Sedno Sprawy nr 4 Maj 2017

Strona 2 nr 4 • MAJ 2017
Cały Dzierżenin mogę nauczyć strzelać!
O nieudanej inwestycji w Dzierżeninie, pasji do broni i zasadach posługiwania się nią rozmawiałem z panem Mieczysławem
Majchrzakiem, który – gdy strzela – cały świat zostawia poza tarczą.
NowiS: Panie Mieczysławie, słyszałem, że
w Dzierżeninie jest Pan persona non grata…
Mieczysław Majchrzak: Wie Pan, jeszcze mnie
tak osobiście tam nie poznali (śmiech), więc ja
tam spokojnie mogę pojechać.
N: W jaki sposób narodził się pomysł zorganizowania
strzelnicy akurat w tej miejscowości?
MM: Ja tutaj przyjeżdżam na działkę do Wierzbicy.
Rozglądałem się, żeby gdzieś postrzelać.
Objeździłem okolicę. Zainteresowałem się terenami
żwirowni. Spotkałem się z właścicielem.
Przedstawiłem mu swój pomysł, wizję.
Był bardzo chętny do współpracy.
N: Czemu właśnie ten teren był dla pana odpowiedni?
MM: Ze względu na ukształtowanie terenu.
Jest to stare, puste wyrobisko, dziura w ziemi,
którą trzeba jedynie odpowiednio zagospodarować,
ogrodzić. Spisaliśmy umowę na Towarzystwo
Strzeleckie „Bellona” z Grodziska Mazowieckiego,
którego prezesem jest Artur Wołosz
(historyk, sędzia PZSS, sekretarz stowarzyszenia
ROMB), a wiceprezesem były minister
sprawiedliwości Andrzej Czuma.
N: Czego dotyczyła ta umowa?
MM: Było to bezterminowe użyczenie tego
gruntu.
N: Jak na taki pomysł zareagowali mieszkańcy?
Czy rozmawiał Pan z nimi?
MM: Oczywiście. Rozmawiałem choćby z leśniczym,
który mieszka niedaleko. Był pozytywnie
nastawiony do tego pomysłu. Powiedział, że
pomoże zorganizować słupki potrzebne do grodzenia.
Jego żona mówiła, że może jakaś agroturystyka
by się otworzyła. Sprawa zaczynała
być rozwojowa. Zaczynaliśmy wszystko dopinać
na ostatni guzik.
N: A co z kwestiami urzędowymi w gminie?
MM: Dostarczyliśmy wszystkie wymagane
dokumenty, a nawet więcej niż potrzeba. Sporządzili
bowiem kserokopie moich uprawnień,
czego nie powinni robić, ale dostali wszystko
to, co potrzebowali. Zaznaczę jednak, że
z wójtem nie rozmawialiśmy. Wszystko załatwialiśmy
przez sekretarza i z człowiekiem
do spraw obronności, który – jak mówił on
sam – w wojsku z chochli strzelał. Nie miał
w ogóle pojęcia o broni.
N: Dobrze. Mieliście grunt, komplet dokumentów,
regulamin strzelnicy, pozytywne
w Pana odczuciu nastawienie mieszkańców.
Czekaliście jedynie na stempel wójta. To, co
się stało, że się rozsypało?
MM: Umówiliśmy się na spotkanie z władzami.
Przyjechał wójt Adam Rachuba, ten, co z chochli
strzela, i jeszcze jakaś pani. Pokazałem teren.
Oczywiście nie był jeszcze gotową strzelnicą,
wymagał sporo pracy. Jednak właściciel
działki oferował sprzęt, aby wszystko można
było zorganizować, zwałować zgodnie z przepisami.
Widać było, że facet miał chęć – jak my
wszyscy dookoła.
N: Jak zareagował wójt na pana wizję strzelnicy?
Fot. NowiS
MM: Powiadomił panią sołtys. Ta, jak podejrzewam,
nastawiona przez wójta zrobiła zebranie
mieszkańców.
N: Czy Pan lub właściciel działki byliście
na tym spotkaniu?
MM: Nie! Nas tam nikt nie zaprosił, nie poinformował,
a mogliśmy przecież normalnie, spokojnie
podyskutować, wyjaśnić zasady funkcjonowania
strzelnicy. Mam jednak wiedzę, w jaki
sposób to spotkanie przebiegało. Co ciekawe,
największymi krzykaczami, w co Pan nie uwierzy,
byli myśliwi!
N: Przecież to podobna branża…
MM: Myśliwi strzelają do wszystkiego, co się
rusza – rowerzystów, kobiety w kartoflisku, bo
takie przypadki postrzeleń się zdarzały. Sportowcy
strzelają do tarcz. Generalnie wszyscy
na tym zebraniu byli bardzo negatywnie nastawieni.
Jestem w posiadaniu petycji, którą podpisało
30 osób. Ludzie krzyknęli: nie!
N: W tej petycji mieszkańcy argumentowali
swój sprzeciw m.in. troską o przechodzące
obok strzelnicy dzieci…
MM: To jest nonsens! W Warszawie na Żoliborzu
jest strzelnica, a za nią boisko szkolne!
Kulochwyty są tak zrobione, że pocisk nie ma
prawa wylecieć ze strzelnicy. Strzela się tylko
i wyłącznie do tarcz i na komendę. Magazynek
podpina się już na stanowisku. Na strzelnicy nie
wolno chodzić z podpiętym magazynkiem i to
dotyczy wszystkich, nawet prowadzącego strzelanie
czy instruktora. Pilnujemy się nawzajem.
BEZPIECZEŃSTWO NA STRZELNICY JEST
NAJWAŻNIEJSZE.
N: Pisali również o hałasie.
MM: Właśnie dlatego teren żwirowni jest doskonały,
bo przy zlokalizowaniu strzelnicy
w dole dźwięk nie rozchodzi się na boki. Mój kolega
dostał bez problemu pozwolenie na strzelnicę
w Grabowie nad Pilicą. Zlokalizowana jest
między dwoma wsiami, również niedaleko zabudowań,
nikomu tam hałas nie przeszkadza.
Przecież z armat tam nie będziemy strzelać.
N: Jest jeszcze szansa na powodzenie inwestycji?
Jeździ pan i lobbuje?
