martios
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ<br />
PEYONG CHANG 2018: Πιασμένοι<br />
χέρι-χέρι<br />
ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2018<br />
Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στη Peyong Chang της<br />
Νότιας Κορέας μόλις ξεκίνησαν με τον καλύτερο τρόπο:<br />
την είσοδο στο στάδιο της Νότιας και της Βόρειας Κορέας<br />
υπό την ίδια σημαία και πιασμένες χέρι-χέρι.<br />
Όπως πρέπει να είναι.<br />
Όπως δηλαδή πρέπει όλοι να είμαστε, αρκεί να<br />
σκεφτούμε πως είναι πολύ περισσότερα τα πράγματα<br />
που μας ενώνουν σε αυτόν τον κόσμο από τα πράγματα<br />
που μας χωρίζουν.<br />
Και οι πραγματικές ανόθευτες αξίες του αθλητισμού<br />
μέσα από την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων<br />
μπορούν αυτό να μας το υπενθυμίσουν με τον καλύτερο<br />
τρόπο.<br />
Αρκεί να θέλουμε να το ακούσουμε, να το δούμε, να το<br />
αισθανθούμε, να το κάνουμε κομμάτι της κουλτούρας<br />
μας και της εκπαίδευσης των παιδιών μας.<br />
Όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ακόμα και τα<br />
διαμάντια χρειάζονται τον καθαρισμό τους για να<br />
αποδώσουν τη λάμψη τους. Και οι Ολυμπιακοί Αγώνες<br />
είναι αλήθεια πως στο πέρασμα των δεκαετιών<br />
λερώθηκαν αρκετά από φιγούρες σαν αυτή του Αδόλφου<br />
Χίτλερ, που τους χρησιμοποίησαν ως κομμάτι της<br />
προπαγάνδας τους για την επίτευξη των εγκληματικών<br />
σκοπών του. Ταλαιπωρήθηκαν από πολιτικές αποφάσεις<br />
ψυχρού πολέμου στις διοργανώσεις του 1980 και του<br />
1984 με τα αμοιβαία μποϋκοτάζ Αμερικανών και χωρών<br />
του πρώην Ανατολικού μπλοκ. Βάφτηκαν με αίμα από τη<br />
δολοφονία 11 Ισραηλινών αθλητών μέσα στο Ολυμπιακό<br />
χωριό του Μονάχου το 1972. Περιθωριοποίησαν και<br />
στιγμάτισαν αθλητές με σθένος και ακτιβιστική δράση,<br />
όταν τόλμησαν να υψώσουν στο Ολυμπιακό βάθρο τις<br />
μαύρες γαντοφορεμένες γροθιές τους, καταδικάζοντας<br />
τον ρατσισμό και τις φυλετικές διακρίσεις. Αμαυρώθηκαν<br />
από την υποτίμηση και την υπόκρυψη εγκληματικών<br />
σκανδάλων ντόπινγκ επιπέδου Ανατολικής Γερμανίας<br />
τη δεκαετία του ’80, αλλά και της σύγχρονης Ρωσίας.<br />
Καταδικάστηκαν στις συνειδήσεις των εθνών από<br />
τα επαναλαμβανόμενα οικονομικά σκάνδαλα και τις<br />
συνεχείς πτωχεύσεις κρατών-διοργανωτών των αγώνων.<br />
Πληγώθηκαν από υποθέσεις καταπάτησης ανθρώπινων<br />
δικαιωμάτων, όπως η πρόσφατη μαύρη σελίδα<br />
ομαδικής σεξουαλικής παρενόχλησης γυμναστριών της<br />
Αμερικανικής Ολυμπιακής Ομάδας από τον ίδιο τους<br />
τον προπονητή. Και τόσα άλλα, που κάποια πέρασαν<br />
απαρατήρητα στους πολλούς, υποτιμημένα από τη<br />
δύναμη της υποκρισίας της Διεθνούς Ολυμπιακής<br />
Επιτροπής, που επιθυμεί να προβάλλει ό,τι εξυπηρετεί<br />
