pobierz pdf - Prestiz Magazyn koszaliński

AZS 

zwycięzcą! 

miesięcznik 

bezpłatny 

nr 3 (15) 

marzec 

2010 r. 

www.magazynprestiz.com.pl 

Malediwy 

raj na ziemi 

Morsy 

pobiły 

rekord 

Guinnessa 

Bartosz Kędzierski 

to on wymyślił Czesia

Słowo od naczelnego 

Wszyscy już bardzo czekamy na 

wiosnę. My, chcąc zadziałać metodą 

faktów dokonanych, zazieleniliśmy 

i ociepliliśmy świat na naszej okładce. 

Przypomnijmy też, że to już druga prestiżowa 

wiosna. 

A cóż spotkacie wewnątrz marcowego 

numeru? 

Twarz na okładce wcale nie musi być 

wam znajoma, choć jej właściciel po 

kilku latach przerwy odwiedził nas 

dwukrotnie, a to za sprawą zamieszania, 

jakiego dokonał, wymyślając 

„Włatców móch”, serial tyleż kultowy, 

co budzący skrajne emocje. Bartek Kędzierski 

to nasz bohater z okładki, który ujawni m.in. skąd wziął się pomysł 

na zombie Czesia. 

Powoli robi się coraz cieplej, więc propagujemy zdrowy styl życia na świeżym 

powietrzu, choć do nordic walkingu czy kąpieli w morzu nie potrzeba 

wysokich temperatur. 

Takie zaś panują w miejscu, do którego zabierze nas swą opowieścią Andrzej 

Woźniakowski. Malediwy to – jak możecie przeczytać już na okładce 

– prawdziwy raj na ziemi. 

Nie mogło także w tym miesiącu zabraknąć elementu sportowego – chwalimy 

się Pucharem Polski zdobytym przez AZS Koszalin i nową Halą Sportów 

Walki. 

Jak zawsze pokazujemy także czym jeżdżą koszalinianie – w dziale Motoryzacja 

tym razem sylwetka chevroleta apache. 

Zachęcamy także, aby przyjrzeć się nowinkom technicznym podejrzanym 

w sieci i kolejnym sugestiom modowym. Dla pań mamy także informacje 

o lipomasażu, dostępnym także w Koszalinie. 

Jak w każdym „Prestiżu” są wydarzenia, którymi chcemy się pochwalić, i 

kronika towarzyska, w której zdecydowanie możesz znaleźć swoją podobiznę 

Drogi Czytelniku, bo albo pozowałeś naszemu fotografowi, albo byłeś 

na właściwej prestiżowej imprezie. 

Dziękujemy za wszystkie maile i osobiście czynione uwagi. Znajdujemy 

w nich zaproszenia, gratulacje, ale i uwagi krytyczne. Czekamy na kolejne: 

redakcja.koszalin@eprestiz.pl 

Kuba Grabski 

MIESIĘCZNIK BEZPŁATNY 

ul. Szczecińska 25a (2 piętro), 75-122 Koszalin, 

tel.: 094 343 22 77, e-mail: redakcja.koszalin@eprestiz.pl 

www.magazynprestiz.com.pl 

Redaktor naczelna: Daria Prochenka 

Zastępca: Kuba Grabski 

Redakcja: Jola Wolska , Agnieszka Miernicka, 

Greta Grabowska, Łukasz Szewczyk 

Szef działu foto: Dariusz Gorajski 

Dział foto: Jarosław Ryfun, Radosław Brzostek, Wojciech 

Wójcik, Wojtek Gruszczyński 

Korekta: Małgorzata Duda / dudowie.pl 

Skład gazety: PROduktART Maciej Jurkiewicz 

Dystrybucja: Paweł Kużel 

Redakcja internetowa: Michał Wyrębski 

e-mail: webmaster@eprestiz.pl 

Wydawca: Fabryka Słowa s.c. 

Tomasz Chaciński, Michał Stankiewicz 

Szef działu marketingu i reklamy w Koszalinie: 

Katarzyna Paprocka: reklama.koszalin@eprestiz.pl, 

tel. kom.: (+48) 602 216 342 

Specjalista ds. marketingu: 

Łukasz Szewczyk: szewczyk@eprestiz.pl 

Druk: PPH Zapol s.j. 

Redakcja nie odpowiada za treść reklam. 

AZS 

zwycięzcą! 

miesięcznik 

bezpłatny 

nr 3 (15) 

marzec 

2010 r. 

w w w.magaz ynprestiz.com.pl 


to on wymyślił Czesia 

Na okładce: 


Zdjęcie: 

Marta Serwa 

Malediwy 

raj na ziemi 

Morsy 

pobiły 

rekord 

Guinnessa 

redakcja koszalińskiego Prestiżu jest 

partnerem grupy Made in Koszalin 

www.made-in-koszalin.pl 

5 

6 

6 

7 

8 

8 

8 

10 

18 

23 

24 

26 

28 

30 

32 

34 

35 

36 

37 

38 

Spis treści 

Rozmowy w pociągu: 

Instrukcja obsługi mężczyzny – Joanna Osińska 

„Szewcy” na festiwalach – jedna z ciekawszych 

premier BTD pokaże się w Polsce 

6 Hala Sportów Walki już otwarta – nowy obiekt 

dla młodych sportowców 

„Prestiż” wstrzelił się w lukę – nasz magazyn 

w doborowym towarzystwie w „Pressie” 

Sukces naszej dziennikarki – Grażyna Preder 

z Radia Koszalin z nagrodami za reportaż 

Nasz tancerz w „Traviacie” – Robert Rowiński 

u Mariusza Trelińskiego 

Będzie filharmonia – nowy obiekt 

dla muzyków i widzów 

Tata Czesia animuje świat – kulisy edukacji 

Bartka Kędzierskiego, twórcy „Włatcóf móch” 

Życie na 1296 wyspach – Malediwy 

to raj na ziemi 

Indiański rydwan – sylwetka 

chevroleta apache 

Podglądając w sieci – o rzeczach 

przydatnych i niewiarygodnych 

Upudrowane wnętrze – estetyczny 

salon kosmetyczny 

Zimnoluby bałtyckie – o zaletach 

bycia morsem 

Nordic walking – dla ciała 

i dla ducha 

Przedwiośnie 

w zimowych dodatkach 

Koszalin miastem koszykówki – 

ostatnie sukcesy AZS-u 

Gwiazdy i debiutanci razem – o Przeglądzie 

Małych Form Teatralnych „Kontrapunkt” 

Prestiżowe imprezy, czyli 

subiektywny przegląd wydarzeń 

MARZEC 2010 / PRESTIŻ / 3 

MODA 

spORT 

KULTURA 

KRONIKA pREsTIŻU 

Maraton tańca w Muzie, Tośka 6 

Młodzież charytatywnie dla Haitańczyków, 

Babski dzień w Emce 

Urodziny Centrali, Krytyka polityczna na 8 marca 

Bankowy wieczór na obcasach, 

Arte Femina w Scenie 

FELIETON 

WYDARZENIA 

LUDZIE 

pODRÓŻE 

MOTORYZACJA 

TECHNIKA 

DEsIGN 

sTYL ŻYCIA

4 / PRESTIŻ / MARZEC 2010

Instrukcja obsługi 

mężczyzny 

Joanna Osińska 

Na początek relacji jednak o tym, jak wyglądała 

owa Cyganka – bo to też jest ciekawe i na pewno 

złamie stereotypy. Kobieta przed trzydziestką. 

Europejsko ubrana, choć niepozbawiona 

elementów etnicznych (stąd domyśliłam się jej 

korzeni), ale wszystko w dobrym stylu, świetnie 

dopasowane. Wracała z Warszawy ze szkolenia. Nie pytałam 

jakiego, ponieważ rozmowa zeszła na tory problemów 

damsko-męskich. 

Zwróciła moją uwagę dzięki uśmiechowi, który wydawał 

się być przyklejony do jej twarzy. Byłyśmy tylko we dwie 

w przedziale. Przeprosiłam za ciekawość, tłumacząc się 

„zboczeniem zawodowym” i zapytałam wprost, dlaczego się 

tak uśmiecha do swoich myśli, zwłaszcza że moje były wtedy, 

jak pamiętam, pod psem. Chciałam się zarazić tym jej optymizmem. 

Odpowiedź była z tych prosto z mostu. 

– Jestem zakochana, a co ważniejsze – wiem co i jak zrobić, 

żeby i on mnie kochał tak mocno jak teraz, do końca 

życia. 

Zatkało mnie. Czekałam, co powie za chwilę. Przez ten 

czas przebiegły mi przez głowę myśli o wątpliwej poczytalności 

rozmówczyni, miłości naiwnej co ogłupi nawet Minotaura, 

itd. 

– Wiem, że jest pani zaskoczona 

– odezwała się w końcu. 

– Mężczyzna nie jest 

skomplikowany, jeśli trafi na 

mądrą kobietę. 

W tym momencie poczułam 

się jeszcze bardziej zdołowana, 

pewnie jak 90 procent 

żeńskiej populacji, czyli jak 

ktoś, kto wciąż nie wie o co 

chodzi w grach damsko-męskich, 

a już na pewno nie wie 

jak je rozgrywać w olimpijskim 

stylu, np. Justyny Kowalczyk. 

Trzy medale z rzędu: 

brązowy, srebrny i złoty. Inne 

Polki mają trzy rozwody z rzędu i też żyją. Ale czy o takie 

Dziennikarka TVP, prezen- życie warto zakładać na starcie? Oto jest pytanie. Będzie 

terka programu informacyj- i odpowiedź. Tak, tak, tak. Grunt to dobra instrukcja, którą 

nego TVP Szczecin „Kronika”. prędzej czy później i tak dostaniemy. 

Prowadzi serwis ekonomiczny – Zna pani opowieści Szeherezady? – zapytała, przery- 

„Biznes” w TVP.Info 

wając moje myśli. 

– Czytałam „Opowieści tysiąca i jednej nocy”. Czy o to 

chodzi? – odpowiedziałam, czekając, co będzie dalej. 

– To powinna pani znaleźć klucz do każdego mężczyzny. 

Znowu porażka – pomyślałam. 

– Chyba czytałam z zawiązanymi oczami – odpowiedziałam 

trochę zmieszana. 

– W takim razie polecam książkę „Gawędy starszej pani”. 

Rozmowy w pociągu 

– Ludzie! Co mi się przytrafiło. Kocham podróże 

koleją żelazną. Tym razem w przedziale 

spotkałam Cygankę. Nie, nie, nie. Żadne tam 

wróżby. Dostałam coś więcej – instrukcję obsługi 

mężczyzny. 

Rzecz jak najbardziej współczesna i godna największej uwagi. 

Tam wszystko wyklarowane jest przejrzyście, podane na 

tacy, wzięte z życia, choć niepozbawione poezji. Zaczyna się 

od opowieści Szeherezady. Przypomnieć? 

– Tak, proszę. Jestem ciekawa pani wersji, to znaczy tej 

„starszej pani”. 

– Pewien sułtan spośród wielu żon szczególnie ukochał 

sobie tylko jedną. Inne z zazdrości postanowiły ją zamordować. 

Po śmierci ukochanej mężczyzna znienawidził kobiety. 

Każda, która trafiała do jego łoża, rankiem traciła życie. 

Ogłaszano żałobę, która trwała do południa W południe 

przedstawiano szachowi nową narzeczoną, którą wieczorem 

poślubiał. W królestwie zaczynało brakować nowych „wybranek”. 

Panowała wielka żałoba. 

Szeherezada była jedyną córką pewnego bogatego kupca. 

Bardzo ją kochał. Wiedział, że sułtan prędzej czy później po 

nią pośle, bo takie było prawo. Ukrywał więc dziewczynę, ale 

ona miała dość życia w lęku i postanowiła stawić mu czoła. 

Mimo rozpaczy ojca, znalazła się w pałacu. 

– Panie, zanim legniemy w łożu, opowiem ci historię, 

aby ukoić twoje cierpienie. – I zaczęła swoją opowieść, 

a sułtan słuchał z coraz większym zaciekawieniem. Szeherezada 

wiedziała, że jeżeli skończy przed świtem, rankiem 

zostanie stracona. Dlatego, jeszcze przed pianiem koguta, 

w najciekawszym momencie, urwała opowieść, mówiąc, że 

jest zmęczona i musi odpocząć. Mężczyzna umierał z ciekawości 

i czekając ciągu dalszego, darował dziewczynie życie. 

I tak było przez tysiąc i jedną noc. Sułtan bardzo pokochał 

Szeherezadę i pojął ją za żonę. Do królestwa wróciły radość 

i spokój. 

Oto instrukcja obsługi, która działa na każdego mężczyznę. 

Połączona z mądrością kobiety – gwarantuje sukces 

w miłości do „grobowej deski”. 

A czego nie dopowie Cyganka, to dokończy pewna, równie 

mądra – starsza pani. 

Cytat na sukces: 

„Jeśli kobieta czegoś chce… Bóg tak chce” 

(Romain Gary, „Obietnica poranka”) 

Przepis na wiosenne pobudzenie sił witalnych 

Surówka z selera z rodzynkami sułtańskimi 

Seler, rodzynki, miód, pieprz Cayenne, sok z cytryny 

Seler obrać, utrzeć na tace na pasemka i skropić sokiem 

z cytryny, dodać 2 łyżki miodu i sparzone wcześniej rodzynki 

sułtańskie (bez pestek). Przyprawić do smaku pieprzem 

Cayenne. 

Do zobaczenia w następnej podróży… 

Joanna Osińska 

MARZEC 2010 / PRESTIŻ / 5

foto: materiały prasowe 

Wydarzenia 

„Szewcy”na festiwalach 

Sukces Bałtyckiego Teatru Dramatycznego! Jedna z najciekawszych 

koszalińskich premier tego sezonu 

S 

ztuka w reżyserii Piotra 

Ratajczaka będzie 

prezentowana w kwietniu 

podczas dwóch elitarnych 

festiwali ogólnopolskich - Warszawskich 

Spotkań Teatralnych 

2010 oraz XXXV Opolskich 

Konfrontacjach Teatralnych 

Klasyka Polska 2010. Założeniem 

obu imprez jest pokazanie 

najciekawszych i najlepszych 

spektakli, jakie powstały w ciągu 

całego roku na polskich scenach 

dramatycznych. 

– To dla nas niesamowite 

wyróżnienie – mówi Żanetta 

Gruszczyńska-Ogonowska, 

która wcieliła się w rolę Iriny 

6 / PRESTIŻ / MARZEC 2010 

Wsiewołodownej. – To powód 

do dumy dla nas i dla teatru i kolejny 

dowód na to, że taki reżyser 

jak Piotr Ratajczak jest w Koszalinie 

potrzebny. 

Warto dodać, że właśnie 

Piotr Ratajczak został dyrektorem 

artystycznym przeglądu 

twórczości młodych reżyserów 

teatralnych, którego pierwsza 

edycja ma się odbyć w Koszalinie 

w czerwcu. Koszalińscy widzowie 

mięli okazję poznać go 

już wcześniej dzięki realizacji 

sztuki „Wodzirej. Koszalin Kulturkampf”, 

która z kolei została 

zakwalifikowana do projektu 

„Teatr Polska”. jw 

Hala Sportów 

Walki już otwarta 

Sale oddzielone dźwiękoszczelną kurtyną, wyłożone matami tatami, 

siłownia, sauna, składane trybuny na 280 osób,wygodne pokoje 

dla sędziów i trenerów - w Koszalinie powstała jedna 

z najnowocześniejszych w kraju Hala Sportów Walki. 