MM: Nawet dzisiaj byłem i rozmawiałem z kilkoma
osobami… Chcieliby strzelnicy! Tylko są
zakrzyczani przez tych, co nie chcą. Domyślam
się, że jest to sprawa wójta, bo to tylko w jego gestii
leży akceptacja. Jest to oczywiście bezprawne,
gdyż dokumenty, które złożyliśmy, są wyczerpujące
i wójt nie ma prawa się nie zgodzić.
N: Czemu więc odpuściliście?
MM: Przede wszystkim dlatego, że właściciel
działki został zastraszony. Nawet przy mnie
wójt wspomniał, że „drogi będzie trzeba zaraz
poprawić”, bo są niszczone przez duże samochody.
Ten pan został zastraszony przez wójta
i się boi. Ludzie by mu nie dali żyć, non stop
byśmy mieli problemy, więc uznaliśmy, że lepiej
poszukać innej lokalizacji, a przecież lokalizacja
strzelnicy w Dzierżeninie byłaby dla
miejscowości nie tylko punktem tranzytowym,
jak jest obecnie, lecz także miejscowość stałaby

nr 4 • MAJ 2017
się zauważalna jako ta, która posiada strzelnicę,
co na pewno wpłynęłoby w pewnej mierze
na lokalny rozwój.
N: Żałuję Pan czegoś? Może jednak można
było zrobić coś więcej, lepiej?
MM: Nie było takiej możliwości. To, co mieliśmy
zrobić, zostało zrobione zgodnie z prawem.
Decyzja wójta jest decyzją uznaniową.
Równie dobrze może się zgodzić na strzelnicę,
a później cofnąć swoją decyzję, jakby były jakieś
uchybienia. Chcieliśmy sprawę skierować
do Sądu Administracyjnego. Wójt by przegrał,
z tego, co wiem, dostałby z tysiąc złotych kary.
I co? Zapłaciłby z pieniędzy gminnych.
N: Czyli uważa Pan, że tytuł naszego artykułu,
czyli „Postrzelony Dzierżenin”…
MM: Bardzo dobry! To jest dokładnie to, co
się tam dzieje.
N: Zostało nam zarzucone przez ludzi z gminy
Pokrzywnica, że będąc redakcją z powiatu
legionowskiego, nie powinniśmy pisać
o tej sprawie.
MM: To gazety w Polsce nie mogą pisać o tym,
co się dzieje np. w Ameryce? (śmiech)
N: Pozostawię to bez komentarza.
MM: Tu na tym terenie w ogóle nie ma strzelnic.
Jest jakaś w Pułtusku, ale 25 m… to, wie
Pan, szanujmy się. 25 m to ja sobie z procy postrzelam.
Należę do Klubu Strzeleckiego „Garda”
z Ostródy i żeby postrzelać muszę jechać
250 km, wtedy mam pełen luz. Bo inaczej, jak
pojadę na strzelnicę do Warszawy, to przez godzinę
sobie dopiero lufę rozgrzeję.
N: Czy szukał Pan już innych lokalizacji?
MM: Tak! Znalazłem doskonałą w Dębinkach.
Piękny teren po żwirowni. Nauczeni doświadczeniem
postanowiliśmy zacząć rozmowy
od góry. Rozmawialiśmy już z burmistrzem
Sokolnickim. Stwierdził, że „czegoś takiego jeszcze
nie było, bardzo dobra myśl”. Dał nam zielone
światło, żebyśmy najpierw załatwili sprawę
gruntu.
N: Czyli pojawiła się szansa!
MM: Niestety. Dębinki należą do Dolcanu Ząbki,
który zadłużył się w Skoku Wołomin, a ten –
jak wiemy – upadł. Teren żwirowni to 11 działek
i wszystkie są pod hipotekę. W zasadzie nic nie
można zrobić. Jeszcze jakby to był jeden właściciel…
Wielka szkoda, bo z tego terenu nigdy
nic nie będzie i sam w sobie jest nic nie wart.
Także nadal szukam terenu.
N: Zapytam jeszcze – czym dla pana jest broń,
strzelanie?
MM: To jest moja pasja. Od dzieciństwa interesowałem
się historią, militariami. Zawsze lubiłem
broń, oglądałem filmy wojenne. Inną pasją
jest kolekcjonowanie broni. Posiadam 30 sztuk!
Od dwóch lat mam zezwolenie na posiadanie
broni. Swoją kolekcję stopniowo rozszerzam
o kolejne sztuki. Teraz czekam na pozwolenie
na wzbogacenie jej do 45 sztuk.
N: Czy wyszukuje Pan konkretne modele,
czy raczej kupuje takie, na które jest okazja?
MM: Interesuję się tematem II wojny światowej,
z tego okresu broń interesuje mnie najbardziej.
N: Jak na te Pana pasje reaguje rodzina?
MM: Też strzelają. Moja żona już całkiem nieźle
strzela. Mam 7-letnią córkę, którą już uczę obycia
z bronią, podstawowych zasad. Już ze mną
strzelała z rewolweru sportowego. Często pomaga
mi przy czyszczeniu broni. Staram się
przekazać jej tego bakcyla.
N: Czyli takie małe dzieci też już mogą strzelać?
MM: Proszę Pana, każdy może strzelać! Pod
nadzorem instruktora lub prowadzącego strzelanie.
Ja mogę z każdą osobą, która się do mnie
zgłosi, iść postrzelać. Także cały Dzierżenin
mogę nauczyć strzelać! (śmiech)
N: W jaki sposób można uzyskać pozwolenie
na posiadanie broni?
MM: Pierwsza sprawa – trzeba zapisać
się do klubu strzeleckiego. Najbliższy jest
w Warszawie. Trzeba trochę poczytać, zdobyć
wiedzę na temat broni. Później są egzaminy,
po których zdobywa się patent. Następnie
trzeba trochę postrzelać na strzelnicy
z broni klubowej. To trwa około pół roku.
Później zdobywa się licencję, którą trzeba
co roku odnawiać. Potem trzeba zrobić badania
psychologiczne, psychiczne, po których
można napisać podanie o pozwolenie
na broń i określić ilość. Z reguły na początku
dają na 4-5 sztuk.
N: Co pan sądzi o polskim prawie w tym zakresie?
