روزنامه‌نگاری انتقادی و مطالعات اجرا

More documents

Recommendations

Info

آنتوبىنبىی ترالِپ رمابىنبىی با عنوان ‏«طریقی که ا کنون زندگی می کنیم»‏ دارد که ‏«نقدی گزنده»‏ به اخلاقیات اواخر دوره ویکتوریاست.‏ در آبجنبججا لیدی کاربِری ‏(شخصیت اصلی)‏ اعتقاد دارد ‏«کردارهای ستودبىنبىی افراد قدربمتبممند،‏ تن به مقولات راتحیتحج اخلاق ‏بمنبممی دهد.»‏ ‏(کودی،‏ ١٣٩۵، ١٢) طرفداران نظریه دست های آلوده اعتقاد دارند برخی غایات خوب مستلزم پبریبرروی از اعمال شر است.‏ ‏(این مفهوم خود دیالکتیکی است و ا گر با اندیشه هگل مببىتبىی بر ‏«رویابىیبىی دو حق در تراژدی»‏ آمیخته شود شاهد درامی قدربمتبممند خواهیم بود.)‏ پس پرسش این است که مفهوم دست های آلوده در درام وجود دارد؟ آیا برخی شخصیت ها باید با dilemma ‏(دو راهی حاداخلافىقفىی و انتخاب ببنیبنن دو حق)‏ مواجه می شوند؟ در ‏«مطالعات درام»‏ این مفهوم بسیار مهم است و باید فن شعر ارسطو و فلسفه هبرنبرر هگل بازخوابىنبىی و ‏بجتبجحلیل شود.‏ ‎١٠‎‏‐فلسفه پول به زعم گئورگ ز ‏بمیبممل و چیسبىتبىی کارگردان در مطالعات اجرا گئورگ ز ‏بمیبممل در کتاب ‏«فلسفه پول»‏ می نویسد:‏ ‏«درست ‏همھهممان طور که ما گزاره هابىیبىی را صادق تصور می کنیم در حالىللىی که می دانیم صدقشان خارج از تصور ماست ‏همھهممانطور هم ما حس می کنیم که اشیا،‏ افراد و رویدادها نه تنها از نظر ما ارزسمشسممند شناخته می شوند بلکه ‏همھهممچنان ارزسمشسممند هستند ا گر هیچ کس هم قدر آبهنبهها را نشناسد»‏ یا ‏«ارزشی که به هر شیبىئبىی،‏ شخصی،‏ رابطه ای ضمیمه می شود مقتضی تایید و تصدیق است.»‏ در مطالعات اجرا باید به ارزش اشیاء،‏ افراد و رویدادها در یک پیوستار کلی توجه کرد و پرسش کرد که ارزش به خودی خود وجود دارد یا تایید و صدفىقفىی صورت گرفته است؟ ز ‏بمیبممل می نویسد که باید به جای چیسبىتبىی فلسفه از چیسبىتبىی فیلسوف سخن به میان بیاور ‏بمیبمم.‏ ا گر این گزاره را درباره تئاتر به کار ببرببرر ‏بمیبمم،‏ چنبنیبنن می شود:‏ ‏«به جای چیسبىتبىی تئاتر از چیسبىتبىی کارگردان سخن به میان بیاور ‏بمیبمم.»‏ زیرا به قول ز ‏بمیبممل:‏ ‏«فیلسوف ‏(بجببجخوانید کارگردان اجرا)‏ است که مساله و پاسخ آن را تعیبنیبنن می کند.»‏ بنابراین،‏ کارگردان مسوول و پاسخگوی اصلی اجرا است.‏ ‏(این ‏بجببجحث،‏ یک دیالکتیک جدی با مفهوم کلیت جامعه مصرفىففىی را شکل می دهد و اینجا کارگردان در برابر مناسبات تولید اجتماعی تئاتر قرار می گبریبررد.)‏ ١٠-١ دون ژوان شناخت هانری لوفه ور و درباره مفهوم ‏«دون ژوانِ‏ شناخت»‏ صحبت کرده است و این امر برای روزنامه نگار انتقادی و مطالعه کننده اجرا مهم است.‏ این عنوانِ‏ پیش درآمدی است که
