Świąteczna zamiana (The Polish Edition of Christmas Switcheroo)

Polish
EDITION
ŚWIĄTECZNA ZAMIANA
Tuula Pere • Outi Rautkallio
W
ickWick

ŚWIĄTECZNA ZAMIANA

Świąteczna zamiana
Tekst Tuula Pere
Ilustracje Outi Rautkallio
Opracowanie Peter Stone
Tłumaczenie na język polski Bożena Podstawska
ISBN 978-952-357-376-5 (Hardcover)
ISBN 978-952-357-377-2 (Paperback)
ISBN 978-952-357-378-9 (ePub)
Pierwsza edycja
Copyright © 2014-2021 Wickwick Ltd
Opublikowano w 2021: Wickwick Ltd
Helsinki, Finlandia
Christmas Switcheroo, Polish Translation
Story by Tuula Pere
Illustrations by Outi Rautkallio
Layout by Peter Stone
Polish translation by Bożena Podstawska
ISBN 978-952-357-376-5 (Hardcover)
ISBN 978-952-357-377-2 (Paperback)
ISBN 978-952-357-378-9 (ePub)
First edition
Copyright © 2014-2021 Wickwick Ltd
Published 2021 by Wickwick Ltd
Helsinki, Finland
Originally published in Finland by Wickwick Ltd in 2014
Finnish “Kummat lahjat”, ISBN 978-952-5878-13-4 (Hardcover)
English “Christmas Switcheroo”, ISBN 978-952-5878-22-6 (Hardcover)
All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted
in any form or by any means, mechanical, electronic, photocopying, recording, or otherwise, without the prior
written permission of the publisher Wickwick Ltd. The only exception is brief quotations in printed articles
and reviews. For details and written permissions, contact rights@wickwick.fi.
Wickwick books are available at special discounts when purchased in quantity for premiums and promotions
as well as fundraising or educational use. Special editions can also be created to specification. For details,
contact specialsales@wickwick.fi.

Polish
EDITION
ŚWIĄTECZNA ZAMIANA
Tuula Pere • Outi Rautkallio
W
ickWick
Children’s Books from the Heart
1

W
rodzinie Pietrzaków święta Bożego Narodzenia
traktowano bardzo poważnie. Na długo
przed pierwszym śniegiem rozpoczynano więc
przygotowania. Mama szczególnie uwielbiała święta.
Już latem i jesienią hodowała zielone warzywa i
suszyła owoce z myślą o świątecznych dekoracjach.
– Będą z nich przepiękne stroiki – mówiła,
rozkładając swoje skarby na stole w jadalni.
2

Dla pozostałych członków rodziny stroiki nie
były aż tak ekscytujące. Ani tym bardziej fakt,
że od października do grudnia stół jadalny będzie
dosłownie zawalony maminymi artykułami do
robienia świątecznych ozdób.
Co do jednego cała rodzina była jednak zgodna,
wszyscy z przyjemnością słuchali świątecznych
kolęd i chrupali pyszne pierniczki na długo zanim
liście opadły z
drzew.
3

4

Tata natomiast uwielbiał majsterkować przy
elektrycznych gadżetach świątecznych. Rozłożył
już świąteczne lampki i ogrzewacz do fontanny
dla ptaków oraz naprawił elektrycznego elfa, który
potrafił śpiewać kolędy. Kiedy klasnęło się w dłonie,
elf zaczynał śpiewać na cały głos i dziko przytupywać.
Co roku Tata dokupował dodatkowe świąteczne
oświetlenie. Potem spędzał długie zimowe wieczory
majstrując przy kablach i wymieniając żarówki.
– Mam nadzieję, że w tym roku nie wysadzi nam
korków! - Zawołał.
5

Tata umocował kable z setkami żarzących się kolorowo
lampek wokół dachu. Na jabłoniach pozawieszał łańcuchy ze
światełkami, a na skrzynce na listy umieścił dzwoneczki, które
pobrzękiwały, gdy ktoś przechodził obok. Tata dumnie przechadzał
się po swoim domostwie, zadowolony z siebie i swojego dzieła.
Dla Filipa i Ady oczekiwanie na święta także było wyjątkowym
czasem, lecz z całkiem innego powodu: wraz z zimą
przychodziły opady śniegu. Dzieci uwielbiały budować
fortece i zjeżdżalnie ze śniegu. Ich budowle nie były
zwykłymi barykadami, to były prawdziwe zamki obronne!
Wspólnie z przyjaciółmi wznosili wysokie ściany i
wieże oraz kopali sekretne korytarze. Wieczorami,
budowniczy wracali do domów w mokrych
rękawiczkach i z burczącymi z głodu żołądkami.
6

