Nadiri_Babak_ SHAHED.pdf

“Emir Veys’in oğlu ki mütekebbir suçlu ve düzenbaz birisi idi babasının
yolunu tutmak istedi ve saltanatı tahrip etmekte çalıştı. Beyninde padişahlık hayaline
kapılıp ve gurura büründü. Başına taç koymak hevesine düşerek padişahlık tahtına
oturmak istedi ve bunun için plan yaptı. 1134 Hicri (1721 M.) yılında kaderin
çağrısına cevap verip ülkeni zapt etmek için Kandahar’dan çıkıp fesada düşerek fitne
yaptı. İlk önce Kirman kalesini ablukaya aldı. Askerleri ile halkı yenip kaleyi kendi
istilasına alarak bu kalede yerleşti. Daha sonra ordusuyla Kirman’dan dışarıya çıkıp
ve İsfahan’a doğru yöneldi. … Mahmut, 14 Muharrem-ül-haram 1135 Hicri (1722
M.) İsfahan şehrine dâhil oldu. Afgan pehlivanlarının yardımı ile şahlık tahtına
oturdu ve bu diyarda üzün sürecek bir sitemin bayrağını kaldırdı.”
Afgan istilası haberi duyulunca şehzade Tahmasp Mirza 1135 Hicri (1722 M.)
Muharrem ayının sonunda İran’ın Kazvin kentinde saltanat tahtına oturdu. Afganlar
onu indirmek için ordu gönderdiler ve Tahmasp Mirza Tebriz şehrine kaçtı.
Tebriz’de olduğu sürede gençlik iktizasıyla kendini içki ve işrete verdi. Bu esnada
Tun velayeti valisi Melik Mahmut Sistani taç ve taht arzusuyla Tun’dan çıktı ve
Meşhet şehrine doğru hareket etti. Tatarlar fitne tozunu Merv Şah Cihan bölgesinde
kaldırdılar. Türkmanlar geri kalmayıp Derun ve Nisa şehirlerini zapt ettiler. Bütün
bunlar olurken Rum sultanı geçmiş mukaveleleri görmezden geldi ve paşalar
askerleriyle beraber İran’a doğru yola çıkıp Azerbaycan’a hücum ettiler. Ruslar da
Kuzey’den Reşt ve Gilan bölgelerine kasıt edip Lahican şehrini ateşin top
mermilerine hedef kıldılar. Şah Tahmasp şaşırıp kaldı ve çareyi Azerbaycan’dan
eyaletinden Mazenderan eyaletine kaçmakta buldu. Mirza Mehdi Han Şah
Tahmasp’ın bu yolcuklarını böyle anlatıyor:
34