WiT 10_2020 (61) promo

More documents

Recommendations

Info

Systemy bezzałogowe System rozpoznawczo-uderzeniowy SWARM nadrzędne dowództwo kodowane, cyfrowe łącze radiowe wozy rozpoznawczo-dowódcze wóz bojowy wóz bojowy lotnictwo wóz bojowy wóz bojowy wóz bojowy środki WRE składy amunicji i paliwa Zasada działania systemu SWARM. Adam M. Maciejewski W prowadzeniu współczesnych działań zbrojnych równie ważna jak skuteczne rozpoznanie jest zdolność do natychmiastowego i precyzyjnego rażenia wykrytych celów. Zapewnić to może jedynie zintegrowany system rozpoznawczo-uderzeniowy. Właśnie dlatego w Grupie WB powstał SWARM. Łączy w sobie bezzałogowe środki rozpoznania i rażenia z systemami łączności, komunikacji pojazdowej oraz C4I. Całość daje nowe możliwości w zakresie autonomicznego atakowania punktowych celów lądowych. r e c onaissance & command vehicle s strike vehicle strike strike vehicle vehicle strike vehicle encrypted data link / real time transmission strike vehicle EW devices Ilustracje w artykule: Grupa WB, Defense Express, Andrzej Kiński. Tworząc system SWARM (pol. rój), Grupa WB wykorzystała bogaty bagaż doświadczeń zebranych w toku wieloletniej eksploatacji swoich bezzałogowców rozpoznawczych systemu FlyEye i amunicji krążącej systemu Warmate, która oficjalnie jest klasyfikowana jako bojowy bezzałogowy system powietrzny (BBSP), w połączeniu z cyfrową platformą komunikacji FONET oraz systemem C4I TOPAZ. Ponieważ od lat komponenty SWARM są używane w siłach zbrojnych wielu państw, w tym także w konfliktach zbrojnych, zatem zebrane informacje zwrotne pozwoliły wytyczyć pożądany operacyjnie i rynkowo kierunek rozwoju wspomnianych systemów. SWARM opracowano z myślą o jednostkach specjalnych i rozpoznania, a także szczególnych komponentach wojskach lądowych, jak formacje aeromobilne lub spadochronowe. To pododdziały, które ze względu na specyfikę swoich działań potrzebują kombinacji systemu rozpoznawczego i uderzeniowego. Nośnikami mogą być dowolne pojazdy kołowe, gąsienicowe, a nawet przyczepy lub naczepy, jeśli tak zadecyduje użytkownik. W ramach SWARM Grupa WB oferuje integrację różnych bezzałogowych systemów powietrznych (BSP). Jeden z nich, czyli FlyEye, dostarcza precyzyjnych danych rozpoznawczych o celach, które mogą być następnie zaatakowane przez amunicję krążącą. System zaprojektowano w taki sposób, aby jednocześnie uderzenie na różne obiekty przeprowadzało kilka-kilkanaście BBSP systemów Warmate lub Warmate 2, stąd nazwa rój. Osnową komunikacyjną systemu SWARM jest FONET, który zapewnia przepływ danych między samolotem rozpoznawczym systemu FlyEye a uderzeniowymi bezzałogowcami systemu Warmate poprzez radiostacje pasma VHF, UHF lub inne. Wszystko kontrolowane jest za pomocą systemu TOPAZ. Wraz ze SWARM Grupa WB oferuje też kompleksowy program wsparcia eksploatacji, który nadzoruje i zarządza serwisem zarówno pojazdów wybranych w charakterze nośników systemu, jak i bezzałogowców oraz systemów elektronicznych. Grupa WB ma też w ofercie adekwatny program szkoleniowy. command post stanowisko dowodzenia środki WRE Wiadomo, że Kijów kupował dla swoich sił zbrojnych zarówno BSP systemu FlyEye (w operacyjnym użyciu od 2015 r.), jak i amunicję krążącą systemu Warmate (w 2017 r.). Zatem nie może dziwić, że jedna z pierwszych prezentacji systemu SWARM odbyła się na Ukrainie na początku 2017 r., o czym donosiły tamtejsze media. Wówczas całość pokazywano pod lokalną nazwą Sokoł/Sokił. Kolejny pokaz dla zagranicznego klienta Grupa WB zorganizowała w Polsce we wrześniu 2018 r. Grupa WB konsekwentnie promuje SWARM w Azji, na Bliskim