صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ویژه نامه هبرنبرر و سرمایه به عبارت دیگر به زبان روانشناسی ریشه ی هبرنبرر در عمق آ گاهی ‏جمججممعی ما ‏بهنبههفته است؛ به دوره های دور تارتحیتحخ و پیش از تارتحیتحخ بازمی گردد،‏ درست مانند مذهب.‏ حال ا گر به ‏بجنبجخستبنیبنن اشکال هبرنبرر بنگر ‏بمیبمم،‏ اولبنیبنن چبریبرزی که می بینیم این است که بسیار کم از آن بافىقفىی مانده است.‏ ‏بجببجخش عمده ای از این هبرنبرر با استفاده از مواد نابود شدبىنبىی ابجیبججاد می شد:‏ چوب و استخوان یا حبىتبىی پوست انسان،‏ یعبىنبىی ‏همھهممان خالکو ‏بىببىی.‏ می بینم که برخی از ‏سمشسمما تتو دارید.‏ مشخص است که می خواهید به دوران پیش از تارتحیتحخ بازگردید!‏ چنبنیبنن نوعی از هبرنبرر تقریباً‏ به طور کامل ناپدید شده است،‏ با این حال جسد ‏تحیتحخ زده ی زبىنبىی از دوران پیش از تارتحیتحخ را در سیبرببرری یافته اند که تتوی پیچیده و پر از جزئیابىتبىی بر روی بدنش دارد.‏ هبرنبرر غارنشیبىنبىی امروزه وقبىتبىی که به هبرنبرر پیش از تارتحیتحخ فکر می کنیم،‏ بیش از ‏همھهممه یاد نقاشی های دیواری در غار می افتیم،‏ مانند نقاشی های شگفت انگبریبرز منطقه ی دوردون‎٢٣‎ فرانسه و آلتامبریبررا‎٢٤‎ در ‏سمشسممال اسپانیا.‏ این نقاشی ها قطعاً‏ می بایست ‏بمنبمماینده ی یکی از بالاترین مقاطع هبرنبرر و فرهنگ بشری باشد.‏ ویژگی های عجیبىببىی نبریبرز دارد که آن را کاملاً‏ از هبرنبرر پس از آن تفکیک می کند.‏ برای مثال،‏ این ها تقریباً‏ منحصراً‏ نقاشی های حیوانات هستند.‏ می توابمنبمم بگو ‏بمیبمم عملاً‏ هیچ انسابىنبىی نیست.‏ اما در یکی از نقاشی های فرانسوی نقشی بسیار مرموز وجود دارد که شکلی شبه انسابىنبىی دارد:‏ بدن انسان و سر گوزن.‏ این به طور کلی به عنوان ساحر در نظر گرفته شده است،‏ نوعی جادوگر.‏ ا گر هیچ انسابىنبىی نیست،‏ هیچ گلی هم نیست،‏ هیچ گیاهی هم نیست و حیوانابىتبىی که به تصویر کشیده شده اند تنها حیوانات مشخصی هستند.‏ ‏بجنبجحوه ای که این حیوانات به تصویر درآمده اند نبریبرز خارق العاده است.‏ ‏همھهممچنان به نظر ما زیبا می رسد،‏ ده ها هزار سال بعد.‏ این چبریبرزها به خاطر رئالیسم حبریبررت انگبریبرزشان برای ما زیبا هستند،‏ چرا که طبیعی هستند و آ گاهی زیادی درباره ی آناتومی را نشان می دهند که بسیار قابل توجه است.‏ به قدری دقیق است که هر رباط،‏ هر رگ و هر عضله به دقت به تصویر کشیده شده است.‏ !44 Dordogne ٢٣ Altamira ٢٤