Czy prawo do posiadania broni powinno
być zliberalizowane – jak to jest np. w USA?
MM: Może nie aż tak bardzo, jak to jest tam.
Nie może być tak, że ktoś przychodzi do sklepu
i mówi: „Poproszę kałacha i pól litra”. Chodzi
oto, żeby broń trzymana była w ręku odpowiedniego
człowieka.
N: Czyli nie jest Pan za powszechnym dostępem
do broni?
MM: Trzeba się przeszkolić, żeby się posługiwać
bronią. Ważna jest i teoria, i praktyka. Śmieszy
mnie, jak rozmawiam z policjantami, którzy raz
na pół roku mogą wystrzelać kilkanaście sztuk
amunicji. Jak ja idę na strzelnicę, to 150 sztuk
wystrzelam za jednym posiedzeniem. Jak taki
policjant ma mieć obycie z bronią?
N: Widać to na wielu filmach w Internecie.
Czy kiedykolwiek musiał Pan użyć swoich
umiejętności w obronie własnej? Mierzył Pan
do człowieka?
MM: Nigdy mi się nie zdarzyło. Tak sobie ostatnio
myślałem, jak widziałem zamachy w Paryżu
i ludzi nagrywających komórkami. Jakbym
widział, jak terrorysta strzela do policjanta leżącego,
to ja bym nie brał komórki, tylko skoczył
do szafy i załadował kałacha!
N: Przeciwnicy prawa do posiadania broni
często zaznaczają, że każdy człowiek z bronią
to potencjalny przestępca…
MM: Nie. U nas w Polsce może ludzie jeszcze
nie są tak bardzo obeznani z bronią, tak
jak np. w USA. Czy każdy samochód używany
jest jako narzędzie przestępstwa? Czy
ci, co mają nóż w domu, zabijają? Jeżeli ktoś
chce zabić, nie musi kupować broni. Widzieliśmy,
jak ostatnio służyły do tego samochody
ciężarowe.
N: Na koniec – co Pan czuje, oddając strzały?
MM: (uśmiech) Wie Pan… to jest takie uczucie…
Kiedyś nurkowałem i jak się nurkuje, to
się zapomina o całym świecie, wszystko zostaje
tam na górze. Podobnie czuję przy strzelaniu.
Widzę tylko tarczę i skupiam się, aby jak najcelniej
w nią trafić.
NowiS
Strona 3
Drut kolczasty
okalecza
drzewo
Odrutowana sosna nie może doczekać się pomocy.
Mały park „NSZZ Solidarność”, tuż za legionowskim
ratuszem, spełnia funkcję rekreacyjną,
estetyczną i upamiętniającą. Zachowano
w jego ramach charakterystyczną dla dawnego
Legionowa enklawę sosnową na naturalnej
wydmie. Jedna z sosen, starannie wkomponowana
w ścieżkę przez architekta parku, czeka
na pomoc. W połowie pnia okala ją kolczasty
drut, widoczny już tylko częściowo, bo zdążył
wrosnąć głęboko w pień. Drzewo jest wyraźnie
słabsze od innych, bez usunięcia elementu
obcego pomału obumrze.
W parku umieszczono regulamin z zaleceniem
kierowania uwag do Referatu Ochrony
Środowiska, podano nr telefonu. ROŚ urzęduje
tuż obok parku – w ratuszu. Po dwukrotnym
telefonicznym zgłoszeniu (jesienią 2016 i zimą
2017) nikt nie pochylił się nad losem sosny –
do dziś jest, jak było. Minął sezon sprzyjający
wykonaniu nacięcia i usunięcia drutu. Skaleczenia
po cięciach leczniczych szybko zabliźniają
się, drzewa mają cudowną moc regeneracji,
chcą żyć.
Sytuacja dziwi, bo w ROŚ pracuje opiekun
parku. A jak niektórzy szanują swoje sosny, widać
na załączonym zdjęciu.
Danuta Cichecka
FB/Architecture & Desing
Fot. Danuta Cichecka
Fot. Danuta Cichecka

Strona 4 nr 4 • MAJ 2017
Łukasz Rempalski
KOLEJNE GMINY MÓWIĄ „NIE”
USTAWIE METROPOLITALNEJ
Nie milkną echa kontrowersyjnego projektu
ustawy posła Jacka Sasina. O samym projekcie,
który w mojej ocenie ma za cel przejecie
przez Prawo i Sprawiedliwość urzędu Prezydenta
Stolicy, pisaliśmy już w poprzednim numerze
„Sedna Sprawy” przy okazji przygotowań
do legionowskiego referendum. Od tego czasu
jednak wydarzyło się bardzo wiele i to nie tylko
w Legionowie.
toiowo.pl
JUŻ NIE TYLKO LEGIONOWO
Nie da się ukryć, że to w naszym powiecie samorządowcy
najbardziej obawiają się przyłączenia
do Warszawy. Wszakże zarówno w Legionowie,
Wieliszewie jak i Nieporęcie uchwały o referendach
podjęto na wniosek rad gmin, a nie
mieszkańców. Obawa o swoje stanowiska każe
im bronić miejscowości przed wykazywanymi
przez rządzącą w kraju partię zakusami na głosy
i pieniądze mieszkańców tzw. „podwarszawy”.
Nie oszukujmy się. Nawet jeśli walkę z PiS-em
chcącym centralizować wszystko – od polityki
rodzinnej po administracyjną – uznamy za
słuszną, to powody, dla których samorządowcy
tę walkę prowadzą, nie muszą być szlachetne!
Uchwałę o referendach podjęto już we wspominanym
Nieporęcie (referendum planowane jest
na 14 maja), Wieliszewie (4 czerwca) oraz w szeregu
innych gmin, których liczba wciąż rośnie.
