la formación chonta en el pongo de manseriche: nuevos ... - Ingemmet
la formación chonta en el pongo de manseriche: nuevos ... - Ingemmet
la formación chonta en el pongo de manseriche: nuevos ... - Ingemmet
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
XIII Congreso Peruano <strong>de</strong> Geología. Resúm<strong>en</strong>es Ext<strong>en</strong>didos<br />
Sociedad Geológica d<strong>el</strong> Perú<br />
ESTRATIGRAFÍA<br />
LITOESTRATIGRAFÍA<br />
En <strong>el</strong> Pongo <strong>de</strong> Manseriche (Ori<strong>en</strong>te <strong>de</strong> <strong>la</strong> cu<strong>en</strong>ca Santiago Fig.1), <strong>la</strong> Formación Chonta <strong>de</strong><br />
aproximadam<strong>en</strong>te 350m <strong>de</strong> espesor ha sido dividida <strong>en</strong> tres sub-unida<strong>de</strong>s difer<strong>en</strong>ciadas por sus<br />
características litológicas cartografiables <strong>en</strong> <strong>el</strong> campo. La sub-unidad inferior (Sub-unidad 1, Fig. 1)<br />
sobreyace <strong>en</strong> re<strong>la</strong>ción concordante a <strong>la</strong> Formación Cushabatay. Está constituida por una secu<strong>en</strong>cia <strong>de</strong><br />
calizas mudstone-wackstone <strong>de</strong> hasta 2m <strong>de</strong> espesor que se interca<strong>la</strong>n con arcillitas negras y gris<br />
verdosas. Sobre estos niv<strong>el</strong>es se ti<strong>en</strong>e una secu<strong>en</strong>cia <strong>de</strong>trítica y luego continúa <strong>la</strong> interca<strong>la</strong>ción <strong>de</strong><br />
arcillitas negras y calizas. La sub-unidad media (Sub-unidad 2, Fig.1), l<strong>la</strong>mada Caliza Chonta o facies<br />
calcárea Chonta (Fu<strong>en</strong>tes, 1980), se difer<strong>en</strong>cia por ser una secu<strong>en</strong>cia continua <strong>de</strong> estratos <strong>de</strong> caliza<br />
mudstone que <strong>en</strong> conjunto alcanzan los 50m <strong>de</strong> espesor e indican un ambi<strong>en</strong>te <strong>de</strong> p<strong>la</strong>taforma interna.<br />
La sub-unidad superior (Sub-unidad 1, Fig.1) compr<strong>en</strong><strong>de</strong> nuevam<strong>en</strong>te secu<strong>en</strong>cias <strong>de</strong> arcillitas,<br />
limonitas y calizas grainstone <strong>de</strong> ambi<strong>en</strong>te intertidal, que varían hacia <strong>el</strong> tope a mudstone. Infrayace a<br />
<strong>la</strong>s ar<strong>en</strong>iscas <strong>de</strong> <strong>la</strong> Formación Vivian (Ar<strong>en</strong>iscas <strong>de</strong> Azúcar, Singewald, 1927).<br />
BIOESTRATIGRAFÍA<br />
La fauna <strong>en</strong> los niv<strong>el</strong>es más inferiores (Fig.2) hasta <strong>el</strong> mom<strong>en</strong>to, están restringidos a Proly<strong>el</strong>liceras<br />
peruvianum SPATH, Oxytropidoceras (Oxytropidoceras) sp., Oxytropidoceras (Oxytropidoceras) cf.<br />
peruvianum, Ly<strong>el</strong>liceras ly<strong>el</strong>li (D’ORBIGNY), y Oxytropidoceras (Oxytropidoceras) pow<strong>el</strong>li. La<br />
ocurr<strong>en</strong>cia <strong>de</strong> Proly<strong>el</strong>liceras peruvianum (Fig.2, A), correspon<strong>de</strong> a <strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> Raimondii (B<strong>en</strong>avi<strong>de</strong>s,<br />
1956, Robert, 2002). O. (O.) cf. peruvianum caracteriza <strong>la</strong> Subzona <strong>de</strong> Ulrichi, que correspon<strong>de</strong> a <strong>la</strong><br />
primera mitad <strong>de</strong> <strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> Carbonarium (Robert, 2002). Esta re<strong>la</strong>ción concuerda con <strong>el</strong> estudio <strong>de</strong><br />
B<strong>en</strong>avi<strong>de</strong>s (1956) y se propone <strong>la</strong> base <strong>de</strong> <strong>la</strong> Subzona <strong>de</strong> Ulrichi a <strong>la</strong> primera aparición <strong>de</strong> O. (O.) cf.<br />
peruvianum. La pres<strong>en</strong>cia <strong>de</strong> O. (O.) pow<strong>el</strong>li (Fig.2, C), indica <strong>la</strong>s Zonas <strong>de</strong> Carbonarium y Pow<strong>el</strong>li<br />