میشل تره بیچ Michel Trébitsch بر کتابِ‏ ‏«نیچه»‏ هانری لوفه ور نوشته است.‏ دون ژوانِ‏ شناخت،‏ صفبىتبىی است که استفان تسوایک به نیچه داده و هانری لو فه ور با علاقه ی خاصی آن را به کار می برده است.‏ تسوایگ سبکِ‏ نیچه را در تقابل با سبکِ‏ فیلسوفانِ‏ آلمللممابىنبىیِ‏ پیش از او قرار می دهد و نظرش این است که ا گر امانوئل کانت و پس از او شلینگ،‏ فیشته،‏ هگل و شوپنهاور،‏ رابطه ای با شناخت برقرار کرده اند که قابل قیاس با رابطه ای زناشو ‏بىیبىی است،‏ نیچه را می توان به یک دون ژوانِ‏ شناخت تشبیه کرد که برایش ‏«آن چه مهم است سرزندگیِ‏ جاودانه است و نه زندگیِ‏ جاودانه».‏ از نظر تسوایگ،‏ ویژگی کانت و دیگران عشق به حقیقت است،‏ ‏«عشقی صادقانه،‏ بادوام،‏ کاملا وفادارانه.‏ اما این عشق از اروتیسم،‏ از میلِ‏ مشتعلِ‏ گداخبنتبنن و گداخته شدن یکسره عاری است؛ آن ها در حقیقت،‏ در حقیقتِ‏ متعلق به خودشان،‏ ‏همھهممسر و نعمبىتبىی تضمبنیبنن شده می بینند که تنها به وقتِ‏ مرگ از آن جدا می شوند و هرگز به آن ‏بىببىی وفابىیبىی ‏بمنبممی کنند.‏ رابطه کانت با واقعیت رابطه ای مبتبىنبىی بر یقبنیبننِ‏ زناشو ‏بىیبىی است.‏ چبریبرزی که یادآور خانوار و امورِ‏ خانگی است.‏ کانت و فیلسوفانِ‏ آلمللممابىنبىیِ‏ پس از او خانه خودشان را ساخته اند؛ و نامزدشان را در آن جا داده اند.‏ آن ها با چبریبرره دسبىتبىی برای ارزسمشسممندکردن زمبنیبنن های اطرافِ‏ خانه کار می کنند.‏ در نقطه ی مقابل،‏ نیچه از طبع و سرشبىتبىی دیگر است.‏ برای او احساسِ‏ شناخبنتبنن در قطبِ‏ مقابلِ‏ احساسِ‏ زناشو ‏بىیبىی است.‏ رویکردِ‏ او در رابطه با حقیقت رویکردی جن زده و دیوآسا است.‏ شیفتگیِ‏ مرتعشی است ‏«با نفَسی سوزان،‏ حریص و عصبىببىی،‏ که هیچ گاه ارضا ‏بمنبممی شود و ته ‏بمنبممی کشد،‏ با رسیدن به هیچ نتیجه ای بازبمنبممی ایستد و پرسمسسممانِ‏ ‏بىببىی صبرببررانه و سرکش اش را فراسوی هر پاسخی دنبال می کند.‏ ١٠-٢ هبرنبرر و قدرت در مطالبىببىی که ‏بهببههروز صفدری نوشته است به نکات جالبىببىی بر می خور ‏بمیبمم؛ در حقیقت،‏ با اتکا به ‏«تارتحیتحخِ‏ هبرنبررِ‏ مدرن و حرفه ای،‏ به مثابه ‏بهنبههادِ‏ رسمسسممیِ‏ مستقر در دانشگاه ها،‏ مطبوعات و موزه ها خیلی زود متوجه می شو ‏بمیبمم که ‏«هبرنبرر ‏همھهممیشه طرفِ‏ قدرت را گرفته است.»‏ در اروپا،‏ از زمان یونان باستان تا کنون،‏ قدرتِ‏ حکومبىتبىی هیچ گاه قدرتِ‏ حکومتِ‏ مردم نبوده است بلکه قدرتِ‏ امبرپبرراتوران،‏ پادشاهان،‏ اربابان،‏ پاپ ها،‏ و سپس بانک داران و بورژوازیِ‏ کاتولیک بوده است.‏ موجودیتِ‏ هبرنبرر ‏همھهممواره به اقتصادِ‏ کالابىیبىیِ‏ جامعه ای که در آن می بالیده وابسته بوده است،‏ ‏«هبرنبرر هیچ گاه بدون قیمت نبوده است.»‏ و به دشواری می توان آثارِ‏ هبرنبرری ای را تصور
Page 1 and 2: روزنامه نگاری انتق
Page 3 and 4: اساس اصل ‏«نظامی ا
Page 5 and 6: توجیه کننده موقعیت
Page 7 and 8: ‏«آداب و شیوه های ز
Page 9 and 10: و موقعیت ترجمججممه
Page 11: جامعه سرمایه داری ر
Page 15 and 16: است که ‏همھهممه ‏ب
Page 17 and 18: منابع اصلی در ‏بجب

روزنامه‌نگاری انتقادی و مطالعات اجرا

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?