7

Mama wykazywała duży talent artystyczny i
świetnie radziła sobie z robótkami ręcznymi.
Ukończyła chyba z tuzin najróżniejszych kursów
krawieckich. Potrafiła stworzyć piękne koronki za
pomocą szydełka, dziergać ozdoby na drutach, szyć
kołdry i haftować. W tym roku Mama postanowiła
zrobić na szydełku piękne koszyczki na butelki. Była
przekonana, że wszyscy krewni będą nimi zachwyceni.
Kłębki z włóczką w różnych kolorach pokrywały cały
stolik do kawy.
– Po prostu uwielbiam oczekiwanie na przyjście
świąt – westchnęła Mama z zadowoleniem,
pracowicie szydełkując.
8

Pewnego wieczoru zapach piernika i pieczonych
jabłek wypełnił cały dom Pietrzaków. Rodzina
usiadła wspólnie przy stole w jadalni, by zastanowić
się nad listą prezentów, których im jeszcze brakowało.
– Potrzebujemy jeszcze cztery prezenty – oświadczył
Tata. Nie mamy jeszcze nic dla wujka Edka, dla waszego
kuzyna Szymona i dla cioci Teresy. I oczywiście
musimy pomyśleć o prezencie dla waszej chrzestnej
Mileny.
– Zaskoczmy ich czymś naprawdę wyjątkowym –
powiedziała Ada.
– Super! - zapalił się do pomysłu Filip.
9

10

Najpierw postanowiono wymyślić prezent dla wujka Edka.
Wujek był wielkim miłośnikiem ptaków i badał ich życie
już od tak długiego czasu, że sam zaczynał przypominać sowę.
Jego ulubiona kurtka była we wzory przypominające upierzenie
sowy.
Mama często mówiła, że wujek potrafi być tak roztargniony,
że zdarza mu się zapomnieć, jak się nazywa. Lecz dzieci nie za
bardzo chciały w to uwierzyć. W końcu wujek miał doskonałą
pamięć – znał nazwy wszystkich ptaków i to po łacinie!
Oprócz tego, że wujek Edek znal nazwy wszystkich ptaków,
potrafił też rozpoznać każdego ptaka i to z zamkniętymi oczami.
Po melodiach, jakie śpiewają.
– Kupmy wujkowi małego ptaszka – zaproponował Filip.
– Może papugę – podchwyciła Ada.
– Doskonały pomysł – pochwaliła Mama. – Założę się, że Edek
od razu nauczy ją mówić.
11

Chrzestna dzieci – Milena – była najlepszą przyjaciółką Mamy. Takie
przynajmniej wrażenie odnosiły dzieci, ponieważ Mama cały czas
rozmawiała z nią przez telefon! Dzieci widziały kiedyś zdjęcie Mamy
i Mileny, z czasów, gdy były one małymi dziewczynkami. Wyglądały
wtedy niemalże jednakowo. Lecz teraz bardzo się od siebie różniły.
Mama często mówiła o sobie, że jest „artystką życiową”, natomiast
Milenę nazywała „artystką wizualną”. Milena miała kruczo-czarne
włosy z prostą jak strzała grzywką, natomiast włosy Mamy były
rudymi nieokiełznanymi falami.
12

W
domu Mileny wszystko było albo
czarne albo białe i schludnie
zorganizowane. Dom Pietrzaków był
wypełniony wszelkimi kolorami, mnóstwem
bibelotów i najróżniejszymi dźwiękami. Milena
mówiła czasem, że aż kręci jej się w głowie od
tego zamieszania w domu Pietrzaków.
– Ojejku, co my kupimy dla Mileny? -
Zastanawiała się głośno Mama. - Ona nie lubi
zbierać niepotrzebnych rzeczy.
– Kupmy jej nowy fartuch dla artystów, taki
z kolorowymi kieszeniami – postanowiła
w końcu Mama. – Ostatni dostała od nas
chyba z pięć lat temu.
13

– Kto następny? – Zapytał Filip.
– Szymon – odparła Ada.
Ada i Filip uważali, że ich kuzyn zrobił
się ostatnio jakiś dziwny. Nie chciał już
budować zamków ze śniegu, ani nawet
rozmawiać ze swoją rodziną. Całymi
dniami przesiadywał w swoim pokoju ze
słuchawkami na uszach.
14

