D'Econozel 57#2

Jaargang 57 #2

December 2022

Voorwoord Dies’Econozel

“Al het eten smaakt heerlijk,

wanneer de liefde de tafel bedekt.”

– Felix Dahn

Amicae amicique,

Voor u ligt deez’Econozel, niet zomaar een

Econozel maar de Dies’Econozel. Eén die in het teken

staat van de LXXIIe Dies Natalis der VGSR. U hoeft

geen Romein te zijn om te weten dat dit betekent dat

de vereniging haar 72e verjaardag viert. En mocht

u toevallig op tijd binnen zijn geweest voor de DTB,

dan weet u dat dit getal ondergetekende bijzonder

intrigeert.

Want al sinds 1950 fladdert de flamboyante en

feeërieke bende die de VGSR is fier door Rotterdam.

Een stad die sindsdien flink veranderd is. Paard en

wagen maakte plaats voor Felyx’ en Checks, tientallen

stadsiconen zijn uit de grond gestampt en Rotterdam

blijft bouwen, altijd.

Zo ook de VGSR. Met een bijzonder mooi

verleden en heden weten wij ons met hulp van onze

Heer al 72 jaar staande te houden in een stad die

constant verandert.

De VGSR biedt een vertrouwde haven, een gevoel

van thuiskomen, een aanzet tot ontwikkeling en

de mogelijkheid om vrienden te maken voor het

leven. Een heerlijke vereniging. Puur en innemend

zijn onze leden, ferm onze dochters en stoer onze

knapen. Al 72 jaar hebben honderden amicae

amicique gebouwd aan VGS de Rotterdamse en

daarom toosten wij vrijdag de 10e van februari

op al dat de VGSR was en is.

Maar dat niet alleen, wij mogen ook kijken

naar al dat nog gaat komen. Hoewel verandering

kan wringen en hangen in het verleden veel

vertrouwder voelt is verandering uiteindelijk de

vader van vooruitgang. Tijdens de 72e Dies

Natalis der VGSR vieren we daarom niet alleen al

dat was, maar toosten we ook op al het mooie dat

ongetwijfeld nog zal komen.

1 Jaargang 57 #2

72 jaar aan heerlijke herinneringen en D.V. nog

zoveel meer gezegende jaren. Ondergetekende

kan, net als heel de Diescommissie, niet wachten om

met u uw zegeningen te tellen, onze vereniging te

vieren en te toosten op al het moois dat ongetwijfeld

nog komen gaat.

Dus komt vrienden en vriendinnen in het ronde,

hoe heerlijk ziet het aan!

Met een vol verwachting kloppend hart groet

ondergetekende u, namens de hele Diescommissie,

immer amicaal,

Niek Visser

Praeses der Diescommissie der VGSR

2 Jaargang 57 #2

3 Jaargang 57 #2

Inhoudsopgave

Voorwoord Dies’Econozel 1

RedacCie 2.0 5

Convocaat 7

Besluitenlijst 9

Apostrof II 13

Fiscaat in het kwadraat 2 14

Blauwthentiek 2.0 17

Het is bijna zover 20

Niet goed wijs 22

Het cantoraat dat wijs is 25

Een geschenk uit de hemel? 27

U vs. Goliath 30

Een dag van het leven in de Citadel 32

Ik zeg gewoon niet zoveel domme

dingen 3.0 Deel II 38

Toekomststress?!?! 41

Money, money, money; Must be

funny 43

Io Vivaat, Io Vivaat, wij doen de

afwas 44

Running red or running late? 46

Commissie controleert Villamice 50

Lezing 2: Zwarte gaten 52

Avonturen op B€URS 54

Muziek door de tijd 60

C(a)r(d)ime(s) against humanity 62

Colofon 64

Wie zijn toch die Anoniempjes? 36

4 Jaargang 57 #2

RedacCie 2.0

Amicae amicique,

Inmiddels zit januari erop en daarmee een groot

gedeelte van de goede voornemens. Misschien

heeft u wel meegedaan aan Dry January, Veganuary

(lees verder in deez’Eco om erachter te komen wie

dat op zijn geweten heeft) of RED January. Als u dit

heeft volgehouden, bravo, die ruggengraat is sterker

dan die van ondergetekenden. Als u dit niet heeft

volgehouden, ach, het ging om het idee, nietwaar?

Als men het internet opduikt, dan zijn er duizenden

websites die dé tips hebben om deze maand vol te

houden. Wat opvalt is dat dit allemaal van die mooie

lijstjes zijn, met 5,7 of 10 tips, die zult u vast herkennen.

Met clickbaitige titels wordt u in de luren gelegd met

mooie woorden als ‘zorg voor realistische doelen’

en ‘zoek steun bij anderen’ op basis van pseudowetenschappelijke

bewijzen. Weet u wat nou echt

het probleem is met goede voornemens? Het moment

dat deze voornemens gestart worden! Januari is

nu eenmaal een suboptimale maand om de lat

vervelend hoog te leggen. Niet voor niets is januari

trots eigenaar van deprimaandag, daarnaast is het

koud, nat en moet men weer opstarten na een vrolijke

kerstperiode. Men is blut en 90% van de mensen

voelt zich een mislukkeling voor het verknallen van

hun goede voornemens.

Maar bovenal is januari gewoon een hele saaie

maand, omdat er niet iets is om naar uit te kijken.

Echtert, voor de leden van de VGSR is dat

helemaal niet het geval, want op het moment dat

u d’Econozel in uw bezit heeft staan we aan de

vooravond van de Heerlijke LXXIIe Dies Natalis.

Een middag en avond om naar uit te kijken en om

extra te genieten van alles dat u misschien heeft

gemist in januari. U heeft al het voorwoord van de

praeses der Diescommissie kunnen lezen en de rest

van d’Econozel zal ook in het teken staan van dit

heuglijke feit.

Wilt u nog weten wat de beste tijd is om te

starten met goede voornemens? Dat is augustus,

wanneer er een nieuw academisch jaar begint en

men een vakantie heeft kunnen nemen om het leven

te overdenken. Het resulteert in een ontspannen

houding en dat is de ideale omstandigheid om

een gedragsverandering teweeg te brengen.

Dat duurt nog wel een tijdje en ondergetekenden

denken dat u wel wat tips voor dit nieuwe jaar kan

gebruiken die nu al uit te voeren zijn.

5 Jaargang 57 #2

5 GOEDE VOORNEMENS DIE U WEL KUNT

VOLHOUDEN (vooral het vijfde voornemen gaat

u verbazen):

1. Zoek uw amicae amicique op, drink koffie, ga

samen studeren of uw Rotterdampas uitspelen. Dit

leidt tot betere vriendschappen, vrolijkere zieltjes en

misschien willen ze u wel helpen met uw voornemen

om vaker te sporten dit jaar.

2. Speel amicaal Nederland uit, ga naar de amicale

feesten, contactvergaderingen, het PaasCongres,

amicale Dies en weekenden. Dan komt u vaker buiten,

wat goed is voor de aanmaak van vitamine D, iets

waar een chronisch tekort aan is op dit moment.

3. Wees meer zuur, schrijf die plenaire mail, dien een

puntje in op de vergadering en schrijf een kritisch

artikel in d’Econozel. Dit helpt met uw academische

ontwikkeling, de vereniging wordt daar louter beter

van.

4. Besteed vaker tijd met uw (verenigings)familie,

waar de verwarming wel vol aan kan en waar

een bordje met eten klaarstaat. Dat scheelt weer

op uw jaarrekening, dus u bespaart geld, wat

weer uitgegeven kan worden aan bier op de

soos. Ouders en verenigingsouders die genieten

van het arbeidersbestaan, ontferm u over uw

koukleumende en blutte grut in deze erbarmelijke

omstandigheden.

5. Geniet van de Heerlijke LXXIIe Dies Natalis der

VGSR, waar genoten kan worden met uw amicae

amicique, die er op hun best uitzien, met lekker

eten en drinken. D’Econozelcommissie feliciteert

de VGSR met hun LXXXIIe verjaardag en wenst u

allen een mooie tijd op de Dies Natalis toe.

In deez’Econozel treft u veel felicitaties,

samenvattingen van de eerste twee lezingen,

een artikel van het Cantoraat, de BBCie, de

AcquisiCie, de KCC en natuurlijk het inaugurale

artikel van de nieuwe Anoniempjes.

Veel leesplezier!

Uw Cie

6 Jaargang 57 #2

Ab-actiaat Ruilstraat 24A 3023 XS Rotterdam 06 - 18838450

Fiscaat Pleinweg 132C 3083 EN Rotterdam 06 - 81879124

Amicae amicique,

Het is alweer 2023 en wat zijn de afgelopen

drie jaar voorbij gevlogen, alsof de wereld stil

stond. Voor mij voelt het namelijk wel een beetje

alsof de tijd sinds 2020 heeft stilgestaan. Natuurlijk

was er dit jaar tijdens de jaarwisseling voor het eerst

een vuurwerkverbod waar iedereen zich aan heeft

gehouden, maar gelukkig konden we allemaal van

het nationaal vuurwerk genieten toch? 2022 was

het jaar waarin we hopelijk voor de laatste keer

hebben teruggeblikt op corona. Het jaar waarin wij

als vereniging nog minder soosavonden hebben

gehad op de sociëteit ‘Alveus Dei’ dan in 2021,

maar daarentegen wel een mooie locatie bij RSG

hebben weten te vinden. Volgens mij is er genoeg

ruimte om van 2023 een nog mooier jaar te maken.

U vraagt zich misschien af waarom u een

convocaat binnen krijgt. Misschien wordt 2023 wel

een nog mooier jaar doordat er voortaan koekjes

bij de koffie geserveerd worden. Toevallig is er

een motie binnengekomen die vraagt om koekjes

bij de koffie.

Helaas, de waanzinnig leuke activiteit “hoe temt

men een draak” moet daarom ruimte maken voor

een Huishoudelijke Vergadering. Deze motie heeft

absolute voorrang, want afgezien van het feit dat

een HH binnen vier weken moet plaatsvinden na het

ontvangen van de motie, merken wij dat deze motie

een diepere laag raakt omtrent het functioneren

van het bestuur. Blijkbaar voorzien wij de vereniging

niet van genoeg voedsel. Wij trekken deze motie

daarom graag wat breder en zullen daarom ook

ruimte geven om het bestuur te evalueren, want

elkaar voorzien van opbouwende kritiek is natuurlijk

één van de speerpunten van uw 72ste bestuur.

De December HH zal Deo volente plaatsvinden

op donderdag 19 januari in de kerk aan de

Kuipersstraat 19 te Rotterdam. De vergadering zal

om 20.00 uur aanvangen.

7 Jaargang 57 #2

Ik stel u de volgende agenda voor:

1. Opening

2. Vaststelling agenda December-HH

3. Commissies

4. a. Notulen

b. Ingekomen en uitgegane post

c. Fiscaat

5. Koekjes bij de koffie

6. NSR

7. Rondvraag en mededelingen

8. Sluiting

Met immer amicale groet,

Quinten de Rijke

h.t. praeses der VGSR

8 Jaargang 57 #2

Amicae amicique,

Niets in dit leven duurt voor eeuwig. Zo werd

dat bij ondergetekende pijnlijk duidelijk toen hij

afgelopen weekend na twee jaar Petsplees moest

verlaten en weer terug moest naar zijn ouders. Een

hele andere leefomgeving waarbij het lijkt alsof ik al

burger ben geworden, terwijl ik nog lang niet klaar

ben met de onverantwoordelijke student spelen.

Voor een aantal amicae amicique was dit echter

al wel het geval. Zij hebben hun lidmaatschap

opgezegd en zijn aan het burgerleven begonnen.

In deze besluitenlijst kunt u lezen of ze oud-lid zijn

geworden en welke besluiten er nog meer zijn

genomen.

Pre-schorsiaal gedeelte, 15 september

Commissies

d’Econozelcommissie

Geïnstalleerd in d’Econozelcommissie:

Amice Joosse

Amica Platteeuw zal deze commissie

ondersteunen als convocateur en amice Joosse zal

als hoofdconvocateur gaan fungeren

Flitscie

Gedechargeerd onder veel dank uit de Flitcie:

Amica Martien

Amica Boeringa

Amica Van der Lek

Amice Lammers sr.

Geïnstalleerd in de Flitcie:

Amica Van ’t Hoff

Amica Van Utrecht

Amica Van ’t Hoff zal als praeses van deze commissie

fungeren

Akcie

Gedechargeerd onder dank uit en geïnstalleerd in

de Akcie:

Amica Maring

Gedechargeerd onder dank uit de Akcie:

Amice Alkema

Geïnstalleerd in de Akcie:

Amice Visser sr.

Amice Schouten

Amice De Jong

Amice Kabboord

Fikcie

Gedechargeerd onder veel dank uit de Fikcie:

Amice Lammers sr.

Geïnstalleerd en gedechargeerd als pyromaan:

Amice Kabboord

Geïnstalleerd in de Fikcie:

Amica Stam

Gedechargeerd en geïnstalleerd in de Fikcie:

Amice Kabboord

Amica Stam zal als pio gaan fungeren en amice

Kabboord zal als praeses gaan fungeren

9 Jaargang 57 #2

Commissie van in- en uitgeleide

Geïnstalleerd in en gedechargeerd uit de

commissie van in- en uitgeleide:

Amice Dorst

Amica Boeringa

Novieten

Geïnstalleerd als noviet der VGSR:

Jesse Jan Wessel Beekman

Rik Oldenburger

Inter-schorsiaal gedeelte, 22 september

Commissie van in- en uitgeleide

Geïnstalleerd in en gedechargeerd uit de

commissie van in- en uitgeleide:

Amica Boeringa

Amica Van der Lek

Novieten

Gedechargeerd als noviet der VGSR:

Rik Oldenburger

Geïnstalleerd als lid der VGSR:

Jesse Jan Wessel Beekman

Post-schorsiaal gedeelte, 27 oktober

Oud-leden

De volgende leden zijn benoemd tot oud-lid der

VGSR:

Amica Martien

Amice Horlings

Amica Bijl

Amica Rietkerk sr.

Amice Oldenburger sr.

Rokkostuum op soos

Er is een motie binnengekomen die

gaat over dat meneer de praeses niet volledig in

rokkostuum was naar de dies van VGSL. Nu moet

hij drie soosavonden op Eendrachtsplein 10 een

rokkostuum aan. De motie is met 14 stemmen voor, 4

tegen en 4 onthouding aangenomen.

Financieel verslag

Het financieel jaarverslag 2021/2022 is met

beloofde wijzigingen vastgesteld.

Begroting

De begroting over het verenigingsjaar 2022/2023

is met beloofde wijzigingen vastgesteld. De

contributie is vastgesteld op €96.

Commissies

Novitiaatscommissie

Gedechargeerd onder zeer veel dank uit de

novitiaatscommissie:

Amica Boeringa

Amica Van der Lek

Amica Van Vugt

Amice Lammers sr.

Amice Lukasse is bedankt voor zijn inzet als lid q.q.

Amicale Contacten Commissie

Geïnstalleerd in de Amicale Contacten Commissie:

Amice Hazeleger

d’Econozelcommissie

Geïnstalleerd in d’Econozelcommissie:

Amica Brentjes

10 Jaargang 57 #2

Discuscie

Geïnstalleerd in de Discuscie:

Amica Platteeuw

Flitscie

Geïnstalleerd in de Flitscie:

Amica Bakker

Kascontrolecommissie

Gedechargeerd onder dank uit de

Kascontrolecommissie:

Amice Horlings

Amice Alkema

Geïnstalleerd in de Kascontrolecommissie:

Amice De Wolff

Amice Van Wolfswinkel

Amice Van Wolfswinkel zal als praeses van deze

commissie fungeren

Kastcontrolecommissie

Geïnstalleerd in de Kastcontrolecommissie:

Amice Binnekamp

Multimediacommissie

Geïnstalleerd in de Multimediacommissie:

Amice Beekman

Policie

Gedechargeerd uit de Policie:

Amice Oldenburger sr.

Amice Lammers sr. zal als korpschef van deze

commissie fungeren

PR-commissie

Geïnstalleerd in de PR-commissie:

Amica Van Harten

Amice Joosse

Programcie 2023/2024

Geïnstalleerd in de Programcie 2023/2024:

Amice Beekman

Sociëteitscommissie

Gedechargeerd onder veel dank uit de

Sociëteitscommissie:

Amica Rietkerk sr.

