Shame European Stories – e-Book - Greece

SHAME
ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Το διαδίκτυο δεν είναι ασφαλές για τα παιδιά.
Πρέπει να το αλλάξουμε. #safeforkids
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται
ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και
τα δικαιώματα.
Άρθρο 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης
για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

GUIDO FLURI
Ντροπή – Ευρωπαϊκές Ιστορίες” – Η Ευρώπη μπορεί να αποκαταστήσει ένα τμήμα
της δικαιοσύνης
Οι άνθρωποι που φωτογραφήθηκαν για την έκθεση “Ντροπή – Ευρωπαϊκές
Ιστορίες” είναι μάρτυρες. Μάρτυρες της βίας που έχουν βιώσει. Μάρτυρες της
κακοποίησης που αναγκάστηκαν να υπομείνουν. Οι ιστορίες τους είναι
συγκλονιστικές. Έχει προκληθεί τόσος πόνος στη δική μας κοινωνία.
Τα θύματα προέρχονται από διάφορες χώρες της Ευρώπης. Οι ιστορίες τους
διαφέρουν, αλλά ανακαλύπτει κανείς και παραλληλισμούς. Δεν αναφέρονται μόνο
στην κακοποίηση του παρελθόντος. Αναφέρονται και στη μετέπειτα ζωή τους.
Μέχρι και σήμερα, πολλά από τα θύματα υπομένουν την αδικία και την ντροπή.
Πολλά από αυτά έχουν επιβαρυμένη ψυχολογία και ζουν μέσα στη φτώχεια λόγω
της βίας που έχουν βιώσει. Αλλά πάνω απ’ όλα υποφέρουν λόγω της σιωπής που
επικρατεί στην κοινωνία και στην πολιτική σκηνή. Εγκαταλείφθηκαν όταν ήταν
παιδιά και καλούνται τώρα ως ενήλικες να υπερασπιστούν μόνοι τους τον εαυτό
τους.
Συμφιλίωση με την Ιστορία
Στην Ελβετία, επίσης, οι υποθέσεις κακοποίησης αποτελούσαν ταμπού για
δεκαετίες. Τόσο σε κρατικά και θρησκευτικά ιδρύματα όσο και σε σπίτια, χιλιάδες
παιδιά είχαν σε συστημική βάση εξευτελιστεί, τιμωρηθεί και κάποιες φορές είχαν
υποστεί σεξουαλική κακοποίηση. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά έπεσαν θύματα
εκμετάλλευσης ως φθηνά εργατικά χέρια στον αγροτικό τομέα. Τους επιβλήθηκαν
εξαναγκαστικές στειρώσεις, εξαναγκαστικοί ευνουχισμοί, και εξαναγκαστικές
εκτρώσεις. Εκατοντάδες ανυποψίαστοι ασθενείς σε ψυχιατρικές κλινικές της
Ελβετίας αποτέλεσαν πειραματόζωα για δοκιμές φαρμάκων. Αυτό το σκοτεινό
κομμάτι της Ελβετικής κοινωνίας παρέμεινε κρυφό για δεκαετίες. Δεν υπήρχε
κανείς να ακούσει τα θύματα, ούτε τολμούσαν τα ίδια να μιλήσουν για ό,τι τους
είχε συμβεί. Εκείνα ένιωθαν ντροπή για την κακοποίηση που είχαν υποστεί. Δεν
είχαν δικαιώματα.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, το ίδρυμά μου έθεσε σε εφαρμογή στην Ελβετία μια
δημοφιλή πρωτοβουλία η οποία απεδείχθη επιτυχημένη χάρη στη σημαντική στήριξη
του κοινού και του πολιτικού κόσμου.
Σήμερα, πάνω από 10.000 θύματα έχουν αποζημιωθεί σε μια κίνηση αλληλεγγύης
με σκοπό την αποκατάσταση της αδικίας που έχουν υποστεί. Σήμερα,
επανεξετάζεται σε όλη τη χώρα το ιστορικό στοιχείο της κακοποίησης. Υπάρχουν
μνημεία σε όλη τη χώρα, το φαινόμενο αποτελεί κομμάτι της σχολικής διδακτικής
ύλης, γράφονται βιβλία για αυτό, γυρίζονται ταινίες… Το σκοτεινό κεφάλαιο της
Ελβετικής κοινωνίας αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της.
Κανένα θύμα δε χρειάζεται να κρύβεται πια. Τώρα πλέον μπορούν να πουν “Είμαι
το θύμα, αδικήθηκα.”
Η Ευρώπη αποδέχεται το παρελθόν της
Οι αξίες πάνω στις οποίες βασίζεται η Ευρώπη περιλαμβάνουν το σεβασμό στην
ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελευθερία, την ισότητα, το κράτος δικαίου, και το
σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε κάποιες χώρες τις Ευρώπης γίνονται
προσπάθειες ώστε να μετριαστεί ο πόνος. Στις περισσότερες χώρες, ωστόσο, δεν
έχει ακόμα αντιμετωπιστεί επαρκώς η κακοποίηση που έχει διαπραχθεί ιστορικά.
Όταν ομάδες θυμάτων από όλη την Ευρώπη προσέγγισαν το ίδρυμα μας με σκοπό τη
δικτύωση και τη θεμελίωση μιας ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας όπως αυτή της
Ελβετίας, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μπορούσαμε παρά να στηρίξουμε το εγχείρημα.
Η έκθεση “Ντροπή – Ευρωπαϊκές Ιστορίες” σκοπεύει να ανοίξει τα μάτια μας και
να δρομολογήσει μια δίκαιη επίλυση του ζητήματος στην Ευρώπη. Η υποστήριξη
του Συμβουλίου της Ευρώπης σε αυτήν την έκθεση δεν είναι απλά τιμητική, αλλά
και εξαιρετικά ουσιώδης. Δείχνει ότι η Ευρώπη, ως κοινότητα αξιών, αποζητά την
αλλαγή. Τα θύματα, όσοι υπέφεραν, οι επιβιώσαντες… σε όλους αυτούς πρέπει να
αποδοθεί δικαιοσύνη.
Guido Fluri
Πρωτουργός της Ευρωπαϊκής “Πρωτοβουλίας Δικαιοσύνης”

MARIJA PEJČINOVIĆ BURIĆ
Η σεξουαλική βία ενάντια σε παιδιά δεν είναι μόνο αποτρόπαια, αλλά και η πηγή
βαθιάς, σοβαρής και μακροχρόνιας βλάβης. Συμβαίνει σε κάθε χώρα, σε παιδιά
από οποιοδήποτε υπόβαθρο, μπορεί να συμβεί μόνο μία φορά ή επανειλημμένα,
οπουδήποτε – από το ίδιο το σπίτι του παιδιού ως το σχολείο του ή τον αθλητικό
σύλλογο της γειτονιάς του. Πολλά από τα παιδιά αυτά υποφέρουν σιωπηλά,
φοβούνται τις συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν αν πουν την αλήθεια για αυτό
που τους συνέβη ή φοβούνται την πιθανότητα να μη γίνουν πιστευτά.
Το 2007 υιοθετήθηκε η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία
των παιδιών κατά της γενετήσιας εκμετάλλευσης και σεξουαλικής κακοποίησης
(γνωστή και ως “Σύμβαση του Λανθαρότε”). Συνολικά, 48 χώρες είναι
συμβαλλόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένων και όλων των κρατών μελών του
Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η Σύμβαση του Λανθαρότε αποτελεί το πιο φιλόδοξο
και νομικά εμπεριστατωμένο διεθνές νομικό εργαλείο στον τομέα του, με μια
στρατηγική προσέγγιση διαμορφωμένη σε τέσσερις άξονες που δίνει
προτεραιότητα στην πρόληψη, την προστασία, τη εισαγγελική δίωξη, και την
προαγωγή της εθνικής και διεθνούς συνεργασίας.
Επομένως, συγχαίρω το Ίδρυμα Guido Fluri που μέσω της «Πρωτοβουλίας
Δικαιοσύνης», δίνει φωνή και πρόσωπο στους επιζώντες παιδικής σεξουαλικής
κακοποίησης. Στόχος αυτού του εγχειρήματος, το οποίο ξεκίνησε από την Ελβετία,
είναι να ρίξει φως στην πραγματικότητα που βιώνει ένα παιδί θύμα σεξουαλικής
κακοποίησης, δίνοντας έμφαση στις βιωμένες εμπειρίες ατόμων.
Χαίρομαι που το Συμβούλιο της Ευρώπης μπόρεσε να φιλοξενήσει την έκθεση
“Ντροπή – Ευρωπαϊκές Ιστορίες” στην έδρα μας στο Στρασβούργο, και ελπίζω ότι η
έκθεση αυτή θα αποτελέσει κινητήριο μοχλό για περαιτέρω δράσεις.
Marija PEJČINOVIĆ BURIĆ
Γενική Γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης
Πάνω από 10 χρόνια αφότου τέθηκε σε ισχύ η Σύμβαση του Λανθαρότε, τα
επιτεύγματα της δεν είναι λίγα, και συμπεριλαμβάνουν δράσεις μεγαλύτερης
ευαισθητοποίησης, την προώθηση αποτελεσματικών πρωτοβουλιών – όπως τα
Σπίτια του Παιδιού ή Barnahus – και την υιοθέτηση νέων νομοθεσιών σε πολλές
χώρες. Μέσα στα χρόνια, το έργο της Επιτροπής των Συμβαλλόμενων Μελών έχει
επιτρέψει επίσης την αναγνώριση των ορθών πρακτικών, κενών και τάσεων,
συμπεριλαμβανομένων των νέων κινδύνων που ενέχουν οι Τεχνολογίες
Πληροφοριών και Επικοινωνιών.
Η βοήθεια από οργανισμούς σε όλη την Ευρώπη ώστε να συνεχίσει αυτή η
πρόοδος, είναι ζωτικής σημασίας.

ΞΈΝΗ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ-ΒΑΣΙΛΟΠΟΎΛΟΥ
Σε μια εποχή που κυβερνά σε όλα τα επίπεδα η δικτατορία του μέσου όρου
και της ήσσονος προσπάθειας, συνευρέσεις και συμπορεύσεις, όπως αυτή που
ξεκίνησε ο Guido Fluri και η «Πρωτοβουλία Δικαιοσύνης», με τον ευρηματικό
και ευαισθητοποιημένο συνάνθρωπό μας, τον Simone Padovani, μας δίνουν τον
κατάλληλο χωρο-χρόνο να αναστοχαστούμε για την προστασία των θεϊκών
πλασμάτων του πλανήτη μας, αυτών που φέρουν την αθανασία του ανθρώπινου
γένους, των παιδιών, των παιδιών μας, με το «ΜΑΣ» όχι με την κτητική του έννοια
αλλά με εκείνη του χρέους μας προς αυτά.
Συμμαχίες απλών ανθρώπων, Οργανισμών και της Κοινωνίας των Πολιτών, όπως η
συμμαχία που δημιούργησε την Έκθεση «Ντροπή-Ευρωπαϊκές Ιστορίες» μπορεί να
σημαίνουν ένα λουλούδι στον άνυδρο κήπο της παιδικής κακοποίησης, ένα ποτήρι
καθαρό και δροσερό νερό στην υγεία της Παιδικής Προστασίας.
Ξένη Δημητρίου-Βασιλοπούλου
Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ε.τ.
Με περίσκεψη και νηφαλιότητα, παραμερίζοντας τις όποιες διαφορετικές για άλλα
θέματα απόψεις μας, τα αδιέξοδα της παιδικής προστασίας, με κυριότερο την
κακοποίηση των παιδιών μας, περιμένουν μέσα από ειλικρινή διάλογο και δυνατές
συμμαχίες τη λύση τους.
Εμπόδια πάντα θα υπάρχουν. Δυσκολίες επίσης. Η κακοποίηση των παιδιών δεν θα
εξαλειφθεί στη Γη πατώντας μαγικά κουμπιά, αλλά μακριά από μας η μοιρολατρεία, η
μιζέρια, η απάθεια, τα κλειστά μάτια στο φαινόμενο, τα κλειστά αυτιά στις κραυγές
των παιδιών, οι κλειστές πόρτες του ωχαδερφισμού.
Πέρυσι, ήταν η επέτειος των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, τον
ξεριζωμό χιλιάδων Ελλήνων από τις πατρίδες που έζησαν επί 3.000 χρόνια. Μου
έλεγαν οι γονείς μου για τις Μικρασιάτισσες, που εξαθλιωμένες έφταναν με τις
οικογένειές τους ή χωρίς αυτές στην Ελλάδα κι έμεναν σε παράγκες, να τις θυμούνται
να φυτεύουν λουλούδια σε τενεκέδες, να πίνουν ένα ποτήρι καθαρό νερό στην υγειά
τους και να φτιάχνουν γλυκό, ενώ δεν είχαν φαγητό.
Μικρά πράγματα, μικρές κινήσεις, μικρές συμπράξεις, με αισιοδοξία και όραμα
ζυμωμένες, τελικά μπορούν να οικοδομήσουν την πρόληψη της κακοποίησης παιδιών,
την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση όλων μας, την ανθεκτικότητα των ανηλίκων
θυμάτων στις δυσκολίες της ενήλικης ζωής τους.

