صحنه معاصر - ویژه‌ نامه هنر و سرمایه

صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ویژه نامه هبرنبرر و سرمایه
اما با این که این نقاشی های شگفت انگبریبرز به نظر ما زیبا می رسند،‏ برای ما از ‏همھهممان ‏لحللححاظ که برای
مردم آن زمان که آن را کشیده یا به آن نگاه می کردند زیبا بوده زیبا نیست.‏ منظورم را کمی
بعد توضیح می دهم.‏ اما بگذارید به نکته ای که در ابتدای ‏بجببجحثم اشاره کردم بازگردبمیبمم و این
فکر برخی از مردم که هبرنبرر امری حیابىتبىی نیست،‏ که هبرنبرر مهم نیست،‏ که هبرنبرر برای طبقه ی کارگر
نیست.‏ آیا این واقعاً‏ درست است؟ خب،‏ بگذارید ببینیم.‏ فقط سعی کنید دنیا را بدون هبرنبرر تصور
کنید،‏ دنیابىیبىی بدون موسیقی،‏ دنیابىیبىی بدون رقص و آواز،‏ دنیابىیبىی بدون شعر.‏ فقط برای یک دقیقه
آن را تصور کنید و بلافاصله خواهید دید که هبرنبرر چقدر برای توده ها اهمھهممیت دارد،‏ نه فقط برای
روشنفکران،‏ بلکه برای ‏همھهممه.‏
آبجنبجچه که قطعاً‏ حقیقت دارد این است که در جامعه ی طبقابىتبىی خصوصاً‏ در جامعه ی غر ‏بىببىی امروز
هبرنبرر به ابجنبجحصار طبقات ‏ممممممتاز درآمده است.‏ به شکل گسبرتبررده ای خارج از دسبرتبررس توده هابىیبىی قرار
گرفته است که در رقت آورترین شرایط،‏ نه تنها از نظر مادی بلکه از نظر معنوی زندگی می کنند.‏
سرمایه داری ا کبرثبرریت مردم را به شرایط زندگی زشت،‏ ‏بجتبجحقبریبرر شده و از خود بیگانه ‏مجممجحکوم
می کند.‏ متاسفانه این حقیقت دارد که زنان و مردان می توانند به چنبنیبنن شرایطی عادت کنند.‏ در
واقع نوع بشر می تواند تقریباً‏ به ‏همھهممه چبریبرز عادت کند.‏
یک برده می تواند زبجنبججبریبررهایش را دوست بدارد.‏ مردم به خانه های بد،‏ به غذای بد عادت
می کنند و کم کم فکر می کنند که این غذای بد،‏ این برنامه های تلویزیوبىنبىی بد،‏ موسیقی بد،‏
خصوصاً‏ موسیقی بد،‏ فیلم های بد و روزنامه های بد را دوست دارند.‏ آبهنبهها کم کم باور می کنند که
‏بمتبممام این ها را آزادانه انتخاب کرده اند.‏ لایبنیتس‎٢٥‎
فیلسوف ‏جمججممله ای مشابه این گفته بود که ا گر
یک سوزن مغناطیسی می توانست فکر کند،‏ معتقد بود که از روی اراده ی آزاد خود ‏سمشسممال را
نشان می دهد.‏ در واقع شرایط ما به گونه ایست که این ها و بسیاری چبریبرزهای دیگر را که حقیقت
ندارند باور کنیم.‏
این برای طبقه ی حا کم بسیار مناسب است.‏ توده ها تشویق می شوند که این شرایط فقر مادی و
فرهنگی را بپذیرند،‏ در حالىللىی که طبقه ی حا کم در خانه های زیبا زندگی می کنند،‏ در تئاتر
‏بمنبممایش های بسیار خوب می بینند،‏ ‏(گاهی اوقات)‏ کتاب های بسیار خوب می خوانند،‏ به تعطیلابىتبىی
بسیار عالىللىی می روند و در رستوران های گرانقیمت غذا می خورند.‏ پس طبیعتاً‏ معتقدند که هر
آشغالىللىی برای توده ها به قدر کافىففىی خوب است.‏ این طبیعی است.‏ آبجنبجچه که جای تاسف دارد این
!45
Leibnitz ٢٥