Nr 3 maj-czerwiec 2007 - Hubertus Expo

Recommendations

Info

▲ 18 Uczniowie pracujà przy drzewach ✓ Zadaniem grupy 6. (uczniowie wylosowali kartki z ˝ywotnikiem olbrzymim) jest porównanie ˝ywotnika olbrzymiego ze Êwierkiem pospolitym. 5. Przygotowanie prezentacji Nauczyciel wyjaÊnia, ˝e zadaniem ka˝dej grupy jest przygotowanie prezentacji – porównanie gatunku obcego pochodzenia z gatunkiem rodzimym. Mo˝e to byç wypowiedê ustna lub plakat, prezentowaç mo˝e jeden uczeƒ lub ca∏a grupa. Niezale˝nie jednak od wybranej strategii, przygotowanie prezentacji jest pracà zespo∏owà. 6. Prezentacja wyników pracy Uczniowie spotykajà si´ w okreÊlonym wczeÊniej miejscu i ca∏à grupà podchodzà do kolejnych drzew. Przy ka˝dym inna grupa prezentuje wyniki swojej pracy. Nauczyciel uzupe∏nia wypowiedzi uczniów: Czeremcha amerykaƒska zawiod∏a jako leÊny gatunek produkcyjny. Zawiod∏a równie˝ jako gatunek, który móg∏by odegraç wi´kszà rol´ w u˝yênianiu s∏abych gruntów leÊnych. Mo˝e byç stosowana jako domieszka w lasach, jako podszyt i podrost. Jest jednak gatunkiem bardzo ekspansywnym. Ze wzgl´du na ma∏e wymagania glebowe, odpornoÊç na choroby i szybki wzrost doskonale nadaje si´ dla ró˝nego rodzaju zadrzewieƒ krajobrazowych. Daglezja zielona jest najwa˝niejszym obcym gatunkiem drzewiastym dla naszej gospodarki leÊnej. Jej znaczenie polega na szybkim wzroÊcie i du˝ej produkcyjnoÊci drzewostanów, doÊç cennym drewnie oraz dobrej zdrowotnoÊci i odpornoÊci. Daje wysokiej wartoÊci drewno, podobne do drewna modrzewia. Dàb czerwony jest zaliczany do gatunków szybkorosnàcych. Jest sadzony jako gatunek domieszkowy i do uzupe∏nieƒ. Jest bardzo wy- L E K C J E W L E S I E trzyma∏y na mrozy i susze. Dàb czerwony jest odporny na zanieczyszczenia atmosfery. W okr´gach przemys∏owych znajduje zastosowanie jako jeden z nielicznych gatunków liÊciastych. JakoÊç jego drewna jest gorsza ni˝ rodzimych gatunków d´bów. Robinia akacjowa jest w Polsce cz´sto spotykana w parkach, ogrodach, zadrzewieniach. W lasach wyst´puje g∏ównie przy szosach i drogach, rzadziej w formie ma∏ych drzewostanów. Robinia w le- Ênictwie nie znajduje szerszego zastosowania. Liczne i silne odrosty korzeniowe sà trudne do wyt´pienia i utrudniajà odnowienie innych gatunków. Drewno robinii jest bardzo wytrzyma∏e i wykorzystywane m.in. do wyrobu sprz´tu sportowego. Sosna czarna tworzy na wybrze˝u lasy ochronne. Opiera si´ dzia- ∏aniu silnych wiatrów i piasków wydmowych. Dobrze znosi silne nagrzewanie zboczy. Jest odporna równie˝ na zanieczyszczenia przemys∏owe, mo˝e byç wić sadzona na obszarach zagro˝onych wp∏ywami przemys∏u. Drzewostany sosny czarnej <strong>maj</strong>à równie˝ znaczenie gospodarcze w postaci surowca drzewnego. Jednak drewno posiada niskà wartoÊç technicznà. ˚ywotnik olbrzymi jest w leÊnictwie wartoÊciowym gatunkiem. Osiàga