Rankowa katastrofa

More Magazines

Recommendations

Info

liśmy w jednym mieście, a nigdy się nie spotkaliśmy.To praktycznie grzech, ale jeszcze to nadrobię.Nie rozumiałam ludzi, którzy mogli spać w samolotachczy pociągach. Mnie przerażała wizja snuw towarzystwie zupełnie obcych ludzi, w końcunigdy się nie wie, kto siedzi obok ciebie. Kupiłamsłodkie przekąski, gdy tylko obsługa zaczęła serwis,włączyłam muzykę i, nie nawiązując z nikim kontaktu,zajadałam i pozwoliłam porwać się myślom.Warszawa powitała mnie cudowną pogodą,za takimi słonecznymi dniami tęskniłam najbardziej.Uwielbiałam ciepło, nienawidziłam marznąć,a moje włosy źle znosiły wilgoć, ale czego sięnie robi dla miłości, co? Przemek chciał zamieszkaćna Wyspach, a ja nie wyobrażałam sobie życiaosobno, więc pojechałam razem z nim. Na ogół nienarzekałam, ulubiona fryzjerka radziła sobie z moimiwłosami – chwała za zabiegi keratynowe! Ciepłeskarpety i swetry zajmowały większość mojej szafy,a ja mogłam być z facetem, którego kochałam.Moi rodzice do tej pory nie wybaczyli nam szybkiegoślubu w urzędzie w Nottingham. Ślubu bezich obecności… Podobno zawsze chcieli mnie zobaczyćw białej sukni, idącą do ołtarza i tańczącąpierwszy taniec z moim mężem. Jeszcze nie wszystkostracone – młodsza siostra, Amelia, planowałaten wielki dzień od przedszkola. Im dłużej o tymmyślałam, tym bardziej zdawałam sobie sprawęz tego, że ja też tego pragnęłam… Welonu, rodziny— 14 —
razem ze mną, przyjaciółek jako druhny… Chciałamtych wszystkich wycieczek w poszukiwaniu tejjednej jedynej idealnej sukni ślubnej. Chciałam nerwowegooczekiwania na przyszłego męża w moimdomu rodzinnym… Ale Przemek wolał ślub w urzędzie,a kasę, którą musielibyśmy wydać na tę całąszopkę, jak to określał, przeznaczyliśmy na wakacjewe dwoje. Szczerze mówiąc, niewiele z nich pamiętam,przez większość czasu albo leżeliśmy naplaży, albo przesiadywaliśmy w lokalnych barach,ciesząc się wolnością, sobą i świetną pogodą. Teraztrochę żałowałam, że nie pojechaliśmy czegośzwiedzić, czegoś zobaczyć…Ech, coś dużo tych żalów dziś, koniec z tym.Wzięłam głęboki oddech, przeszłam przez kontrolębezpieczeństwa i wyszłam przed lotnisko na poszukiwaniataksówki, która zawiozła mnie prostoprzed hotel, w którym się zatrzymałyśmy. Zameldowałamsię, wzięłam kartę i ruszyłam za wskazówkamipani z recepcji. Byłam ciekawa, jaki apartamentzarezerwowała dla nas Kasia. Co roku inna z naszajmowała się wynalezieniem noclegów w mieście,które akurat wybrałyśmy na spotkanie. W zeszłymroku była moja kolej i zatrzymałyśmy się w fajnymhotelu w Krakowie, w którym, na szczęście, moglimieszkać sami dorośli. Wlałyśmy w siebie wówczasmnóstwo alkoholu, nie tylko w hotelowym barze,ale także na rynku. Korzystałyśmy z jacuzzi, śmiałyśmysię, płakałyśmy i miło spędziłyśmy czas. Przez— 15 —
Page 6 and 7: RedakcjaAnna SewerynProjekt okładk
Page 9 and 10: ROZDZIAŁ 1That’s all they really
Page 11 and 12: - Cała ty, Nika, tylko ty mogłaś
Page 13 and 14: dopodobnie nie zdążyłabym na sam
Page 15: siałam pójść pod wyznaczoną br
Page 19 and 20: cały tydzień… Był piękny i zd
Page 21 and 22: - Ja tak, ale mój tyłek nie. Prze
Page 23 and 24: do końca podobała mi się jej sug
Page 25 and 26: marzy jej się napisanie gorącego
Page 27 and 28: - Dobrze wiecie, że u mnie zawsze
Page 29 and 30: - Nie wydaje ci się, złociutka. P
Page 31 and 32: nu maszynowego. Jednak chciałam,
Page 33 and 34: - Czy tylko ja mam wrażenie, że z
Page 35: Szybko im poszło. Od razu zabrała

Rankowa katastrofa

Transform your PDFs into Flipbooks and boost your revenue!

Delete template?

Save as template ?