Głos Polonii w USA | The Voice of Polonia in the USA | Luty 2021

More documents

Recommendations

Info

18 LUTY 2021 KULTURA dzam u przyjaciół i jest to fajne i bardzo mi się podoba rodzinne podejście do tego święta w Stanach Zjednoczonych. Oczywiście amerykańskie Boże Narodzenie też jest fajne. Jest dużo takich zwyczajów i dużo elementów, których u nas nie ma. To, co mi się nie podoba, to takie potworne skomercjalizowanie amerykańskiego Bożego Narodzenia. Ale w Polsce podejrzewam, że też dzieje się podobnie. To, co strasznie lubię w okresie Bożego Narodzenia, to pokazy przeróżnych konstrukcji robionych ze światełek. Te „Light Show”, gdzie się przejeżdża samochodem i ogląda się bajkowe obrazy. To lubię i to mi sprawia niezmierną frajdę, bez względu na to, ile mam już lat na karku. Cieszę się z tego dokładnie tak samo, jak Maja i Janek. SH: Przechodząc do mojego ostatniego pytania. Relacjonuje Pan wydarzenia w USA od wielu lat. Czy był jakiś moment, czy jakaś relacja, która utkwiła Panu w głowie najbardziej i zrobiła na Panu największe wrażenie? MW: Na pewno ogromne wrażenie zrobiło na mnie, a raczej wywołało przerażenie to, co relacjonowaliśmy z Haiti. Gdy doszło do trzęsienia ziemi na Haiti w 2010 roku, telewizja TVN wysłała tam naszą ekipę, bo byliśmy najbliżej. Mogliśmy najszybciej tam dotrzeć. Było to coś absolutnie niewiarygodnego, przerażającego i wywołującego też falę pokory. Pokory wobec natury i również pokory wobec warunków życia i jakby zrozumienia tego, że nawet, jak nam się wydaje, że oj ciężko nam, nie najłatwiej nam się żyje i tak dalej to, gdy patrzymy na miejsce, tak przerażająco biedne, jak Haiti, to się nam kompletnie zmienia perspektywa. To jest to jedno, oczywiście nie jest związane ze Stanami Zjednoczonymi, ale jest związane z moją pracą. Natomiast pokory uczą też huragany, oglądanie huraganów z bliska, patrzenie na to, jak niszczycielski jest to żywioł i jak w ciągu paru minut może się okazać, że sytuacja w miarę bezpieczna staje się zagrożeniem życia. Oprócz tego oczywiście wydarzenia polityczne, czyli relacjonowanie wyborów prezydenckich, zwłaszcza tych ostatnich. SH: No to są rzeczywiście niesamowite wybory. MW: To, co się później stało 6 stycznia w Waszyngtonie, obserwowanie tłumu oblegającego Capitol, obserwowanie tego z bliska, było czymś absolutnie niewiarygodnym i nie mieszczącym się w głowie. SH: Nie umiem sobie tego wyobrazić. Oglądałam to w wiadomościach, ale to jest coś innego, niż być tam i to przeżyć. MW: Tak. To było tak niewiarygodne, że relacjonując to, nie dochodziło do nas jeszcze, że obserwujemy coś, co tak naprawdę, jeszcze się nigdy nie wydarzyło wcześniej w historii Ameryki. SH: Miejmy nadzieje, że w środę 20 stycznia będzie spokojnie. MW: Całe miasto jest odcięte od świata. Cały Waszyngton jest odcięty od świata. Nie da się podejść blisko Capitolu. National Mall jest wyłączone kompletnie z użytku. Kilkanaście stacji metra jest wyłączonych z użytku. To jest szok. Ja relacjonowałem i uczestniczyłem jako dziennikarz w 3 poprzednich prezydenckich inauguracjach, ale czegoś takiego po prostu nikt się nigdy nie spodziewał. Wydarzeniami, które robiły ogromne wrażenie i robią zawsze, aczkolwiek niestety spowszechniały całemu światu, są te masowe strzelaniny, a zwłaszcza te w Kolorado, co były w Columbine High School i w Aurorze. To jest dla mnie przerażający znak czasów. Liczba ofiar śmiertelnych w tych masowych strzelaninach tak potwornie wzrosła i w pewnym momencie