usuwane wraz<br />

z moczem. W pierwszym etapie w kłębuszku<br />

nerkowym mocznik, woda, jony, glukoza<br />

oraz elektrolity przesączają się do torebki<br />

nefronu – jest to tzw. mocz pierwotny. Mocz<br />

pierwotny przepływa następnie przez kanalik<br />

nerkowy. Zawarte w nim substancje, potrzebne<br />

organizmowi m.in. woda, glukoza i witaminy<br />

i jony zostają zwrotnie wchłonięte do naczyń<br />

krwionośnych oplatających kanalik nerkowy.<br />

Mocz, który spływa z do kanalika zbiorczego<br />

to mocz ostateczny.<br />

KAMIENIE<br />

NERKOWE<br />

Kamica nerkowa<br />

to choroba polegająca<br />

na powstawaniu<br />

w nerkach lub drogach<br />

moczowych złogów<br />

zwanych kamieniami<br />

nerkowymi. Kamienie<br />

nerkowe składają<br />

się z soli wapnia oraz<br />

kwasu moczowego.<br />

Kamienie nerkowe mogą<br />

przemieszczać się do moczowodu<br />

i powodować bardzo silny ból<br />

zwany kolką nerkową.<br />

Nieinwazyjną metodą<br />

leczenia kamicy nerkowej jest<br />

rozbijanie złogów za pomocą<br />

ultradźwięków.<br />

Pod wpływem ultradźwięków<br />

kamienie kruszą się,<br />

a następnie są wydalane<br />

wraz z moczem.


32<br />

ORGANIZM CZŁOWIEKA<br />

Układ<br />

nerwowy<br />

Neuron, synapsa<br />

BUDOWA NEURONU<br />

Neuron (komórka nerwowa) to podstawowa jednostka strukturalno-czynnościowa<br />

układu nerwowego. Pojedynczy neuron zbudowany jest z ciała komórki nerwowej<br />

oraz odchodzących od niego wypustek: dendrytów i aksonu.<br />

dendryty<br />

Układ nerwowy<br />

jest nadrzędnym<br />

układem<br />

w organizmie<br />

człowieka.<br />

Do najważniejszych<br />

funkcji układu<br />

nerwowego należą:<br />

odbiór bodźców<br />

ze środowiska<br />

zewnętrznego<br />

i z wnętrza organizmu,<br />

reagowanie<br />

na bodźce oraz<br />

regulacja czynności<br />

wszystkich narządów<br />

w organizmie<br />

człowieka.<br />

ciało komórki<br />

nerwowej<br />

W ciele komórki występują<br />

organella komórkowe typowe<br />

dla komórki eukariotycznej.<br />

Neurony mają zdolność<br />

do wytwarzania i przewodzenia<br />

impulsów nerwowych.<br />

jądro<br />

komórkowe<br />

Aksony neuronów są otoczone<br />

osłonką mielinową zbudowaną<br />

z tłuszczowej substancji zwanej<br />

mieliną, która jest wytwarzana<br />

przez komórki glejowe<br />

sąsiadujące z komórkami<br />

nerwowymi.<br />

Osłonka mielinowa<br />

pełni funkcję ochronną<br />

dla neuronów, umożliwia<br />

także znacznie<br />

szybsze przewodzenie<br />

impulsów nerwowych<br />

niż w neuronach<br />

niezmielinizowanych.