τους σκοπούς της και να θάβει ό,τι τους απειλεί και<br />
κάποια άλλα που πόνεσαν μεμονωμένα λαούς, χώρες<br />
και εθνικές συνειδήσεις και τα οποία δυστυχώς άγγιξαν<br />
και εμάς στο πρόσφατο έπος της διοργάνωσης των<br />
Αγώνων του 2004.<br />
Όμως… Υπάρχει ένα μεγάλο όμως που κρατάει πάντα<br />
τους Ολυμπιακούς Αγώνες ψηλά στις συνειδήσεις μας.<br />
Εκεί δηλαδή που πρέπει να είναι.<br />
Για να συνεχίζεις να αγαπάς τους Ολυμπιακούς Αγώνες<br />
πρέπει να ξεχνάς δύο πράγματα: την προσβλητική<br />
εμπορευματοποίησή τους και την καθοδήγηση του<br />
μαζικού συναισθήματος σε πρόσωπα και καταστάσεις<br />
που δεν το δικαιούνται και δεν το αξίζουν και ταυτόχρονα<br />
να προσπαθείς να θυμάσαι πάντα άλλα δύο, ένα που<br />
προέρχεται από το μυαλό και ένα που προέρχεται από<br />
την καρδιά.<br />
Πως ο στόχος των Ολυμπιακών Αγώνων είναι στο<br />
να καταφέρει να χτίσει έναν ειρηνικό και καλύτερο<br />
κόσμο, εκπαιδεύοντας τους νέους στην κουλτούρα του<br />
Ολυμπιακού πνεύματος, που αφήνει στο περιθώριο τις<br />
διακρίσεις κάθε τύπου και αναδεικνύει την κατανόηση<br />
και την αποδοχή στην ατμόσφαιρα της φιλίας, της<br />
αλληλεγύης και του εύ αγωνίζεσθαι.<br />
Σε ένα κόσμο σαν τον σημερινό, στον οποίο αξίες,<br />
όπως η ειρήνη και η φιλία είναι τεράστιας σημασίας για<br />
την επιβίωσή μας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούν να<br />
λειτουργήσουν ως βαλβίδα απελευθέρωσης της έντασης<br />
διεθνών συγκρούσεων. Ο αναβιωτής των σύγχρονων<br />
Ολυμπιάδων, Πιερ ντε Κουπερντέν, οραματίστηκε τους<br />
Αγώνες μέσα από την προσωπική του απογοήτευση<br />
για την αδυναμία των συμπατριωτών του να χειριστούν<br />
τις καταστάσεις στον σύντομο πόλεμο με την Πρωσία<br />
το 1870. Το δικό του αθλητικό φεστιβάλ θα μπορούσε<br />
να είναι ένας πόλεμος χωρίς σφαγές, δοκιμάζοντας<br />
την ανθρώπινη δύναμη απέναντι στην ανθρώπινη<br />
δύναμη και την εθνική ικανότητα απέναντι στην εθνική<br />
ικανότητα. Δεν υπάρχει τίποτα εχθρικό και πολεμικό<br />
στην πεποίθηση του Βαρώνου, πως το σημαντικότερο<br />
πράγμα στη ζωή δεν είναι η κατάκτηση, αλλά το να<br />
παλεύεις σωστά για την όποια κατάκτηση.<br />
Θέματα όπως η τιμή, το κουράγιο και η εθνικότητα, που<br />
στην πραγματικότητα βάζουν μπροστά τις μηχανές, στην<br />
περίπτωση των Ολυμπιακών Αγώνων διοχετεύονται<br />
μέσα στα πεδία των σταδίων και όχι στα πεδία των<br />
μαχών. Χώρες μικρές ή μεγάλες προτάσσουν την<br />
κυριαρχία τους και εκφράζουν την υπερηφάνεια τους. Το<br />
μαχητικό αυτό πνεύμα αναδεικνύεται σε συμβολισμούς,<br />
εκφράσεις και λόγια, όπως αυτά του Ολυμπιονίκη<br />
Σημαιοφόρου του Βασιλείου των Τόνγκα, Pita Taufatofua,<br />
που προέταξε το γυμνό του στήθος στις παγωμένες<br />