tych strzelanin było tyle, że nagle cały świat zaczął przechodzić nad tym do porządku dziennego. SH: Właśnie to chciałam powiedzieć. Rozmawiałam z moim mężem, który jest Amerykaninem, na temat tego, co się stało 6 stycznia i mówiliśmy „o cztery osoby zmarły, tak jakby dla nas wszystkich była to jakaś norma, że ktoś został zastrzelony, no trudno” - takie jest teraz podejście. Całe społeczeństwo amerykańskie już przeszło nad tym do normy. MW: Jest to niestety element amerykańskiej rzeczywistości. Sandra Hill Teraz to się trochę uspokoiło, odpukuję w drewniane, żeby tak się utrzymało. SH: Tak naprawdę, jak koronawirus się zaczął, strzelaniny się skończyły. MW: Zobaczymy jak to dalej będzie wyglądało, bo ludzie są tak potwornie zmęczeni i zdesperowani tym wszystkim, co jest związane z koronawirusem, że zobaczymy, jak będzie wyglądała kondycja psychiczna społeczeństwa. To, co się stało 6 stycznia, pokazuje, że z tą kondycją najlepiej nie jest. SH: Panie Marcinie, dziękuję bardzo za Pański czas i za udzielenie wywiadu. Jeśli będzie Pan kiedyś w Kolorado, to Polonia bardzo chętnie Pana przyjmie i pokaże najciekawsze miejsca. MW: Dziękuję i życzę powodzenia w spisywaniu tego wywiadu. Z zawodu fotograf, z zamiłowania malarka i mol książkowy. Prywatnie mama Alexa i Reese. Wraz z mężem, dziećmi i psem mieszka w pięknym Colorado Springs. Pochodzi ze Swarzędza pod Poznaniem. W Ameryce od 2006 roku. Teatr Kwadrat w wersji online: komedia romantyczna „Ślub doskonały” Dominik Drabarek, Teatr Kwadrat „Ślub doskonały” Robina Hawdona to bijąca rekordy popularności na całym świecie komedia. Dzięki platformie VOD Teatru Kwadrat, Polonia w USA może ją zobaczyć w gwiazdorskiej obsadzie i bez ograniczeń regionalnych. Na scenie Paweł Małaszyński, Andrzej Nejman, Marta Żmuda Trzebiatowska i Katarzyna Glinka. Spektakl dostępny będzie od 12 lutego przez kolejne 12 dni. „Ślub doskonały” umiejętnie łączy w sobie romantyzm przedstawienia „Kiedy Harry poznał Sally” z absurdalnym dowcipem i matematyczną precyzją najlepszych światowych fars. Zamierzony przez autorów barokowy weselny kicz to doskonała oprawa dla lokomotywy nieprawdopodobnych zdarzeń, możliwych jedynie w najlepszych klasykach tego gatunku. Jesteś panem młodym w dniu swojego ślubu. Budzisz się rano, właściwie w południe, w pokoju hotelowym, z piękną, nagą nieznajomą u boku. Niestety, wśród zapamiętanych atrakcji wczorajszego kawalerskiego wieczoru, obraz tej ślicznotki nie występuje. A głos twojej przyszłej żony już słychać w hotelowym korytarzu. Wystarczy wyobrazić sobie taką sytuację, by w lot zrozumieć, że życie naszego bohatera już nigdy nie wróci na dotychczasowe tory. Kameralna domowa atmosfera, jaką zapewnia oglądanie sztuki w wersji online i pełne humoru, utrzymane w klimacie komedii romantycznej przedstawienie to doskonały przepis na walentynkowy wieczór we dwoje. Bilety oraz więcej informacji na www.teatrkwadratonline.pl Cena biletu 29 zł Od chwili dokonania płatności, użytkownik otrzymuje dostęp do nagrania na 24h