Geïnstalleerd in de Sociëteitscommissie:

Amica Ruiter

Amice Beekman

Amica Ruiter zal als soosbabe gaan fungeren

Weekendcie

Geïnstalleerd in de Weekendcie:

Amica Bakker

Leraar

Geïnstalleerd als leraar:

Amice Oldenburger

Amice Oldenburger zal leraar van amice Beekman

zijn

Met amicale groet,

Niels Oldenburger

h.t. assessor der VGSR

11 Jaargang 57 #2

12 Jaargang 57 #2

Apostrof II

Amicae amicique,

Met dit gedicht wil uw ab-actis stilstaan bij de woorddelen die zijn vervangen door de apostrof.

Ondergetekende zal er verder geen woorden aan vuil maken en u een moment geven om dit literair

hoogstandje op u in te laten werken.

Het doet pijn

Zo bruut

Weggelaten

Stilte om mij heen

En vervangen

Door een teken

Van leven

Blijf ik staan

Want mijn lief

Waar moet ik heen

Naar het begin

Of het einde

Van de zin

Ik kijk rond

Om mij heen

Is de leegte

Ik ben alleen

De woorden

Ik kan ze niet vinden

Zij maakten me compleet

En nu zijn ze weg

Door het leed

Dat een apostrof heet

Met amicale groet,

Inez Ruiter

h.t. ab-actis der VGSR

13 Jaargang 57 #2

Fiscaat in het kwadraat 2

“One is the loneliest number

that you’ll ever do.”

Amicae amicique,

-Harry Nilsson

Als vervolg op het vorige fiscaat in het

kwadraat wil ondergetekende u dit maal bekend

maken met een fenomeen waar hij nu al toevallig

op drie verschillende plekken over heb gehoord of

gelezen, namelijk in een studieboek over statistiek,

in een boek over wiskunde op de beurs en in een

YouTube video van een wiskundig kanaal waar hij

wel vaker wat van kijkt. Toen ondergetekende voor

het eerst hierover las was hij er best wel verbaasd

over omdat het heel erg ingaat tegen zijn eerste

gedachten hierover. Dit artikel gaat over de wet

van Benford

Als u een random getal neemt, bijvoorbeeld

in deze econozel op de 5e pagina het 2e getal

dat u tegenkomt, wat is dan de kans dat het getal

begint met een 1 ? En wat is de kans dat het

begint met een 9?

Als u dus het getal 3642 tegenkomt gaat het hier

om de 3 (getallen kleiner dan 1 worden even

buiten dit verhaal gelaten).

De eerste gedachte van ondergetekende

was: Er zijn negen verschillende opties namelijk

1,2,3,4,5,6,7,8 en 9 dus de kans is 1/9e op een

“1” en 1/9e kans op een “9”. Maar deze eerste

gedachte was fout.

De wet van Benford stelt namelijk dat verdeling

van de eerste cijfers van een echt random getal

niet uniform verdeeld is, dit betekend dat er dus

niet even veel kans is op de verschillende opties.

De kans is namelijk veel groter op een 1 dan op

een 9. De kansen zijn als volgt verdeeld:

Dit betekent dat men al een kans van rond de

60% heeft op dat het getal een 1,2 of 3 wordt.

Terwijl het 33% (3/9) van de opties zijn en men dan

op het eerste gezicht een kans van 33% verwacht.

Ondergetekende ziet hier een kans ontstaan voor

een erg lucratief gokspel (voor het huis), en het is

een leuk weddenschapje voor in een kroeg. Maar

hoe kan het nou dat het zo is?

14 Jaargang 57 #2

Ten eerste maakt men vaker de denkfout

dat alle opties even veel voorkomen, met die

redenatie is de kans dat ondergetekende de

loterij wint ook 50-50 want er zijn twee mogelijke

uitkomsten: winnen of verliezen.

De onverwachte kansen ontstaan omdat er een

verschil zit tussen een willekeurig getal en een

willekeurig getal tussen de 1 en de 100, waardoor

de kansen voor het eerste cijfer van dat getal ook

veranderen.

Daarmee is duidelijk dat de eerste gedachte

van ondergetekende gewoon heel erg fout was,

maar dat legt nog niet uit waarom de kans op een

1 zo veel groter is dan op een 9.

Wanneer men een random getal uit de uit dit

verenigingsblad neemt, is er helemaal niets bekend

over dat getal, het is volledig willekeurig. Dit maakt

ook dat we niet weten in welke ordegrootte dat

getal is en tussen welke grenzen het ligt. Het kan

van alles zijn, bijvoorbeeld een lengte van een

persoon maar ook een jaartal. Als we deze twee

voorbeelden beter bekijken dan zien we dat de

lengte van een persoon meestal wel tussen de

130 en 230 centimeter in zit, en valt een jaartal

meestal tussen de 0 en 2023. (deze getallen zullen

niet precies zo zijn maar het gaat om het schetsen

van een getallenvoorbeeld) Als u kijkt naar wat

de eerste cijfers van deze getallen zijn beginnen

vrijwel alle lengtes van personen met een “1” ,en

als men lang is met een “2”. Van de jaartallen

kleiner dan 1000 zijn de kansen wel hetzelfde.

Maar na 999 beginnen alle getallen met een “1”

en na 1999 met een “2”.

In deze twee voorbeelden is al te zien dat de

kans op “1” en “2” veel groter is dan de rest en

wordt de wet van Benford intuïtief al een beetje

duidelijker.

De grenzen waartussen het willekeurige getal

uit deze econozel ligt zijn niet bekend. Daarom

zouden we deze moeten gokken, en moeten we

kijken naar het gedrag van random getallen. Men

begint met tellen van eenheden vaak met 1 en

daarna 2 enzovoort. De stap van 1 naar 2 is

relatief groter dan van 9 naar 10.

Wat ook te zien is in het echte leven,

bijvoorbeeld met het aantal auto’s dat mensen

bezitten. Bijna iedereen begint ooit met 1,

vervolgens is het best een grote stap om een 2e

aan te schaffen. Maar als men al eenmaal 9 auto’s

bezit dan beschikt de eigenaar blijkbaar over

geld en interesse voor auto’s en is een 10e auto

kopen helemaal geen onverwachte gebeurtenis.

Omdat de stap relatief kleiner wordt naarmate

het getal groter wordt, neigen getallen die met

een 9 beginnen minder voor te komen, en blijven

getallen langer rond de 1 hangen. Dit geldt ook

voor grotere getallen.

Nu zult u misschien denken, wat een leuk feitje

maar wat maakt het uit? Ondergetekende is dit

tegengekomen in een studieboek over statistiek

omdat daar met behulp van statistiek fraude werd

opgespoord in de boekhouding van bedrijven.

15 Jaargang 57 #2

Wanneer fraudeurs namelijk niet rekening houden

met de wet van Benford, komen er te veel getallen

voor die beginnen met een 9 in hun frauduleuze

documenten. Daardoor kunnen accountants die

fraude opsporen erachter komen of er fraude

is gepleegd bij een bedrijf wat natuurlijk grote

gevolgen heeft. Daarom vond ondergetekende

dit een leuk voorbeeld van hoeveel invloed

wiskunde eigenlijk heeft.

Met amicale groet,

Wabe Alkema

h.t. fiscus der VGSR

16 Jaargang 57 #2

Blauwthentiek 2.0

‘’Noem de mis een festival van oude

religie en het zit weer stampvol.’’

- Fons Jansen

Amicae amicique,

Na meneer de praeses is ondergetekende

aan de beurt om het blauwstuk te schrijven. Op

een zonnige dag zetelt uw ab-actis zichzelf

opnieuw achter haar laptop om te schrijven over

een wereld die soms wel grijzer lijkt te zijn dan

ooit. Niet echt een gezellige binnenkomer, maar

de krantenkoppen liegen er niet om: de mooie

berichten lijken te worden overschaduwd door

berichtgeving over de klimaatcrisis, het gebrek

aan betaalbare woningen en de oorlog die zich

afspeelt in Oost-Europa. Natuurlijk zijn dit zeer

belangrijke kwesties waar vooral bij moet worden

stilgestaan, maar ik heb ervoor gekozen om in dit

artikel met u te kijken naar een andere kwestie. In

het kader van authenticiteit zal ondergetekende

enkele gedachten met u delen over een wellicht

wat meer onderbelicht thema wat zij fascinerend

vindt.

Misschien kunt u zich nog de tijd herinneren

waarin uw juf of meester u opdroeg om voor

het einde van de week een Bijbeltekst of een

gezang uit het liedboek uit uw hoofd te leren.

Er waren enkelen die dit trouw deden. Het gros

zong echter vals, niet in het ritme en drie octaven

afwijkend van de melodie mee. Vervolgens was

de leraar of lerares diep teleurgesteld, omdat

Psalm 116 ‘God heb ik lief, want die getrouwe

Heer’ nog steeds niet was blijven hangen. Toen

ondergetekende nadacht over een onderwerp

voor dit blauwstuk schoot haar deze herinnering te

binnen. Waar die klassiekers ons met de paplepel

zijn ingegoten, durft ondergetekende niet met

zekerheid te zeggen dat de kleintjes van nu ook

alle liederen kunnen opdreunen. Natuurlijk zijn ze

gedateerd en is het nog maar de vraag of het

noodzakelijk is dat ze deze liederen kennen, maar

ondergetekende trekt deze ontwikkeling graag

door naar een maatschappelijk niveau. Buiten

de relatief kleine Christelijke kringen om, lijkt het

geloof een minder groot deel uit te maken van de

samenleving dan vroeger. De NOS meldde begin

vorig jaar dat uit onderzoek van het Sociaal en

Cultureel Planbureau (SCP) bleek dat Nederland

geen gelovig land meer is. Voor het eerst telt ons

land meer niet-gelovigen dan gelovigen.

17 Jaargang 57 #2

Daarnaast wordt het steeds zichtbaarder dat

de kerken leegstromen. Misschien wel vanwege

de Corona Pandemie en de mogelijkheid om

een dienst thuis vanaf de bank te volgen 1 , maar

misschien ook wel omdat er op grote schaal

ontkerkelijking plaatsvindt. Enkele kerken hebben

het aantal diensten op de zondag gereduceerd

vanwege een te lage opkomst. De vraag is dan

of Christenen op een andere manier invulling

geven aan het geloof, of dat ze deur van religie

voorgoed achter zich hebben dichtgetrokken.

Als Christenen in een rap tempo seculariserend

land maken we onderdeel uit van de minderheid.

Buiten onze eigen geloofskringen, zoals de

gemeente en de vereniging, kan het gesprek

over het geloof weleens ondersneeuwen. Laatst

had ondergetekende bijvoorbeeld met haar

studiegenoten afgesproken. Toen bij het spel ‘Wie

zou als eerst?’ de vraag ‘Wie zou als eerst trouwen?’

voorbijkwam, werd de telefoon aan mij gegeven. Ik

hoor u denken: ‘’Aan mevrouw de ab-actis? Daar

geloof ik niks van!’’. Dat ben ik roerend met u eens.

Een van mijn studiegenootjes had notabene een

vriend, maar toch werd er unaniem gedacht dat

ik vanwege geloofsovertuiging als eerste zou

trouwen. Blijkbaar hadden de studiegenootjes

een ander beeld van mijn geloof dan ik.

Toen de telefoon alweer aan de volgende

werd doorgegeven, dacht ik er nog even over

na. Ergens was ik toch een beetje teleurgesteld.

Misschien heeft de samenleving gewoon wel

een ander beeld van het geloof en is het

daarom minder populair geworden. Zouden er

daadwerkelijk meer mensen komen opdagen

als we de kerkdienst een ‘festival van de Heer’

noemen? Fungeert het geloof nog als een bron

van hoop in tijden van een crisis, of dient het

als laatste redmiddel voor de problemen die wij

als mensen niet kunnen verhelpen? Hoe kunnen

we met elkaar het gesprek blijven aangaan

over de rol van het geloof in de samenleving?

Ondergetekende heeft er helaas niet direct een

antwoord op en wilde enkel deze gedachten met

u delen. Wellicht een mooi onderwerp voor de

kring of BBC-avond?

Met amicale groet,

Inez Ruiter

h.t. ab-actis der VGSR

1. U bent niet de enige.

18 Jaargang 57 #2

19 Jaargang 57 #2

Het is bijna zover

Amicae amicique,

“Heerlijk,

De manier waarop je mij kust is heerlijk

Buitengewoon heerlijk

(zo lekker, lekker)”

- Alain Clark

Heeft u al uw heerlijke dieswijn besteld? Of uw

overhemd strak gestreken en uw galajurk helemaal

op kleur uitgezocht? Misschien wordt u wel de

king of queen van de Dies! U bent niet de enige

die gespannen is voor de mooiste dag van het

verenigingsjaar. Samen met ondergetekende heeft

u kunnen uitkijken naar het mooiste feestje. Dat is

iets wat sjaars in spanning doen en ouderejaars

met een grijns op hun gezicht. Het is ook allemaal

niet zo makkelijk. Het is een beetje alsof de avond

voor uw verjaardag wanneer u al weet wat u krijgt

maar nog moet wachten tot morgenochtend.

Het “cadeautje” wat op u wacht komt echt wel

uw kant op, maar eerst is het ook tijd om terug te

kijken. Terugkijken op het formulier wat u in heeft

gevuld om uzelf aan te melden voor het kerstdiner.

Ondergetekende wilt u daarom meenemen hoe

de vragen aan bod zijn gekomen. Heel misschien

bent u wel het lid dat als winnaar gekroond wordt!

Wie is het best geklede lid van de VGSR?

Uw Diescie vond het eens tijd dat dit nou eens

duidelijk werd. Vooral met alle mooie galajurken,

rokwitjes en eigenzinnige haardracht in het

vooruitzicht. Smaak is natuurlijk niet iets universeels

en verschilt per persoon. Zo zelfverzekerd als

VGSR’ers kunnen zijn, is het voorafgaand aan een

Dies altijd even iets spannender. Hoe kan u er het

beste uitzien voor uw date? Het is daarom tijd om

bekend te maken wie het best geklede lid is. Alle

leden hebben haar stemmen laten gelden en er is

één winnaar uit gerold! Namelijk amica de Koning!

Vraag dus al uw last minute tips aan haar om er

zo heerlijk mogelijk uit te zien tijdens de 72e Dies

Natalis! Maar ook als u niet kan kiezen tussen die

skinny jeans of wijde jeans weet ondergetekende

zeker dat deze amica u kan helpen.

20 Jaargang 57 #2

Wie is het grappigste lid?

U hoeft niet nuchter te zijn wie de grappigste

personen zijn tijdens een typische VGSR-avond.

Vanuit elke hoek en vanaf elke barkruk horen de

commissieleden gelach. Het wordt tijd om uit te

zoeken om wie leden het hardste lachen, vond amice

Visser sr. overeenstemmend geknik volgde tijdens de

7e vergadering op Zwieber. Alle grappen werden

opgehaald van de afgelopen jaren en vooral van

vorig verenigingsjaar. Na de tranen gedroogd te

hebben stroomden de antwoorden binnen. Toen

ze de stemmen telden was het spannend want elk

lid van de VGSR heeft gewoonweg humor, VGSR’ers

zijn nou eenmaal fattoe. Maar het lid dat net met

een nipt verschil won is amice de Jong! Zoekt u dus

vooral de eeuwige sjaars op zodat u samen even

goed kan lachen. Daardoor kan u samen genieten

van de losgekomen hoeveelheden dopamine en

serotonine!

Wie is het meest ondergewaardeerde lid

van 2022?

Wat maakt nou dat een lid ondergewaardeerd

is? Veel van u zou denken dat het iemand is die

veel doet voor de vereniging. Maar in de ogen

van de twee heren uit de Cie is het meer dan

dat. Het is iemand die vaak erbij is. Die ingaat

op initiatieven en veel meedoet. Dat samen met

de leden geniet en dat ook graag wilt uitdragen.

Uiteindelijk is hier ook een winnaar uitgekomen,

namelijk amica Bentum! Binnen een vereniging is

het natuurlijk lastig om één lid in het zonnetje te

zetten. Elk lid is belangrijk en door de bijdrage

van een ieder kan de vereniging heerlijker, mooier

en hechter worden. De diescie wilt dan ook elk lid

erop wijzen dat de VGSR niet kan bestaan zonder

u. Daarom is de Dies ook iets wat zo belangrijk is.