– To nic poważnego – Mama uspokajała Adę i Filipa. – Szymon
stał się po prostu nastolatkiem.
Ada i Filip nie mogli tego zrozumieć.
– Nigdy nie chcę być w jego wieku – oświadczył Filip. – Stał
się okropnym nudziarzem.
– Nie martwcie się, to minie – uspokajała Mama.
– Kupmy Szymonowi zestaw elektrycznej perkusji – powiedział
Tata, podekscytowany na samą myśl o elektrycznym
urządzeniu. – Każdy nastolatek byłby zachwycony takim
prezentem.
15

16

Następnie przyszedł czas na prezent dla cioci
Teresy. Ciotka Taty była naprawdę twardą
sztuką. Miała o wszystkim z góry utartą opinię i nigdy
nie wahała się, by ją głośno wyrazić.
– W tej twojej głowie nic się nigdy nie zmienia –
powiedział jej kiedyś Tata nieco zgryźliwie – Nawet
twoja grzywka jest nie do opanowania!
Na szczęście sprzeczka nie trwała długo. Prawdę
mówiąc, Tata i ciocia Teresa naprawdę bardzo się
lubili. Tata zdawał sobie sprawę, że i tak nie zmieni
jej mniemania, że najlepszymi wynalazkami
technologicznymi na świecie są pralka i ekspres do
kawy. Dobrze wiedział, że nie ma szans, aby wpadła
ona w zachwyt nad jego własnymi wynalazkami i
urządzeniami.
– Założę się, że ciocia bardzo by się ucieszyła z lokówki
do włosów – powiedziała Mama. – Dzięki niej szybko
będzie mogła ułożyć swoją niesforną grzywkę.
17

Gdy nadszedł czas zakupów, Tata dopiął przyczepę
do rodzinnego samochodu.
Mama wybuchnęła śmiechem
– Po co nam przyczepa? – Zapytała. – Wybieramy się
tylko po cztery prezenty!
– Rano widziałem reklamę z ogrzewanymi wiatami
dla samochodów. Pomyślałem sobie, że byłby to
doskonały prezent świąteczny dla całej naszej rodziny
– wyjaśnił Tata.
18

Dzieci spojrzały na siebie i uśmiechnęły się. To
takie typowe dla Taty! – pomyślały.
W ubiegłym roku rodzina dostała w prezencie automat
do zraszania kamieni w przydomowej saunie. Zepsuł
się już podczas pierwszego użycia! Wszyscy musieli
uciekać z sauny, bo maszyna bezustannie chlustała
wodą na gorące kamienie!
19

20

W
mieście panował duży ruch. Wydawało
się, że wszyscy mieszkańcy postanowili
udać się na świąteczne zakupy jednocześnie.
Parkingi były pełne samochodów.
Tata jeździł wokół szukając wolnego miejsca,
które byłoby na tyle duże, aby pomieścić
samochód z przyczepą. Krople potu spływały
mu po czole. W końcu udało się znaleźć
odpowiednie miejsce i cała rodzina ruszyła w
kierunku centrum handlowego. Mama i Tata
zdecydowali pójść do supermarketu, natomiast
dzieci popędziły w kierunku promenady, aby
pooglądać świąteczne stoiska.
21

22

Na promenadzie znajdowała się mała kawiarenka.
Sprzedawano tam najpyszniejszą gorącą
czekoladę na świecie. Dzieci z błogimi minami piły
swoje kakaowe napoje, a jednocześnie podziwiały
szklane gabloty.
– Jak wytrzesz z twarzy tego kakaowego wąsa, możemy
pójść do biblioteki – zaproponowała Ada Filipowi.
23

Biblioteka była ulubionym miejscem dzieci w
całym mieście. W kąciku dziecięcym zawsze
można było znaleźć fascynujące książki.
Jednak tym razem nie wypożyczyli żadnych książek
– bibliotece zorganizowano przedświąteczne zajęcia
artystyczne. Wykonanie własnych gwiazd z papieru
nie zabrało im wiele czasu i wkrótce cieszyli się
nowymi ozdobami, które będą mogli nakleić na szyby
w pokoju.
24

– Posiedźmy tu jeszcze przez jakiś czas – wyszeptała
szczęśliwa Ada.
– Jest tu tak spokojnie, bez tłumów ludzi i zamieszania
– przytaknął Filip.
– Szkoda, że rodzice są zbyt zajęci, aby tu z nami
posiedzieć – powiedziała Ada z westchnieniem.
25

