48 vragen omtrent het vasten

En onderweg kwamen zij te weten dat Abou Soefyaan zijn karavanen veilig had gesteld voor de profeet
(Sallala alahi wa Salaam), toen besproken ze met elkaar of ze terug zouden keren. Toen zei Aboe Djahl (hij
was hun leider): "Bij Allah, wij zullen niet terugkeren todat wij op Bad'r arriveren en daar 3 nachten
verblijven, en we zullen er kamelen slachten en wijn schenken en de zangeressen zullen voor ons muziek
maken, en de Arabieren zullen over ons horen en dan zullen zij ons voorgoed vrezen."
Deze woorden geven zijn arrogantie aan en zelfverheffing aan en laten tevens zien dat zij erop vertrouwden
dat hun valse afgoden hen zouden helpen.
Zij waren met 900 tot 1000 man en kwamen met al hun macht en arrogantie de profeet (Sallala alaihi wa
Salaam) en zijn metgezellen tegen, die slechts met iets meer dan 300 man waren. Beide groepen hadden
elkaar ontmoet: het leger van Allah (Soebhanahu wa Ta'ala) en het leger van de satan en het einde was in
het voordeel van het leger van Allah (Soebhanahu wa Ta'ala). Er waren van de Qoeraysh 70 grote,
welgestelde mannen gedood en nog eens 70 waren in gevangenschap genomen.
De profeet (Sallala alaihi wa Salaam) was zoals gewoonlijk drie dagen na de overwinning op het slagveld
gebleven en op de derde dag ging hij op zijn rijdier tot hij stil stond bij het hart van Bad'r waarin 24 van de
sterke mannen van de Qoeraysh waren gegooid. Hij stond bij het hart van Bad'r en noemde hen bij hun
namen en die van hun ouders en zei: "Oh! Zoon van die en die, heb je hetgeen je heer je heeft belooft als
waarheid bevonden, ik ervaar hetgeen mijn Heer mij heeft belooft als waar" toen zeiden (de metgezellen):
"Oh boodschapper van Allah hoe praat je met mensen die gestorven zijn als kadaverdier (dit is een
aanduiding voor de lage toestand waarin zij gestorven waren). Hij (Sallala alahi wa Salaam) zei: "Wat ik zeg
horen jullie niet beter dan hen, maar ze geven geen gehoor" of hij zei: "ze praten niet terug."
Toen keerde de profeet (Sallala alahi wa Salaam) als overwinnaar terug naar Medinah en alle lof zij Allah.
De derde gebeurtenis is de bevrijding van Mekkah. Mekkah was bezet door de afgodenaanbidders die het
hadden geruïneerd door ongeloof, afgodenaanbidding en ongehoorzaamheid aan Allah (Soebhanahu wa
Ta'ala). Allah (Soebhanhu wa Ta'ala) had zijn profeet (Sallala alaihi wa Salaam) toestemming gegeven om
de mensen te bestrijden en heeft voor hem een uur van die dag toegestaan om oorlog te voeren en de
ongelovigen te doden en hun bezittingen te nemen. Maar na het bevrijden van de stad was het doden en
het nemen van bezittingen niet meer toegestaan omdat Mekkah toen bevrijd was. De profeet (Sallala alaihi
wa Salaam) had het als overwinnaar betreden op vrijdag de 20e van de Ramadhaan in het 8e jaar na
Hidjrah. Hij stond bij de deur van de Ka'bah terwijl mensen van de Qoeraysh onder hem stonden
afwachtend wat hij met hen zou doen. Hij zei tegen hen: "Oh Qoeraysh wat verwachten jullie dat ik met
jullie zal doen?" zij antwoorden: "Het goede! Een edele broeder en zoon van een edele broeder" toen zei de
profeet (Sallala alaihi wa Salaam): "Gaat heen, jullie zijn vrij".
Hij (Sallala alaihi wa Salaam) had hen hun vrijheid geschonken nadat hij macht over hen had, en dit is het
uiterste wat men kan bereiken in manieren en vergeving.
Nadat wij de gebeurtenissen tijdens deze maand hebben behandeld rest ons nog te zeggen: "Wat moeten
wij doen tijdens de Ramadhaan?"... De daden die wij in deze maand verrichten zijn verplicht of
aanbevelingswaardig. Het verplichte is het vasten, en het aanbevelingswaardige is Al-Qiyaam (Taraweeh'
gebeden).
Een ieder van ons weet dat het vasten, letterlijk het zich onthouden van zaken die het vasten ongeldig
maken vanaf het aanbreken van de dageraad tot zonsondergang, als aanbidding van Allah (Soebhanahu
wa Ta'ala) is. Het bewijs daarvoor is de Uitspraak van Allah (Soebhanahu wa Ta'ala) waarin Hij zegt: "Nu
mogen jullie dan omgang met hen hebben. En streeft naar wat Allah voor jullie bepaald heeft. En eet
en drinkt tot de witte draad en de zwarte draad voor jullie te onderscheiden is, het is Fadj'r
(ochtendschemering). Maakt daarna het vasten vol tot zonsondergang." (2:187).
De bedoeling van het vasten is niet het trainen van het lichaam om de dorst, honger en vermoeidheid aan
te kunnen, maar het is het trainen van de Nefs om hetgeen het liefheeft te laten, om de Geliefde (Allah,
Soebhanahu wa Ta'ala) tevreden te stellen. Wat nagelaten wordt terwijl iemand het lief heeft, is het eten,
drinken en gemeenschap. Dit zijn de lusten van de Nefs.
Wij moeten daarom deze intentie hebben, dat wij zaken die het vasten ongeldig maken laten om
tevredenheid van Allah (Soebhanahu wa Ta'ala) te verkrijgen.
Wat de wijsheid betreft, achter het opleggen van het vasten aan deze natie. Allah heeft dit verduidelijkt: "O
jullie die geloven, het vasten is jullie verplicht, zoals het ook verplicht was voor hen vóór jullie,
hopelijk zullen jullie (Allah) vrezen." (2:183)
6