Het is belangrijk om te vieren dat we met elkaar

zoiets prachtigs hebben. Wij, met elkaar.

Welk lid zou u als laatste voorstellen aan uw

ouders?

Toen amica van der Lugt en amica van Vugt

de verwachte aanmeldingen langsliepen, viel

er iets op. De VGSR heeft veel stelletjes! ‘Vo!

Uw Diescie is blij om te zien dat de liefde leeft

binnen onze vereniging. Even later besefte Amica

van Vugt ineens iets. Namelijk dat zij de ideale

schoondochter is! Heilig overtuigt keek zij naar alle

namen en vroeg zichzelf af: “Wie is nou echt de minst

ideale schoonzoon of schoondochter?” Na hevige

discussiëren stelde amice Visser sr. voor om het aan

de leden zelf te vragen. En zo geschiedde het. Deze

stemming werd iets minder spannend. Uiteindelijk is

de winnares amica Jongejan! Wees niet getreurd,

mensen zijn geneigd hier een vroegtijdig oordeel in

te vellen. Iedereen weet dat leden die hierin hoog

eindigden, stiekem de leukste zijn.

Ondergetekende feliciteert u allen namens

de gehele Diescie met uw felbegeerde titel. Toch

vindt uw Cie dat u allemaal een winnaar bent. U

mag namelijk met de diescommissie op 10 februari

vieren dat we samen zo heerlijk samen kunnen zijn.

Want heerlijk delen in vreugde is beter dan het

allemaal voor uzelf houden!

Verlangend naar de Dies zoals een baby

naar de moedertiet, groet ondergetekende u

amicaal,

Thom Binnekamp

h.t. ab-actis der Diescie

21 Jaargang 57 #2

Niet goed wijs

“VGS-ers zijn de hoop van ’t vaderland”

- Nachtzang 5. In geen jaren

Amicae amicique,

Al sinds 1950 mag de VGSR het christelijke

studentenleven in Rotterdam bevorderen. Met

veel studentikoziteit heeft zij onze stad 72 jaar veel

goeds gedaan. Een logische vraag die hierop

volgt is: ‘hoe zit dat eigenlijk met andere steden

in ons land?’

De negen verenigingen en vijf potentiële van

VGS-Nederland hebben twee dingen gemeen:

ze zijn christelijk en hebben studenten als leden

(als u hbo’ers als student acht). Maar wat betekent

het om student te zijn? Een gore woning? Een

torenhoge studieschuld? Neen, er is één begrip

dat ons studenten allemaal verbindt en dat is

studentikoziteit. Dit is althans wat ondergetekende

dacht, maar niets is minder waar. Na een stikstofen

woningcrisis is er nog een crisis opgekomen: de

studentikoziteitscrisis.

U heeft vast wel gehoord dat men in Nijmegen

te laf is om een jas of das te dragen. Elke vorm van

studentzijn ontbreekt daar en bij brallen wordt men

al bang van het idee.

Dit afwijkende niet-studentikoze gedrag kon

voorheen (logisch) worden afgeschreven aan

het feit dat Nijmegen zich bevindt buiten de

beschaafde wereld: de niet-Randstad. Maar

afgelopen half jaar is ondergetekende tot de

ontdekking gekomen dat ook binnen de Randstad

afwijkend studentikoos gedrag wordt getoond.

Van Leiden zou men wel verwachten dat

ze zich studentikoos zouden kunnen gedragen.

Maar door deze zustervereniging is mijn toen

nog prenatale cantoraatshart begonnen met

bloeden. Zoals u naar alle waarschijnlijkheid

nog wel weet, wist bestuur Lukasse tijdens de

CoBo in de Sleutelstad het vaandel van VGSL

te bemachtigen. Nu is er voor alles een tijd van

komen en van gaan, dus ook het vaandel moest

weer eens terug naar Leiden. Zoals wij studenten

dat doen, ging dat onder het genot van een

borrel. Ditmaal onder een brug wat de ideale plek

bleek te zijn voor een bralsessie.

22 Jaargang 57 #2

Onder leiding van onze cantor amica Boeringa

zongen we de longen uit het lijf en versloegen

we Leiden met twee vingers in de neus. Zoals het

heurt, werd het Io Vivat ingezet om de bralsessie

te beëindigen, maar zonder schaamte zong

Leiden door. Zelfs een minuut lang in amice

Groen zijn oor het Io Vivat tetteren, hielp hem niet

bij zinnen te komen. Alle regels die een normaal

studentikoos persoon weet, werden in één tel

overboord gegooid en de Leidenaren bleken

een schande te zijn voor het studentzijn. Het is

dan ook goed dat het Leidse vaandel die avond

nog onze stad verliet, want er is uiteraard geen

situatie te bedenken waarin wij Rotterdammers met

zo’n vereniging in verband zouden willen worden

gebracht. Nu we ook een vereniging binnen de

beschaafde Randstad konden afschrijven werden

de eerste concrete signalen van een crisis echt

zichtbaar.

Vier maanden na het incident met Leiden

mocht ondergetekende te gast zijn op de

constitutieborrel van Bestuur De Rijke. Van heinde

en verre kwamen afgevaardigden naar Neerlands

mooiste stad toe. Ook VGSPiep was aanwezig.

Deze Duften die pretenderen zo studentikoos te

zijn, zijn echter alles behalve dat. Ook zij hebben

namelijk het cantoraatshart van ondergetekende

verder laten bloeden dan dat het al deed.

De ab-actis van Piep zong namelijk – geen idee

waarom – het Gaudeamus Igitur, maar amicae

amicique, uit zijn mond kwam alles behalve de

echte tekst van het vierde couplet. Het couplet

waar de academie en de professoren worden

geprezen was bij hun alles behalve bekend. Dit is

student-onwaardig. Dit is schandalig!

Amicae amicique, in het jaar waar vijf

aspiranten mogelijk hun toetrede doen in VGS-

Nederland is er sprake van een crisis. Een crisis

waarbij de studentikoziteit en het algemeen

studentzijn onder druk is komen te staan. Moeten

wij ons niet waken in deze al onzekere tijd? Moeten

we wel meewerken aan een inflatie van pseudostudenten

dat zich HBO’er noemt? Als we dit

doen, laat ons dan zeker zijn van een basis van

studentikoziteit. Laat hen een bralsessie houden,

hun das knopen of een biertje atten. Laat ons

de hoop van ’t vaderland blijven! Laat ons nooit

verloren gaan, want VG-SR zijn wij!

Met amicale groet,

Jeroen van Wolfswinkel

23 Jaargang 57 #2

24 Jaargang 57 #2

Het cantoraat dat wijs is

Amicae amicique,

“Het cantoraat dat wij zijn, het cantoraat dat

wijs is, het cantoraat dat hard zingt, het cantoraat.”

Met deze woorden werden de amici De Jong

en Van Wolfswinkel afgelopen zomer lid van het

cantoraat. Aan enthousiasme geen gebrek bij

deze amici, daarom dat ze ook beiden werden

toegelaten. Hun audities waren bijzonder, zoals

de audities voor het cantoraat altijd zijn. In de

tuin van Casa d’Oranjeboom had het cantoraat

van tevoren eigenlijk al besloten dat ze beiden

zouden worden toegelaten als ze hun auditie

goed zouden doen. Toch hebben ze flink

gezweet en moesten ze aan het einde zelfs nog

samen een nachtzang zingen, namelijk “Johanna”

(zo goed getraind als de amici De Jong en Van

Wolfswinkel zijn, zeiden zij keurig “Nachtzang 16,

Johanna, Nachtzang 16”). Helaas kende amice De

Jong deze eigenlijk vrijwel niet, waardoor alleen

het refrein samen werd gezongen. Toch wist het

cantoraat al na hun individuele audities dat het

genoeg was en dat ze vanaf dat moment cantor

voor het leven mochten zijn.

Toch wordt de cantus pas sinds Bestuur de

Vries georganiseerd, althans, in de vorm zoals

die laatst plaatsvond. Ook wordt er niet iedere

donderdagavond gebrald op soos en wordt

Hertje Hertje maar een paar keer per jaar

gezongen. Het cantoraat is veel meer dan dat.

Het cantoraat is wijs en houdt de wijs. Dat wil

zeggen dat alle leden van het cantoraat hun

best doen om de vereniging op de juiste toon

de nachtzangen te laten zingen – soms probeert

een bepaald lid van het cantoraat dat tijdens het

zingen van Nachtzang 6, De club van Rotterdam,

Nachtzang 6 zelfs bij de andere leden van

het cantoraat, u mag raden wie. Tijdens een

verenigingsmaaltijd wordt er bijvoorbeeld wel

eens vals ingezet, wat betekent dat de cantors hun

best moeten doen om de vereniging op de juiste

wijs te laten zingen. Dit kan door harder te zingen

of door mensen boos aan te kijken en duidelijk te

maken dat de toonhoogte niet klopt. Dat laatste

is de favoriete methode van ondergetekende. Of

het werkt is wel de vraag.

Maar wat doet het cantoraat dan eigenlijk?

Waarschijnlijk denkt u nu direct aan de cantus,

brallen op soos en Hertje Hertje (Nachtzang

20, Het groot, niet te vermijden hertje hertje

lied, Nachtzang 20).

Het cantoraat houdt zich ook bezig met

het aanleren van nieuwe Nachtzangen aan de

vereniging. De afgelopen twee jaar zijn er redelijk

wat Nachtzangen bijgekomen en het is jammer als

de leden deze niet kennen.

25 Jaargang 57 #2

Zo wordt er vrijwel iedere bralsessie een onbekende

Nachtzang gezongen zodat men hem weer hoort.

Ook de cantus wordt gebruikt voor het aanleren

van nieuwe Nachtzangen. Tijdens de afgelopen

cantus is het Delfshavenlied aangeleerd aan de

leden. Het cantoraat moet uiteraard zelf deze

Nachtzangen ook goed kennen. Dat is soms nog

wel wat moeilijk. Halverwege augustus wordt door

sommige cantors gauw de Nachtzangenbundel

weer uit de kast gehaald om snel nog even alles

te oefenen. Wat een afgang zouden die twee

ochtenden in augustus waarop er altijd uitgebreid

ontbeten wordt met het gehele cantoraat anders

zijn.

Ondergetekende hoort u denken: zijn er

meerdere cantors? Ja, amicae amicique. Sterker

nog: cantor bent u niet voor even, cantor bent u

voor het leven! Een lid van het cantoraat is een

cantor. Dit betekent in het Latijn zanger en komt

van het werkwoord “cantare”, wat zingen betekent.

Dé cantor is de leider van het cantoraat, meneer

of mevrouw de cantor genoemd. Vaak is dit het in

anciënniteit oudste lid van het cantoraat. Dit lid

regelt de audities, leidt de cantus en zorgt er in

het algemeen voor dat het cantoraat doet wat ze

moet doen.

Ook wijst ze de overige cantors er keer op keer op

dat ze hun cantoraatsdas om moeten doen naar

bijvoorbeeld de cantus, tot grote ergernis van hen

aan toe. Wist u trouwens dat de cantoraatsdas

pas sinds een aantal jaar wordt gedragen? Toen

ondergetekende lid werd van het cantoraat,

waren deze er nog niet. Gelukkig zijn alle leden

van het cantoraat nu goed te herkennen.

Het cantoraat is een grote trots van de

vereniging. Zonder haar geen wijs en zonder

wijs geen cantoraat. Het cantoraat zorgt ervoor

dat de Nachtzangen gekoesterd worden, wat

belangrijk is voor het voortbestaan van de VGSR.

De Nachtzangenbundel is namelijk een historisch

document, waar de liefde voor Rotterdam, het

studentenleven en de vereniging vanaf spat.

Er staan zoveel wijsheden in die bundel, er zijn

zoveel wijzen die daaraan hebben bijgedragen

en de wijs klopt altijd. Dat kan alleen in Rotterdam,

amicae amicique, want ons Rotterdam is eerste

klas. Het cantoraat was er altijd bij en zal er altijd

bij zijn. In den beginnen daar, wij gaan nooit

verloren.

Met amicale groet,

Emma Boeringa

26 Jaargang 57 #2

Een geschenk uit de hemel?

I’m an instant star. Just add water and stir.

- David Bowie

Keer zestig, keer zestig, keer

miljoen, keer duizend…

Amicae amicique,

- Joop Schaye

Prof. dr. J. Schaye heeft ons op 13 oktober

2022 meegenomen in de wondere wereld

van de sterrenkunde. En dat viel niet mee

voor ondergetekenden. Beiden hebben zij

zich toegelegd op een sociale studie en hun

natuurkundige vaardigheden een tijdje geleden

aan de wilgen gehangen. Snel penwerk en

gespitste oren waren dus van groot belang.

Ondergetekenden hopen dat u zich bij het lezen

van dit artikel desondanks (weer) even tussen de

sterren kan begeven.

Prof. dr. J. Schaye heeft ons eerst (en kort)

enkele basics van de sterrenkunde bijgebracht.

In de sterrenkunde wordt afstand vaak gemeten

als de reistijd van het licht, de lichtsnelheid. Dit is

ongeveer 300.000 km/s, ofwel 7,5 rondjes om de

aarde per seconde. In de sterrenkunde geldt: hoe

verder weg men in het heelal kijkt, hoe verder men

terug in de tijd kijkt.

Deze kennis is belangrijk om de geschiedenis van het

heelal te kunnen begrijpen. Prof. dr. J. Schaye heeft

in de lezing een aantal bewijzen voor de oerknal

uitgelegd.

Ten eerste is uitdijend heelal van Hubble

uitgelegd. Kort gezegd breidt het heelal zich met

toenemende snelheid uit. Het heelal dijt dus als

geheel uit: alle afstanden worden in de loop van

de tijd steeds groter. De sterrenstelsels bewegen niet

door een statische ruimte, maar de ruimte zelf dijt uit en

neemt steeds meer ruimte in. De uitdijende beweging

wordt ook wel de Hubblestroom genoemd. Hoe

verder de sterrenstelsels van ons weg zijn, hoe sneller

ze van ons wegbewegen. Dit wordt ‘roodverschuiving’

genoemd en doet zich voor wanneer licht een

langere golflengte krijgt en verschuift naar de orde

van het elektromagnetische spectrum. De lichtgolven

van objecten op grote afstand worden zo ver

uitgerekt, dat ze infrarood worden.

27 Jaargang 57 #2

Als de uitdijing van het heelal wordt omgedraaid,

laat dit zien dat alles vroeger heel dicht bij elkaar

was.

Ten tweede is beantwoord waarom de

nacht donker is. Prof. Dr. J. Schaye heeft hiertoe

de Paradox van Olbers uitgelegd. Deze houdt

in dat de hele hemel bedekt zou moeten zijn met

sterren, als het heelal oneindig is en een oneindig

aantal sterren heeft. De nachthemel zou dan fel

verlicht moeten zijn. Toch in de nacht donker. Om

deze paradox op te lossen zijn twee oplossingen

mogelijk, die ervoor zorgen dat we lege ruimte zien

tussen de sterren aan de nachthemel.

Ten eerste kan het heelal niet oneindig oud

zijn. Doordat licht tijd nodig heeft om zich te

verplaatsen, kunnen wij niet alles zien. Het heelal

is oneindig, waardoor er nog veel sterren en

sterrenstelsels voor ons onzichtbaar zijn, omdat het

licht ervan ons nog niet heeft bereikt.

Ten tweede laat het uitdijend heelal van

Hubble zien dat de nacht donker kan zijn. Infrarood

is immers onzichtbaar voor menselijke ogen. Dit

betekent dat de sterren en sterrenstelsels die heel

ver van ons af staan onzichtbaar zijn voor ons.

Ten derde zijn we dieper ingegaan op de

leeftijd van de sterren. De oudste sterren worden

gevonden in bolhopen: bolvormige groeperingen

van enkele tienduizenden à honderdduizenden

sterren, die rond ons melkwegstelsel draaien. Deze

zijn samen met ons melkwegstelsel ontstaan.

Deze sterren bestaan bijna uitsluitend uit waterstof

en helium en zijn dus niet vervuild door zwaardere

elementen in supernova’s (explosie van een ster).