صحنه معاصر گروه تئاتر ا گزیت ویژه نامه هبرنبرر و سرمایه اما با این که این نقاشی های شگفت انگبریبرز به نظر ما زیبا می رسند،‏ برای ما از ‏همھهممان ‏لحللححاظ که برای مردم آن زمان که آن را کشیده یا به آن نگاه می کردند زیبا بوده زیبا نیست.‏ منظورم را کمی بعد توضیح می دهم.‏ اما بگذارید به نکته ای که در ابتدای ‏بجببجحثم اشاره کردم بازگردبمیبمم و این فکر برخی از مردم که هبرنبرر امری حیابىتبىی نیست،‏ که هبرنبرر مهم نیست،‏ که هبرنبرر برای طبقه ی کارگر نیست.‏ آیا این واقعاً‏ درست است؟ خب،‏ بگذارید ببینیم.‏ فقط سعی کنید دنیا را بدون هبرنبرر تصور کنید،‏ دنیابىیبىی بدون موسیقی،‏ دنیابىیبىی بدون رقص و آواز،‏ دنیابىیبىی بدون شعر.‏ فقط برای یک دقیقه آن را تصور کنید و بلافاصله خواهید دید که هبرنبرر چقدر برای توده ها اهمھهممیت دارد،‏ نه فقط برای روشنفکران،‏ بلکه برای ‏همھهممه.‏ آبجنبجچه که قطعاً‏ حقیقت دارد این است که در جامعه ی طبقابىتبىی خصوصاً‏ در جامعه ی غر ‏بىببىی امروز هبرنبرر به ابجنبجحصار طبقات ‏ممممممتاز درآمده است.‏ به شکل گسبرتبررده ای خارج از دسبرتبررس توده هابىیبىی قرار گرفته است که در رقت آورترین شرایط،‏ نه تنها از نظر مادی بلکه از نظر معنوی زندگی می کنند.‏ سرمایه داری ا کبرثبرریت مردم را به شرایط زندگی زشت،‏ ‏بجتبجحقبریبرر شده و از خود بیگانه ‏مجممجحکوم می کند.‏ متاسفانه این حقیقت دارد که زنان و مردان می توانند به چنبنیبنن شرایطی عادت کنند.‏ در واقع نوع بشر می تواند تقریباً‏ به ‏همھهممه چبریبرز عادت کند.‏ یک برده می تواند زبجنبججبریبررهایش را دوست بدارد.‏ مردم به خانه های بد،‏ به غذای بد عادت می کنند و کم کم فکر می کنند که این غذای بد،‏ این برنامه های تلویزیوبىنبىی بد،‏ موسیقی بد،‏ خصوصاً‏ موسیقی بد،‏ فیلم های بد و روزنامه های بد را دوست دارند.‏ آبهنبهها کم کم باور می کنند که ‏بمتبممام این ها را آزادانه انتخاب کرده اند.‏ لایبنیتس‎٢٥‎ فیلسوف ‏جمججممله ای مشابه این گفته بود که ا گر یک سوزن مغناطیسی می توانست فکر کند،‏ معتقد بود که از روی اراده ی آزاد خود ‏سمشسممال را نشان می دهد.‏ در واقع شرایط ما به گونه ایست که این ها و بسیاری چبریبرزهای دیگر را که حقیقت ندارند باور کنیم.‏ این برای طبقه ی حا کم بسیار مناسب است.‏ توده ها تشویق می شوند که این شرایط فقر مادی و فرهنگی را بپذیرند،‏ در حالىللىی که طبقه ی حا کم در خانه های زیبا زندگی می کنند،‏ در تئاتر ‏بمنبممایش های بسیار خوب می بینند،‏ ‏(گاهی اوقات)‏ کتاب های بسیار خوب می خوانند،‏ به تعطیلابىتبىی بسیار عالىللىی می روند و در رستوران های گرانقیمت غذا می خورند.‏ پس طبیعتاً‏ معتقدند که هر آشغالىللىی برای توده ها به قدر کافىففىی خوب است.‏ این طبیعی است.‏ آبجنبجچه که جای تاسف دارد این !45 Leibnitz ٢٥