Święta się zbliżały, a atmosfera w domu Pietrzaków stawała się coraz bardziej
napięta. Mama przypaliła już trzy blachy pierniczków, a własnoręcznie
wykonane przez nią świeczki przechylały się na bok i paliły dziwnym płomieniem.
Mamę ogarniało przygnębienie.
– Jak ja to wszystko skończę na czas? – Jęczała. – Muszę jeszcze zapakować i
wysłać prezenty do krewnych.
– Pomożemy ci – obiecały dzieci.
– Zajmij się domkiem z piernika, a my zapakujemy prezenty – powiedział Filip.
26

Ada pokiwała głową:
– Zawiniemy je w ozdobny papier i wypiszemy etykietki adresowe.
Mama odetchnęła z ulgą:
– Dziękuję wam, kochani – powiedziała – tutaj macie etykietki
adresowe, a tam są prezenty. Tylko proszę, uważajcie.
27

Dzieci pakowały jeden prezent za drugim w
piękny ozdobny papier. Wystarczy jeszcze tylko
nakleić etykietki z adresami. Nagle Mama wkroczyła
do pokoju trzymając w rękach miskę z lukrem. Nie
zauważyła leżących na podłodze etykietek.
– O nie! – Wykrzyknęła. – Zniszczyłam
wasze piękne etykietki!
– Nic nie szkodzi, Mamo –
powiedziała Ada.
– Szybko doprowadzimy je
do porządku – dodał Filip –
wszystko będzie dobrze.
28

Dzieci wróciły do przerwanej pracy, wypisały
etykiety od nowa i doczepiły je do prezentów.
Starały się pracować sprawnie, by skończyć, zanim
Mama znowu wejdzie i narobi zamieszania.
Wieczorem Tata popatrzył na przygotowane prezenty.
– Dla wujka Edka, Mileny, Szymona i cioci Teresy –
przeczytał głośno. Uśmiechnął się do dzieci – Świetnie
się spisaliście. Jutro pojedziemy razem na pocztę.
29

Wujek Edek spędzał poranek z wielką
encyklopedią ptaków na kolanach. Był tak
głęboko pogrążony w myślach, że na dźwięk dzwonka
do drzwi aż podskoczył.
– Co to takiego? Co się dzieje? Aha, no tak, to przecież
tylko dzwonek do drzwi – mruczał niespokojnie do
siebie.
30

Siedzenie cicho i nieruchomo przez długie godziny i
podglądanie ptaków nigdy nie sprawiało wujkowi
najmniejszego problemu. Lecz do prezentów nie miał
za grosz cierpliwości!
– Taka płaska paczka. Hmm... Wygląda obiecująco,
może to nowa książka o ptakach – zastanawiał się,
odrzucając na bok ostatni skrawek papieru. – A cóż
to takiego?
Był to fartuch dla artystów, który miał co najmniej
tuzin barwnych kieszeni.
Wujek przez chwilę wpatrywał się w niego
zdumiony. A potem powoli na jego twarzy
pokazał się uśmiech.
– Ależ to bardzo praktyczny prezent.
Pomieszczę w nim nie tylko lornetkę,
ale także wiele innych rzeczy. Już
nigdy nie będę musiał szukać
kluczy lub okularów. Co za
wspaniały pomysł!
31

32

Milena właśnie skończyła śniadanie składające się z pysznej
owsianki z jabłkami. Od razu posprzątała po sobie kuchnię, po
czym podeszła do swojego zestawu malarskiego. Wielkie białe płótno
zachęcało, aby musnąć je umoczonym w farbie pędzlem.
Milena miała już w głowie dokładny obraz tego, co chce namalować.
Odgarnęła długą grzywkę z oczu, po czym je zamknęła.
– Widzę szeroką, grubą linię na dole obrazu i dwie cieńsze na górze. A
pomiędzy nimi, czerwoną płaską kulę.
Rozległo się pukanie do drzwi – paczka dotarła. Milena postanowiła
otworzyć podłużne opakowanie od razu. I tak już przerwano jej pracę
nad nowym obrazem.
Milena spojrzała krzywo na trzymaną w dłoniach paczkę.
– Kolejny dziwny pomysł Pietrzaków – powiedziała na głos, wyjmując
z opakowania lokówkę do włosów. – No dobrze, wypróbuję ją najpierw
na grzywce. Może przestanie wpadać mi do oczu podczas malowania.
Pół godziny później Milena podziwiała w lustrze na przedpokoju swoje
nowe loki. Pokiwała głową w kierunku lustra, zadowolona ze swojego
nowego odbicia.
33