P 

owstała dzięki trzyletnim 

wysiłkom działaczy 

klubów Judo Samuraj 

i Judo Gwardia Koszalin, 

po zniszczeniu poprzedniej sali 

ćwiczeń judoków. 

- To jeden z najlepszych i najnowocześniejszych 

takich obiektów 

w Polsce – ocenia Andrzej 

Adamski, trener Klubu Judo Sa- 

Uroczyste przecięcie wstęgi: 

przewodniczący Rady Miasta 

Tomasz Czuczak, Anna Oziero, 

Samuraj Koszalin i Marian Tałaj 

muraj. - Jestem dumny, że udało 

nam się postawić coś takiego 

w Koszalinie. Tym wszystkim 

młodym, zdolnym ludziom należy 

się miejsce, gdzie mogą trenować. 

Hala wraz z wyposażeniem 

kosztowała ok. 7,7 mln zł Zapłaciło 

za nią miasto. kg 

Przemysław Krzyżanowski 

wiceprezydent Koszalina wręcza 

stypendia najlepszym sportowcom. 

„Prestiż” jest na Facebooku! 

Dołącz do naszych fanów, komentuj i dowiaduj się 

o najnowszych wydarzeniach! 

foto: materialy prasowe

„Prestiż” 

wstrzelił się w lukę 

Luksusowy magazyn „Maleman“, wysokonakładowy miesięcznik 

dla kobiet „Bluszcz“ i oczywiście „Prestiż“ – to zdaniem miesięcznika 

„Press“ najciekawsze pomysły, które odniosły sukces 

wydawniczy na krajowym rynku prasy. 

P 

ress“ w swoim najnowszym wydaniu w artykule „Wstrzelili 

się w lukę” opisuje niszowe projekty, które okazały się 

sukcesem wydawniczym. Jest więc płatny „Maleman“, luksusowy 

ogólnopolski dwumiesięcznik dla panów, jest i „Bluszcz“, magazyn 

literacki dla pań o nakładzie 100 tysięcy egzemplarzy. „Prestiż“ 

znalazł się w tym zestawieniu jako jedyne pismo bezpłatne. W artykule 

podkreślono nie tylko jakość, ale i rozwój gazety. Magazyn zaczynał 

w 2007 roku z objętością 36 stron. Dzisiaj tylko w Szczecinie 

ma 90, klejoną okładkę i zespół kilkudziesięciu współpracowników. 

Od grudnia 2008 r. wychodzi w Koszalinie, a od grudnia 2009 r. 

w Trójmieście. 

To już kolejny raz „Press“, opiniotwórczy miesięcznik w branży 

mediów i reklamy, opisuje „Prestiż“. We wrześniu ubiegłego roku naszą 

gazetę opisała także „Rzeczpospolita“. em 

Artykuł można znaleźć na stronie www.press.pl 

Wydarzenia 

REKLAMA

REKLAMA 

Wydarzenia 

Sukces naszej dziennikarki 

Przejmująca historia 85-letniej Kaszubki, Gertrudy Jutrzenki- 

Trzebiatowskiej, przedstawiona mistrzowsko przez Grażynę Preder, 

dziennikarkę Radia Koszalin, nagrodzona i to podwójnie. 

R 

eportaż „Jakby do nieba 

szła” został uznany 

za najlepszy w VIII 

edycji Ogólnopolskiego Konkursu 

„Pogranicze”, zajął także 

pierwsze miejsce w Ogólnopolskim 

Konkursie Reportaży 

Radiowych o Mniejszościach 

Narodowych i Etnicznych. „Jakby 

do nieba szła” to opowieść 

o trwającej pół wieku zsyłce kobiety, 

która w młodym wieku została 

pojmana jako branka przez 

żołnierzy Armii Radzieckiej 

Będzie filharmonia 

Urząd Miasta zgromadził wszystkie niezbędne dokumenty, które 

potrzebne są do rozpoczęcia budowy nowej siedziby 

Filharmonii Koszalińskiej. 

S 

amorządowcy złożyli 

wnioski o dofinansowanie 

inwestycji z Ministerstwa 

Kultury i o jej ujecie 

w Regionalnym Programie Operacyjnym 

Województwa. Obecnie 

trwają przygotowania do 

przetargu. 

Nowa siedziba, która będzie 

usytuowana między ulicami 

Piastowską, Zwycięstwa i rzeką 

Dzierżęcinką, wyposażona będzie 

m.in. w nowoczesną salę 


i wywieziona do Związku Radzieckiego. 

W obu konkursach 

oceniano kilkadziesiąt audycji 

stworzonych przez dziennikarzy 

z całej Polski. Grażyna Preder 

z Radiem Koszalin jest związana 

od ponad 30 lat a na koncie ma 

wiele sukcesów, m.in. w ogólnopolskim 

konkursie „Polska 

i Świat” za reportaż „Maria na 

całe życie” oraz zrealizowaną 

wspólnie z Anną Rawską „Hrabinę”. 

jw 

koncertową o doskonałej akustyce, 

z estradą na pełną orkiestrę 

i chór. Powierzchnia projektowanej 

filharmonii to blisko 

900 m 2 a na widowni znajdzie się 

518 miejsc. 

Całość inwestycji zamknie się 

kwotą ok. 42 mnl złotych. 

Autorem projektu jest Autorska 

Pracownia Architektoniczna 

arch. Jacek Bułat z siedzibą w Poznaniu. 

kg 

foto: Jarosław Ryfun 

Nasz tancerz 

w Traviacie! 

Robert Rowiński, koszaliński tancerz i założyciel Studia Tańca Pasja 

znany z łamów „Prestiżu”, znalazł się w obsadzie „Traviaty” - 

jednej z najgłośniejszych tegorocznych produkcji 

Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. 

P 

remiera słynnej opery 

Giuseppe Verdiego 

w reżyserii Mariusza 

Trelińskiego odbyła się 25 lutego 

i okazała się wielkim wydarzeniem 

artystycznym. Reżyser 

zaangażował bowiem znakomitych 

śpiewaków a także najlepszych 

polskich tancerzy. Robert 

Rowiński wystąpił więc w doborowym 

towarzystwie, w którym 

znaleźli się między innymi 

Rafał Maserak, Ewa Szabatin 

i Edyta Herbuś. Jednak koszalińskiego 

tancerza możemy oglądać 

nie tylko na scenie Teatru 

Wielkiego – Opery Narodowej 

w Warszawie, bo od 7 marca artysta 

występuje w TVN-owskim 

„Tańcu z gwiazdami” jako partner 

aktorki Aleksandry Szwed. 

. jw 

foto: materiały prasowe foto: materiały prasowe


Tato Czesia, czyli jak 

Bartek animuje świat 

Foto: Marta Serwa Temat z okładki 


KUBA GRABSKI 

Każdy artysta marzy o tym, żeby jego dzieło trafiło po strzechy. Przygody 

i odzywki Czesia, najbardziej rozpoznawalnego bohatera animowanego serialu 

„Włatcy móch” znane są ogromnej liczbie Polaków. Niedawno na jego 

charakterystyczne „dzień dobry”, które padło z telefonu dziennikarza na konferencji 

prasowej, odpowiedział tym samym Grzegorz Schetyna. A wszystko 

to za sprawą Bartka Kędzierskiego, który wymyślił ten daleki od przeciętności 

świat uczniów klasy II b.

Temat z okładki 



T 

rudno sobie wyobrazić 

życie bez szkoły. Każdy 

z nas ma z nią związane 

przeróżne wspomnienia. 

Na ile ważny to element naszego 

istnienia, pokazał niedawno fenomen 

Naszej-Klasy, ale i najpopularniejszego 

animowanego 

serialu dla dorosłych ostatnich 

lat, który urodził się w głowie 

naszego bohatera. Z Koszalinem 

związała go właśnie szkoła, Bartek 

Kędzierski jest bowiem absolwentem 

Liceum im. Dubois. 

Można być pewnym, że co najmniej 

część wiernych wyznawców 

„Włatców móch” musiała 

się zastanawiać, jak wyglądała 

edukacja taty Czesia. 

Niezwykłe początki 

Jedna rzecz jest niewątpliwie 

typowa dla rodziny Kędzierskich. 

To bardzo częste zmiany miejsca 

zamieszkania w czasach dziecięctwa 

Bartka i młodszego Mańka. 

Jest jeszcze najmłodszy członek 

rodziny – Jurand. Rodzice braci 

są psychologami klinicznymi, tata 

Henryk od lat szefuje ośrodkowi 

terapii uzależnień w Stanominie 

pod Białogardem. 

Powszechnie wiadomo, że 


różne zdarzenia z wczesnych lat 

mają wpływ na nasze dorosłe życie. 

Często dzieje się to nieświadomie, 

a do tego nie wiadomo, 

czy dane zdarzenie to my pamiętamy, 

czy było nam opowiedziane. 

– Najwcześniejszą rzeczą, którą 

pamiętam – uśmiecha się Bartek 

– jest to, że sobie nasiusiałem 

do ucha. Tak się jakoś wygiąłem 

i się nalało. Choć tak naprawdę 

to może tak zapamiętali to moi 

rodzice. Teraz to już nic nie wiadomo. 

W każdym razie nie było 

zwyczajnie. 

Z uwagi na pracę rodziców 

Kędzierski swoją edukację rozpoczął 

już od żłobka, z którego 

ma dość dobre wspomnienia, 

choć chciałby, żeby było inaczej. 

Uważa, że w biografii artysty powinny 

znajdować się zdarzenia 

hardkorowe, a takie akurat przytrafiły 

się jego bratu. 

– Maniek był rozrabiaką od 

małego – wspomina Bartek – i w 

żłobku tak się dał wszystkim we 

znaki, że został z niego wyrzucony. 

Żałuję, że to nie byłem ja. Ale 

ja dość długo byłem grzeczny – 

śmieje się. 

Ale fakt bycia grzecznym nie 

powodował, że przyszły filmo- 

wiec godził się na zastaną rzeczywistość. 

Kiedy zaczyna mówić o 

przedszkolu, w pamięci stają mu 

traumatyczne, jak to ironicznie 

nazywa, przeżycia. 

Pierwszą rzeczą, na 

którą nie mogłem 

się zgodzić, była 

konieczność 

wypijania kompotu 

dopiero po zjedzeniu 

obiadu – nijak 

nie mogłem pojąć 

dlaczego. 

– Pierwszą rzeczą, na którą 

nie mogłem się zgodzić, była 

konieczność wypijania kompotu 

dopiero po zjedzeniu obiadu 

– opowiada Bartek Kędzierski. – 

Nijak nie mogłem pojąć dlaczego. 

Pani tłumaczyła, że jak wypiję 

go wcześniej, to nie zmieści mi 

się jedzenie. A mnie się chciało 

pić, więc było to niezłym powodem 

do kontestowania zwyczajów 

przedszkolnych i pewności, 

że jak będę duży, to zmienię te 

przepisy – uśmiecha się. 

Już wtedy zdarzało mu się 

mieć kosmiczne pomysły. Kiedy 

w czasie leżakowania nie rzucał 

klockami w kolegów, to wymyślił 

sobie najlepsze superprzedszkole 

na świecie. Miało ono polegać na 

tym, że w sali z leżakami z sufitu 

zwisałyby takie długie rurki, 

z których wylatywałby pyszny 

soczek. Ale jak wiadomo, marzenia 

są po to żeby je mieć i podobnie 

było z tymi, które rodziły się 

w głowie Bartka. 

Ponieważ zdarzyło mu się zaliczyć 

w sumie trzy przedszkola 

i dwie podstawówki, miał większą 

szansę na trafienie na fajnych 

albo niefajnych nauczycieli. I jak 

to w prawie Murphy’ego bywa, 

tych drugich było troszkę. Ich 

obecność powodowała, że po 

różnych z nimi zdarzeniach pałał 

żądzą zemsty. 

– Nieraz zdarzało się że w myślach 

rozrywałem jedną czy drugą 

panią nauczycielkę na strzępy 

– rozmarza się Kędzierski. – Ale 

ponieważ zewnętrznie byłem 

raczej grzecznym chłopcem, 

to moje postanowienia, że po 

otrzymaniu świadectwa wygarnę 

takiej osobie całą prawdę, koń- 

Bartosz Eryk Kędzierski 

(ur. 1976 we Wrocławiu), absolwent 

Liceum im. Dubois w Koszalinie, 

reżyser, scenarzysta, 

montażysta, niedoszły absolwent 

reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji 

UŚ (nie posiada tytułu 

magistra, ponieważ nie podszedł 

do obrony magisterium), twórca 

filmów krótkometrażowych i reklamowych 

(jako montażysta debiutował 

w fabule filmem „Chaos” 

Xawerego Żuławskiego, laureata 

głównej nagrody na festiwalu 

Młodzi i Film w Koszalinie). 

Pomysłodawca, autor, reżyser, 

scenarzysta i montażysta serialu 

animowanego „Włatcy móch” 

(użycza w nim również głosu 

jednemu z głównych bohaterów 

– Czesiowi oraz misiowi Przekliniakowi).

czyły się na chęciach. Myślę sobie, 

że to całkiem dobry sposób 

na życie, żeby nie tracić energii 

na dowalanie komuś, kto i tak za 

chwilę przestaje mieć nad nami 

realną władzę, i skupić się na rzeczach 

naprawdę ważnych. 

Szkolne przeżycia 

w serialu 

Z opisanych dotąd zdarzeń 

można by wysnuć wniosek, że 

tworzone przez Kędzierskiego 

kreskówki to wyraz odreagowania 

dramatów dzieciństwa. 

– To na pewno nie jest sublimacja 

(przeniesienie niezrealizowanych 

potrzeb na inny, zastępczy 

obiekt lub czynność – dop. 

autora) – przekonuje Bartek. – 

To co robię w filmach to raczej 

fajne wspominanie wszystkiego, 

z czym zetknąłem się w szkole 

i na podwórku. Nawet niektóre 

zachowania Pani Frał pokazuję 

z sympatią. Tak mi się przynajmniej 

wydaje. Ja to nazywam 

sentymentalną podróżą w przeszłość 

– śmieje się reżyser. 

Na pytanie, co ma 

wspólnego film 

o ośmiolatkach 

z więźniami, 

usłyszeli: „bo tu 

każda cela ma 

swojego Czesia”. 

Chociaż po chwili przypomina 

sobie, że raz się zemścił na 

znajomym z przeszłości – w jednym 

z odcinków serialu pojawił 

się niejaki Fluder, koleś z domu 

dziecka, dość paskudna kreatura. 

Taki właśnie osobnik mocno 

zatruwał podwórkowe życie małemu 

Bartkowi. 

Wróćmy jeszcze do szkolnych 

lat naszego bohatera. Okazuje 

się, że tak naprawdę był on 

grzecznym chłopcem głównie 

w okresie nauczania początkowego. 

Im był starszy, tym stawał 

się większym łobuzem. Doszło 

nawet do tego, że na koniec podstawówki 

groził mu stopień nieodpowiedni 

z zachowania. 

