Głos Polonii w USA | The Voice of Polonia in the USA | Luty 2021

More documents

Recommendations

Info

LUTY 12 2021 FELIETON Jesteś wystarczająco dobry! Adriana Czyż, psycholog Zdrowe poczucie własnej wartości i właściwy sposób oceny samych siebie to najlepsza zapowiedź naszego osobistego szczęścia. Poczucie własnej wartości wpływa na wiele obszarów naszego życia i często odgrywa kluczową rolę w podejmowaniu codziennych decyzji. Fundamentalna wartość wysokiej samooceny polega na tym, że dzięki niej po prostu lepiej się czujemy, a w konsekwencji lepiej żyjemy. Dr Nathaniel Branden zdefiniował poczucie własnej wartości jako „skłonność do doświadczania siebie, jako osoby kompetentnej w zakresie stawiania czoła wyzwaniom przynoszonym przez życie, a także zasługującej na szczęście”. Można powiedzieć, że zdrowa samoocena to ufanie własnym umiejętnościom i kompetencjom, to poczucie, że jesteśmy w stanie poradzić sobie z życiem i sprostać jego wymaganiom. To szacunek do siebie i wiara w prawo do szczęścia. Przekonanie, że jest się wartościowym człowiekiem, zasługującym na miłość, mogącym zaspokajać swoje potrzeby, realizować pragnienia i czuć satysfakcję z własnych dokonań. Budowanie poczucia własnej wartości zależy od wielu czynników. Jest ono sumą wychowania, norm kulturowych, przekonań o świecie i o nas samych oraz naszych doświadczeń. Wpływ na nie ma również nasze poczucie atrakcyjności i sprawczości. Podkreślić jednak należy, że to nasze dzieciństwo i okres dorastania determinują kształt naszej samooceny i budują kapitał, z którym jako dorośli stawiamy czoła światu. Na przestrzeni życia pojawiają się momenty, które pozostawiają w nas głębokie ślady, swego rodzaju emocjonalne blizny (przewlekłe choroby, zaniedbania, przemoc fizyczna i psychiczna). Wydarzenia te wpływają bezpośrednio na naszą samoocenę, na to jak patrzymy i interpretujemy świat. Niskie poczucie własnej wartości może mieć również źródło w braku miłości, ciepła, zainteresowania i pochwał, których nie otrzymywaliśmy w dzieciństwie. Może nie udało nam się spełnić wysokich oczekiwań rodziców lub sprostać standardom i sztywnym zasadom nauczycieli? Te doświadczenia z okresu dorastania mogą powodować, że czujemy się niekompetentni, gorsi, bezużyteczni, a czasem nawet całkowicie bezwartościowi. O kształcie naszej samooceny decydują również dziecięce obserwacje osób nam najbliższych. Przyglądając się dorosłym w ich codziennym życiu, zmaganiom z problemami i niepowodzeniami, doświadczaniu osobistych trudności, przyswajamy ich emocje, zachowania, nawyki i sposoby radzenia sobie. W dorosłym życiu zachowujemy się w sposób jaki jest nam znany, robimy to czego się nauczyliśmy poprzez obserwację. Bardzo ważne dla poczucia wartości są również przekonania na własny temat i komunikaty, które otrzymujemy ze świata zewnętrznego. Jest to filtr, za pomocą którego patrzymy na siebie i otaczającą rzeczywistość. Osoby świadome swojej wartości lepiej radzą sobie w sytuacjach kryzysowych. Częściej doświadczają poczucia bezpieczeństwa i spokoju, mają duże poczucie sprawczości i samostanowienia. Potrafią bronić swoich wartości i przekonań oraz nazywać i realizować swoje potrzeby. Są otwarci na doświadczenia, mało podatni na wpływ innych osób i asertywni. Przyjmują krytykę i konstruktywnie z niej korzystają. Nie stanowi ona jednak fundamentu tego jak o sobie myślą. Cieszą się z sukcesów innych osób i nie traktują ich jako zagrożenia dla siebie. Mają przekonanie, że osiągną sukces według własnego