Infocom - ΤΕΥΧΟΣ 230

SEVEN X Η

SEVEN X Η ψηφιακή τεχνολογία έχει γίνει πια όρος επιβίωσης Ψηφιακός μετασχηματισμός... Startup “market”… Μικρό και ελπιδοφόρο! Δεν μπορεί να είναι λύση για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας μόνο του, αλλά δεν μπορεί ούτε να λείπει από αυτό, αν θέλουμε να κοιτάξουμε στον 21ο αιώνα… Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος «παράθυρο» στον υπόλοιπο κόσμο! Η αγορά της καινοτομίας -γιατί λέγοντας startup κυρίως εκεί αναφερόμαστε, στις καινοτόμες επιχειρήσεις, όχι στα καφέ και τα σουβλατζίδικα- συνδυάζει τα καλά του κόσμου και της χώρας μας: να δουλεύεις σ’ αυτό το περιβάλλον, σ’ αυτό τον ευλογημένο τόπο, και να είσαι ανοικτός σ’ όλο τον κόσμο! Η αγορά σου είναι παγκόσμια, ό,τι κι αν κάνεις! γράφει ο Γιάννης Ριζόπουλος Κάθε μήνα, πρόσωπα της επικαιρότητας αποκρίνονται σε 7 φράσεις - αφορμές που τους δίνει το InfoCom, με κύριο άξονα την τεχνολογία και όχι μόνο… Σε αυτό το τεύχος, συνομιλητής του Γιάννη Ριζόπουλου είναι ο ανεξάρτητος βουλευτής, Χάρης Θεοχάρης! Δεν τελειώνει ποτέ - μεγάλος πυλώνας του συνολικού μετασχηματισμού! Κατά την άποψή μου, η χώρα θέλει χτίσιμο από την αρχή… Οι αρτηρίες και οι φλέβες μίας νέας χώρας θα είναι ψηφιακές, αναγκαστικά. Πρόκειται για ένα πλέγμα το οποίο έχει τη δυνατότητα να είναι win-win-win, σε πολλά επίπεδα! Win, θα μειώσει την ταλαιπωρία του κόσμου - win, θα μειώσει το κόστος - win, θα επιτρέψει στη δημόσια διοίκηση να ανέβει επίπεδο, να ασχοληθεί δηλαδή με έξυπνα πράγματα και όχι με χαζά… Win, στην ταχύτητα -win, στην ευκολία- ακόμα και το βράδυ να μπορείς να κάνεις τη δουλειά, στο χρόνο που εσύ θες… Αν τα έσβηνα όλα αυτά κι έβαζα μονάχα μια λέξη, θα ήταν ελευθερία! Ο ψηφιακός μετασχηματισμός ελευθερώνει τον κόσμο… Έρευνα και βιομηχανία… Πρόβλημα κι από τις δυο μεριές της εξίσωσης! Σαν ζυγός, ας πούμε, ισορροπεί, αλλά με λειψά βάρη κι από τις δυο μεριές… Η εύκολη λύση για τη βιομηχανία είναι να αντιγράψει ένα προϊόν: η οικονομία μας έχει γίνει είτε οικονομία εμπόρων (εισάγω κάτι από το εξωτερικό και το πουλάω) είτε μία οικονομία που δεν καινοτομεί -ουσιαστικά παίρνει τη διαδικασία κι απλώς την αντιγράφει. Από την άλλη, το πανεπιστήμιο έβλεπε παραδοσιακά την εφαρμοσμένη έρευνα ως υποκινούμενη από το κέρδος και τα συμφέροντα, σε αντίθεση με την λαμπρή «καθαρή» επιστημονική έρευνα. Όμως αυτά είναι προβλήματα που έχει λύσει η επιστημονική κοινότητα διεθνώς - το μοντέλο υπάρχει, πώς λειτουργεί αυτή η σχέση… Από την άλλη, κάποια προβλήματα είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση, άρα δεν λύνονται ποτέ στο σύνολό τους... Πάντως, στο δημόσιο κομμάτι, δεν είμαστε πίσω -βρισκόμαστε εντός του Μ.Ο. του δημοσίου R&D- το ιδιωτικό υστερεί, αλλά φταίνε και οι δυο! Ανεργία και brain drain… Μέγα θέμα! Κατ’ αρχάς, κάτι που ίσως δεν το συνειδητοποιούμε: για την ανεργία είναι καλό το brain drain! Όσο φεύγουν, τόσο μειώνονται οι δείκτες της ανεργίας… Δυο αρνητικά, που το ένα βοηθάει το άλλο! Κι αυτή είναι η φυσική ροή: αν δε συζητούσαμε για Ευρώπη, αλλά για 32 infocom•07•17

