E_LAI_2_2022_short

N O W A P R E N U M E R A T A 2 0 2 2 

Lotnictwo Aviation International 

Cena detaliczna 17,99 zł | Prenumerata roczna: 198,00 zł 

12 numerów w tym 1 numer GRATIS 

Obejmuje numery od 1/2022 do numeru 12/2022. 

NOWE 

CENY 

OBOWIĄZUJĄ: 

OD 1 STYCZNIA 2022 

Wojsko i Technika Historia 

+ numery specjalne (6+6) 

Cena detaliczna 19,50 zł | Prenumerata roczna: 215 zł 


Obejmuje 6 numerów regularnych 

i 6 numerów specjalnych wydawanych w 2022 roku. 

PRENUMERATA 

OSZCZĘDZAJ 

I BĄDŹ 

NA BIEŻĄCO 

Wojsko i Technika 

Cena detaliczna 16,50 zł | Prenumerata roczna: 182,00 zł 


Obejmuje numery od 1/2022 do numeru 12/2022. 

Prenumeratę zamów na naszej stronie internetowej www.zbiam.pl lub dokonaj wpłaty 

na konto bankowe nr 70 1240 6159 1111 0010 6393 2976

Vol. VIII, nr 2 (78) 

Luty 2022 

Numer 2 

ISSN 2450–1298 | nakład: 14.5 tys egz. 

Zdjęcie okładkowe: 

Samolot Boeing 777X. Fot. Michał Petrykowski 

Aktualności wojskowe 

Paweł Bondaryk, Paweł Henski, 

Stanisław Kutnik...................................4 

Wojskowe Zakłady Lotnicze 

Nr 1 S.A. kolejny raz 

z rekordowymi przychodami 

materiały prasowe WZL Nr 1 S.A........8 

Mojave: samolot bezzałogowy 

do zadań specjalnych 

Paweł Henski.......................................11 

Aktualności kosmiczne 

Waldemar Zwierzchlejski...................12 

W numerze 

Rejestr polskich statków 

powietrznych 2022 

Jerzy Liwiński..................................... 46 

Drugie życie MQ-9A Reaper 

w USAF? 

Paweł Henski...................................... 54 

54 

Redaktor naczelny 

Jerzy Gruszczyński 

jerzy.gruszczynski@zbiam.pl 

Korekta 

Stanisław Kutnik 

Redakcja techniczna 

Adam Mojski, 

redakcja.techniczna@zbiam.pl 

Stali współprawcownicy 

Piotr Abraszek, Paweł Bondaryk, Piotr Butowski, 

Robert Czulda, Jerzy Gotowała, Paweł Henski, 

Andrzej Kiński, Jerzy Liwiński, Marek Łaz, 

Edward Malak, Łukasz Pacholski, 

Michał Petrykowski, Miłosz Rusiecki. 

Wydawca 

Zespół Badań i Analiz Militarnych Sp. z o.o. 

ul. Anieli Krzywoń 2/155 

01-391 Warszawa 

office@zbiam.pl 

Biuro 

ul. Bagatela 10/17 

00-585 Warszawa 

Dział reklamy i marketingu 

Andrzej Ulanowski 

andrzej.ulanowski@zbiam.pl 

Dystrybucja i prenumerata 


Reklamacje 


Siły powietrzne Hiszpanii 

Wojska Lądowe i Marynarka Wojenna 

Aktualności cywilne 

Paweł Bondaryk..................................14 

Nowości końca roku 2021 

w lotnictwie rosyjskim 

Piotr Butowski.....................................16 

36 

64 

Prenumerata 

realizowana przez Ruch S.A: 

Zamówienia na prenumeratę w wersji 

papierowej i na e-wydania można 

składać bezpośrednio na stronie 

www.prenumerata.ruch.com.pl 

Ewentualne pytania prosimy kierować 

na adres e-mail: prenumerata@ruch.com.pl lub 

kontaktując się z Telefonicznym 

Biurem Obsługi Klienta pod numerem: 

801 800 803 lub 22 717 59 59 

– czynne w godzinach 7.00–18.00. 

Koszt połączenia wg taryfy operatora. 

Copyright by ZBiAM 2022 

All Rights Reserved. 

