Andrews’ Deri Hastalıkları Klinik Dermatoloji

Papovavirüs Grubu
403
Resim 19-44 Deng.
Alfavirüs
Finlandiya’da, Sindbis virüs enfeksiyonu, Culiseta sivrisineği
tarafından bulaştırılır. Eritemli, 2-4 mm çapında, çevrelerinde
bir hale bulunan papüllerden oluşan bir döküntü, ateş ve belirgin
artraljilerle birliktedir. Döküntü ve semptomlar, birkaç hafta
içinde düzelir. Deri lezyonlarında, histolojik olarak, lenfomatoid
papülozisi andırır şekilde, perivasküler lenfositik infiltrat ve
büyük atipik hücreler görülür. Ancak, CD30 ile bu büyük hücreler
boyanmaz, böylece ayırım yapılabilir.
ve minör kapsid proteinlerini kodlar. Bilinen herhangi bir tiple,
L1 ve E6 genlerinde % 90’dan az DNA homolojisi olduğunda,
yeni bir HPV tipi tanımlanır. % 90 ile % 98 homolojisi olan virüsler,
alt tipler olarak sınıflanır. HPV’nin gen dizilimleri, tüm dünyada
aynıdır. Çoğu HPV tipi, özel tip siğillere yol açar ve belirli
anatomik lokalizasyonlara eğilim gösterir, örneğin, verruka
plantaris, verruka vulgaris, verruka anogenitalis ve diğerleri.
Bazı siğil tipleri, örneğin HPV-27, çeşitli farklı lokalizasyonlarda
bulunabilir. HPV tiplerinin büyük bir kısmı nadiren siğile yol
açar ve sadece immünsuprese hastalarda veya epidermodisplazya
verrusiformisi olanlarda patojenik gibi gözükmektedirler.
Ancak, çoğu kişi, bu nadir siğil tiplerini taşıyabilir veya latent
olarak enfekte olabilir, bu da, tüm dünyada, gen dizilimi ve klinik
bulguların neden benzer olduğunu açıklar. İmmünsupresyon
durumunda, HPV tipleri, immün sistemi sağlam bir konakta
oluşturacakları morfolojiden daha farklı bir klinik morfolojide
lezyonlar oluşturabilirler.
HPV ile enfeksiyon klinik, subklinik veya latent olabilir. Klinik
lezyonlar çıplak gözle görülebilir. Subklinik lezyonlar, ancak
bazı yardımcı incelemelerle görülebilir (örneğin, asetik asit ile
ıslatılma). Latent enfeksiyon, görünüşte normal olan deride
HPV virüsü veya viral genomun varlığını tanımlar. Latent enfeksiyonun,
özellikle genital siğillerde sık olduğu düşünülmektedir,
bu durum, destruktif yöntemlerin siğillerin kökünü kazımadaki
başarısızlıklarını kısmen açıklar.
HPV enfeksiyonu çok sıktır, insanların çoğunda, yaşamları
boyunca enfeksiyon olacaktır. Avustralya’daki okul çocuklarının
% 22’sinde nongenital kutanöz siğiller, % 16’sında sıradan
siğiller, % 6’sında plantar siğiller ve % 2’sinde yassı siğiller saptanmıştır.
İngiltere’de prevalans, % 4 ile % 5 arasında bildirilmektedir.
Kutanöz siğiller için zirve yaşı, ergenlik ve erken erişkinlik
yıllarıdır, bu dönemde enfeksiyon oranları, bazı çalışmalarda
% 25’e ulaşmaktadır. Beyaz insanlarda görülebilir kutanöz
siğiller, diğer etnik topluluklardan 2 kat daha sıktır. Genital siğiller,
cinsel aktivite ile ortaya çıkmaya başlarlar ve latent enfeksiyon
dahil enfeksiyon oranları, dünyanın pek çok yerinde, cinsel
aktif popülasyonda, % 50’yi geçer.
Siğillerin tedavisi, klinik görünümlerine, lokalizasyona ve
hastanın immün durumuna bağlıdır. Genellikle, immün sistemi
baskılanmış kişilerde, her tipteki siğiller daha sıktır ve tedavileri
de daha zordur. Siğiller, bazı koşullarda, kanser gelişimi için
önemli kofaktörler olduklarından, bu durumlarda, siğilimsi lezyonların
histolojik değerlendirmesi önemli olacaktır.
PAPOVAVİRÜS GRUBU
Papovavirüsler, yavaş büyüyen, çift sarmallı, çıplak DNA virüsleridir.
Nükleus içinde bölünürler. Zarfları olmadığı için, kuruluğa,
donmaya ve eriticilere karşı dirençlidirler. Siğillere yol
açan insan papillomavirüsleri (HPVler) dışında, bu gruptaki diğer
virüslerden bazıları, tavşanların ve büyükbaş hayvanların
papillomavirüsleri, farelerin polyomavirüsleri ve maymunların
vakuolizasyon oluşturan virüsleridir.
Siğiller (Verruka)
HPV’nin 100’den fazla tipi vardır. HPV genomu, erken genlerden
(E 1, 2, 4, 5, 6 ve 7), iki geç genden (L1 ve L2) ve bunların
arasındaki düzenleyici bölgeden (URR) oluşur. L1 ve L2, majör
Sıradan siğiller (Verruka Vulgaris)
Sıradan siğiller,
hasta açısından, önemli bir endişe ve hayal kırıklığı nedenidir
(Resim 19-45’den 19-47’ye). Sosyal aktiviteler etkilenebilir, lezyonlar
rahatsızlık verebilir veya kanayabilir ve tedavi genellikle
ağrılı ve hayal kırıklığı yaratacak şekilde etkisizdir. HPV-1, -
2, -4, -27, -57 ve -63 sıradan siğillere sebep olurlar. Sıradan siğiller
başlıca 5 ile 20 yaş arasında ortaya çıkar, sadece % 15’i 35 yaşından
sonra ortaya çıkar. Ellerin sık sık suya sokulması, sıradan
siğiller için bir risk faktörüdür. Etle uğraşanlar (kasaplar), balıkçılar
ve diğer mezbaha çalışanlarının ellerinde sıradan siğil insidansı
yüksektir. Etle doğrudan teması olan kişilerde prevalans
% 50’ye ulaşır. Kasaplardaki siğiller, HPV-2 ve -4 tarafından
oluşturulur ve kasapların ellerindeki siğillerin % 27 kadarı
HPV-7’ye bağlıdır. HPV-7, genel toplumda çok nadiren bulunur
(< % 0.3), kasaplarda ise, sadece, etle doğrudan temasın olduğu
ellerde ortaya çıkar. HPV-7’nin kaynağı bilinmemektedir, ancak
HPV-7 sığır papilloma virüsü değildir ve öldürülmüş hayvanlardan
gelmez. HPV-57’nin el tırnaklarının 10’unda distrofiye,