Norman Davies - Avrupa Tarihi

Fulda'daki büyük manastırın (MS 744) kurucusu ve Hollanda-Dokkum'da şehit
edilmiş bir inanç eri olan Creditonlu Aziz Bonifacius'tur (yaklaşık MS 675-
755). Bonifacıu'un birçok yakın yardımcısı olmuştur, bunların arasmda en ünlüsü,
mücadelelerini Fulda'dan itibaren sürdüren St. Strum ve St. Lull, kutsal
topraklara giden ilk ingiliz hacı olarak bilinen Bavyeralı St. Willibald (yaklaşık
MS 700-786), erkek kardeşi Thuringialı St. Winebald (ölümü MS 761) ve kız
kardeşi Heidenheim başrahibesi St. Walburga'dir (ölümü MS 779).
ingiliz misyonerlerinin barışçı çalışması, Frankların Saksonya'da 772 ve
785 arasında giriştikleri, acımasız seferle tamamlanmıştır. Katliam ve ihanetin,
hem saldırıda hem savunmada normal araçlar olduğu Frank fethinin mutlak
koşulu Hıristiyanlığa itaattir. Kutsal Irminsul korusu, daha işin başında baş
kesilerek yok edilmiş; kitlesel vaftizler yakındaki Paderborn'da, Oecker ve Elbe
korusunda yapılmıştır. Yaklaşık 45.000'inin kafası Verden katliamında (MS
782) kesilen Sakson asiler, nihayet liderleri Witikind kutsal suya teslim olunca
(Hıristiyanlığı kabul edince) pes etmişler; Bremen, Verden, Minden, Münsıer,
Paderborn ve Osu abrück't e misyoner piskoposluklar kurulmuştur.
Hıristiyanlığın Orta Almanya'ya ilerlemesi, bir strateji değişikliğinin başlangıcıdır.
O noktaya kadar Hıristiyanlık, Roma İmparatorluğu veya eski Roma
Hıristiyan vatandaşlarının önemli bir çekirdeğinin bulunduğu ülkelerle sınırlı
kalmıştır. İmparatorlukla ilişkilerini çoktan kopartmış, yerlerde bile hâlâ
büyük ölçüde "imparatorluk dini"ydi; oysa şimdi, yavaş yavaş imparatorlukla
hiçbir zaman herhangi bir ilişki iddiasında bulunmamış ülkelere sokulmaktadır.
Renanya (Ren Nehrinin batısındaki topraklar) bir zamanlar bir Roma eyaletiydi;
oysa Saksonya değil. Çeşitli Roma eyaletleri hâlâ inancın geri dönmesini
beklerken, özellikle Balkanlarda Hıristiyanlık, ağır ağır ve ihtiyatlı hareketlerle
el değmemiş putperest topraklara girmeye başlamıştır. Almanya'dan
sonra Slav dünyası, Slavlar'dan sonra İskandinavya ve Baltlar sıralarını beklemektedirler.
Hıristiyanlığın ilk aşaması, yani İmparatorluğun Hıristiyanlaştırılması
dört yüz yıl almışsa, ikinci aşama, önceki Roma eyaletlerinin yeniden Hıristiyanlaştırılması,
hemen sonraki bir başka dört yüz yıla yayılmıştır. Üçüncü aşama,
putperest dünyanın Hıristiyanlaştırılması, ondan sonraki altı uzun yüzyıl
boyunca sürmüştür (Bkz. 350-357, 456) İB1BL1A],
Karanlık Çağların ana temasını oluşturan süreçlerin ilk bakışta yakından
ilişkili olmadığı düşünülebilir. Dahası, hiçbirisi bu dönemde sona ermemiştir.
Barbar istilalarının uzun yürüyüşü, 1287'deki son Moğol akınına kadar sürmüştür
(Bkz. s. 392-395). Doğu ile Batı arasındaki kopma, emperyal düzlemden
dinsel düzleme yansımış, ama 1054 yılma kadar resm il eştirilme m İş tir
* Bkz. s. 456). Osmanlılar 1354 yılında Avrupa'ya girdiklerinde islam orduları
hâlâ yürüyüş halindedir (Bkz. s. 414). Roma İmparatorluğu, ancak bundan
sonra nihayet ortadan kalkmaya başlamıştır.