Rankowa katastrofa

zmęczony”. Grrr… Nie będę o tym myśleć, optymizm,
Wera, optymizm.
Nałożyłam obiad sobie i Przemkowi, wzięłam butelkę
wina z lodówki i zaniosłam wszystko do stolika.
Mój szanowny małżonek nawet nie poczekał,
aż skończy obiad, odpalił PlayStation i tyle było
z mojego Netflixa. Wyglądało na to, że romantyczny
wieczór pozostanie w strefie marzeń.
„Jedna butelka na bank nie wystarczy” – pomyślałam
i ze złością dźgałam zapiekankę ziemniaczaną,
patrząc, jak mój mąż trzyma w rękach plastikową
zabawkę i za jej pomocą ściga się małym
wirtualnym samochodzikiem. Brutalna wizja widelca
wbijającego się w jego rękę nieproszona pojawiła
się w mojej głowie. Szybko się jej pozbyłam,
bo w końcu żonie nie wypada mieć morderczych
wizji, w których jej własny mąż jest ofiarą. Po prostu
nie wypada, prawda? Nic jednak nie mogłam
poradzić na niewielki uśmiech, który pojawił się na
moich ustach, gdy oczyma wyobraźni widziałam
bardzo zaskoczoną minę Przemka…
***
Cholera, cholera, cholera! Co za diabeł mnie
podkusił, żeby otworzyć tę drugą butelkę i odpalić
po raz tysiąc pięćdziesiąty Pamiętniki wampirów.
Mogłam się jedynie pocieszyć, że gdybym zrobiła
maraton z moim ulubionym superbohaterem, praw-
— 10 —