almayalım Mehmet…

almayalım Mehmet… Babam; ofisi arar da, bir kadının telefonlara çıktığını duyarsa kızar bize. Nasıl anlatırız? Ben çıkarım telefonlara.” Hacı Nurettin Atmaca’nın çocukları üzerindeki derin korku ve saygısı, binlerce kilometre uzaktan bile onların hayatına tesir ediyordu. Çocukluğundan bu yana babasına saygıda asla kusur etmedi. İstanbul’a gelip, holding patronu olduğu zaman bile, babası telefonla aradığında ayağa kalkıp, bir asker gibi hazır olda konuşurdu. Nitekim gelen telefonlara çok uzun bir süre Atmaca ailesinin fertleri veya çalışan ustalar baktı. 104

Tırlar gelin oldu; ilk ihracat Romanya’ya Bayrampaşa’daki tesis artık ilk kez gerçek bir fabrika denebilirdi. 1994’ten 2002 yılına kadar Atmaca Elektronik, faaliyetlerine burada devam etti. Bayrampaşa’daki fabrikanın şirketin gelişmesinde özel bir yeri oldu. Ürün çeşitliliği arttı, burada televizyon, uydu cihazları, müzik seti ve oto kasetçalar kollarında da faaliyet göstermeye başladılar. Hayrettin Atmaca hayatının en mutlu günlerinden birini burada ilk ihracatlarını yaptıklarında yaşamıştı. Romanya, Atmaca Elektronik’in ihracat yaptığı ilk ülke olarak aile tarihine kazındı. Bir gelin gibi süslemişlerdi iki koca tırı; Müdür Rıfat, güleç yüzlü o gün daha da bir şen ağabeyinin sağ kolu Mehmet, ürünleri elleriyle monte eden ustalar ve Hayrettin Atmaca... Elleri ile dizdiler koli koli televizyonları ve tır onları arkasında bırakıp; varması gereken yere doğru yola çıkarken Hayrettin Atmaca’nın gözleri dolmuştu. Hayrettin Atmaca ülkesine, insanına ihracat yoluyla para kazandırdığı için çok mutlu ve heyecanlıydı. Çevresine hep, “Biz ne kadar büyürsek, insanlara o kadar fazla yardım edebilir, elimizi uzatabiliriz” derdi. Amacı, her zaman Allah’ın ve insanların rızasını kazanmaktı. Ülkesine ve milletine faydalı olmak istiyordu. 105