ՆՈՐՔ 2017-III
2017-3
2017-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ԱՐԱՄ ԱՎԵՏԻՍ<br />
Արձակագիր<br />
ՔԱՂԱՔԻ ԵՐԵՔ ՄԱՀԵՐԸ<br />
ԱՌԱՋԻՆ. ԻՆՔՆԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ<br />
Կարևոր չէ, թե ժամացույցի սլաքները ինչ են ցույց տալիս՝ երեկո թե գիշեր:<br />
Ինձ ամեն վայրկյանն այս քաղաքում վտանգավոր է թվում: Ես զգում եմ մոտեցող<br />
վտանգի ալիքը: Հիմա ուղղակի փչում է մեջքիս, հիմա ուղղակի ցավում են մկաններս,<br />
բայց նա կգա վերջապես և ինձ կազատի սպասումից: Կքշի-կտանի իմ սենյակի<br />
գրքերն ու կիսատ թողած ձեռագրերս և ամենակարևորը՝ մարմինս, որի սպասման<br />
լարվածությունից ու ձեռքերիս դողից ձանձրացել եմ:<br />
Ես տառապում եմ հետապնդման մոլագարությամբ: Ես զգում եմ կրունկներս կրծող<br />
քաղաքի ատամները: Ես անընդհատ մտովի շրջվում եմ ու ձայն տալիս․ «Դե գոնե այս<br />
անգամ երկաթը խրիր գանգիս մեջ»: Եվ եթե հարվածը չի հետևում, միևնույն է, ես<br />
զգում եմ սպասումի ցավը, ու դեմքս ծռմռվում է այդ ցավից:<br />
Մի գիշերվա մեջ նրա մազերից մի շերտ սպիտակեց և սպիտակ շավիղի պես<br />
կապեց գանգը: Չինական դեղին բանտում միակ սպիտակ կետն էր այդ մազաշերտը:<br />
Ճապոնացիները եկան նրա ետևից և մինչև լուսաբաց ոտքերով տրորում էին<br />
մարմինը: Ոտքերն այդ արդեն հողի տակ են, բայց նա ամեն օր սպասում է դրանց:<br />
Մի անգամ փակվեց զուգարանում և պատռեց գանգի երակները: Արյան հետ<br />
գնաց նաև սպասումը:<br />
33
Change language