Uit Reimerswaal, met hulp van Zeeland en omstreken

Power to de pieper
Friet is al lang niet meer alleen het gouden aardappelstaafje van vroeger. Toen kon
je kiezen uit dik en dun. Tegenwoordig is dat wel anders, productontwikkelaars
blijven innovaties bedenken. Variatie is nu eenmaal een belangrijke economische
troef. Triangels, blokjes en ruitjes. Gezichtjes, golfjes en spiralen. Met of zonder schil.
Met knoflook en ui, zoet en met peper. Als bijgerecht, voorgerecht of borrelhapje.
Sommige dingen blijven echter onveranderd,
zowel voor friet als voor al die
nieuwerwetse aardappelspecialiteiten.
Behalve goede aardappelen is altijd
(gezonde) olie nodig. “En batters,” vertelt
Gijs van Hoogstraten, logistiek manager
bij LambWeston/Meijer. “Een batter is
een dun beslag, al dan niet met een
smaakje van kruiden of specerijen.
Friet of aardappelspecialiteiten worden
daarin onder gedompeld.” Deze productlijn
met bijzondere smaken, LambWeston
Supreme, is onder andere te koop bij
Albert Heijn en Jumbo en bij diverse
fastfoodketens, groothandels en buitenlandse
retailers. Niet zichtbaar, maar ook
aanwezig zijn LambWeston­producten
in diverse eigen merken van retailers,
de zogenaamde private labels. “En ook
met halffabrikaten als aardappelvlokken
bijvoorbeeld. In zakken van 25 kg of
‘bigbags’ van 1000 kg gaat deze zeg
maar gedroogde aardappelpuree, als
grondstof naar andere voedselproducenten.
Onze naam staat dan niet op de verpakking
in de winkels, maar de grondstof
of het product komt wel hier vandaan.”
Al pratend en wijzend loodst Van
Hoogstraten ons door geavanceerd
ingerichte fabriekshallen, langs
computergestuurde machines waar
mensen toezicht op houden. Het zoemt
er van de bedrijvigheid. “Als de frites
geproduceerd zijn en ingevroren, worden
ze verpakt in zakken van bijvoorbeeld
1 of 2,5 kg. Die zakken gaan in kartonnen
dozen en de dozen worden op pallets
gestapeld. De pallets worden met
stretchfolie omwikkeld en gaan via een
rollerbaan naar de klaarstaande vrachtauto’s.”
Alles gaat automatisch en onder
diepvriescondities. Een vernuftig laadsysteem
plukt vervolgens de pallets
van de baan en vult de vrachtwagens.
Die rijden tenslotte af en aan naar het
centrale opslag­ en distributiecentrum
in Bergen op Zoom. “Daar worden
de orders verwerkt en gaan de bestellingen
naar onze klanten. In Europa, Rusland,
het Midden­Oosten, (Noord­)Afrika en
Zuid­Amerika.”
We realiseren het ons zelden, maar
er komt veel bij kijken voordat we in
de winkel een zak friet in ons karretje
kunnen leggen. De grondstoffen en
productie spreken het meest tot
de verbeelding. Van wat daarna komt
schetst Van Hoogstraten enkele voorbeelden:
“Verpakkingsmaterialen
natuurlijk. Polyethyleenfolie voor de
zakken, kartonnen dozen en bigbags,
hotmelt om de dozen dicht te lijmen,
inkt om de productie en de houdbaarheid
te coderen, stretchfolie, pallets en
natuurlijk allerlei technische hulp­ en
onderhoudsmiddelen. Maar ook diensten
als schoonmaak, opslag en distributie
zijn onmisbaar. En wat te denken van
hulpmiddelen en bedrijven om te
kunnen voldoen aan de wet­ en regelgeving,
voor je milieuvergunning bijvoorbeeld.”
Van Hoogstraten benadrukt het
belang van logistiek als toegevoegde
waarde van een product. “We kunnen
friet wel een bijzondere vorm en smaak
geven, maar hij moet ook goed diepgevroren
en verpakt, op tijd en in
voldoende voorraad in de winkels liggen.
Power to de pieper noemen wij dat.”
5