ΘΕΏΝΗ ΚΟΥΦΟΝΙΚΟΛΆΚΟΥ
Τα πρόσωπα των ανθρώπων που επιβίωσαν από τα τραύματα της βίας, που
κλήθηκαν να διαχειριστούν τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες οδυνηρές
συνέπειές της στην ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη, στη συγκρότηση της
ταυτότητάς τους και στις σχέσεις τους, είναι εκείνα που -περισσότερο από
οποιονδήποτε άλλον- φωτίζουν την υποχρέωση που έχουμε αναλάβει να
προστατεύσουμε αποτελεσματικά τα παιδιά από όλες τις μορφές της βίας.
Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΔΣΔΠ) δεσμεύει τα
συμβαλλόμενα κράτη να λάβουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για το σκοπό αυτό, στην
πράξη όμως, υπάρχει σημαντική απόσταση από τον τελικό στόχο. Την απόσταση
αυτή ενισχύουν οι δομικές προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν στο σκέλος
της πρόληψης, της έγκαιρης αναγνώρισης αλλά και της αποκατάστασης των
θυμάτων βίας, που συχνά βιώνουν τη δευτερογενή θυματοποίησή τους μετά την
επαφή τους με το σύστημα δικαιοσύνης.
Για την υλοποίηση των δεσμεύσεών μας, είναι επιτακτική η ανάγκη να ακούσουμε
προσεκτικά τα παιδιά, να σεβαστούμε την προσωπικότητά τους και να
οικοδομήσουμε μαζί τους σταθερές σχέσεις εμπιστοσύνης, ώστε να καταστούμε
άξιοι ακροατές της εμπειρίας και της εκμυστήρευσής τους. Στη διαδρομή αυτή,
αποτελεί κλειδί η ενδυνάμωσή τους μέσα από διαδικασίες συμμετοχής που τα
ενθαρρύνουν να βρουν τη φωνή τους, ώστε να μάθουν να μιλούν ανοιχτά για όσα
τα απασχολούν. Είναι εξίσου απαραίτητη η καθολική και συστηματική ενημέρωση
όλων των παιδιών σε γλώσσα φιλική, προσαρμοσμένη στο αναπτυξιακό στάδιο
και τις ανάγκες τους, αναφορικά με τα δικαιώματά τους, τα όρια του σώματος, τις
ανάρμοστες συμπεριφορές και αγγίγματα εκ μέρους οικείων και ξένων και τους
διαθέσιμους και αξιόπιστους μηχανισμούς αποκατάστασης. Ο δρόμος για την
καταπολέμηση της κακοποίησης δηλαδή, περνάει μέσα από την απαλλαγή των
παιδιών από την ντροπή, την ενοχή και τον φόβο που τα στοιχειώνουν όταν
βιώνουν την κακοποίηση από ανθρώπους που εμπιστεύονται.
Περνάει επίσης, μέσα από την οικοδόμηση συνεκτικών συστημάτων παιδικής
προστασίας που είναι σε θέση να αξιολογούν το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού
και είναι στελεχωμένα με επαγγελματίες καταρτισμένους, εφοδιασμένους με
κατάλληλα πρωτόκολλα και επιμορφωμένους στα δικαιώματα των παιδιών.
Διέρχεται μέσα από τις σχέσεις οικογενειών με υπηρεσίες υποστήριξης στην
κοινότητα που αναλαμβάνουν την πλαισίωσή τους χωρίς διακρίσεις και αξιοποιούν
εργαλεία για την έγκαιρη αναγνώριση του κινδύνου.
Η αποτελεσματική απόκρισή μας προϋποθέτει την οργανωμένη θεσμική επένδυση
στην ψυχολογική και σωματική ανάρρωση του παιδιού θύματος, στη θεραπεία των
τραυμάτων του και κοινωνική του επανένταξη, αντί της εστίασης μόνο στην ποινική
μεταχείριση του δράστη. Πρώτο μας μέλημα, πάνω και πέρα απ’ όλα, είναι η
προσωπική και κοινωνική αποκατάσταση του παιδιού, που δεν πρέπει να
εγκλωβιστεί στην ταυτότητα του θύματος αλλά να επανεφεύρει τον εαυτό του και
να ανακαλύψει αυτή τη δύναμη για την οποία γνωρίζουν και μπορούν να μας
μιλήσουν μόνο οι επιβιώσαντες της κακοποίησης.
Οι επιπτώσεις της βίας στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη των θυμάτων είναι
συντριπτικές και γνωστές, εκτεινόμενες σε όλο το φάσμα της ανάπτυξης και
δραστηριότητάς τους. Αυτή που ίσως είναι λιγότερο γνωστή είναι η διάσταση της
διαγενεακής μεταβίβασης του τραύματος και η τροφοδότηση -κατά τον τρόπο
αυτό- ενός φαύλου κύκλου θυματοποίησης και σε επόμενες γενιές που εν τέλει
υπονομεύει την κοινωνική μας συνοχή. Η πολύτιμη αυτή έκθεση μας θυμίζει τους
κινδύνους αυτούς αλλά και τη δύναμη της φωνής όταν βρίσκει κανείς το μονοπάτι
της έκφρασής του, καθώς και την ευθύνη που έχουμε αναλάβει θεσμικά και
συλλογικά να σπάσουμε τον κύκλο της βίας και να δώσουμε στην παιδική ηλικία τη
φροντίδα και την αξία που της αντιστοιχεί.
Θεώνη Κουφονικολάκου
Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού
π. Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Συνηγόρων του Παιδιού (ENOC)

SIMONE PADOVANI
Από τον Ιανουάριο ως το Μάιο του 2022 ταξίδεψα κατά μήκος της Ευρώπης –
από την Πορτογαλία ως τη Ρουμανία και από την Ελλάδα έως τη Νορβηγία,
διασχίζοντας συνολικά κάπου 25.000 km – για να συναντήσω θύματα βίας και
κακοποίησης, να τα απεικονίσω και να βιντεοσκοπήσω τις συνεντεύξεις μου μαζί
τους.
Οι ιστορίες που άκουσα δε με προσπέρασαν χωρίς ν’ αφήσουν ίχνη. Άλλαξαν την
εικόνα που είχα για την Ευρώπη. Aνάμεσά μας ζουν άτομα που έχουν βιώσει
ατελείωτο πόνο, χωρίς ποτέ να βρουν δικαίωση.
Αυτό που προσπάθησα να πω και να περάσω στους ανθρώπους που θα δουν αυτό
το έργο είναι πως οι ζωές των ανθρώπων που συνάντησα είχαν, δυστυχώς, μια
παράλληλη εξελικτική πορεία ανάλογη με τη φυσική.
Συμβαίνει αυτό με την κακοποίηση. Όταν συμβαίνει, το θύμα αναγκάζεται να έρθει
αντιμέτωπο με μια νέα πορεία ζωής. Και υπήρξαν πολλές, πάρα πολλές
παράλληλες πορείες ζωής που συνάντησα.
Από εκεί προέρχεται και ο τίτλος: “Ντροπή – Ευρωπαϊκές Ιστορίες”. Είναι μια
προκλητική και, ταυτόχρονα, επαναλαμβανόμενη λέξη στις εμπειρίες των θυμάτων.
Πολύ συχνά, τα θύματα νιώθουν ντροπή. Οι περισσότεροι άνθρωποι δε μιλούν για
τις εμπειρίες τους ή ακόμα και τώρα, ντρέπονται για τους εαυτούς τους. Ναι, είναι
τα θύματα. Και είναι δική μας ντροπή που ούτε είδαμε τι υπέφεραν ούτε ακούσαμε
τις βουβές κραυγές τους.
Πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα και να δράσουμε άμεσα, με μικρές χειρονομίες,
ακούγοντας πραγματικά τον διπλανό μας και τα άτομα που περνούν από τη ζωή
μας, παίρνοντας θέση και ζητώντας λύσεις από τους θεματοφύλακες, τις
κυβερνήσεις, και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Ευτυχώς, υπάρχουν ήδη τέτοια άτομα. Μεταξύ αυτών ο Guido Fluri, ο εμπνευστής
της “Πρωτοβουλίας Δικαιοσύνης”, ο Pascal και η Vera, με τους οποίους μπόρεσα να
υλοποιήσω αυτό το φωτογραφικό έργο, και όλοι οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι που
έδωσαν ζωή σε αυτό το εγχείρημα με την καρδιά και την ψυχή τους. Δε θα
μπορέσω ποτέ να τους ευχαριστήσω αρκετά για την απεριόριστη ανθρωπιά που
μου έδειξαν.
Αυτό το έργο είναι αφιερωμένο σε όλους τους, σε όλα αυτά τα άτομα που
αλλάζουν τον κόσμο με μικρά θαύματα.
Simone Padovani
Διεθνής Φωτορεπόρτερ
Οι ιστορίες κακοποίησης είναι ιστορίες επιβίωσης: παρόλο που έχουν υποστεί
απάνθρωπη βαναυσότητα και ζουν με τις συνέπειες αυτής της βαναυσότητας κάθε
μέρα της ζωής τους, τα θύματα μπορούν ακόμα να τείνουν το χέρι τους προς την
ανθρωπότητα, κάθε μέρα, απαντώντας με ανθρωπιά. Δε ζητούν κανένα
αντάλλαγμα – το κάνουν γιατί παραμένουν άνθρωποι.