De jongste sterren behoren tot de melkwegschijf.

Hoe zwaarder de ster, hoe helderder ze is,

hoe korter ze leeft. Binnen de melkweg worden

voortdurend nieuwe sterren gevormd. Af en toe

worden sterren gevonden die uitsluitend uit

waterstof en helium bestaan. Dit zijn de allereerste

sterren die gevormd zijn.

Door de helderheid en kleur van sterren

nauwkeurig te bepalen, kan een schatting

gemaakt worden in welke levensfase een ster van

de bolhoop zich exact bevindt. Uit het aantal

sterren dat de hoofdreeks verlaten heeft kan de

ouderdom van de bolhoop worden afgeleid.

Door te berekenen hoe oud de oudste bolhopen

zijn en hier de tijd voor het ontstaan van de

melkwegstelsels en bijbehorende bolhopen bij op

te tellen, kan de leeftijd van het heelal ongeveer

worden berekend: zo’n 11 à 14 miljard jaar.

Ten vierde is kosmische achtergrondstraling

uitgelegd. Kosmische achtergrondstraling is

de warmtestraling die is uitgezonden kort na

de oerknal. Door de uitdijing is het heelal

afgekoeld. Het licht van het vroege heelal wordt

tegenwoordig waargenomen als kosmische

achtergrondstraling. De achtergrondstraling

heeft slecht minimale fluctuaties en is dus zeer

gelijkmatig. Onderzoek was voornamelijk gericht

op het vinden van een relatie tussen uitgezonden

golflengten en de intensiteit van de straling.

28 Jaargang 57 #2

De oerknal voorspelde dat de straling gelijk

aan die van een zwart lichaam moest zijn. Deze

voorspelling is uitgekomen.

Tot slot heeft prof. dr. J. Schaye sterrenstelsels

behandeld. Sterrenstelsels zijn grote, willekeurig

verdeelde hoeveelheden sterren en gas,

bijeengehouden door de zwaartekracht. Deze

bestaan typisch uit miljoenen tot honderden

miljarden sterren en kunnen in verschillende

soorten en maten voorkomen. De witte gloed

om sterrenstelsels bestaat uit tientallen, miljarden

sterren die men niet kan zien. Stof absorbeert

het licht van de sterren in het midden, waardoor

deze donker is. Sterrenstelsels ontstaan bij het

klonteren van donkere materie tot sterren. Door

zwaartekracht worden deze sterren geclusterd tot

sterrenstelsels.

Wij hopen dat u na het lezen van dit artikel

niet al te veel sterretjes ziet en wij u, met deze

kennis, bij de volgende lezing weer in volle getale

mogen treffen.

Met amicale groet,

Anna van Harten

Rhodé Platteeuw

29 Jaargang 57 #2

U vs. Goliath

Amicae amicique,

Daar, daar in de verte, daar komt hij. Uit een

grote brei aan zooi komt hij eraan. Langzaam,

maar niet te stoppen, ziet het er naar uit dat

u erdoor opgeslokt gaat worden. De zware

sloopkogel der moeilijkheden gaat u verpulveren.

Alles wat u zo vreest voor de komende dagen

zit in zijn duistere kern verstopt: het tentamen van

morgen, de therapiesessie van vanmiddag en dat

sollicitatiegesprek voor die belangrijke baan over

een week. U ziet geen uitweg meer, het is bijna

zeker, hier gaat u aan onderdoor…

“Ga je broers eens opzoeken in het strijdveld.

Kijk hoe het met ze gaat en neem wat eten en

schone kleren voor ze mee.” Dat had mijn vader

gisteren tegen me gezegd. En nu loop ik hier, mijn

schapen moeten het even alleen volhouden, maar

gelukkig ben ik er bijna. Zie, daar is het al, een

immense mensenmassa. Veilig kan ik aansluiten bij

de gelederen van mijn volk, Israël. Inmiddels heb

ik ook mijn broers gevonden en ik vraag naar hoe

het met ze is, maar ze doen onaardig. Ze jennen

me en vragen of ik niet bij mijn schapen moet

blijven, want meer kan ik toch zeker niet. Maar dan

gebeurt er iets heel raars. Vanuit het leger van

de Filistijnen komt een zeer grote man naar voren

gestapt.

Met een bronzen helm op zijn hoofd en een

bronzen schubbenpantser van 5000 sjekel (70

kilo) staat hij daar imposant te wezen. Hij steekt

zijn verhaal af: “Israël, ik daag jullie uit. Stuur jullie

sterkste man naar voren en laat hem het tegen mij

opnemen. Als hij wint, zijn wij jullie slaven, maar als ik

win, zijn jullie onze slaven.” En daar stond ons leger,

verlamd van schrik.

Wat denkt die man wel niet, dat hij het volk

van God zo durft te beschimpen! Dit is niet alleen

respectloos tegen ons, maar vooral tegen de

levende God!

Ik zoek koning Saul op en zeg hem dat ik het

tegen hem ga opnemen. Saul zegt dat dat niet

gaat gebeuren, ik zou hem nooit aankunnen.

Toch vertel ik hem dat niet ik het ben die hem

gaat verslaan, maar God. God zal mij helpen die

duivelse man uit de weg te ruimen. En Saul stemt

toe.

Ik bid tot God en daarna ga ik met enkel en

alleen 5 stenen en een slinger die grote man te lijf,

en daar doet God zijn werk via mij. De eerste steen

treft de man dodelijk en hij valt neer. De Filistijnen

vluchten en Israël hakt ze in de pan, en zo heeft de

Heer ons van dit juk bevrijdt.

30 Jaargang 57 #2

Eén en één is twee, de ik-persoon is hier

natuurlijk David en de grote sterke man is Goliath.

Maar beeld u zich nou eens in dat dit niet om

een gevecht tussen twee legers gaat, maar dat

er twee andere kampen zijn, namelijk u, en al uw

beren op de weg. De grootste beer kan heel vaak

terugkomen, wat die voor u ook maar mag zijn, soms

zelfs wel dagelijks of ieder uur. Het kan u volledig

opslokken tot u geen uitweg meer ziet. Denkt u dan

eens terug aan dit verhaal over David en Goliath

en weet dat u het niet zelf hoeft te doen. God

zal ook u helpen zoals hij David heeft geholpen.

Dit zal niet altijd zomaar vanzelf komen en het

kan soms wel een jaar of langer duren voor u

bepaalde beren uit uw pad heeft geruimd. Maar

weet dat Hij op een bepaalde manier bij u zal zijn

en u zal helpen, soms via wegen die u niet zo snel

opvallen. Bid daarom om die kracht en houd vol,

wat u ook maar te wachten staat. God zal uitkomst

bieden!

Met amicale groet,

Wouter van der vecht

h.t. Praiser der Bijbelclubcommissie

31 Jaargang 57 #2

Een dag van het leven in de Citadel

Amicae amicique,

“Hoe is het leven op de Citadel?” was een

vaak gestelde vraag op elke soosavond toen ik

een eerstejaars was. Het hele huis was vervangen

door vier sjaars, dus iedereen was benieuwd hoe

dat dan nu er aan toe gaat. Ze hoorden verhalen

over een taakverdeling die vreemd was en wilden

weten of dat klopte.

Uiteindelijk schreef ik een Econozel artikel over

een dag op de Citadel. Niet een bijzondere dag.

Een doodgewone dag. Het doodgewone leven

op de Citadel, want dat was het. Het ging over

moeilijk opstaan, haasten naar college, avondeten

en elkaar. Het ging over niets, maar het had

stijlfiguren, metaforen, hyperbolen en sfeer. Het was

niet slechts een dag in het leven van de Citadel,

het was hoger dan dat. Alle alledaagse momenten

samengevoegd zodat het meer dan alledaags

was. Een dag in het leven nog dagelijkser dan elk

ander.

Net, drie jaar later, las ik het artikel weer voor

het eerst in tijden. Vroeger was alles beter en ik

wil terug naar toen. Zulke gedachten had ik. Zulke

mooie tijden waren het. Zulke dingen maakten we

mee met elkaar. Het niets. Het doen van niets. Het

doen van niets maar toch iets doen. Niets doen met

elkaar. Want dat was het. Het leven nu is niet meer

zo. Het leven is serieus geworden en verdient al de

stijlfiguren niet.

Dit artikel verdient geen stijlfiguren. Een rauwe

waarheid. Geen verbloeming die de serieusheid

verbergt.

We werken alle vier. Twee als docent en twee

bij de bijstand. Eén voltijd. De rest deeltijd. Drie

studeren nog. Eén heeft een tussenjaar. Iedereen

heeft dingen te doen. Steeds weg van huis. Bezig

met eigen dingen. Met een eigen leven. Een eigen

toekomst. Want de toekomst lag vroeger nog

samen. We gingen samen studeren! Samen de

studententijd. Dat was en is het. Maar de toekomst

is nu anders. Iedereen heeft nu een eigen toekomst.

Eén waar we elkaar minder zien. Waar de wegen

uit elkaar lopen. Tuurlijk we zullen elkaar een keer

zien. En wanneer dat moment eindelijk daar is wordt

het lachen, gieren en brullen. Maar de lading is

anders. Dan wordt er afgesproken. Een moment om

bij te praten of om simpelweg te lullen. Nu is het nog

spontaan. We zien elkaar kort als we een pauze van

het studeren nemen. We hoeven dan niet grappig

te zijn en zelfs niet geïnteresseerd in de ander.

Vroeger was alles nog zo gewoon.

Vorig artikel

Een kwartier voordat de kerkklokken tien keer

luiden, begint de dag op de citadel. Het zou nog

ruim een uur duren voordat er een ander geluid uit

de overige kamers te horen is, maar dat houdt deze

vroege vogel niet tegen.

32 Jaargang 57 #2

Hij stapt vlug zijn bed uit, in de hoop dat zijn

slaperigheid achterblijft. Het mislukt, de slaapkop

slentert uit wanhoop naar de badkamer voor een

tweede poging. Als een schaduw die plotseling

de zon ziet, ontvlucht zijn slaap hem door de

warme stralen water die voorzichtig op zijn gezicht

vallen. Het water neemt met het vuil van zijn

lichaam, de identiteit van de slaapkop mee. De

jongen is klaarwakker.

De schreeuwende aandachtsvraag van

de magnetron maakt de jongen geïrriteerd, hij

vraagt zich af waarom hij verplicht wordt om naar

werkgroepen te gaan. Na eerst de magnetron

een minuut te negeren, pakt hij snel zijn eten. Zijn

ontbijt verdwijnt in zijn mond, tussen de happen

door grist hij naar zijn schoenen. Na die steving te

hebben gestrikt neemt hij een laatste hap, graait

hij zijn tas van de vloer. In een soepele beweging

doet hij zijn tas op zijn rug en holt hij van de trap af.

Hij opent de deur en slaat hem achter zich dicht.

Na ruim een uur wordt de tweede jongen van

het huis wakker. Hij ontgrendelt zijn telefoon en

gaat naar de talkshows die hij verder moet kijken.

De grappen die gemaakt worden resoneren via

de jongen door in heel het huis. Het maakt niet uit,

de overige twee jongens liggen op één oor en

horen het niet.

Het geratel van een sleutel die een slot

opent, de vroege vogel is terug. Hij waggelt

de steile trap op alsof hij een korte adempauze

nodig heeft tussen elke trede. Na zijn jas, tas en

schoenen van zich te ontdoen, merkt hij het geknor

van zijn maag. Hij maakt wat brood klaar en zetelt

zich op de bank, waar hij zijn koningsmaal rustig

tot zich neemt. Op dat moment ontwaak de derde

jongen. Hij loopt schaars gekleed naar het toilet,

zegt ongegeneerd goedemorgen tegen zijn

ontbijtende huisgenoot om vervolgens naar zijn

kamer weder te keren en zich daar klaar te maken

voor de korte dag die al bezig is.

Ongeveer als de vroege vogel zijn ontbijt

achter zijn kiezen heeft, hoort hij de laatste van

de vier jongens uit zijn bed stappen. Het leeft

wordt er gedacht. Eigenlijk leefde de slaapkop al

enkele uren hiervoor, hij wilde naar college gaan,

bedacht zich en draaide zich om zodat hij verder

kon slapen. Na zijn tweede ontwaking was het ook

nog niet laat genoeg om zijn bed uit te gaan, hij

ging wat dingen op zijn telefoon doen. Op het

moment dat voor vele mensen hun middageten al

voorbij was, bedacht hij zich dat hij maar eens uit

bed moet komen om te eten. Hij stapt uit zijn bed

en terwijl hij dat doet hoort hij de flauwe grappen

over zijn tijd van ontwaken al in de hoofden van

zijn huisgenoten verschijnen.

Vijf minuten voor vertrek zet de talkshow

kijkende jongen zijn laptop uit en sprint hij naar

beneden om op tijd zijn tram te halen, hij ziet een

andere huisgenoot en vraagt met hoop in zijn

stem of die huisgenoot ook zo college heeft. Dat

is zo en ze gaan samen de deur uit.

Twee jongens verkeren zich nog in het huis, ze

vermaken zich met de playstation totdat de één

een boek gaat lezen en de ander zijn college

gaat inhalen.

33 Jaargang 57 #2

Na een hoofdstuk uit te hebben gelezen, zoekt de

lezer wat afleiding. Hij loopt naar de kamer van de

harde werker, klopt op zijn deur en loopt na een

geluid te horen naar binnen, pas binnen hoorde

hij wat het antwoord was. De lezer vraagt hoe het

leren gaat. De harde werker wendt zijn ogen van

zijn werk af en vraagt geïrriteerd of hij nu echt voor

niks gestoord wordt. De lezer verlaat zonder te

antwoorden vluchtig de kamer en gaat verder met

waar hij bekend om staat.

Weer geratel van het slot, de vier jongens zijn

herenigd. Een tijd van blijdschap en geluk breekt

aan. Er wordt gelachen en er worden speelse

discussies gevoerd, die altijd verloren wordt door

de eeuwige verliezer. Even later breken de vier

uit elkaar, taken moeten gedaan worden. De

boodschapper vertrekt naar de winkel en de was

wordt gedaan. Vervolgens wordt er gekookt, het

raam blijft gesloten, zodat de heerlijke geuren van

het eten heel het huis kunnen vullen. Dit blijft niet

onopgemerkt door de anderen huisgenoten en er

wordt snel gevraagd of er een raam open kan,

waarna de kok bedroefd toegeeft en dat doet.

Minstens tien minuten na de geschatte tijd staat

het eten op tafel, enkele minuten later is iedereen

op de bank, niet aan tafel want die ontbreekt.

Er wordt een serie gekeken of ze praten over

koetjes en kalfjes. Als het eten op is, blijven de

jongens een beetje hangen, praten, discussiëren

of als ze in de stemming zijn stoeien. De tijd gaat

opeens wel heel erg snel en de eerste jongen die

gaat, met het gezelschap van een goed boek,

naar zijn bed. Niet veel later verlaat de tweede

jongen de groep om in bed series te kijken. Het

overgebleven tweetal vermaakt zich nog tot in

de late uurtjes. Er wordt een heel maal gemaakt

rond twee uur, heerlijke droge rijst met wat kip

en wat groente. Nadat gegeten te hebben kan

de chef ook gaan slapen. Net als de chef wilt

gaan slapen, komt hij de afwasser tegen die net

klaar is met zijn taak en ook gaat slapen. Samen

vertrekken ze naar hun eigen kamers.

Na een lange dag is de rust wedergekeerd

op de citadel. De rust wacht in spanning af, want

hij weet dat hij gaat verdwijnen als het kwart voor

tien is.

Met amicale groet,

Adri Groeneveld

34 Jaargang 57 #2

Dispuutsvereniging Icarus feliciteert de

Vereniging van Gereformeerde Studenten te Rotterdam met haar 72 e verjaardag

35 Jaargang 57 #2

Wie zijn toch die Anoniempjes?

“Huh? B€URS doet de quotes toch?”

– amice De Vries sr. tegen de

amicae Jongejan en Kooman

“Nee? Ik dacht juist dat jullie

dat als Casa deden!”