Gminy z naszego powiatu w obawie przed unieważnieniem
referendów zaproponowały niemal
identyczne pytanie, co w Legionowie – „Czy jest
Pani za tym, aby Warszawa jako metropolitalna
jednostka samorządu terytorialnego objęła
gminę Nieporęt/Wieliszew?”. Taki wysyp potencjalnych
referendów jest prawdopodobnie
przyczyną niedawnej wypowiedzi Jacka Sasina:
„Podjęliśmy decyzję, by wycofać projekt dotyczący
metropolii warszawskiej, jeszcze w piątek
[5 maja – przyp. red.] pismo w tej sprawie
skierowane zostanie do marszałka Sejmu”. Nie
oznacza to jednak, że PiS całkowicie się wycofał,
gdyż poseł dodał po chwili: „Projekt powinien
być w dalszym ciągu konsultowany, dyskutowany
– projekt czy sama idea w tej chwili metropolii
warszawskiej, tego, jak ona powinna być
skonstruowana”. Tak więc jeszcze za wcześnie,
by definitywnie cokolwiek ogłosić.
Autopromocja
ZŁAMALI PRAWO?
Nadszedł czas podsumowań – wyniki znamy
od ponad miesiąca, ale ratusz zadbał, by było
o czym pisać, na długo po referendum. I nie chodzi
tu bynajmniej o dziennikarzy TVN przymilających
się do legionowian i piejących na ich cześć
peany, byleby zrobić na złość PiS-owi, ale o prawdopodobne
złamanie art. 29, ust. 2 pkt.1 ustawy
o referendum lokalnym z 15 września 2000 roku.
Art. 29.
1. Kampania referendalna rozpoczyna się
z dniem podjęcia uchwały organu stanowiącego
jednostki samorządu terytorialnego lub postanowienia
komisarza wyborczego o przeprowadzeniu
referendum i ulega zakończeniu na 24 godziny
przed dniem głosowania.
2. Zabrania się prowadzenia kampanii referendalnej
na terenie:
1) urzędów administracji rządowej i samorządowej
oraz sądów.
toiowo.pl
Każdy chyba widział baner na balkonie miejskiego
ratusza zachęcający do głosowania w referendum
– „POWIEDZ NIE DLA MEGA
WARSZAWY”.
Dziwnym trafem po piśmie jednego z mieszkańców,
do którego dotarło „ToiOwo”, bezprawny
baner zniknął momentalnie. Jak ręką odjął
zaprzestano również agitacji za pomocą ulotek.
Petenci przestali też być nagabywani przy
załatwianiu różnych spraw urzędowych. Jak
ustaliło „ToiOwo”, to samo można było zaobserwować
w innych placówkach miejskich. Ratusz
ewidentnie się przestraszył konsekwencji,
które możliwe, że i tak poniesie, gdyż postępowanie
ws. wykroczeń przeciwko ustawie o referendum
lokalnym jest już prowadzone przez
Komendę Powiatową Policji w Nowym Dworze
Mazowieckim. Czemu tam? Najwyraźniej
miejscowi policjanci nie chcą się narazić władzy,
gdyż przekazali śledztwo do Komendy Stołecznej,
a ta do Nowego Dworu.
W jednym z ostatnich wydań „Gazety Miejscowej”
podjęto się analizy kosztów kampanii
referendalnej. Rzeczniczka Urzędu Tamara
Mytkowska nie próbowała nikogo oszukiwać
– wprost przyznała, że „na wszystkie działania
informacyjne związane z kampanią referendalną”
przeznaczone zostało 19 953 złote i 18 groszy.
Czy to dużo? Oczywiście, że nie, ale chodzi
o sam fakt! Jeśli ukradniemy w sklepie cukierka,
to niezależnie od jego ceny jest to kradzież!
Szanujmy prawo, a te zostałoby złamane,
gdyby UM wydał na kampanię choć 1 grosz
– już ten grosik spowodowałby złamanie ustawy
o referendum lokalnym.
NAGONKA NA WOJEWODĘ
Doszło też do okropnej manipulacji w „Miejscowej
Prawdzie” – stwierdzono, że wojewoda
nie miał podstaw do zwlekania z publikacją protokołu
z referendum w Dzienniku Urzędowym
Województwa. Oczywiście, że miał, gdyż zgodnie
z przepisami gminna komisja wyborcza ma obowiązek
wysłać protokół wraz z podpisem w formie
elektronicznej, a takowego podpisu komisja
nie posiadała. Dopiero po interpelacji posłów PO
(trzeba lepszego dowodu, że referendum to walka
PO-PiS?) Zdzisław Sipiera opublikował wyniki
w dzienniku urzędowym, choć przyczyna zwłoki
usunięta nie została – czyli w całkowitej zgodzie
z przepisami mógłby do dziś ich nie publikować.
TERAZ NIEPORĘT I WIELISZEW
Czy kampanie referendalne w Nieporęcie i Wieliszewie
będą przebiegać podobnie? Tego nie
wiemy, gdyż to zależy od władz gmin. Mieszkańcy
najlepiej wiedzą, czy chcą wyrazić swoje
poparcie dla projektu ustawy metropolitalnej,
czy też są temu przeciwni. Nie przeszkadzajmy
im w tym agresywną kampanią. 14 maja
i 4 czerwca podejmą oni (o ile wcześniej referenda
nie zostaną odwołane) ważną decyzje, która
będzie miała znaczące implikacje dla ich przyszłości,
więc apel do mieszkańców: nie kierujcie
się w swoim wyborze sloganami przerażonych
samorządowców. Bądźcie też odporni na propagandę
centralistów z Warszawy. Jak to zrobić?
Przeczytajcie projekt i oceńcie sami – nikt
za was lepiej tego nie zrobi.

nr 4 • MAJ 2017
Strona 5
STOWARZYSZENIE
WOLNOŚĆ I TRADYCJA
www.fb.com/
wolnosctradycja
Prof. Zbigniew Religa –
patronem Parku Zdrowia
w Legionowie
Fot. Arkadiusz Cegliński
Stowarzyszenie Wolność i Tradycja rozpoczęło
zbiórkę podpisów pod petycją o objęcie Parku
Zdrowia patronatem profesora Zbigniewa Religi.
Park położony między ulicami Jana III Sobieskiego,
księdza Piotra Skargi, Bolesława Chrobrego
i generała Józefa Sowińskiego to miejsce
wypoczynku i rekreacji. To także Park Seniora
wyposażony w siłownię plenerową.
Park znajduje się w samym sercu Legionowa,
a – jak wiadomo – profesor Religa swoimi
wybitnymi osiągnięciami przyczynił się do rozwoju
światowej kardiochirurgii. Jako pierwszy
w Polsce, jeszcze w latach 80., dokonał przeszczepu
serca. To człowiek, który zdrowie i życie
ludzi przedkładał ponad wszystko.