Wszelkie prawa zastrzeżone 

Przedruk, kopiowanie oraz powielanie na inne rodzaje 

mediów bez pisemnej zgody Wydawcy 

jest zabronione. Materiałów niezamówionych, 

nie zwracamy. Redakcja zastrzega sobie prawo 

dokonywania skrótów w tekstach, zmian tytułów 

i doboru ilustracji w materiałach niezamówionych. 

Opinie zawarte w artykułach są wyłącznie opiniami 

sygnowanych autorów. Redakcja nie ponosi 

odpowiedzialności za treść zamieszczonych ogłoszeń 

i reklam. Więcej informacji znajdziesz na naszej 

nowej stronie: 

www.zbiam.pl 

16 

Bliskowschodni rynek lotniczy 

Michał Petrykowski.............................26 

Siły powietrzne Hiszpanii. 

Wojska Lądowe i Marynarka 

Wojenna 

Jacek Fiszer, Jerzy Gruszczyński..... 36 

Zapraszamy na nasz fanpage 

facebook.com/lotnictwoaviationinternational 

Polskie samoloty 

rozpoznawcze: 1945-2020 (5) 

Adam Gołąbek, Andrzej Wrona........ 64 

Focke-Wulf Fw 187. 

Zapomniany myśliwiec 

Luftwaffe (1) 

Marek J. Murawski............................. 72 

72 

www.zbiam.pl Lotnictwo Aviation International 3

PRZEMYSŁ LOTNICZY 

Nowości końca roku 2021 

w lotnictwie rosyjskim 

Piotr Butowski 

Koniec każdego roku to czas pospiesznego wykonywania planów. W Federacji Rosyjskiej 

zawsze w ostatnich tygodniach roku sporo się dzieje i rok 2021, pomimo pandemi COVID-19, 

nie był wyjątkiem. Kilka ważnych wydarzeń przesunęło się na początek bieżącego roku. 

Pierwszy strategiczny 

bombowiec 

Tu-160 zbudowany 

po wieloletniej przerwie 

wystartował 

do pierwszego lotu 

12 stycznia 2022 r. 

z lotniska zakładu 

w Kazaniu. Spędził 

w powietrzu pół 

godziny. 

Pierwszy nowy Tu-160 

Najważniejsze i długo oczekiwane wydarzenie – pierwszy 

lot pierwszego zbudowanego od nowa po wielu latach przerwy 

strategicznego samolotu bombowego Tu-160 – nastąpiło 

już w nowym roku, 12 stycznia 2022 r. Samolot Tu-160M, 

jeszcze niepomalowany, wystartował z lotniska zakładu 

w Kazaniu i spędził w powietrzu pół godziny na wysokości 

do 600 m. Samolot nie wciągał podwozia, ani nie składał 

skrzydła. Za sterami była czteroosobowa załoga dowodzona 

przez Wiktora Minaszkina, szefa pilotów doświadczalnych 

Tupolewa. Fundamentalne znaczenie dzisiejszego wydarzenia 

polega na tym, że nowy samolot jest zbudowany całkowicie 

od nowa, od zera – tak ocenił wagę tego lotu dyrektor generalny 

Połączonej Korporacji Lotniczej (OAK) Jurij Slusar. 

Rosjanie mieli zamiar zdążyć z nowym Tu-160M na okrągłą 

rocznicę – 18 grudnia 2021 r. minęło 40 lat od pierwszego 

lotu Tu-160 w 1981 r.; nie udało się, ale i tak poślizg okazał 

się niewielki. 

Co prawda, nie jest do końca pewne, czy przy produkcji 

tego samolotu nie wykorzystano częściowo gotowego płatowca. 

Produkcja seryjna Tu-160 była prowadzona w Kazaniu 

w latach 1984-1994; później w zakładzie pozostały jeszcze 

cztery niedokończone płatowce. Trzy z nich zostały dokończone 

po jednym w 1999, 2007 i 2017 r., a jeszcze jeden nadal 

pozostawał w zakładzie. Formalnie, samoloty nowej produkcji 

oznaczane są Tu-160M2 (izdielije 70M2), w odróżnieniu 

od Tu-160M (izdielije 70M) będących zmodernizowanymi 

samolotami operacyjnymi, ale w informacjach prasowych 

OAK dla wszystkich stosuje oznaczenie Tu-160M. 

Jako że dla Rosjan priorytetem są ich jądrowe siły strategiczne, 

to Tu-160M, zarówno nowa produkcja, jak i modernizacja 

obecnie użytkownych samolotów, jest najważniejszym 

realizowanym obecnie lotniczym programem wojskowym. 