– Uratowała mnie wtedy moja 

mama – mówi Kędzierski. – 

Walczyła tak dzielnie, że skończyłem 

szkołę z czerwonym paskiem 

na świadectwie. Poszła do 

szkoły i powiedziała, że nie może 

być tak, że uczestnik olimpiad 

i członek samorządu szkolnego 

(byłem nim, bo wraz z kolegą organizowaliśmy 

szkolne imprezy 

i byliśmy DJ-ami) miałby mieć 

taką ocenę. I rada pedagogiczna 

musiała się ponownie zebrać – 

śmieje się Bartek. – Pamiętam, 

jak na korytarzu spotkałem wtedy 

nauczycielkę, która mnie nie 

uczyła i na mój widok fuknęła: 

„przez ciebie będę musiała spędzić 

popołudnie w szkole”. 

Jak sam siebie wspomina 

Bartek Kędzierski, na pierwszy 

rzut oka robił dobre wrażenie, 

bo był raczej pojętnym chłopakiem, 

ale z czasem okazywało 

się, że jest trochę nieznośny. Bo 

był przemądrzały, zadawał dużo 

niewygodnych pytań i podważał 

autorytet nauczycieli. 

Koszalińskie lata 

Do momentu wyboru szkoły 

średniej Bartek z rodziną mieszkał 

w Białogardzie. Kiedy nadszedł 

czas decydowania o dalszej 

edukacji, pierwotnie myślał 

o technikum elektronicznym, 

ponieważ interesował się komputerami. 

Ale kiedy zorientował 

się, że w środku komputera 

jest zupełnie co innego niż na 

ekranie, zrezygnował i wybrał 

ogólniak. Ponieważ nie chciał 

podążać śladami Aleksandra 

Kwaśniewskiego (który jest absolwentem 

liceum w Białogardzie), 

zdecydował się na liceum 

im. Dubois w Koszalinie, bo było 

najbliżej i miało wysoki poziom. 

Kędzierski bardzo miło wspomina 

licealne lata. Uważa, że to 

był dla niego dobry czas. Podkreśla, 

że do matury nie miał kontaktu 

z żadnymi używkami, choć 

nie wyjaśnia, czy to w związku 

z tym, czym zajmuje się jego 

ojciec. Na pewno dlatego, że 

poszukiwał innych dróg w życiu 

i przez jakiś czas był związany ze 

Stowarzyszeniem Dobrych Templariuszy. 

Inicjacja alkoholowa Bartka 

nastąpiła już po maturze. Skutkiem 

tejże inicjacji była niezwykle 

rzadka wirusowa choroba 

bornholmska, która między innymi 

objawiała się potwornym 




bólem opłucnej, nie pozwalając 

ani leżeć, ani siedzieć. 

Podobnie jak wielu jego rówieśników, 

Kędzierski był osobnikiem 

stadnym. Od wczesnych 

lat funkcjonował w paczce. – Jakoś 

tak się złożyło, że te grupy 

były czteroosobowe – zamyśla 

się Bartek. – Pewnie dlatego do 

serialu wymyśliłem Czesia, Anusiaka, 

Maślanę i Konieczkę. W 

Dubois w naszej paczce byli Piotrek 

Husejko, Maciek Flens i Artur 

Bujak (zbieżność nazwisk 

nieprzypadkowa). Byliśmy dosyć 

niegrzeczni i robiliśmy różne 

niezbyt konwencjonalne rzeczy, 

np. chłopcy wrzucili mnie kiedyś 

do śmietnika pod Dubois, ja 

z kolei wyrzuciłem Husejce piórnik 

z drugiego piętra, który spadł 

na ulicę i rozjechał go samochód, 

a nawzajem wlewaliśmy sobie do 

teczek wrzącą herbatę – śmieje 

się Kędzierski. – Ale mimo łobuzowania 

to jednak nie piłem 

i miałem pełne zaufanie u rodziców 

– więc mogłem chodzić na 

różne imprezy i tak dalej. 

Równie dobra relacja była 

między nim a niektórymi nauczycielami. 

Kędzierski dobrze 

wspomina liceum Dubois także 


dlatego, że uczniom chciało się 

spędzać czas ferii czy wakacji ze 

swoimi pedagogami. 

– Jeździłem na różne osoby 

wędrowne m.in. z prof. Barbarą 

Kamieniarz, która zresztą przygotowała 

mnie, ucznia klasy matematyczno-fizycznej, 

do matury 

z historii – śmieje się Bartek. 

Inne osoby, które dobrze się 

Bartkowi kojarzą z tych czasów, 

to wychowawca jego klasy prof. 

Władysław Betlej, matematyk. 

– To był naprawdę niesamowity 

człowiek – wspomina Kędzierski. 

– Od razu miałem z nim 

bardzo dobrą relację, ponieważ 

byłem fanem matematyki. Profesor 

był takim pasjonatem swego 

przedmiotu, że poświęcał nam 

czas nawet w sobotę. Przychodziliśmy 

z kolegą do szkoły, a on 

nam zdradzał tajemnice całek 

i różniczek. Ale mimo to nie wybrałem 

matematyki po maturze. 

Od TV Bryza 

do Czesia 

Jeśli nawet koszalinianie pamiętają 

jeszcze Telewizję Bryza, 

to na pewno nie wiedzą, że 

sprawcą kilku animowanych 

reklamówek, które można w niej 

było zobaczyć, był właśnie przyszły 

twórca „Władcóf móch”. 

Bartek swoje pierwsze pieniądze 

Na moim 

podstawówkowym 

podwórku tak się 

mówiło, a mam 

pewność, że teraz 

dzieciaki mówią 

dużo gorzej. 

zaczął zarabiać w firmie Icmax, 

będąc w drugiej klasie liceum. 

Dzięki temu kupił sobie najbardziej 

wypasiony komputer 

w mieście i mógł doskonalić swój 

przyszły zawodowy warsztat. 

Po maturze Kędzierski wrócił 

do rodzinnego Wrocławia i zanim, 

po dwóch nieudanych próbach 

dostał się na reżyserię do 

Katowic, uczył się w dwuletnim 

studium animacji kultury i pracował 

dla różnych agencji reklamowych. 

Ale także z kolegami 

pokazywał swoje amatorskie filmy 

na wszystkich możliwych fe- 

stiwalach filmowych i realizował 

założenie, że koszt filmu musiał 

się zwrócić w wartości nagrody. 

I często się udawało. 

Na reżyserii w Katowicach, 

z powodu mizerii finansowej 

szkoły, studenci kręcili etiudy we 

własnym zakresie. 

– Mnie cały czas kręciła animacja 

– opowiada Bartek. – I śmiem 

twierdzić, że byłem jedynym studentem 

w historii szkoły, który 

na zaliczenie prezentował swoje 

kreskówki. 

Pierwszą poważną pracą filmową 

było częściowe napisanie 

i wyreżyserowanie kilkudziesięciu 

odcinków „Wirtulandii”, 

telewizyjnego programu dla 

młodych widzów. Była to pierwsza 

wspólna praca Kędzierskiego 

i wrocławskiego studia RMG, 

której ukoronowaniem stał się 

serial z Czesiem i jego kolegami 

w rolach głównych. Potem 

widzowie przez prawie dwa lata 

mieli okazję oglądać kolejne 

dziecko taty Czesia, serial „Parapet”. 

I w końcu TV4 ujawniło swoją 

potrzebę posiadania animowanego 

serialu o nastolatkach. 

– Na co ja powiedziałem:

Foto: Wojtek Szwej 

„dobrze, ale bohaterami będą 

ośmiolatkowie” – uśmiecha się 

Bartosz. – Przedstawiciele stacji 

przekonali się do tego pomysłu 

dopiero po obejrzeniu pewnej 

ilości szczegółów. Projekt był 

niskobudżetowy, żeby obniżyć 

jego ryzyko finansowe, ale co dla 

mnie było najważniejsze – miałem 

całkowicie wolną rękę przy 

tworzeniu „Włatcóf…”. No i wymyśliłem 

bohaterów, ich imiona 

i odzywki. 

Od samego początku bodaj 

największe kontrowersje budził 

daleki od poprawności obyczajowej 

język bohaterów kreskówki. 

– Na moim podstawówkowym 

podwórku tak się mówiło, 

a mam pewność, że teraz dzieciaki 

mówią dużo gorzej – przekonuje 

Kędzierski. 

Kontrowersje na pewno pro- 

dukcji nie zaszkodziły, grupa 

wiernych fanów serialu jest stabilna, 

o czym mówi i oglądalność 

na stałym poziomie od siedmiu 

sezonów, i cały rynek gadżetów. 

– Na przykład z braćmi 

Mroczkami pościeli nie widziałem 

– śmieje się Bartek. 

Warto też odnotować pierwsze 

miejsce kinowej wersji serialu 

pt. „Ćmoki, czopki i mondzioły” 

na liście box office przez dwa 

tygodnie jego wyświetlania na 

polskich ekranach. Scenariusz 

i reżyseria: Bartosz Kędzierski. 

Gdyby żył w Stanach, pewnie 

byłby bardzo bogaty. A w jeśli 

mieszka się w Polsce? 

– Dzięki serialowi wykończyłem 

dom i ogród. Jeżdżę 12-letnim 

nissanem patrolem. Stać mnie na 

dobre czeskie piwo i przyzwoitą 

szkocką. Nie kupuję bmw. Nie bu- 

Foto: Marta Bier 

duję posiadłości w stylu podwarszawskim. 

Nie mam helikoptera. 

Nie gram w golfa. Nie mam własnego 

konia. 

Na wakacje jadę na offroad do 

Rumunii. 

Chwile radości 

Z serialem, jak każdą długotrwałą 

aktywnością, która ma 

grupę zwolenników, wiążą się 

różne zabawne zdarzenia. Kiedyś 

do biura producenta serialu 

zadzwoniła pewna pani, która 

dowodziła, że w związku z opowiadaną 

w kreskówce historią 

należą jej się pieniądze, ponieważ 

to wypisz wymaluj historia 

jej rodziny. Sam reżyser dostał 

kiedyś maila, w którym przeczytał: 

„Szanowny Panie, z wielkim 

zainteresowaniem oglądam ko- 


lejne odcinki »Włatcóf móch« 

i mam do Pana jedno pytanie: 

jak Pan wpadł na imię Anusiaka?”. 

Podpisane: Zenon Anusiak. 

I wreszcie historia, która 

najlepiej chyba oddaje trafność 

obserwacji Kędzierskiego zapisanych 

w scenariuszu serialu. 

Ekipa „Włatcóf ” została zaproszona 

na spotkanie z pensjonariuszami 

więzienia w Wołowie, 

którzy są wielkimi fanami Czesia 

i jego kolegów. Na pytanie, co ma 

wspólnego film o ośmiolatkach 

z więźniami, usłyszeli: „bo tu 

każda cela ma swojego Czesia”. 

Kędzierski teraz już pozostawił 

innym tworzenie kolejnych 

odcinków „Włatców móch”, 

a sam zaangażował się w „1000 

złych uczynków”. W głowie ma 

kolejne pomysły, które na pewno 

nie pozwolą o nim zapomnieć. 




Podróże 


Życie na 

1296 wyspach 

Katarzyna Kużel i Jagoda KoprowsKa 

30 stopni w ciągu dnia, 27 w nocy, brak silnych wiatrów i fal. Archipelag na którym panuje podzwrotnikowy klimat składa się z 26 atoli. 

Malediwy to miejsce, które przez wielu uznawane jest za raj na ziemi. 

Foto: Andrzej Woźniakowski

P 

anujący na nich klimat 

podzwrotnikowy, 

kształtowany przez 

monsuny, sprawia, że powietrze 

jest wilgotne, a roślinność tropikalna. 

Wrażenia umilają palmy 

kokosowe i drzewa chlebowe, 

wodne ptactwo, wielość gatunków 

ryb oraz morskie żółwie. 

Tam właśnie wybrał się Andrzej 

Woźniakowski, koszaliński biznesmen 

i podróżnik, który opisując 

wrażenia z podróży, mówi, 

że widoki tam są takie, że zapomina 

się o bożym świecie. 

– Dwa razy przeżyliśmy szok 

temperaturowy: po raz pierwszy 

kiedy wylatywaliśmy pod koniec 

grudnia z Trójmiasta na archipelag. 

U nas było -17 stopni Celsjusza, 

a tam +30. I drugi raz wracając 

do Polski. Zresztą ta wysoka 

temperatura na Malediwach jest 

dość monotonna – mówi Woźniakowski 

– a jej wahania w ciągu 

roku, tak jak w ciągu doby, są 

niewielkie: 1-2 stopnie. Zmienia 

się tylko kierunek wiatru, który 

do kwietnia jest monsunem północno-wschodnim, 

a od kwietnia 

do listopada zmienia się na 

monsun południowo-zachodni 

i wtedy minimalnie zwiększa się 

wilgotność na wyspach. 

Na archipelagu warunki do 

odpoczynku i oderwania się od 

świata są idealne. Pora deszczowa, 

która występuje w tym rejonie 

geograficznym, jest prawie 

niezauważalna, bo albo delikatnie 

kropi przez dłuższy czas, 

albo jest prawdziwa ulewa, która 

trwa kilkanaście minut. 

– Jednak po 15-20 minutach 

człowiek zapomina o deszczu, 

bo jego ślady po prostu znikają. 

Tym bardziej że temperatura 

w czasie takich równikowych 

deszczy nie zmienia się, więc my 

przed deszczem się nawet nie 

chowaliśmy – uśmiecha się nasz 

podróżnik. 

Idealny klimat, który 

może zostać zniszczony 

przez globalne ocieplenie 

Oglądając zdjęcia z Malediwów, 

rzadko kto zwraca uwagę 

na to, że ten kraj jest płaski niemal 

jak stół. 

– Na Malediwach gór nie ma, 

najwyższe wzniesienie ma 2,4 m, 

a najwyższa górka, którą znaleźliśmy 

na jednej z wysepek, miała 

30 cm wysokości – ocenia pan 

Andrzej. – Ten brak wzniesień 

sprawia, że zastanawiamy się, co 

dzieje się z falami. Dobrze przecież 

znamy zniszczenia, jakie 

wywołują sztormy na polskim 

wybrzeżu. Jednak tam w zasadzie 

ani sztormów, ani co za tym 

idzie – fal nie ma. To niesamowite 

uczucie, kiedy maksymalne 

fale mają około 20 cm. Oczywiście 

od czasu do czasu zdarzają 

się sztormy przychodzące znad 

oceanów – to jest raz na kilka lat, 

ale nawet wtedy fale są mocno 

wytłumione i nie zalewają wysp. 

Mimo wszystko mieszkańcy 

rajskich wysp są trochę przestraszeni 

ociepleniem klimatu 

i potencjalnym podnoszeniem 

się poziomu wody. To w konsekwencji 

groziłoby zalaniem archipelagu. 

– Jednak rząd tego państwa 

rozmawia z przedstawicielami 

innych państw, takich jak Sri 

Lanka czy Indie, negocjując 

czy zastanawiając się, czy w razie 

zalania Malediwów byliby 

skłonni przyjąć do siebie mieszkańców 

archipelagu. W tej chwili 

to państwo to zaledwie 248 

km2 powierzchni i 300 tysięcy 

mieszkańców, z czego 100 tysięcy 

mieszka w stolicy państwa 

– Male. Proszę sobie wyobrazić 

– mówi koszaliński biznesmen 

– że na pozostałych wyspach 

mieszka maksymalnie po tysiąc 

osób, a jest tam także wysepka 

zamieszkana zaledwie przez trzy 

kobiety. 

