Tijdens een yogavakantie aan de Spaanse zuidkust ... - Yogadelaluz

energie. Wanneer de golf zich weer terugtrekt, laat ik alles los wat
ik niet meer nodig heb: stress, een vol hoofd, mijn Blackberry.
Verborgen diepten
Wanneer Mireille ons de volgende ochtend vraagt een woord in
ons hoofd te nemen om de yogales aan op te dragen, komt in mij
meteen het woord ‘rust’ op. We doen een speciale zonsopkomstmeditatie.
Ik zit rechtop, trek een denkbeeldige lijn van mijn
heiligbeen naar mijn kruin en adem diep in mijn buik. Ik probeer
de enorme gedachtestroom te observeren die aan me voorbijtrekt,
zonder daar een oordeel aan te verbinden. Als de eerste zonnestralen
mijn wangen raken, lukt het me opeens heel goed mijn
aandacht volledig naar binnen te richten en me niet meer te laten
meeslepen door gedachten of geluiden uit de omgeving. Even is
het helemaal stil in mijn hoofd. Ik observeer mijn lichaam en mijn
adem en dwaal niet meer af. Vrijheid. Pure vrijheid.
Na een uitgebreid ontbijt trekken we er weer op uit. We ontdekken
een nieuw baaitje en nemen een frisse ochtendduik. Ik lees
een mooi boek waarin ik de woorden van Boeddha vind die op
dit moment voor mij bestemd lijken: ‘We would rather explore the
far side of the moon or the bottom of the ocean than the hidden
depths within ourselves.’ En zo is het! Waarom probeer ik alles om
me heen te ontdekken en te ervaren, terwijl ik daarbij vaak vergeet
aandacht te schenken aan de diepere lagen in mijzelf ?
Tijdens een stiltewandeling in een heel fraai natuurpark, georganiseerd
door Mireille, neem ik hier uitgebreid de tijd voor.
Ik merk hoeveel rust dit al geeft, gewoon met jezelf zijn. Ik kan
fysiek voelen wat deze rust en stilte, die ik aan het begin van de
dag als intentie heb uitgezet, met me doen. En ik weet dat ik niet
meer terug wil naar een leven dat wordt gedomineerd door mijn
telefoon en dat voelt als een continue race tegen de klok. Ik wil
vaker mijn eigen hidden depths gaan bezoeken en dichter bij mijn
gevoel komen. Deze wens voel ik diep in mijn buik. Nu begrijp ik
veel beter waar Mireille het over had aan het begin van de week:
leven vanuit je buik.
De laatste paar dagen van de yogaweek merk ik dat het veel makkelijker
voor me is mijn aandacht bij de yogales te houden. Ik
geniet van elke asana en zelfs fotografe Bonnita is helemaal om.
Terwijl ze eerst nog met een verbeten gezicht aan het ‘Twisteren’
was, zie ik haar nu makkelijk meedoen met alle oefeningen, zelfs
met een glimlach. Als we de laatste dag ook nog eens belanden op
het schitterende, uitgestrekte strand van Bolonia kunnen we ons
geluk niet op. We zuigen elke zonnestraal op en tellen onze zegeningen.
Wat een heerlijke week. En die Blackberry? Die heeft de
rest van de week uitgestaan. Zelfs tot een dag na thuiskomst!
_ yoga 37 _
Monique in Medina Sidonia