przepisu. Relacje i związki osób z wysoką samooceną są zazwyczaj satysfakcjonujące i trwałe. Warto podkreślić, że przejawy zdrowego poczucia własnej wartości jednocześnie kształtują naszą samoocenę. Jest to swego rodzaju samonapędzający się mechanizm. Poczucie własnej wartości jest jednocześnie przyczyną i konsekwencją każdego sukcesu. Niska samoocena wynika z przekonania i lęku, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy. Głównym celem osoby o zaniżonym poczuciu wartości jest ochranianie siebie i zachowanie złudnego poczucia bezpieczeństwa. Zwykle są to osoby lękliwe, ulegle, podporządkowane, z małą wiedzą na swój temat. Cechuje je również brak spontaniczności i obawa przed nowym czy nieznanym. Przejawiają zachowania bezpieczne, zachowawcze i nadmiernie kontrolujące. Można powiedzieć, że żyją oni „mechanicznie” bez większej wiary, w to że mogą odnieść jakikolwiek sukces. Nieufni w stosunku do inny ludzi są przekonani o ich złych intencjach i reagują wrogim nastawieniem. Związki i relacje osób z niską samooceną są zwykle nieudane i wyniszczające. Niskie poczucie własnej wartości może również manifestować się arogancją i przechwalaniem się, co może być mylone z wysoką samooceną. Przechwalając się sukcesami osoby z niską samooceną szukają potwierdzenia z zewnątrz ze faktycznie coś osiągnęły. Osoba posiadająca zdrowe poczucie własnej wartości nie musi wywyższać się czy udowadniać swojej wartości. Radość czerpie z tego kim jest a nie z faktu, że jest lepsza od innych. Poczucie własnej wartości nie jest stałe i dane raz na zawsze. Nie jest stabilne i na przestrzeni życia nieustannie się zmienia. Bywa nawet, że zmienia się wielokrotnie w ciągu dnia. Niektóre doświadczenia mogą szybko je podnieść, a inne stosunkowo łatwo obniżyć. Oczywiście wpływ na zmienność poczucia własnej wartości mają czynniki zewnętrzne, ale kluczową rolę we jego wzmacnianiu mają nasze osobiste działania. Nad poczuciem własnej wartości można, a nawet trzeba pracować. Nie jesteśmy do końca odpowiedzialni za ukształtowanie naszej samooceny, ale to my ponosimy pełną odpowiedzialność za zmianę jakości naszego życia. Warto o tym pamiętać. Na zakończenie, chciałabym dodać, że każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Jesteśmy wartością samą w sobie. W tym tkwi źródło naszej siły i mocy. Poznawajcie siebie i wsłuchujcie się w swoją wyjątkowość. Prawdziwe szczęście polega na akceptowaniu siebie i na kontaktowaniu się ze sobą samym. Szacunek do samego siebie jest kluczem do dobrego zdrowia psychicznego. Najważniejsza jest świadomość, że mamy prawo otrzymywać miłość, zarówno od innych, jak i od nas samych. Jesteśmy wystarczająco dobrzy. Ukochajcie się. Zasługujecie na swoją własną miłość. W kolejnym felietonie przeczytacie, w jaki sposób skutecznie podnieść poczucie własnej wartości. Jeśli potrzebujecie rozmowy, wsparcia, porady lub innej formy pomocy jestem dla Was! Zapraszam do spotkań on-line (100PLN/60 minut). Tel: 0048 530 947 647, e-mail: adrianaczyz.plj@gmail.com Adriana Czyż Psycholog o specjalności psychoprofilaktyka i pomoc psychologiczna. Prowadzi prywatny gabinet oraz pracuje w pieczy zastępczej, gdzie zajmuje się diagnozą i wsparciem psychologicznym dzieci umieszczonych w rodzinach zastępczych. Prywatnie żona i mama dwójki dzieci. Nieustannie myli kierunki i tak już prawdopodobnie zostanie. Hobby: kino noir, kino europejskie i podróże, jeżeli tylko jest możliwość. Gotuj z Thermomix Przepis na faworki - róże z Thermomix Czas przygotowania:1 