Kraj łagodnych ludzi 

z uśmiechem na twarzy 

Z wyglądu Malediwczycy 

podobni są do Hindusów, jednak 

naturę mają całkiem inną. 

Nie ma w nich tej natarczywości, 

która charakterystyczna jest 

dla narodów zamieszkujących 

podobne kraje jak Egipt czy Sri 

Lanka. 

– To oderwanie od świata 

sprawia, że dla nich kryzys 

w Stanach Zjednoczonych czy 

problemy, z jakimi boryka się 

Europa, nie są ważne – mówi 

Wojciechowski. – Nie mają 

problemów z żywnością, a kraj 

dzięki turystom jest dość bogaty. 

W zasadzie nie ma tam przemysłu, 

a ludzie głównie zajmują się 

turystyką i rybołówstwem, do 

Podróże 

Jaszczurka - każda spotkana ma inny kolor 

Osada nomadów na Saharze 


Podróże 

którego ekologiczne podejście 

ma tamtejszy rząd: nie wolno 

łowić siecią by nie niszczyć raf 

koralowych i łowi się tylko te 

ryby, na których złowieniu nam 

zależy. Ryb jest tak dużo, że tubylcom 

wystarcza popracować 

dwie, trzy godziny dziennie, by 

zapewnić utrzymanie swojej rodzinie. 

Nie ma tam także pędu 

do zdobywania pieniędzy czy 

gromadzenia dóbr materialnych 

– ocenia podróżnik – a średnia 

wieku wynosi 63 lata, co na kraje 

dość ubogie jest wysoka średnią, 

a to niewątpliwie świadczy 

o tym, że warunki do życia są 

tam dobre. 

Chociaż wszyscy Malediwczycy 

są muzułmanami i restrykcyjnie 

przestrzegają zasad islamu, 

to jednak nie zakrywają twarzy, 

a ich wiara nie jest oparta na 

wojowniczości i nienawiści do 

innych. Oczywiście istnieje zakaz 

przywożenia na wyspy jakiegokolwiek 

alkoholu i mięsa, co 

związane jest z zakazem handlu 

i spożywania wieprzowiny – 

stwierdza biznesmen. – Z dru- 


giej jednak strony są tam turyści, 

dla których zarówno alkohol, 

jak i wieprzowina są dostępne 

w hotelach i one mają prawo importować 

i sprzedać te zakazane 

towary. 

Rajskie wyspy 

nie dla każdego 

Rząd restrykcyjnie separuje 

przyjezdnych od tubylców. Wyrażono 

zgodę na wykorzystanie 

na resorty 91 z prawie 300 wysp 

i tylko w tych miejscach mogą 

przebywać turyści. 

– W praktyce oznacza to zakaz 

indywidualnych podróży po 

pozostałych wyspach – zwraca 

uwagę pan Andrzej. – Owszem 

można je wizytować w ciągu 

dnia, ale tylko do godziny 18. 

Jeśli chciałoby się pozostać dłużej, 

to trzeba byłoby ubiegać się 

o zgodę, którą jednak bardzo 

trudno uzyskać. Jedyny kontakt 

z tubylcami to rozmowa z tymi, 

którzy w resortach uzyskali zatrudnienie. 

Na archipelagu przestrzeni do 

życia jest niewiele, a wyspy są 

gęsto zabudowane. Na niespełna 

300 km2 mieszka 300 tysięcy 

ludzi. To zaludnienie zbliżone do 

tego, jakie jest w Holandii. 

– Stolica Male, wyspa o powierzchni 

półtora kilometra na 

kilometr, jest gęsto zabudowana, 

w większości kilku- i kilkunastopiętrowymi 

budynkami – zauważa 

Andrzej Woźniakowski. – Nie 

ma tam żadnych parków, wolnej 

przestrzeni czy drzew. W tej 

chwili problemem małych wysepek 

jest to, że młodzi ludzie chcą 

uciekać do Male lub w świat, ale 

świat nie chce ich przyjąć, więc 

całą młodą emigrację pochłania 

stolica, która osiągnęła już w zasadzie 

maksymalne nasycenie. 

– Rajskie wyspy są nimi tylko 

turystów, bo mieszkańcy borykają 

się z różnymi problemami. Jest 

nimi walka ze śmieciami, z brakiem 

słodkiej wody, ze ściekami. 

Na szczęście rząd wyspiarskiego 

raju podjął decyzję o takim realizowaniu 

wszelkich przedsięwzięć, 

by były maksymalnie 

ekologiczne – chwali podróżnik. 

zwykła plaża na jednej z wysp archipelagu 

– I tak np. na Sri Lankę wysyłane 

są stałe śmieci, a z powrotem 

przywożona jest ziemia, której 

brakuje do uprawy roślin. 

Wpływ ocieplenia 

klimatu na rozwój rafy 

Malediwy mają na pewno 

w ręku atut, którym jest rafa koralowa. 

Ona jednak błyskawicznie 

reaguje na zmiany klimatu 

i jego ocieplenie. Jeśli poziom 

wody nie będzie wzrastał zbyt 

szybko, to jest szansa, że rafa 

będzie się rozrastać – naukowcy 

twierdzą, że potrafi urosnąć nawet 

1,25 cm rocznie, a archipelag 

nie zostanie zatopiony – przytacza 

dane Woźniakowski. – A na 

pewno stratą byłaby utrata takiego 

zakątka jak Republika Malediwów, 

bo to są przepiękne strony, 

to są atole olbrzymie, piękne 

rafy, niesamowita flora i fauna 

pod wodą. 

– Właśnie tam po raz pierwszy 

zdecydowałem się popływać 

z rurką i byłem zafascynowany 

tym co zobaczyłem – zachwyco-

Mapa: Maciej Jurkiewicz 

ny opisuje Andrzej Woźniakowski. 

– Nie da się tego opowiedzieć, 

bo to jest kolorowy świat, 

z bajecznymi kształtami, z piękną 

„architekturą” korali i ich 

kolorów. Spośród wszystkich 

gatunków, które na rafach koralowych 

świata można zobaczyć, 

aż ¾ znajduje się na archipelagu. 

Tam bije się rekordy oglądania 

ilości podwodnych cudów natury 

podczas jednego nurkowania. 

Rekordziści-szczęściarze mają 

możliwość zobaczenia nawet 200 

gatunków ryb i zwierząt podczas 

jednego nurkowania. 

– Co ważne, na każdej wyspie, 

na której są turyści, jest 

ośrodek nurkowania i snoorkelowania 

– nurkowania z rurką, 

więc nawet z nauką nie ma najmniejszego 

problemu. Są tam 

specjaliści, którzy podpowiadają 

i przygotowują – podkreśla pan 

Andrzej. – Miejsc do nurkowania 

też jest niezliczona ilość, co 

sprawia, że w danym miejscu 

możemy spotkać góra 10 osób, 

nie można więc narzekać na 

tłok. Na miejscu można kupić 

cały sprzęt, choć oczywiście taniej 

go przywieźć ze sobą. Jed- 

nak powiedzmy sobie szczerze, 

to nie jest tani region, a władze 

tymi, którzy chcą tanio podróżować, 

nie są zainteresowane. Ten, 

kto przyjeżdża na Malediwy, ma 

otrzymać bardzo dobry serwis, 

zakwaterowanie i wyżywienie, 

bardzo dobre warunki nurkowania 

czy snoorkelowania, ale za to 

musi zapłacić trochę więcej niż 

wynosi przeciętna cena w świecie, 

czyli ciężko tam znaleźć tanie 

ośrodki. Sama podróż też nie 

jest tania, ale wrażenia są tego 

warte. 

Chociaż tamtejsza kuchnia 

przygotowana jest na przyjęcie 

europejskich turystów, to można 

spróbować także różnych lokalnych 

potraw. 

– Schudłem kilka kilogramów – 

chwali się pan Andrzej – ale tylko 

ja z całej grupy próbowałem gotowanych 

jajek w sosie, które należało 

ręką wyłowić sobie z garnka 

z mazią. Jednak nagrodą za próbowanie 

najróżniejszych „smakołyków” 

były desery – przez dwa 

tygodnie pobytu się nie powtórzyły, 

a szczególnie zachwyciły mnie 

torty – kończy swoją opowieść 

Andrzej Woźniakowski. 

Podróże 


REKLAMA 

Koszalin, ul. Hołdu Pruskiego 2 

tel. 094 342 06 14, 602 446 205, 606 649 816 

www.majewska-kowalstwo.pl


C 

Indiański rydwan 

ŁuKasz szewczyK 

Motoryzacja 

Pierwszy chevrolet apache został wyprodukowany w 1958 roku. Ten model ze stajni Chevroleta był i nadal jest jednym z najbardziej 

popularnych samochodów wśród amerykańskich farmerów. Obecnie „Indianina” możemy oglądać w filmach reklamujących 

walory turystyczne RPA , które zachęcają do przyjazdu do tego kraju na piłkarski mundial. 

hevy, jak potocznie mawiają Amerykanie o tej popularnej 

marce, zanim znalazł się w posiadaniu Janusza Jankowiaka, 

koszalińskiego przedsiębiorcy i bohatera jednego z nume- 

rów „Prestiżu”, przecinał bezkres kalifornijskich dróg. Następnie został 

sprowadzony przez handlarza autami do Niemiec. Stamtąd w lutym 

2003 roku trafił do naszego miasta. Kosztował 6700 euro. 

Po zakupie samochód, jak stwierdza sam jego właściciel, był w całkiem 

niezłym stanie technicznym, co sprawiło, że nie wymagał wielkiego 

tuningu. Tym samym po nieznacznych zabiegach związanych 

z renowacją podwozia, poprawieniem tapicerki, lakieru, był już gotowy 

do drogi. Obecnie wartość wozu jest wyceniana na ok. 60 000 

złotych. 

Apache jest zbudowany podobnie jak klasyczna ciężarówka, charakteryzują 

go prawie tak samo wysokie zawieszenie i równie proste 

rozwiązania techniczne. Jednak w porównaniu do samochodów ciężarowych 

jeździ się nim wyjątkowo lekko. Samochód praktycznie sam 

jedzie, a 170 koni mechanicznych robi swoje. 

Można się poczuć w nim jak prawdziwy kowboj, odciąć od wszystkiego, 

pomknąć w zupełnie nowy wymiar. Sam jego właściciel mówi: 

– Auto przenosi w inną przestrzeń. Jazda nim to czysty relaks. 

„Podeszły” już nieco wiek Cheva mógłby wskazywać na to, że auto 

jest oszczędzane, jednak nic z tego. Maszyna ma na swoim koncie 

dłuższe trasy i kawał Polski zjechany. Często, zresztą głównie w porze 

letniej, można zaobserwować czerwonego pick-upa mknącego po całym 

województwie zachodnio- 

pomorskim. 

Chevrolet apache, mim iż jest 

dość powszechny w Stanach 

Zjednoczonych, w Polsce należy 

do rzadkości. A ilość egzemplarzy 

w naszym kraju można, by zapewne 

policzyć na palcach jednej 

dłoni. Dlatego też obecność koszalińskiego 

auta wzbudza zawsze 

żywy entuzjazm i sympatię wśród 

podziwiających go gapiów. 

Chevrolet Apache 

Dane techniczne: 

Styl: pick-up 

Rocznik: 1959 

Kolor: czerwony 

Silnik: V8 

Pojemność silnika: 4,7 litra 

Moc silnika:170 KM 

mechaniczna skrzynia biegów 

(jak w klasycznej ciężarówce) 


Foto: Jarosław Ryfun

Technika 

Podglądając w sieci 

W kolejnej odsłonie naszego szperania pokazujemy, że wyobraźnia ludzka nie zna granic. Okazuje się, że rozwój 

nauki od pewnego czasu daje możliwość tworzenia przedmiotów, o których kiedyś w swych futurystycznych 

książkach pisał np. Stanisław Lem. Niektóre z nich są już w naszym zasięgu. 

Papierowy czip zdiagnozuje choroby 

Chemicy z Uniwersytetu Harvarda opracowali nową metodę diagnozowania chorób 

i dolegliwości za pomocą malutkich papierowych czipów. Kropla krwi wystarczy, 

aby to malutkie urządzenie przedstawiło konkretny wynik. 

Czip może stwierdzić, czy dana osoba jest nosicielem wirusa HIV, czy też może dolega 

jej gruźlica, malaria lub inna choroba. Na jednej stronie papierowego urządzenia 

znajduje się wzór przypominający drzewo. W zależności od koloru oraz 

nasilenia zabarwienia jego poszczególnych gałązek lekarz lub pielęgniarka będą 

w stanie odczytać, co dolega pacjentowi. 

Czip posiada niewielkie ilości tuszu, który wchodzi w reakcje chemiczne z krwią 

badanej osoby. W zależności od przebiegu procesu chemicznego gałązki zabarwią 

się na różne kolory o zróżnicowanej intensywności. Ma być wkrótce dostępny 

dosłownie za grosze. 

Water Bobble – butelka filtrująca wodę za 30 zł 

Water Bobble to ciekawie zaprojektowany pojemnik, który oczyszcza prawie każdą 

„kranówkę”, a przy tym całkiem ciekawie się prezentuje. 

Za oczyszczanie wody odpowiadają filtry węglowe zamontowane w butelkach. 

Jedyne czym różnią się od dzbanków wyposażonych w podobne filtry – to ich 

poręczność. Do butelki możemy wlać 0,55 l wody. 

Jeżeli lubimy takie drobiazgi to 30 zł nie będzie specjalnie wygórowaną ceną. 

Zrezygnowanie z jednorazowych plastikowych butelek nie zaszkodzi też naszej 

planecie. 


Latarka GPS wskaże ci drogę na ulicy 

Kiedyś były mapy i kompasy, dzisiaj mamy coraz precyzyjniejszą nawigację. Do tej 

chwili głównie samochodową lub zainstalowaną w telefonie komórkowym. Studio 

Designaffairs stworzyło ją właśnie w formie latarki o nazwie TamTam Flash. 

Najciekawsze jest to, że nie jest ona wyposażona w żaden ekran. Trasa, a raczej 

kierunki jakie powinniśmy wybierać wyświetlane są na chodniku (jeśli odpowiednio 

trzymamy gadżet). Jeśli dla kogoś to za mało, można uruchomić specjalną 

funkcję, dzięki której zobaczymy mapkę wraz z naszym położeniem. 

Gry sterowane myślami? 

Zapowiada się przełom wśród graczy. W kąt pójdą pady, joysticki, myszki czy klawiatury. 

Już niedługo gracze będą mieli całkowitą kontrolę nad swoimi postaciami 

za pomocą swoich myśli. 

Tak przynajmniej twierdzą przedstawiciele firmy Emotiv, która pracuje nad prototypem 

specjalnego hełmu, mającego zamieniać sygnały z mózgu na komendy 

zrozumiałe dla komputera. Kontroler jest przystosowany do pracy zarówno 

z komputerami osobistymi, jak i konsolami do gier. Emotiv Project Epoc może się 

komunikować poprzez WiFi lub Bluetooth. Sprzęt będzie się uczył za każdym razem 

gdy go użyjemy. Oznacza to, że po pewnym czasie bez trudu rozpozna, czy 

jesteśmy szczęśliwi, czy smutni. 

Na razie nie wiadomo, kiedy Project Epoc znajdzie się w sprzedaży. Firma chce 

podpisać umowę z jednym z trzech wielkich producentów konsol – Nintendo, 

Microsoftem lub Sony. 