28 grudnia 2015 r. rosyjskie ministerstwo przemysłu i han- 

Wznowienie produkcji 

Tu-160 wymagało 

odtworzenia wielu 

utraconych technologii, 

w tym wykonywania 

wielkowymiarowych 

paneli 

z tytanu, mocnych 

mechanizmów zmiany 

skosu skrzydła 

oraz silników. 

16 

Lotnictwo Aviation International LUTY 2022

Lotnictwo cywilne 

Bliskowschodni rynek lotniczy 

Michał Petrykowski 

17 edycja Dubai Airshow była pierwszą masową, międzynarodową imprezą lotniczą jaka odbyła 

się od 2019 r. i największą jak dotychczas cyklicznie organizowaną pod tą nazwą od 

1989 r. Salon zgromadził 1200 wystawców, w tym 371 nowych, ze 148 państw. Dwuletnia 

przerwa w organizacji targów na świecie, spowodowana wiadomymi względami, rozbudziła 

duże nadzieje i oczekiwania szczególnie wśród obserwatorów rynku cywilnego. Z tego też 

względu Dubai Airshow postrzegany był jako barometr nastrojów i tendencji w lotnictwie 

komercyjnym, liczba zaś zamówień odzwierciedlać miała dynamikę powrotu branży do wyników 

przewozowych sprzed pandemii. 

I 

rzeczywiście podczas imprezy zebrano zamówienia 

i opcje na ponad 500 maszyn, z czego 479 to potwierdzone 

kontrakty. Są to wyniki znacznie lepsze niż uzyskane 

podczas targów w Dubaju w 2019 r. (niespełna 300 

samolotów), co daje powody do ostrożnego optymizmu. 

Pod względem liczby transakcji poprzednie edycje imprezy 

zdominowali przewoźnicy bliskowschodni, w ubiegłym 

roku zaś jedynie dwie linie z regionu zainteresowane były 

nowymi konstrukcjami (Jazeera Airways list intencyjny na 

28 A320/321neo i Emirates Airline na dwa B777F). 

Jebel Ali), to komplementarny port dla Dubai International 

Airport (DXB). W 2007 r. ukończono budowę jedynej jak dotąd 

drogi startowej DWC, a inauguracja rejsów cargo miała 

miejsce w lipcu 2010 r. Pierwszy rejs pasażerski wykonany 

został w lutym następnego roku, a pierwszymi liniami 

które regularnie operowały z DWC zostały w październiku 

2013 r. Wizz Air oraz Nas Air (obecnie Flynas). Zgodnie 

z założeniami DWC miał dysponować sześcioma drogami 

startowymi o długości 4500 m, jednak ich liczbę zmniej- 

Dubai International 

Airport (DXB) to 

największy port w regionie, 

jednocześnie 

hub Emirates Airline. 

Na pierwszym 

planie terminal T3 

należący do linii, 

w chwili ukończenia 

największa budowla 

pod względem 

powierzchni na 

świecie, zajmująca 

1,7 mln m². 

Lotniska Dubaju: DWC i DXB 

Miejsce organizacji targów w Dubaju – lotnisko Al Maktoum 

International (DWC) – znane także jako Dubai World 

Central – jest doskonałym przykładem tego jak ogólna koniunktura 

na rynku lotniczym wpływa na rozwój jednego 

tylko portu lotniczego. Według założeń Al Maktoum International 

Airport, położony 37 km na południowy zachód od 

centrum Dubaju (i kilka kilometrów od morskiego portu 

World Dubai Central (DWC) zgodnie z założeniami miał być największym 

lotniskiem na świecie, zdolnym do obsługi ponad 160 

mln pasażerów rocznie. Na jego terenie powstała wydzielona 

infrastruktura wystawowa – od 2013 r. organizowane są tam 

targi Dubai Airshow. 

26 


Siły powietrzne 

Siły Powietrzne Hiszpanii 

Wojska Lądowe i Marynarka Wojenna 

Jacek Fiszer, Jerzy Gruszczyński 

Hiszpania, choć nie jest bezpośrednio zagrożona agresją ze strony nieprzyjaznych sąsiadów, 

utrzymuje zaskakująco silne wojska. Warto zwrócić uwagę, że Wojska Lądowe (Ejército de 

Tierra) mające w swoim składzie dwie dywizje, są niemal równie silne jak Wojska Lądowe 

Niemiec. W Wojskach Lądowych Hiszpanii służy (2021 r.) 75 822 oficerów, podoficerów i żołnierzy 

zawodowych, bowiem zasadnicza obowiązkowa służba wojskowa jest obecnie zawieszona 

(ale nie zniesiona). 

