Andrews’ Deri Hastalıkları Klinik Dermatoloji

674 EPİDERMAL NEVUSLAR, NEOPLAZİLER VE KİSTLER
gangliostomu, Cowden hastalığının nörolojik göstergesini oluşturabilir.
Cowden hastalığı olan hastalarda melanom, BHK,
SHK, Merkel hücre karsinomu ve trikillemmal karsinomu içeren
birkaç mukokutanöz kansere rastlanmıştır. Bir tümör supresör
genindeki (PTEN olarak adlandırılan) mutasyonlar Cowden
sendromundan sorumludur. Vakaların % 60’ında PTEN mutasyonlarıyla
oluşan bir başka bozukluk Bannayan-Riley-Ruvalcaba
sendromudur (otozomal dominant geçişli, makrosefali, genital
lentijinler, motor ve konuşma gecikmesi, mental gerilik, hamartomatöz
polipler, miyopatiler, lipomlar ve hemanjiyomlar).
Proteus benzeri sendromu olan bazı hastalar da PTEN’de mutasyona
sahiptir. Bu hastalıklar “PTEN hamartom tümör sendromu”
olarak tanımlanmıştır.
Mikroskopik olarak trikillemmomalar değişken hiperkeratoz
ve parakeratoz gösterirler. Tümör lobülleri epidermisten aşağı
doğru uzanır ve glikojenden zengin berrak hücreler, periferal palizatlanma
ve kalın bir hiyalinize bazal membran gösterirler.
Sonraki malinitelerin gelişimini önlemek için bazıları, tutulan
kadınlarda bilateral basit mastektomileri savunmuştur. Birçok
sevdiklerini meme kanserine kayıp vermiş, sendromu olan
kadınlar bu öneriyi lüzumsuz olarak değerlendirmemişlerdir.
Daha iyi tarama teknikleriyle bu öneri biraz düzeltilebilir. İzotretinoin
kutanöz lezyonları tedavi etmek için kullanılmıştır fakat
gerileyenler bile devam edilmediğinde tekrarlama eğiliminde
olmuştur. Yüz papillomları cerrahi işlemlerle çıkartılabilir,
fakat yeni lezyonlar yaşam boyu çıkmaya devam eder. Bazı hastalar
dermabrazyon veya CO2 lazeriyle tatmin edici kozmetik
sonuçlar alırlar.
Eng C: PTEN: One gene, many syndromes. Hum Mutat
2003;22:183.
Hamby LS, et al: Parathyroid adenoma and gastric carcinoma
as manifestations of Cowden’s disease. Surgery
1995;188:115.
Ide F, et al: Solitary sclerotic fibroma of the lip. Br J Dermatol
2003;149:419.
Lindsay C, et al: Testicular hamartomas in Cowden disease. J
Clin Ultrasound 2003;31:481.
Mazereeuw-Hautier J, et al: Cowden’s syndrome: possible association
with testicular seminoma. Br J Dermatol 2004;
150:367.
McGariity TJ, et al: GI polyposis and glygenic aconthosis of the
esophagus associated with PTEN mutation positive Cowden
syndrome in the absence of cutaneous manifestations. Am J
Gastroenterol 2003;98:1429.
Merks JHM, et al: PTEN hamartoma tumour syndrome: variability
of an entity. J Med Genet 2003;40:e111.
O’Hare AM, et al: Trichilemmomal carcinoma in a patient with
Cowden’s disease (multiple hamartoma syndrome). J Am
Acad Dermatol 1997;36:1021.
Pérez-Núñez A, et al: Lhermitte-Duclos disease and Cowden disease:
clinical and genetic study in five patients with Lhermitte-Duclos
disease and literature review. Acta Neurochir
(Wien) 2004;146:679.
Pilarski R, Eng C: Will the real Cowden syndrome please stand
up (again)? Expanding mutational and clinical spectra of the
PTEN hamartoma tumour syndrome. J Med Genet 2004;
41:323.
Schaller J, et al: Identification of human papillomavirus DNA in
cutaneous lesions of Cowden syndrome. Dermatology
2003;207:134.