ΙΤΑΛΙΑ

Ήμουν 13 ετών. Η μητέρα μου ήταν πολύ θρήσκα. Με
έστειλε στην εκκλησία. Και μια μέρα, ο παπάς με
βίασε... Αυτό έγινε το 1981. Συνέχισε για χρόνια. Στα 15
μου ήμουν πια συντετριμμένος. Ξεκίνησα τα ναρκωτικά.
Αρρώστησα. Μου πήρε σχεδόν 40 χρόνια να καταλάβω
γιατί η ζωή μου είχε πάρει αυτό το μονοπάτι. Όμως
μια μέρα γύρισα για πάντα την πλάτη στο θάνατο,
στην επιθυμία να δώσω τέλος στη ζωή μου, που
την κουβαλούσα μέσα μου για χρόνια. Ήμουν πλέον
κάποιος που επιβίωσε, και άρχισα να σηκώνομαι ξανά.
Οι ένοχοι είναι άνθρωποι: οι ιερείς που μας
κακοποίησαν και όσοι τους καλύπτανε. Υπέφερα,
αλλά τώρα έχω μια αποστολή στη ζωή: να προσφέρω
διαφάνεια. Πού έχουμε φτάσει; Να ζητάμε από τα
θύματα να κάνουν τη δουλειά άλλων; Συνειδητοποιείτε
πόσο αποκαρδιωτικό είναι; Αυτός είναι και ένας από
τους λόγους που ζω. Πλην όμως η κοινότητα και
συγκεκριμένα το Βατικανό, δε νιώθουν ένα διάχυτο
συναίσθημα ντροπής;
Francesco 51
Σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του κλήρου

Όταν πρωτοάκουσα τη λέξη “επιβιώσαντες” δεν
καταλάβαινα τι εννοούσαν και ρώτησα: Τα αγόρια
που αυτοκτόνησαν εξαιτίας των παπάδων ήταν
επιβιώσαντες; Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν
πλέον θύμα αλλά επιβιώσας.
Νιώθω μια επιτακτική ανάγκη να πω το ίδιο πράγμα
σε όλο τον κόσμο: αν αντιμετωπίζετε βία, πρέπει να
το αναφέρετε, και να το αναφέρετε αμέσως. Και δε
με νοιάζουν οι παλιοί φίλοι μου, εκείνα τ’ αγόρια από
το κατηχητικό, που αν με πετύχουν κάπου αλλάζουν
δρόμο. Αν δεν είχα κάνει ό,τι έκανα, κάποια άλλα
παιδιά θα κινδύνευαν ακόμα περισσότερο κι από
μένα. Πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Alessandro 24
Σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του κλήρου

Δε με άφηνε. Είχα παραλύσει. Όταν με άφησε έφυγα
τρέχοντας, και θυμάμαι ότι το πίσω μέρος από το
φορεματάκι μου ήταν υγρό. Ακόμα το θυμάμαι: ήταν
ένα φορεματάκι που μου είχε φτιάξει η μητέρα μου.
Ήταν η μοδίστρα μου. Ένα ασπροπράσινο καρώ
φουστάνι με στρογγυλεμένο γιακά.
Θα ήθελα ο κόσμος να δίνει περισσότερη προσοχή
στην υπεράσπιση των ευάλωτων ατόμων, ειδικά
των παιδιών και εφήβων. Τα άτομα αυτά συχνά δεν
ξέρουν πώς να υπερασπιστούν τα ίδια τους εαυτούς
τους. Θα ήθελα τα άτομα που προβαίνουν σε τέτοιες
πράξεις να μη βρίσκουν ποτέ συγχώρεση, να μην
υπάρχει παραγραφή για τα εγκλήματα αυτά, και
να δίνουμε προληπτικά έμφαση στη διάδοση του
μηνύματος ότι η βία, ειδικά προς τα ανήλικα άτομα,
είναι ανεπίτρεπτη στην κουλτούρα μας.
Giuliana 79
Ενδοοικογενειακή βία

ΕΛΒΕΤΙΑ

Ο ανάδοχος πατέρας βίωνε μεγάλη εσωτερική
σύγχυση. Ήρθε και μου είπε: “Σου δίνω πέντε λεπτά.
Ξέρεις εσύ πού πρέπει να πας”. Μετά ήρθε και με
κακοποίησε. Την πρώτη φορά ήμουν 7,5 χρονών. Κι
έτσι συνέχισε. Κάποια στιγμή στα 12 μου ανακάλυψα
ότι ήμουν έγκυος. Αναγκάστηκα να γεννήσω το παιδί
στο σπίτι, και μου το πήραν αμέσως.
Σήμερα νιώθω απελευθερωμένη, γιατί αυτός (ο θετός
πατέρας) έχει πεθάνει, κι εγώ μπόρεσα να γυρίσω
σελίδα στα περισσότερα πράγματα. Όχι στα πάντα,
αλλά σε πολλά πράγματα.
Anita 56
Σεξουαλική κακοποίηση σε ιδρύματα

Ήμουν τότε 10 χρονών, και ο αγρότης μου φερόταν
σαν να ήμουν υπηρέτης του. Μου έλεγε ότι είμαι ένας
υπηρέτης και τίποτα παραπάνω. Το ανεχόμουν μόνο
και μόνο επειδή υπήρχαν ζώα στο αγρόκτημα, και μου
άρεσε να δουλεύω με τα ζώα.
Σήμερα νιώθω καλύτερα. Αλλά πάντα νιώθω ξένος.
Μερικές φορές βγαίνει στην επιφάνεια κι ένα
αίσθημα κατωτερότητας. Δεν έφυγαν ποτέ αυτά τα
αισθήματα, είναι βαθιά ριζωμένα μέσα μου.
Bernhard 72
Παιδική εργασία

Μου γινόταν καθημερινά ξεκάθαρο ότι είμαι ένα
τίποτα. Ότι ήμουν μόνο βάρος για τους άλλους. Και
δε σε έπαιρνε να έχεις απαιτήσεις γιατί δεν ήσουν
παρά ένα σκουπίδι. Δεν υπήρχε χώρος για την ευτυχία
σε μια τέτοια βάση.
Όταν συνήλθα μετά την τρίτη απόπειρα αυτοκτονίας
μου, είπα στο Θεό: “Άκου, αν υπάρχεις, είναι δική σου
η ευθύνη τώρα. Επικοινώνησε, φανερώσου, αλλά
είναι στο χέρι σου τώρα”. Ξαφνικά, άνοιξαν κάποιες
πόρτες με τρόπους που δε πίστευα ποτέ ότι είναι
δυνατοί. Αυτό ενίσχυσε την πίστη μου. Έμαθα ότι
δεν μπορώ να κατηγορώ το Θεό για κάτι που έκαναν
άλλοι άνθρωποι.
Lydia 72
Παιδική εργασία και σεξουαλική κακοποίηση

ΓΑΛΛΙΑ

Μια μέρα, ήρθαν και με άρπαξαν δύο άτομα από
την Πρόνοια. Το “με άρπαξαν” είναι ο σωστός όρος,
γιατί η αδερφή μου θυμάται να με έχει στα χέρια
της κι εγώ να είμαι κολλημένη σε εκείνη. Ούρλιαζα
και έκλαιγα, ούρλιαζε κι εκείνη. Αλλά με πήραν απ’
τα χέρια της και με έστειλαν κάπου μακριά. Αυτή τη
στιγμή δε θυμάμαι πόσο συχνά συνέβαινε, αλλά ήταν
εκείνοι οι άντρες που με άγγιζαν στον κοιτώνα.
Θέλω να κλάψω, να φωνάξω, να φροντίσω τα
παιδιά. Υπάρχουν πολλά παιδιά που υποφέρουν,
πολλά παιδιά που υφίστανται βία, πολλά παιδιά που
κακοποιούνται. Οπότε παρακαλώ τις κυβερνήσεις,
τις αρχές, τις κοινωνικές υπηρεσίες να φροντίζουν τα
παιδιά. Είναι και δικός τους ρόλος. Είναι επίσης ρόλος
των γονέων. Οι γονείς πρέπει να δείχνουν αγάπη και
προσοχή στα παιδιά τους. Οπότε φροντίστε τα.
Sylvie 54
Απαγωγή, σεξουαλική κακοποίηση, κακομεταχείριση

Ο αδερφός μου κι εγώ υιοθετηθήκαμε μαζί. Και η
κακοποίηση ξεκίνησε αμέσως. Η βία ήταν κυρίως
σωματική και ψυχολογική. Στα 10 μου έκανα την
πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας, γιατί δεν άντεχα να ζω
έτσι. Ήταν πολύ δύσκολο.
Είχα την ευκαιρία να μην καταστραφώ τελείως
ψυχολογικά και να μπορέσω να σκεφτώ. Αυτό μου
επέτρεψε να επιβιώσω. Κατάλαβα ότι η μέθοδος τους
ήταν να προκαλούν κακό, και τώρα στόχος μου είναι
να ανατρέψω την κατάσταση και να υπηρετήσω το
σκοπό, να βοηθήσω στις αποκαλύψεις, να αγωνιστώ.
Javier 44
Απαγωγή, εξαναγκαστική υιοθεσία, σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του
κλήρου

Κακοποιήθηκα από την οικογένεια που πληρωνόταν για
να μας φροντίζει. Ο πατέρας με έδερνε, με χτυπούσε
δυνατά. Το μόνο μέρος όπου ένιωθα ασφαλής ήταν
κάτω από το τραπέζι. Μια άλλη σημαντική κακοποίηση
ήταν που η μητέρα με πήγαινε κάθε μήνα στο
κομμωτήριο να μου ισιώσουν τα μαλλιά, επειδή ήθελε
να εξαφανίσει την καταγωγή μου.
Θα έλεγα σε όλες τις κυβερνήσεις, θα έλεγα στον
κόσμο που μας βλέπει: “Δεν έχετε δικαίωμα να
κακοποιήσετε ένα παιδί. Δεν έχετε δικαίωμα να
καθορίσετε το μέλλον ενός ανθρώπου, κυρίως
ενός παιδιού”. Μας μετακινούσαν λες και ήμασταν
αντικείμενα. Μας τοποθετούσαν λες και ήμασταν
αντικείμενα. Στους γονείς που υιοθετούν σήμερα θα
έλεγα να μη λένε ψέματα στα παιδιά τους, γιατί αυτά
τα ψέματα μπορεί να είναι πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ,
πάρα πολύ σοκαριστικά.
Valérie 59
Απαγωγή, εξαναγκαστική υιοθεσία, κακομεταχείριση

Ήμουν μια μικρή 5χρονη Γαλλογιαπωνέζα όταν
κακοποιήθηκα σεξουαλικά από έναν 39χρονο ξάδερφο
μου εκείνο το ζεστό καλοκαίρι του 1977. Εκείνοι οι
βιασμοί με βύθισαν σε μια μαύρη τρύπα για 32
χρόνια. Όταν αναδύθηκαν οι μνήμες του γεγονότος
δε σταμάτησα να μιλάω γι’ αυτό, ακόμα κι αν τα
εγκλήματα αυτά είχαν ήδη παραγραφεί στη Γαλλία.
Αυτές οι τραυματικές εμπειρίες μου άνοιξαν τα μάτια
ως προς την έκταση της σεξουαλικής κακοποίησης που
υφίστανται τα παιδιά παγκοσμίως. Ένωσα τις δυνάμεις
μου με άλλους επιζήσαντες και με γενναίους ακτιβιστές
που παλεύουν να δώσουν τέλος σ’ αυτή τη μάστιγα.
Ο αγώνας μας συνεπάγεται μια διαρκή μάχη για τη
δικαιοσύνη, έναν ισότιμο κόσμο, και την ειρήνη. Δε θα
εγκαταλείψουμε ποτέ τον αγώνα!
Mie 50
Σεξουαλική κακοποίηση εντός της οικογένειας

Ήμουν 8, 9, 10, 11 χρονών όταν ένας μεγάλος θείος μου,
ιεραπόστολος, με βίαζε. Μου το παρουσίαζε σαν έναν
τρόπο να ανακαλύψω το σώμα μου, και μετά σαν μια
μορφή σεξουαλικής παιδείας. Ακολούθησαν σχεδόν
10 χρόνια μερικής μετατραυματικής αμνησίας. Στα
12 μου, δυο ξαδέρφια μου, 13 και 15 ετών, με βίασαν
και με κακοποίησαν. Παρουσίαζαν το έγκλημα τους
σαν ένα παιχνίδι. Οδήγησε σε 15 χρόνια πλήρους
μετατραυματικής αμνησίας.
Τώρα πια μιλάω, φανερώνομαι, γιατί δε νιώθω πλέον
ντροπή. Ένιωθα τόσο πολλή ντροπή... Δεν ντρέπομαι
πια, γιατί θέλω τα παιδιά να είναι προστατευμένα.
Θέλω να γνωρίζουν τα θύματα ότι δεν είναι μόνα, ότι
μπορούν να λάβουν ειδική φροντίδα για τα ψυχικά
τους τραύματα. Θέλω επίσης να αναγνωριστεί η
μετατραυματική αμνησία. Θέλω όσοι δεν καταδικάζουν
αυτού του είδους τα εγκλήματα να έχουν επίσης
επιπτώσεις. Θέλω μια κοινωνία πιο δίκαιη.
Arnaud 41
Σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του κλήρου και σεξουαλική κακοποίηση
εντός της οικογένειας