Wschodzie, Europie, aż po Stany Zjednoczone. Wszędzie podkreślając zalety takiego zintegrowanego systemu rozpoznawczo-uderzeniowego, swoistej kieszonkowej precyzyjnej artylerii, o szybkim czasie reakcji ogniowej, która nie pozostawia nieprzyjacielowi czasu na przeciwdziałanie. Elementy systemu SWARM to połączenie wielu różnych gotowych rozwiązań z oferty Grupy WB, w taki sposób, aby tworzyły skuteczny system rozpoznawczo-bojowy. Wymieńmy je zatem: rozpoznawczy bezzałogowy system powietrzny FlyEye, bojowy bezzałogowy system powietrzny z tzw. amunicją krążącą Warmate i Warmate 2, cyfrowa platforma komunikacji FONET oraz system C4I TOPAZ. Dodatkowym niezbędnym składnikiem są cyfrowe radiostacje pasm VHF/UHF. Jeśli chodzi o te ostatnie, Grupa WB oferuje w bazowej konfiguracji własny wyrób, czyli radiostację definiowalną programowo Comp@n, 38 Wojsko i Technika • Październik <strong>2020</strong> www.zbiam.pl
Broń strzelecka Przemysław Juraszek Zaledwie 14 września ogłoszono rozstrzygnięcie, trwającego od 21 kwietnia 2017 r., programu System Sturmgewehr Bundeswehr, a już 9 października postępowanie zostało anulowane. Unieważniony program miał na celu wyłonienie następcy 5,56 mm karabinków automatycznych HK G36. Zwycięzcą unieważnionego przetargu został karabinek automatyczny MK556, zaprojektowany w firmie C.G. Haenel. Jego wybór okazał się zaskakujący i wywołał falę kontrowersji. Program System Sturmgewehr Bundeswehr obłożony klątwą? Fotografie w artykule: Bundeswehr, Heckler & Koch, Haenel, Andrzej Kiński. Wybór konstrukcji Haenela zakończyłby, trwający od dziesięcioleci, monopol firmy Heckler & Koch z Oberndorf am Neckar jako dostawcy podstawowej broni strzeleckiej dla Bundeswehry. Głównym powodem unieważnienia przetargu ma być podejrzenie naruszenia przez Haenela patentów Heckler & Kocha. Trudno dzisiaj przewidywać, jak rozwinie się sytuacja, ale bez rozstrzygnięcia sporu patentowego nie będzie raczej można liczyć na konkretne decyzje Bundeswehry. Historia współpracy Heckler & Kocha z Siłami Zbrojnymi Republiki Federalnej Niemiec rozpoczęła się od dostaw 7,62 mm karabinów automatycznych G3, przyjętych do uzbrojenia Bundeswehry w 1959 r. Od tego czasu firma HK stała się głównym dostawcą uzbrojenia strzeleckiego dla niemieckiego wojska. To HK produkowała 9 mm pistolety P8 (USP, w uzbrojeniu od 1996 r.) i P30 (w uzbrojeniu KSK i żandarmerii od 2006 r.), 9 mm pistolet maszynowy MP5 (1966 r.), 5,56 mm lekki karabin maszynowy MG4 (2005 r.), 7,62 mm uniwersalny karabin maszynowy MG5 (2015 r.) i kilka innych konstrukcji. Oczywiście, nie można zapomnieć o następcy zasłużonego G3, a więc karabinku automatycznym G36, wprowadzonym do użycia w 1997 r., który najwyraźniej zostanie w uzbrojeniu dłużej niż planowano. Anulowane postępowanie pierwotnie zakładało zakup dla Bundeswehry 120 000 nowych karabinków wraz z dodatkowym osprzętem, ale ostatnie informacje płynące z Departamentu Wyposażenia Ministerstwa Obrony Republiki Federalnej Niemiec wspominały o zakupie 118 718 nowych karabinków automatycznych. Niedługo po ogłoszeniu wyników przetargu Heckler & Koch złożył 320-stronicowe odwołanie, w którym wyliczył 60 uwag, kładąc szczególny akcent na zbyt niską wartość oferty konkurenta, podejrzenie naruszenia patentów firmy Heckler & Koch i dyskusyjne kompetencje osób przeprowadzających testy porównawcze rywalizujących konstrukcji. Mowa jest np. o braku powtarzalności prób. Źródło problemów Dyskusję o potrzebie zastąpienia G36 zapoczątkowały doniesienia dotyczące problemów Wytyczne dla nowego karabinka automatycznego Bundeswehry XXI wieku kładły szczególny nacisk na