Fungerend resident van Nieuw-Guinea - Stichting Papua Erfgoed

Jan, traditiegetrouw genoemd naar zijn grootvader Jan Willem, is het eerste
kind uit het in 1901 gesloten huwelijk tussen de succesvolle zuivelfabrikanl
,,Sef" van Eechoud en de negen jaar jongere Maria Emonds, dochter van een
schapenhandelaar te Venray die lid is van een van de kleinere schaapscompagniëen.
Zij komt uit een degelijk katholiek gezin: twee broers kiezen voor een
leven als priester en missionaris in de orde der Franciscanen en twee zussen treden
in bij de kloosterorde der Ursulinen. Hun missionair werkgebied wordt
Indië.
Maria Emonds, een sterke vrouw die gezegend is met een evenwichtig karakter,
is de ideale echtgenote naast de onstuimige hemelbestormer Jos. van Eechoud.
Zij zorgt voor rust en samenhang in het gezin dat tussen 1904 en 1913
wordt uitgebreid tot acht kinderen, vier zoons (Jan, Paul, Adolf, Theo) en
vier dochters (Gerda, Willy, Mies en Nellie). In het grote huis aan de Veemarkt
vinden de kinderen een beschermd milieu. Er is dienstpersoneel voor de keuken
en voor het op orde houden van de ruime woonvertrekken. Als er gepicknickt
wordt, bij voorkeur in de nabije „Moclbacrenbos" (zogenoemd, omdat
er vroeger rijkelijk bosbessen geplukt konden worden), draagt de dienstmeid
de korf met victualiën. Vader van Eechoud is de tweede inwoner van Horst die
zich, kort na de eeuwwisseling, het bezit van een Ford automobiel kan veroorloven,
en wanneer hij op zondagen met het gezin een ommetje gaat maken
door de Noordlimburgse dreven, lopen de burgers uit alsof er een wereldwonder
voorbijkomt. „Wij hadden", zegt Paul van Eechoud (1906-1987),
„een familieleven waar alle kinderen levenslang dankbaar voor gebleven zijn.
Onze ouders namen hun taak als opvoeders zeer serieus, maar aan de andere
kant gaven ze ons ook veel vrijheid. Wij mochten de paarden uit de stalling
van het bedrijf gebruiken om tochtjes te maken in de omgeving, en pa had er
zelfs geen bezwaar tegen dat wij zijn sehuttcrijuniform aantrokken om er soldaat
je mee te spelen op de zandheuvels van de Reulsbcrg. Ik moet er wel bij
zeggen dat Jan dan meestal de dienst uitmaakte.Hij hield veel van de natuur,
als kind al. Altijd het bos in met zijn trommeltje, om beestjes te vangen. En
wij, zijn broertjes, moesten met hem mee, of wc wilden of niet".
De welstand die Jos. van Eeehoud in deze jaren ten deel valt, stelt hem in staat
om alle kinderen naar goede scholen te sturen. Vandaar dat zoon Jan, waarschijnlijk
tot opluchting van het jonger thuisfront, zijn laatste jaren lager onderwijs
geniet als interne leerling in het pensionaat „Eikenburg" in Stratum
bij Eindhoven, waarna hij in 1917 wordt toegelaten tot het Canisiuscollege te
Nijmegen, de strenge, maar gedegen kostschool van de paters Jezuieten. Daar
kiest hij voor de vijfjarige HBS/a-richting, hoewel zijn belangstelling en aanleg
duidelijk liggen bij de exacte vakken. Drie jaar in successie sleept hij bij de
overgangsexamens eerste prijzen in de wacht: in 1920 voor meetkunde, Engels
en geschiedenis, in 1921 voor natuurlijke historie, en in 1922 voor scheikunde.
26