θερμοκρασίες της Νότιας Κορέας στην τελετή έναρξης<br />
των Αγώνων, τονίζοντας: ‘’Δεν παγώνω. Είμαι από το<br />
Βασίλειο των Τόνγα. Διασχίσαμε τον Ειρηνικό για να<br />
φτάσουμε μέχρι εδώ. Αυτό δεν είναι τίποτα.’’<br />
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες μας μαθαίνουν να προτιμάμε τους<br />
συμβολικούς πολέμους σε σχέση με τους πραγματικούς<br />
και αυτό είναι το νόημα. Και δεν θα πρέπει να το<br />
πληγώνουμε με λάθος πρακτικές και κινήσεις. Δεν θέλω<br />
να σκέφτομαι πως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα δεν<br />
θα ξόδευαν εκατοντάδες εκατομμύρια στα προπονητικά<br />
τους προγράμματα, αν δεν αντιμετώπιζαν τους<br />
Αγώνες ως ένα σημαντικό πεδίο της οικονομικής τους<br />
αντιπαράθεσης, ούτε πως η Ρωσία δεν θα ενθάρρυνε το<br />
συστηματικό ντόπινγκ, αν δεν ήθελε απεγνωσμένα να<br />
καταλάβει μια θέση ανάμεσα στους ισχυρούς αυτού του<br />
πλανήτη και ακόμα περισσότερο πως η Βόρεια Κορέα<br />
δεν θα έστελνε τους αθλητές της στη Νότια Κορέα, αν<br />
δεν έβλεπε κάποιο άλλο πιθανό μέλλον πέραν αυτό της<br />
απομόνωσης και της μοναξιάς.<br />
Υπάρχει κάτι πάνω απ’ όλα αυτά και αυτό είναι η αγάπη<br />
που πηγάζει βαθιά μέσα από την καρδιά και αναδεικνύει<br />
την καθαρή ομορφιά της ανθρώπινης προσπάθειας να<br />
αγγίξει την τελειότητα. Οι φιλόσοφοι έχουν προσπαθήσει<br />
για αιώνες να προσδιορίσουν το στοιχείο εκείνο που<br />
μας διαχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη. Και νομίζω πως<br />
μας βοηθούν να πλησιάσουμε στο συμπέρασμα πως<br />
το στοιχείο αυτό είναι η φιλοδοξία μας, η ικανότητά<br />
μας να θέτουμε στόχους και να υπομένουμε κακουχίες<br />
προκειμένου να τους πετύχουμε. Και αυτή την ειδοποιό<br />
ανθρώπινη διαφορά ποιότητας τη συναντάμε σε<br />
αμέτρητους δρόμους ζωής, πολλοί δυστυχώς από τους<br />
οποίους κάποιες φορές είναι πλασματικοί. Κάποιοι<br />
προσπαθούν να είναι καλοί γονείς, άλλοι παλεύουν να<br />
είναι καλύτεροι φίλοι ή γείτονες ή συνεργάτες και στους<br />
Ολυμπιακούς Αγώνες παρακολουθούμε το ίδιο σχεδόν<br />
πράγμα, αλλά σε μια άλλη κλίμακα, όπου αθλητές<br />
απ’όλο τον κόσμο προβάλλουν τους καρπούς των<br />
προσδοκιών τους μέσα από τις απίστευτες ταχύτητές<br />
τους, τις ακροβατικές κινήσεις τους, τη μυική τους<br />
δύναμη, την νίκη επί της βαρύτητας, την αντοχή στο<br />
κάψιμο των πνευμόνων, την διαχείριση του φόβου και<br />
κάθε συναισθήματος.<br />
Και έτσι έχουμε ένα οφθαλμοφανές σημάδι του τι<br />
κρύβεται πίσω από όλα αυτά τα ανθρώπινα επιτεύγματα:<br />
χρόνια ολόκληρα με ξυπνητήρια που χτυπάνε πριν<br />
ξημερώσει, μοναχικές προετοιμασίες, σπασμένα<br />
κόκαλα, πονεμένα σώματα, αγνόηση των ευκολιών και<br />