niski koszt i masę. Zgodnie z tymi wymaganiami w firmie Heckler & Koch na początku lat 90. zaprojektowano prototyp HK50, który w przetargu wygrał z austriackim Steyrem AUG i został przyjęty do uzbrojenia Bundeswehry w 1997 r. jako G36. z tymi karabinkami podczas misji w Afganistanie, gdzie niemieccy żołnierze trafili już w 2002 r. Niesprawności stawały się powszechne, gdy broń była nagrzana, czy to na skutek warunków atmosferycznych, czy też prowadzenia intensywnego ognia. W pierwszym rzędzie miało to dotyczyć zwiększonego rozrzutu. Na podstawie rocznych testów przeprowadzonych przez Ośrodek Badań Technicznych Broni i Amunicji w Meppen (WTD 91), ówczesna minister obrony Ursula von der Leyen zapowiedziała w 2015 r. zastąpienie G36 nową konstrukcją. Co ciekawe, niedługo po tej wypowiedzi, inna komisja pod wodzą byłego deputowanego do Bundestagu Winfrieda Nachtweia z partii Sojusz 90/Zieloni, próbowała podważać metodologię badań i przesłuchała w związku z tym 200 weteranów misji ISAF. Żołnierze nie potwierdzali niecelności swoich karabinków, a w raporcie WTD 91 G36 był porównywany z HK416, czyli bronią z lufą o znacznie grubszych ściankach. Ponadto testy zakładały badanie celności po oddaniu 200 szybkich strzałów, co bardziej przystaje do lekkiej broni wsparcia niż podstawowego karabinka automatycznego. Fizyki nie da się oszukać i w każdym typie broni strzeleckiej po oddaniu określonej liczy strzałów celność spada ze względu na rozszerzalność temperaturową stali, z której wykonana jest lufa. Jeśli przeciwstawimy karabinek z lekką lufą o cieńszych ścianach konkurentowi z cięższą, o wyższej pojemności cieplnej, to oczywiste jest, że ta druga lepiej zniesie intensywne strzelanie i w jej przypadku nastąpi mniejszy spadek celności. Ceną za to jest jednak wyższa masa, co doskonale widać w specyfikacji broni wsparcia. Drugą kwestią teoretycznie wpływającą na celność jest mocowanie rączki transportowej z modułem celowniczym. Nie jest ona przytwierdzona do lufy, ale do polimerowej komory zamkowej. Teoretycznie może dojść do jej odkształcenia oraz zmiany ustawienia w przypadku nagrzania. Jednakże gdyby problem był istotny, to inni użytkownicy także podnosiliby tę kwestię. Ponadto paru doświadczonych strzelców ze Stanów Zjednoczonych przeprowadziło własne testy G36 i nie potwierdziło występowania jego wad podnoszonych w Niemczech. Co ciekawe, w 2016 r. Ministerstwo Obrony RFN pozwało firmę Heckler & Koch i domagało się dokonania napraw lub finansowej rekompensaty za dostarczenie niesprawnej broni. Ostatecznie sąd odrzucił jednak roszczenia niemieckiego rządu, stwierdzając, że firma HK dostarczyła broń zgodną ze specyfikacją zamawiającego. Jeszcze bardziej interesującą kwestią jest ta wynikająca z październikowego odwołania Heckler & Koch. Wygląda na to, że testami następców G36 zajmowały się te same osoby, których wnioski dotyczące G36 zostały obalone przez sąd… Warto tutaj na chwilę wrócić do uwarunkowań gospodarczo-politycznych w czasach projektowania karabinka G36. W 1990 r. zamknięto bardzo kosztowny i ambitny program futurystycznego karabinka G11 na amunicję bezłuskową 44 Wojsko i Technika • Październik <strong>2020</strong> www.zbiam.pl
Page 1 and 2: MSPO 2020 ❙ MOSKIEWSKA ARMIJA 202
Page 3 and 4: Konflikt o Górski Karabach rozgorz
Page 5 and 6: Przemysł obronny MSPO 2020, czyli
Page 7: Konflikty Nowa odsłona wojny w Gó
Page 11 and 12: Pojazdy wojskowe Jarosław Kończak
Page 13 and 14: Opinie Bell to symbol lotnictwa, a
Page 15 and 16: Systemy bezzałogowe Double Eagle S

WiT 10_2020 (61) promo

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?