KUBA GRABSKI


Design 

J 

ak za dotknięciem czarodziejskiej 

różdżki, 

a raczej delikatnych 

dłoni specjalistki, spełniają się tu 

marzenia wielu kobiet. Wykonywane 

zabiegi i bogata oferta kosmetyków 

adresowane są do pań, 

które cenią wysoką jakość. 

Pastelowe wnętrze, niczym jedwabny 

szal, otula nas ciepłem 

i zachęca do spoczynku na kanapie 

w odcieniu wanilii. Wnet 

zaopiekują się nami fachowcy. 

Oferta zabiegów jest imponująca. 

Kilka zaklęć, kilka kropli tajemniczej 

mikstury i... olśnimy 

urodą. 

Wnętrze cechuje prostota 

i skromna elegancja. Głównym 

pomieszczeniem jest gabinet 

w odcieniach ciepłej bieli. Jedyną 

dekoracją wnętrza jest delikatny 

ornament prowadzony przez 

ścianę i szafki, powstający z różnicy 

między matem a połyskiem 

farby. Tutaj dominuje skupienie. 

To serce firmy. 

Salon przy wejściu pełni zarazem 

funkcję holu recepcyjnego, 

poczekalni i sali sprzedażnej. Jasna, 

sterylna posadzka przywołuje 

skojarzenie z kliniką, choć 

biel gresowych płytek i ścian nie 

jest bynajmniej szpitalna – raczej 

jak śmietankowy krem. Dębowe, 

rozbielone, przeszklone 

drzwi oraz wysokie nadświetla 

łączą pomieszczenia światłem. 

Obniżony prostokąt stropu zawieszony 

jest nad niewielką ladą. 

W głębi ustawiono obrysowany 

ramą z płyt kartonowo-gipsowych 

przeszklony regał na kosmetyki. 

Jeszcze dalej – ściana 

z mozaiką okien. Kwadratowe 

ramy okienne to jedyne ciemne 

akcenty wnętrza. 

Całość podporządkowana została 

tonacji jasnego pudru. Ściany 

w delikatnych odcieniach ecru 

współgrają z metaliczną, kremoworóżową 

okleiną i bielą posadzki. 

Meble wykonano z płyty laminowanej 

w barwie suchej trawy, 

część frontów ze zmatowionego 

szkła. Na głównej ścianie znajduje 

się szereg płytkich gablotek. 

Niczym w salonie jubilera spoczywają 

w nich precjoza – kremy, 

żele i emulsje, cenniejsze niż 

srebro i złoto (trzymając się jubilerskiej 

metafory). Wszak chodzi 

o to, by młodym być. I więcej 

nic... 


Prestiżowe wnętrze 

UPUDROWANE 

WNĘTRZE 

greta grabowsKa 

Na drugim piętrze jednego z koszalińskich centrów handlowych znajdziemy, ukryty 

w labiryncie korytarzy, niewielki salon. W nowoczesnej przestrzeni umieszczono 

gabinet kosmetologii i medycyny estetycznej. 

Lada i regał na kosmetyki w salonie 

W kolejnej odsłonie prezentujemy wnętrze 

w kolorach pastelowych. Niemal wyjęte 

z damskiej torebki: trochę perłowego 

różu, transparentne cienie i jeszcze 

delikatny puder. W salonie kosmetologicznym 

dokonuje się cudów innymi 

metodami. 

Foto: Tomirri 

Waniliowa kanapa zaprasza na chwilę lektury kobiecych magazynów

Wejście do gabinetu - tu dokonuje się cudów 

W gabinecie dominuje ciepła biel, złamana arabeskową dekoracją ścian i szafek 

Design 

Gabloty - szkatuły na kosmetyki 


Foto: Magda Brzeskot 

Styl życia 

K 

iedy w dowolną wyszukiwarkęinternetową 

wpisze się słowo 

„mors”, okazuje się, że jest ono 

bardzo popularne. Pod tą nazwą 

można znaleźć hurtownie, 

chłodnie, radio, pistolet, lodołamacz, 

a nawet alfabet. Dwa 

znaczenia są także najbardziej 

oczywiste: ssak morski i zwyczajowe 

określenie miłośników 

morskich zimowych kąpieli. 

Wszyscy zapewne mniej więcej 

wiedzą jak wygląda mors, ale 

trudniej byłoby znaleźć w głowie 

kilka określeń tego zwierza. 

Niech będą to: drapieżnik, bardzo 

ciężki, wąsaty, z kłami podobnymi 

do ciosów słonia. 

Jeśli nie potraktujemy tych 

cech jak epitetów, to (poza 

ostatnią) pasują one do niektórych 

morsów z gatunku homo 

sapiens. Ale te morsy są zdecydowanie 

bardziej różnorodne – 

począwszy od rozmiarów, przez 

wiek, aż po wygląd i zainteresowania. 

Do pewnego momentu trudno 

było te różnice ocenić. Aż 


Zimnoluby bałtyckie 

nadszedł czas „zlotywania” się 

morsów z całego kraju do Mielna. 

Pierwsi śmiałkowie 

Pojedynczych morsów obserwatorzy 

mieleńskiej plaży 

zauważyli pod koniec lat 90. 

ubiegłego stulecia. Dla niekąpiących 

się byli sporym wydarzeniem, 

by nie powiedzieć łatwym 

obiektem do stukania się w głowę. 

Hilary Kupsch, wówczas 

redaktor naczelny „Gazety Mieleńskiej”, 

pierwszych zimowych 

pływaków spotkał w 2002 roku 

podczas spaceru z psem. Było 

bardzo zimno i do tego jeszcze 

zacinał deszcz. Spotkani okazali 

się lekarzami z Koszalina. Ale 

nie byli jedyni. 

Jednymi z pierwszych kąpiących 

się zimą w Mielnie byli 

Ryszard Waluś, Janek Zaleski 

i Kazimierz Stoltman, który regularnie 

wchodzi do zimowej 

wody już od 14 lat. Jest też jednym 

ze starszych morsów – ma 

63 lata. 

KUBA GRABSKI 

Leczy choroby górnych dróg oddechowych, skutecznie zwalcza zwyrodnienia kręgosłupa i stawów, a nawet potrafi cofnąć nowotwór. 

To lekarstwo dostępne jest powszechnie i do tego bez recepty. Nazywa się zimowa kąpiel w morzu. Albo w przerębli. 

– Przez kilkanaście lat przyjeżdżałem 

w lutym na urlop do 

Unieścia. I któregoś razu postanowiłem 

zmierzyć się z Bałtykiem 

– wspomina pan Kazimierz, 

członek koszalińskiego klubu 

morsów Posejdon. – Zaczynałem 

od wchodzenia po kostki 

i po kilku dniach zanurzałem 

się już cały. Na wszelki wypadek, 

żeby nie wyzywano mnie od wariatów, 

robiłem to po ciemku, 

o szóstej rano – śmieje się. 

Morsy przekonują, że to, co 

robią, nie jest niczym niezwykłym. 

– Zawsze czułem w sobie wielką 

chęć zimowego zanurzenia – 

mówi Sylwester Zalewski, prezes 

Posejdona. – I wbrew temu co 

sądzą niektórzy, to nie jest wcale 

jakiś wielki wyczyn. Wystarczy 

się spotkać z innymi morsami, 

zrobić rozgrzewkę i to wszystko. 

Jedyna blokada, jaką należy 

pokonać, znajduje się w umyśle 

– przekonuje Zalewski. 

Dodatkową zachętą dla kąpiącego 

się jest podobna temperatura 

wody i powietrza. 

– Do swoistego szoku termicznego 

łatwiej może dojść latem 

– przekonuje Mariusz Konfisz, 

również członek koszalińskiego 

klubu. – Teraz są świetne warunki 

do kąpieli, kiedy temperatura 

powietrza to plus minus 5 stopni, 

a wody od 0 do minus 2. Latem 

ta różnica wynosi czasem nawet 

15 stopni. 

Morsy się organizują 

Za sprawą ogłoszenia w „Głosie 

Koszalińskim”, w którym 

Ryszard Waluś namawiał do 

kąpania się w niedzielę o godzinie 

12, chętnych do zimowych 

morskich kąpieli zaczęło przybywać. 

Po dwóch-trzech latach 

koszalińskich morsów było już 

ponad dwudziestu. Zaczęły powstawać 

kluby. Jako pierwszy na 

naszym terenie powstał koszaliński 

klub Posejdon, a z czasem 

kolejne w Postominie, Białogardzie, 

Mielnie i Kołobrzegu. Dziś 

pewnie trudno zliczyć wszystkie 

działające w Polsce, ale podczas 

ostatniego zlotu w Mielnie było

ich 57. Morsy przybyły ze 198 

miejscowości. Najstarszy z nich 

miał 81 lat, a najmłodszy siedem. 

Pomysł cyklicznych zlotów 

morsów narodził się w mieleńskim 

Florynie, w którym zimnoluby 

po wyjściu z Bałtyku spotykały 

się na gorącej herbacie. Idea 

spodobała się władzom gminy 

i odtąd senne i wyludnione zimową 

porą Mielno zaczęło przez 

dwa dni tętnić życiem. 

– Pierwszy zlot w 2004 roku 

przygotowaliśmy w miesiąc 

– wspomina Hilary Kupsch, 

redaktor kwartalnika „Mors”. 

– Tempo iście ekspresowe, ale 

udało nam się zachęcić do przyjazdu 

do Mielna 122 osoby. Ta 

liczba rosła bardzo szybko, tak 

aby na ostatnim, tegorocznym 

spotkaniu osiągnąć blisko półtora 

tysiąca uczestników. 

Bez specjalnej przesady można 

stwierdzić, że mieleńska impreza 

ma duży wpływ na rozwój 

zainteresowania tą ekstremalną 

formą rekreacji. Mówią o tym 

niemal wszyscy pytani uczestnicy 

ostatniego zlotu. 

– Każdego roku pojawia się 

tu kilkaset nowych osób – mówi 

pan Hilary – a czujemy się jakbyśmy 

się znali od zawsze. Morsy 

to wspaniali ludzie. 

Zalety bycia morsem 

Głównym argumentem za 

morsowaniem, podkreślanym 

przez wszystkich kąpiących 

się, jest zdrowie. Oczywiście są 

przeciwwskazania. Kąpiele odradzane 

są osobom z arytmią 

serca, miażdżycą, odmrożeniami 

i zmianami skórnymi. 

Do swojej pierwszej kąpieli 

warto się przygotować. Można to 

robić nawet w domu, zanurzając 

się w wannie z zimną wodą. A 

tuż przed kąpielą niezbędna jest 

rozgrzewka, co najmniej kilkunastominutowa. 

Natomiast sama 

kąpiel nie powinna przekraczać 

kilku minut, choć są rekordziści 

– np. Jerzy Krzciuk, 70-latek 

z Kluczborka, który w wodzie 

o temperaturze minus 7 stopni 

spędził 18 minut i 52 sekundy. 

– Przez to, że od 10 lat kąpię 

się codziennie, zachowałem 

znakomite zdrowie, bo prawie 

nie choruję i nie przeziębiam się 

i mam dobrą kondycję – mówi 

pan Jerzy. – Wcześniej chorowałem 

prawie każdej zimy a teraz 

mam w sobie witalność młodego 

człowieka. 

I lekarze, i praktycy przekonują, 

że zimne kąpiele są o wiele 

zdrowsze od ciepłych, gdyż 

pobudzają organizm, zwiększają 

jego odporność oraz metabolizm. 

Ale to nie jedyne zalety 

takich kąpieli. Poprawiają one 

jeszcze krążenie, uelastyczniają 

mięśnie oraz działają korzystnie 

na psychikę. Zimne kąpiele 

uśmierzają ból oraz dają poczucie 

radości i swobody, ponieważ 

w trakcie ich zażywania uwalniają 

się betaendorfiny, mające 

działanie podobne do morfiny. 

Ale łagodzą one nie tylko ból 

fizyczny, również ten psychiczny, 

bowiem pomagają łagodzić 

stany depresyjne wywołane nadmiarem 

pracy, przemęczenie 

oraz stresem. Jest to więc idealne 

rozwiązanie dla tych, którzy ciągle 

narzekają na swoje zdrowie, 

ale nie potrafią znaleźć skutecznego 

remedium na problemy ze 

złym samopoczuciem czy wiecznym 

przemęczeniem. 

– Miałem dość uciążliwe kłopoty 

ze zwyrodnieniem kręgo- 

Foto: Hilary Kupsch 

słupa – mówi Robert Czachorowski 

z klubu Posejdon. – Kąpię 

się niecałe dwa lata i z ręką na 

sercu mówię, że te dolegliwości 

zupełnie ustąpiły. 

– Mnie do kąpania namawiał 

ojciec – wspomina Mariusz Konfisz. 

– Migałem się kilka lat, mówiąc, 

że muszę się zahartować. 

Ale kiedy już posmakowałem 

bycia morsem, czekam z niecierpliwością 

na każdą niedzielę. 

Czuję się trochę jak człowiek 

uzależniony od endorfin – śmieje 

się Mariusz. 

Rekordowe morsy 

Jak zapewnia Hilary Kupsch, 

morsy to ludzie, których łączą 

wspólne cechy. 

– Siła woli, konsekwencja 

i radość ze wspólnej zabawy 

w zimnej wodzie – wylicza pan 

Hilary. – Myślę, że to elementy, 

które można znaleźć u większości 

morsów. 

Sylwester Zalewski dodaje do 

tego jeszcze solidarność, wrażliwość 

i radość życia. 

Styl życia 

Dowodem na to że to działa 

jest niewątpliwie mieleńska 

impreza, w tym roku jeszcze 

bardziej atrakcyjna – odsłonięty 

został pomnik morsa, funkcjonował 

Pałac Ślubów (podczas 

zlotu odbyło się ponad 70 ceremonii 

– małżeństwa były ważne 

tylko na terenie gminy i tylko 

w czasie trwania imprezy), odbyła 

się barwna parada zlotowiczów, 

niezwykle poprzebieranych, 

i w końcu najważniejsze: 

ustanowiono nowy rekord Guinnessa 

pod nazwą „Największe 

zanurzenie Misiów Polarnych” 

– w lutowym Bałtyku równocześnie 

zanurzyło się 1473 uczestników 

złotu. Poprzedni rekord 

ustanowiło 579 osób rok temu 

w Nowym Jorku. 

Co by nie mówić, to świetny 

i niebanalny sposób na promocję 

regionu i zdrowego stylu 

życia. Chyba długo trwałoby poszukiwanie 

człowieka, który widział 

prawie półtora tysiąca ludzi 

zanurzonych w jednym miejscu 

w Bałtyku w czasie letnich wakacji. 

REKLAMA

Foto: archiwum własne 

Styl życia 

Nordic walking: dla ciała i dla ducha 

Sport dla każdego bez wyjątku, tani, na pogodę i niepogodę. Moda na nordic walking dotarła także do nas i znajduje coraz szersze rzesze 

zwolenników. I nic dziwnego. Bo spacerowanie z kijkami sprawia, że powiedzenie „w zdrowym ciele zdrowy duch” nabiera nowego znaczenia. 

M 

oda na nordic walking 

dotarła do nas z Zachodu. 

