WONEN IN UW REGIO

Isabel de Vugt in gesprek met een ouder en haar kind.
Isabel de Vugt ziet haar project in Zimbabwe groeien…
“Gehandicapt zijn is geen vloek”
Kinderen met een handicap die spelen, leren en sporten.
In Nederland is dat de gewoonste zaak van de wereld.
In Zimbabwe niet, al begint de omslag te komen. Een
omslag die ingezet is door de 27-jarige Isabel de Vugt uit
Oud Gastel. Met haar organisatie Sport 4 Socialisation
(S4S) zet zij zich samen met medewerkers en vrijwilligers
in om de levenskwaliteit van gehandicapte kinderen en
hun families te verbeteren.
Isabel studeerde sport en ontwikkelingssamenwerking aan
de NHTV in Breda. Als afstudeeronderzoek ontwikkelde
zij het Social Inclusion Programme concept voor gehandicapte
kinderen waarbij aangepaste sport en spel activiteiten
ingezet worden als middel. Terug in Nederland werkte
Isabel een jaar bij Akkermans leisure & golf op De Heen,
maar kon Afrika niet uit haar gedachten krijgen. Via de
ontwikkelingsorganisatie ICCO keerde zij terug naar haar
geliefde continent en kwam terecht in Mutare, de derde
stad van Zimbabwe. Isabel besloot het in Kenia ontwikkelde
concept met Sport 4 Socialisation hier verder uit te
rollen. “In verhouding met Zimbabwe hebben de mensen
in Kenia het momenteel redelijk goed”, aldus de Gastelse.
“In beide landen hebben de mensen moeten leren dat ge-
handicapt zijn geen vloek is. Wij proberen een bijdrage te
leveren aan die andere manier van denken.”
Huisbezoek
In 2008 ging het eerste project in Zimbabwe van start. “We
zijn eerst de wijken in getrokken, op huisbezoek. Om te
achterhalen waar de mindervalide kinderen zijn en wat
hun handicap is. Vervolgens hebben we alles over de kinderen
en hun familie in kaart gebracht, zowel medisch
als sociaal”, legt Isabel uit. “Kinderen met een handicap
kunnen in Zimbabwe niet deelnemen aan activiteiten,
zoals sport, spelletjes en leren in de breedste zin van het
woord. Daarom zijn we deze activiteiten op gaan zetten.
Een bijkomend voordeel is, dat de ouders hun kinderen
twee uur lang onbezorgd bij ons achterlaten. Zij hebben
daardoor de mogelijkheid om met andere ouders hun ervaringen
te delen. Dit heeft er weer toe geleid dat we een
project zijn gestart waarbij ouders en grootouders tijdens
het wachten voorlichting krijgen over allerlei zaken. Het is
dus begonnen met gehandicapte kinderen, maar het gaat
veel verder dan dat. We helpen niet alleen de kinderen,
maar ook anderen met onze activiteiten.”
In Afrika raken veel kinderen gehandicapt bij de geboorte.
“De bevalling gaat hier vaak gepaard met moeilijkheden”,
licht Isabel toe. “Veelal vinden de bevallingen in familiekring
plaats, met alle gevolgen van dien. Door ondervoeding
en verkeerd gebruik van medicijnen, gaat het vaak
mis en raken veel kinderen gehandicapt.” In het verleden
werden mindervalide kinderen verstoten. Dat ondervond
ook S4S. “Na twee jaar is er een bijzondere omslag
gekomen”, concludeert de Gastelse. “Het ziekenhuis en
de overheid sturen nu zelfs kinderen naar ons toe. Ze zijn
minder negatief, nu er meer aandacht is voor mensen met
een handicap.”
Fondsen
S4S zet zich momenteel in Mutare in voor circa 450 kinderen
en hun 220 verzorgers, waarvan een deel vrijwillig voor
het project werkt. Het project draait volledig zelfstandig.
De inkomsten komen vooral van fondsen, bedrijven, organisaties,
scholen en serviceclubs. “Het werven van fondsen
is mijn voornaamste taak”, vertelt Isabel. “In het begin was
ik vooral uitvoerend bezig. Nu kan ik dat meer aan anderen
overlaten.”
Eind september reist de projectmanager af naar Chicago
om daar hopelijk een flink bedrag in de wacht te slepen.
S4S is met het Social Inclusion Programme namelijk genomineerd
door de wereldwijde organisatie Beyond Sport
voor de titel ‘beste nieuwe project’. Naast een vierdaagse
training, maakt Isabel kans op een bijdrage van 15.000
dollar.
Meerdere projecten
In de nabije toekomst wil zij meerdere projecten in
Zimbabwe opzetten om de inwoners te helpen. “De vraag
is er, maar er moeten ook middelen en mankracht voor
zijn. We werken nu vooral met vrijwilligers, maar hebben
ook mensen met een hoge opleiding nodig. En dat is lastig.”
Uitbreiden van S4S naar andere Afrikaanse landen, is eveneens
een wens van S4S. “Maar wel stapje voor stapje”, relativeert
Isabel. “In ieder geval ben ik voorlopig nog niet
klaar.”
Nederland
Een definitieve terugkeer naar Nederland staat bij Isabel
dan ook niet op het programma. “Sinds 2007 woon ik in
Zimbabwe en ben ik alleen voor korte periodes in Nederland,
één of twee keer per jaar. Meestal om fondsen
te werven of om presentaties te geven op scholen. Uit
Nederland mis ik eigenlijk alleen familie en vrienden, verder
niets. Mijn hart ligt in Afrika.” (JWvB)
Voor meer informatie: www.sport4socialisation.com
8 Wonen in uW Regio • Moerdijk - Halderberge • juli 2010 Wonen in uW Regio • Moerdijk - Halderberge • juli 2010 9