Oostkantons: Belgisch buitenbeentje

74 |
de Oostkantons
Wil Schuwer voor zijn brouwketel in Bellevaux
Wat is natuur nOg in dit land...
Zo’n bordje ‘Verboden te roken’ hadden ze aan de rand van het
park moeten zetten. In april 2011 brandde meer dan 1000 hectare
af, een kwart van de Hoge Venen. Vandaag, maanden
later, staan we met Roland aan de rand van een vergezicht.
‘De brand was vooral een financiële strop’, verzucht onze gids.
‘Acht kilometer aan houten wandelpaden ging in vlammen op
en het herstel kost zeshonderdduizend euro. Doodzonde, met
dat geld hadden we jonge loofbomen kunnen planten.’
Roland plant een wandelschoen op een houten hek en zegt
dan met twinkelende ogen: ‘Je denkt misschien: dit hier is puur natuur.
Nou, nee! Er zijn maar weinig natuurgebieden waar de mens
zo drastisch heeft ingegrepen, Want eens waren hier geen vergezichten.
Door houtkap, al vanaf de middeleeuwen, zijn die ontstaan.
Loofbossen gekapt, fijnsparren geplant. Niet slim, want naaldbomen
gedijen niet goed op natte veengrond. En ze maken het landschap
saai, daarom zijn we nu bezig loofbomen te plaatsen.’
Over de knuppelpaden die niet door de brand zijn verwoest
maken we een wandeling. Het veen groeit nog elk jaar anderhalve
millimeter, vertelt Roland, omdat de Rijnvlakte zakt.
‘En dit levende hoogveen is erg goed is voor het milieu, het
haalt kooldioxide uit de lucht’. Ook laat de gids ons typische
veenplanten zien, zoals het honinggele mosklokje, paars
vingerhoedskruid en het pijpenstrootje.
‘Daar kan LSD van worden gemaakt.’
Af en toe horen we onder onze voeten water murmelen. Dan
houdt het knuppelpad op en lopen we over de veengrond.
‘Pas op!‘, roept Roland en hij trekt me met een ruk naar de rand
van het pad.
‘Niet te dicht bij die plas, dat is trilveen.’
‘Trilveen’?
‘Ja, veen waarin je weg kunt zakken. Levensgevaarlijk, je
verandert zo in een veenlijk.’ Há, een recept voor het eeuwige
leven. Niks invriezen of andere rare wetenschappelijke experimenten,
ik laat me gewoon in het hoogveen zakken en duik
over duizend jaar op als Het meisje van Botrange! Keurig in
een glazen kistje naast mijn uitgestalde bezittingen uit 2012
waarvan ik heel benieuwd ben wat ze er in het jaar 3012 van
vinden: witte iPhone, compacte fotocamera en autosleutels van
een Toyota Prius. Maar voor het zover is, eerst een kop koffie.
‘Wees niet BescHeiden!’
Of een biertje, dat kan natuurlijk ook. En dan bij voorkeur een
pint van brouwerij Bellevaux, waar ik aan het eind van de dag
op het terras plof. Carla Berghuis en Wil Schuwer lieten 18 jaar
geleden een apotheek in Waalwijk achter om zich in Bellevaux
te vestigen, een gehucht vlakbij het gemoedelijke Malmedy.
De weg erheen komt uit een kinderboek. Een teerstrook tussen
frisgroene, glooiende heuvels met dikke, witte koeien en
akkers op schuine hellingen waarop zo nu en dan een tractor
pruttelt. Tegenliggers zijn zeldzaam.
Vanwege de ruimte en het groen zijn Wil en Carla ooit uit
Nederland vertrokken. ‘Dat het tempo hier lager ligt en de
mensen meer aandacht hebben voor elkaar, dat speelde ook
een rol’, vertelt Carla. ‘En het eten is lekkerder. Wacht ik zal
jullie iets laten proeven.’
Ze loopt de keuken in en komt terug met een schaal vol ham,
kaas en worst. ‘Proef, wees niet bescheiden!’
Tegenover het huis, een verbouwde boerderij, ligt de brouwerij
waar Wil aan het werk is. Net klaar met brouwen, dweilt hij de
vloer want morgen komen er, zoals elke zaterdag en zondag,
gasten voor een rondleiding en proeverij. Die horen dan het
verhaal van een apotheker die besloot bierbrouwer te worden,
een vak dat volgens Wil ‘een mix van wetenschap en kunst’ is.
Voordat hij de juiste recepten voor zijn vier bieren (Blonde,
Brune, Black & Blanche) had ontdekt, gooide hij veertien
maanden lang al zijn brouwsels weg. Wil: ‘Proberen, proeven,
proberen, proeven, maanden aan een stuk.’ Het resultaat
hiervan wordt nu zelfs door kritische Belgen gewaardeerd.
De brouwerij brouwt 60.000 liter per jaar en vlak voor carnaval
draait Bellevaux overuren. ‘Maar...,’ zegt Wil, met een vinger
priemend in de hoplucht, ‘als ik een dag geen zin heb, dan
kan ik ook stoppen. Ik ben naar de Oostkantons gekomen
voor mijn rust.’ •
Reageren? svanwagensveld@anwb.nl
www.twitter.com/reizenmagazine