Amicae amicique,

– amica Jongejan

Al 2,5 jaar lang zijn de “Ik zeg gewoon niet

zoveel domme dingen”-artikelen een van de best

gelezen artikelen van d’Econozel. De bestuursen

blauwstukken worden zonder enig pardon

overgeslagen (weten bestuursleden eigenlijk wel

dat echt niemand hun stukken leest?) en leden

bladeren snel door naar de quotes. Dit gaat

gepaard met enige spanning, want zouden ze

deze keer genoemd worden? Deze spanning

herkent ondergetekende niet, aangezien zij

precies wist welke quotes er in d’Econozel zouden

verschijnen. Er stonden inderdaad ook quotes

van ondergetekende in d’Econozel, maar ze

moet toegeven dat ze er af en toe wel eentje

van zichzelf uitgefilterd heeft. Een luxepositie.

Vanaf deze Econozel is dit verleden tijd, want

ondergetekende vindt dat het na 2,5 jaar tijd is

om het stokje over te dragen.

De Anoniempjes hebben de quotes 2,5 jaar

(!) met veel plezier mogen verzamelen en genoten

altijd het meest van de speculaties omtrent de

Anoniempjes. Het leek wel een soort ‘Wie is de

Mol?’: de halve vereniging werd ervan van verdacht

de Anoniempjes te zijn en het was dan ook een

veelbesproken onderwerp binnen de vereniging. Er

waren natuurlijk wel een paar leden op de hoogte

van de identiteit van de Anoniempjes en de

verdenkingen werden dan ook vaak doorgeappt

naar ondergetekende. Eind 2022 werd nog

geappt dat amice Kaboord amica Vleesenbeek

en ondergetekende ervan verdacht achter de

Anoniempjes te zitten en dat amice De Jong amica

Van Der Hoeven verdacht. Niet helemaal onjuist

eigenlijk, amici! Het is inderdaad begonnen met

deze amicae en amica Clement.

36 Jaargang 57 #2

Bestuur Van Der Hoeven reisde in september

2020, samen met de amici Oldenburger sr. en

Lammers sr., naar Utrecht voor de wissel-CV van

het DB. De CV was saai en duurde lang, maar

werd gelukkig afgesloten met een uitje naar de

McDonalds. Ondergetekende heeft een notitie

in haar telefoon waar zij grappige of domme

opmerkingen kan noteren. Haar moeder deed dit

vroeger altijd en het is altijd zo leuk om terug te

lezen, dus daarom doet zij dit zelf ook altijd. Amice

Lammers sr. zei iets grappigs, dus ondergetekende

pakte automatisch haar telefoon om dit te

noteren. Toen zij rare blikken kreeg, legde ze het

verhaal erachter uit. Wie het precies zei, weten de

Anoniempjes niet meer, maar er werd op gegeven

moment gezegd: “Hoe leuk zou dit zijn voor in

d’Econozel, alleen dan met uitspraken van leden?”.

De amicae keken elkaar aan: een idee was

geboren. Bestuur Van Der Hoeven heeft natuurlijk

wel meer goede ideeën gehad, maar dat dit een

van de besten zou zijn, wisten zij toen nog niet

Op 29 september 2020 werd een speciale

Whatsappgroep aangemaakt, waar bestuur

Van Der Hoeven alle quotes van elkaar en van

andere VGSR-leden konden droppen. Ik nam het

uitvoerende gedeelte op me, zoals een echte

assessor betaamt, en voegde de quotes samen

tot een artikel. Daarnaast werd een speciaal

e-mailadres aangemaakt, zodat ook andere

verenigingsleden quotes konden insturen. Omdat

leden vaak niet zo heel enthousiast zijn over de

voorstellen van een bestuur, besloot bestuur Van

Der Hoeven dit niet vanuit ‘het bestuur’ te doen,

maar om het anoniem te doen.

Het eerste artikel was direct een groot succes en

de inbox van quotesvgsr@gmail.com stroomde

vanaf het eerste artikel dan ook vol met uitspraken

van leden. De uitspraken die niet door de beugel

konden (en geloof mij, dit waren er altijd veel te

veel), werden eruit gefilterd en bewaard voor de

laatste Econozel van het jaar: dé Econozel die

niet naar de ouders gestuurd wordt. Nou, beste

ouders, wees maar blij dat u deze Econozel niet

krijgt, want het is soms echt schrikbarend hoe dom,

grof of vunzig leden kunnen zijn.

Lieve leden, na 2,5 jaar zijn de Anoniempjes

dan eindelijk bekend. Gelukkig hoeft u niet stil te

zitten, want er staan alweer nieuwe Anoniempjes te

popelen! Deze Anoniempjes hebben de quotes in

deze Econozel ook al voor hun rekening genomen.

Raad u als eerste wie de nieuwe Anoniempjes

zijn? Ik wil u, ook namens de rest van mijn bestuur,

bedanken voor het enthousiasme de afgelopen

2,5 jaar: bedankt voor alle ingestuurde quotes,

bedankt voor alle domme dingen die gezegd zijn

en vooral bedankt voor het lezen!

Met amicale groet, ook namens de rest van

de Anoniempjes,

Melanie Jongejan

37 Jaargang 57 #2

“Ik zeg gewoon niet zoveel

domme dingen” 3.0 - Deel II

Amicae amicique,

New year, new us, same d’Econozel.

Ondergetekenden zijn ontzettend enthousiast

om te beginnen aan het nieuwe quote-avontuur.

Want, hoe meer quotes, hoe meer vreugd natuurlijk.

Heeft u nou ook uw amice of amica iets leuks horen

zeggen? Stuur dit dan naar quotesvgsr@gmail.com

en zie het terug in het volgende artikel!

“Ik hoor gemekker.”

- amica De Koning

“Als ik gemekker wil horen, koop ik wel een geit.”

- amica Ruiter

“Ik heb de broek van Mel in mijn nachtkastje.”

- amice Kabboord

“Voor Mac is altijd plek.”

– amica Van Velzen

“Vind je me geen paddenstoel?”

– amica Kooman

“Nee, ik vind je geen paddenstoel!”

– amica De Koning

“Ik wil het gewoon over leuke dingen hebben,

niet over vogels en nazi’s.”

- amica Van der Lek

“Ik heb ook een decent broek aan, je ziet hem

alleen niet.”

- amica Bentum

“Vrouwen zijn gewoon kut, net zoals mannen

ook gewoon soms kut zijn.”

– amice Dorst

“Roken gaat ook echt veel chiller hier.”

– amica Stam

“Huh, jouw verjaardag is toch altijd op

zondag?”

– amica Jongejan

“Ik weet niet of het eetbaar is, want het ruikt

een beetje vies naar bloemkool.”

- amica Van Gurp

“Het is toch ook bloemkool?”

- amica Ruiter

“Ja, klopt.”

- amica Van Gurp

“Ik doe alles, zelfs voor een tientje.”

- amica Van Velzen

38 Jaargang 57 #2

Het zusje van amica Jongejan doet Veganuary

(veganistisch eten in januari): “Nou, dan kun je net

zo goed meteen je kist gaan halen.”

- amica Van Utrecht

“Ik wil ook moeder zijn.”

- amice Visser jr.

“Prematuur bevallen is wel makkelijker, maar

mentaal is het zwaarder: ik raad het niet aan.”

- amica Van der Hoeven

“Ik wil me maar wat graag onderwerpen aan

het zweepje van amice Kabboord.”

- amice Lukasse

“Hoe langer de rok, hoe heter het hok.”

– amice Lukasse

“Ik vind koortslip wel iets voor de elite.”

- amica De Koning

“Ze was gewoon passief irritant.”

- amica Kooman

“Het zijn sjaars, ik heb sowieso gelijk.”

- amice Oldenburger over zijn huisgenoten

“Maar Rins, daar doe ik het wel voor.”

- amica Ruiter

“Ik ken wel veel moeders.”

- amice Lammers sr.

“Misschien is God wel de grootste racist.”

- amice Joosse

“Oh lang leve de liefde!!!! Ohnee lang leve

king Julien.”

- Amica Vleesenbeek tijdens tv kijken op Beurs

“Zijn Uggs niet een beetje voor tienermoeders?”

- amice Alkema

“Misschien kan amica Boeringa met heel

Aletta een keer onze oven komen schoonmaken.”

- amice Joosse

“We worden helemaal niet dik, het heelal

breed gewoon uit.”

- amica Van ‘t Hoff

“Ik vind genocide leuk.”

– amica Bentum

“De dies was meer werk dan mijn bruiloft.”

- amice de Wolff sr.

“Ik ben geen broedmachine!”

-amica Stam

“Berry staat bovenaan de voedselketen.”

- amice Kabboord

“Oh nee, ik kan toch niet stoepkrijten met dit

weer”

– amica Jongejan

Met amicale groet,

Anoniempjes

“Het smaakt wel dat er meer in zit.”

– amica Van der Lugt

39 Jaargang 57 #2

40 Jaargang 57 #2

Toekomststress?!?!

“The future is something which everyone

reaches at the rate of sixty minutes an

hour, whatever he does, whoever he is.”

Amicae amicique,

– C.S. Lewis

Voor ondergetekende heeft de zes maanden

zwoegen om iedere dag weer op tijd om 8 uur

’s ochtends op stage aanwezig te zijn, plaats

gemaakt voor drie weken rust en uitslapen. Dat

ging niet zomaar. Eerst moest zij in haar laatste

week stage wel vijfentwintig(honderd) keer die ene

vraag beantwoorden: ‘wat gaat u doen, nu u klaar

bent met stage?’ Een antwoord was helaas ver te

zoeken en er kwam dus maar keer op keer een

lulverhaal over dat het vast allemaal wel op zijn

plekje valt en zichzelf wijst. Als u geen jeugddroom

had waar u uw hele leven voor gewerkt heeft, komt

het misschien wel bekent voor.

Toen ondergetekende dacht dat het toekomst

denken eindelijk voorbij was en van haar vakantie

kon gaan genieten, werd zij in week 4 van 2023

net als iedere maandagochtend weer verblijd met

een bestuursmail van onze lieve abactis amica

Ruiter. Verheugd opende ondergetekende haar

mail in afwachting waar de mail deze week weer

over zou gaan. U raadt het al, de mail ging over

de welbekende vraag ‘wat wil jij worden als je later

groot bent?’

De confrontatie ging dus helaas gewoon

weer verder. Tja, nu het einde van de studie

Communicatie steeds dichterbij komt, maakt de

tijd van in het hier en nu leven plaats voor denken

aan de toekomst.

Zo’n drie jaar geleden stond ondergetekende

voor zo’n soortgelijk dilemma. Zij moest haar studie

kiezen. En dat ging niet makkelijk. Honderden

opties lagen aan haar voeten. Verschillende

hogescholen, verschillende richtingen,

verschillende opleidingen, verschillende curricula.

Ondergetekende heeft het allemaal wel bezocht

en gezien, maar niks sprong eruit. Het bos was

niet meer door de bomen te zien. Misschien had

ondergetekende wel veel liever nu een studie

gekozen, in plaats van drie jaar geleden.

Met de komst van ChatGPT is de tijd van

hogescholen bezoeken, urenlang onderzoek

doen naar studies, masters, banen en drie keer

de verkeerde studie kiezen voorbij. Het enige

dat u nog nodig heeft is een beetje zelfkennis.

41 Jaargang 57 #2

Ondergetekende zette zelf haar interesses en

vaardigheden op een rijtje en vroeg de simpele,

maar o zo moeilijke vraag ‘welke studie past bij

mij?’. Tot de verbazing van ondergetekende

antwoordde de AI met een aantal interessante,

onderbouwde studierichtingen. Op basis van

haar interesses fashion, gedrag van mensen en

filmen gaat ze toch nog maar even verder met

haar Communicatie studie. Ondergetekende

heeft uiteindelijk zelf een goede keuze gemaakt,

maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Ook

als u twijfelt over uw huidige studiekeuze, kan

ChatGPT u helpen bij het verkennen van andere

opties en helpen bepalen of een switch de juiste

keuze voor u is.

Met amicale groet,

Lara Brentjes

42 Jaargang 57 #2

Money, money, money;

Must be funny

Amicae amicique,

Geld speelt een belangrijke rol in ons leven. Het

is als bloed dat door de vaten van onze westerse

samenleving stroomt. Zonder geld is het lastig om

te overleven of iets op te bouwen, iedereen heeft

ermee te maken. Als een tekort aan geld dreigt, is

er de mogelijkheid om een lening af te sluiten en

als u iets wil kopen dat u nu niet kan betalen, kunt

u net zolang sparen tot u genoeg geld heeft om

datgeen te kopen. Voor studenten van de VGSR

heeft sparen echter vaak geen zin, omdat de fiscus

iedere maand de bij elkaar gespaarde centen

meeneemt.

Het verenigingsleven kost een hele hoop geld,

ook al wordt op iedere mogelijke manier getracht

de kosten zo laag mogelijk te houden. Het is de

taak van de acquisicie om hier op toe te zien en

om de vereniging te voorzien van een positieve

bankrekening. Er zijn verschillende manieren om de

vereniging van extern geld te voorzien, bijvoorbeeld

een sponsorsamenwerking met bedrijven. Vooral

bedrijven die baantjes voor studenten bemiddelen

zijn vaak geïnteresseerd om hun afzetmarkt te

bereiken middels studentenverenigingen.

Op deze manier lopen samenwerkingen met

verschillende bedrijven die geld willen betalen om

reclame te maken voor hun product. Daarnaast zijn

er ook bedrijven die sponsor samenwerkingen voor

hun cliënten mediëren en de verenigingsrekening

flink willen spekken, door reclame te maken op

onze site namens die cliënten.

Tot slot komt er ook veel sponsorgeld vanuit

ouders, bijvoorbeeld door het organiseren van

een ouderavond. Daarnaast betaalt iets minder

dan de helft van de ouders voor een abonnement

op d’Econozel. Dit alles bij elkaar opgeteld moet

aan het einde van het jaar goed zijn voor ruim

€2.000 in de plus op de verenigingsrekening.

Uiteraard is dit geen harde grens en mag er geen

moment of kans verloren gaan om daaroverheen

te gaan!

Met amicale groet,

Bart Kabboord

h.t. praeses der Acquisicie

43 Jaargang 57 #2

“Io Vivaat, Io Vivaat,

wij doen de afwas”

“Je moet niet zeuren. Het moet gebeuren.

Wat erg. Wat een berg. Ach, hou je kop

en stroop je mouwen nou eens op!”

- Kinderen voor Kinderen (Het afwaslied)

Amicae amicique,

5 januari 2023. Een berichtje van amice

Lammers sr.. Of ondergetekende een artikel

wil schrijven over de Afwascommissie als het

langstzittende lid hiervan. Een kort schrikmoment:

het langstzittende lid van de Afwascommissie?!

Daarna een gevoel van trots. Wat een eer om

het langstzittende lid te zijn van deze prachtige

commissie! Uiteraard wil ondergetekende hier een

artikel aan wijden.

Ondergetekende neemt u mee naar Café

@Home, haar favoriete koffietentje in Rotterdam.

In het gezellige koffietentje staat al het servies

opgestapeld in grote kasten. Er zijn verschillende

soorten glazen, borden, bestek en kopjes. Elk jaar

is een deel van het servies aan vervanging toe.

Het is dan zo vaak gebruikt, dat er nieuw servies

nodig is. Zo ook met de borden: in een verpakking

van 9 borden, komt een nieuw bord binnen.

Nog helemaal schoon en zonder enkel barstje,

bijna klaar om gebruikt te worden: het bord moet

namelijk nog klaargestoomd worden voor gebruik.

Een week lang wordt het bord vies gemaakt en

loopt het bord een paar barstjes op, zodat

er geen verschil meer te zien is met het andere

gebruikte servies. Na een week is het bord klaar

voor gebruik en wordt het bord in de kast gezet bij

al het andere servies. Hier begint het echte werk:

het bord moet meedraaien met het servies. Het

eerste jaar krijgt het bord, samen met de andere

nieuwe borden, een wel heel belangrijke taak: ze

zijn verantwoordelijk voor het doen van de vaat in

het koffietentje.