Na czele Wojsk Lądowych stoi Sztab Generalny 

Wojsk Lądowych (Estado Mayor del Ejército de 

Tierra), którego siedziba znajduje się w Madrycie. 

Zadaniem sztabu jest planowanie rozwoju Wojsk Lądowych, 

organizowanie i przygotowanie sił pod względem 

wyposażenia, wyszkolenia i gotowości do użycia, a także 

koordynacja różnych przedsięwzięć organizacyjnych 

i szkoleniowych. Wygenerowane siły są przekazywane 

do dyspozycji dowództw operacyjnych, które kierują bezpośrednio 

ich użyciem. Sztab składa się z sekretariatu 

administrującego, oddziału planowania, oddziału operacyjnego 

i oddziału logistycznego oraz mniejszych samodzielnych 

wydziałów. Jednym z ważniejszych pionów 

sztabu jest szefostwo łączności i systemów teleinformatycznych, 

odpowiadające za utrzymanie sieci informatycznych 

oraz łączności w Wojskach Lądowych, ale też za 

kartografię i zabezpieczenie w niezbędną informację. 

Za operacyjne dowodzenie Wojskami Lądowymi odpowiada 

Dowództwo Sił Wojsk Lądowych (Fuerza Terrestre 

del Ejército de Tierra de España), które znajduje się w Sewilli. 

To właśnie temu dowództwu podlegają bojowe formacje 

hiszpańskich wojsk lądowych, zgrupowane w dwóch dywizjach: 

División „Castillejos” w Huesca niedaleko od granicy 

Jedyną jednostką 

hiszpańskiego lotnictwa 

Wojsk Lądowych 

wyposażoną w NH90 

TTH, jest batalion 

BHELMA III stacjonujący 

w Aeropuerto 

de Agoncillo w północno-wschodniej 

Hiszpanii. 

Hiszpania planowała 

zakup 104 NH90, 

w tym 48 dla lotnictwa 

Wojsk Lądowych. 

Wobec kryzysu finansowego 

zamówienie 

ograniczono do 16. 

Dopiero obecnie 

mówi się o pozyskaniu 

kolejnych NH90. 

36 


Lotnictwo cywilne 

Rejestr polskich 

statków powietrznych 2022 

Jerzy Liwiński 

Do rejestru statków 

powietrznych zostało 

wpisanych 180 samolotów 

komunikacyjnych, 

a ich największym 

operatorem są 

PLL LOT (73 szt.). Na 

zdjęciu Boeing B787- 

9 (rej. SP-LSC, wpis 

26.06.2018 r.). 

Na początku stycznia 2022 r. do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego 

było wpisanych 3116 statków powietrznych. W ciągu minionego roku zarejestrowano 

204 egzemplarze sprzętu, a wykreślono 97. Ubiegłorocznymi, ważnymi wydarzeniami 

były wpisy: ośmiu Boeingów 737 MAX 8-200 linii Buzz, dwóch sanitarnych Learjet 75 Liberty 

i historycznego, odrzutowego samolotu myśliwskiego Lim-2. Prawie 270 statków w rejestrze 

ma 50 i więcej lat, a najstarszym jest pamiętający czasy II wojny światowej de Havilland 

DH.82A Tiger Moth (SP-YAA). 

Rejestr i ewidencję statków powietrznych prowadzi 

Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Poprzez 

wpisanie do rejestru stwierdza się tożsamość danego 

egzemplarza sprzętu, określa właściciela i ewentualnie 

użytkownika, a także ustanawia się jego przynależność 

państwową. Statkom powietrznym nadaje się znak 

rozpoznawczy, składający się ze znaków przynależności 

państwowej i oddzielonych poziomą kreską znaków rejestracyjnych. 

Trzy litery otrzymują: samoloty, śmigłowce, 

sterowce, balony i bezzałogowe statki powietrzne (+25 kg), 

a cztery cyfry: szybowce i motoszybowce. Natomiast urządzenia 

latające wpisane do ewidencji otrzymują czteroliterowe 

znaki rejestracyjne. 

