WIJ VORMEN TEZAMEN - Supportersverening RKC WAALWIJK ...

VERGETEN HELDEN
p23.
BERT JACOBS
Vrijwel geen baan waar je zoveel
kritiek krijgt dan als trainer van een
voetbal vereniging. Het edele spel is
een mooie vorm van ontspanning en
vermaak, tenminste als er gewonnen
wordt. Helaas ziet de wereld er in de
praktijk heel anders uit. In het vorige
seizoen was er veel kritiek op de
coach van onze geel-blauwen,
vanwege zijn tactiek en vooral zijn
ongelukkige wisselbeleid. Met de
komst van een nieuwe verantwoordelijke
man in het huidige voetbaljaar
lijken de problemen echter verre van
opgelost. Met het huidige budget en
selectie was het geheel in lijn met de
verwachting van iedereen in en om
de club om het hele jaar om de titel
mee te strijden. Maar al snel in het
seizoen raakte de titel uit het zicht.
Een behoudende speelstijl resulteert
in veel onnodige gelijke spelen en
een belabberd spelpijl.
Het beste bewijs van de grote invloed van een trainer op het resultaat
is het seizoen 93-94. Na het vertrek van succestrainer Leo van Veen
wordt Hans Verel aangetrokken. Voordat iemand het in de gaten heeft
is onze vertouwde middenmootstek ingeruild voor de rode lantaarn. Met
een aardige selectie (Boogers, Brands, Decheiver, Werdekker, A. Schreuder,
van Haaren en Hans Vonk) slaagt Verel er niet in punten te halen,
waardoor RKC tegen de winterstop stijf onderaan staat. Zijn ontslag
hangt al weken in de lucht, maar door geldnood blijft hij nog enige tijd
gespaard. Na het vertrek van de commerciële directeur komt er een
plaatsje vrij en wordt Verel weg gepromoveerd.
Als zijn opvolger wordt de zeer ervaren rot Bert Jacobs binnengehaald. Door
totaal gebrek aan geld kon hij zijn team alleen versterken met de piepjonge
Feyenoord-huurling Giovanni van Bronckhorst. Het kostte de nieuwe sterke
man echter de nodige moeite om de ommekeer te weeg te brengen. Nadat
een koude winterwedstrijd tegen het dan toch ook niet bijster briljante MVV
kansloos voor maar 800 toeschouwers werd verloren lijkt het een verloren
zaak. Een gelijk spel tegen PSV thuis is het begin van een omslag. Zeker als
de daaropvolgende uitwedstrijd tegen Groningen werd gewonnen. Een
0-2 voorsprong, een via twee palen gemiste strafschop van Marcel Brands,
een straffe wind in het uitvak en een eeuwigdurende tweede helft na de
Groningse aansluitingstreffer. Maar het tij was gekeerd en een aantal weken
later werd in een thuiswedstrijd Cambuur definitief naar de laatste plaats
gespeeld en directe degradatie afgewend. Het elftal van Jacobs geeft het
eerste halve uur een voetbaldemonstratie en speelt verder de snelle 3-0 op
het gemak uit. Het elftal is geheel op stoom gekomen en lijkt zelfs op
directe handhaving af te stevenen. Een overwinning in de Meer in een late
inhaalwedstrijd van concurrent Groningen van maar liefst 0-3 op het net
kampioen geworden en oppermachtige Ajax wordt RKC echter fataal.
In de nacompetitie is het voetbal meer spannend dan goed, maar Jacobs
weet toch RKC op het hoogste niveau te houden. Het daaropvolgende jaar
wordt RKC fluitend achtste. De start van de competitie is nog matig en als
tegen de winter de spitsen Boogers en Decheiver worden verkocht om de
financiële nood te ledigen lijkt het nog even moeilijk te worden. Maar met
de niewelingen Zeljko Petrovic en Erik ten Hag in de gelederen kunnen
resultaten niet uitblijven. Aan het eind van dat seizoen verlaat hij de club
echter om het dichter bij zijn woonplaats Zandvoort gelegen Volendam te
gaan trainen. In het vissersdorp krijgt hij de bijnaam Bert Borrel, maar een
sportief succes wordt het niet. In 1996 keert Jacobs echter weer terug als
trainer van RKC. In het nieuwe stadion zijn de resultaten onder Cees van
Kooten niet best. De spelers hebben geen vertrouwen in hem en ontslag is
onvermijdelijk. De komst van Jacobs spreekt bijna voor zich. Door een
operatie loopt deze echter op krukken en doordat genezing langzaam
verloopt, kan hij zich de gehele jaargang moeilijk op het trainingsveld
bewegen. Het lukt hem dan ook veel minder een stempel op het elftal te
drukken, maar via de nacompetitie blijft Waalwijk op het hoogste voetbalniveau.
Door zijn fysieke ongemak wordt Jacobs daarna technisch directeur.
Dit zal echter niet lang duren, omdat hij zich bij de transfers van enkele
Afrikaanse spelers zou hebben verrijkt.
Naast een goede trainer was Jacobs een kleurrijke man. Hij is de uitvinder
van het woord ‘hotsenknotsenbegoniavoetbal’. Daarnaast spoot hij als
Fortuna-trainer een brandslang in een Spaans hotel leeg, waarna 7 ook
aanwezige voetballers van FC Den Bosch een nachtje in de cel moesten.
Jacobs overleed in 1999 aan kanker.