Trikilemmal Karsinom
Trikilemmal karsinomların güneşe maruz kalan alanlarda, en
sık yüz ve kulaklarda, çıktığı bildirilmiştir. Ülserleşme eğilimi
olan, yavaş büyüyen papül, sert plak veya nodül olarak görülürler.
İmmünsupresyon eşliğinde çıkabilirler. Trikillemmal karsinomu
invazif Bowen hastalığı (genelde adneksal diferansiyasyon
gösteren) veya berrak hücre SHK’dan ayırt etmek zor olabilir.
Cerrahi çıkarma önerilir; Mohs mikrografik cerrahisi başarıyla
kullanılmıştır.
Allee JE, et al: Multiply recurrent trichilemmal carcinoma with
perineural invasion and cytokeratin 17 positivity. Dermatol
Surg 2003;29:886.
Garrett AB, Scott KA: Trichilemmal carcinoma: a case report of
a rare skin cancer occurring in a renal transplant patient.
Transplantation 2003;76:1131.
Garrett AB, et al: Trichilemmal carcinoma: a rare cutaneous malignancy:
a report of two cases. Dermatol Surg 2004; 30:113.
Lai TF, et al: Trichilemmal carcinoma of the upper eyelid. Acta
Ophthalmol Scand 2003;81:536.
Trikodiskom, Fibrofolikülom, Perifoliküler
Fibromlar, Mantleomlar ve Birt-Hogg-Dubé
Sendromu
Bu selim tümörler foliküler bir eleman ve kıl folikülünün üst bölümündeki
özelleşmiş periadventisiyal dermisi birleştiren neoplazilerin
bir spektrumunu oluştururlar. Aynı tümörün farklı
düzlemlerdeki kesitinin çeşitlerini gösterebilirler. Tüm bu lezyonlar
klinik olarak yüz ve üst gövdeyi etkileyen 2 ila 4mm,
asemptomatik, deri rengi dermal papüller olarak görünür. Tek
olabilir fakat sıklıkla birden çoktur. Multipl olduğunda sıklıkla
çok sayıdadır ve Birt-Hogge-Dubé sendromunun (BHD) bir belirtecidir.
Bu kıl folikül tümörlerinin histomorfolojisi, BDH’li
hastalar ve BDH’le ilişkisiz vakalarda aynıdır. Fibrofolikülom
foliküler bir yapıdan çıkan iki ile dört hücre epitelinden kordonlar
ve lifler gösterir. Epitelyal elemanlar anastomoz yapabilir ve
sebasöz elemanlar bulunabilir. Bu foliküler yapı kollajenöz veya
fibromüsinöz bir daireyle çevrelenmişitir. Trikodiskomlar sadece
tümör stromasını gösteren kesit artefaktını tanımlar.
BHD sendromu 17p kromozomunda bulunan folikülin
(FLCN) genindeki bir mutasyon sonucu meydana gelir. Mutasyonların
çoğu genin çok değişken bir bölgesinde olur. Bu gen
birçok türde korunmuştur ve bilhassa sekretuar fonksiyonu
olan birçok dokuda ekspresyonu vardır. Folikülin gen fonksiyonunun
homozigot olarak kaybı, önemli görevleri olduğunu düşündürecek
şekilde, embriyonik olarak letaldir. Yukarıda belirtilen
deri belirtilerine ek olarak, hastalar renal tümörler ve spontan
pnömotoraks geliştirme konusunda risk altındadır. Renal
tümör riski genel popülasyonun yedi katıdır ve bilhassa erkekleri
(iki kat riskli) ve 40 yaş üzeri olanları etkiler. 40 yaş üstü
BHD hastalarının neredeyse % 12’si renal tümörler geliştirir. Renal
tümörler multipl ve bilateral olabilir. BHD hastaları renal
onkositomalar ve kromofob renal karsinomlar ve bunun dışında
nadir renal kanserler geliştirirler. BDH’li kişilerin etkilenmemiş
kişilere kıyasla 50 kattan fazla spontan bir pnömotoraks geliştirme
riski vardır. Pnömotoraks yaşla ters orantılıdır ve
BHD’li genç kişiler yüksek bir pnömotoraks riskine sahiptirler –