Zachtjes gaan de paardenvoetjes - Cosmox

wind ruisen in de bladeren van de bomen. Verder is het helemaal stil.’
Roel en Noor zijn ook stil. Ze kunnen het bijna zien, hoe Sint Nicolaas daar
staat met zijn mooie witte baard die zacht beweegt in de wind.
‘Aan de donkere hemel staat een ronde maan,’ gaat mama zachtjes verder.
‘Sinterklaas zucht. Hij wacht ergens op. Hij luistert naar de wind. En ja hoor...
dan hoort hij het!’
Mama houdt haar vinger omhoog alsof ze wil zeggen: luister!’
Roel en Noor houden hun adem in want ze willen weten wat Sinterklaas
hoort.
Mama begint te zingen, heel zacht: ‘Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn
schoentje, gooi wat in mijn laarsje, dank u Sinterklaasje!’
‘Hoort Sinterklaas dat?’ fluistert Noor.
‘Ja, dat hoort hij. Héél zacht, daar boven op die toren,’ fluistert mama terug.
‘En nu weet hij dat het tijd wordt om zijn verjaardag te gaan vieren zoals hij
dat ieder jaar doet: met cadeautjes voor alle kinderen. Hij gaat naar beneden en
maakt Hoofdpiet wakker.
“Piet,” zegt hij. “Er komen liedjes meegewaaid met de wind. Er zijn alweer
kinderen die op ons wachten. Bel de Zwarte Pieten in de haven op en zeg dat
ze de stoomboot in orde moeten maken. Zeg tegen de Kook- en Bakpieten dat
ze al het eten en snoepgoed vast aan boord moeten brengen en zeg tegen de
Tuinpieten dat ze alle mandarijntjes van de bomen uit de kasteeltuin moeten
plukken en naar de haven moeten brengen. En bel alle andere Zwarte Pieten
op en zeg dat ze ook naar de haven moeten komen. We moeten aan het werk.
Over twee nachtjes gaan we weer op weg.”’
‘Hè? Over twéé nachtjes? En hij komt toch pas over zés nachtjes?’ vraagt
Roel.
‘De stoomboot moet ook nog helemaal over de zee van Spanje hierheen
varen,’ legt mama uit.
‘Hoe gaat het verder?’ vraagt Noor.
Mama lacht plagerig. ‘Dat vertel ik morgen.’
Ze stopt Noor en Roel lekker warm onder hun dekbed. Ze laat het
nachtlampje aan.
10