Kuzyn Szymon wycierał właśnie kurze w swoim
pokoju. Burknął coś tylko pod nosem, gdy mama
zapukała do drzwi. Nawet jej nie podziękował za
dużą paczkę i kopertę, które położyła przed nim na
podłodze.
– Nie chce mi się otwierać żadnych prezentów –
mruknął Szymon. – Pietrzakowie zawsze kupują mi
coś dziecinnego – sięgnął jednak po kopertę. – Mam
nadzieję, że są tu chociaż jakieś pieniądze.
Nie, w kopercie nie było pieniędzy. Zamiast nich,
Szymon trzymał w ręce bon podarunkowy do sklepu
zoologicznego: „Kupon na jedną papugę”.
34

Zdumiony Szymon spojrzał na paczkę, po czym
odpakował ją. Ogromna klatka dla ptaków!
– Dokąd tak pędzisz? – Zawołała za nim mama, gdy
śmignął obok niej. Lecz nie zatrzymał się nawet, by jej
odpowiedzieć. Spieszył się do sklepu z ptakami.
Ale super! – Myślał po drodze. – Będę miał własną
papugę. Żaden z moich znajomych nie ma swojego
ptaka!
35

36

Sfrustrowana ciocia Teresa stała w korytarzu obok
wielkiego pudła.
– Jakie to bezmyślne wysyłać takie duże prezenty –
narzekała. – To tylko kłopot z otwieraniem. I co ja mam
potem zrobić z taką ilością tektury i folii bąbelkowej?
Prezent okazał się jednak tak zaskakujący, że po raz
pierwszy w życiu ciotce zabrakło słów. Sięgała do pudełka
i wyjmowała po kolei znajdujące się tam elementy – części
elektrycznej perkusji!
Niedługo potem zestaw został zmontowany i bębny
zaprezentowały się w całej swojej okazałości. Wystarczyło
je tylko podłączyć do prądu.
– Nie do wiary. Pietrzakowie odgadli moje skryte marzenie!
– Powiedziała zdumiona ciocia. – Przez całe siedemdziesiąt
lat wstydziłam się przyznać, że moim największym
marzeniem jest gra na perkusji.
Ciocia Teresa założyła słuchawki na uszy i dała się
porwać dzikim rytmom. Grała przez cały dzień. Zanim
nastał wieczór, jej zazwyczaj mocno napięte barki były
zrelaksowane, a rozczochrana grzywka w dzikim nieładzie.
– Co za cudowny prezent – powiedziała Teresa. – Muszę
natychmiast zadzwonić do Pietrzaków i podziękować im.
37

Mama odłożyła telefon. Była czerwona jak burak.
– Nigdy nie zgadniecie, co się stało – powiedziała powoli. –
Przez pomyłkę ciocia Teresa dostała perkusję, a na dodatek bardzo
jest z tego powodu szczęśliwa!
– Tylko mi nie mówcie, że Szymon dostał lokówkę! – Wykrzyknął
Filip.
Szybki telefon do mamy Szymona ujawnił kolejną podmianę.
Poinformowała ona, że jej syn zamknął się na cały wieczór w swoim
pokoju, aby rozmawiać z papugą!
– Szymon się nawet śmieje! – Dodała zdumiona.
Mama wciąż jednak wyglądała na przygnębioną.
– Nie ma się czym martwić – zapewnił ją Tata. – Zarówno Teresa
jak i Szymon są zachwyceni swoimi prezentami.
– Zastanawiam się tylko, co powiedzą
Milena i Edek, gdy zobaczą swoje
prezenty – mruknęła Mama i potarła
czoło. – Z tego wszystkiego
dostałam migreny!
38

39

Mama wymknęła się na kanapę i schowała głowę
pod koc. Tego dnia nie odebrała już więcej
żadnego telefonu, nawet gdy zadzwoniła Milena, by
podziękować za lokówkę.
Tata wysłuchał podekscytowanej Milena
opowiadającej o swojej nowej fryzurze.
– Milena zdecydowała też, że zmieni styl swoich
obrazów – powiedział Tata. – Mówi, że następny
będzie przedstawiał linie faliste zamiast prostych!
– Ale jeszcze jest wujek Edek. Trudno sobie wyobrazić,
żeby był zadowolony z fartucha dla artystów – jęczała
Mama spod koca – Proszę, niech ktoś do niego
zadzwoni.
40