Na początku 

chodziarze narażeni byli na żarty 

o narciarzach, którzy zgubili 

narty… Ale teraz uśmiechnięci 

spacerowicze odpychający się 

energicznie kijkami nie budzą 

już żadnego zdziwienia i spotkać 

ich można dosłownie wszędzie 

i w każdą pogodę. 

– Ludzie zaczynają dbać 

o zdrowie, siebie i doceniają 

korzyści, jakie daje im aktywność 

fizyczna – tak wzrastającą 

popularność tej formy rekreacji 

tłumaczy Mirosław Bierkus, 

mistrz świata w nordic 

walkingu, który jako instruktor 

prowadzi sekcję nordic walkingu 

przy koszalińskim Towarzystwie 

Krzewienia Kultury 

Fizycznej. 

Do tej sekcji należy też Andrzej 

Jakubowski, wiceprezydent 

Koszalina, który „kijkowego” 

bakcyla złapał pół roku 


temu i okazuje się, że to sportowa 

miłość na całe życie. 

Coś miłego dla każdego 

Andrzej Jakubowski z obowiązkowego 

w ratuszu garnituru 

rezygnuje na rzecz dresów co 

najmniej trzy razy w tygodniu. 

Dystanse pokonywane na nogach 

a nie na czterech kółkach 

to od 3 do nawet 15 kilometrów. 

Ale jeszcze kilka miesięcy temu 

wiceprezydent wiódł typowe 

życie urzędnika. Dopóki nie 

uwiódł go nordic walking. 

– Szukałem sposobu na to, 

żeby się trochę poruszać, bo 

siedzenie za biurkiem nikomu 

nie służy – przyznaje. – Okazało 

się, że w moim przypadku był to 

strzał w dziesiątkę. 

I nie ma się co dziwić, bo 

jest to sposób na rekreację dla 

wszystkich. Także dla tych, 

którzy do tej pory dzielili czas 

miedzy biuro i dom i nad kon- 

Jola wolsKa 

Marsz Spełnionych Marzeń, Mysłowice 16 stycznia 2010 r., dystans 7,5 km 

dycją dopiero chcą popracować. 

Potwierdza to także Mirosław 

Bierkus. 

– Nordic walking mogą uprawiać 

osoby w każdym wieku 

Ludzie zaczynają 

dbać o zdrowie, 

siebie i 

doceniają korzyści, 

jakie daje im 

aktywność fizyczna. 

– od malucha do seniora. Na 

przykład chodzi z nami pani, 

która ma 78 lat! Poza tym nie 

ma żadnych przeciwwskazań 

zdrowotnych. A przy wielu dolegliwościach, 

jak choćby kłopotach 

ze stawami, kręgosłupem 

czy uporczywych bólach 

głowy, chodzenie z kijkami jest 

wręcz wskazane. 

Sam Mirosław Bierkus jest 

dowodem na dobroczynny 

wpływ spacerów z kijkami na 

zdrowie. Kontuzję, której się nabawił 

biegając – zerwane włókna 

mięśniowe łydki – udało się 

wyleczyć wcześniej niż przy pomocy 

konwencjonalnych metod 

właśnie dzięki takiej aktywnej 

rehabilitacji. 

Także Andrzejowi Jakubowskiemu, 

który na początku 

stycznia tego roku trafił do szpitala, 

lekarze zalecali tę właśnie 

formę rekreacji. 

Wyższa szkoła chodu 

Nordic walking to sport ogólnorozwojowy. 

Dyscyplina ta 

przypomina narciarstwo biegowe 

połączone z chodem sportowym. 

Podczas chodu z kijkami 

pracuje 90 proc. mięśni (w tym 

cała obręcz barkowa), odciążane 

są mięśnie i stawy, stabilizowane 

całe ciało i dotleniany

organizm. Co ważne, jest to też 

dobra propozycja dla tych, którzy 

chcą zrzucić parę zbędnych 

kilogramów, a to dlatego, że 

spalanie kalorii w nordic walkingu 

jest o 20 proc. większe niż 

w przypadku biegania. Jednak 

żeby skorzystać w pełni z dobroczynnego 

wpływu nordic 

walkingu, trzeba przestrzegać 

kilku zasad. Bo choć wszyscy 

w teorii wiemy, jak chodzić, to 

chodu z kijkami trzeba się jednak 

nauczyć. 

– Każdy ruch jest dobry dla 

zdrowia, ale nie każdy chód 

jest dla nas korzystny. Trzeba 

znać kilka podstawowych zasad 

spacerowania z kijkami – 

podkreśla Mirosław Bierkus. 

Cztery podstawowe zasady to: 

odpowiedni sposób marszu, 

dostosowana indywidualnie do 

każdego „chodziarza” długość 

kijków, synchronizacja ruchów 

rąk i nóg oraz właściwy sposób 

odpychania się. Jako instruktor 

Mirosław Bierkus uczy tych 

podstawowych zasad. Dlatego 

warto, żeby ci, którzy swoją 

przygodę z kijkami dopiero 

zaczynają, skorzystali z rad fachowca. 

Sport bardzo towarzyski 

Wszyscy, którzy zakochali się 

w spacerach z kijkami, zgodnie 

podkreślają, że poza korzyściami 

dla ciała, jest też masa korzyści 

„dla ducha”. Tym bardziej, 

że nordic walking znakomicie 

uprawia się w grupie. Andrzej 

Jakubowski dzieli swoją pasję 

z żoną Teresą. 

– Właściwie zaczynaliśmy 

wspólnie i tak już zostało – 

opowiada. – To czas spędzony 

wspólnie, którego nam często 

brakuje. Możemy wtedy spo- 

kojnie porozmawiać nie tylko 

o sprawach zawodowych, ale też 

rodzinnych. 

Co ważne, z perspektywy 

„chodu” wiele spraw wygląda 

inaczej niż z perspektywy Urzędu 

Miejskiego. 

Chodzenie z kijkami 

znakomicie wpływa 

na psychikę. (…) 

Można się po prostu 

tak dobrze zmęczyć. 

A to powoduje, że 

mamy więcej energii 

i częściej się 

uśmiechamy. 

– Podczas spacerów poznaję 

masę nowych ludzi, trafiam 

w zupełnie inne otoczenie niż 

to, w jakim pracuję na co dzień. 

To okazja, żeby na wiele spraw 

spojrzeć z zupełnie innej perspektywy, 

wymienić ciekawe 

doświadczenia. I wspaniała odskocznia 

od spraw „ratusza”. 

O „społecznym” wymiarze 

nordic walkingu mówi też Mirosław 

Bierkus. 

– Chodzenie z kijkami znakomicie 

wpływa na psychikę. 

Zaczynamy mieć świadomość 

tego, że robimy coś dla siebie, że 

dbamy o własny organizm, że ta 

godzina jest tylko dla nas, a nie 

dla dzieci, żony, męża, pracy…. 

Można się po prostu tak dobrze 

zmęczyć. A to powoduje, że 

mamy więcej energii i częściej 

się uśmiechamy. 

I o to chodzi. A więc… do 

kijków! 

TRoChĘ hISToRII 

Moda 

Styl życia 

Nordic walking został wymyślony w Finlandii w latach 20. XX wieku 

jako całoroczny trening dla narciarzy biegowych. Tak naprawdę 

jednak jego źródeł można doszukiwać się już w czasach starożytnych, 

kiedy to pasterze i pielgrzymi używali kijów do podpierania 

się podczas marszu w trudnym terenie. Nordic walking we współczesnej 

formie zaczął się od tego, że sportowcy, kierowani potrzebą 

przygotowań do zawodów, opracowali swoisty trening, który nie 

wymagał śniegu ani nart, a pozwalał ćwiczyć technikę chodzenia, 

biegania i skakania. Trening ten, podobnie jak bieg narciarski, angażował 

do wysiłku aż 90 proc. mięśni. Ostatecznie nordic walking 

został zarejestrowany i opisany jako nowy sport w roku 1997. Od 

tego czasu jego popularność stale wzrasta i rozprzestrzenia się na 

cały świat. Największe jej ośrodki znajdują się w Skandynawii, USA, 

Niemczech, Austrii, Szwajcarii. Moda na kijki dotarła także do Polski, 

a pierwsze centrum nordic walkingu w naszym kraju powstało 

w Barlinku. 

Od lewej: Kazimierz Majna – Gdynia, Mirosław Birkus, 

wiceprezydent Koszalina Andrzej Jakubowski. Marsz 

Urodzinowy Gdyni 6 lutego 2010 r. Bulwar Nadmorski 

GRUDZIEŃ MARZEC 2010 2009 / PRESTIŻ / 31 

REKLAMA

Moda 

Kapryśną wiosną niełatwo 

oprzeć się czółenkom. 

Gdy się na nie 

zdecydujesz, dla 

równowagi 

schowaj dłonie 

w ocieplanych 

rękawiczkach. 

32 / PRESTIŻ / GRUDZIEŃ MARZEC 2010 2009 

Przedwiośnie w zimowych 

dodatkach 

Marzec przywitał nas wiosenną zajawką. Odsłonił rąbek słońca, przypomniał błękit 

nieba. Zmęczeni zimową aurą szybko zamienimy futra na lżejsze prochowce. Miejmy 

jednak w zanadrzu ciepłe dodatki. Rękawice, szale, getry podkreślają lekki, wiosenny styl 

i sprawiają, że nie marzniemy do szpiku, gdy marzec żongluje aurą. 

Jeśli lubisz swoje nogi, nie 

musisz czekać na ich 

eksponowanie do lata. Grube 

getry lub rajstopy to 

doskonałe towarzystwo 

dla szortów. 

AGnieszKa orŁowsKa

Ciepły tunel to idealne 

schronienie dla głowy. 

Gdy wiatr ustąpi miejsca 

słońcu, tunel wystarczy 

zsunąć niedbale 

na ramiona. 

Moda 

Zdjęcia/Koncept: Wojciech Gruszczyński 

www.gruszczynski.ovh.org 

Stylizacja: Izabela Chudycka 

Wizaż/Fryzury: Błażej Teliński 

Modelki: Olga Szadkowska, Anna Kobalczyk, 

GRUDZIEŃ MARZEC 2010 2009 / PRESTIŻ / 33

Moda Sport 

Koszalin miastem koszykówki 

Foto: archiwum własne 

M 

iasto potrzebuje koszykówki 

a klub potrzebuje 

sukcesów – 

przekonuje Sebastian Balcerzak, 

jedyny w drużynie AZS-u koszalinianin, 

który z klubem związany 

jest już od kilkunastu lat. I po 

raz pierwszy w swojej karierze 

mógł niedawno świętować największy 

w historii koszalińskiej 

koszykówki sukces, czyli zdobycie 

Pucharu Polski. I choć poza 

ogromną satysfakcją i prestiżem 

puchar nie stanowi przepustki do 

rozgrywek europejskich, to jednak 

wszyscy są zgodni, że 21 lutego, 

pokonując w warszawskim 

Torwarze Turów Zgorzelec, AZS 

złapał wiatr w żagle. 

– To dla nas powód do wielkiej 

dumy, ale przede wszystkim 

ogromna mobilizacja do dalszej 

walki – tak o znaczeniu pucharowego 

zwycięstwa mówi trener 

akademików Mariusz Karol. – 

Myślę, że wszyscy uwierzyli, że 

AZS może dużo osiągnąć w tym 

sezonie. Właśnie dlatego ten sukces 

był nam bardzo potrzebny. 

Trudna droga 

do pucharu 

Taki sukces koszalińskim akademikom 

potrzebny był z wielu 

powodów. Klub, który powstał 

8 października 1968, wielokrotnie 

w swojej historii znajdował 

się na zakręcie – i sportowym, 

i organizacyjnym. Od sezonu 

34 / PRESTIŻ / GRUDZIEŃ MARZEC 2010 2009 

2002/2003 nasi koszykarze grają 

w ekstraklasie, ale przez kilka 

sezonów w latach 90. AZS był 

zespołem trzecioligowym. Na 

kondycję sportową niebagatelny 

wpływ miały też częste zmiany 

szkoleniowców, działaczy i zawodników 

i kiepska sytuacja 

finansowa. Z nią zresztą klub 

zmaga się do dziś, a sytuacji 

nie ułatwia brak sponsora tytularnego, 

na którego akademicy 

wciąż czekają. 

Obecnie lwią część budżetu 

AZS-u stanowi dotacja z budżetu 

miasta. Mimo krytyki 

bowiem od kilku lat prezydent 

Mirosław Mikietyński aktywnie 

wspiera koszalińską koszykówkę. 

Nie bez powodu nazywany 

jest zresztą kibicem „numer 

jeden” i to właśnie jemu zawodnicy 

i kibice dziękowali szczególnie 

serdecznie po zdobyciu 

Pucharu Polski. O niebagatelnej 

roli Mikietyńskiego mówi 

też trener Mariusz Karol, który 

szkoleniowcem AZS-u został jesienią 

ubiegłego roku. 

– Jestem tu od niedawna, ale 

zdążyłem już poczuć, że osobą, 

która animuje działanie klubu, 

jest właśnie prezydent – przyznaje. 

Zdobycie Pucharu Polski 

udowodniło, że mówienie przez 

samorządowców o AZS-ie jako 

koszalińskim produkcie promocyjnym 

nabrało zupełnie 

nowego znaczenia. Przełoży- 

Jola wolsKa 

Mówi się, że królową sportu jest lekkoatletyka. Ale nikt chyba nie ma wątpliwości, że w Koszalinie królową sportu jest koszykówka. 

A dowodem na to jest zdobyty przez AZS Koszalin Puchar Polski. To historyczne zwycięstwo naszych koszykarzy sprawiło, 

że wszyscy staliśmy się fanami kosza. 

ło się też zresztą na deklaracje 

jeszcze większego wsparcia. 

Do tej pory bowiem z budżetu 

miasta klub otrzymywał rocznie 

około miliona złotych, a prezydent 

Mirosław Mikietyński już 

zapowiedział, że chciałby, żeby 

w przyszłym roku ta kwota była 

dwa razy wyższa. Po ostatnim 

sukcesie AZS otrzymał także od 

ratusza specjalną nagrodę – 40 

tysięcy złotych. 

Szansa na kolejne 

sukcesy? 

Zdobycie Pucharu Polski nie 

oznacza, że sportowcy udali się 

na zasłużony wypoczynek. – 

Przed nami rozgrywki w ramach 

ligi i na rozprzężenie nie ma czasu 

– podkreśla trener. Zawodnicy 

trenują po pięć, sześć godzin 

dziennie, ale – co podkreśla Sebastian 

Balcerzak – ostatni sukces 

to dla zawodników dodatkowy 

„zastrzyk” motywacji. Chwali 

on też nowego szkoleniowca, 

który według zgodnej opinii zawodników 

„czuje koszykówkę” 

i jest prawdziwym profesjonalistą. 

Z tego „profesjonalnego” 

punktu Mariusza Karola zawodnicy 

muszą jeszcze popracować 

nad obroną, która jest słabym 

punktem zespołu. 

– Pracy jest wciąż bardzo dużo 

i pewnie nigdy nie będzie tak, że 

nie będzie trzeba w drużynie nic 

poprawiać. 

Ale jednocześnie trener zaznacza, 

że od jesieni udało się 

znacznie poprawić szybkość 

graczy, co zdecydowanie przyczyniło 

się do ostatnich sukcesów. 

Mocną stroną zespołu jest 

też to, że obecnie składa się on 

z 10 wyrównanych zawodników. 