Ήμουν 10 χρονών τότε. Ήμουν ήδη μέλος των
προσκόπων του Αγίου Λουκά (St. Luc) για 2 χρόνια και
τη λάτρευα την ομάδα αυτή. Μια μέρα λάβαμε ένα
από εκείνα τα παράσημα που δίναμε όλο περηφάνια
στις γεμάτες θαυμασμό μανάδες μας για να ράψουν
στα πουλόβερ μας. Στο τέλος της συνάντησης, ο
πατήρ Bernard άφησε την ομάδα να φύγει αλλά εμένα
μου ζήτησε να μείνω λίγο ακόμα. Θυμάμαι τους φίλους
μου όπως έβγαιναν από την αίθουσα: κάποιοι είχαν
ένα χαιρέκακο μειδίαμα, σαν να ήξεραν τι με περίμενε,
άλλοι κοιτούσαν άβολα τα παπούτσια τους, κι άλλοι
έδειχναν να ζηλεύουν που ο πατήρ μου έδειχνε
ιδιαίτερη προσοχή.
Υπάρχουν εκατοντάδες θύματα στη Γαλλία και
εκατομμύρια θύματα σε όλο τον κόσμο που βρίσκονται
ακόμα εν ζωή. Όσον αφορά στο «μαζικό έγκλημα», έχει
περάσει πολύς καιρός που δε βελτιωνόμαστε.
François 43
Σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του κλήρου

Ο διευθυντής με υποδέχτηκε, άρχισε να με ξεναγεί,
και είπε: “Αυτό είναι το πλυσταριό”. Μου ζήτησε να
γδυθώ και άρχισε να με αγγίζει. Αντιστάθηκα, αλλά
μ’ έκανε να καταλάβω ότι με είχαν στείλει εκεί βάσει
νόμου και δε θα έφευγα έως ότου κλείσω τα 18.
Εκπρόσωποι του κόσμου και των σύγχρονων
εθνών, αναλάβετε την υπεράσπιση των παιδιών
και υπερασπιστείτε τα δικαιώματα τους απ’ τη
μέρα που γεννιούνται έως ότου να ενηλικιωθούν.
Διασφαλίστε το σεβασμό στα δικαιώματα τους, την
εφαρμογή των διακηρύξεων και συμβάσεων από τα
Ευρωπαϊκά κράτη και τον κόσμο ολόκληρο. Πρέπει
να φροντίσουμε ώστε να πάψουν να υποφέρουν τα
παιδιά, πρέπει να σταματήσουμε αυτό το “μακελειό”.
Κάντε μία προσπάθεια, και δώστε αγάπη στους
συνανθρώπους σας.
Fawzy 59
Σεξουαλική κακοποίηση στο ορφανοτροφείο

ΙΣΠΑΝΙΑ

Εκεί που κοιμόμουν ένα βράδυ, ήρθε και με ξύπνησε.
Eίχα μπει κάτω από την κουβέρτα, το παντελόνι μου
ήταν κατεβασμένο και το μπλουζάκι μου σηκωμένο.
Ανασηκώθηκα μισοκοιμισμένος και ανέβασα το
παντελόνι μου και τράβηξα πάλι την κουβέρτα.
Σκεπάστηκα. Αλλά με γράπωσε, με τύφλωσε με το
φακό του και με τράβηξε πάλι κάτω στο πάτωμα. Με
έγδυσε ξανά, και εκείνη τη στιγμή το μυαλό μου έγινε
χίλια κομμάτια.
Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι η παιδική ηλικία
είναι το ξεκίνημα της ζωής μας, η αφετηρία της
συγκέντρωσης αξιών, του τρόπου ζωής, των κακών
σκέψεων, και της διαμόρφωσης της προσωπικότητάς
μας. Το μόνο που θέλω είναι να μην υποφέρει ποτέ
κανένας άλλος άνθρωπος όπως έχω υποφέρει εγώ.
Emiliano 55
Σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του κλήρου

Μια μέρα που έβρεχε όταν ήμουν στο σχολείο, ο παπάς
με κάλεσε στο δωμάτιο του για να στεγνώσω. Ήμουν
κάπως μοναχικό παιδί. Δεν έπαιζα ποδόσφαιρο σαν
τον δίδυμο αδερφό μου, που ήταν γεννημένος ηγέτης.
Ήμουν πιο μοναχικός τύπος. Κι εκείνος ο άντρας
γνώριζε πολύ καλά τη ζωή μου και την κατάσταση
μου. Με κάλεσε στο δωμάτιο του να στεγνώσω, κι εκεί
άρχισαν όλα. Με κακοποιούσε για πάνω από ένα χρόνο.
Κάθε μέρα.
Ζητώ απ’ τον κόσμο να είναι οξυδερκής και ευαίσθητος,
να είναι προσεκτικός, να αντιλαμβάνεται τα σημάδια
όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο σ’ ένα παιδί και να το
αναφέρει, να αντιδρά με προστατευτικό τρόπο, και να
εκπαιδεύει τα παιδιά ώστε να νιώθουν άνετα και ικανά
να μιλάνε για τέτοια θέματα χωρίς ταμπού και χωρίς το
βάρος της θρησκείας.
Fernando 61
Σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του κλήρου

Βρέθηκα σε μια κατάσταση που δε μου επέτρεπε να
ζήσω, με καταπίεζε και με έπνιγε. Δεν μπορούσα να
μιλήσω. Εκείνος κακοποιούσε και τους αδερφούς μου.
Το φορτίο γινόταν όλο και πιο βαρύ, επειδή ένιωθα
ένοχος και συνένοχος. Το είχα κρατήσει μυστικό,
δεν είχα μιλήσει και νόμιζα ότι εγώ το είχα αφήσει
να συμβεί. Ένιωθα υπεύθυνος για τις πράξεις ενός
παιδόφιλου. Με τα χρόνια και με τη βοήθεια της
ψυχοθεραπείας κατάλαβα ότι είχα κάνει αρκετά
προκειμένου να επιβιώσω.
Από 8 ως 11 χρονών, κακοποιήθηκα σεξουαλικά
αμέτρητες φορές από έναν προπονητή ποδοσφαίρου.
Είναι σίγουρο ότι αν είχα μιλήσει σε κάποιον από
την αρχή, θα είχα υποφέρει λιγότερο. Ωστόσο, δε
φταίω εγώ που συνέβη κάτι τέτοιο σ’ εμένα και σε
άλλα παιδιά. Αυτοί που φταίνε είναι μόνο αυτοί που
διαπράττουν τις κακοποιήσεις και αυτοί που τους
καλύπτουν. Αν δείτε ένα παιδί σε κίνδυνο, μη σωπάσετε.
Δώστε του την ευκαιρία να ζήσει και να είναι απλά
ένα παιδί.
Pepe 49
Σεξουαλική κακοποίηση σε αθλητικό πλαίσιο

Συνήθιζε να πετάγεται πάνω και να έρχεται να καθίσει
δίπλα μου. Συνήθιζε να βάζει το χέρι του μέσα στο
παντελόνι μου και να με αγγίζει. Στην ηλικία των 12
δεν καταλάβαινα ακριβώς τι μου συνέβαινε, αλλά
ήξερα ότι δεν ήταν φυσιολογικό και ότι δε μου άρεσε.
Υπάρχει κάτι που πληγώνει ακόμα περισσότερο
κι από την κακοποίηση: η απόκρυψη και η
επαναθυματοποίηση. Η εκκλησία θα έπρεπε να
αναλάβει την ευθύνη να απαλύνει τον πόνο που
έχουν προκαλέσει αυτού του είδους τα εγκλήματα,
ειδικά από τη στιγμή που φέρουν το προσωπείο της
καλοσύνης και του χριστιανισμού. Ένα άτομο που
φέρεται να αποτελεί το πρότυπο της καλοσύνης
δεν μπορεί να διαπράττει τέτοια εγκλήματα, κι από
τη στιγμή που το κάνει, θα πρέπει να τιμωρείται
αυστηρά.
Juan 25
Σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του κλήρου

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Μας θεωρούσαν αγροίκους απλά και μόνο επειδή
δεν είχαμε μητέρα ή πατέρα. Επειδή η αντιγραφή μου
είχε ένα λάθος, ο διευθυντής με χτύπησε στο μάτι με
το ρολόι του και κόντεψα να χάσω την όραση μου.
Το στόμα μου είναι έτσι εξαιτίας του ξύλου που μου
ρίχνανε.
Τα άτομα που ζουν σε ιδρύματα δεν είναι αγροίκοι,
είναι απλά άτομα που δεν έχουν μητέρα ή πατέρα.
Χρειάζονται κατανόηση, αγάπη, και στοργή. Στα
ιδρύματα, τα παιδιά μεγαλώνουν συχνά μέσα στη
βία, όταν αυτό που χρειάζονται είναι συντροφιά,
ψυχολογική βοήθεια, και στήριξη για να μεγαλώσουν.
Marco 31
Κακοποίηση σε ιδρύματα

Μου είπε ότι δεν μπορούσα να το πω σε κανέναν γιατί
αυτός ήταν ιερέας και εγώ κορίτσι και ο λόγος μου
έναντι του δικού του δεν άξιζε τίποτα. Αν το έλεγα
στις αδελφές, θα με έδιωχναν από το μοναστήρι.
Δεν θα ήθελαν κάποια σαν εμένα, που δεν ήταν αγνή
και δεν θα είχα πουθενά να πάω. Αυτό με έκανε να
αποκτήσω έναν τεράστιο φόβο ότι όλα αυτά θα
αποκαλύπτονταν. Ήμουν αθώα, ήμουν κακοποιημένη
και παρόλα αυτά ο άνθρωπος που εκβιάζονταν.
Πρόκειται για διαλυμένες ζωές, διαλυμένες
προσωπικότητες, διαλυμένα όνειρα. Έναν
κατεστραμμένο κόσμο. Πρόκειται για παιδιά που
είχαν τόση χαρά μέσα τους, και μετά την κακοποίηση,
όλα αυτά εξαφανίστηκαν. Το πρόβλημα είναι η ίδια η
κοινωνία που επιτρέπει να συμβαίνει αυτό, που δείχνει
αδιαφορία και δεν μιλάει.
Filipa 43
Σεξουαλική κακοποίηση από τον κλήρο

Συνέβη στις διακοπές σε συγγενικό σπίτι. Μόλις
μπόρεσα, τηλεφώνησα να έρθουν να με πάρουν.
Αν και τους είπα όλα όσα είχαν συμβεί, κανείς δεν
έκανε τίποτα. Σήμερα ξέρω ότι ήταν από φόβο να
αντιμετωπίσουν την οικογένεια και ήλπιζαν ότι θα το
ξεχάσω επειδή ήμουν μικρή.
Τα παιδιά δεν λένε ψέματα ποτέ. Όταν ένα παιδί ζητά
βοήθεια, βοηθήστε το! Ποτέ μην αμφιβάλλεις! Το
κράτος έχει υποχρέωση να διασφαλίζει την ασφάλεια
αυτών των παιδιών και να τα απομακρύνει γρήγορα
και οριστικά από τους θύτες, να παρέχει υποστήριξη
και να διευκολύνει τις διαδικασίες εντός δικαστικού
συστήματος.
Melania 38
Ενδοοικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση

