ASA JOURNAL 06/59

่
ที่จะใช้พื้นที่ในการปลูกข้าว ทานากันจริงๆ แต่เนื่องจาก
ปัญหาระยะยาวที่อาจจะเกิดขึ้นในการดูแลรักษาและ
งบประมาณ สถาปนิกจึงปรับเปลี ่ยนที่จะใช้หญ้าถอด-
ปล้องที่ลาต้นนั้นมีลักษณะ สูง ตรง คล้ายกับต้นข้าวมา
แทนในการสร้าง landscape แบบทุ่งนาขั้นบันได ซึ่งทาให้
ภาพรวมที่ออกมานั้นยังคงมีความน่าสนใจและกลมกลืน
ไปกับบริบทโดยรอบ สาหรับพื้นที่ภายในโครงการ สถาปนิก
เลือกใช้วัสดุที่แสดงออกถึงความเป็นพื้นถิ่นอย่างกาแพง
อิฐ ที ่นาสายตาคนที่เข้ามาใช้งานตั้งแต่บริเวณที่จอดรถ
จนมาถึงทางเข้าหลัก ที่กาแพงอิฐนั้นเรียงยาวตลอดตัว
อาคารที่แบ่งกั้นพื้นที่ภายในกับภายนอกอย่างชัดเจน
ปลายกาแพงอิฐเป็นบันไดขึ้นไปสู่ศาลาและทางเดินด้านบน
ส่วนด้านซ้ายเปิดออกสู่โถงกลางอาคารก่อนที่จะแยกเข้าสู
พื้นที่ภายใน ที ่ตัวอาคารแบ่งแยกออกเป็นเรือนๆ ตาม
ลักษณะของเรือนพื้นถิ่น โดยมีพื้นที่ว่างระหว่างเรือนใช้
เป็นพื้นที่อเนกประสงค์ที่คอยรองรับกิจกรรมต่างๆ ที่จะ
เกิดขึ้นและเป็นความตั้งใจของสถาปนิกที่ต้องการให้เกิด
ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง ที่ว่าง กับ ผืนนา และศาลาด้านบน
ที่เป็นการประยุกต์สถาปัตยกรรมแบบล้านนาให้เป็น
สถาปัตยกรรมแบบร่วมสมัย
“เราพยายามเลือกวัสดุที่ใกล้เคียงกับพื้นถิ่นมาใช้
อย่างหญ้าถอดปล้อง ต้นกล้วย ส่วนตัวอาคารนอกจาก
อิฐที่นามาใช้แล้ว เราทดลองทาผนังที่ใช้ไม้ไผ่เป็นพิมพ์
ซึ่งผลลัพธ์ออกมาอาจจะไม่เนี้ยบเหมือนที่ต่างประเทศ
เขาทากัน แต่ว่ายังมีความดิบแบบพื้นถิ่นที ่เราว่ามันมี
สเน่ห์เฉพาะตัว เราว่าเชียงใหม่เป็นเมืองง่ายๆ สถาปนิก
ส่วนใหญ่รู้จักกัน สนิทกัน มันมีความง่ายแบบที่เรามอง
ว่ามันควรจะเป็น อาคารหลังนี้ก็ควรที่จะแสดงออกแบบ
เดียวกัน” พันธุ์พงษ์บอกเล่าถึงความคิดที่เขามีต่อตัว
อาคารและบริบทตามแนวความคิดที่มีในการออกแบบ
01 มุมมองจากถนนฝั่งตรงข้าม
ที่มองเห็นศาลาและเนินหญ้าไล่
เรียงขึ้นไปเป็นขั้นบันได
02 ความต่อเนื่องของพื้นที่
ภายในจากโถงทางเข้าไปสู่คอร์ท
กลางอาคาร
02
วารสารอาษา
THEME ASA 49
01