Rok 2021 w rejestrze 

W ubiegłym roku działalność rejestru polskich statków 

powietrznych została zainaugurowana 5 stycznia wpisem 

samolotu Cessna F172, rej. SP-NAS i śmigłowca Bell 429, rej. 

SP-KKS. W ciągu 12 miesięcy wykonano ponad 500 różnych 

operacji, głównie wpisów, wykreśleń i zmian danych adresowych 

lub własnościowych sprzętu. Do rejestru zostało 

wpisanych 204 egz., w tym: 98 samolotów, 28 śmigłowców, 

3 motoszybowce, 55 szybowców i 20 balonów. Natomiast 

wykreślonych zostało 97, w tym: 55 samolotów, 21 śmigłow- 

Ubiegłorocznym wydarzeniem w rejestrze był wpis ośmiu B737 

MAX8-200 linii Buzz. Są to nowe samoloty pozyskane bezpośrednio 

z fabryki Boeinga w Seattle. Na zdjęciu jeden z zarejestrowanych 

B737, rej. SP-RZE (poz. 5509, wpis 2.09.2021 r.). 

46 


BEZZAŁOGOWCE 

Bezzałogowy 

samolot rozpoznawczo-szturmowy 

General 

Atomics MQ-9A 

Reaper ze stacjonującego 

w Creech AFB 

w Newadzie skrzydła 

432nd Wing podczas 

lotu nad poligonem. 

Reaper jest średnioplatem 

z silnikiem 

AlliedSignal Garret 

TPE331-10T o mocy 

671 kW, umieszczonym 

w tylnej części 

kadłuba i napędzającym 

trójłopatowe 

śmigło pchające oraz 

motylkowym usterzeniem 

ogonowym. 

Drugie życie 

MQ-9A Reaper w USAF? 

Paweł Henski 

Jeszcze do niedawna siły powietrzne Stanów 

Zjednoczonych planowały relatywnie szybkie 

wycofanie ze służby samolotów zdalnie 

pilotowanych typu General Atomics MQ-9A 

Reaper. Uważano, że powolne, łatwo wykrywalne 

dla stacji radiolokacyjnych i podat- 

ne na zestrzelenie bezzałogowce nie będą 

miały racji bytu w konflikcie z bardziej zaawansowanym 

przeciwnikiem. Rezygnacja 

z dalszych zakupów MQ-9A miała pozwolić 

na rozwinięcie programu budowy samolotów 

bezzałogowych nowej generacji (MQ-X). 

Plan ten jednakże spotkał się ze sprzeciwem 

Kongresu Stanów Zjednoczonych. Legislatorzy 

zatwierdzili fundusze na kontynuację 

programu i zakupy kolejnych Reaperów 

w latach fiskalnych 2021–2022. Wygaszaniu 

programu MQ-9A niechętni są również 

dowódcy jednostek operacyjnych. Pomimo 

wycofania się Stanów Zjednoczonych z Iraku 

i Afganistanu zapotrzebowanie na „usługi” 

floty MQ-9A wcale nie maleje. Reapery 

zapewniają dowódcom różnego szczebla nieprzerwaną 

możliwość monitorowania sytuacji 

w zapalnych częściach świata. Potencjał 

MQ-9A z pewnością nie został jeszcze w pełni 

wykorzystany. 

54 


Siły powietrzne 

Samolot myśliwsko-bombowy 

Su-22 

z numerem bocznym 

„3306” kołuje na 

start do lotu rozpoznawczego 

z lotniska 

w Świdwinie. Wraz 

z likwidacją 7. elt 

ciągłość tego typu 

zadań przejęła 

jedyna jednostka 

wyposażona w ten 

typ – 40. elt. 

Polskie samoloty 

rozpoznawcze 

1945-2020 cz.5 

Adam Gołąbek, Andrzej Wrona 

Obecnie polskie Siły Powietrzne dysponują trzema typami samolotów (Suchoj Su-22, Lockheed 

Martin F-16 Jastrząb i PZL Mielec M28 Bryza), które mogą wykonywać loty rozpoznawcze. 

Ich szczegółowe przeznaczenie jest różne, jednak pozyskane za pomocą ich systemów zadaniowych 

pojedyncze dane rozpoznawcze wpływają bezpośrednio na kompletność systemu 

interpretacji i weryfikacji danych. Samoloty te różnią się od siebie także wykorzystywanymi 

środkami oraz sposobem zdobywania danych a także ich obróbką i przekazywaniem do dowództwa. 

