Norman Davies - Avrupa Tarihi

sı olan Dr. Erhardt, Fransa ile İtalya'da tercih edilen bir tür hükümet planlamasını
reddetti. Geri kalanı etkili örgütlenme, yoğun yatırım, sağlam eğitimle
sıkı çalışmaya bırakıldı. Sayılar kendilerini anlatıyor: Batı Almanya'nın dış ticareti
1948-1962 arasında yılda ortalama % 16 büyüdü; araba sayısı 1948'de
iki yüz bin iken 1965'te dokuz milyona yükseldi; aynı dönemde ulusun tamamını
barındırmaya yetecek olan 8 milyon konut inşa edildi. İşsizlik özellikle
Türkiye ile Yugoslavya'dan gelen Gastarbeiter ya da "konuk işçiler" dalgasını
getiren hızlı düşüşe geçti. Batı Almanya'daki yabancı yatırımlar 1961'de hükümetin
yabancı sermayeyi vazgeçirmek için etkin önlemler alacağı noktaya kadar
ulaşmıştı. Sanayi üretimi (1958=100) savaşın büyük zararlarına katlanan
Batı Almanya'nın sonradan nasıl ilerlediğini gösteriyor.
1938 1948 1959 1967
Batı Almanya 53 27 107 158
Fransa 52 55 101 155
İtalya 43 44 112 212
Büyük Britanya 67 74 105 133
ABD 33 73 113 168
Japonya 58 22 120 34718
Batı Almanya'nın gayri safi ulusal hasılası olan yüz on beş milyar doların
Sovyet bloğuna dahil olan Doğu Avrupa ülkelerininkinden daha fazla olduğu
göz önüne alınırsa bir karşılaştırma yapılabilir.
Batı Avrupa'nın zihinleri harekete geçiren başarılı ekonomik dirilişi kaçınılmaz
olarak, her ulusal ekonomi kendi kendine bu kadar zenginleşebildiyse,
ulusal devletler arasındaki türlü engeller kaldırılmış olsaydı birlikte ne kadar
fazla zenginleşebilirlerdi sorusunu akla getiriyor. Burada Avrupa birliği hareketine
yeni bir canlılık sağlayan bir düşüncenin tohumu vardı. Bu, ekonomik
birliği sadece kendisi için sınırlanmış bir son olarak görenleri değil, ayrıca daha
köklü politik süreçlere götürecek bir araç olarak görünenlere de çekici gelecekti.
AnglosaksonIar liderliği ellerine almayı bir kez reddettikten sonra Avrupa'nın
sorumluluğu temelde Fransızların eline geçti. Almanlar ile İtalyanların
aksine Fransızlar muzaffer koalisyonda yerlerini sağlamlaştırmışlardı; aynı zamanda
kendilerine verilen ikincil role içerlemişlerdi. Bu koşullar altında Gaullist
hükümetin daha az milliyetçi kanadı kendisini tarihsel bir fırsatla karşı
karşıya buldu. 20 Temmuz 1948'de cana yakın Fransız Dışişleri Bakanı Georges
Bidault'nun ağzından Avrupa birliği lehinde güçlü bir demeç verildi. Bundan
sonra Monnet, Schuman ve Pleven davetin peşinden gittiler.
Bir iktisatçı olan Jean Monnet (1888-1979) ailesinin Cognac'taki konyak
işinde kariyerine başladı. 1930'larda Milletler Cemiyeti Genel Sekreteri Yar-