Κάποτε, ο ιερέας με πήρε μαζί του στο Πόρτο, κάνοντας
ωτοστόπ, φυσικά, για να επισκεφθώ μία ευεργέτιδα.
Τη νύχτα, όταν η κυρία είπε: Έχω ήδη βρει έναν καναπέ
για το αγόρι”, είπε: „ Όχι, αυτό δεν είναι απαραίτητο. Το
αγόρι κοιμάται μαζί μου”. Έτσι, εκείνο το βράδυ πήρε
το χέρι μου για να αισθανθεί τους όρχεις του και να
αυνανιστεί. Αυτή η συμπεριφορά επαναλήφθηκε από
τον ίδιο και σε άλλες περιπτώσεις στο Refugio da
Mãedo Céu.
Ο πόνος, η μνήμη και το τραύμα ενός κακοποιημένου
ή βιασμένου παιδιού δεν πρέπει να παραγράγονται.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να
υπάρξει παραγραφή για εγκλήματα αυτής της φύσης.
Αυτό το καθεστώς παραγραφής είναι ένα τρόπαιο για
τους κακοποιούς και τους εγκληματίες.
António 70
Σεξουαλική κακοποίηση κληρικών

ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Με άρπαξαν από τη μητέρα μου και με έβαλαν σε
ένα εκκλησιαστικό σπίτι μητέρας-παιδιού, και δεν της
έλεγαν πού βρισκόμουν. Με δώσανε χωρίς τη δική της
αλλά ούτε και τη δική μου συγκατάθεση. Δεν είχαν
κανένα δικαίωμα να το κάνουν αυτό.
Κανείς δε θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να πάρει
ένα παιδί από τη μητέρα του απλά γιατί είναι νέα
και ανύπαντρη. Οι συνέπειες είναι τραυματικές
και καταστροφικές. Πρέπει να προστατεύουμε
τα δικαιώματα των παιδιών. Τα παιδιά πρέπει να
προστατεύονται πάντα.
Oona 53
Απαγωγή, ίδρυμα.

Μέχρι και σήμερα με σοκάρει το γεγονός ότι με
χρησιμοποίησαν ως ανθρώπινο πειραματόζωο όταν
ήμουν παιδί στην Ιρλανδία, σ’ ένα ίδρυμα μητέραςπαιδιού
υπό τη διοίκηση της Καθολικής Εκκλησίας.
Πολλά παιδιά μιγάδες, όπως εγώ, επιλεγήκαμε για
δοκιμές εμβολίου πολιομυελίτιδας το 1965, χωρίς τη
συγκατάθεση των μανάδων μας. Αυτό ήταν καθαρή
παραβίαση του Κώδικα της Νυρεμβέργης.
Τα παιδιά έχουν ανθρώπινα δικαιώματα και πρέπει
να προστατεύονται από τις φυλετικές διακρίσεις
και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τα παιδιά που κινδυνεύουν δεν πρέπει ποτέ να
χρησιμοποιούνται σε ανθρώπινα πειράματα
χωρίς την πλήρη συγκατάθεση των γονέων ή των
κηδεμόνων τους. Σαν παιδιά, δεν είχαμε φωνή, όπως
δεν είχαν και οι ανύπαντρες μητέρες μας.
Conrad 58
Κακοποίηση σε ιδρύματα, κλινικές δοκιμές

Αναγκάστηκα να κοιμηθώ με έναν άνδρα, τον γιο
τους, ο οποίος ήταν 21 χρόνια μεγαλύτερός μου. Ο
ίδιος μου επιτέθηκε και με κακοποίησε σεξουαλικά
και σωματικά, όπως και ο πατέρας του. Στην
πραγματικότητα άρχισε να με προετοιμάζει από την
πρώτη στιγμή που πήγα εκεί.
Πολλά παιδιά, όπως τα αδέρφια μου κι εγώ και
παιδιά που είχαν ακολουθήσει διαφορετικές
διαδρομές, είναι γνωστό ότι ήταν θύματα ποικίλων
ειδών κακοποίησης, όπως σωματική, σεξουαλική,
απομάκρυνση από την οικογένεια, έλλειψη
εκπαίδευσης. Χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να βγούμε
μπροστά και να αναγνωρίσουμε κάθε παιδί που ήταν
σε ίδρυμα, σε ανάδοχη οικογένεια, σε οικοτροφείο
και να πούμε, κοιτάξτε, αυτούς τους επιβιώσαντες:
Αξίζουν περισσότερα.
James 72
Ιδρυματική Σεξουαλική Κακοποίηση

Θυμάμαι ότι μια φορά με χτύπησε με τη ζώνη που είχε
στη σοφίτα και δεν μπορούσα να ξαπλώσω για μια
εβδομάδα. Το αίμα έτρεχε από το δέρμα μου, αλλά
παρόλα αυτά συνέχισε να με χτυπά. Δεν μπορούσα
να το πω σε κανέναν γιατί δεν μου επιτρεπόταν να
δω κανέναν, καμία ημέρα της εβδομάδας. Κανείς δεν
μπορούσε να δει κανέναν.
Οι κρατικοί φορείς μου είπαν ότι θα μας
υποστηρίξουν, αλλά μας έκρυβαν κάτω από το
χαλί και εμείς... Ζητάμε μόνο μια συγγνώμη, μια
αποζημίωση και να δείξουν σεβασμό στις ζωές μας.
David 66
Ιδρυματική κακοποίηση

Με έβγαλαν έξω για λόγους ευκολίας. Για να δουλέψω
σε ένα αγρόκτημα ως εργάτης. Με χτύπησαν αρκετές
φορές. Έβγαζε τη ζώνη του. Έλεγχε το παντελόνι μου,
με έβαζε στα γόνατά του και με χτυπούσε. Το αίμα
έβγαινε από τον πισινό μου.
Χρειαζόμαστε αξιοπρέπεια και σεβασμό για ό,τι μας
έχει συμβεί. Eίχα χάσει την αδελφή μου από τότε που
θυμάμαι τον εαυτό μου. Ήταν 10 χρόνια νεότερη μου.
Peter 79
Ιδρυματική σεξουαλική κακοποίηση

ΝΟΡΒΗΓΙΑ

Θυμάμαι να κάθομαι εκεί στον καναπέ. Οι άλλες
σηκώθηκαν να χορέψουν, χόρευαν με μεγαλύτερα
αγόρια και διασκέδαζαν. Εγώ καθόμουν στον καναπέ,
και κάποια στιγμή μου προσέφεραν ένα ποτήρι
αναψυκτικό. Το δέχτηκα. Δε θυμάμαι τίποτα άλλο από
εκείνο το βράδυ μέχρι που ξύπνησα κι ένας άντρας
ήταν από πάνω μου και με βίαζε. Είχα συνείδηση όσο
συνέβαινε αυτό.
Θα πρέπει γενικά να προσέχουμε ο ένας τον άλλο
και να σιγουρευόμαστε ότι είμαστε όλοι ασφαλείς.
Είναι υποχρέωση μου να εμφανιστώ δημόσια και να
αναλάβω αυτήν την τεράστια ευθύνη.
Iris 34
Σεξουαλική κακοποίηση

Ήταν η πρώτη φορά που συναντούσα τον θείο
μου. Ήταν παιδόφιλος και με κακοποίησε. Δεν
καταλάβαινα εκείνο το “μυστικό” τότε, ούτε πόσο
λάθος ήταν.
Από την αρχή του κόσμου, χιλιάδες άτομα έχουν
υποφέρει φρικτά. Όλες εκείνες οι γενναίες και
θαυμαστές γυναίκες, έχουν όλες παραμεληθεί και
αντιμετωπιστεί ως αντικείμενα. Τους δίνω όλη μου τη
συμπόνοια και το σεβασμό. Οπότε, όλοι οι άντρες και
οι γυναίκες που έχετε την επιλογή, χρησιμοποιήστε
τη φωνή σας, εκφραστείτε, και δώστε τέλος σε αυτή
τη βία.
Letisha 35
Σεξουαλική κακοποίηση

ΣΟΥΗΔΙΑ

Η σεξουαλική κακοποίηση ξεκίνησε όταν ήμουν 12
χρονών και συνεχίστηκε για όλη την εφηβεία μου.
Τελευταία φορά συνέβη όταν ήμουν 20 χρονών. Τώρα
βλέπω εφιάλτες κάθε βράδυ και ακόμα δυσκολεύομαι
να διαχειριστώ τις ψυχολογικές επιπτώσεις. Παθαίνω
συχνά κρίσεις πανικού. Παλιότερα νόμιζα ότι έφταιγα
εγώ και ντρεπόμουν. Πίστευα ότι θα είναι δικό μου το
φταίξιμο αν ξανακακοποιηθώ σεξουαλικά.
Αυτό που έχει τώρα σημασία είναι ότι όλοι εσείς,
ως ανθρώπινα όντα σε μια πολιτισμένη κοινωνία,
πρέπει να γίνετε καλύτεροι και να ακούτε τα παιδιά.
Οφείλω επίσης να πω στους πολιτικούς υπεύθυνους
ότι πρέπει να εφαρμόζουν τους νόμους που
προστατεύουν τα δικαιώματα των παιδιών. Επιπλέον,
πρέπει να ενισχύσουμε το έργο του εντοπισμού και
της ταυτοποίησης των παιδιών που είναι θύματα
σεξουαλικής βίας.
Saga 23
Σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση

ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

Την πρώτη φορά που συνέβη, απλά με άγγιζε. Μετά
ξαναβρέθηκα μόνη στο σπίτι. Έβλεπα τηλεόραση, κι
όταν βγήκα απ’ το δωμάτιο με άρπαξε απ’ τον ώμο
και κάπως με έριξε στο κρεβάτι. Με γράπωσε, μου
έσκισε το παντελόνι, και με γύρισε μπρούμυτα. Ήταν
η πρώτη φορά που με διείσδυσε πλήρως, και με βίασε
εκεί.
Χρειάζεται πολύς χρόνος για να συνέλθεις από ένα
έγκλημα σεξουαλικής βίας, και χρειάζεται πολύς
χρόνος μέχρι να το αποκαλύψεις στο οποιοδήποτε
άτομο, ειδικά σε περιπτώσεις αιμομιξίας εντός της
οικογενειακής εστίας. Είναι απαραίτητο να γίνουν
σημαντικές νομικές αλλαγές.
Heli 49
Σεξουαλική κακοποίηση

Αυτοί που με κακοποίησαν ήταν οι γονείς μου, και οι
δύο. Η μητέρα μου μου είπε ότι με έδερναν ακόμα
κι όταν ήμουν μωρό επειδή έκλαιγα. Οπότε υπήρχε
τέτοιου είδους βία. Οι πρώτες μου μνήμες έχουν να
κάνουν με σεξουαλική κακοποίηση. Ο πατέρας μου
παραδέχτηκε ότι με βίασε πρώτη φορά όταν ήμουν
περίπου 4-5 χρονών.
Πώς μπορείτε να κλείνετε την καρδιά σας απέναντι
σε τόσο μικρά παιδιά και να διαπράττετε κάτι τόσο
φρικτό; Θα έπρεπε να ντρέπεστε!
Seijamirjami 44
Σεξουαλική κακοποίηση