du˝e rozmiary, drzewostany sà zasobne. Odznacza si´ bardzo szybkim wzrostem, szczególnie w m∏odoÊci. Gatunek ten korzystnie oddzia∏uje na gleb´ oraz posiada du˝à zdolnoÊç do samosiewnego odnawiania. Drewno jest bardzo trwa∏e. 7. Podsumowanie Nauczyciel podkreÊla, ˝e ludzie dzielà miejsce na ziemi z innymi partnerami, bez których nie potrafià si´ obejÊç. W zwiàzku z tym powinni si´ troszczyç o to, by nie naruszaç delikatnej równowagi uk∏adów ekologicznych. Wprowadzenie obcych gatunków na tereny, na których nigdy nie wyst´powa∏y, t´ równowag´ narusza. Obce gatunki cz´sto konkurujà z rodzimymi o pokarm i przestrzeƒ. Znane sà liczne przyk∏ady takich sytuacji, w których wprowadzony gatunek sta∏ si´ przyczynà zagro˝enia lub wymarcia wielu gatunków lokalnych. Prace nad aklimatyzacjà obcych gatunków prowadzone sà w arboretach Introdukcja obcych gatunków do polskich lasów ma zarówno zwolenników jak i przeciwników. Przewa˝a opinia, ˝e uprawa niektórych obcych gatunków w lasach ma uzasadnienie ekonomiczne, natomiast nie powinno si´ wprowadzaç do lasów drzew obcego pochodzenia tylko dla wzbogacenia, urozmaicenia naszej ubogiej dendroflory. Z uprawy gatunków obcych powinny byç wy∏àczone parki narodowe, rezerwaty oraz kompleksy leÊne o charakterze puszczaƒskim. ❑
Czy dziki chodzà po drzewach? Ka˝de dziecko wie, ˝e dziki po drzewach nie chodzà. Te szczeciniaste, szablaste ryjki, ch´tnie ˝erujà u podnó˝a d´bów, w poszukiwaniu ˝o∏´dzi i p´draków, ale ˝eby po owocki tego szlachetnego drzewa i t∏uste robaczki wspiàç si´ na drzewo, to na pewno si´ nie skuszà. Pr´dzej poczekajà, a˝ to i owo spadnie z góry, ni˝ zacznà wspinaç si´ po konarach! Dlaczego wić w moich wspomnieniach z dzieciƒstwa funkcjonuje zestaw drzewo+dzik? Zapisane w g∏owie wczesne myÊli, cz´sto objawiajà si´ w sposób nieprzewidywalny i dziwny, ale w tym przypadku to nie przesada. Przyczynà takiego, a nie innego zapisu z przesz∏oÊci, mo˝e byç moje, znane od dzieciƒstwa, wiercipićtwo. Od kiedy si´gam pamićià, nie nale˝a∏am do dzieci spokojnych; zawsze gdzieÊ mnie nios∏o, goni∏o, a niespokojny duch nie pozwala∏ usiedzieç na krzeÊle nawet pićiu minut. Próby okie∏znania mojej osobowoÊci spe∏za∏y na niczym i tylko jedna rzecz mog∏a mnie choç przez kilka chwil utrzymaç w miejscu; obietnica ojca, ˝e zabierze mnie na polowanie. Przez kilka dni poprzedzajàcych to wydarzenie chodzi∏am jak zegareczek, ˝eby ojciec widzia∏ jak bardzo mi zale- ˝y i jaka potrafi´ byç grzeczna. No, anio∏, po prostu anio∏! Kiedy nadchodzi∏ TEN dzieƒ, budzi∏am si´ kiedy jeszcze by∏o ciemno i czeka∏am a˝ zadzwoni Taty zegarek. A mo- ˝e w ogóle nie spa∏am? To te˝ mo˝liwe, emocje bra∏y gór´ i w chwili, gdy planowali- Êmy naszà myÊliwskà wypraw´ nie istnia∏o dla mnie nic; ani kole˝anki, ani zabawki, ani ksià˝ki. By∏o tylko polowanie. Tym razem te˝ tak mia∏o byç, Tato obieca∏ zabraç mnie na dziki, wić o niczym innym od kilku dni nie potrafi∏am myÊleç, jak o tych dzikach. Do tej pory towarzyszy∏am Ojcu w polowaniach na kaczki, na pi˝maki i na lisy, ale na dziki sz∏am pierwszy raz. Mo˝e to i szumnie powiedziane „na dziki”, bo nasze wspólne wypady mia∏y bardziej charakter obserwacyjny i dydaktyczny, ni˝ ∏owiecki; Ojciec opowiada∏ mi o zwierz´tach, uczy∏ odró˝niaç tropy, zapoznawa∏ z lasem i przyrodà. Teraz mia∏am poznaç zwyczaje i ˝ycie dzików, a ˝e widzia∏am je tylko na obrazku w ksià˝ce, to i wyobraênia pracowa∏a; wyobra˝a∏am je sobie jako gi- KATARZYNA LEWA¡SKA-TUKAJ K. LEWA¡SKA-TUKAJ gantyczne, poroÊni´te d∏ugim w∏osiem Êwinie i nawet dzicza skóra rozciàgni´ta w korytarzu nie przekonywa∏a mnie, ˝e jest to zwierz´ rozmiarów Êredniego bernardyna, a nie potwór. Kiedy przyszliÊmy na miejsce okaza∏o si´, ˝e musz´ wdrapaç si´ na ambon´. KiedyÊ nie by∏o ambon wolno stojàcych, nikt nie patrzy∏ na to czy kaleczy drzewo, czy nie i bez pardonu wbijano szczeble w pnie, ˝eby zbudowaç wygodne miejsce wÊród konarów. Tak te˝ zrobiona by∏a ta ambona; wÊród ga- ∏´zi roz∏o˝ystej sosny ktoÊ umocowa∏ deszczu∏k´, do pnia przybi∏ kilka patyków imitujàcych stopnie, przy czym, ˝eby dostaç si´ na miejsce, trzeba by∏o odcinek z ostatniego stopnia na siedzisko, pokonaç za pomocà solidnego wygibasa. Dzieci´ ze mnie by∏o zwinne, sprytne i do chodzenia po drzewach nawyk∏e, wić da∏am sobie rad´ bez trudu, ale jak ju˝ zasiad∏am na tym myÊliwskim tronie, to zada∏am sobie pytanie: po co ja tu w∏aÊciwie wlaz∏am? Czy dziki chodzà po drzewach, ˝e tu mamy na nie czekaç? Rozglàda∏am si´ ciekawie dooko∏a, szukajàc wÊród ga∏´zi lochy z ma∏ymi, albo chocia˝ jakiegoÊ przelatka, ale nic takiego nie zauwa˝y∏am, natomiast Tata, zaczà∏ si´ niepokoiç, bo moje krćenie si´ nara˝a∏o nas na twarde làdowanie u podnó˝a ambony. Chcàc nie chcàc, dla dobra nas obojga, si´gnà∏ po najbardziej drastyczne Êrodki bezpieczeƒstwa; przywiàza∏ mnie do drzewa i to w sposób nie budzàcy wàtpliwoÊci, ˝e czyta∏ ksià˝ki o Indianach. ˚eby móg∏ przewidzieç co b´dzie dalej, to pewnie by mnie te˝ zakneblowa∏, ale póki co poprzesta∏ na skr´powaniu mnie a`la baleron i przytroczeniu do pnia goÊcinnej sosny. Czas d∏u˝y∏ mi si´ niemi∏osiernie, ale có˝ by∏o robiç, jak ju˝ wlaz∏am na t´ sosn´, to musia∏am ju˝ tu tkwiç jak szyszka, bo o zej- Êciu mowy nie by∏o! Dziki te˝ si´ nie kwapi- ∏y, ˝eby zaszczyciç swojà obecnoÊcià nćisko, a ˝e robi∏o si´ coraz bardziej ch∏odno i g∏odno, to postanowiliÊmy si´ posiliç i rozgrzaç goràcà herbatkà. Czy dziki wyczu∏y zapach kanapek, czy mo˝e znći∏o je ciep∏o herbatki, grunt, ˝e natychmiast, gdy tylko wyciàgn´liÊmy „pakiet myÊliwski”, pojawi- ∏y si´ pod drzewem. Zatka∏o mnie. Zarówno kanapka, jak i widok, pozbawi∏ mnie oddechu na d∏u˝szy czas. Oczy mi