υπερπήδηση των αμφιβολιών για ένα και μόνο σκοπό.<br />
Για να τιμήσουμε, στην εποχή κάθε λογής διαφημιστικής<br />
εκστρατείας, αυτά τα παραδείγματα του γνήσιου<br />
ανθρώπινου μεγαλείου.<br />
Αυτό είναι το Ολυμπιακό πνεύμα που δεν πρέπει να<br />
ξεχνάμε.<br />
Σε μια εποχή που μιλάμε και πάλι όλο και περισσότερο<br />
για υπαρκτούς πολέμους στις γειτονιές όλων μας. Σε<br />
μια εποχή που βιώνουμε για πρώτη φορά ίσως τέτοια<br />
έκρηξη παγκόσμιας μαζικής βίας και σε μια περίοδο που<br />
τα πρώτο θέμα στις σχολικές μας ζωές είναι αυτό του<br />
bullying και κάθε είδους εκφοβισμού, ο αθλητισμός ίσως<br />
να έχει μια απάντηση και μια πρόταση.<br />
Αν δεν κλείσουμε τα μάτια μας και δεχτούμε πως η βάση<br />
κάθε μορφής βίας είναι η αίσθηση που ο καθένας έχει για<br />
το θέμα της διαφορετικότητας, τότε ίσως έχουμε κάνει το<br />
πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.<br />
Αν δεν συνεχίζουμε να θεωρούμε ως εχθρό μας<br />
καθέναν που δεν μας μοιάζει, τότε ίσως πραγματικά<br />
καταφέρουμε να δούμε με καθαρά μάτια πως η ομορφιά<br />
του κόσμου μας βασίζεται στην ποικιλία του, όπου ο ένας<br />
συμπληρώνει τον άλλο και δεν τον καταπίνει.<br />
Και ο αθλητικός αγώνας είναι αυτή η μικρογραφία των<br />
κοινωνιών μας, όπου άνθρωποι από διαφορετικές<br />
χώρες, με διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικό χρώμα<br />
στο δέρμα τους, διαφορετική γλώσσα και θρησκεία,<br />
διαφορετική εκπαίδευση, διαφορετικό οικονομικό<br />
επίπεδο και οικογενειακή κατάσταση, διαφορετικό<br />
σεξουαλικό προσανατολισμό και διαφορετικά ‘’πιστεύω’’<br />
στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλο, περιμένοντας την<br />
εκκίνηση του αφέτη και αντικρίζοντας το ίδιο φως<br />
μπροστά τους, που δεν είναι άλλο από το φως του<br />
ονείρου τους, που τους φέρνει τόσο κοντά.<br />
Αν δείξουμε στα παιδιά μας αυτά τα σημάδια,<br />
αν προωθήσουμε αυτές τις καταστάσεις και<br />
ισχυροποιήσουμε αυτές τις βάσεις, τότε ίσως<br />
καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε επιτέλους το λαμπερό<br />
από το λαμπρό, χωρίς να έχουμε ανάγκη τη βοήθεια<br />
υπόγειων μεθόδων για μεγαλύτερες επιδόσεις, γιατί η<br />
ουσία δεν βρίσκεται στο ρεκόρ, αλλά στον ίδιο τον αγώνα<br />
και τότε, ίσως μόνο τότε πάψουμε να εντυπωσιαζόμαστε<br />
από το αυτονόητο, που είναι φυσικά το να μπαίνουν χέριχέρι<br />
οι αθλητές της Νότιας και της Βόρειας Κορέας μέσα<br />
στο στάδιο και κατ’επέκταση όλοι οι άνθρωποι αυτού του<br />
κόσμου μέσα στα στάδια των κατακτήσεων τους και των<br />
ονείρων τους.<br />
Νίκος Μιχαλόπουλος<br />
22 ΕΝ ΤΗ ΠΟΛΕΙ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2018<br />
en th polei_<strong>martios</strong>_2018.indd 22 28/2/2018 00:20:50