Interview gemeenteblad Beerse - Corry Laura Van Bladel

politie
Hangjongeren
Iedereen heeft ze al wel eens zien ‘rondhangen’, de hangjongeren.
Sommige mensen denken met nostalgie terug aan hun eigen ‘hangjaren’,
anderen voelen zich eerder bedreigd. Wat is ervan aan?
Hangjongeren zijn geen nieuw fenomeen. Ook twintig,
dertig jaar geleden zag je hier en daar groepjes jongeren
zinloos rondhangen. Toen was dat voor niemand een
probleem. Vandaag worden hangjongeren echter
gekoppeld aan woorden als ‘overlast’,
‘onveiligheidsgevoel’ en ‘dreiging’.
Waarom maken we ons druk over hangjongeren en niet
over ‘zwerfjongeren’, jongeren die geen vaste stek hebben?
Misschien komt dat omdat ze niet op één plaats blijven
en daardoor niet storend zijn.
En wat dan met ‘achterbankjongeren’? Die kinderen
worden van het speelafspraakje naar de muziekles
gevoerd door hun ouders. Ze komen niet op straat en
kennen amper hun dorp. Is dat beter?
De ‘thuishangers’ komen ook nooit op straat, hoewel hen
dat misschien wel goed zou doen. En hoeveel mensen
hangen niet rond in cyberspace? Waarom kunnen van al
die ‘hangers’ enkel de hangjongeren rekenen op zoveel
verontwaardiging?
Evolutie
Vroeger was de publieke ruimte een ontmoetingsplaats.
Mensen zaten na het avondeten samen op straat waar
ook de kinderen zorgeloos konden spelen.
Stilaan is die publieke ruimte echter meer en meer gaan
dienen om je door te bewegen van de ene plaats naar de
andere. Een winkelstraat dient om te winkelen en een
plein om te vullen met terrassen. ’s Avonds sluiten de
winkels en loopt de winkelstraat leeg. De publieke ruimte
werd eerder een ergerlijke ruimte waar je snel door moet
en mensen zich ergeren aan achtergelaten vuilnis en
hondenpoep.
Wijken en buurten proberen de publieke ruimte van
vroeger te heroveren op die van nu. Maar lukt dat in
alle straten van het hele dorp? Het is niet zo moeilijk om
met gelijkgezinden met gemeenschappelijke belangen
een plaatsje te reserveren voor jezelf. Hangjongeren doen
ook niets anders dan dat.
Vaak hebben ze geen privé-ruimte zoals een grote tuin of
een mooie veranda waardoor ze hun vrijheid wel ergens
anders moeten beleven.
Hangen of niet?
Waarom worden hangjongeren liever niet gezien?
Hun gedrag is ‘ongestructureerd’, ze zijn vaak zeer
opvallend aanwezig, maar er is weinig controle of
toezicht. Ze worden ook niet graag ‘geregisseerd’.
Zoals alles heeft ook hanggedrag een keerzijde.
Hangen is gratis en hangjongeren kennen hun
gemeente meestal goed, in tegenstelling tot de
‘achterbankjongeren’ en de ‘thuisblijvers’. Bovendien
zijn de groepen vaak samengesteld uit jongeren van
verschillende ‘rang en stand’. Daardoor is er contact
en uitwisseling. Eigenlijk zijn dat kenmerken waar het
jeugdwerk jaloers op kan zijn.
Het beeld van jongeren die niets doen, strookt niet met
het beeld dat de publieke opinie van hen heeft.
Voor sommigen is dat een reden tot bezorgdheid.
Omdat ze dat doen op openbare plaatsen zijn hangjongeren
ondertussen ook bedreigend geworden: “ze zouden wel
eens kunnen…”.
In het veiligheidsbeleid van gemeenten heeft de
bestrijding van onveiligheidsgevoelens een vaste plaats
ingenomen.
Hoe gaan we best om met hangjongeren? Het is vooral
een kwestie van een beetje goede wil en rekening houden
met elkaar. En dat proces is nooit af.
Bron: Lezing ‘Hang de jongeren?’ van Denoix Kerger,
maatschappelijk assistent en criminoloog, verbonden
aan de Arteveldehogeschool Gent en de Universiteit Gent.
Meer informatie?
lokale politie - Gasthuisstraat 48 -
tel. 014 61 10 03 - e-mail: politie@beerse.be
19