godzina 10 min Składniki : 230 g mąki pszennej, plus dodatkowa ilość do posypania blatu 4 żółtka 20 dag masła 10 g rumu 100 g śmietany z 18 % tłuszczu 1 szczypta soli 1 białko, roztrzepane, do posmarowania ciasta 400-500 g oleju do smażenia 4 łyżeczki cukru pudru do posypania 10 łyżeczek dżemu wiśniowego lub truskawkowego Przygotowanie : Do naczynia miksującego wsypać mąkę,dodać żółtka ,masło,rum,śmietanę i sól, wyrobić 1 min 30 sekund w trybie wyrabiania ciasta Z ciasta uformować kule. Na posypanym mąka blacie rozwałkować ciasto na grubość ok 1 mm.Foremkami wyciąć krążki. Każdy krążek naciąć wokół nożem od zewnętrznej krawędzi w stronę środka na głębokość ok 2 cm. Środek największego kółka posmarować roztrzepanym białkiem, na wierzchu nałożyć średniej wielkości kółko tak, aby miejsca nacięć nie pokrywały się, środek docisnąć palcem, aby wszystkie warstwy połączyły się i powstało małe zagłębienie. Czynności powtórzyć dla pozostałego ciasta. Na kuchence w garnku lub na głębokiej patelni rozgrzać olej. Każdą różę smażyć najpierw najmniejszym kółkiem do dołu, po ok 1-2 min przewracać na druga stronę i smażyć jeszcze 1-2 min na złocisty kolor. Odsączyć z nadmiaru tłuszczu na talerzu wyłożonym ręcznikiem papierowym. Ostudzone róże posypać cukrem pudrem, środek każdego ciastka ozdobić odrobiną dżemu. Podawać jako deser. Życzymy smacznego! Ewa i Iwona Wasze polskie konsultantki Thermomix Ewa Petrocco Thermomix independent consultant #110956 Tel: 720-224-3225 email: eroko@skybeam.com https://shop.thermomix.com/consultant/110956 Iwona Santiago Thermomix independent consultant #111676 Tel: 201-696-5804 email: iwona732003@yahoo.com https://shop.thermomix.com/consultant/111676
LUTY FELIETON 2021 13 Ratujmy Polskie Zabytki: Rządcówka Sulerzyż - historia wciąż żywa Magdalena Piasecka-Chełmowska, Ryszarda Wawrzyniak Jest takie miejsce na świecie, które do mnie mówi... W którym czuję, że ziemia oddaje mi swoją energię, a dzień rozpoczynam uśmiechem. Gdzie to, co w środku, ważniejsze jest niż na zewnątrz. Gdzie ludzie ze sobą rozmawiają i śmieją się do łez od poranka aż do świtu. Gdzie szacunek do drugiego człowieka i do braci jest na pierwszym miejscu. Gdzie problemy są rozwiązywane, a nie przemilczane. Gdzie rytm życia wyznacza przyroda… Zapraszam Państwa do serca Mazowsza, gdzie historia miesza się z teraźniejszością. Mała wieś Sulerzyż położona na uboczu drogi Płock-Ciechanów, liczy około dwustu mieszkańców. W samym centrum, na rozdrożu dróg, bieli się “Rządcówka” - budynek z ponad stuletnią historią. W Rządcówce urodził się nasz Tata Ryszard i jego siedmioro rodzeństwa. Wszyscy przyszli na świat w domu przy asyście akuszerki. Tam spędzałyśmy z siostrą każdy wolny czas, to tam mój Tata uczył mnie nazywać rośliny, zwierzęta, pokazywał, jak z szacunkiem obchodzić się z przyrodą. To tam jadałam rosół na schodach przed domem, poznałam smak chleba z cukrem i tam biegałam po łące zbierając polne kwiaty. Tata był wyjątkowym człowiekiem. Wiem to jako córka, przyjaciółka ojca, ale także z opowiadań sąsiadów w Sulerzyżu. Był filantropem i, choć nigdy nie lubił tego określenia, to każdy, kto przyszedł do niego, chociażby porozmawiać, nie wychodził z pustymi rękoma. Taty już nie ma. Pożegnałyśmy go ponad sześć lat temu. W hołdzie dla Ojca wyznaczyłyśmy sobie z siostrą ambitny cel. Chcemy spełnić jego największe marzenie odbudowy Rządcówki i otworzenia jej dla ludzi. Kiedy Tata odszedł, z obawy przed tym, że nie damy rady odbudować budynku, wystawiłyśmy