De Nederlandse Veldartillerie - 41 Afdva Charly batterij, lichting 87/1-2

‘De Nederlandse veldartillerie’ www.41afdva.net
Het Artillerielied
In 1955 werd de Artillerie Commissie in het leven geroepen. Deze commissie was in het leven geroepen om
gedragregels en gebruiken bij het Wapen der Artillerie te formuleren. Eén van de eerste daden van de
commissie was de uitvaardiging dat het lied van de veldartillerie voortaan het Artillerielied zou worden
genoemd en het officiële lied van het Wapen der Artillerie zou zijn. Het van oorsprong Franse lied was reeds
sinds de vertaling naar het Nederlands in 1881 bekend binnen de Nederlandse artillerie, onder andere als
'Het Lied van de Veldartillerie' en 'Onze Veld'. Ondanks dat het lied het meest betrekking had op de
veldartillerie, werd toch besloten het tot het officiële lied van het gehele Wapen der Artillerie te bombarderen.
De redenatie was dat het inmiddels ook niet meer geheel van toepassing was op de veldartillerie en dat dat
dus geen reden kon zijn om het niet voor de overige onderdelen van het Wapen der Artillerie te laten gelden,
ook al had het op die onderdelen nog minder betrekking. De commissie legde tevens een aantal reeds
bestaande gebruiken omtrent het zingen van het Artillerielied vast. Eén van die oude gebruiken was dat het
vijfde couplet alleen mocht worden gezongen na toestemming van de oudst aanwezige artillerist. Het zingen
van het lied viel overigens niet altijd mee, want pas beëdigde officieren 'zakten' regelmatig voor het zingen
van het lied, wat hen niet in dank werd afgenomen.
Het artillerielied is van oorsprong een Frans lied uit 1846 met muziek van tweede luitenant J.C. van Gheel
Roëll en tekst van tweede luitenant W. de Villeneuve. In 1881 werd de tekst door een onbekende vertaald
naar het Nederlands. De tekst van het artillerielied luidt als volgt:
Wat dreunt daar op die heide,
Wat blinkt daar in het verschiet?
Wat dondert tussenbeide
Dat men door 't stof niet ziet?
Hoe flikkeren die zwaarden
Wat forse melodie,
Hoe rennen daar die paarden,
't Is Veldartillerie!
De kruitdamp is hun leven,
't Kanon is hun banier.
De hoop daarvoor te sneven
Bezielt elk Kanonnier.
Zij haken naar den strijde
Voor Vaderland en Vorst.
Voor Land en Koning beide
Klopt steeds hun mannenborst.
Van 't paard naar 't stuk gevlogen,
Dra dondert reeds het schot.
Weer vlug vooruit getogen,
Vernielt hij 's vijands rot.
Rent d' overmacht hem tegen,
Manmoedig staat hij pal.
Koopt door zijn dood de zege,
En juicht nog in zijn val.
Maar ook in tijd van vrede,
Blinkt steeds de kanonnier.
En meisjes schoon van leden,
Zijn op hun liefde fier.
Waarmoed zit heerst ook trouwe,
Door kracht nooit uitgeblust.
Daarom de schoonste vrouwen,
Heeft hij naar hartelust.
- 24 -