μετακινήσεις στο εσωτερικό της χώρας; Η φυσική ροή είναι η μετακίνηση του πληθυσμού εκεί όπου υπάρχουν ευκαιρίες! Εμείς τώρα, πάνω από αυτό έχουμε κι άλλα - είναι και οι χαμηλοί μισθοί, π.χ. ένας Έλληνας γιατρός στη Γερμανία ή στην Αγγλία, παίρνει τριπλά και τετραπλά - υπάρχουν εκεί ευκαιρίες για τους ανθρώπους μας, με τεράστιο κοινωνικό κόστος, βέβαια! Γι’ αυτό θέλουμε brain regain ή brain gain… Το ζήτημα είναι ότι έχουμε ένα φορολογικό περιβάλλον το οποίο είναι τόσο σκληρό στο φυσικό πρόσωπο, που έρχονται επιχειρηματίες και λένε μη μειώσετε το φόρο στις επιχειρήσεις πρώτα, μειώστε τον στα φυσικά πρόσωπα. Το brain drain μπορεί να μας κάνει να συνετιστούμε και να κτίσουμε ένα θελκτικό περιβάλλον, να γίνει το αναγκαίο «τσίμπημα» για να μπούμε σε τάξη! Αν δεν καταλάβουμε τίποτα, θα είναι η αρχή του μαρασμού και της οικονομικής / δημογραφικής συρρίκνωσης. Είναι βασικό να το σταματήσουμε, θα έπρεπε να λάβουμε μέτρα χθες! Δυο προβλήματα έχει η χώρα: ανεργία, βραχυπρόθεσμα - υπογεννητικότητα, μακροπρόθεσμα… Ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα… Έχουμε αναγάγει την ανταγωνιστικότητα ως μεγάλο εχθρό - καλώς ή κακώς ζούμε σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο, έχουμε δώσει πια τη δύναμη στον καταναλωτή να επιλέγει το φτηνότερο, το καλύτερο κ.λπ. Αναγκαστικά, ως παραγωγοί, πρέπει να τρέχουμε πίσω από τις δικές του ανάγκες και κριτήρια. Αυτό δεν ήταν πάντοτε έτσι, αλλά ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο»… αυτό είναι το motto κάθε βιομηχανίας κι εκεί πρέπει να κινηθούμε. Και δεν είναι απλώς ότι δεν έχουμε ανάπτυξη - δεν έχουμε καν φανταστεί πώς θα είναι! Πρέπει να βάλεις έναν άξονα, να πεις θα βοηθήσω όλες τις βιομηχανίες γύρω από αυτόν, να αποφασίσεις τι είσαι - supermarket ή delicatessen (δηλαδή θα στηρίζεις τις ποιοτικές μικρότερες προσπάθειες, ή τις μαζικές, φτηνότερες). Το θέμα δεν είναι αξιακό - πρέπει να δούμε τι μας ταιριάζει περισσότερο και καλώς ή κακώς η χώρα μας είναι boutique! Χρειάζεται όμως ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο που θα αναλύει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα… Κίνητρα και επιδοτήσεις… Οι επιδοτήσεις είναι ξεπερασμένες, τα κίνητρα είναι λάθος. Η θητεία μου στη φορολογία, μου έδειξε πως υπάρχει πρόβλημα κινήτρων - αν βάλεις τα σωστά και στις σωστές αναλογίες, τότε η οικονομία θ’ αρχίσει από μόνη της να λειτουργεί πολύ καλύτερα και κυρίως θα εξαλειφθεί η ανάγκη για έλεγχο… το κίνητρο οδηγεί στη σωστή συμπεριφορά, ακόμα και στην κατάργηση της «μαύρης» εργασίας, εκτός ειδικών εξαιρέσεων. Μια ευχή… Να βρούμε δύναμη μέσα μας, κυρίως το πολιτικό σύστημα, να κάνει αυτά που πρέπει - τα περισσότερα έχουν σχέση με το ψαλίδισμα των δικών του εξουσιών και αρμοδιοτήτων! Έχουμε αποφασίσει στη χώρα μας ότι τίποτα δε λύνεται χωρίς πολιτική παρέμβαση. Αυτό που έχουμε να κάνουμε τώρα, όπως σε έναν καρκίνο που έχει εξαπλωθεί, είναι να τον υποβάλλουμε σε ακτινοβολία - να μειώσουμε τη συνεχή παρέμβαση των πολιτικών στη δημόσια διοίκηση, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, δεξιά και αριστερά, και να κοιτάξουμε μπροστά, ώστε ο ρόλος των πολιτικών να γίνει πιο σημαντικός, πιο στρατηγικός, αλλά συνάμα μικρότερος απ’ ότι είναι τώρα… Η ψηφιακή τεχνολογία είναι ένα εργαλείο, μία τεχνική για να περάσεις όλο αυτό το πράγμα χωρίς αντιδράσεις: ψαλιδίζει εξουσίες, ενισχύει τη διαφάνεια, μειώνει τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματικότητα. Δεν τη θέλουν, βεβαίως, αλλά φτάσαμε στο σημείο που δεν παίζει ρόλο τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε - έχει γίνει πια όρος επιβίωσης! O Χάρης Θεοχάρης είναι κάτοχος διπλώματος MEng στην Τεχνολογία Λογισμικού (Software Engineering - Hon - 1993) από το Imperial College of Science, Technology & Medicine του Λονδίνου. Διετέλεσε υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά εργάστηκε και σε νεοσύστατες εταιρείες καινοτομίας (startup). Από το Νοέμβριο του 2011 ως το τέλος του 2012, διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Πληροφορικών Συστημάτων, όπου εισήγαγε νέες ηλεκτρονικές υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση των πολιτών, μειώνοντας παράλληλα τη γραφειοκρατία. Τον Ιανουάριο του 2013 ανέλαβε Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, με προτεραιότητες την εδραίωση της διαφάνειας και του ελέγχου, τόσο από τη Δημόσια Διοίκηση όσο κι από τον πολίτη, μέσω της δημιουργίας της ιστοσελίδας www.publicrevenue. gr. H θητεία του ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2014. Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 εξελέγη βουλευτής στη Β’ Αθηνών με το Ποτάμι και επανεξελέγη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος ως τον Φεβρουάριο του 2016, οπότε παραιτήθηκε από αυτή τη θέση. Τον Απρίλιο του 2016 ανεξαρτητοποιήθηκε και σήμερα είναι εκπρόσωπος των ανεξάρτητων βουλευτών στη Διάσκεψη των Προέδρων. infocom•07•17 33