44 Jaargang 57 #2

Na een jaar zwoegen en ploeteren, komt

er een nieuwe badge met glazen: de glazen

mogen de vaat van de borden overnemen. Het

bord denkt eindelijk van de vaat af te zijn, maar

niets is minder waar. Het servies vindt dat het

bord de vaat zo goed gedaan heeft, dat ze in

opleiding mag bij de baas van de vaat: de baas

van de vaat heeft de leiding over de nieuwe

badge servies en ziet erop toe dat zij de vaat

goed doen. Tijdens haar tweede jaar mag het

bord dus meekijken hoe de baas van de vaat

de groep nieuwe glazen aanstuurt. Dit doet het

bord zo goed, dat het bord aan het einde van

haar tweede jaar wordt uitgekozen om leiding te

geven aan het al servies in het koffietentje. Dit mag

zij samen doen met drie andere borden. Tijdens

de benoeming van de functie van het bord, wordt

ze ook benoemd tot de baas van de vaat. Het

servies vindt dat ze deze functies namelijk prima

naast elkaar kan uitvoeren. Dit hoeft ze niet alleen

te doen: de andere drie borden, die uitgekozen

zijn om leiding te geven aan al het servies in de

koffiezaak, mogen ook gaan helpen met de vaat.

In haar vierde jaar draagt het bord de taak

van baas van de vaat over aan een ander bord.

Toch wordt nog steeds van het bord verwacht dat

ze helpt met het doen van de vaat. Omdat het veel

werk is en ze naast de vaat nog meer taken heeft

in het koffietentje, probeert het bord om van de

vaat af te komen. Het servies staat dit niet toe en

zo helpt het bord tot op heden, ondertussen haar

vijfde jaar, nog steeds met de vaat. Het bord zal

deze taak met veel passie blijven uitvoeren totdat

ze toe is aan vervanging: dan kan ze eindelijk met

een tevreden gevoel terugkijken op het feit dat er

geen enkel ander bord, glas of kopje zo lang de

vaat heeft mogen doen als zij.

Met amicale groet,

Melanie Jongejan

h.t. lid van de Afwascommissie

45 Jaargang 57 #2

Running red or running late?

“Stoplicht, stoplicht moet ik stilstaan?

Stoplicht, stoplicht kan ik gaan?”

Amicae, amicique,

- Jan Smit

Stel het is een regenachtige donderavond,

ergens halverwege januari. U fietst met enkele

andere amicae of amici uit west richting soos. Al

pratend fietst u de Nieuwe Binnenweg af, maar

opeens springt vlak voor u een stoplicht op

rood. Wat doet u? Fietst u door? Is dat moreel

verantwoord? Is het qua risico’s logisch om door

rood te fietsen? Deze vragen had ondergetekende

ook en vandaar dus dit artikel.

Verkeerskundigen willen dat wij niet meer

het woord stoplicht gebruiken, aangezien dit zo

negatief klinkt en men lang niet altijd moet stoppen.

Echter blijkt 84 procent van alle vertraging bij

fietsen te komen door stoplichten. In 1926 kwam er

een stoplicht in onze mooie rotstad, daarna zijn er

nog veel meer stoplichten gekomen en dus nog

veel meer plekken waar men de afweging moet

maken of hij door kan rijden.

Door rood rijden is in Nederland bij de

wet verboden. In artikel 68 van het Reglement

verkeersregels en verkeerstekens staat “Rood:

stop”. Dit lijkt natuurlijk heel erg duidelijk, maar is

deze wet nou ook redelijk?

Is het redelijk als u in het hondenweer staat te

wachten op een rood verkeerslicht terwijl er geen

ander verkeer is? De grote vraag is dus wanneer u

het redelijk vindt om door rood te rijden.

Dit kunt u onder andere bepalen door te kijken

naar de ethiek. De VGSR is natuurlijk een christelijke

vereniging dus is het logisch om dan als eerst in

de Bijbel te kijken. Hier staat aan de ene kant dat

we de overheid moeten gehoorzamen, maar aan

de andere kant dat we ook voor onszelf moet

opkomen. Men benadeelt zichzelf zeer als men in

de stromende regen gaat wachten tot het licht op

groen springt, dat kan ook niet de bedoeling zijn.

Er is dus geen duidelijk antwoord.

Om u toch verder op weg te helpen heeft

ondergetekende met behulp van eerder

statistische onderzoeken en zijn eigen geweten.

Als eerste blijkt er uit de onderzoeken dat jonge,

Nederlandse mannen het meest door rood rijden.

Dit heeft volgens mij heeft dit te maken met de

evolutie. Wie het minst tijd doet over het fietsen

heeft meer tijd om te geld te verdienen, eten te

kopen en dus te overleven.

46 Jaargang 57 #2

Aangezien vrouwen vroeger een stuk minder

werkten dan mannen en dus minder vaak haast

hadden, loopt dit proces bij hun achter en

wachten zij vaker voor rood. Daarnaast kunnen

Nederlanders nou eenmaal harder fietsen en kost

afremmen hen meer moeite.

Naast dat u zelf sneller op uw plaats van

bestemming bent als u door rood rijdt, zorgt u

er soms voor dat andere mensen voor u moeten

wachten en minder snel op hun bestemming

aankomen. De vraag is dus hoeveel u de mensen

die u hindert gunt. Over het algemeen gunnen

mensen het meest aan mensen die erg op hun zelf

lijken, in ons geval dus mensen met een Nederlijks

uiterlijk. Andere mensen gunnen wij minder, zelf rijdt

ik bijvoorbeeld vaker door rood als ik daarbij

mensen met Duits kenteken hinder. Dit is meer

een principekwestie dan dat het gericht is op

de persoon, Duitsland heeft ons immers in het

verleden ook een keer ernstig gehindert.

Het geweten van mensen speelt dus een

belangrijke rol. De meeste mensen denken

daar zelf over na, maar er zijn ook mensen die

de Nederlandse wet gebruiken in plaats van

hun eigen geweten. Dit zijn over het algemeen

rechtenstudenten of mensen die bij de politie

werken. Zij proberen, soms enigszins hypocriet,

de wet na te volgen en zullen dus, als zij echt zo

consistent zijn, nooit door rood fietsen.

Ondergetekende hoort vaak van dit soort

mensen dat stoplichten er staan voor onze eigen

veiligheid. De grote vraag is dus wat de gevolgen

zijn van door rood fietsen. Een kwart van de

mensen fietst regelmatig door rood en daarvan

zijn er sinds 1990 maar acht overleden.

Dit terwijl er elk jaar gemiddeld 200 fietsers sterven

waarvan 26 procent overleed op een kruispunten

met een verkeersregelinstallatie, kortom misschien

loopt u wel meer risico om dood te gaan als u

wel wacht voor het stoplicht. Daarnaast bent u,

als u wel wacht, langer onderweg, waardoor het

tijdsbestek waarin u kunt worden aangereden ook

kleiner is. Kortom, statistisch gezien is het veiliger

om door rood te rijden.

Uiteindelijk hangt het dus van de situatie af of

u wel of niet door rood mag rijden. Om u te helpen

als u daadwerkelijk op de Nieuwe Binnenweg uw

geweten wilt raadplegen, maar dat vooral wel

snel wilt doen (u heeft immers haast) is er in tabel

1 een beslisboom toegevoegd die u kunt volgen

om een goede keus te maken.

Met amicale groet,

Rik Joosse

47 Jaargang 57 #2

Bronnen

Bijbel.

Porter, B. E., & Berry, T. D. (2001). A nationwide

survey of self-reported red light running:

measuring prevalence, predictors, and perceived

consequences. Accident Analysis & Prevention,

33(6), 735–741. https://doi.org/10.1016/s0001-

4575(00)00087-7

Porter, B. E., & England, K. J. (2000). Predicting

Red-Light Running Behavior. Journal of Safety

Research, 31(1), 1–8.

https://

doi.org/10.1016/s0022-4375(99)00024-9

Retting, R. A., & Williams, A. F. (1996). Characteristics

of red light violators: Results of a field investigation.

Journal of Safety Research, 27(1), 9–15. https://doi.

org/10.1016/0022-4375(95)00026-7

SWOV. (2022). SWOV-Factsheet.

Team Stadszaken.nl. (2021, 14 april). Aantal

dodelijke fietsongelukken in 25 jaar nog nooit zo

hoog geweest. Stadszaken.nl. https://stadszaken.

nl/artikel/3461/aantal-fietsdoden-in-25-jaar-nognooit-zo-hoog-geweest

Verkeerslichten. (2022, 29 april). Fietsersbond.

https://www.fietsersbond.nl/ons-werk/infrastructuur/

verkeerslichten/

48 Jaargang 57 #2

49 Jaargang 57 #2

Commissie controleert Villamice

“Waarom heeft u nou uw lint om?”

– Lid der KCC

“Ik ben lauw”

– Amice De Rijke

“Noteert u maar een minpunt”

Amicae, amicique,

– Hetzelfde lid der KCC tegen

een ander lid der KCC

“Tring Dinggg”, De deurbel van Villamice wordt

op maandag 7 november om 23:10 hoopvol

gerinkeld. De KCC met haar kersverse lid heeft

besloten om weer een bezoekje te doen. Half

verstrooit doet amice Lammers sr. de deur open. Een

lichte teleurstelling is te horen wanneer hij doorheeft

dat de KCC al half voet heeft gezet op de drempel.

“Kom maar binnen, iedereen is alleen wel een beetje

afwezig” zei deze amice. Eenmaal gezeten in de

woonkamer worden de hulptroepen opgetrommeld.

Amice de Rijke komt naar beneden gestampt met zijn

bestuurslint om zijn nek. Amica Bentum lag al bijna

te slapen maar heeft de overstap naar dromenland

bewust twee treinen later gepakt. Uiteraard was

amica Geerink onder de pannen bij haar beplakte

vriendje amice Visser jr.

Meneer de o.t. praeses kwam niet veel later

thuis van zijn bezoek aan het thuisfront voor de

wekelijkse belijdeniscatechisatie. Toen de leden

van de KCC dan eindelijk een glas met de juiste

inhoudt vast hadden kon de inspectie beginnen.

Vooraf wisten de leden der KCC dat de kast

Villamice welbekend is binnen de vereniging.

Na de geslaagde housewarming heeft de

woonkamer de nodige makeover wel gehad. Veel

logo’s, leuzen en attributen van de VGSR trekken

de aandacht ieder bezoeker. Er wonen leden

die actief bezig zijn binnen de vereniging en

ook met elkaar, lijkt het. Hoewel er een heus huis

convivium georganiseerd was, lijken de bewoners

niet goed te weten hoe de rollen verdeeld zijn.

50 Jaargang 57 #2

Er schijnt geen huisfeut of baas te zijn. Tijdens de

inspectie blijft het vaak stil en gooien de bewoners

blikken naar elkaar. Tijdens het bezoek kwam er

dan ook niet heel erg veel uit. Er gebeuren niet

dingen die iedereen met elkaar beleeft. Wel zijn

er enkele amusante gebeurtenissen gebeurt maar

de bewoners scoren met elkaar niet hoog op de

huis-KCC-score counter. De bewoners leven wat

meer langs elkaar heen omdat ze allemaal met

verschillende dingen bezig zijn. Dat is natuurlijk niet

erg, maar het is wel belangrijk om de band sterk

te houden.

Omdat er niet heel veel uitkwam en de

bewoners niet echt plezier hadden besloot de

KCC maar om de rest van het huis te bekijken.

Nog eerst even snel de iets te oude wijn

achterovergooiend gingen de bewoners uw

KCC voor. Tot goedkeuring van de KCC was

een groot aantal van de kamers voorzien van

de juiste inhoudt. Sommige kamers waren wel

wat studentikozer dan de andere maar al met al

scoorden ze prima voor hun huis in het algemeen.

Tot slot is er nog een ander relevant punt wat de

KCC waardeert in Villamice. Dit huis staat altijd

open voor amicae en amicique. Er kan samen

gestudeerd maar ook samen geborreld worden.

Hierdoor heeft dit huis wel gescoord op zijn positie

binnen het verenigingsleven. Na snel de koppen

bij elkaar gestoken te hebben kwam de KCC

met een score van 3,18 ster. Nog geen twee uur

later stonden de leden van de KCC buiten en

overlegden nog of zij nu nog een kast zouden

controleren. Uiteindelijk besloten we dat uw kast

een andere keer aan de beurt is. Hopelijk bent

u voorbereid want de KCC is niet altijd in een

goede bui.

Vol amicaliteit groeten wij u,

De Kastcontrolecommissie

51 Jaargang 57 #2

Lezing 2: Zwarte gaten

“U gaf aan dat wij geen zwarte gaten

konden creëren op aarde, echter hebben wij

iets voor u, dat wanneer u het in één avond

opdrinkt, toch een zwart gat laat ontstaat.”

Amicae amicique,

- Amice De Rijke over Ketel1

Op donderdag 8 december 2022 om 20:00

uur hebben ondergetekenden voor de tweede keer

nieuwe kennis mogen vergaren over sterrenkunde.

Op deze avond heeft Prof. Dr. Wijers, sterrenkundige

van het Anton Pannekoek Institute of Astronomy, de

aanwezigen veel bijgebracht over zwarte gaten. In

de lezing heeft hij vertelt wat een zwart gat is en hoe

deze ontstaat. We hebben erg mogen genieten van

de interactie tussen de professor en de leden door

de vele vragen en zijn boeiende uitleg met een

tintje humor.

Een zwart gat is een gebied in het heelal waar

de zwaartekracht zo sterk is dat niets eruit kan

ontsnappen, zelfs geen licht. Dr. Wijers vervolgende

deze avond met het introduceren van zijn thema’s

van de lezing. Deze luidden als volgt:

1. De universele wet der zwaartekracht en hoe deze

is ontwikkeld vanaf de tijd van Aristoteles tot nu;

2. Ontsnappingssnelheid;

3. Het basisidee van een zwart gat;

4. Ze bestaan en ze geven licht.

De universele wet der zwaartekracht

Waarschijnlijk kent u allemaal het verhaal van

Newton (1643-1727) en de appel die op zijn

hoofd viel. Als student kwam Newton tot het inzicht

dat een appel volgens hetzelfde principe op

aarde valt als de maan eromheen draait. Twintig

jaar duurde het voordat hij besefte en kon bewijzen

dat het ging om de universele aantrekkingskracht.

Dat alles valt is de eerste universele natuurwet die

gemaakt werd. Echter was dit al voor de tijd van

Newton ondervonden door Aristoteles. Aristoteles

(384 voor Christus tot 322 voor Christus), een

Griekse filosoof en wetenschapper, was ver voor

zijn tijd en constateerde dingen als dat de

aarde rond was en niet plat. Moet u nagaan

dat er vandaag de dag (2023) nog steeds

mensen zijn die geloven dat de aarde plat is...

Zodoende concludeerde Aristoteles ook dat

alles op aarde valt en alles in de hemel zweeft.

52 Jaargang 57 #2

Ontsnappingssnelheid

Tijdens de lezing is er een formules aan bod

gekomen, vontsn = √(2 GM/r). Deze berekent de

ontsnappingssnelheid. Wanneer je een steen

omhoog gooit, komt deze weer naar beneden.

Dit komt doordat de snelheid van een steen

onvoldoende is om van de aarde te ontsnappen.

Maar als de snelheid van de steen groter of gelijk

is aan de aantrekkingskracht van de aarde, kan

de steen nooit meer terugvallen op de aarde. Op

aarde is dit 11,2 km/s, op de maan (maar) 2,4 km/s,

op de zon 618 km/s, maar voor een zwart gat is

dit maar liefst 300.000 km/s. In vergelijking met de

aarde kunt u dus 26.785 keer moeilijker ontsnappen

van een zwart gat. Maar is het überhaupt mogelijk

om van een zwart gat te ontsnappen?

Het basisidee van een zwart gat

Einstein (1879-1955) heeft gezegd dat licht

altijd even snel gaat en dat niets sneller kan dan

het licht. Licht heeft een snelheid van 300.000

km/s. Opvallend is dat dit gelijk is aan de

ontsnappingssnelheid van een zwart gat. Op de

vraag ‘kan men ontsnappen aan een zwart gat’ is

het antwoord dus nee. Wat echter wel gebeurt als

men is een zwart gat valt omschreef dr. Weijers als

spaghettificatie. Als u dan toch ooit bij een zwart

gat in de buurt komt, kunnen wij u geruststellen dat

u er niet meteen in zal vallen. Alleen alles wat aan

het oppervlak van een zwart gaat staat, wordt erin

meegezogen.

Ook als de zon zou verdwijnen in een zwart gat, zou

men dat pas de volgende dag door hebben.

