Mijn leven in Indonesie - T-Online

More documents

Recommendations

Info

Zo had de Kampung aan het einde van onze straat uitgezien. De inwoners zijn heel vriendelijke mensen en hebben tegen ons geen hat gehad. Deze mensen heb ik ook op mijn reis op de “MS Noordam” in het jaar 2011 weer meegemaakt. Frederik Luitwieler - 46 - 53
Aan de andere kant van het dorp was een kazerne van oud Nederland-Indische leger, bestaand uit Ambonnezen (Molukker) met hun families en zware wapens. De families van de Ambonnezise soldaten en de officieren trokken altijd mee achter de front ook in de oorlog. Aanvankelijk, vóór eind van het jaar 1949, konden wij nog regelmatig in de school en overal als Europeanen heen komen. In ónze straat leefden hoofdzakelijk Nederlandse families, waar wij omgang mee hadden en wij kinderen op de weg en overal in het gebied rondom speelden. Wij trokken, zodra wij van de school kwamen ónze schoenen en het overhemd uit, omdat het warm en te ongemakkelijk daardoor was om te spelen. Aan de andere kant van de straat, tegenover ons huis, leefde Silvia Vogelsang ook met ons op de straat gespeelde. Zij was in ónze leeftijd en liep met een rok blootsvoets zoals wij, op één dag hebben wij haar geanimeerd in een boom te klimmen om onder haar rokje kijken te kunnen waar zij naakt was. Fort Rotterdam / nu Fort Ujung Pandang, de poort van het platteland in 1926. Wij bezochten vaak het aangrenzende indonesische dorp om met de inheemse kinderen te spelen of trokken in de stad van pret door de Chinese winkelstraat, waar de Chinese kinderen ons met „Blanda busuk bukan tjebok“ (vuile Nederlanders) uitgescholden haben en met stenen wierpen. Wij waren altijd bewapend met katapulten en konden ons, die van de hals houden. Ondanks dat was mijn vader met familie uitgesloten, werden mijn jongere nog te kleine broer en zuster uitgenodigd, door een Chinese zakenman, die door mijn vader in een douane geschiedenis was geholpen, voor een banket. Het werd in de vloer over de economische winkel sector bij een lange tafel aan beide kanten met banken een meergebruikelijke Maaltijd geserveerd. Frederik Luitwieler - 47 - 53
Page 1 and 2: BIOGRAPHY Mijn leven in Indonesie G
Page 3 and 4: Het Toba meer is het grootse pracht
Page 5 and 6: Afbeelding hierboven, de openingsce
Page 7 and 8: Afkortingen/Noten jo=jongens, ki=ki
Page 9 and 10: Tekeningen van “Joke Broekema”,
Page 11 and 12: Frederik Luitwieler - 11 - 53
Page 13 and 14: De volgende beeldjes tonen het leve
Page 15 and 16: Mijn slaapplaats: Een tekening in p
Page 17 and 18: Ik en mijn broer konden op een Goel
Page 19 and 20: Foto vanaf de heuvel over de stad g
Page 21 and 22: De familie Luitwieler in 1946, op h
Page 23 and 24: Na enkele dagen na der bevrijding,
Page 25 and 26: Geografische kaart van de Indonesis
Page 27 and 28: Omdat wij nog geen 10 jaar oud ware
Page 29 and 30: „Constellation“ waarmee Indones
Page 31 and 32: Wij leefden in een huis, waar de zi
Page 33 and 34: Ons huis was direct bij het strand
Page 35 and 36: De kern van de plaats ligt aan een
Page 37 and 38: Op één dag werd een hert door een
Page 39 and 40: "MS Bontekoe" van de “KPM” in d
Page 41 and 42: Frederik Luitwieler - 41 - 53 Op de
Page 43 and 44: In deze plaats waren scholen en nu
Page 45: Op een plaats waar, het hete water
Page 49 and 50: Wij hoorden vele schoten van automa
Page 51 and 52: Mijn vader was ook in 1949 gevraagd
Page 53: Epiloog: Frederik Luitwieler - 53 -

Mijn leven in Indonesie - T-Online

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?