Czwarty typ wszedł do wyposażenia lotnictwa Straży Granicznej w 2020 r. (motoszybowiec 

Stemme ASP S15) i ten fakt również został odnotowany w artykule. 

Samoloty myśliwsko-bombowe Su-22 zostały wprowadzone 

do wyposażenia polskiego lotnictwa wojskowego 

w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku 

w ilości 110 egzemplarzy, w tym: 90 jednomiejscowych 

bojowych Su-22M4 i 20 dwumiejscowych szkolno-bojowych 

Su-22UM3K. W pierwszej kolejności wdrożono je do 

eksploatacji w 6. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego 

w Pile (1984 r.) i 40. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego 

w Świdwinie (1985 r.), a następnie w 7. Pułku Lotnictwa 

Bombowo-Rozpoznawczego w Powidzu (1986 r.) 

i 8. Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Mirosław- 

Po wycofaniu z eksploatacji Su-20, Su-22 przejęły po nich 

zadania wykonywane z zasobnikiem KKR. W początkowym 

okresie do misji rozpoznawczych przystosowano m.in. 5 samolotów 

30 serii produkcyjnej. 

64 


monografiA 

1 

Focke-Wulf Fw 187 

Zapomniany myśliwiec Luftwaffe 

Marek J. Murawski 

Focke-Wulf Fw 187 

V1, W.Nr. 949 przed 

startem do pierwszego 

lotu wykonanego 

10 kwietnia 1937 r. 

W drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku, obok tradycyjnych konstrukcji jednomiejscowych 

i jednosilnikowych samolotów myśliwskich oraz dwusilnikowych i wielomiejscowych 

ciężkich myśliwców, pojawiła się koncepcja stworzenia dwusilnikowego, jednomiejscowego 

samolotu pościgowego. W Holandii powstał Fokker D.XXIII, w Związku Radzieckim MiG-5 

(DIS-200), w Niemczech Focke-Wulf Fw 187, w Wielkiej Brytanii Westland Whirlwind, a w Stanach 

Zjednoczonych Lockheed P-38 Lightning. Tylko dwie ostatnie konstrukcje trafiły do 

służby liniowej lecz sławę, trwającą do dnia dzisiejszego, zdobył wyłącznie Lightning. 

Z 

początkiem 

1934 r. Ministerstwo Lotnictwa 

Rzeszy (Reichsluftministerium – RLM) ogłosiło 

konkurs na stworzenie nowoczesnego, 

jednomiejscowego samolotu myśliwskiego, który 

mógłby zastąpić użytkowane dotychczas dwupłatowce 

Heinkel He 51 i Arado Ar 68. Nowy myśliwiec 

miał mieć konstrukcję całkowicie metalową oraz 

osiągać prędkość przekraczającą 400 km/h z nowym 

silnikiem Junkers Jumo 210 o mocy maksymalnej 

600 KM. Uzbrojenie strzeleckie powinno składać się 

z co najmniej trzech karabinów maszynowych lub 

z jednego automatycznego działka lotniczego oraz 

dwóch karabinów maszynowych. Do konkursu przystąpiły 

cztery firmy lotnicze: Arado, Heinkel, Messerschmitt 

i Focke--Wulf. 

Arado przedstawił projekt Ar 80. Był to wolnonośny 

dolnopłat z charakterystycznym układem skrzydeł 

w kształcie spłaszczonej litery W oraz stałym podwoziem. 

Focke-Wulf zaproponował konstrukcję opartą 

o wcześniejszy model Fw 56 Stößer, czyli Fw 159 w układzie 

górnopłata typu parasol z zakrytą kabiną i chowanym 

podwoziem. Messerschmitt stworzył zgrabny wolnonośny, 

dolnopłat oznaczony Bf 109, który bazował 

na doświadczeniach zdobytych podczas eksploatacji 

doskonałego samolotu kurierskiego i dyspozycyjnego 

Bf 108 Taifun. Heinkel zaprezentował wolnonośny dolnopłat 

ze skrzydłami o eliptycznym obrysie, a w wi- 

Samolot Fw 187 V1 

na lotnisku fabrycznym 

w Bremen, 

zwraca uwagę układ 

skrzydła w kształcie 

spłaszczonej litery W. 

72

E_LAI_2_2022_short

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?