Editoriaal Daar is de lente! Agenda voorjaar '09 - Zonnestraal

Project in de kijker
Strijkatelier Kroonstraat 102
Zonnestraal biedt heel wat variatie in dagbesteding: van creatieve en
sportieve activiteiten tot jobdiensten, muzikale of bedrijfsgerichte projecten.
Ook kunnen werken in je eigen woning is belangrijk: het houdt in dat er
dagdagelijkse huishoudelijke taken moeten worden opgenomen.
Bij de start van onze woning hadden we een paar mooie cadeautjes gekregen
waaronder een wasautomaat en een droogtrommel. Vermits die niet enkel
diende als versiering zijn we die ook maar gaan gebruiken. Handdoeken,
ondergoed, kousen en nachtkledij worden hier gewassen en gedroogd.
Bewoners plooien dit op in een beurtrolsysteem en naargelang zijn of haar
mogelijkheid.
Sinds begin 2008 zijn we ook bovenkledij gaan wassen. Niet van iedereen,
want dat lukt echt niet om dit bol te werken. Het is echt wel nodig dat Evi
even in de kijker gezet wordt, zij doet al langer haar eigen was en strijk en dit
volledig zelfstandig. Ook Els en Tine zorgen ervoor dat hun kledij hier in huis
gewassen wordt. Al deze bovenkledij wordt gedroogd met de droogtrommel
of wordt te drogen gehangen in het vergaderlokaal. Els, Helia en Anja
werkten mee om dit project van de grond te krijgen en al snel kwamen Tine
en Elke erbij. Nu doet Hilde ook al mee.
Samengaand met de start van de nieuwe dagbestedingschema’s hebben
we binnen Kroonstraat 102 ook ons uurrooster aangepast en werd er
begeleiding voorzien voor dit project. Dit gaat telkens door op woensdagnamiddag.
Soms zijn we bezig van 14u. tot 18u., andere keren duurt het
maar twee uurtjes, dat hangt ervan af hoeveel er vuil gemaakt werd of
hoeveel wasjes de begeleiding draaide. Via het educatieve activiteitenbudget
(dat elke woonvorm naar eigen nood besteed) hebben we extra strijkplanken
en ijzers aangekocht. En het moet gezegd: het is kwaliteit!
Dit project vinden we echt heel zinvol: zowel de bewoners die er aan
deelnemen als de begeleiding zouden niet meer zonder kunnen. Strijken in
groep motiveert echt: soms heb je al eens minder zin, maar je komt toch,
want het moet gedaan worden en wat je niet kan, vraag je aan de ander.
Je kan er eens gewoon babbelen, lachen of zeveren en soms, als het in de
zomer meezit, dan strijken we buiten op ons mooie dakterras. Dan pikken
we ook nog een bruin kleurtje mee. Kan je dat nu “werken” noemen?!
Als iemand zich geroepen voelt om ons af en toe een fruitcocktailtje te
brengen… dat zullen we zeker niet afslaan!
Ik wil deze mensen allemaal eens extra in de bloemetjes zetten. Proficiat
allemaal! Hopelijk willen jullie dit nog lang doen…
Ook de volgende mensen verdienen een pluim:
— de mensen van de wasserij, die al het overige toch nog wassen en strijken.
Zij sorteren elke dag de was en doen de machines draaien.
— de mensen van de technische dienst die al eens naar de machines moeten
komen kijken na forfait.
— Anja, die ons niet alleen voorziet van de nodige wasproducten maar ook
van vele andere dingen.
— de mensen die achter de schermen heel wat werk verrichten om de boel,
ons huishouden, te doen draaien. Dan denk ik vooral aan de koks in de
keuken, die ons van lekkers voorzien.
— Lut, die er mee voor gezorgd heeft dat ons huis een thuis geworden is.
Aan iedereen een dikke merci!
4 | Zonnestraaltje maart 2009
ingrid knockaert— Kroonstraat 102
De trouwste strijkers getuigen hoe plezant en nuttig het
strijken is:
“Ik vind dat prettig, het strijken. Behalve de slaapkledij,
dat doe ik niet graag. En het water in de machine doen,
is moeilijk, dat wil ik nog leren. Ik strijk niet alleen mijn
eigen kledij! We wassen ook zelf de kledij, dan komen
we dat boven leggen om te drogen. Ik vind dat ik het
goed doe en anders verveel ik me toch maar. Het is ook
nuttig!” (Els)
“Ik doe het strijken graag, behalve de nachtkledij. Ik vind
dat ik het goed doe, maar wil graag leren een plooi in
een broek te strijken, want dat is niet gemakkelijk. Dat
is het enige waarbij de begeleiding me moet helpen.
Wij wassen elke dag, vandaar dat het op woensdag
soms veel is om te doen. Het is een leuk groepje, maar
soms is er teveel lawaai en in de winter krijg ik soms
hoofdpijn van de warmte. Ik vind dat we het goed doen
en de bewoners van wie we de kledij strijken mogen me
gerust eens bedanken. Ik sloot me aan bij het groepje
omdat ik zelf mijn kledij wilde strijken en zo gaat de tijd
ook sneller. Het mag zeker blijven zoals het is.” (Tine)