si´ niebezpiecznie zaokràgli∏y, ryzykujàc wypadnićie z orbit, a buzia, mimo ˝e pe∏na, otworzy∏a si´ z rozmachem. Patrzy∏am zdumiona na pot´˝nà loch´ i uwijajàce si´ wokó∏ niej ma- ∏e warchlaki w pid˝amowatym odzieniu. Stara, pot´˝nym gwizdem buchtowa∏a poszycie lasu, a tam, gdzie ziemia by∏a ju˝ dobrze spulchniona, grzeba∏y swoimi ma∏ymi ryjkami m∏ode. I wszystko by∏oby OK, tylko co ONE robi∏y na ziemi, a MY na górze? Z wra˝enia, zapomnia∏am, ˝e jestem przywiàzana do pnia i siedz´ na wàskiej, chybotliwej ∏aweczce i szarpn´∏am si´, usi∏ujàc zerwaç na równe nogi, co w warunkach jakie panowa∏y w koronie sosen by∏o raczej niemo˝liwe. Odczu∏am przy tym, ˝e jedzony przeze mnie k´s kanapki przesunà∏ si´ na w∏aÊciwe mu miejsce w ˝o∏àdku, wić wyda∏am z siebie dziki okrzyk radoÊci. Dziki us∏yszawszy ha∏as pierzch∏y natychmiast, tylko trz´s∏y im si´ ich zakrćone ogonki i tyle by∏o mojego obserwowania, a Tata popatrzy∏ na mnie spokojnie, nie przestajàc prze˝uwaç kanapki i mruknà∏: „To by∏o do przewidzenia”. Cwaniak, on wiedzia∏, ˝e dziki to zwierz´ta naziemne, a ja nie! Jak szliÊmy obserowaç sarny, to one pas∏y si´ na ziemi i my staliÊmy na twardym gruncie. Pi˝mak te˝ ˝erowa∏ i mieszka∏ na ziemi, wić moje rozumowanie by∏o jasne: jeÊli Tata ka˝e mi siedzieç na soÊnie, to dziki ˝yjà w∏aÊnie tu! Lis, jenot, jeleƒ, czy borsuk, wszystkie te zwierz´ta mo˝na by∏o obserwowaç z ziemi, wić nigdy nie siedzia∏am na ambonie i wydawa∏o mi si´, ˝e s∏u˝y ona do obserwacji zwierzàt ˝yjàcych.... w koronach drzew. DziÊ wiem nie tylko to, ˝e dziki nie chodzà po drzewach. W´drujàc po lasach i obserwujàc zwyczaje zwierzàt, dosz∏am do wniosku, ˝e dziki to bardzo inteligentne zwierz´ta! Niby Êwinia, niby dzika, ale jednak coÊ sobà reprezentuje, choçby to, ˝e doros∏a locha potrafi ostro wystàpiç przeciwko cz∏owiekowi, jeÊli napotka go na swej trasie spacerowej, po której przechadza si´ z m∏odymi. Ale o tym dowiedzia∏am si´ du˝o póêniej. Z autopsji.... ❑ 19
Page 1 and 2: POZNAJMY LAS Nak∏ad 14 000 ISSN 1
Page 3 and 4: K. KUREK, P. ORYSIAK Nietoperzem by
Page 5 and 6: Nietoperze sà zwierz´tami nocnymi
Page 7 and 8: S∏oweƒska „Per∏a Krasu” JA
Page 9 and 10: na ma∏ym terenie. Nasilenie prac
Page 11 and 12: 85 lat ochrony obszaru Grz´dy w Do
Page 13 and 14: Wapienne „tsingy” do z∏udzeni
Page 15 and 16: Wostatnich kilku numerach dwumiesi
Page 17: Daglezja ma p∏askie ig∏y, t´po
Page 21 and 22: necznik, Pielgrzymy, Koƒskie ¸by.
Page 23 and 24: BASZA (3) Hubertus Expo 2007 IV Mi
Page 25 and 26: Dzioboro˝ce to smuk∏e ptaki o d
Page 27 and 28: Modraszki sà rodzinà ma∏ych i
Page 29 and 30: obwódce. Dwie generacje w roku - p
Page 31 and 32: A. ROJEWSKI 11 POZIOMO: 7) narz´dz

Nr 3 maj-czerwiec 2007 - Hubertus Expo

Transform your PDFs into Flipbooks and boost your revenue!

Delete template?

Save as template ?