Volgens Einstein oefent een zware massa geen

kracht uit op andere deeltjes, maar kromt hij de

ruimte waarin deze deeltjes bewegen. Daarom buigt

het licht ook. Als je het heelal als een zeil ziet, dan is

een zwart gat een hele diepe kuil daarin. Zo diep

dat het zeil als het ware scheurt. De horizon van een

zwart gat is het punt waar het licht niet meer kan

ontsnappen. Er is dan geen licht meer, waardoor

sterrenkundigen niet verder kunnen kijken in een

zwart gat.

Ze bestaan en ze geven licht.

Omdat er geen licht of andere informatie uit een

zwart gat kan ontsnappen, is onbekend wat zich

precies ‘in’ een zwart gat afspeelt. Wel kan de

invloed van een zwart gat op zijn omgeving worden

waargenomen. Het is mogelijk dat twee zwarte gaten

dicht bij elkaar kunnen ontstaan. Als de zwaarste van

de dubbelsterren instort tot een zwart gat, ontstaat

er een stabiele situatie waarin de tweede ster nog

lang kan voortleven voordat die het tweede zwarte

gat wordt. Het eerste zwarte gat zuigt in de tussentijd

veel materie van de tweede ster naar zich toe, en

braakt een groot deel hiervan weer uit. Deze uitstoot

van massa doet de baan van de dubbelster sterk

krimpen, zodat wanneer de tweede ster instort tot

een zwart gat, er een nauwe dubbelster ontstaat

van twee zwarte gaten die later met elkaar zullen

versmelten.

Dit was in het kort wat er zoal verteld is op de

avond van de lezing over zwarte gaten. Bedankt

voor het lezen.

Het volgende dat dr. Weijers vertelde over het

basisidee van een zwart gat, is dat de materie in

de ruimte ervoor zorgt dat de ruimtetijd afgebogen

wordt.

Met amicale groet,

Lara Brentjes

Marvin Hazeleger

53 Jaargang 57 #2

Avonturen op BEURS

Amicae, amicique

2022 zit er weer op! En wat is er veel gebeurd

op, in, met, door huize B€URS! In dit artikel nemen

we u graag mee door wat hoogtepunten maar

ook wat dieptepunten van het afgelopen jaar.

Lees en geniet.

“Huh? Joey is ineens wit?!”

Zowel een hoogte- als dieptepunt op B€URS in

2022: het overlijden van Joey. Een dieptepunt,

omdat de bewoners van B€URS afscheid hebben

moeten nemen van hun favoriete huisgenoot.

Een hoogtepunt, omdat hun andere favoriete

huisgenoot nooit afscheid genomen heeft van

Joey. De dag des onheils speelde zich af in maart.

Een kreet klonk door het hele huis en deze ging

door merg en been: amica Jongejan snelde naar

beneden en trof amica Vleesenbeek in tranen

aan bij het hok van Joey. Joey lag bewegingsloos

in haar hok. Amica Jongejan probeerde amica

Vleesenbeek te troosten, maar was in haar hoofd

al bezig met het vervolg: Wat moest er nu gebeuren

en hoe gingen zij het slechte nieuws aan de rest

van de huisgenoten vertellen? De handen werden

direct uit de mouwen gestoken en de begrafenis

van Joey werd geregeld. Joey lag net vijf minuten

onder de grond, toen de amicae Jongejan,

Vleesenbeek en Kooman het alweer hadden over

de aanschaf van een nieuwe hamster.

Bijna alle huisgenoten waren ingelicht over het

slechte nieuws, behalve eentje: amica Ruiter. Er

ontstond een plannetje in het hoofd van amica

Jongejan: ze vroeg zich af of deze amica het

door zou hebben als er ineens een andere

hamster in de kooi van Joey zou zitten. Amica

Jongejan deelde haar gedachte met de amicae

Vleesenbeek en Kooman en het plan werd direct

in gang gezet. De volgende dag ging amica

Vleesenbeek direct naar de dierenwinkel, maar

kwam met een wit exemplaar terug: er waren geen

grijze hamsters meer. Alle moed van de B€URSbewoners

zakte hen meteen in de schoenen.

Amica Ruiter zou dit grapje waarschijnlijk meteen

doorhebben, aangezien de vacht van de hamster

een compleet andere kleur heeft. Toch werd het

plan doorgezet, want de B€URS-bewoners waren

wel benieuwd hoe ver ze zouden komen.

Amica Ruiter kwam thuis na een weekendje bij

haar ouders en er gebeurde… Niks. Ja, amicae

amicique, er gebeurde niks. Pas op dag drie wierp

amica Ruiter een blik op de kooi van onze nieuwe

hamster. De letterlijke woorden die uit haar mond

kwamen: “Oh, Joey leeft nog, wat goed!”. De vierde

dag keek amica Ruiter wat beter naar de kooi

en het viel haar op dat ‘Joey’ wat schuwer was

dan normaal. Ik citeer: “Het lijkt wel alsof we een

ander beest hebben, echt eng”.

54 Jaargang 57 #2

Alle B€URS-bewoners deden alsof hun neuzen

bloedden en alsof het de normaalste zaak van

de wereld was dat Joey een beetje schuw was.

Niet veel later kwam amica Ruiter erachter dat

haar Joey ineens wit was geworden. Amica Ruiter

besloot om op onderzoek uit te gaan en na

wat googelen had ze een verklaring gevonden:

“Oooooh, een wintervacht! Duh!!!”.

Als een lopend vuurtje ging het de vereniging

rond dat B€URS een nieuwe hamster had en dat

Joey overleden was, maar dat amica Ruiter hiervan

niet op de hoogte was. De hele VGSR speelde het

spelletje mee. Amica Ruiter kreeg veel vragen over

de gesteldheid van Joey, maar stelde iedereen

gerust dat Joey een wintervacht gekregen had

en dat het goed ging met haar huisdier. Ook

wanneer er letterlijk gevraagd werd of Joey dood

was, ontkende amica Ruiter dit stellig: “NEEHEE, hij

is niet dood, hij heeft een wintervacht!”.

Amicae amicique, deze grap heeft zo’n vijf

weken geduurd. De B€URS-bewoners kwamen

tot het inzicht dat amica Ruiter er nooit zelf

achter zou komen dat de hamster in de kooi

een andere hamster was. Het was tijd om amica

Ruiter de waarheid te vertellen. Op 12 april, zes

weken na het overlijden van Joey, verzamelden

de B€URS-bewoners zich op de bank. Amica De

Koning had een powerpointpresentatie gemaakt

met al het fotomateriaal van de afgelopen weken.

Amica Ruiter werd door de powerpointpresentatie

heen gepraat, waarbij er zelfs materiaal getoond

werd van de begrafenis van Joey. Toch snapte

amica Ruiter er na deze presentatie nog steeds

helemaal niks van.

Amica De Koning heeft de presentatie twee keer

opnieuw gedaan, maar zonder enig resultaat. De

bom werd gedropt: Joey is dood en de hamster in

de kooi is Phoebe, een nieuwe hamster. Het was

even stil, totdat amica Ruiter in lachen uitbarstte.

Ze was zwaar onder de indruk van haar eigen

naïviteit en met haar de hele VGSR.

LamiNAAD (woordgrapje geen spelfout)

Als muren konden praten zouden de muren van

B€URS u zeker niet vervelen. Want wat is er veel

gebeurd in dit huis. Bewoners komen en gaan

maar het huis zal alles blijven verdragen. Een

beetje botox, een kleine opknapbeurt heeft deze

os op zijn tijd dan ook wel verdiend. Gelukkig heeft

de, zelfbenoemd, huisdaddy nog wel eens wat

tijd over en dan gebeuren er magische dingen.

Wekelijks de waterdruk bijvullen, omdat Woonbron

ons die nieuwe ketel niet gunt. Ook wordt er druk

op de verwarmingsbuizen geslagen om ervoor te

zorgen dat de kalk aan de binnenzijde loslaat

(wat trouwens iedereen een keer aan te raden

is). En natuurlijk het, op insta goed gevolgde

projectje, het vervangen van de koolborstels. Een

project ontstaan vanuit de luiheid om een nieuwe

te kopen, waar HD zelfs het respect van René, de

vader van amica Jongejan, voor heeft ontvangen.

Niet meer dan eens moet er wat gemaakt

worden waarvoor eerst minimaal vier telefoontjes

naar Woonbron aan vooraf gaan. Dan komt

er gezellig iemand buurten die even mansplaint

hoe de ketel werkt en vertrekt dan. Tot er op

een dag ineens een Woonbron vrijwillig voor de

deur stond om eens even ons trappenhuis aan

te pakken. En dat is gebeurd amicae amicique!

55 Jaargang 57 #2

Een aantal dagen hebben we tegen de bilspleet

van de bouwvakker moeten kijken en moeten

aanhoren hoe ze, met peuk in de mond, aan

het klagen waren over alle rotzooi die wij op

de gang hadden gezet. Maar wat was het de

moeite en rooklucht waard. Afsluitend wil ik nog

even een oproepje doen, vooral namens amica

Vleesenbeek, wie binnenkort de lampen in onze

gang wil vervangen. Dan kunnen we onze mooie

nieuwe vloer weer eens zien.

Jongedames, zeg waar is dat fuifje?

De bewoners van B€URS kunnen klussen, crushen,

rouwen, voor de gek worden gehouden maar vooral

ook feesten! Het verenigingsjaar werd afgetrapt

met hét festijn dat volgens de overbuurman

maandelijks plaatsvond, maar waar we toch zeker

weer EEN JAAR op hebben moeten wachten: het

B€URS-feest, terug van weggeweest! Hoewel

de overbuurman van nummer 29 waarschijnlijk

dacht dat hij intimiderend overkwam met valide

argumenten, was hij vooral een pretbederver.

Omdat de ramen aan de straatkant potdicht

zaten om ‘geluidsoverlast’ te voorkomen, gutste het

zweet immers van de gezichten. De ‘behind-barsbaco’s’

werden daarom naar binnen gegoten en

met de met wodka gevulde waterpistolen werd

wat af gespoten. Ondanks een-bloed-onderde-nagels-vandaan-halende

overbuurman en

een bezoekje van de échte politie was het een

fantastische avond. De gastvrouwen hadden

bijna de deur opengedaan met politiepetten

op, handboeien om en wat al niet meer om de

alleraardigste agenten uit te nodigen voor een

drankje. Omdat dit de geloofwaardigheid van

de bewoners en de ernst van het bezoek niet ten

goede zou komen, is daar uiteindelijk toch niet

voor gekozen.

Om nog even terug te komen op de grote

boze overbuurman. Niet alleen vanwege het

B€URS-feest sprongen de tranen in de ogen bij de

vriendelijke vent van de overkant, maar ook door

het geluid van onze deurbel. Het was daarom dat

hij bij Woonbron aanklopte om te vragen of het

geluid kon worden veranderd dan wel ingekort.

Een aantal dagen later stond er een medewerker

van Woonbron op de stoep. Hij vertelde dat hij

een melding had gekregen en dat er aan de bel

gesleuteld moest worden. De bewoners van B€URS

keken even bedenkelijk, toen begon het te dagen.

Enigszins verbouwereerd en vol verbazing over de

bovenkamer van de overbuurman legden we de

man uit dat de overbuurman melding had gedaan

van het geluid van onze bel. De blik van ongeloof

die op dat moment op het gezicht van de man

stond was goud waard. Hij sprak de woorden die

al geruime tijd unaniem uit de monden van de

B€URS-bewoners kwamen: ‘’Die man is gek’’. Ironisch

genoeg kwamen we er via het magazine voor de

bewoners van Woonbron achter dat onze buur zich

inzet voor een mooie wijk. Zoals u zult begrijpen zijn

wij van mening dat hij dat uitstekend doet.

Beter een knappe buur dan een verre

vriend

Dat onze prachtige kast B€URS een geliefd huis is in

de straat. Dat wist u allen natuurlijk al. Voornamelijk

rond de tijd dat er heuse borrel is georganiseerd

op nummer 24, vinden alle bewoners van de

Changestreet ons enorm aardig. De volgende

ochtend vliegen dan de brieven door de

brievenbus en stromen de mails binnen van onze

buurtjes. Zelfs de overbuurman vindt ons zo lief, dat

hij nog wel eens de volgende ochtend op bezoek

wilt komen.

56 Jaargang 57 #2

Maar sinds een jaartje is er iets drastisch

veranderd in onze straat. De dynamiek is anders,

de sfeer is gewijzigd en de levendigheid is

gestegen. “BAM”, “BBRRR”, “POOEEF”, “KRKRRKR”.

De meest buitenaardse geluiden klinken om 08.00

uur door de straat. De woonkamervloer trilt nog

meer dan wanneer onze wasmachine aan staat en

de muur op de bovenste verdieping is zelfs kapot

geslagen. Welke mafkees maakt er nu zoveel

lawaai?

De bewoners van B€URS besluiten op

onderzoek te gaan. Stappen met hun brakke

gezicht naar buiten om te kijken wat er aan

de hand is. Op dat zelfde moment loopt een

frisse verschijning uit het huis van nummer 22. De

good-looking guy heeft kluskleren aan, trekt zijn

handschoen uit, biedt zijn hand aan en zegt:

“Goedemorgen. Wonen jullie op 24? Wij zijn jullie

nieuwe buren!”. Vervolgens stapt de tweede

handsome jongeman naar buiten en geeft ons

een hand: “sorry voor de overlast, Freek & Suzan ”.

Beste lezers, met deze heren is B€URS is niet

één, maar twee onwijs knappe buurmannen rijker.

Dat vinden we natuurlijk helemaal niet vervelend.

Bovendien zijn er nummers uit gedeeld. Helaas

is er tot op heden niet meer uitgewisseld dan

de berichten: ‘Hoi, we hebben vanavond een

borrel. Laat maar weten als jullie last hebben’.

Echter, hebben de buurmannen wel door dat

er vaak iemand thuis is op nummer 24, waardoor

er standaard pakketjes bij ons bezorgd worden.

Eerlijk gezegd vinden we dat best wel hinderlijk.

Maar we weten uit ervaring dat je buren beter

maar te vriend kan houden. U weet wat ze zeggen:

beter een (goede) knappe buur, dan een verre

vriend.

B€URS afgebrand??!!

Al met al is het afgelopen jaar niet stilletjes en

onopvallend aan ons voorbij gegaan. Nee, niets

is minder waar. Zo bleek tot de laatste momenten.

Het was de avond van 31 december, of eigenlijk

al de vroege ochtend van 1 januari. B€URS stond

met open mond naar de schitterende kleuren in

de lucht te kijken, afkomstig uit de kartonnen box

van een buurman. Niet de boze buurman of de

knappe buurman; gewoon een buurman. En

zo kwam het moment dat de knallen langzaam

zachter werden en de kleuren vager. De gewone

buurman liep nietsvermoedend de Ruilstraat in

om een nieuwe box te halen. Het spektakel kon

immers nog niet over zijn?! B€URS keek hem na,

reeds verlangend naar een nieuwe lading pracht.

Tot plots een onbehaaglijk gevoel hen overviel,

toen zij verschillende figuren onderscheidden

die hun richting op kwamen gerend. De schrik

was te lezen in hun ogen. “Huis” en “brand” waren

enkele woorden die de B€URS-bewoners konden

opvangen. Meer hoorden zij niet, aangezien alle

monden werden verscholen in kledij. Het duurde

niet lang of de paniek sloeg toe. Het zal toch

niet … ?! Zonder twijfel renden zij de Ruilstraat

in. Een dichte, zwarte rook kwam als windvlaag

hun kant op en vertroebelde het zicht. Hoestend

vervolgden zij hun weg. In de verte zagen zij

vlammen woekeren als waren het de armen van

een octopus. Stemmen van alle kanten, telefoons

tegen de oren van gespannen gezichten, in een

poging werknemers van de vuurbestrijdingsdienst

op te roepen. Gelukkig, de stemmen waren nog

niet uitgepraat, of uit de verte klonken de klanken

van een sirene. Luid geschreeuw, armen die met

grote bewegingen duidelijk probeerden te maken

welke weg de wagen in moest slaan.

57 Jaargang 57 #2

En vervolgens het denderen van een rood

gevaarte over de straattegels. Enigszins

gerustgesteld door de aanwezigheid van

hulpdiensten, snelden de B€URS-bewoners

de straat uit. Nog altijd hoesten en hun mond

bedekkend met de stof van dan wel hun jurk of

blouse, dan wel uit pure wanhoop zelfs das.