Έμενα πολύ συχνά στο σπίτι μιας φιλικής οικογένειας,
κι είναι εκεί που κακοποιήθηκα σεξουαλικά. Κι επειδή
πέρασα αρκετά βράδια εκεί, είχα και το επιπλέον τραύμα
της γνώσης ότι εκεί που έμενα, κακοποιούνταν και άλλα
παιδιά. Είναι παράξενο πώς ένα τόσο μικρό παιδί μπορεί
να νιώθει ενοχές για καταστάσεις για τις οποίες δεν
μπορεί καν να κάνει το οτιδήποτε.
Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να απευθυνθώ στους
ιθύνοντες της Λαισταδιανής Εκκλησίας: πώς μπορείτε
να αντιδράτε ή να μην αντιδράτε όταν γνωρίζετε τι
έχει συμβεί σε μικρά παιδιά μέσα στις εκκλησίες σας;
Ανάμεσα σας υπάρχουν άτομα που έχουν τα μέσα να
παρέμβουν, αλλά δεν το κάνετε. Εμείς, τα θύματα, σας
έχουμε πει τι μπορείτε να κάνετε για να παρέμβετε,
αλλά δεν έγινε τίποτα.
Θα ήθελα να απευθύνω ένα παρόμοιο μήνυμα στη
Λουθηρανική Εκκλησία: γιατί δεν παρεμβαίνετε εντός
της δικής σας κοινότητας, καθώς και εντός των μικρών
θρησκευτικών κοινοτήτων όπου κι εκεί λαμβάνουν χώρα
κακοποιήσεις;
Outi 49
Σεξουαλική κακοποίηση

Ήμουν περίπου 8 χρονών όταν μπήκε στη ζωή μου αυτός
ο άνθρωπος και με οδήγησε σ’ έναν κόσμο ακατάλληλο
για μικρά παιδιά. Ήταν το μυστικό μας, και ταυτόχρονα
μου έλεγε ότι έκανα κάτι κακό. Αυτό διογκώθηκε σε
ένα “τείχος” ντροπής, εντός του οποίου πέρασα τα
παιδικά μου χρόνια κι εντός του οποίου μεγάλωσα. Για
παράδειγμα, η εικόνα μου για το πώς είναι η φυσιολογική
ανάπτυξη ενός παιδιού ήταν τελείως διαστρεβλωμένη,
και μου πήρε πολύ καιρό για να το καταλάβω.
Ο κόσμος πρέπει να προσέχει τα παιδιά, να καταλαβαίνει
τις ανησυχίες τους, να βλέπει πίσω από τα χαμόγελά
τους. Πρέπει ν’ ακούσουμε τις ιστορίες που δεν τολμάει
κανείς να πει. Όσο για τις ποινές, θα πρέπει τουλάχιστον
να απαιτείται να είναι οι δράστες παρόντες στις
θεραπευτικές συνεδρίες των θυμάτων. Αυτό θα ήταν πιο
κοντά σε μια πραγματική τιμωρία. Αλλά δεν ξέρω πώς
μπορούμε να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου οι δράστες
θα καταλάβουν τι έχουν κάνει. Γιατί συχνά δείχνουν να
μην καταλαβαίνουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Και
η πραγματική αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω
αυτής της κατανόησης.
Minna 48
Σεξουαλική κακοποίηση

ΔΑΝΙΑ

Υπέστην σεξουαλική κακοποίηση όταν ήμουν παιδί
στο Emdrupvej, όπου μεγάλωσα. Οι γονείς μου δεν
ήξεραν ότι υπήρχε ένα τέτοιο άτομο στο χωριό, που
ήταν φίλος τους, κι έτσι ξεκίνησε. Δε θυμάμαι πόσες
φορές συνέβη, αλλά συνέβη πολλές φορές. Είχα
συχνά αυτοκτονικές σκέψεις λόγω αυτού. Ντρεπόμουν
και είχα κατάθλιψη.
Είναι μια διαδικασία που θα διαρκέσει για όλη μου
τη ζωή, όπου θα πρέπει όχι μόνο να συμβουλευτώ
ψυχολόγους αλλά ίσως και να απευθυνθώ σε
ψυχοθεραπευτές, να υποβληθώ σε σωματικές
θεραπείες, κι ακόμα περισσότερα. Γιατί οι συνέπειες
αυτού του γεγονότος δεν έχουν αφήσει σημάδια μόνο
στο κεφάλι μου αλλά και στο σώμα μου. Πρέπει να
μάθω το σώμα μου από την αρχή.
Mikael 51
Σεξουαλική κακοποίηση

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Δόθηκα για υιοθεσία αμέσως μόλις γεννήθηκα.
Κατέληξα σε μια ανάδοχη εστία, όπου η ζωή ήταν
καλύτερη. Πολύ αργότερα, αφού είδα τα χαρτιά μου και
άκουσα της ιστορίες που μου είπε η βιολογική αδερφή
μου, ανακάλυψα ότι ο βιολογικός μου πατέρας δεν είχε
συμφωνήσει να με δώσουνε. Πάλευε για 5 χρόνια ώστε
να αναιρεθεί η απόφαση. Οι αρχές δεν ερεύνησαν καν
το αν θα ήταν καλύτερα να μεγαλώσω με τον πατέρα
μου και τη γιαγιά μου αντί να πάω σε ένα ίδρυμα, οπού
οι συνθήκες σίγουρα δεν ήταν οι καλύτερες τη δεκαετία
του ‘60.
Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι ακόμη και σήμερα,
όταν τα παιδιά χωρίζονται από τους γονείς τους και
βρίσκονται ξαφνικά σε μια ανάδοχη οικογένεια ή ένα
ίδρυμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά κουβαλάνε
πάντα τους γονείς τους μαζί τους. Ακόμα κι αν δεν
είναι παρόντες, οι γονείς είναι μέρος της ταυτότητας
του παιδιού. Πιστεύω πως οι αρχές δε θα έπρεπε να το
ξεχνάνε αυτό. Καμιά φορά παραμερίζονται κάπως οι
γονείς, και πιστεύω πως αυτό δεν είναι καλό, κυρίως για
τα παιδιά.
Monique 56
Εξαναγκαστική υιοθεσία

Υιοθετήθηκα από Ολλανδούς γονείς που είχαν 2 δικά
τους παιδιά. Μεγάλωσα σε μια καλή οικογένεια, αλλά
όταν άρχισα να αναζητώ τους βιολογικούς μου γονείς,
ανακάλυψα μέσα από ένα τεστ DNA ότι αυτή που
υποτίθεται ότι ήταν η βιολογική μου μητέρα, στην
πραγματικότητα δεν ήταν. Ένιωσα να μου κλέβουν την
ταυτότητα μου. Αργότερα ανακάλυψαν ότι είχαν αλλάξει
τα έγγραφα της υιοθεσίας μου με αυτά ενός άλλου
αγοριού που είχε επίσης δοθεί για υιοθεσία.
Αν έχετε υιοθετηθεί ή μεταναστεύσει, εάν δεν
μεγαλώσατε στη χώρα σας, στην κουλτούρα σας, ή
με την οικογένεια σας, αρχίστε να ψάχνετε τις ρίζες
σας. Επισκεφτείτε τον τόπο γέννησής σας, τη χώρα
καταγωγής σας, ή βρείτε τη βιολογική σας οικογένεια,
γιατί είναι σημαντικό για ένα ευαίσθητο άτομο, για
τα συναισθήματα σας. To σώμα δεν το αρνείται.
Είναι πολύ εύκολο να το βάλουμε στην άκρη, κι είναι
αντίστοιχα πολύ τρομακτικό να δουλέψουμε πάνω στα
συναισθήματα μας. Ανακαλύψτε τις ρίζες σας, από πού
προέρχεστε. Είναι σημαντικό.
Rodrigo 41
Αλλαγή των εγγράφων υιοθεσίας

ΒΕΛΓΙΟ

Είμαι παιδί ενός λευκού Βέλγου πατέρα και μιας
Κονγκολέζας μητέρας. Μεγάλωσα με τον αδερφό
μου και τους παππούδες μου στο Βέλγιο. Ξαφνικά
ανακαλύψαμε μια αδερφή που ζούσε στο Κονγκό.
Δε γνωρίζαμε τίποτα για εκείνη. Μας έδειξε ένα
σημειωματάριο με τη διεύθυνση των παππούδων
μας στο Βέλγιο και φωτογραφίες δικές μας και του
ξαδέρφου μας. Συνειδητοποιήσαμε ότι ο πατέρας
μας είχε κρατήσει επαφή μαζί της και της έστελνε
πράγματα. Μας εξήγησε ότι ήξερε πάντα ότι ήταν
νόθο παιδί. Πίστευε ότι ήταν ανεπιθύμητη από την
οικογένεια μας.
Πρέπει να θέσουμε το ερώτημα με ειλικρίνεια
και να δείξουμε ότι υπάρχει διάθεση αλλαγής και
αποκατάστασης. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τις
επιπτώσεις που έχουν η αποικιοκρατία και ο ρατσισμός
στα παιδιά που τα βιώνουν, όπως και σε όλο τον
κόσμο. Πρέπει να παύσουν να υπάρχουν και πρέπει να
εμποδίσουμε την αναπαραγωγή των ίδιων κακών.
Claudine 70
Αποικιοκρατική κακοποίηση

Ξέρω ότι δεν ήταν εύκολο ούτε για την κόρη μου.
Κι αυτή αντιμετώπισε ρατσιστικές αντιδράσεις στο
σχολείο, όλες κρυμμένες πίσω από ένα χαμόγελο.
Μόνο εύκολο δεν είναι. Είναι ακόμα πολύ δύσκολα
τα πράγματα. Γι’ αυτό της εξηγώ ότι προέρχεται από
διαφορετικές εθνικότητες, από ανθρώπους που είχαν
απίστευτο θάρρος και πάλεψαν ώστε να υπάρχει
εκείνη. Ότι είναι το εξαιρετικό αποτέλεσμα των
αγώνων τους.
Δε ζούμε πια στον προηγούμενο αιώνα, τότε που οι
κυβερνήσεις φοβόταν μην τυχόν «οι μιγάδες» ήταν
εξίσου ικανοί με τους λευκούς και μ’ αυτόν τον τρόπο
προστάτευαν τη «μαύρη» ρίζα τους. Είναι καιρός που
δεν ισχύουν πια τέτοιες αντιλήψεις. Η συνύπαρξη
κάνει τη ζωή πιο πλούσια. Όλοι οι άνθρωποι ανήκουν
σε μία φυλή, η συνύπαρξη εμπλουτίζει τη ζωή μας.
Κανένα παιδί δε θα έπρεπε να είναι θύμα ρατσισμού.
Τα παιδιά είναι ιερά.
Sandra 55
Αποικιοκρατική κακοποίηση (δεύτερη γενιά)

Όπως ανακάλυψα από τις έρευνες μου, γεννήθηκα
στη Γαλλία. Το πιστοποιητικό γέννησης μου δεν
αναφέρει τα ονόματα των γονιών μου ούτε αναφέρει
οποιαδήποτε άλλη πληροφορία. Με μάζεψαν από
ένα βελγικό ίδρυμα και μετά υιοθετήθηκα από μια
οικογένεια. Έχω εκ γενετής μια κληρονομική ασθένεια
που επηρεάζει τα νεφρά μου, αλλά αφού δεν υπήρχαν
στοιχεία για τους βιολογικούς συγγενείς μου, δεν
υπήρχε τρόπος να την αντιμετωπίσουν. Όταν ο
γιατρός ρώτησε τη θετή μου μητέρα σχετικά με
παθήσεις των νεφρών στην οικογένεια, εκείνη δεν
μπόρεσε να του δώσει κάποια απάντηση. Το βελγικό
ίδρυμα είχε διαγράψει όλα τα σχετικά στοιχεία.
Οι ρίζες μας είναι δικές μας, δεν μπορούν να μας
αποκόπτουν από αυτές. Ελπίζω τα μηνύματά μου να
μη χαθούν ή να μην απορριφθούν, γιατί τα παιδιά αν
γνωρίζουν ποια είναι και ποιοι είναι οι γονείς τους,
γίνονται δυνατότερα όταν μεγαλώσουν.
Benoit 60
Εξαναγκαστική υιοθεσία

