Untitled

NIEUWEGEIN
In Nieuwegein woon en leef ik sinds 1972. Ik ben met mijn ouders meeverhuisd uit
Utrecht en er altijd gebleven. Hoewel ik binnen Nieuwegein een paar keer ben verhuisd,
heb ik kennelijk nooit genoeg reden gezien om er weg te gaan.
Over Nieuwegein heb ik gemengde gevoelens. Vaak toont Nieuwegein een lelijk gezicht.
Saai, ongeïnspireerd, onaantrekkelijk, benauwend, treurig en karakterloos.
Maar Nieuwegein heeft ook een andere kant: groen, ruim, vernieuwend, gevarieerd,
plezierig en van alle gemakken voorzien. Het hangt er maar vanaf met welke bril je
kijkt – of wilt kijken - hoe je Nieuwegein waardeert.
Oude stadjes en dorpen trekken hordes fotografen en schilders die de pittoreske aanblik
komen vastleggen. Nieuwegein is nieuw en heeft weinig pittoresks. Fotografen
beperken zich veelal tot het plichtmatig vastleggen van evenementen en gebeurtenissen.
En nooit wordt eens een sfeervol ‘gezicht op de Nettomarkt aan de Hildo Kropstraat’
geschilderd.
Het gewone Nieuwegein - Nieuwegein zoals het is; niets meer of minder - blijft buiten
beeld. Waarom eigenlijk? Mooi of lelijk: het loutere feit dat Nieuwegein bestaat maakt
het tot onderwerp voor fotografie. Sterker: Nieuwegein heeft er recht op te worden
gefotografeerd!
In het voorjaar van 2008 besloot ik die taak op me te nemen. Als een reiziger trok ik
maandenlang door mijn stad. Uren zwierf ik door vaak vrijwel uitgestorven, mij soms
totaal onbekende buurten. Ik verbaasde me, ergerde me, verwonderde me en raakte
soms oprecht ontroerd.
Ik fotografeerde het Nieuwegein dat niemand de moeite waard vindt om te fotograferen,
omdat het zo - ogenschijnlijk – nadrukkelijk níet fotogeniek is. Die missie resulteerde
in een paar duizend foto's, waarvan ik er vijftig selecteerde voor dit boek. Pretenties
heb ik er niet mee. Behalve deze ene: kijk, gewoon Nieuwegein!
Johan Nebbeling
7