Obecnie w składzie poza 

Polakami jest też trzech zawodników 

z Bałkanów i trzech 

Amerykanów. To międzynarodowe 

towarzystwo znakomicie 

dogaduje się na boisku. Ale nie 

tylko. 

– Jesteśmy kolegami na boisku, 

ale też poza nim – przyznaje 

Sebastian Balcerzak. 

– Spotykamy się poza treningami,vrodzinami 

i dziewczynami, 

lubimy razem spędzać czas. 

– Bo, tak jak w moim przypadku, 

życie zawodowe i prywatne 

obraca się wokół kosza. 

Dlaczego? Bo, jak przekonuje, 

to piękna, choć bezwzględna 

dyscyplina sportu, której nie da 

się nie kochać. A w Koszalinie 

koszykówkę kochają nie tylko 

zawodnicy, ale też wszyscy 

mieszkańcy miasta. 

– I właśnie dla nich gramy 

– podsumowuje trener Karol. – 

Mamy fantastycznych kibiców, 

których doping uskrzydla zawodników. 

I nawet jedna osoba 

z szalikiem AZS-u na trybunie 

to ogromna mobilizacja, żeby 

grać jak najlepiej. I takie mamy 

plany!

Foto: Bartłomiej Sowa 

S 

pektakl finałowy „Trylogia” 

według Henryka 

Sienkiewicza w reżyserii 

Jana Klaty to jedno z ważniejszych 

wydarzeń festiwalu. 

Wystąpią m.in. Anna Dymna oraz 

Barbara Wysocka – laureatka tegorocznego 

Paszportu Polityki. 

Utrzymane w popkulturowej formie 

widowisko zostało wielokrotnie 

nagrodzone – zdobyło Grand 

Prix Konfrontacji Teatralnych 

w Opolu w 2009 roku oraz Grand 

Prix VIII Festiwalu Prapremier 

Bydgoszcz 2009. 

Kolejna obowiązkowa pozycja 

to spektakl konkursowy „Lipiec” 

w reżyserii Iwana Wyprajewa, 

należącego do grona najważniejszych 

dramaturgów rosyjskich. 

„Lipiec” jest uznawany za jeden 

Gwiazdy i debiutanci razem 

z istotniejszych tekstów rosyjskich 

początku XXI w. Napisany jako 

partytura dla aktorki, grany jest 

przez Karolinę Gruszkę. Aktorka 

młodego pokolenia ma na swoim 

koncie nagrodę Złotego Lwa 

za pierwszoplanową rolę kobiecą 

(„Kochankowie z Marlony” 2005) 

oraz nominację do nagrody Orła 

za najlepszą główną rolę kobiecą 

(„Kochankowie z Marlony” 

2005). 

Festiwalowi będą towarzyszyć 

imprezy: „Mały Kontrapunkt”, 

czyli minifestiwal przedstawień 

dla dzieci, oraz Kontrabanda, na 

której pokażą się młode niezależne 

zespoły z regionu Pomorza Zachodniego. 

Przegląd Małych Form Teatralnych 

„Kontrapunkt” to jeden 

z najstarszych najważniejszych festiwali 

teatralnych w Polsce. 

W tym roku obchodzi jubileusz 

45-lecia. Kontrapunkt to spotkanie 

kultury i sztuki, integracja całego 

środowiska artystycznego – od 

artystów teatralnych, pisarzy, muzyków, 

malarzy – po fotografów. 

Na tej samej imprezie prezentują 

się zarówno debiutanci, jak i wielkie 

nazwiska świata artystycznego. 

Markę Kontrapunktu potwierdza 

przyznanie pierwszego miejsca 

w ogólnopolskim konkursie 20latRP.pl 

Pochwalmy się! w kategorii 

działania i zjawiska, które w minionym 

dwudziestoleciu budowały 

pozytywny wizerunek miasta 

i regionu. 

Kontrapunkt rusza 17 kwietnia, 

potrwa tydzień. em 

Kultura 

Spektakle „Trylogia” i „Lipiec” to najważniejsze wydarzenia 45. edycji tegorocznego Przeglądu Małych Form Teatralnych „Kontrapunkt”, 

odbywającego się w Szczecinie. 

Spektakl „Trylogia” w reżyserii Jana Klaty 


Imprezy 

Prestiżowe imprezy 

czyli subiektywny przegląd wydarzeń 

do oglądania 

KUBA GRABSKI 

„Mrau-au-au. Rzecz o kocie i…” to kolejna 

premiera, jaką przygotował Teatr 

Propozycji Dialog w ramach sceny poezji. 

Jest to sztuka oparta na tomikach wierszy 

Tomasza Majerana „Kot. Podręcznik użytkownika” 

i Franciszka Klimka „Mruczę, 

więc jestem”. Scenariuszem i reżyserią zajęła 

się Krystyna Kuczewska – Chudzikiewicz 

a na scenie zobaczymy Wacława Dąbrowskiego, Jerzego Litwina 

oraz debiutującego na deskach „Dialogu” Ernesta Chochołowskiego. 

Premiera: 23 marca, godz. 19. Wstęp wolny za okazaniem „Karty 

Widza”, którą można otrzymać w biurze teatru. 

Święto Melpomeny 

49 Międzynarodowy Dzień Teatru uczci 

Bałtycki Teatr Dramatyczny premierą sztuki 

„bankrut” Aleksandra Ostrowskiego. 

Reżyserii podjął się Michaił Lewszyn, na 

co dzień dyrektor petersburskiego Teatru 

Komedianci. Spektakl, który koszalińscy 

teatromani zobaczą już 27 marca, to komedia 

w czterech aktach, osadzona w realiach 

XIX-wiecznej Moskwy. „Bankrut” to z pewnością gratka dla wszystkich 

wielbicieli tego rodzaju teatru. 

Premiera: Bałtycki Teatr Dramatyczny, ul. Modrzejewskiej 17; 

27 marca, godz. 19. 

pierwsze koty za płoty 

Prace młodych artystów rozwijających 

swoje zdolności w pracowni grafiki warsztatowej 

Pałacu Młodzieży będzie można 

oglądać od 15 kwietnia w holu kina Kryterium. 

Na wystawę „Pierwsze koty za płoty” 

składają się linoryty o zróżnicowanej tematyce, 

inspirowane motywami roślinnymi 

i zwierzęcymi, a także odnoszące się do 

świata ludzkich pragnień. 

Wystawa będzie czynna od 15 do 30 kwietnia. Wstęp wolny. 

Wszystkie dyscypliny grafiki: druk wypukły, 

druk wklęsły oraz techniki cyfrowe 

są prezentowane na wystawie „Tworzyć 

i uczyć”, którą można oglądać w Bałtyckiej 

Galerii Sztuki przy Centrum Kultury 

105. Jest to dorobek artystów związanych 

z Katedrą Grafiki Warsztatowej Akademii 

Sztuk Pięknych w Gdańsku. 

Wystawa „Tworzyć i uczyć” czynna będzie do 4 kwietnia. Wstęp 

wolny. 


rzecz o kocie… 

grafika w bałtyckiej galerii sztuki 

do słuchania 

zaśpiewa anna Maria Jopek 

Jedna z najciekawszych polskich wokalistek, 

Anna Maria Jopek, odwiedzi w kwietniu 

Koszalin. Artystka, która niedawno 

wróciła z tournee po kanadzie i USA, zaśpiewa 

w Sali kina Kryterium swoje największe 

przeboje. Artystka wciąż zaskakuje 

słuchaczy oryginalnymi projektami, 

przy realizacji których pracuje z muzykami 

z najwyższej polskiej i światowej półki jazzowej, jak chociażby Leszek 

Możdżer, Henryk Miskiewicz, Pat Metheny czy Manu Katche. 

Sala kina Kryterium. 21 kwietnia, godz. 19. Bilety w cenie 

100 i 80 zł. 

Rockowo-punkowa trójmiejska formacja 

Radio Bagdad zagra 27 marca w StageClubie 

działającym od niedawna w amfiteatrze. 

Grupa znana jest ze znakomitego kontaktu 

z publicznością a o tym, że koncerty to ich 

żywioł świadczy fakt, że na scenie w swojej 

karierze pojawiali się już kilkaset razy. 

Dorobek płytowy tego trójmiejskiego tria 

to dwa krążki. 

Stageclub, 27 marca godz. 20. Bilety: 10 zł. 

dawka energii w stageclubie 

legenda w Kreślarni 

Jeden z najciekawszych i najdłużej istniejących 

na polskiej scenie muzycznej 

zespołów czyli Voo Voo wystąpi w Klubie 

Studenckim Kreślarnia. Formacja, która 

powstała 25 lat temu z inicjatywy Wojciecha 

Waglewskiego, wciąż poszukuje 

nowych inspiracji muzycznych a ostatnio 

także korzysta z elementów współczesnych 

gatunków muzycznych, takich jak drum&bass, hip-hop czy nu jazz. 

23 marca, godz. 19. Bilety w przedsprzedaży w cenie 29 zł (pub 

Żak) i 35 zł w dniu koncertu. 

do spotkania 

dyskusyjny Klub Filmowy 

23 marca widzowie obejrzą hiszpańsko-peruwiański 

dramat „Gorzkie mleko” 

w reżyserii Claudii Llosy, którego bohaterka, 

Fausta, cierpi na syndrom „gorzkiego 

mleka”. Według wierzeń indiańskich jest to 

przypadłość będąca następstwem gwałtu 

na matce dziewczyny. 30 marca w DKF-ie 

włosko-francuski dramat „Mój brat jest jedynakiem”. 

Jest to historia dwóch braci, którzy wybierają skrajnie różne 

modele życia. Jeden zostaje przywódcą związków zawodowych, 

drugi wstępuje do seminarium. W kwietniu zobaczymy : 6.04 - Fish 

Tank, reż. Andrea Arnold i 13.04 - Na imię ma Sabine, reż. Sandrine 

Bonnaire. 

Po każdym filmie tradycyjnie odbywa się dyskusja. 

Seanse w DKF-ie we wtorki, o godz. 18.

Foto: Marcin Dubrownik 

Foto: Jarosław Ryfun 

Foto: Jarosław Ryfun 

P 

rzez dwa dni w Teatrze Variete Muza było niezwykle rytmicznie 

i barwnie a to za sprawą Black Streets Puf Dance 

Cup. Uczestnikami tej międzynarodowej imprezy było 500 

tancerzy, miłosników ulicznego tańczenia. Umiejętności zawodników 

ocenili mistrzowie street dance’u ze Stanów Zjednoczonych, Niemiec, 

Francji oraz Polski. Wśród nich pionier tego stylu i gwiazda Hollywood 

Shabba-Doo, który ma na swoim koncie m.in. współpracę w Madonną. 

Organizatorką imprezy była Diana „Sasza” Staniszewska, znana 

także z naszych łamów. kg 

Z 

Maraton tańca w Muzie 

Shabba Doo i koszalińscy miłośnicy tańca : szefowie Teatru, Jarosław 

Loos i Jarosław Barów, wiceminister środowiska Stanisław Gawłowski 

Taniec z „Prestiżem” 

Młodzież charytatywnie 

dla Haitańczyków 

inicjatywy uzdolnionej koszalińskiej młodzieży doszło do 

charytatywnego koncertu na rzecz ofiar trzęsienia ziemi 

na Haiti. Na scenie sali widowiskowej CK 105 wystąpiło 

wielu artystów z Koszalina, m.in. tancerze ze studia tańca „Pasja” , 

formacja„Top Toys” i „Fota Step”, chór „Canzona” oraz wielu, wielu 

innych. W przerwie koncertu odbyła się licytacja wyrobów artystycznych 

podarowanych przez członków Pałacu Młodzieży i Klubu 

„Na Skarpie”. 

Bardzo dopisali koszalinianie, którzy szczelnie wypełnili salę widowiskową. 

Koncert przyniósł blisko 5 tysięcy złotych. kg 

Bohaterki aukcji 

Longina Kudelska i Beata Bezmian 

Diana „Sasza” Staniszewska 

tańczy Michaela Jacksona 

Widownię rozgrzał chór Canzona pod 

dyr. Radosława Wilkiewicza 

Skarbonkę wypełnia prezes 

koszalińskiego PCK Bernard Krupski 

W 

piątą rocznicę śmierci świetnego koszalińskiego perkusisty 

Tomka Szeląga odbył się szósty koncert poświęcony jego 

pamięci. W StageClubie w koszalińskim amfiteatrze zagrały 

zespoły GTW, Same Road, Lipa Z Miodem, 100 gram z Koszalina 

i DoobraGramy z Połczyna-Zdroju. Każde dotychczasowe spotkanie 

oprócz tytułu miało związek z Tośką – na pierwszym zagrały zespoły 

w których grał na perkusji, tym razem widownia wysłuchała coverów 

ulubionych kapel Tomka. Muzycznego hołdu zmarłemu muzykowi 

wysłuchała licznie zgromadzona nie tylko młoda publiczność. 

kg 

N 

Kronika Prestiżu 

Tośka 6 

Zespół 100 gram z dyrektorem CK105 Jackiem Paprockim 

i szefem koszalińskiego „Prestiżu” Kubą Grabskim 

Smaczna Lipa z Miodem 

Babski Dzień 

w Emce 

ietypową atrakcją imprezy przygotowanej z okazji święta 

pań był wyjątkowy pokaz mody 40+ „Galeria Kobiet”, 

w którym udział wzięło dziesięć znanych koszalinianek 

– dziennikarek, radnych, szefowych. Oprócz tego obecni w Galerii 

Emka wysłuchali recitalu Moniki Bernaś i mieli szansę wziąć udział w 

konkursach z atrakcyjnymi nagrodami a wszyscy chętni (a właściwie 

chętne) mogli bezpłatnie skorzystać z porad kosmetyczki i stylistki 

kg 

Na wybiegu Marzena Stawnicka - 

prezenterka TV MAX 

Tamara Rzewuska z ubraną przez 

siebie radną Barbarą Grygorcewicz 


Foto: Jarosław Ryfun Foto: Jarosław Ryfun

Foto: Magda Brzeskot 

Foto: Jarołsaw Ryfun 

Kronika Prestiżu 

P 

opularna przystań artystów przy ulicy Modrzejewskiej 

skończyła właśnie 10 lat życia. Zaczynała jako miejsce, w 

którym spotykali się aktorzy z pobliskiego Bałtyckiego Teatru 

Dramatycznego, z jedną salą, z charakterystyczną teatralną scenografią. 

Z czasem pojawiła się kolejna sala, a wśród atrakcji, jakie 

Centrala serwuje, są wernisaże malarskie i regularnie odbywające się 

koncerty bardzo różnych wykonawców. Są także smakołyki tamtejszej 

kuchni. Impreza urodzinowa odbyła się w gronie stałych bywalców 

i nie zabrakło urodzinowego tortu. Stolat ! kg 

zień Kobiet był pretekstem do zorganizowania spotkania 

artystycznego w dość nietypowym miejscu, bowiem w siedzibie 

Banku Zachodniego WBK SA. 

Inicjatorem imprezy był bank, który do współpracy zaprosił artystów 

i lokalne firmy, które jak zapowiada dyrektor odziału Halina Idzik, 

mają być promowane cyklicznie na kolejnych spotkaniach. 