go na sprzedaż. Wiele osób obejrzało nieruchomość, aż w końcu pojawili się pierwsi kupcy. Wtedy stało się coś nieoczekiwanego. Powiedziałyśmy tym ludziom, że nie sprzedamy im ojcowskiego domu. Nie potrafiłyśmy, nie mogłyśmy… I tak oto, we wrześniu 2020 roku, powstała strona internetowa Rządcówki (https://piasecka-m.wixsite. com/rzdcwkasulerzy) oraz fanpage na Facebooku - Rządcówka Sulerzyż. Tam można przeczytać o historii budynku, zobaczyć zdjęcia bieżące, jak i dawne. Na obu platformach można również śledzić na bieżąco nasze poczynania w kierunku odnowienia domu. Staramy się w ten sposób zbudować społeczność zainteresowaną historią polskich zabytków oraz naszymi losami, a także prowadzić zbiórkę na odbudowę Rządcówki. Dom jest w fatalnym stanie. Aby móc zaprosić do niego ludzi, potrzebuje generalnego remontu. To niestety wiąże się z ogromnymi nakładami finansowymi. Powstały już pierwsze kosztorysy. Jesteśmy w stałym kontakcie z konserwatorem zabytków. Dom ma przepiękną historię sięgającą sprzed 1900 roku i to jest jego największym atutem. W środku zachowały się różne wartościowe przedmioty - od oryginalnego wyposażenia domu, po gazety powstańcze oraz artykuły przedstawiające historię Sulerzyża. Do dnia dzisiejszego zachowały się piece kaflowe z terakotowymi koronami oraz stolarka drzwiowa. Marzeniem Taty było stworzenie Izby Pamięci w części domu, co zostało ujęte w planach renowacji. W międzyczasie wraz z siostrą odnawiamy zabytkowe meble, które po remoncie powrócą na swoje dawne miejsca, w których stały przed laty. Z oficjalnych dokumentów w rejestrze zabytków wynika, iż Rządcówka została wzniesiona około 1900 roku, niejako na pamiątkę epizodu z potyczki powstańczej z roku 1863. W potyczce zginął kuzyn właściciela majątku pana Kanigowskiego. Losy domu związane były głównie z patriotyczną działalnością niepodległościową właścicieli Sulerzyża. Do roku 1917 dom był siedzibą szkoły dla dzieci z klas I-III. W Rządcówce miało również miejsce tajne nauczanie języka polskiego oraz przygotowanie do planowanego kolejnego powstania. Sprzyjała temu lokalizacja: dom był osłonięty przez kościół, cmentarz, park oraz plebanię. Usytuowanie to wykorzystywano ponownie w czasie I Wojny Światowej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej mieścił się w nim lokalny sztab wojsk rosyjskich i niemieckich, a w 1939 roku dom był sztabem wojska polskiego. Architektonicznie dom przedstawia dawniej powszechny typ budynku urzędowo-administracyjnego i stąd nazwa “Rządcówka”. W takim stylu budowano dawniej domy dla lekarzy, aptekarzy, czy nauczycieli. Od 8-go stycznia Rządcówka jest pod skrzydłami Fundacji Ratowania Zabytków i Pomników Przyrody. Bycie partnerem zabytki.org wiąże się z fachowym doradztwem, szeroko rozumianym wsparciem i też promocją naszego domu. Dziś w Sulerzyżu czas przeszły miesza się z teraźniejszością. W okresie letnim spotykamy się z dużą częścią rodziny. Nocujemy w namiotach, co jest dla dzieci dodatkową atrakcją. Zawsze bardzo chętnie przyjmujemy gości chcących obejrzeć dom i usłyszeć jego historię. Zapraszamy również i Polonię. Jeśli ktoś z Państwa chciałby nas odwiedzić, zapraszamy do kontaktu: piasecka-m@wp.pl lub pod numerem: 514-764-799. Na co dzień wciąż szukamy pomysłów, jak zdobyć fundusze, aby przywrócić dom do jego dawnego stanu. Zachęcamy do wspierania odbudowy polskich zabytków i wsparcia Rządcówki przez portal zrzutka.pl (prosimy wpisać: Zrzuć się na Rządcówkę) oraz PayPal: piasecka-m@wp.pl Czytaj dalej... Ponad 