24 33<br />

SYNAPSA<br />

Synapsa jest to połączenie między<br />

dwiema komórkami nerwowymi,<br />

które umożliwia przekazanie<br />

impulsu nerwowego z jednej<br />

komórki do drugiej. W budowie<br />

synapsy wyróżniamy błonę<br />

presynaptyczną zakończenia aksonu<br />

i błonę postsynaptyczną dendrytu<br />

oraz występującą między nimi<br />

szczelinę synaptyczną. W układzie<br />

nerwowym człowieka znajdują się<br />

dwa rodzaje synaps: chemiczne<br />

(najliczniejsze) oraz elektryczne.<br />

Akson to długa wypustka neuronu<br />

wyprowadzająca impuls nerwowy<br />

z ciała komórki nerwowej.<br />

Na zakończeniu aksonu występują<br />

liczne kolbki synaptyczne, które<br />

tworzą synapsy z innymi neuronami.<br />

Na powierzchni aksonu większości<br />

komórek nerwowych znajduje się<br />

osłonka mielinowa<br />

akson<br />

osłonka<br />

mielinowa<br />

kolbka<br />

synaptyczna<br />

szczelina<br />

synaptyczna<br />

błona postsynaptyczna<br />

dendrytu<br />

Etapy przewodzenia impulsu nerwowego<br />

w synapsie chemicznej:<br />

1 Dotarcie impulsu nerwowego do zakończenia<br />

aksonu jednej komórki nerwowej (neuronu<br />

presynaptycznego).<br />

2 Połączenie błony pęcherzyków synaptycznych<br />

z błoną presynaptyczną aksonu.<br />

3 Uwolnienie neuroprzekaźników do szczeliny<br />

synaptycznej.<br />

4 Połączenie neuroprzekaźników z receptorami<br />

obecnymi w błonie postsynaptycznej<br />

dendrytów.<br />

4 Przekazanie impulsu nerwowego<br />

do drugiej komórki nerwowej (neuronu<br />

postsynaptycznego).<br />

błona presynaptyczna<br />

zakończenia aksonu<br />

pęcherzyki<br />

synaptyczne<br />

z neuroprzekaźnikiem<br />

receptor dla<br />

neuroprzekaźnika<br />

Neuroprzekaźniki<br />

to substancje chemiczne,<br />

które umożliwiają przekazanie<br />

impulsu nerwowego z jednej<br />

komórki nerwowej do drugiej<br />

w synapsie chemicznej.<br />

Neuroprzekaźniki są<br />

produkowane w ciele komórki<br />

nerwowej, a następnie<br />

są transportowane<br />

do zakończenia aksonu<br />

w pęcherzykach<br />

synaptycznych. Przykładowe<br />

neuroprzekaźniki:<br />

acetylocholina, kwas<br />

gammaaminomasłowy<br />

(GABA), dopamina, serotonina.<br />

RODZAJE KOMÓREK<br />

NERWOWYCH<br />

Jednym z kryteriów podziału neuronów jest<br />

liczba wypustek odchodzących od ciała<br />

komórki. Na podstawie tej cechy wyróżniamy<br />

neurony:<br />

– wielobiegunowe – składają się z wielu<br />

dendrytów i jednego aksonu (najliczniejsze);<br />

– dwubiegunowe – mające jeden dendryt<br />

i jeden akson;<br />

– rzekomojednobiegunowe – od ciała komórki<br />

odchodzi tylko jedna wypustka, która<br />

rozgałęzia sie na akson i dendryt;<br />

– jednobiegunowe – mające tylko jeden akson.