<strong>en</strong> Texas (Young, 1966), y es equival<strong>en</strong>te a <strong>la</strong> parte superior <strong>de</strong> <strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> Carbonarium y <strong>la</strong> base <strong>de</strong><br />
<strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> Cristatum <strong>en</strong> <strong>el</strong> Perú (Robert, 2002). Se propone <strong>la</strong> base <strong>de</strong> <strong>la</strong> Subzona <strong>de</strong> Carbonarium a<br />
<strong>la</strong> primera aparición <strong>de</strong> O. (O.) pow<strong>el</strong>li. Una variación d<strong>el</strong> niv<strong>el</strong> eustático produjo <strong>la</strong> exposición <strong>de</strong><br />
fauna b<strong>en</strong>tónica p<strong>el</strong>ecypoda como Exogyra mermeti (COQUAND) (Fig.2, D), Fimbria sp., y Yaadia<br />
sp. B<strong>en</strong>avi<strong>de</strong>s (1956) m<strong>en</strong>ciona Exogyra mermeti <strong>en</strong> su Zona <strong>de</strong> Lewesi<strong>en</strong>sis, por <strong>el</strong>lo se propone<br />
poner <strong>la</strong> base <strong>de</strong> <strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> Lewesi<strong>en</strong>sis <strong>en</strong> <strong>la</strong> aparición <strong>de</strong> E. mermeti. Para <strong>la</strong> parte superior <strong>de</strong> <strong>la</strong><br />
serie, los únicos datos biozonales que exist<strong>en</strong> son los <strong>de</strong> B<strong>en</strong>avi<strong>de</strong>s (1956). Buchiceras bilobatum<br />
(Fig.2, F), y Forresteria (Forresteria) basseae (Fig.2, G), indican <strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> Bilobatum (B<strong>en</strong>avi<strong>de</strong>s,<br />
1956) y se propone <strong>la</strong> base <strong>de</strong> <strong>la</strong> Zona a <strong>la</strong> primera aparición <strong>de</strong> <strong>la</strong> especie-indice B. bilobatum.<br />
Inoceramus (Mytiloi<strong>de</strong>s) <strong>la</strong>biatus es citada <strong>en</strong> <strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> J<strong>en</strong>ksi <strong>en</strong> B<strong>en</strong>avi<strong>de</strong>s (1956). Se propone<br />
poner <strong>la</strong> base <strong>de</strong> <strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> J<strong>en</strong>ksi a <strong>la</strong> aparición <strong>de</strong> I. (M.) <strong>la</strong>biatus. Por lo pronto, se carece <strong>de</strong><br />
argum<strong>en</strong>tos para indicar los estadios finales <strong>de</strong> <strong>la</strong> Zona.<br />
CRONOESTRATIGRAFÍA<br />
Aunque <strong>la</strong> pres<strong>en</strong>cia <strong>de</strong> O. (O.) pow<strong>el</strong>li indica <strong>la</strong>s Zonas <strong>de</strong> Carbonarium y Pow<strong>el</strong>li <strong>en</strong> Texas (Young,<br />
1966), que marcan <strong>el</strong> intervalo Albiano medio superior–Albiano superior basal, equival<strong>en</strong>te a <strong>la</strong><br />
segunda parte <strong>de</strong> <strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> Carbonarium e indica también <strong>la</strong> base <strong>de</strong> <strong>la</strong> Zona <strong>de</strong> Cristatum <strong>en</strong> <strong>el</strong> Perú<br />
(Robert, 2002), <strong>la</strong> ocurr<strong>en</strong>cia <strong>de</strong> Proly<strong>el</strong>liceras peruvianum permite id<strong>en</strong>tificar <strong>el</strong> Albiano inferior<br />
terminal (Zona <strong>de</strong> Raimondii; B<strong>en</strong>avi<strong>de</strong>s, 1956, Robert, 2002) por <strong>la</strong> pres<strong>en</strong>cia a<strong>de</strong>más <strong>de</strong> Ly<strong>el</strong>liceras<br />
ly<strong>el</strong>li <strong>en</strong> los niv<strong>el</strong>es suprayac<strong>en</strong>tes ( Fig.2, B), que caracteriza <strong>la</strong> base d<strong>el</strong> Albiano medio. Esta<br />
asociación cont<strong>en</strong>ida <strong>en</strong> calizas repres<strong>en</strong>ta <strong>la</strong> sedim<strong>en</strong>tación marina al final d<strong>el</strong> Albiano inferior y <strong>el</strong><br />
<strong>de</strong>sarrollo <strong>de</strong> <strong>la</strong>s p<strong>la</strong>taformas carbonatadas re<strong>la</strong>cionadas con <strong>el</strong> mar d<strong>el</strong> Tethys (Jail<strong>la</strong>rd et al., 1995).<br />
608