Welkom in Het Brandpunt - Lopend Vuur

Profi el van het Brandpunt
Een plek van oecumene
Het Brandpunt staat binnen en buiten Amersfoort bekend als een oecumenische geloofsgemeenschap.
Deskundigen hebben mooie defi nities voor het begrip oecumene.
In Het Brandpunt gaat het erom dat katholieken en protestanten samen optrekken in de
viering, in de activiteiten en in het omzien naar elkaar. Dit komt in allerlei dingen naar voren.
De opbouw van de viering, het taalgebruik (voor viering mag u ook ‘dienst’ lezen), het delen
van brood en wijn en het bieden van vorming en toerusting, om maar een paar zaken te
noemen. In de loop der jaren is Het Brandpunt een echte plek van oecumene geworden.
Er zijn meer oecumenische gemeentes in Nederland, ongeveer twintig.
Het gebouw en de inrichting
Bij het ontwerp van het kerkgebouw is de architect
uitgegaan van twee sferen: openheid en
geborgenheid. Openheid als basisidee voor een
kerk die laagdrempelig moet zijn en aantrekkelijk
om binnen te gaan. Geborgenheid, omdat je Het
Brandpunt moet kunnen ervaren als adempauze
in een woelige wereld.
De kerk met de drie over elkaar vallende daken
moet mensen letterlijk het gevoel geven veilig
onder dak te zijn. Aan de entreezijde waaieren
de drie daken uit - dit symboliseert het ontvankelijke.
Het kerkgebouw bestaat uit drie delen: de
kerkzaal met ongeveer 400 zitplaatsen, enkele
ruimten naast elkaar voor bijvoorbeeld vergaderingen
en de centrale hal. Deze ruimte wordt
verlicht door het glasvlak van de entreegevel
en door een steeds lager wordende bovenlichtstrook.
Dit moet mensen het gevoel geven dat
de intimiteit toeneemt naarmate zij het gebouw
dieper binnendringen. Niet voor niets ligt aan
het einde van de hal het stiltecentrum.
Liturgisch centrum
Bij de inrichting is uitgegaan van de gedachte
dat in feite heel de kerkzaal liturgische
ruimte is. Alle voorwerpen in het
liturgisch centrum zijn ‘open’ (je kunt er
doorheen kijken), wat staat voor de visie van
de gemeenschap.
Bij het ontwerp van de tafel is kunstenaar
Ellen Faber uitgegaan van de Hebreeuwse
letter Beth ( ). Deze letter betekent het
begin (‘in den beginne’) en geeft voor de
ontwerper het wezen van God aan: vaste
grond onder mijn voeten, een dak boven
mijn hoofd, een steun in de rug, ruimte om
te ademen, te leven. De drie losse onderdelen
(driemaal de Beth) van de tafel vormen
samen een drie-eenheid, die symbool staat
voor Vader, Zoon en Geest, en ook voor de
drie tradities. De Beth-vorm is voorts te zien
in het doopboek, waarin ouders de naam van
hun kind schrijven bij de doop.
Het doopvont heeft, net als de kaarsenstandaard
en bloementafel, een driepotige constructie.
Opnieuw het getal drie dat ook wijst
naar geloof, hoop en liefde, pijlers van het leven.
De drie poten komen samen in het midden
waar ze hun kern dragen, te weten een glazen
schaal (doopvont), een glazen cirkel (bloementafel)
en een koperen cirkel (de kaarsenstandaard).
Het doopvont heeft een glazen schaal
zodat het doopwater zichtbaar is om ons zo
iedere keer aan onze doop te herinneren.
Pim van Dijk ontwierp het kruis of beter gezegd,
twee kruizen. Het grote kruis, dat een
vaste plaats heeft in de kerkzaal, omvat
een kleiner processiekruis dat de kerk in- en
uitgedragen kan worden. Als er geen viering is,
staat het binnenkruis in het stiltecentrum. Voor
het stiltecentrum ontwierp Van Dijk ook een
kaarsenstandaard en een standaard voor de
Bijbel. In deze ruimte is gelegenheid voor stilte,
gebed en meditatie. Het moderne Mariabeeld
dat hier een plaatsje heeft gekregen komt uit
Kevelaer. Dit is een zeer drukbezochte bedevaartplaats,
net over de grens in Duitsland.
Wandkleden
De wandkleden voor de kerkzaal en het stiltecentrum
zijn ontworpen en gemaakt door
handweefster Willy Pennings. Zij ontwierp
voor beide ruimten vier verschillende kleden
in de kleuren van het kerkelijk jaar (groen,
wit, paars, rood).
4 5