48 GENETYKA<br />

Dziedziczenie<br />

Prawa Mendla<br />

Grzegorz Mendel<br />

– czeski zakonnik,<br />

uznawany<br />

za ojca genetyki.<br />

Z wykształcenia<br />

teolog i przyrodnik.<br />

I prawo Mendla<br />

(prawo czystości<br />

gamet)<br />

Według tego<br />

prawa każdy<br />

osobnik ma dwa<br />

allele danego<br />

genu i do każdej<br />

gamety przechodzi<br />

tylko jeden allel<br />

z danej pary. Dzięki<br />

temu w zygocie,<br />

w każdej parze<br />

chromosomów<br />

homologicznych<br />

jeden allel<br />

pochodzi od matki,<br />

a drugi od ojca.<br />

BB<br />

GAMETY<br />

ORGANIZMY RODZICIELSKIE<br />

– homozygotyczne linie czyste grochu.<br />

W pierwszym pokoleniu (F1) wszystkie rośliny<br />

potomne mają kwiaty barwy czerwonej.<br />

Bb<br />

B<br />

B<br />

X<br />

b<br />

b<br />

bb<br />

Bb<br />

GAMETY<br />

B<br />

b<br />

X<br />

B<br />

b<br />

W pierwszym<br />

eksperymencie Mendel<br />

analizował dziedziczenie<br />

koloru kwiatów grochu<br />

jadalnego:<br />

B – allel warunkujący<br />

czerwony kolor<br />

kwiatów;<br />

b – allel warunkujący<br />

biały kolor kwiatów.<br />

Rozkład genotypów<br />

i fenotypów w pokoleniu<br />

F2 w przypadku<br />

dziedziczenia jednego<br />

genu<br />

Stosunek genotypów:<br />

1 : 2 : 1 (BB : Bb : bb).<br />

Stosunek fenotypów:<br />

3 : 1 (kwiaty czerwone:<br />

kwiaty białe).<br />

B<br />

b<br />

W drugim pokoleniu (F2) można uzyskać<br />

rośliny o kwiatach barwy czerwonej i białej.<br />

B<br />

BB<br />

bB<br />

b<br />

Bb<br />

bb<br />

Gamety to komórki<br />

rozrodcze (plemniki<br />

i komórki jajowe)<br />

służące do rozmnażania<br />

płciowego.<br />

Mają haploidalną liczbę<br />

chromosomów określaną<br />

jako 1n, czyli o połowę<br />

mniej niż komórki<br />

somatyczne.<br />

Oznacza to, że gamety<br />

zawierają po jednym<br />

chromosomie<br />

z każdej pary, a więc<br />

po jednym z pary alleli<br />

warunkujących daną<br />

cechę.<br />

Gamety człowieka<br />

zawierają 23<br />

chromosomy.


