Ulftse Krant Kermis 2009.pdf - IJselstroom

DE ULFTSE KRANT PAGINA 7
Matroos Gert Mulder: Uit Ulft weg
Wie veel door het land reist,
hoort zo nu en dan, een klank,
een woord dat onmiskenbaar
uit het oosten komt. Navraag
leert dan al snel dat de persoon
inderdaad aan deze zijde van de
IJssel is geboren, niet zelden in
de Achterhoek, maar ooit naar
elders is vertrokken. Ook oud-
Ulftenaren kom je zo her en
der tegen. Ooit weggegaan uit
het dorp om te studeren, om die
(mooie) baan elders, om de liefde
of soms ook gewoon om wat
de Duitsers zo mooi ’Fernweh’
noemen.
Gert Mulder ging voor de
centen naar Zeist en vond er
zijn geluk.
De enige matroos uit Ulft?
In veel opzichten is het verhaal
van Gert Mulder kenmerken
voor de generatie die volwassen
werd in de jaren vijftig van de
vorige eeuw. Gert werd in 1933
als vijfde geboren in een gezin
dat uiteindelijk tien kinderen
zou tellen. Zijn wieg stond in de
Kortestraat. Direct na de lagere
school - en direct na de Tweede
Wereldoorlog - ging Gert aan
de slag. Het begin van een leven
van hard werken.
”Ik ben begonnen bij de koeken
beschuitfabriek van Pierik
in Terborg. Zo gauw ik de wettelijke
leeftijd had bereikt ben
ik naar de DRU gegaan, waar ik
als kernmaker ben aangeno-
Helemaal afgerond is het nog
niet de verbouwing, maar al
duidelijk is te zien hoe het gaat
worden. De romantiek van de
jaren van tachtig heeft plaats
gemaakt voor design van de
21ste eeuw. Wijnhandel Schoemaker,
al meer dan veertig jaar
een begrip in de Achterhoek en
daarbuiten, is vernieuwd. En
toch ook weer niet, want aan
product of bediening is niets
gewijzigd, die blijft op het vertrouwde
niveau.
De nieuwe inrichting van de
zaak heeft iets aards door de
verschillende tinten bruin die
het interieur rijk is, met name
door het gebruik van verschillende
houtsoorten. Die contrasteren
mooi met de (bijna) witte
muren die grotendeels zichtbaar
zijn. In de nieuwe inrichting is
namelijk gekozen voor een
presentatie op tafels en een
beperkt aantal wandkasten,
waardoor de zaak veel ruimer
lijkt dan hij feitelijk is.
Generatie
De verbouwing van de zaak valt
niet toevallig samen met een
generatiewissel. Willy heeft de
zaak inmiddels overgedragen
aan zoon Bob.
Een nieuwe stuurman wil echter
graag zijn eigen accenten
zetten, maar in een wijnhandel
zoals Schoemaker, zijn wat dat
betreft de mogelijkheden be-
Gert met zijn moeder op de brommer.
men,” vertelt Gert. Dat je als
jongen in de hut ging werken
was eigenlijk vanzelfsprekend
in Ulft, dus Gert was hierin
geen uitzondering.
Maar al snel merkte hij dat
het niet datgene was wat hij
eigenlijk wilde. Daarom ging
hij aan de slag bij Holtslag als
slagersknecht en in de avond-
Wijnhandel Schoemaker, vernieuwd en toch weer niet
perkt. Het samenstellen van
een mooi, afgewogen, assortiment
wijnen duurt jaren. Jaren
waarin veel geïnvesteerd moet
worden in de relaties met
wijnboeren die hun met liefde
gemaakte wijnen niet zomaar
aan elke handelaar willen
meegeven. Willy kan smakelijk
vertellen hoe hij soms jaren
geprobeerd heeft om bij som-
uren helpen in de bioscoop met
het verkopen van ijsjes en
snoep.
Ook hier kon hij zijn draai niet
vinden. Hij zou nooit zelf een
slagerij kunnen beginnen, en
een hele leven lang slagersknecht
blijven trok hem niet
zo. ”Het was een mooie tijd
maar het was niet wat ik wilde.
Inmiddels had ik wel in 5 jaar
Bob Schoemaker met medewerkster Petra Bertou in de totaal vernieuwde wijnhandel.
mige makers van voortreffelijke
wijnen een voet tussen de
deur te krijgen, uiteindelijk ook
altijd met resultaat. Maar dat is
dan niet het gevolg geweest van
die vasthoudendheid, maar van
deskundigheid.
Smaak
Aan die deskundigheid is Bob,
net als zijn zus overigens, van
de avondnijverheidschool afgemaakt
met diploma werktuigkunde.”
