9de JAARGANG, NR. 154 Volg het jazznieuws op de voet ... - JazzFlits

BLAST
Bezetting:
Dirk Bruinsma (as, ss),
John Dikeman (ts,bars),
Frank Crijns (g),
Andrea Taeggi (keyb, elektronica),
Onno Govaert (dr).
Datum en plaats:
26 februari 2011,
Bimhuis,
Amsterdam.
CONCERTVERSLAGEN
JazzFlits nummer 154 21 maart 2011
18
Al ruim twintig jaar neemt Blast een unieke positie in het Nederlandse
muzieklandschap in. In die jaren waren alleen de beide
leiders, saxofonist Dirk Bruinsma en gitarist Frank Crijns, vaste
waarden in het gezelschap. De nieuwste formatie die zich Blast
mag noemen, is opnieuw met zorg gekozen, want de composities
van de leiders vergen behoorlijk wat van de bandleden. De
stukken combineren namelijk de complexiteit van de moderne
gecomponeerde muziek met het vocabulaire van de free jazz en
de rauwe energie van de rock. Het levert muziek op die soms
subtiel en soms explosief kan zijn, en alles ertussenin.
‘Blast: meesters van de staccato plop.’
Bruinsma heeft naast zich de Amerikaanse Amsterdammer John
Dikeman op tenor- en baritonsaxofoon. Hij is net als zijn collega
een meester van de staccato plop, want de techniek van het
‘slap tongue’ (de tong met een klak op het riet laten neerkomen)
leidt bij de beide blazers een geheel eigen leven. Het kenmerkt
de blazerslijnen,
die zelden legato
of welluidend zijn,
maar strak, rauw en
ter zake. De precisie
in hun spel is iets dat
ze delen met Crijns en
de jonge drummer
Onno Govaert, die de
complexe polyritmiek
tot in de puntjes verzorgt.
Hij kan daarbinnen
ook nog eens
fraai kleuren, en weet
nauwkeurig wanneer
hij een tandje bij
moet zetten of juist
gas terug moet nemen.
Elektronica- en
keyboardman Andrea
Taeggi lijkt eerst nog
wat afwachtend en
onwennig in het geheel
te staan, maar naarmate het concert vordert, toont hij zich
met rake samples of vuige orgelklanken (de geest van Mike
Ratledge waart zelfs even rond) een bruikbare vijfde man.
De nieuwe bezetting heeft nog geen plaat afgescheiden, maar
daar valt wel naar uit te kijken. Om alle lagen en lijnen van de
ingewikkelde vlechtwerken van Crijns en Bruinsma goed tot je te
nemen, is herhaald beluisteren bepaald noodzakelijk. Wat je dan
weer mist ten opzichte van de live-situatie is de alertheid, het
luisteren met oortjes op steeltjes die je bij het vijftal kunt observeren.
Want ook die zijn onmisbaar om de noten precies op
hun kop te raken.
Herman te Loo
Volg het jazznieuws op de voet.
http://www.twitter.com/jazzflits