3 miliardy sekund minęło jak jeden dzień Dokończenie ze strony 7 ścioletni chłopak we Lwowie. Na początku, oczywiście, wszystkie nasze aktywności realizowaliśmy w Chicago oraz okolicach, a także sąsiadujących Stanach, jak Michigan czy Wisconsin. Kiedy już okrzepliśmy na dobre w Chicago, czasu na przyjemności zaczęło powoli przybywać i trafiliśmy na wakacje do Kolorado, do Stanu, w którym zakochaliśmy się na dobre. Ostatecznie Kolorado stało się miejscem, które pozwoliło nam na wspaniałe realizowanie naszych wakacyjnych przygód życia. Ten Stan klimatycznie zbliżył nas do okolic Lwowa i pagórkowatych Bieszczad - pagórkowatych w porównaniu z czternastotysięcznikami w Kolorado. Tak jak do dzisiaj kocham „pagórkowate” Bieszczady, tak, w szczególności, kocham zdecydowanie wyższe góry Skaliste w Kolorado. Cała moja Rodzina - łącznie z Małżonką, Dziećmi i Wnukami (nie mam Wnuczek), równie silnie zakochała się w tym Stanie, a jeden z Wnuków nawet zdecydował się na składanie przysięgi małżeńskiej w Vail. Na tę specjalną okazję, w sierpniu 2019 roku, zjechaliśmy się do tej wspaniałej „alpejskiej” osady w Górach Skalistych, bardzo licznie, całą Rodzinką. W tym gronie nie było już Mojej Małżonki, która zmarła nieco wcześniej, ale jeszcze wspólnie było nam dane, obchodzić 60-tą rocznicę naszego Małżeństwa, czyli wspaniałe Diamentowe Gody. JSz: Jeszcze do niedawna - 2018 rok - bardzo często, wczesnym rankiem, z Lakewood ruszałeś w drogę do Copper Mountain, a wielokrotnie też wspólnie szusowaliśmy po tamtejszych stokach. Twoje rekordy „nartowania” w Kolorado w jednym sezonie sięgają nawet 60-ciu dni spędzonych na nartach. Co dzisiaj w szczególności zachowujesz w swojej pamięci z Twoich pobytów tutaj w Kolorado? HK: Chociaż podróżowałem wiele po Stanach i Świecie to jednak, poza Chicago, najwięcej czasu spędzaliśmy, ja w szczególności, w Kolorado. W Lakewood mamy nasz drugi dom, czyli dom z dala od domu. Wędrówki po górach, narciarstwo, wieczorami brydż z kolegami. Takie trasy zjazdowe jak np. Copper Bowl, Mine Dump, Ptarmigan, czy Gold Digger dawały dużo przyjemności, należały do najbardziej przeze mnie lubianych. Kolorado jest dla mnie miejscem, które, będąc już na stałe w Chicago, odwiedzam każdego dnia w swojej pamięci. Ten Stan odwiedzam teraz najczęściej we wspaniałych wspomnieniach „z młodzieńczych lat”. Dzięki Wnukom, a mam ich pięciu, Rodzinka moja obecnie ponownie wkroczyła na drogę rozwoju i bywają dni, szczególnie te związane z rodzinnymi uroczystościami, świętami, że spotykamy się już w czterech pokoleniach Komendowskich. Na razie wszystko wskazuje na to, że nazwisko moje trafi i do piątego pokolenia, gdyż Prawnuki (Bennett, Harrison i Anna Komendowscy) już się tak nazywają. W imieniu Głosu Polonii dziękuję za pogadankę i życzymy, kolejnego miliarda sekund w pełnym zdrowiu.
Page 1 and 2: GŁOS POLONII W USA the voice of po
Page 3 and 4: Polski Klub w Denver Tłusty Czwart
Page 5 and 6: LUTY FUNDACJA TERAZ POLSKA 2021 5 O
Page 7 and 8: LUTY CIEKAWI POLACY 2021 7 Ponad 3
Page 9 and 10: LUTY PORADY FINANSOWE 2021 9 Odlicz
Page 11: LUTY ZDROWIE 2021 11 Życie jest ja
Page 15 and 16: LUTY MUZYKA 2021 15 Poznajmy bliże
Page 17 and 18: KSIĄŻKA LUTY 2021 17 Wroną po St
Page 19 and 20: PLENEROWNIA: WYPOCZYNEK - REKREACJA
Page 21 and 22: LUTY W OBIEKTYWIE POLONII 2021 21 P
Page 23 and 24: LUTY 2021 23 Informacje konsularne

Głos Polonii w USA | The Voice of Polonia in the USA | Luty 2021

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?