24 49<br />

II prawo Mendla<br />

(prawo niezależnej<br />

segregacji cech)<br />

Zgodnie z tym<br />

prawem allele<br />

różnych genów<br />

dziedziczą się<br />

niezależnie od siebie<br />

i mogą tworzyć<br />

dowolne kombinacje.<br />

GG<br />

HH<br />

ORGANIZMY RODZICIELSKIE<br />

– homozygotyczne linie czyste grochu<br />

gg<br />

hh<br />

W drugim eksperymencie<br />

Mendel analizował<br />

dziedziczenie dwóch genów<br />

warunkujących barwę<br />

i strukturę powierzchni<br />

nasion grochu:<br />

G – allel warunkujący żółty<br />

kolor nasion,<br />

g – allel warunkujący zielony<br />

kolor nasion,<br />

H – allel warunkujący gładką<br />

powierzchnię nasion,<br />

h – allel warunkujący<br />

pomarszczoną<br />

powierzchnię nasion.<br />

GAMETY<br />

Gg<br />

Hh<br />

GH<br />

GH<br />

X<br />

gh<br />

gh<br />

W pierwszym pokoleniu (F1) wszystkie rośliny<br />

wytwarzały żółte nasiona o gładkiej powierzchni.<br />

Gg<br />

Hh<br />

Rozkład genotypów<br />

i fenotypów w pokoleniu F2<br />

w przypadku dziedziczenia<br />

dwóch genów<br />

Rozkład genotypów:<br />

1 : 2 : 1 : 2 : 4 : 2 : 1 : 2 : 1.<br />

Rozkład fenotypów: 9 : 3 : 3 : 1.<br />

GAMETY<br />

GH<br />

Gh<br />

gH<br />

gh<br />

X<br />

GH<br />

Gh<br />

gH<br />

W drugim pokoleniu (F2) można uzyskać<br />

różne kombinacje alleli.<br />

gh<br />

GH Gh gH gh<br />

GH<br />

GGHH<br />

GGHh<br />

GgHH<br />

GgHh<br />

Gh<br />

GGHh<br />

GGhh<br />

GgHh<br />

Gghh<br />

Tabela przedstawia wszystkie<br />

możliwe kombinacje alleli,<br />

jakie mogą powstać w wyniku<br />

połączenia analizowanych<br />

gamet. Pozwala oszacować<br />

prawdopodobieństwo<br />

wystąpienia danej cechy<br />

u potomstwa.<br />

gH<br />

gh<br />

GgHH<br />

GgHh<br />

GgHh<br />

Gghh<br />

ggHH<br />

ggHh<br />

ggHh<br />

gghh


54 EWOLUCJA<br />

Mechanizmy<br />

ewolucji<br />

Dobór sztuczny<br />

i naturalny<br />

Zmiany ewolucyjne<br />

są konsekwencją<br />

zmian częstości<br />

alleli w populacji.<br />

Główne<br />

mechanizmy<br />

ewolucji to:<br />

dobór naturalny,<br />

mutacje, przepływ<br />

genów wynikający<br />

np. z migracji oraz<br />

nagłe skokowe<br />

zmiany częstości<br />

alleli w populacji<br />

zwane dryfem<br />

genetycznym.<br />

DOBÓR<br />

SZTUCZNY<br />

Dobór sztuczny opiera<br />

się na selektywnym<br />

kojarzeniu i ma na celu<br />

uzyskanie osobników<br />

o korzystnych<br />

i najbardziej pożądanych<br />

cechach fenotypowych.<br />

W wyniku doboru<br />

sztucznego niektóre<br />

współcześnie hodowane<br />

przez ludzi rośliny<br />

i zwierzęta są zupełnie<br />

niepodobne do swoich<br />

dzikich przodków.<br />

W wypadku selekcji<br />

sztucznej to człowiek,<br />

a nie środowisko<br />

naturalne, decyduje,<br />

które geny zostaną<br />

przekazane następnemu<br />

pokoleniu i utrwalone<br />

w populacji.<br />

Efektem doboru<br />

sztucznego jest ponad 400<br />

różnych ras psów, których<br />

wspólnym przodkiem jest<br />

wilk szary. Faworyzowanie<br />

pewnych cech i zachowań,<br />

a w konsekwencji<br />

selektywne kojarzenie<br />

psów doprowadziło do tak<br />

dużej różnorodności<br />

gatunkowej tych zwierząt<br />

domowych.