Na szczęście okazało się, że Mama wcale nie miała
racji. Wujek Edek wrócił właśnie ze spaceru, na
który założył swój nowy fartuch z kieszeniami.
– Powinienem sobie sprawić taki fartuch już dawno
temu – powiedział Tacie przez telefon – Już nigdy
niczego nie zgubię!
Poklepał się po czerwonej kieszeni, w której znajdowała
się lornetka. Gdy tylko skończy rozmawiać z Tatą,
pójdzie podglądać ptaki przy karmniku.
41

Dzień przed Wigilią Bożego Narodzenia był
naprawdę trudny. Światełka świąteczne Taty
wciąż przygasały niepokojąco. Mama leżała w łóżku
z okładem z zimnego ręcznika przyłożonym do czoła.
– Nie tak to wszystko planowałam – jęczała. – To
miały być idealne święta.
42

Dzieci widziały, że rodzice stają się coraz bardziej przygnębieni.
– Filip, czas, abyśmy wkroczyli do akcji – powiedziała Ada.
– A więc do roboty – przytaknął Filip.
Dzieci pobiegły do kuchni, gdzie przeszukały wszystkie półki i lodówkę. Jedzenia
było pod dostatkiem, lecz one nie potrafiły przygotować świątecznego obiadu.
– Szkoda, że nie wiemy jak przyrządzić świątecznego indyka – powiedział Filip.
Ada postanowiła zadzwonić do Mileny i cioci Teresy. Może któraś z nich będzie
w stanie im pomóc.
43

W
świąteczny poranek Ada i Filip obudzili się wcześnie. Bardzo
chcieli otworzyć swoje prezenty świąteczne, lecz musieli z
tym jeszcze trochę poczekać. Najpierw należało sprawdzić kilka
rzeczy.
Usłyszeli dobiegające z dołu pobrzękiwanie. Przemknęli obok
sypialni rodziców i udali się do kuchni. Widać było, że ich plan
sprawdził się pierwszorzędnie. Pomieszczenie wypełniał przepiękny
zapach pieczonego indyka.
44

Ciocia Teresa uśmiechnęła się na ich widok.
– Indyk jest już w piekarniku – powiedziała. – Do obiadu zdąży
się upiec.
– Upiekłyśmy też babeczki – dodała Milena, pokazując kosz pełen
świeżych wypieków.
– Możemy wam jakoś pomóc? – Zapytał Filip.
Milena i ciocia Teresa udzieliły dzieciom szybkich instrukcji. Już po
chwili Ada i Filip uwijali się po kuchni obierając warzywa, polerując
szklanki i talerze oraz nakrywając do stołu.
45

Wciąż jeszcze w koszuli nocnej, Mama
weszła po cichu do kuchni. Na widok
magii, jaka dokonała się tam za sprawą
niespodziewanych pomocników, aż jej się
twarz rozpromieniła.
46

47

Tego wieczoru, gdy prezenty świąteczne
zostały już otwarte, a przepyszna
wieczerza zjedzona, dzieci poprosiły, aby
wszyscy podeszli do okna. Miały dla
zebranych świąteczną niespodziankę:
różnej wielkości śnieżne lampiony
oświetlały drzewa i krzewy w
ogrodzie.
– Jak pięknie – powiedziała
Mama.
– Wspaniale – zgodził się Tata i
przytulił swoje pociechy.
Mama zaczęła cicho śpiewać
świąteczną kolędę, a wszyscy
do niej dołączyli.
I nie miało już żadnego
znaczenia, że lampki Taty
ciągle przygasały. W domu
Pietrzaków nastało kolejne
doskonałe Boże Narodzenie.
48

49

Pietrzakowie uwielbiają Boże Narodzenie – zwłaszcza mama,
która rozpoczyna przygotowania do świąt już wczesną
jesienią. Jednak jej plany są tak ambitne, że często biedna nie
daje rady i traci rozpęd zanim święta rzeczywiście nadejdą!
Dla Taty najważniejszą sprawą podczas świąt jest udekorowanie
ogrodu setkami świątecznych lampek, tak by wzbudziły zachwyt
we wszystkich sąsiadach. Prawie każdego roku korki wysiadają,
kiedy Tata próbuje wymyślić nowy układ światełek!
Tego roku Pietrzakowie kupują ostatnie prezenty tuż przed
świętami. Lecz nie wszystko układa się tak, jak to sobie
zaplanowali. Czy Boże Narodzenie nadejdzie, pomimo że
tegoroczne przygotowania są mniej niż doskonałe?
wickwick.fi