Za swoje wybitne dokonania w dziedzinie
kardiochirurgii jest doceniany na arenie
międzynarodowej. Został odznaczony Orderem
Orła Białego, Krzyżem Wielkim Orderu
Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim
z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Jest też
Kawalerem Orderu Uśmiechu.
W ocenie wielu mieszkańców Park Zdrowia
nie potrzebuje patronatu. Jednak polityka odciska
swoje piętno na każdym skrawku naszego
życia. Niniejsza akcja zbierania podpisów wymuszona
została przez posłów i polityków partii
z kropeczką, którzy forsują swojego kandydata
na patrona. Oczywiście pojawiają się głosy,
aby protestować przeciwko akcji partyjnej i nie
Fot. Arkadiusz Cegliński
obejmować patronatem parku. Jednak to niesie
ryzyko, że przed najbliższymi wyborami temat
powróci i znów partie spróbują zdobywać kapitał
polityczny poprzez kontrowersyjne propozycje.
Naszą akcję popiera pewna mieszkanka
Legionowa, która stwierdziła: Profesor
– prawdziwy – Religa uratował serce mojego
ojca.
REDAKTOR NACZELNY:
Arkadiusz Cegliński
tel. 696-378-302
email: arkadiusz.ceglinski@sednosprawy.com.pl
REKLAMA I PROMOCJA:
Jarosław Korzynow
tel. 507-975-088
email: jaroslaw.korzynow@sednosprawy.com.pl
KOREKTA:
Magdalena Piwnikiewicz
Do wszystkich, którym na sercu leży zdrowie
naszych najbliższych i nas samych, apelujemy
o to, aby Park Zdrowia nosił imię profesora
Zbigniewa Religi.
PODPISZ PETYCJĘ ONLINE:
tnij.at/petycjareliga
Reklama
SKŁAD I ŁAMANIE:
biuro@v-arts.pl
REDAKCJA:
e-mail: redakcja@sednosprawy.com.pl
WYDAWCA:
IWOG Sp. z o.o.
03-315 Warszawa
ul. Budowlana 7/2
REGON: 365259873
NIP: 524-280-73-87

Strona 6 nr 4 • MAJ 2017
Broń nie jest niebezpieczna
ARKADIUSZ CEGLIŃSKI
www.fb.com/
ceglinskiarkadiusz
Od najdawniejszych czasów człowiek spoglądał
w niebo, poszukując odpowiedzi na pytania
dotyczące sensu istnienia, swojego miejsca
we wszechświecie oraz interakcji z innymi jego
elementami. Ciała niebieskie, wraz z cyklicznością
swojej podróży po nieboskłonie, były dla
ludzi odzwierciedleniem sił, które mają istotny
wpływ na ich życie. Decydowały one o wielu
aspektach codzienności, także o tych mających
wpływ na losy świata.
Wielu ciałom niebieskim zostały przypisane
charakterystyczne cechy (co ciekawe – bardzo
zbliżone w różnych kręgach cywilizacyjnych)
oraz odpowiadające im personifikacje, w wyniku
czego powstały całe panteony bóstw, półbogów
oraz herosów, które towarzyszyły ludziom
na przestrzeni wieków. Z dzisiejszego punktu
widzenia takie podejście może być postrzegane
jako naiwne lub wręcz infantylne. Ale czy
na pewno takie było?
Obecnie gatunek ludzki żyje w coraz większym
oddzieleniu od natury. Każdy z nas w pędzie
codzienności zapomina o tym, że nie sprowadza
się ono tylko do płacenia rachunków oraz
zakupu najnowszego modelu pożądanego przez
wszystkich sprzętu. Spędzamy dni i noce zamknięci
w czterech ścianach, goniąc cały czas
za czymś, co mogłoby dać nam „szczęście”. Dla
O zainteresowaniu militariami i bezpieczeństwie obchodzenia się
z bronią rozmawiamy z Cezarym Szlufikiem, 17-letnim miłośnikiem
ASG (Air Soft Gun)
każdego ma ono inną definicję, lecz łączy nas
jedno – gdy nie możemy tego osiągnąć, stawiamy
sobie pytanie: „Czemu mnie to (przeważnie
– znów) spotyka?”. A gdy to osiągniemy, zdajemy
sobie sprawę, że potrzebujemy kolejnej
rzeczy, bo to, co mamy, już nam nie wystarcza.
Zapraszam Państwa na wykład, podczas
którego zaprezentuję przyczyny tego stanu rzeczy.
Proponuję podróż do starożytnych korzeni,
popartą najnowszymi badaniami naukowymi,
która umożliwi głębsze wejrzenie we własne
wnętrze, odkrycie swojego potencjału oraz
sensu naszego (krótkiego – bądź co bądź) pobytu
tutaj. Spróbuję przekonać obecnych, że nie
przyszliśmy na świat, żeby pracować jak mrówki,
ale by uświadomić sobie swój potencjał i kreować
sensowne życie, które warto jest przeżyć.
Arkadiusz Cegliński: Skąd zainteresowanie
szeroko rozumianymi militariami w tak
młodym wieku?
Cezary Szlufik: To zainteresowanie się militariami,
a w szczególności ASG, przejąłem
od znajomych. Podczas pewnego spotkania
kolega pochwalił się swoją kolekcją broni.
Co prawda z początku była to broń zabytkowa
– jak szabla, muszkiet czy też pistolet
skałkowy.
AC: Czyli broń czarnoprochowa?
CS: Tak, ale ta broń była egzemplarzem kolekcjonerskim,
czyli nie do strzelania. Później
dowiedziałem się, że posiada również
wiatrówkę i chodzi na strzelnicę. Następnie
właśnie ten kolega kupił sobie łuk, z którego
razem z nim strzelałem.
AC: Udało się trafić w 10?
CS: W 10 trafiłem chyba raz – z tego, co pamiętam.
AC: To dobry zwiastun na kolejne lata
treningów. Kiedy pierwszy raz strzelałeś
z ASG?
CS: Podczas tegorocznych ferii, też u wspomnianego
kolegi.
AC: Jakie to uczucie?