PLENEROWNIA: WYPOCZYNEK - REKREACJA - NATURA LUTY 2021 19 Kurpiowski Robin Hood Krzysztof Raducha Podlasie z Mazowszem spina kraina zwana Kurpiami. Złośliwi mówią o jej mieszkańcach z pewnym nieukrywanym szyderstwem - Kurpsie. Na początek mała lekcja geografii. Nie wszyscy wiedzą, że Kurpie leżą nad Narwią i Bugiem. Na północ od Narwi to Kurpie Zielone, poniżej zaś zwane są Białymi. Tak więc od Łomży aż po Ostrołękę zielone, a Wyszków i Ostrów to są te białe kurpiowskie szlajduchy. Ponoć ksywka "zielone" wzięła się od łapci, które swego czasu były szykiem mody. Wszyscy ze świeżych łyków wyplatali bambosze na co dzień i do kościoła nosili. Białe, nie od brzozowych bucików swą nazwę powzięli, lecz od Puszczy Białej, w której to mieszkali. Ziemia tam od wieków lichą była. Ponoć żyto rosło na nich jak sosny. Nie tyle wyniosłe co rzadkie. A warzywo tam takie, że ziająć z głodu w polu kapusty tu skończył. Ogólnie wiele zwierzyny w Białej Puszczy żyje, z tym że najwięcej to tych co się zwą na literkę ziet. Są zilk, ziajać i zieziórka, zaś jeleni też tu co niemiara. Dość już rubasznych żartów z naszych Kurpsi, czas Wam przedstawić kogoś z kogo są bardzo dumni. Nie wiem czy wiecie, że żył tu istny kurpiowski Janosik plus Wilhelm Tell połączony z Czarnym Tulipanem. Wielki żal mam tylko, że nikt o nim jeszcze nie nakręcił filmu. Toż to gotowy scenariusz na super rozbójniczy i przygodowy serial. Muszę do kogoś o tym napisać. Ludzie ... Toż to Oskar lub co najmniej jakiś Cezar gotowy. Żeby nie przeciągać waszej niecierpliwości, przejdę może już do tematu dzisiejszej wyprawy. Czas więc zacząć podróż po kurpiowskich piachach, lecz zacznę od garści historycznych faktów. Krajem naszym w tym czasie rządził Szwab spod Drezna, szmalcowny gość z bogatej familii August Sas. Żeby władać Polską i wygrać jak mówią wolne królewskie wybory, przetransferował połowę sejmowych posłów i kasę z moskiewskiej pożyczki. A jakby było mało tego, po sfałszowanym jak nic głosowaniu, w nocy cichaczem wyniósł ze Skarbca Królewskiego pod pazuchą, niby to już swoje berło i Polski koronę. Kraj nasz był wielki, wstawał z kolan właśnie, w papierach był ... prawie potęgą światową. W rzeczy samej jednak stał nad krawędzią totalnej gameli. Wszędzie jak nie korupcja, to szlachecka samowola. Sas się gość nazywał. Kafar lub ABS, jak to młodzi mówią. Pudziana z postury przypominał. Pił za sześciu, żarł za kompaniję całą. A i pies na baby był niewyobrażalny. Cwana niby była z niego bestia. Szwecji jako Saski władca wypowiedział wojnę, ale rozgrywkę z nią na polskiej ziemi sobie toczył. Ganiali się w tę i nazad po mazowieckiej i kurpiowskiej ziemi. Jak nie jedni to drudzy nas do cna grabili. Przeto bida okrutna tu była, kościoły grabili, bożnice palili. Chłopów na drzewach wieszali, kobiety zniewalali. W tym miejscu pojawia się w mym opowiadaniu młody Kurpś - nazwijmy go Stachu, bo tak za nim wołali. Służył on jako żołnierz poborowy w zaciężnym pruskim regimencie. Przez upojną noc z pewną piersiastą karczmarką, spóźnił się na poranny apel. Pruski dryl w jego jednostce trzymał tam dowódca i pod mur stawiać go już zamierzał. Miał on wielką ochotę naszego bohatera po prostu za niesubordynację rozstrzelać. Nadzwyczajną silną woli Stach wraz z kilkoma kumplami, z celi ot tak wzięli i sobie nawiali. Stach jak Sokole Oko, potrafił z dwustu kroków z muszkietu trafić w ziarnko grochu, lub zza rogu, jedną kulą rozwiązać kokardy w gorsecie, jakieś pięknej panny. Legendy krążyły o jego strzeleckich i miłosnych wyczynach. W Kurpiowskiej Puszczy żywot swój wiódł niezbyt to spokojny. Łupił co bogatszych Moskali i Szwedów, Prusaków i Litwinów. Wszystko co po drogach i po wsiach z wojskiem maszerowało. Jak coś więcej złupił, przepijał po karczmach. Biednych bywało, że wziął pod swoją obronę. Od czasu do czasu ze swymi kamratami pogonił też z zagrody żołdaków lub maruderów, co gospodarzy chcieli do cna ogołocić. Razu