24 55<br />

DOBÓR<br />

NATURALNY<br />

Dobór naturalny jest<br />

głównym mechanizmem<br />

zmian ewolucyjnych.<br />

Faworyzuje on osobniki<br />

najlepiej dostosowane<br />

do środowiska<br />

w którym żyją,<br />

a eliminuje<br />

osobniki o cechach<br />

niekorzystnych.<br />

Osobniki lepiej<br />

dostosowane mają<br />

większe szanse na<br />

przeżycie i wydanie<br />

potomstwa, a tym<br />

samym korzystne<br />

allele są utrwalane<br />

w populacji. Efektem<br />

doboru naturalnego jest<br />

olbrzymia różnorodność<br />

organizmów oraz ich<br />

adaptacja do różnych<br />

środowisk.<br />

roślinożerne<br />

roślinożerne<br />

darwinka<br />

wielkodzioba<br />

darwinka<br />

mała<br />

darwinka<br />

grubodzioba<br />

darwinka<br />

czarna<br />

darwinka<br />

kaktusowa<br />

roślinożerne<br />

kłowacz<br />

wegetariański<br />

kłowacz<br />

mały<br />

wspólny<br />

przodek<br />

kłowacz<br />

ciemnogłowy<br />

owadożerne<br />

kłowacz<br />

kaktusowy<br />

Pojęcie doboru<br />

naturalnego<br />

wprowadził Karol<br />

Darwin. Opisał<br />

on ten mechanizm<br />

po obserwacji<br />

ptaków – tangar<br />

(zwanych ziębami<br />

Darwina) na wyspach<br />

Galapagos, u których<br />

zróżnicowane<br />

kształty dziobów<br />

są wynikiem<br />

dostosowania<br />

do różnego pokarmu.<br />

owadożerne<br />

owadziarka<br />

zielona<br />

owadziarka<br />

szara


70<br />

EKOLOGIA<br />

Formy ochrony<br />

przyrody<br />

Parki narodowe to główna<br />

forma ochrony przyrody.<br />

Są tworzone na terenach<br />

o szczególnych walorach<br />

przyrodniczych, kulturowych<br />

i naukowych. Obejmują<br />

obszary ochrony ścisłej,<br />

czynnej i krajobrazowej.<br />

Wokół parku narodowego<br />

występuje strefa ochronna<br />

zwana otuliną. Obecnie<br />

na terenie Polski są 23 parki<br />

narodowe.<br />

Ochrona przyrody<br />

to wszelkie działania<br />

zachowujące<br />

w niezmienionym, jak<br />

najbardziej naturalnym<br />

stanie zasoby przyrody.<br />

Ochroną są objęte<br />

zarówno elementy<br />

przyrody ożywionej jak<br />

i nieożywionej.<br />

Słowiński Park<br />

Narodowy<br />

Nadwarciański Park<br />

Krajobrazowy<br />

Obszar chronionego<br />

krajobrazu Dolina Rospudy<br />

Parki krajobrazowe to rozległe obszary, na których<br />

terenie występują unikalne ekosystemy, formy<br />

ukształtowania powierzchni oraz zabytki kultury.<br />

Teren parku krajobrazowego może być zamieszkany<br />

i wykorzystywany gospodarczo przez człowieka,<br />

ale z zachowaniem troski o środowisko przyrodnicze.<br />

W parkach krajobrazowych są tworzone liczne szlaki<br />

i ścieżki przyrodnicze oraz rozwija się agroturystyka.<br />

Obszary chronionego krajobrazu to tereny objęte<br />

ochroną ze względu na wyróżniający je krajobraz.<br />

Obejmują one zazwyczaj rozmaite ekosystemy, np.doliny<br />

rzek, torfowiska. Działalność człowieka na obszarach<br />

chronionego krajobrazu podlega tylko nieznacznym<br />

obostrzeniom. Tereny te są przeznaczone głównie<br />

na rekreację i wypoczynek.


24 71<br />

Rezerwat przyrody<br />

Wodospad Wilczki<br />

Rezerwaty przyrody to obszary objęte ochroną prawną,<br />

na których terenie występują wyjątkowo cenne elementy<br />

przyrody ożywionej i nieożywionej, np. chronione<br />

gatunki roślin i zwierząt, formy reliktowe lub formy<br />

geomorfologiczne (skały, wodospady itp).<br />

Dolina Baryczy<br />

Obszary natura 2000 to sieć obszarów na terenie całej<br />

Unii Europejskiej, na których występują cenne i zagrożone<br />

w skali całej Europy gatunki oraz siedliska przyrodnicze.<br />

Diabelski Kamień nad Jeziorem<br />

Kamiennym koło Mirachowa<br />

Pomniki przyrody to pojedyncze formy przyrody<br />

ożywionej lub nieożywionej lub ich skupiska o wyjątkowych<br />

wartościach przyrodniczych, naukowych, historycznych<br />

lub kulturalnych. Pomnikami przyrody są na przykład<br />

stare drzewa o nietypowym kształcie, jaskinie lub głazy<br />

narzutowe.<br />

Dęby Rogalińskie<br />

Ochrona gatunkowa<br />

obejmuje rzadkie<br />

i zagrożone wyginięciem<br />

gatunki roślin, zwierząt<br />

i grzybów ujęte<br />

w tzw. czerwonych<br />

księgach. Ochrona<br />

gatunkowa polega<br />

na zakazie zbioru,<br />

zabijania, niszczenia<br />

przedstawicieli<br />

danego gatunku, oraz<br />

na chronieniu ich siedlisk<br />

i miejsc bytowania.<br />

Szachownica<br />

kostkowata<br />

Zimorodek zwyczajny<br />

Gacek brunatny


Niezbędne w nauce<br />

i poznawaniu świata!<br />

ATLAS<br />

GEOGRAFIA<br />

klasy7-8<br />

ATLAS<br />

Historia<br />

klasy7-8<br />

szkoła podstawowa<br />

szkoła podstawowa<br />

Przypominają, porządkują, utrwalają<br />

wsip.pl<br />

sklep.wsip.pl<br />

infolinia: 801 220 555

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!