Αυτή είναι μια επίπονη ιστορία. Είναι μια ιστορία
αποχωρισμού. Μια ιστορία αποικιοκρατικής βίας. Μια
ιστορία ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνονται τη ζημιά
που προκαλούν. Είναι μέρος ενός συστήματος, ενός
συστήματος που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Πιστεύω πως το κάθε άτομο και η ιστορία του
συγκροτούν την κοινωνία. Θεωρώ σημαντικό οι
θεσμοί που μας περιτριγυρίζουν να αφηγούνται την
πλήρη, μακρά ιστορία της κάθε κοινωνίας. Άνθρωποι
γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα σε αυτές τις
κοινωνίες, ανάμεσα σε αυτούς τους θεσμούς. Εμείς
είμαστε απλά περαστικοί, οι θεσμοί παραμένουν.
Οπότε οι θεσμοί θα έπρεπε να ενσαρκώνουν την
καλύτερη πλευρά των ανθρώπων, το καλύτερο που
μπορεί να μεταδώσει η κοινωνία. Το Βέλγιο έχει
μια οδυνηρή και ντροπιαστική ιστορία: αυτή της
αποικιοκρατίας.
Olivier 55
Αποικιοκρατική κακοποίηση (δεύτερη γενιά)

Γεννήθηκα την περίοδο της αποικιοκρατίας. Ο
πατέρας μου ήταν Βέλγος, η μητέρα μου Αφρικανή.
Μετά το θάνατο του πατέρα μου, η αποικιακή
διοίκηση δεν επέτρεψε στη μητέρα μου να μας
κρατήσει. Μετά από τρεις προσπάθειες, μας πήρε η
αστυνομία και μας έβαλε σε ένα ειδικό ίδρυμα για
μιγάδες. Μας απομόνωσαν τόσο από τις λευκές όσο
και από τις μαύρες κοινότητες και μας έστειλαν να
ζήσουμε στο Βέλγιο, όπου μεγάλωσα μακριά από τα
αδέρφια μου. Ήμουν ένα πολύ μοναχικό παιδί μέσα σε
μια δύσκολη οικογένεια. Δεν ξόδευαν λεφτά για μένα
επειδή ήμουν ο καρπός μιας απαγορευμένης αγάπης:
πιο έξυπνη απ’ όσο μπορούσαν να εμπιστευτούν, πιο
όμορφη απ’ όσο μπορούσαν να αγαπήσουν.
Ελπίζω σε μια αλλαγή. Ο καθένας από εμάς μπορεί να
φροντίσει τον άλλον. Ο καθένας από εμάς μπορεί ν’
αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο.
Jacqui 66
Αποικιοκρατική κακοποίηση

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Κι εκεί έλαβε χώρα η πρώτη επίθεση, το πρωί. Με
πασπάτεψε και, ναι, εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία μου
εκείνη τη στιγμή. Μου είναι δύσκολο. Ολοκληρώθηκε
σε μια κατασκήνωση έξι εβδομάδων, μακριά από τις
μεγάλες προσκοπικές κατασκηνώσεις.
Αυτές οι πράξεις εκτυλίσσονται σε διαφορετικούς
χώρους, ο ένας χώρια απ’ τον άλλον. Υπάρχουν
οικογένειες, υπάρχουν διαφορετικές ομάδες νέων,
κι όλοι θέλουν να περιφρουρήσουν το χώρο τους.
Κι αν δείτε μέσα μια στιγμή, θέλουν γρήγορα
να απομακρυνθείτε. Προσπαθήστε να δείτε πως
συνδέονται και συνθέστε τους διαφορετικούς
χώρους.
Harald 55
Σεξουαλική κακοποίηση στο σώμα των προσκόπων

Εκείνος ο παπάς αδιαφορούσε για τον κίνδυνο να
ανακαλυφθεί και διάλεγε τα πιο απίστευτα μέρη για
να διαπράξει τους βιασμούς του: τον εξώστη της
εκκλησίας όπου έπαιζαν το εκκλησιαστικό όργανο και
συνήθως τραγουδούσε η χορωδία, το σκευοφυλάκιο,
ή το γυμναστήριο. Ή τις ντουζιέρες ή το φωτογραφικό
εργαστήριο στο σχολείο. Έκανε αυτό που ήθελε σε
κάθε μέρος που μπορείς να διανοηθείς.
Θέστε τα παιδιά στο επίκεντρο. Τα δικαιώματα
των παιδιών είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Τώρα
επιθυμώ να είμαι ενημερωμένος. Συμπεριλάβετε τα
δικαιώματα των παιδιών στη νομοθεσία της χώρας
σας, τους γείτονες, τους φίλους, και τους απλούς
πολίτες της χώρας. Να παρεμβαίνετε όταν βλέπετε να
διαπράττεται βία ενάντια σε παιδιά.
Karl 71
Σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του κλήρου

Ως μαθητής σχολείου υψηλού κύρους, κακοποιήθηκα
σεξουαλικά από δύο Ιησουίτες ιερείς. Με ανάγκαζαν να
κάνω ό,τι ήθελαν και μου έλεγαν ότι ήταν για το καλό
μου. Εκμεταλλεύτηκαν την εμπιστοσύνη και την πίστη
μου. Αυτό καθόρισε τη ζωή μου, τις σχέσεις μου με
τους άλλους ανθρώπους καθώς και τη σχέση μου με
τον εαυτό μου. Η ντροπή που ένιωθα δεν είχε όρια. Και
δεν έλεγα κουβέντα.
Εντέλει, το να μιλήσω μετά από δεκαετίες σιωπής
ήταν μια απελευθερωτική πράξη. Θα ήθελα όλα
τα άτομα που έχουν υποστεί βία κατά την παιδική
τους ηλικία να μπορέσουν να νιώσουν αυτήν την
απελευθέρωση. Πολύς κόσμος νιώθει άβολα με
αυτό το θέμα. Το καταλαβαίνω. Αλλά αν θέλουμε
να μεγαλώσουν τα παιδιά και οι νέοι σ’ έναν κόσμο
χωρίς σεξουαλική βία, θα πρέπει να μάθουμε να
ακούμε ως κοινωνία.
Matthias 59
Σεξουαλική κακοποίηση από μέλος του κλήρου

ΑΥΣΤΡΙΑ

Οι πρώτες μου μνήμες απ’ την παιδική μου ηλικία
χαρακτηρίζονται από βία, αλκοόλ, και κακοποίηση.
Όπως και από τις συνεχείς μετακινήσεις ανάμεσα στο
σπίτι μου και σε ιδρύματα. Για μένα ήταν μαρτύριο το
να πηγαίνω σ’ ένα νέο ίδρυμα ή ανάδοχη οικογένεια.
Επέστρεφα πάντα χαρούμενη στο σπίτι μου, παρά τη
βαναυσότητα που αντιμετώπιζα εκεί.
Ναι, τα σημαντικά και ισχυρά άτομα θα έπρεπε να
θεωρούνται εξίσου υπεύθυνα με όσους κάνουν τέτοια
πράγματα σε παιδιά. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ο
τρόπος. Σήμερα λέμε ότι τα παιδιά πρέπει να ζήσουν
μ’ αυτό, και τα παιδιά υποφέρουν για όλη τους
τη ζωή. Και ως ενήλικας, το τραύμα επανέρχεται
ξανά και ξανά, ειδικά σήμερα. Δεν μπορείς να το
αντιμετωπίσεις.
Romana 64
Σεξουαλική, σωματική και ψυχική κακοποίηση σε ιδρύματα

Μας ανάγκαζε να αυνανιζόμαστε ενώ στεκόταν
στο ντους ή καθόταν σε ένα σκαμνί. Τραβούσε
(η γκουβερνάντα) τόσο δυνατά που άρχισα να
αιμορραγώ.
Υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια για κάθε
κακοποίηση! Και όταν οι άνθρωποι παρατηρούν αυτά
τα σημάδια, τότε είναι εγγυημένο ότι ένα μέρος της
κακοποίησης μπορεί να αποτραπεί. Και αυτό είναι που
θέλω.
Robert 71
Σεξουαλική, σωματική και ψυχική κακοποίηση σε ιδρύματα

ΣΛΟΒΕΝΙΑ

Κακοποιήθηκα σεξουαλικά από τον παππού μου από
τα 5 ως τα 8 μου. Η οικογένεια μου είχε πολύ στενή
σχέση με τον παππού μου. Ήταν σημαντικό κομμάτι της
ζωής μας, και οι γονείς μου με άφηναν συχνά υπό τη
φροντίδα του. Κι έτσι ξεκίνησε.
Το παραμικρό σχόλιο μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Αν είμαστε διατεθειμένοι να ακούσουμε τον κόσμο
και να δούμε τι συμβαίνει, θα μπορέσουμε να
βοηθήσουμε πολλά περισσότερα άτομα. Και το να
μιλήσουμε μόνο καλό μπορεί να κάνει, ποτέ δεν
προξένησε κακό.
Tjaša 28
Σεξουαλική κακοποίηση εντός της οικογένειας

ΣΕΡΒΙΑ

Στις 20 Νοεμβρίου 1981 έφτασα όλο χαρά στο
μαιευτήριο Narodni Front για να γεννήσω το παιδί
μου. Έφτασα στις 10:10 και σύντομα παρατήρησα
ότι όλο το προσωπικό ήταν κάπως νευρικό. 1-2 ώρες
αργότερα μου είπαν ότι κάτι δεν είχε πάει καλά.
Ξεκίνησαν τη διαδικασία αναγκαστικού τοκετού ώστε
να επισπευσθεί η γέννα. Ήμουν τόσο ανήσυχη και
φοβισμένη… Η μαία μου είπε να γυρίσω το κεφάλι μου
για να μη δω το παιδί να γεννιέται, γιατί θα γεννιόταν
νεκρό και με μισό κεφάλι.
Θα μού ‘δινε τόση ευτυχία ν’ αγκαλιάσω το παιδί μου!
Θα έλεγα απλά: “Πού είσαι, παιδί μου; Είσαι ό,τι έχω
και δεν έχω στον κόσμο”.
Dušanka 64
Απαγωγή του παιδιού της από το μαιευτήριο

Είμαστε θύματα εμπορίας ανθρώπων στο Βελιγράδι.
Μου έκλεψαν το παιδί μου, μου έκλεψαν την υγεία μου,
μου έκλεψαν τη ζωή μου.
Απευθύνομαι σε όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου:
εσάς δε σας απήγαγαν τα μωρά σας. Βοηθήστε
λοιπόν ώστε να περάσουν νομοθεσίες, όχι μόνο στη
Σερβία αλλά σε όλο τον κόσμο, που να δίνουν σε κάθε
μητέρα το δικαίωμα να γνωρίζει πού βρίσκεται το
παιδί της και να δίνουν σε κάθε μητέρα το δικαίωμα
να αποφασίζει αν θα κρατήσει το παιδί της ή αν θα
το δώσει για υιοθεσία. Εσάς τα παιδιά, δεν μπορεί να
σας κατηγορήσει κανείς για τίποτα.
Milena 65
Απαγωγή του παιδιού της από το μαιευτήριο