CS: Nie do opisania, trzeba samemu wziąć
ASG do ręki i postrzelać, by to poczuć. W niektórych
replikach jest tak zwany system blow-
-back, który daje realistyczny odrzut broni,
co wywołuje dodatkowe emocje.
AC: Czy, podobnie jak z łukiem, trafiałeś
w 10-tkę?
CS: Z ASG jest dużo łatwiej trafić w 10-tkę
z powodu dużej szybkości pocisku i dobrej
linii celowania. Dzięki temu znaczną liczbę
razy trafiłem.
AC: Planujesz raczej iść drogą Renaty Mauer,
dwukrotnej mistrzyni olimpijskiej z karabinkiem
sportowym, czy bardziej interesują
Cię czarne, białe lub zielone taktyki
z ASG w ręku?
CS: Raczej nie planuję iść w kierunku zawodów
strzeleckich. Zajmuje się tym
hobbistycznie.
AC: Jednak wydaje się, że to kosztowne hobby.
Zakup broni ASG, amunicji, dodatkowego
asortymentu…
CS: Nie należy to do taniego hobby, lecz
nie trzeba wydawać na to fortuny. Przeciętnie
w miarę dobre repliki kosztują około
500 złotych.
AC: W takim razie faktycznie podczas zbliżających
się wakacji można spokojnie zarobić
środki na broń ASG – przez zbiór mali,
truskawek czy przy innych pracach sezonowych.
Z zarobionych pieniędzy jeszcze zostanie
na pudełko amunicji.
CS: Tak, da się zarobić na to podczas wakacji.
Ale początkujący, którzy nie mają dużego
budżetu, mogą kupić dobrą replikę shotguna
za 100 złotych.
AC: Ale sama broń to nie wszystko, jeśli
chcemy w grupie znajomych „postrzelać
się” w lesie lub na łąkach. Jaki jeszcze
sprzęt jest potrzebny?
Astrologia – czy jest jeszcze sens w to wierzyć?
www.taiwangun.com
dokończenie na str. 8
Artykuł sponsorowany
Na wykładzie zaprezentuję też Państwu narzędzia
niezbędne do rozpoczęcia przygody
z astrologią. Przekażę swoją wiedzę dotyczącą
ciał niebieskich, ich wzajemnych współzależności
oraz wpływu, jaki mają na nasze życie.
Chciałbym jednocześnie zaznaczyć, że nie
jestem zwolennikiem teorii predestynacji i nie
wierzę w „z góry założony los”, który nas spotyka.
Uważam, że astrologia jest w stanie wskazać
nam nasze silne i słabe strony oraz nadchodzące
wyzwania, które mają szansę zaistnieć w naszym
życiu. Wszakże dostaliśmy dar wolnej woli
i nie uważam, aby właściwym było wyrzekać się
go tylko z uwagi na strach przed konsekwencjami
podejmowanych przez nas decyzji. Odważnych
zapraszam do podróży w głąb siebie.
Każdy z uczestników będzie miał możliwość
zapoznania się ze swoim horoskopem urodzeniowym
oraz uzyskania odpowiedzi na wszelkie
pytania dotyczące wpływów astrologicznych
na jego życie.
Data wykładu: 4 czerwca 2017 r. (niedziela),
godz. 12:30-13:30
Miejsce:
Legionowo, ul. Warszawska
74 (pizzeria PAPAY)
Szczegółowe informacje dotyczące zapisów oraz
kosztu: invictus@o2.pl

nr 4 • MAJ 2017
Strona 7
Łukasz Rempalski
O CO TOCZY SIĘ BÓJ?
Na powierzchni 9000 m 2 inwestor chce pomieścić
kort tenisowy, plac zabaw dla dzieci, do tego apartamentowiec
z basenem, siłownią, centrum SPA,
restauracją oraz mieszkaniami, z których najwyżej
położone sięgną 18 metrów. To musiało spowodować
konflikt z mieszkańcami 3 bloków przylegających
do terenu inwestycji, którzy obecnie mają
piękny widok na zalew i aktywnie walczą, by tak
zostało (inicjatorka protestu mieszka na 3 piętrze
jednego z budynków i ma najpiękniejszy widok
ze wszystkich mieszkańców). Założyli stronę
na Facebooku, wysłali pisma do różnych organów
– od burmistrza i starosty po wydział ochrony
środowiska – a przede wszystkim zebrali podpisy
wśród mieszkańców przeciw planom dewelopera.
W jaki sposób przeprowadzali zbiórkę? Zastawiając
drogę wychodzącym z jedynego w Zegrzu
sklepu, nie wyjaśniając spieszącym się do pracy
mieszkańcom, za czym dokładnie się podpisują,
chodząc po blokach (ale tylko tych bliżej zalewu)
i gromadząc jedynie imię, nazwisko oraz podpis
(a do celów identyfikacyjnych zgodnie z ustawą potrzebny
jest jeszcze PESEL i adres – inaczej podpis
nie ma żadnej wartości). Nakłonili aż 400 osób
do poparcia protestu. Zamierzają nie dopuścić
do budowy apartamentów. Z jednej strony trudno
im się dziwić…
BUDOWA TO RÓWNIEŻ ZAGROŻENIA
Deweloper nie wyjaśnił w przekonujący sposób,
jak będzie wyglądała kwestia wód gruntowych,
a na terenie zalewowym, do tego na dolnej części
skarpy, jest to szczególnie ważne. Zwłaszcza, że
w planach budowy znajduje się dwupoziomowy
podziemny parking! Niektórzy mieszkańcy poinformowali
mnie wprawdzie, że wniosek do geologa
o sprawdzenie terenu zostanie wysłany, ale póki
co (do dnia oddania tego numeru gazety do druku)
nic się w tej sprawie nie dzieje.
Widok pustostanów w Wierzbicy nie napawa
optymizmem – tamtejszy deweloper nie dał rady
na czas wybudować zaplanowanych mieszkań.
Obecnie w blokach na osiedlu stoją nieliczne, puste,
duże, stare mieszkania, na które nie ma chętnych.