Uren leken voorbij te gaan. En B€URS wachtte

daar maar. Genieten van het vuurwerk konden

zij niet meer. Niks was zeker. Tot de rook leek te

vervagen en de rust leek weder te keren in de

straat. Voorzichtig begonnen ze aan hun weg

terug naar huis. Of nou ja, de plek die hopelijk

nog steeds hun huis genoemd zou kunnen worden.

Een verbrande geur kwam hen tegemoet. Vanuit

de verte zagen ze het al. Volledig zwartgeblakerd

lag daar op de grond … een Felyx?! Samen met

een magnetron en een kerstboom had dit voor

een fikse brand gezorgd. De feniks Felyx was

helaas niet uit as herrezen. Maar achter de Felyx

pronkte nog altijd hun schitterende, zeer geliefde

huis, waar zij allen zo trots op waren. En zo kwam

het dat dit jaar met een klapper werd afgesloten.

En al onze harten in vuur en vlam stonden bij het

vooruitzicht van weer een nieuw jaar B€URS.

Alfelino

Regelmatig is er op B€URS iets wat gerepareerd

moet worden, soms lukt dit de bewoners zelf (zoals

eerder in dit artikel te lezen), maar regelmatig

gaat dit boven hun kunnen en moet er hulp van

buitenaf ingeschakeld worden. De medewerkers

van Woonbron raden waarschijnlijk bij het zien van

het telefoonnummer al dat het weer zo ver is: er

moet weer wat gebeuren. Gelukkig werken ze vaak

wel mee en staat er al snel iemand op de stoep,

iemand die inmiddels helemaal bekend is met het

huis aan de Ruilstraat. Namelijk Alfelino, die met zijn

collega’s (verfmannetjes, bouwvakkers) altijd vrolijk

voor de deur staat, het liefst om half 8 ’s ochtends.

Regelmatig zijn de bewoners van B€URS dan nog

niet vrolijk in staat om de deur open te doen of

is juist iedereen de deur al uit, voor studie, stage

of werk. Maar dit is voor de klusmannen geen

probleem, er is altijd wel een manier om aan de

slag te gaan.

Zo werd er ingebroken door bouwvakkers.

Amica Vleesenbeek kwam ineens onbekende

mannen tegen in de woonkamer en ging er in eerste

instantie vanuit dat een andere B€URS bewoner

deze had binnengelaten. Toch vertrouwde ze dit

niet helemaal aangezien er niemand thuis was, na

de vraag “hoe bent u eigenlijk binnengekomen?”

kwam het antwoord “tja, we hebben meerdere

keren gebeld, maar er deed niemand open. De

buren deden wel open en hebben ons via hun

balkon naar jullie balkon laten gaan en daar

konden we de deur open krijgen.” Alsof het de

normaalste zaak was. Dit werd natuurlijk niet

geaccepteerd, er zijn meerdere telefoontjes

gepleegd met o.a. Woonbron en het bedrijf van

de bouwvakkers. Uiteindelijk stond Alfelino op de

stoep, die het eerst goed probeerde te praten,

aangezien er niemand thuis was, maar later toch

inzag dat dit echt niet kon en de bouwvakkers

heeft aangesproken.

Een paar weken na dit incident was het alweer

tijd voor de volgende reparatie: er moest nieuwe

bekleding op de trap komen. Weer kwamen er

verschillende bouwvakkers, die zich wel erg thuis

voelden op B€URS en de woonkamer veranderde

in een kantine.

58 Jaargang 57 #2

Er waren geen afspraken te maken met de

bouwvakkers, wanneer er gecommuniceerd werd

dat er na een bepaald tijdstip niemand thuis zou

zijn en het dus niet mogelijk was dat ze die dag dat

tijdstip kwamen, werd dit genegeerd en moest er

maar gewoon iemand zijn. Daarnaast kon er door

het hele huis heerlijk mee genoten worden van een

karaoke sessie en een rookgeur. Dat er nu ook nog

binnen gerookt werd was de druppel, waarna

opnieuw contact is gezocht met Woonbron om

een klacht in te dienen. Alfelino kwam weer op

bezoek als bemiddelaar en zijn er wat afspraken

gemaakt, waardoor de samenwerking daarna

beter verliep en het resultaat van de nieuwe

trapbekleding toch wel in de smaak viel!

Maar u raadt het niet, als kers op de taart;

deze Alfelino (die de bewoners van B€URS wel

lijkt te mogen, aangezien een reparatie van ca. 2

dagen ineens 3 weken duurt) is bevriend met de

overbuurman!

Ja, we hebben het hier over dé overbuurman, die

ons iets minder lijkt te mogen. Hoe is het mogelijk,

wat is de wereld toch klein! Misschien dat dit dan

toch nog in ons voordeel kan werken?!

We hopen u allen weer veel te mogen

verwelkomen op huize B€URS in het komende

jaar! Dat het maar weer een jaar mag worden vol

mooie herinneringen.

Met amicale groet,

Melanie Jongejan

Nadia de Koning

Ruby Vleesenbeek

Renée van Gurp

Annah Kooman

Inez Ruiter

59 Jaargang 57 #2

Muziek door de tijd

Amicae amicique,

Heeft u ook wel eens dat als u naar uw

favoriete artiest luistert dat u helemaal kunt

genieten? Of zingt u liever keihard mee met alle

gedraaide nummers tijdens het uitgaan of op de

sociëteit? Of droomt u liever weg bij Opwekkingen

zoals Stil mijn ziel wees stil. Ondertekende kan

in haar eigen tijd al de hierboven omschreven

muziekluisteraars zijn. Men kan op allerlei manieren

genieten van muziek. Muziek kan ook allerlei

emoties oproepen. Dat ene, nu, ellendige nummer

wat u ooit bij muziek op de middelbare school

heeft gezongen. Dat andere nummer wat u aan

een wel of niet bestaande eerste liefde doet

denken. Het nummer dat u helemaal grijs heeft

gedraaid, bij wijze van spreken dan, dat het u nu

de neus uitkomt. Liederen hebben veel waarde en

zijn belangrijk. Muziek is ook van groot belang in

de geschiedenis. Ondergetekende heeft laatst

het boek ‘Geef mij de ruimte!’ gelezen van de

schrijfster Thea Beckman en ik wil u graag daar

even in meenemen.

Door de hele geschiedenis heen is muziek een

belangrijk aspect geweest. Het boek ging over

een vijftienjarig meisje die leefde in de 14e eeuw

dat weg was gelopen van huis, omdat zij moest

trouwen met de grootste vlegel van de stad. Het

meisje Marije was het hier simpelweg niet mee eens.

Al was dat toentertijd lang niet zo simpel.

Midden in de nacht is zij verkleed in een

oud knechtenkostuum, met hulp van de oude

paardenknecht, op het beste paard van haar

vader gevlucht uit Brugge. De dagen, weken en

zelfs maanden erna zwierf zij alleen rond op weg

naar het zuiden. Ze wilde dolgraag naar Bretagne,

want zij had het prachtige liefdes verhaal gehoord

over Tristan en Isolde en hoopte daar haar prins

op het witte paard te vinden. Afijn onderweg komt

ze onverwacht bijna midden in een oorlog terecht.

Ze komt het woud van Crécy tegen en zonder

dat zij het door heeft, is daar twee of drie dagen

eerder het Franse leger bijna compleet met de

grond gelijk gemaakt, letterlijk. Op een gegeven

moment vindt zij een hutje waarin zij een van de

pijn kermend hoopje mens vind. Dit blijkt Berton

de Fleur te zijn. Een super muzikale jongeman die

als trompetter en koerier in het Franse leger had

gediend. De strijd heeft hij overleefd, maar hij is er

slecht aan toe. Met de hulp van Marije, die Berton

Marie-Claire noemt omdat hij de Nederlandse

naam niet uit kan spreken, en de monniken die hen

vinden knapt Berton weer helemaal op. Tijdens

hun tijd in het klooster ontmoeten ze een echte

trouvère die een echte edelman was. Gedrieën

vertrekken zij uit het klooster en trekken zij als één

trouvère en twee jongleurs samen het land door.

60 Jaargang 57 #2

Muziek was in die tijd een zeer welkome

afleiding. Dit groepje muzikanten kwam op veel

plaatsen binnen dankzij de trouvère van edel, de

deuren werden geopend. De rijke mensen konden

genieten van persoonlijk muzikaal vermaak, terwijl

het arme volk het moest doen met wat er op straat

soms werd gespeeld door straatmuzikanten of

luisteren naar wat voor muziek uit de huizen van de

rijkeren opsteeg. Tegenwoordig is er nog steeds

wel zo een verdeling. Er zijn mensen die luisteren

naar muziek op Youtube. Er zijn mensen die luisteren

naar muziek op een gratis Spotify account.

En er zijn mensen die naar hun geliefde muziek

luisteren met een betaald Spotify account. En

de mensen die (stiekem of ‘per ongeluk’) gebruik

maken van andermans betaalde Spotify account.

Naar wat voor muziek u ook luistert en op

welke manier u dat ook doet, ondergetekende

hoopt dat u ervan geniet.

Met amicale groet,

Fenna Bakker

Bestuu r

f eliteert de VGSR van herte met haar LXXIIe Dies Natalis !

61 Jaargang 57 #2

‘C(a)r(d)ime(s)

against

humanity’

“It is an unfortunate fact that we can

secure peace only by preparing for war”

Amicae amicique,

– John F. Kennedy

Als u een beetje het nieuws heeft gevolgd,

weet u dat er op dit moment een oorlog in de buurt

van ons kikkerlandje gaande is. Als u het nieuws niet

volgt, verrassing, er is oorlog! En dichtbij ook! Sinds

februari afgelopen jaar, nu bijna een jaar geleden,

viel het Rusland van Poetin Oekraïne binnen. Maar

wie is er nou verantwoordelijk voor de moorden

en slachtoffers die zich voordoen in een oorlog?

Hoe wordt zo iemand, een vooraanstaand leider

misschien wel, veroordeelt aangezien het meestal

een kwestie betreft met meerdere staten? Dat ga

ik u uitleggen. Laat vast uw geweer vallen, en ga

er eens lekker voor zitten.

Als eerste zijn er de ‘Geneva Conventions’ 1

uit 1949. Hierin wordt vooral beschreven hoe

men in oorlogstijden zou moeten omgaan met

burgers, oorlogsgevangenen en zogenaamde

‘hors de combat’, soldaten die niet meer kunnen

vechten door bijvoorbeeld verwondingen. De

‘Geneva conventions’ zijn een modernisering

van de ‘International Committee for the Red

Cross’ and Red Crescent. Hierin warden vooral

zieke en gewonde soldaten beschermt tijdens

oorlogstijd. 194 staten hebben deze conventions

bekrachtigd, wat betekent dat er 194 staten deze

achter deze wet staan.

Het is als eerste belangrijk om duidelijk te

hebben wat voor regels er al zijn. Ik vandaag

drie verschillende boeken, anders wordt het een

ontzettend lang artikel.

Als tweede bestaat er zoiets als

gewoonterecht, dit is recht dat zoals de naam al

zegt gebaseerd is op gewoonten. In het specifiek

het ‘customary international humanitarian law’ wat

zich bezig houdt met het gewoonterecht van

oorlogen.

62 Jaargang 57 #2

Hierin staat bijvoorbeeld dat men tijdens

oorlogvoering een duidelijk onderscheid moet

houden tussen burgers en het leger. Er bestaat in

deze tak zoiets als ‘verplichting tot onderscheid’, men

mag geen burgers expres aanvallen of bombarderen.

Hier kan men vervolgt voor worden!

Als laatste bestaan er de ‘Rome Statute’. In

de statuten staan de vier ‘core crimes’. Dit zijn

genocide, oorlogsmisdaden, misdaad tegen de

mensheid en misdaad van agressie. Deze wet mag

alleen gebruikt worden door de ‘International

Criminal Court’, die gevestigd zit in Scheveningen.

Ja, u leest het goed, hier in Nederland worden de

grootste oorlogsmisdadigers van de wereld vervolgt,

veroordeelt en opgesloten.

Laten we specifiek kijken naar een van de vier

core crimes. U weet allemaal wel wat genocide

inhoudt. In de juridische zin van zaken zijn er een

aantal voorwaarden aan voldaan worden. Wat

denkt u?

Aan welke voorwaarden moet er worden

voldaan, kan men spreken van genocide?

A. Opzet

B. Een nationale, etnisch, raciaal of religieuze

C. Groep uitmoorden, een deel of helemaal

D. Een snor hebben

Heel goed, antwoord a, b en c zijn goed. Er

moet ten eerste opzet in het spel zijn, de ‘mens rea’.

Daarnaast is het ontzettend belangrijk dat er sprake

is van een groep. Er moet doelgericht een specifieke

groep worden uitgemoord. Dit zijn dus bijvoorbeeld

de Joden in de tweede wereldoorlog, of de moslims

in Srebrenica in Bosnië in 1995. In Bosnië werden ruim

8000 moslimmannen vermoord.

Een van de verantwoordelijken in deze zaak

is Radovan Karadzic. Hij werd in 2016, bij het

internationale tribunaal veroordeelt tot een straf van

veertig jaar. In hoger beroep werd deze straf nog

eens verlengd naar levenslang. Dit laat maar eens

zien hoe serieus deze zaken tegenwoordig bestraft

worden.

Als we nou eens gaan kijken naar de het laatste

core crime, wat zich ‘crime of aggression’ noemt. Dit

misdrijf houdt in principe het plannen, voorbereiden,

initiëren of executie door een persoon in een

positie waar hij politiek en militair invloed heeft bij

de overtreding van een artikel van the Charter of

the United Nations. Hier worden voornamelijk staten,

voorwaarden van staten en de afhandeling van

geschillen. Nu zou men kunnen stellen dat Poetin

hier aan voldoet, maar goed, wat kunnen wij erover

zeggen. Niet veroordeelt, niet schuldig toch?

Afijn, ik hoop dat ik u iets meer heb geïnformeerd

over genocide, het is natuurlijk geen ‘leuk’ onderwerp

om over te praten, maar het blijft interessant! Maar hoe

zou Poetin nou vervolgt kunnen worden? Naar mijn

mening zou dit inderdaad kunnen, maar ik verwacht

dat bewijs verzamelen voor deze zaak moeilijk wordt.

Daarnaast is Rusland geen deel van de ICC 2 , wat het

lastiger maakt om Poetin te laten vervolgen. Maar wat

denkt u? Ik ben benieuwd naar uw mening! Laat het

weten!

Immer amicaal,

Merle Bentum

h.t. genocide-enthousiast

1. https://www.law.cornell.edu/wex/geneva_conventions_and_their_additional_

protocols 2. https://nos.nl/artikel/2143417-rusland-trekt-steun-aan-

internationaal-strafhof-in

63 Jaargang 57 #2

Colofon

d’ Econozel is het officiële orgaan van de

Vereniging van

Gereformeerde

Studenten te

Rotterdam

www.vgsr.nl

57e jaargang

Oplage: 81

Drukkerij: Goud Printcenter

De Cie

Ama Van Vugt

Am. Lammers sr. (praeses)

Ama Maring

Ama Rietkerk jr.

Ama Van Gurp (d’Ecobouwer)

Am. Kabboord

Ama Brentjes

Am. Joosse (hoofdconvocateur)

Inleveren kopij

De deadline voor de volgende editie van

d’ Econozel krijgt u van haar praeses. Kopij kan

enkel worden ingeleverd via econozel@gmail.

com zonder opmaak. Uw Cie wijst hier met klem

op! Ingevoegde figuren los meesturen en geen

voetnoten, maar eindnoten. Opsommingen met

streepjes en niet met bullitpoints. Kopij die te laat

wordt ingeleverd wordt ooit geplaatst. Misschien.

Aangelegenheden

* Heeft u een leuk idee voor

de voorkant van de volgende Econozel? Mail dat

dan naar econozel@gmail.com.

* Heeft u een interessante foto

of mededeling die u in d’Econozel met uw amicae

amicique wilt delen? Ook die kunt u mailen.

64 Jaargang 57 #2

NEW

Scan en kijk

hoe onze barman

‘m maakt.

D'Econozel 57#2

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?