pewnego w karczmie pod Łomżą, gdzie bawili się po jakimś rozboju, wtoczył się do środka gość ze świtą swoją. Mordeczkę gość rozdarł "dawaj karczmarzu co tam masz najlepszego, bo pić się nam chce. Ino tylko żywo". Jako, że byli wszystkie w cywilnych gajerkach, więc nikt nie mógł poznać, że z królem Sasem ma tu do czynienia. Ochlaje usiedli i dawaj bajdurzyć jacy to są jurni i przy tym majętni. Wszystkich tu szaraczków kupią, a w piciu nikt im się nie zrówna. Stach się z rogu izby wynurzył, i prach w ucho przywalił największemu krzykaczowi. Facet wielki, odwagę docenił i ze śmiechem na ustach posadził przy sobie. Dawaj opowiadać o podbojach sercowych, o przednich imprezkach pałacowych. Pili ze Stachem jak równy z równym sobie. Towarzystwo topniało i pod stół spadało. Stach zakrzyknął Hej...Lejba podaj konwę tej swojej przedniej siwuchy. Zobaczem czy Fredzio, bo tak się przedstawił z pierwszego imienia August Sas dla pełnego kamuflażu. Jako, że już mieli całkiem nieźle w czubie, zaczął Fredek Stacha Konwą rubasznie nazywać. Gdy po czwartej konwie i Stach również pod stół się obalił, August ledwo z ławy unosząc swoje wielkie cielsko rzekł ... No i kto tu jest Mocny? Wybełkotał swym pijackim sznapsbarytonem. Zyskał Stach Konwa sławę wśród pałacowych opojów, lecz od złego końca to go nie uchroniło. Stacha za wcześniejszą dezercję i za niecne według okupantów czyny, które nie podpadały pod przedawnienia paragraf, trafił przed sąd połowy w Jednaczewskim Lesie. Ponoć kazał sobie przed śmiercią podać konwę wódki i z szelmowskim uśmiechem na ustach, poszedł na swój szubieniczny koniec. Jakby było mało tych jego popisów, oficerowi z eskorty ponoć skopał tyłek. Legendą obrósł, stał się symbolem walki z cudzoziemską sołdacką hołotą. Pomnik mu w Łomży sprawili, lecz nikt o nim słowem nie uczy w historii … Może był tu hulaką, może niezłym opojem, ale bronił słabszych kurpiowskich chłopów. Stach Konwa to lokalna legenda, jak mówiłem. Istny kurpiowski Janosik. Może po tym wpisie, ktoś się do mnie odezwie i jako gotowy scenariusz na film sobie weźmie. Łomża i pomnik Stacha Konwy Albumy Krzysztof Raducha Gawędziarz, bajarz, fotograf, pasjonat turystyki rowerowej. Urodzony na pograniczu dwóch pięknych krain: Podlasia i Mazowsza. Jego pasją są rowerowe podróże, które opisuje na Facebooku oraz w albumach "Spacer po podlaskich zakamarkach", "Tam, gdzie Podlasie z Mazowszem o duszę wędrowca walczy…", "Gdzie pachnie chleb i cisza gra…", "Gdy serce Twe piękne Podlasie skradnie…". Albumy można nabyć w internetowej księgarni https://ksiegarnia-puszczyk.pl lub pod adresem raducha@wp.pl. Zbójna - mała wieś z kurpiowskimi tradycjami. Można tu spotkać młode dziewczyny idące do kościoła w ludowych strojach Autor przy pomniku najsłynniejszej Łomżynianki, czyli Pani Hanki Bielickiej
Page 1 and 2: GŁOS POLONII W USA the voice of po
Page 3 and 4: Polski Klub w Denver Tłusty Czwart
Page 5 and 6: LUTY FUNDACJA TERAZ POLSKA 2021 5 O
Page 7 and 8: LUTY CIEKAWI POLACY 2021 7 Ponad 3
Page 9 and 10: LUTY PORADY FINANSOWE 2021 9 Odlicz
Page 11 and 12: LUTY ZDROWIE 2021 11 Życie jest ja
Page 13 and 14: LUTY FELIETON 2021 13 Ratujmy Polsk
Page 15 and 16: LUTY MUZYKA 2021 15 Poznajmy bliże
Page 17: KSIĄŻKA LUTY 2021 17 Wroną po St
Page 21 and 22: LUTY W OBIEKTYWIE POLONII 2021 21 P
Page 23 and 24: LUTY 2021 23 Informacje konsularne

Głos Polonii w USA | The Voice of Polonia in the USA | Luty 2021

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?