Najtrudniejszym do rozwiązania problemem
wydaje się być jednak kwestia zapchanych
dróg. Deweloper zaplanował oczywiście budowę
120 miejsc parkingowych, ale mieszkańcy, chcąc
dostać się do pracy w Warszawie, będą musieli
się przedostać jednym pasem ruchu w kierunku
DK61. W godzinach porannego szczytu, gdy tyle
samochodów będzie chciało włączyć się do ruchu
na moście w jednej chwili, powstanie poważny
problem dla mieszkańców wyjeżdżających z ulicy
Groszkowskiego.
Często poruszanym wątkiem jest też kwestia
parkingów. Szczęśliwie władze gminy obiecały jednak
wykupienie od Kościoła terenu, na którym ma
powstać 100 miejsc parkingowych. Daje to nadzieje,
że problem parkowania samochodów na ulicy
odejdzie w zapomnienie.
wawalove.pl, fot.Monika Kamińska
BITWA O ZALEW
Pod koniec marca do mieszkańców Zegrza dotarła ważna nowina – w starostwie
legionowskim złożono wniosek o pozwolenie na budowę dużego osiedla mieszkaniowego
w odległości kilkunastu metrów od Zalewu Zegrzyńskiego. Niemal od razu mieszkańcy
podzielili się grubą kreską na zwolenników i przeciwników inwestycji. Ci pierwsi widzą
w budowie szansę rozwoju, drudzy – degradację okolicy.
JEDNAK WIELU MIESZKAŃCÓW
W BUDOWIE UPATRUJE SZANSY DLA
ZEGRZA
Na mapie próżno szukać wspomnianej wcześniej
kawiarenki, która kiedyś była miejscem spotkań
mieszkańców. Z kilku niegdyś sklepów i zakładów
usługowych do dziś ostał się tylko jeden. Lekarz,
który przyjmował na miejscu pacjentów, wyjechał
do Legionowa, a społeczeństwo w zastraszającym
tempie się starzeje. Młodzi ludzie mają zamiar przeprowadzić
się do Legionowa lub Warszawy – trzeba
wiedzieć, że w latach 2010-2015 ubyło z okolicy
około 100 osób, czyli ponad 10% (!) mieszkańców.
Chętni na nowe lokum wyłożą kilkaset tysięcy
złotych – najprawdopodobniej będą więc to ludzie
dosyć bogaci, wykształceni, którzy spowodują, że
w odpowiedzi na ich potrzeby powstanie wiele nowych
punktów usługowych. Z nich zaś skorzystają
także ci, którzy się w Zegrzu wychowali. W ten
sposób rozwinie się drobna przedsiębiorczość dotychczasowych
mieszkańców, dla których obecnie
w Zegrzu nie ma pracy. Bezrobocie, alkoholizm
i inne poważne problemy społeczne kumulują się
na osiedlu wojskowym z każdym rokiem. Brak perspektyw
spowodowany odpływem młodych ludzi
prowokuje coraz większe problemy i w ten sposób
koło się zamyka. Silne lobby dewelopera i zamożnych
mieszkańców będzie też oddziaływało
na władze gminy, by te traktowały priorytetowo
zegrzyńskie inwestycje, zwłaszcza infrastrukturalne,
a być może i inne, np. kulturalne. Wieś leżąca
do tej pory na uboczu gminy ma szansę stać
się jedną z najbardziej rozwiniętych.
NIESTETY W DYSKUSJI DOPUSZCZONO
SIĘ WIELU MANIPULACJI
Najokropniejszą z nich były zdjęcia drzew obrazujące
rzekomo katastrofalne skutki ustawy znanej
jako „Lex Szyszko”. Na pierwszym zdjęciu widzimy
bujną roślinność, na drugim niemalże gołe drzewa
i krzewy. Przyglądając się im bliżej, dostrzeżemy,
że… żadnych drzew nie wycięto. Zdjęcie „przed”
zrobiono latem, gdy jest pełno liści, a zdjęcie „po”
w marcu, kiedy – co oczywiste – nie zdążyły one
odrosnąć po zimie.
Część mieszkańców jest przerażonych też tym,
że wycięto drzewa w pasie nadbrzeżnym, co ma
dowodzić chciwości dewelopera łamiącego prawo.
Zadzwoniłem więc to zarządcy terenu – RZGW
w Dębe. Potwierdzono mi, że drzewa wycięto za
zgodą urzędu ze względu na fatalny stan roślin oraz
niszczenie betonu. W dodatku w pogoni za sensacją,
kierując się nienawiścią do PiS, media takie jak
Polsat czy portal wawalove.pl podchwyciły temat.
Wykorzystując protestujących, stworzyły reportaże
skupiające się niemal wyłącznie na krytyce ustawy.
Z pewnością nie o to chodziło przeciwnikom
inwestycji, którzy nie protestowali w 2016 roku,
gdy drzewa wycinano (nie wiedzieli wówczas, jaka
inwestycja jest tam planowana), chociażby dlatego,
że w wyniku wycinki uzyskali piękniejszy widok
na zalew. Na funpage’u przeciwników inwestycji
w opisie strony mowa jest o spaleniu baru, co
nie wyraża wprost, ale sugeruje związek budowy
z pożarem, choć nie leżał on nawet na tym terenie.
DALSZE LOSY INWESTYCJI
Teraz najwięcej zależy od legionowskiego starostwa.
W piśmie z 16 lutego wytknęło ono kilka
błędów w projekcie dewelopera, które zamiast pokazywać
słabość inwestycji, dowiodły jedynie, że
wniosek został po prostu słabo napisany. Nie ma
w nim szczegółowo opisanego wpływu na środowisko,
określenia poziomu hałasu podczas budowy
oraz wystarczającej ekspertyzy technicznej stanu
obiektu. Wytknięto inwestorowi również, że w projekcie
zawarł umieszczenie poza granicami inwestycji
części kanalizacji deszczowej oraz że zamierza
wyciąć 2 drzewa poza jej terenem. Po usunięciu
z projektu wad budowa najprawdopodobniej ruszy,
choć protestujący gwarantują, że broni nie złożą
i bardzo możliwe, iż sprawa skończy się w sądzie.

Strona 8 nr 4 • MAJ 2017
Składniki:
Śmietana w temperaturze pokojowej – najlepiej
tłusta, wiejska, ale spokojnie może być też
śmietana sklepowa, min. 36%, ostatnio można
też kupić śmietanę 42% (im będzie tłuściejsza,
tym lepiej!).