W czasie bankowego dnia kobiet odbył się m.in. pokaz makijażu wieczorowego 

i dziennego oraz profesjonalnej kosmetyki twarzy i ciała, 

wernisaż prac koszalińskiej artystki Beaty Marii Orlikowskiej „Tango 

dla wszystkich”, czyli pokaz w wykonaniu Miry i Artura Danielewskich 

i „Opowieść o winie”, czyli prezentacja połączona z degustacją 

win Domu Wina Mario. kg 


Urodziny Centrali 

Szefowa Centrali 

Wioleta Świdroń z przyjaciółką 

Wiolą Ciok–Malinowską 

Aktorka Ewa Nawrocka 

lubi tu przychodzić 

Krytyka Polityczna na 8 marca 

waj młodzi koszalińscy radiowcy – Mateusz Pruski i Kamil 

Hońko oraz licealista Oskar Kozłowski powołali do życia 

kolejny w Polsce Klub Krytyki Politycznej. Na pierwsze 

spotkanie, które odbyło się w klubokawiarni BWA zaproponowali 

pierwszy w Polsce dokumentalny film o aborcyjnym podziemiu pt. 

„Podziemne miasto kobiet”. Po projekcji rozgorzała bardzo gorąca 

dyskusja z udziałem bardzo licznie zgromadzonej publiczności a także 

zaproszonych gości. Organizatorzy zapowiadają kolejne, jak twierdzą 

równie interesujące spotkania. kg 

Bankowy wieczór na obcasach Arte Femina w Scenie 

D 

T 

Pokaz tanga w wykonaniu Miry 

i Artura Danielewskich 

Gości wita dyrektor II Oddziału BZ WBK SA 

w Koszalinie Małgorzata Kisielewska 

Wśród widzów same panie 

D 

Artystka Agnieszka Sieńkowska dzieli się sercem Stolik zaproszonych gości: Dorota Chałat, szefowa Forum Kobiet i radna Krystyna Kościńska 

Trwa ożywiona dyskusja Andrzej Konieczko z radia Vox, Oskar Kozłowski 

Klub Krytyki Politycznej i Urszula Kosowska z Politechniki Koszalińskiej 

ytułowa sztuka kobieca jest przedmiotem kolejnej wystawy 

przygotowanej w Galerii Scena. Prezentowane są prace 

czterech koszalińskich artystek: Agnieszki Sieńkowskiej, 

Anny Sieńkowskiej, Katarzyny Sikory i Weroniki Teplickiej. Każda 

z nich prezentuje różny styl i różną definicję nowoczesności. Jak pisze 

szef Galerii Ryszar Ziarkiewicz: ”Są delikatne i mocne, zdyscyplinowane 

i tajemnicze”. Na wystawie w Scenie można zobaczyć obiekty, 

malarstwo, instalację. 

Wernisażowi towarzyszył performance Zdzisława Pacholskiego i występ 

transowej kapeli Same Road, która zaprezentowała „Muzykę do 

mycia okien”. 

Wystawie, która jest czynna do końca marca, towarzyszy bilboard 

Weroniki Teplickiej przy ul. Jana z Kolna 7 z reaktywowanego cyklu 

„Kocham Koszalin”. kg 

Samotny widz przed pracami Anny Sieńkowskiej 

Sztukę kobiecą oglądają panie i panowie 

Foto: Jarosław Ryfun Foto: Tomasz Chmielewski 

Foto: Z archiwum Galerii Scena

NOWOŚĆ !!! 

Posiadanie własnego źródła energii jest bardzo istotne w obliczu coraz większego 

zapotrzebowania na prąd oraz kurczenia się zasobów kopalnych, a ciągły wzrost 

cen "czarnej energii” sprawia, że inwestowanie w czystą energię staje się coraz 

bardziej opłacalne. Turbiny wiatrowe firmy Urban Green Energy to nowoczesne 

urządzenia wytwórcze, zaprojektowane do wykorzystania jako przydomowe 

elektrownie wiatrowe. Zastosowana technologia pionowej osi obrotu sprawia, że są 

to urządzenia wyjątkowo ciche, więc bez przeszkód mogą być instalowane w terenie 

zabudowanym, a nawet na dachach budynków. Zastosowane w generatorach 

neodymowe magnesy trwałe zapewniają wyjątkową wydajność i pracę w zakresie 

niskich prędkości wiatru, a prosta i trwała konstrukcja - bezawaryjną pracę przez 

lata. 


RESTAURACJE 

Bella Italia Galeria Emka, 

ul. Jana Pawła II 20 

Buongiorno, ul. Zwycięstwa 32 

Centrala Artystyczna, 

ul. Heleny Modrzejewskiej 31 

Club 2CV Restauracja, 

ul. Piastowska 1 

Fenicja CH Merkury, 

ul. Zwycięstwa 46 

Gospoda jamneńska, 

ul. Młyńska 37 

Karczma rycerska, 

ul. Grunwaldzka 1 

Kredens, ul. Młyńska 

Kuchnia Arabska Szejk, 

ul. Bohaterów Warszawy 2a 

Marco Polo, ul. Zwycięstwa 43 

Maredo, ul. Zwycięstwa 45 

Sake Restauracja Japońska, 

ul. Zwycięstwa 26 a 

Sushi77 Forum Koszalin, 

ul. Paderewskiego 1 

Viva Italia,ul. Skłodowskiej – Curie 1 -3 

Va banque, ul. 1 Maja 12/1 

Zielony Młyn, ul. Młyńska 33 

BARY, PUBY, KAWIARNIE 

B.W.A, ul. Piastowska 21 

Cukiernia Kaliszczak, 



ul. Zwycięstwa 26 a 


ul. Młyńska 48 

Il Buon Cafe, 

ul. Ks. Bp. Cz. Domina 3/6 

Lalka Resto Cafe, 


SALoNY FRYZJERSKo- 

KoSMETYCZNE, FITNESS 

Aquarius Beauty, 

ul. Fredry 15a, Kołobrzeg 

DomiNika Fitnesstudio, 

ul. Franciszkańska 104 b 

ETNA Salon Fryzjerski, 

ul. Franciszkańska 105 

K.A.F. Forma, 

ul. Franciszkańska 24 

Fryzjerstwo Ewelina Faryna 

CH Jowisz, ul. Zwycięstwa 40 

Galeria Urody „Jasminum”, 

ul. Fałata 11F 

Nefretete – Studio Urody, 

CH Jowisz, ul. Zwycięstwa 40 

Salon Fryzjerski Dorota, 

ul. B. Krzywoustego 4 

Studio Alexander, 

ul. Kaszubska 12/6 

Studio Urody Mega, 

ul. Popiełuszki 3 

Studio Urody Brand Galeria Emka, 


Studio Urody Joanna Biesek, 

ul. Bolesława Krzywoustego 18/1 

Bezpieczne Odchudzanie Rolletic, 


GABINETY LEKARSKIE 

Adent Gabinet Stomatologiczny, 

ul. 4 Marca 23g 

Optyk Lewińscy, ul. Zwycięstwa 24 

Optyk Lewińscy, ul. Połtawska 2/2 

Sanatus Gabinety Specjalistyczne, 

ul. Żwirowa 10 

hoTELE 

Atlantic Hotel 4* Nowe Bielice 38 

City Apartments, ul. Sułkowskiego 11 

(Arka Medical SPA), Kołobrzeg 

City Apartments, ul. Młyńska 49 

City Apartments, ul. Bogusława II 47 

Club 2CV Hotel, ul. Piastowska 1 

Gromada Hotel 3*, 

ul. Zwycięstwa 20-24 

Hotel Trawa, ul. Szczecińska – 

Stare Bielice 7a 

Hotel Sport, ul. Sportowa 14 

Ikar Centrum Zdrowia i Wypoczynku, 

ul. Rodziewiczówny 24, Kołobrzeg 

Ikar Plaza Centrum Zdrowia i Wypoczynku, 

ul. Wschodnia 35, Kołobrzeg 

Koral Live, ul. Kościuszki 12, Kołobrzeg 

Król Plaza Spa, ul. Bałtycka 16, Jarosławiec 

Lidia, ul. Dorszowa 3, Darłowo 

Meduza, ul. Nadbrzeżna 2, Mielno 

Pro-Vita, ul. Kościuszki 17, Kołobrzeg 

Royal Park Hotel & Spa, 

ul. Przemysłowa 5,Mielno 

Verde, ul. Koszalińska 1, Mścice 

Villa Taris, ul. Koszalińska 70-72, Kołobrzeg 

Villa Victoria, ul. Klonowa 1a, Kołobrzeg 

Willa Alexander Spa&Wellness, 

ul. BoWiD 7, Mielno 

SKLEPY 

Aryton Forum Koszalin, 


Extreme Galeria Emka, 


Extreme Forum Koszalin, 


F.H.J.T. Rzewuscy Sp.J. Salon Damski, 


F.H.J.T. Rzewuscy Sp.J. Salon Męski, 


Gracjana CH As 

Lisa Ferrera Salon Sukien Ślubnych, 

ul. Bolesława Krzywoustego 4a 

Salon Mody Męskiej Modes Jabłońscy, 

ul. Połtawska 6 

Salon Męskiej Mody Ślubnej 

Modes Jabłońscy, ul. 1 Maja 4 

Słodki Kącik Bis, ul. Ks. Bp. Cz. Domina 3/2 

Tropex - Salon Meblowy, ul. Szczecińska 5 

XUXU Forum Koszalin, ul. Paderewskiego 1 

Yacob Forum Koszalin, ul. Paderewskiego 1 

Yacob, ul. Zwycięstwa 115 

Yacob CH Merkury, ul. Zwycięstwa 46 

Zoe Galeria Emka, ul. Jana Pawła II 20 

Zoe Forum Koszalin, ul. Paderewskiego 1 

BIURA NIERUChoMoŚCI 

Abelard Nieruchomości, 


Center Nieruchomości, ul. Młyńska 15/2 

Gadomska Nieruchomości, 

ul. Młyńska 10 /1 

Gołek Nieruchomości, ul. Zwycięstwa 142 

Invest Nieruchomości, 

ul. Wyszyńskiego 3 /3 

Jasiński Nieruchomości, 

ul. Piłsudskiego 28 

Kiljan – Nieruchomości, 

ul. Zwycięstwa 40 /48 

Kontrakt - Pośrednictwo Handlu 

Nieruchomościami, 

ul. Wojska Polskiego 6 /2 

Koszalińska Agencja Nieruchomości, 

ul. Połtawska 7 /1 

Lokum System - Nieruchomości, 

ul. Ks. Bp. Czesława Domina 3/5 

Nord Nieruchomości, 

ul. Piłsudskiego 17 

Urbanowicz S.C. Centrum Nieruchomości, 

ul. Andersa 2 

Wysokińscy Biuro Nieruchomości, 

ul. 1 Maja 8 

KANCELARIE 

Biuro Podatkowe 

GRACJUS Iwona Saifullah, 


Biuro Rachunkowe „Sukces” 

Maria Bladyn, al. Monte Cassino 6 

Kancelaria Podatkowa Constans, 

ul. Wojska Polskiego 24-26 

SALoNY SAMoChoDoWE 

Auto Bałtyk Sp. z o.o. 

Autoryzowany Dealer samochodów 

Marki Peugeot, 

ul. Kwiatów Polskich 8, 

Kołobrzeg/Zieleniewo 

Auto Bałtyk Sp. z o.o. 

Autoryzowany Dealer samochodów 

Marki Peugeot, 

Stare Bielice 27 C 

Auto Mojsiuk Autororyzowany 

Dealer Hondy, Stare Bielice 128 

Autoryzowany Dealer 

Mercedes-Benz Mojsiuk Sp.j. 

Stare Bielice 128 

Drewnikowski Koszalin 

Autoryzowany Dealer Citroena, 

ul. Piastowska 1 

Dubnicki. Sp. z o.o. 

Autoryzowany Dealer Renault i Dacii, 

ul. Gnieźnieńska 81 

Opel Dowbusz,ul. Lniana 3 

Euro-Centrum-Tadeusz 

Autoryzowany salon Skody, 

ul. Gnieźnieńska 43a 


Autoryzowany salon VW , 

ul. Gnieźnieńska 43a 


Autoryzowany serwis 

Audi, BMW, Skody, 



Autoryzowany salon VW użytkowych, 


Exim Autoryzowany Dealer 

samochodów KIA, 

ul. VI Dywizji Piechoty 28, Kołobrzeg 

Toyota Wojciech Jankowski, 

ul. Okrężna 4 

BIURA PoDRÓŻY 

Biuro Turystyczne TURYSTA 

Sławomira Małgorzata 

Ignatowicz, ul. Andersa 2 

Forte Trip Agencja Turystyczna, 

Forum Koszalin, ul. Paderewskiego 1 

Forte Trip Agencja Turystyczna 

Galeria Emka, 


Tui Galeria Kosmos, ul. Okrzei 3 

Biuro Turystyczne ‘ODYS’ ul. Wyszyńskiego 5/2 

Biuro Turystyczne ‘ODYS’ ul. Dworcowa 4 

INNE 

AderoStudio – Projektowanie Wnętrz, 

ul. Spokojna 79 

Al-Eko, ul. Świeszyno 39a 

Bałtycki Teatr Dramatyczny 

im. Juliusza Słowackiego, 

ul. Heleny Modrzejewskiej 12 

Biuro Promocji i Informacji Turystycznej 

Gminy Mielno, ul. Lechitów 23, Mielno 

BOG-MAR Bogusław Marczak, 

ul. Fredry 9a/16, Kołobrzeg 

Centrum Biznesu, ul. Zwycięstwa 42 

Centrum Kultury, ul. Zwycięstwa 105 

City Developmen S.C., ul. Piłsudskiego 28 

Galeria Na Piętrze, ul. Dworcowa 8 

Galeria Portret Świata, ul. Mieszka I 25 

Galeria Scena pl. Polonii 1 

(Koszalińska Biblioteka Publiczna) 

Galeria Sztuki, ul. Zwycięstwa 20-24 

HAFTKOM, ul. Kosynierów 47 

HS99 Herman i Śmierzewski 

Biuro Projektowe, 

ul. Mickiewicza 6/3 

International House, ul. Zwycięstwa 7-9 

Klimatex, ul. Sienkiewicza 17 d, Kołobrzeg 

Meden-Inmed Sp. z o.o., 

ul. Wenedów 2 

Miejska Energetyka Cieplna, 

Dział Obsługi Klienta, ul. Łużycka 25a 

MK Bowling Galeria Emka, 


MK Bowling Galeria Kosmos, ul. Okrzei 3 

Muzeum, ul. Młyńska 39 

Norman – Centrum Rehabilitacyjne, 

ul. Pomorska 28 

Permedia, ul. Partyzantów 17 

Polska Żegluga Bałtycka SA Polferries, 

ul. Portowa 41, Kołobrzeg 

Radio Koszalin S. A., ul. Piłsudskiego 41 

Regionalne Centrum 

Informacji Turystycznej Koszalin, 

ul. Dworcowa 11 

Royal Unibrew Sp. z o. o., 

ul. Spółdzielcza 8 

VAN PUR S.A. Browar w Koszalinie, 

ul. Spółdzielcza 8 

Spółdzielnia Unia, 

Biuro Obsługi Klienta, ul. Lechicka 23 

Teatr Variete Muza, ul. Morska 9 

Urząd Miasta, ul. Rynek Staromiejski 6-7 

BZ WBK II O/Koszalin, ul. 1-maja 12

pobierz pdf - Prestiz Magazyn koszaliński

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?