Matroos
Nu kende Nederland in de
jaren vijftig nog de gemeenteclassificatie,
wat inhield dat per
gemeente de lonen werden
vastgesteld aan de hand van de
kosten van levensonderhoud in
die plaatsen.
Ulft zat in de laagste klasse, wat
betekende dat het hier goedkoop
wonen was, maar ook dat
de lonen laag waren. Wie meer
wilde verdienen moest naar het
westen. ”In 1955 ben ik vertrokken
uit Ulft. Ik had gesolliciteerd
bij de Busmaatschappij
NBM in Zeist en was daar
aangenomen als conducteur.
Doordeweeks zat ik dan in een
kosthuis en in de weekeinden
was ik thuis in Ulft.”
Zondags ging hij dan met vrienden
biljarten in het café van
Piet Engelen. Daar hing op
een keer een advertentie van de
Marine, waarin deze vrijwilligers
vroeg voor Nederlands
Nieuw Guinea. ”Wij hebben
elkaar natuurlijk opgejut van
’zullen we’? Uiteindelijk ben
ik de enige die is aangenomen,
de anderen vielen om allerlei
redenen allemaal af. Voor mijn
uitzending ben ik nog in Ulft
geweest in mijn matrozenuniform,
waarschijnlijk de enige
matroos ooit uit Ulft,” vertelt
hij lachend.
jongs af aan blootgesteld. ”Het
was gewoon een deel van ons
dagelijkse leven, dus je pikt het
spelenderwijs op,” vertelt Bob.
Maar tussen iets weten en het
ook proeven zit toch nog een
behoorlijke kloof.
”Bob heeft een technisch zeer
goed ontwikkelde smaak,” zegt
Willy ”Wat in de wijnhandel
Verkering
Nu had hij echter, vlak voor zijn
uitzending in 1957, een meisje
leren kennen in Hilversum,
waar hij vanuit Nieuw Guinea
mee heeft geschreven.
”Zij wachtte op mij, dus toen
ik terugkwam ben ik naar
Hilversum gegaan.”
In 1962 zijn ze getrouwd.
Gert was inmiddels weer bij
de NBM gaan werken, maar
nu als chauffeur. ”Inmiddels
twee dochters rijker, kreeg ik
in 1965 weer een kans om wat
meer van de wereld te zien, en
wel als touringcar chauffeur
door Europa.”
In de jaren daarna reist Gert
vooral met Amerikaanse toeristen
door half Europa. ”Dat
waren luxe reizen, met overnachtingen
in het Hilton en in
de eerste bussen met airco.”
Tot in de jaren zeventig heeft
Gert dit gedaan en zonder problemen
of schade. Dat leverde
hem de gouden IRU speld op,
die zelden aan buschauffeurs
wordt uitgereikt. Inmiddels is
hij, na 37 jaar voor de NBM
gewerkt te hebben, met pensioen.
”Ik heb geen spijt van mijn
vertrek uit Ulft, want ik heb
een fijn leven opgebouwd in
Hilversum. Maar wij komen
nog regelmatig in Ulft op
bezoek bij de familie en blijven
op die manier toch nog enigszins
verbonden met Ulft en de
Achterhoek.”
zeer belangrijk is, omdat het
verschil tussen goed en beter
vaak heel subtiel is.” Daardoor
geniet ook hij hetzelfde respect
dat zijn vader heeft bij de producenten.
Een verandering van
het assortiment is daarom nodig
noch wenselijk en gebeurt daarom
ook niet, want kwaliteit
blijft kwaliteit.
Gunstig
Nu zult u misschien denken,
’dat is allemaal wel goed en
aardig, maar ik wil gewoon een
lekkere wijn en verder niets,
dus is Wijnhandel Schoemaker
niets voor mij,’ maar dan doet u
zichzelf tekort. Goede wijn is
per definitie lekkere wijn en
hoeft ook niet duur te zijn.
Doordat Schoemaker direct
zaken doet met de producenten
ontbreekt de tussenhandel en
kan hij gunstig inkopen, waardoor
hij ook zeer concurrerende
prijzen kan hanteren. Het is
niet voor niets dat veel restaurants
in de regio bij hem inkopen.
Bovendien, en dan komt
die deskundigheid weer van
pas, Bob kent al zijn wijnen en
kan dus een gefundeerd advies
geven. En dat advies is gewoon
lekker nuchter, zonder allerlei
hoogdravende beschrijvingen.
Achterhoekse gemoedelijkheid
en internationale wijnen, bij
Wijnhandel Schoemaker een
ideale combinatie.