ANETA CEGLIŃSKA
www.fb.com/
wmojejmagicznejkuchni
DIETETYCZNY HAMBURGER
Chyba wszyscy uwielbiamy burgery, ale kojarzą
nam się z kalorycznym fast-foodem. Dziś mam
dla Was sposób na obniżenie kaloryczności bez
utraty smaku. Koniecznie musicie spróbować.
W przeciwieństwie do „kupnych” te burgery są
zdrowe i z najlepszych składników.
Składniki (na 4 porcje):
• 400 g chudej mielonej polędwicy wołowej,
• 1 mała cukinia,
• 1 cebula,
• 1 łyżka pasty z suszonych pomidorów lub
przecieru pomidorowego,
• zioła suszone (1 łyżeczka oregano, 1 łyżeczka
bazylii, 1 łyżeczka czosnku),
• sól morska,
• świeżo zmielony pieprz,
• 1 łyżeczka oleju słonecznikowego,
• 4 okrągłe bułeczki (np. ciabatty),
• 4 plastry mozzarelli,
• 2 duże pomidory pokrojone w plastry,
• 4 liście sałaty,
• świeże listki bazylii,
• majonez i ketchup (opcjonalnie).
Wykonanie:
Cukinię i cebulę zetrzyj na tarce, dodaj do tego
wołowinę, pastę pomidorową i przyprawy –
czosnek, oregano i bazylię. Następnie dopraw
jeszcze według uznania solą i pieprzem. Dokładnie
wymieszaj. Powstałą masę mięsną podziel
na 4 części i uformuj burgery. Patelnię
z nieprzywierającą powierzchnią posmaruj cieniutko
olejem słonecznikowym. Gdy patelnia
się nagrzeje, nałóż na jej powierzchnię burgery
i smaż na wolnym ogniu, aż zyskają brązową
skórkę i usmażą się w środku. Po 5 minutach
odwróć na drugą stronę.
W międzyczasie rozgrzej piekarnik (grill)
do najwyższej temperatury. Bułeczki przekrój
na pół i połóż na blasze przeciętą stroną
do góry. Zaczekaj, aż lekko się przyrumienią
i wyjmij blachę z piekarnika. Na gorącej blasze
połóż burgery i przykryj je plastrem mozzarelli.
Włóż z powrotem do piekarnika na 2 minuty,
aż ser się rozpuści.
Na koniec na bułkach ułóż plastry pomidora,
sałatę, listki bazylii i burgery. Podawaj do jedzenia
od razu. Gwarantuję, że będą przepyszne!!!
PRAWDZIWE MASŁO
Nikt tak naprawdę nie wie, z czego składa
się masło, które znajduje się na sklepowych
półkach. Jest tak, ponieważ skład podany
na opakowaniach nie należy do zbyt precyzyjnych.
Przypuszczam, że niewielu z Was
zdaje sobie sprawę, jak łatwe jest zrobienie
masła w domowych warunkach. Potrzebujemy
tylko tłustej śmietany, miksera i około
5-10 minut czasu.
Broń nie jest niebezpieczna
dokończenie ze str. 6
Fot. Aneta Ceglińska
CS: Jeśli chce się postrzelać w grupach, trzeba
mieć zazwyczaj takie samo wyposażenie
jak inne formacje, czyli umundurowanie.
W niektórych grupach wymagana jest też
taka sama replika, lecz poza tym, by „postrzelać
się” w grupie, trzeba też pamiętać
o innych ważnych rzeczach – jak czerwona
chusta do poinformowania, że zostało się
trafionym oraz okulary ochronne.
AC: No tak, bezpieczeństwo przede wszystkim.
Jednak w Polsce jest sporo pacyfistow,
którzy na samą myśl o strzelaniu dostają gęsiej
skórki. W jaki sposób można ich przekonać
do broni?
CS: Broń nie jest niebezpieczna, jeśli dobrze
z niej się korzysta, zawsze trzeba o tym pamiętać.
Należy zachować wszelkie zasady
bezpieczeństwa podczas jej obsługi i czyszczenia,
by nam i innym nie stała się krzywda.
AC: Czyli broń… sama nie strzela?
CS: Tak, ale – jak wiemy – ludzie ciągle pracują
nad sztuczną inteligencją i nie wiadomo,
jak to będzie w przyszłości.
AC: Czy chciałbyś mieć pod łóżkiem Glocka17
z ostrą amunicją na wypadek, gdyby
ktoś włamał się do domu?
CS: Zawsze warto mieć czym się bronić w razie
niebezpieczeństwa. Lecz dla bezpieczeństwa
swojego i innych pierwszych kilka naboi
załadowałbym ślepych.
AC: Interesująca propozycja ze ślepakami.
Na koniec pytanie, czy zamierzasz zaszczepić
swojego bakcyla wśród kolegów? A być
może także koleżanek?
CS: Aktualnie to moi najbliżsi znajomi też
się tym interesują, więc nie za bardzo jest
kogo zarazić.
AC: Dziękuję za rozmowę.
CS: Było mi miło. Dziękuję.
Fot. Aneta Ceglińska
Wykonanie:
Śmietanę, jeśli była przechowywana w lodówce,
trzeba na kilka godzin wystawić na zewnątrz, by
nabrała temperatury pokojowej. Następnie należy
przelać ją do misy miksera. Najpierw miksujemy
na wolnych obrotach, a gdy zacznie się
powoli oddzielać maślanka, można zwiększyć
obroty i miksować, dopóki nie oddzieli się masło
od maślanki. Później odciskamy masło, by
pozbyć się resztek maślanki. Można też włożyć
masło do miski z wodą, by jeszcze lepiej oddzielić
maślankę. To naturalne, że z masła mimo to
mogą wydostawać się kropelki, nic nie szkodzi.
Tak wykonane masło należy spożyć w ciągu tygodnia.
Jest pyszne, podobnie do sklepowego,
ale lepsze. Oczywiście – wyśmienicie smakuje
ze świeżym pieczywem.
Więcej smakowitych przepisów w kolejnym numerze
„Sedna Sprawy” i na blogu:
www.wmojejmagicznejkuchni.blog.onet.pl/
Reklama