Ήμουν στη δουλειά. Είμαι διανομέας ψωμιού από το
Obrenovac στο Arandjelovac. Όταν έφτασα στο Νέο
Βελιγράδι για να δω τι συνέβη στο παιδί μας, δε με
άφησαν να το δω. Μας έδιωξαν ξανά, εμένα και τη
γυναίκα μου. Είπαν ότι το παιδί ήταν μια χαρά. Κι όταν
τηλεφώνησα στο νοσοκομείο αργότερα μέσα στη
μέρα, μου είπαν ότι όλα ήταν καλά.
Τα κακόβουλα άτομα που έχουν αγοράσει τα παιδιά
τους από άλλους ανθρώπους, θα έπρεπε τουλάχιστον
να ομολογήσουν στα παιδιά τους ότι τα έχουν
αγοράσει. Και θα πρέπει αυτά τα παιδιά να γνωρίζουν
ότι έχουν γονείς εν ζωή, υγιείς, ότι έχουν μια
οικογένεια. Όλος ο κόσμος αγνοεί την ύπαρξη αυτών
των παιδιών.
Tomislav 72
Απαγωγή του παιδιού του από το νοσοκομείο

Συνέβη στις διακοπές σε συγγενικό σπίτι. Μόλις
μπόρεσα, τηλεφώνησα να έρθουν να με πάρουν.
Αν και τους είπα όλα όσα είχαν συμβεί, κανείς δεν
έκανε τίποτα. Σήμερα ξέρω ότι ήταν από φόβο να
αντιμετωπίσουν την οικογένεια και ήλπιζαν ότι θα το
ξεχάσω επειδή ήμουν μικρή.
Τα παιδιά δεν λένε ψέματα ποτέ. Όταν ένα παιδί ζητά
βοήθεια, βοηθήστε το! Ποτέ μην αμφιβάλλεις! Το
κράτος έχει υποχρέωση να διασφαλίζει την ασφάλεια
αυτών των παιδιών και να τα απομακρύνει γρήγορα
και οριστικά από τους θύτες, να παρέχει υποστήριξη
και να διευκολύνει τις διαδικασίες εντός δικαστικού
συστήματος.
Milena 28
Σεξουαλική κακοποίηση

ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Παρατηρούσα τι συνέβαινε στο κέντρο: ναρκωτικά,
πορνεία, ξύλο στα παιδιά, ξύλο μεταξύ του
προσωπικού και μεταξύ των παιδιών. Κάποιοι από
τους εκπαιδευτικούς δημιουργούσαν ρήξεις μεταξύ
των παιδιών. Όταν προσπάθησα να μιλήσω για το τι
γινόταν στο κέντρο, άρχισα να αποτελώ απειλή.
Θα ήθελα τα παιδιά που βρίσκονται σε ιδρύματα
να εντάσσονται πραγματικά στην κοινωνία μέσω
διαφόρων προγραμμάτων και δραστηριοτήτων.
Ελπίζω ότι τώρα που είμαστε πλέον στο 2023 θα
αυξηθούν οι προϋπολογισμοί που διατίθενται
για τα παιδιά και ότι οι ανάγκες των παιδιών θα
εισακούονται.
Andreea 21
Κακοποίηση εντός οικογενειακού πλαισίου και σε ιδρύματα

Η μητέρα μου πέθανε όταν γεννήθηκα. ο πατέρας μου
με παράτησε. Και οι αρχές μας πήραν και μας έβαλαν
σε ορφανοτροφεία. Δε θυμάμαι ακριβώς πού. Όλοι
δυσκολευτήκαμε να ενσωματωθούμε στην κοινωνία.
Οι αρχές που ασχολούνται με τα παιδιά που φεύγουν
απ’ το σύστημα, ή με τους νέους γενικότερα, θα
πρέπει να εφιστούν περισσότερο την προσοχή τους.
Εγώ αναγκάστηκα να αντιμετωπίσω διακρίσεις και
εξευτελισμούς πίσω από κλειστές πόρτες.
Vasile 41
Κακοποίηση σε ιδρύματα

Η μητέρα μου πέθανε τη μέρα που γεννήθηκα και ο
πατέρας μου την ακριβώς επόμενη μέρα. Μεγάλωσα
σε μια εποχή που το εκπαιδευτικό σύστημα δεν
προσέφερε τις ίσες ευκαιρίες που ισχυρίζονταν ότι
προσφέρει.
Είναι σημαντικό να μας καταλάβει ο κόσμος.
Θέλω να πω στα κοινοβούλια, στις κυβερνήσεις,
στους θεσμούς και σε ορισμένες χώρες, ειδικά της
ανατολικής Ευρώπης, ότι δε λαμβάνονται μέτρα
εκτός αν είναι απόλυτα αναγκαίο. Η λογική τους είναι
ότι υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα από αυτά
για τα οποία αγωνιζόμαστε εμείς.
Cosmin 22
Κακοποίηση σε ιδρύματα

Όταν φτάσαμε εκεί, ήταν πολύ άσχημα. Χωρίς ρεύμα,
χωρίς νερό. Παιδιά κλαίγανε, ούρλιαζαν, τσακώνονταν.
Μας δάγκωσαν αρουραίοι ζωντανοί και το προσωπικό
συμπεριφέρονταν σα να μην είχαν καρδιά.
Πρέπει να σταματήσουμε την κατάχρηση εξουσίας.
Θέλω μια καλύτερη ζωή για εμάς και για όλους όσους
έχουν κακοποιηθεί.
Sirmanca 37
Κακοποίηση σε ιδρύματα

ΕΛΛΑΔΑ

Το πιο παράξενο και τραγικό κομμάτι όλου αυτού
είναι ότι συνέβη παραμονή Πρωτοχρονιάς. Και
κατά κάποιο τρόπο, μπήκαμε στη νέα χρονιά ως μια
τελείως διαλυμένη οικογένεια. Ό,τι είχε απομείνει
από την οικογένεια μου βρισκόταν απομονωμένο
σε διαφορετικά πλαίσια: η μητέρα μου ήταν νεκρή,
ο πατέρας μου στο ψυχιατρείο, η αδερφή μου στο
νοσοκομείο για απόπειρα αυτοκτονίας, ο αδερφός
μου με την οικογένεια της μητέρας μου, και εγώ – το
δύσκολο παιδί – σε ίδρυμα θηλέων. Υπήρχε πολύς
θυμός και πόνος και μια αίσθηση απόγνωσης σε όλα
τα μέλη της οικογένειας.
Θα ήθελα να πω ότι πρέπει να αγαπάτε τους
ανθρώπους ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητα τους,
το χρώμα του δέρματος τους, και την εθνικότητα
τους. Μην τους κρίνετε. Μην απομονώνετε και μη
στιγματίζετε ανθρώπους επειδή είναι διαφορετικοί
από εσάς.
Effie 23
Γονική παραμέληση και επακόλουθη ιδρυματοποίηση

Mετά από 13 χρόνια ζωής σε ιδρύματα, αυτό που μου
συνέβη ήταν καταστροφικό....το χειρότερο που έπαθα
ως παιδί εκτός από το ξύλο που έτρωγα κάθε μέρα,
ήταν ότι έχασα την ικανότητά μου να αγαπώ και να
αγαπιέμαι.
Πιστεύω πως όλοι πρέπει να φροντίζουμε τα
παιδιά. Βοηθώντας τα παιδιά να ζουν σε καλύτερες
συνθήκες, κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.
Argyris 73
Ιδρυματική κακοποίηση

Τα πράγματα στην αρχή ήταν καλά. Μετά άρχισαν να
με κακοποιούν. Η διευθύντρια του ιδρύματος άρχισε
να με κλείνει σε δωμάτια χωρίς φως, χωρίς φαγητό και
νερό για μέρες. Όταν ήμουν 10-11 χρονών, άρχισα να
αντιδρώ και με έβαλαν στο ψυχιατρείο.
Πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα στα ιδρύματα.
Να μην υπάρχει κακοποίηση. Σε όλες τις χώρες, αντί
να κακοποιούν τα παιδιά, πρέπει να τα βοηθάνε να
φτιάξουν μια καλύτερη ζωή.
Theodoros 27
Ιδρυματική κακοποίηση

Μπορείτε να βρείτε όλες τις εικόνες και τις
συνεντεύξεις, καθώς και όλα τα κείμενα που
αφορούν την κατάσταση που επικρατεί σε κάθε χώρα
ξεχωριστά, στη διεύθυνση:
https://justice-initiative.eu/shame-europeanstories/
Σκανάρετε τον κωδικό QR για γρήγορη πρόσβαση.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ:
Ιταλία
Rete L‘Abuso Eca
Global LaGabbianella
Διεθνής Αμνηστία - Ιταλία
Πανεπιστήμιο της Πίζας
Associazione il Provolo
GianCarlo Bruno
SavetheChildren
Emergency
Ελβετία
Anne Berger
Corina Dürr
Sina Hasler
Annica Huwyler
Maria Belén Muñoz Gerstein
Γαλλία
Sylvie Arcos
Erick-Alexander Mijangos
Valérie Andanson
Élisabeth Rabesandratana
Laurent Sermet
Sylviane Paulinet
Jean-Lucien Herry
Jean-Claude Giannota
Cécile Baquey
Anne David
Marion Felman
Pierre Verdier
Stefania Cateleta
Ισπανία
Juan Cuatrecasas Asua
Leticia De La Hoz
Juan Cuatrecasas Cuevas
Pepe Godoy
Fernando García Salmones
Emiliano Álvarez
Javier Méndez
Alberto Cano
Anna Cuartas (Anna Currilla)
Isabel Campos
Pérez (Constanza Rúa)
Miriam Ruiz Salmerón
Covadonga González
Mamen Escalante
José Manuel Vidal
Jesús Bastante
Ana Cuevas
Πορτογαλία
Instituto de Apoio à Criança
Ιρλανδία
Conrad Bryan
Νορβηγία
Ecpat Norge
Σουηδία
Child10
Inte din Hora
Φινλανδία
Protect Children/Suojellaan Lapsia ry
Δανία
Landsforeningen Spor
Ολλανδία Dewi Deijle Rodrigo van
Rutte
Monique Weustink
Βέλγιο
Jacqui Goegebeur
Γερμανία
Maria Mesrian Karl Haucke
Matthias Katsch
Αυστρία
Weisser Ring
Romana Schwab
Natascha Smertnig
Σλοβενία
Tita Mayer
Prof. Dr. Darja Zaviršek
Σερβία
Σύλλογος Αγνοούμενων Βρεφών
Βελιγραδίου
Milena Jankovic
Dušanka Buzanin
Tomislav Petrovic
Mila Tolstoj
Jovan Krstic
Ana Stanimirov
Κόσοβο
Serbeze Haxhiaj
Ρουμανία
Σύλλογος Phoneo
Το Μουσείο της Εγκατάλειψης
Andy Guth
Maria Roth
Daniel Rucareanu
Consiliul Tinerilor Institutionalizati
Ελλάδα
ΕΛΙΖΑ – Εταιρεία Κατά της
Κακοποίησης του Παιδιού

Στοιχεία Έκδοσης
SHAME – ΕUROPEAN STORIES
Τίτλος: ΕUROPEAN STORIES
Φωτογραφίες: © Simone Padovani
Ιδέα: © Krauthammer & Partner
Έκδοση: Ίδρυμα Guido Fluri
Schulhausstrasse 10
CH-6330 Cham
Ελβετία
Γενική Επιμέλεια: Pascal Krauthammer & Vera Pagnoni
Διάταξη: Krauthammer & Partner
Ημερομηνία έκδοσης: Αύγουστος 2023
Ιστοσελίδα: www.justice-initiative.eu
© 2023 Guido Fluri Foundation
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή, αντιγραφή,
αποθήκευση σε σύστημα ανάκτησης, ή αναμετάδοση του συνόλου ή μέρους της
παρούσας δημοσίευσης, σε οποιαδήποτε μορφή ή με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς
να έχει ληφθεί προηγουμένως ή έγγραφη συγκατάθεση του εκδότη ή των κατόχων
των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.
Τυπώθηκε και δέθηκε στην Ελλάδα.