Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Son Bir Bakış…/ Saadet Demir YALÇIN<br />
apartmanlarla çevriliydi, her bir katında onlarca<br />
insanın yaşama sıkışıp çok şeye geç kaldığı. Nine,<br />
evine ve ağaçlarına son bir veda bakışı bıraktı<br />
yorgun gözleriyle, kimse görmedi konu<br />
komşusundan çünkü onlar çok yüksekteydiler…<br />
Kim bilir nereye götürüldü o nine, eviyle,<br />
kendi elleriyle diktiği ağaçlarıyla vedalaşırken bir<br />
daha geri dönmeyeceğini, bunun o değerlerine son<br />
bakışı olduğunu da çok iyi biliyordu...<br />
Geçen günlerin birinde epeydir geçmediğim<br />
bir sokaktan geçerken eski, enikonu duvarları<br />
yıkılmaya yüz tutmuş evinin önündeki küçücük<br />
toprak alanda dikili ağaçlarıyla vedalaşan,<br />
muhtemelen o güne değin hali ve hatırı pek<br />
sorulmayan, iki büklüm bir nine dikkatimi<br />
çekmişti... Yorgundu, solgundu, üzgündü...<br />
Yılların yaşanmışlığı alnındaki çizgilerin arasında<br />
kaybolmuş, bugüne değin belki de binlerce çiçek<br />
ekmiş ellerindeki fesleğen kokuları havanın kirine,<br />
pusuna karışmıştı. Sonra yolun karşısındaki bir<br />
kadın, arabadan başını uzatıp "Hadi anne geç<br />
kalıyoruz!" diye seslendi... Çok geçmeden<br />
duvardaki müteahhit firmasının tabelasına gözüm<br />
ilişti, evet o ev yıkılacak yerine apartman<br />
dikilecekti. Zaten o sokakta da sadece ninenin evi<br />
kalmıştı yıkık dökük. Evin dört bir yanı devasa<br />
Pek çok şehirde kentsel dönüşüm ya da<br />
modern şehirleşme adı altında yıkılan bahçeli, eski<br />
mimariyle özenle yapılmış pek çok ev tarihe<br />
karışıyor birbiri ardı sıra… Bir zamanlar<br />
bahçesindeki ağaçların gölgesinde oturulup demli<br />
çaylar içilen o güzelim alanlardaki ferahlığı bir<br />
karışlık balkonlarda arıyor insanlar… Kuşlar bile<br />
kafeslere hapsolmuş o balkonların demir<br />
parmaklığı ardında, ötüşleri cılız, kırgın, yorgun<br />
adeta… Ağaçların meyvesini en doğalından elini<br />
uzatıp dalından kopartırken bir zamanlar; pazarda<br />
hormonlu, pahalı, tatsız tuzsuz meyvelere,<br />
sebzelere talim ediyor şimdilerde… Ve insanlar<br />
elleriyle yerle bir ederken değerlerini,<br />
yaşanmışlıklarını, tarihlerini yine en derininden<br />
sitemini de etmekten geri durmuyor. Son bakışları<br />
hiç gelmeyecek gibi hep daha modern olalım<br />
istiyor.<br />
Yıkılacak evine ve evinin önündeki<br />
ağaçlarına veda eden ninenin hüznünü bilmiyoruz,<br />
hiç bilmeyeceğiz büyük olasılık. Bir fidanı dikip<br />
büyüdüğünü an be an izlemenin, meyve<br />
vermesinin hazzını unutup gideceğiz…<br />
Ninelerimizden, dedelerimizden emanet<br />
aldığımız bu dünyayı bir beton yığını olarak<br />
çocuklarımıza bırakıp ardımıza bile bakmadan<br />
kaçacağız, son bakışı atmaktan çekinerek…<br />
Fesleğen kokuları ise çoktan karışmış olacak<br />
havanın kirine ve pusuna...<br />
Sayfa26
Change language